Tevredenheid over rechtsgang PZC Angstklachten door migratie Arabische wereld in verwarring door aanslagen Republiek Indonesië viert zestig jaar onafhankelijkheid van Nederland Anneke van Gogh vindt levenslang voor Mohammed B. de enige juiste straf woensdag 27 juli 2005 /j. doorThea van Beek Een kwart van alle oude ren kampt met angst klachten. Ze zijn bang alleen thuis te zijn, durven de straat niet meer op of hebben slaap problemen. Ze tobben en pie keren en hebben vaak met al lerlei vage lichamelijke klach ten tevergeefs het medische circuit doorlopen. Veel ouderen zijn niet ge wend te praten over dergelij ke angstgevoelens. 'Niet kla gen, maar dragen' was altijd hun levensmotto. Bij allochto ne ouderen komt daar nog het taboe bij om voor gek of ge stoord te worden versleten als het gaat om psychische klach ten. De drempel naar hulpver lening is groot. Het Trimbos Instituut voor geestelijke gezondheidszorg ontwikkelde speciaal voor de groep allochtone ouderen een preventieve cursus voor men sen met lichte angstklachten. Remedie De GGZ Delfland bracht die als eerste in praktijk. Onder de alles verhullende titel 'We kunnen het!', namen Turkse vrouwen deel aan een trai ning als remedie tegen hun angsten. „De woordkeuze is bij Turkse mensen heel belangrijk", legt sociaal psychiatrisch ver pleegkundige Edith Dekker uit. „Ze willen zich niet asso ciëren met psychiatrie. Als je letterlijk over angstklachten zou spreken, voelen ze zich naar beneden getrokken. Samen met preventiemede werker Marlies Bles begeleid de Dekker de Turkse wou wen tijdens hun training om hun angsten en daarmee ge paard gaande geestelijke en li chamelijke klachten te over winnen. „Angstklachten komen vaak voort uit migratie", weet Dek ker. „De eerste generatie allochto nen had te maken met slechte woon- en werkomstandighe den. Daar bovenop kwamen nog eens het verdriet en de zorgen om achtergebleven fa milie. Bovendien zijn veel van hun verwachtingen niet uitge komen, zoals op hun oude dag in een eigen huisje in Tur kije wonen." De training verg de een andere aanpak dan voor autochtone ouderen. Analfabeten Marlies Bles: „Bij Turkseen Marokkaanse ouderen gaat het vaak om analfabeten. De informatie moet dus heel praktisch zijn. Ook maakten we gebruik van een Turkse tolk." Ze toont tekeningen met weegschalen die in of uit ba lans zijn. Of een glas water, dat half vol of half leeg kan zijn. „Voor de deelnemers was dat heel herkenbaar. Wat ook goed werkte, waren de li chaamsoefeningen. Zoals het kloppen op de armen, waar door de spanning vermin dert." Hoewel slechts een kwart van de deelneemsters de training van begin tót ein de volgde, zijn Dekker en Bles toch enthousiast over de resultaten. „De drempel die ze moeten ne men, is vaak al heel hoog. Nu zagen we dat ze gedurende de training ook andere vrouwen met soortgelijke klachten meenamen. Ook deden ze hun huiswerk heel serieus. Het be langrijkste was toch dat de wouwen zich aan het eind van de cursus beduidend be ter voelden." Met de opgedane ervaringen begint de GGZ Delfland dit najaar opnieuw soortgelijke trainingen voor allochtonen. In Schiedam komt een cursus voor Marokkaanse vrouwen en in Delft begint er binnen kort een voor gemengde natio naliteiten. Dekker: „Je moet altijd begin nen bij de vrouwen. Die ko men het eerst op zoiets af. In de praktijk volgen dan altijd wat later de mannen." GPD door Hans Verhagen Voor de ouders van Theo van Gogh was het een cruciale dag in het rouwproces: de rechtbank sprak het vonnis uit tegen de man die hun zoon doodde. Mohammed B. Theo's moeder Anneke zegt blij te zijn met B.'s veroor deling tot levenslang. De levenslange gevangenisstraf die de Amsterdamse rechtbank heeft uitge sproken tegen Mohammed B. is met in stemming begroet door de moeder van de op 2 november vorig jaar in Amster dam vermoorde cineast en columnist Theo van Gogh. „De enig juiste straf', reageert Anneke van Gogh namens de familie, op de straf, die niet alleen be trekking heeft op de moord op Van Gogh in de Linnaeusstraat, maar ook op B.'s pogingen om toevallige passan ten en politieagenten om het leven te brengen. ;,Ja, natuurlijk hebben wij hierop als fa milie gehoopt. Een heel logische straf: Mohammed B. heeft immers gezegd dat hij zo weer zou beginnen met moorden. Zo iemand kun je überhaupt al niet vrij laten. Hij zei zelfs dat hij zijn eigen va der en zijn broer zou vermoorden, als het voor Allah beter was." In een opvat ting als 'oog om oog, tand om tand' ziet de 70-jarige niets. „Ik vind dat het recht z'n loop moet hebben, op een lega le manier. We moeten geen eigenrich ting plegen. Dan doe je hetzelfde als Mohammed B. Onze rechtspleging is een tegenwicht tegen de barbarij van de versteende wereld van de Moham med B's." „In ieder geval gaan die 72 maagden in het hiernamaals voor Mo hammed B. niet door", stelt zij met vol doening vast. „Die kan hij vergeten. Hij is namelijk niet voor het geloof ge- stoiwen. Voor zijn dood had een politie agent moeten zorgen.. Laf hoor, zelf moord plegen mag hij niet van zijn ge loof." Doorwrocht Qfficier van justitie Frits van Straelen werd aan het eind van de tweede dag van de strafzitting tegen Mohammed B. vanwege zijn tomeloze inzet om de zaak tot een goed einde te brengen door Anneke van Gogh bedankt met drie ferme kussen op de wangen. „Ik vind dat hij het voortreffelijk heeft ge daan. Hij heeft echt alles uit de kast ge haald wat maar mogelijk was. Hand schriftkundigen en experts op papierge- bied uit de hele wereld hebben ze erbij gehaald om bijvoorbeeld een link te kunnen leggen met een Tsjetsjeense ver dachte. De betrokkenheid van anderen bij de moord hebben ze helaas niet hard kunnen maken, ook al is men er van overtuigd dat die er wel moet zijn geweest. Het was een heel doorwrocht verhaal. Wij zijn als nabestaanden heel goed begeleid door het Openbaar Minis terie." Ook over de ondervraging door de rechters van Mohammed B. is zij erg tevreden, ook al reageerde de verdach te daar - op een in het Arabisch uitge sproken algemene mantra na - niet op. Het moeilijkste moment tijdens het pro ces voor Anneke van Gogh was toen de foto's van de twee messen en het pi stool werden getoond waarmee haar Theo werd vermoord, inclusief de nauwgezette opsomming hoe de moor denaar met het scherper gemaakte gro te mes meerdere zaagbewegingen in de keel van zijn slachtoffer maakte. „Daar had Van Straelen ons voor gewaar schuwd: 'Denk erom, dat kan best hea vy voor jullie zijn.' Maar het moest na tuurlijk, het- zijn bewijsstukken in de zaak. Zo'n groot mes, het is zo primi tief. Dat schokt toch weer, omdat het zo beestachtig is." Anneke van Gogh spreekt van een bar baarse moord. „Er zijn bij B. ook aller lei video's gevonden met onthoofdin gen, het afsnijden van genitaliën, han den en vingers. Hij bracht dat dus zelf in praktijk. Ze hebben ook schapen- bloed in zijn woning aangetroffen. Het zou mij niks verwonderen dat hij deze moord eerst zelf heeft geoefend op scha pen, net zoals hij heeft geoefend om dat vuurwapen heel snel te kunnen bijla den met vijftien kogels." Haar verhaal dat ze' als nabestaande voor de rechtbank hield, heeft bij velen diepe indruk gemaakt. In de geest van haar zoon hield ze èen pleidooi voor het vrije woord en riep ze op niet te zwichten voor dit soort terreur. Daar bij verwees zij onder meer naar mensen als Voltaire, Molière, Victor Hugo en Jo nathan Swift, van wie werken in ons land werden uitgegeven, omdat dat in hun land niet kon. „Dat was natuurlijk om te onderstrepen dat we steeds maar benauwder worden om onze mening te geven. En dat door steeds meer mensen de moslims uit de wind worden gehou den. Dat is al jaren bezig. Daar mocht je niks van zeggen, want dan werd je voor racist uitgemaakt. Zo mocht ik ja ren geleden na een reis naar Tunesië raadsvoorzitter van Oost-Watergraafs- meer niet zag zitten, sloegen in als een bom. „Zo'n monument zou maar onrust geven in de wijk. 'U doelt zeker op Ma rokkanen', zei ik in de richting van die PvdA'er. Zoiets kan toch niet." Met een grote glimlach stelt zij vast dat haar boodschap behoorlijk is opgepakt. „Inmiddels heeft Het Parool al pagi na's groot aandacht besteed aan reac ties van lezers met meningen over wat voor monument er zou moeten komen. Ik ben blij dat ik dat heb gezegd. Nu ko men ze er niet meer onderuit." Haar idee over een monument? „Diver se mensen vinden dat er een stevige be tonnen cactus moet komen, zo eentje waar iedereen op mag schrijven wat hij of zij wil. Misschien zou dat wel aardig zijn." Ijdeltuit Mohammed B. richtte zich in zijn onver wachte slotwoord plots rechtstreeks tot Theo's moeder. „Het verwonderde mij in hoge mate dat hij dat deed. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Hij keerde zich om en keek mij aan, ik keek hem aan. Maar wat hij zei, was rare war taal.» Empathie voor andersdenkenden kent die jongen helemaal niet. Hij zei dat hij niet kon voelen wat ik voelde, omdat hij geen kinderen had gebaard. Onzin, die man is natuurlijk een enor me ijdeltuit," „Opmerkelijk was wel dat hij zich niet door Theo beledigd had gevoeld, omdat die Marokkanen voor geitenneukers had uitgemaakt. Theo had Allah bele digd, maar waarom B. het dan wel heeft gedaan, zei hij niet. Theo riep wel eens sarrend: hebben jullie al naar het kamelenjournaal gekeken? Het grote verschil was dat dat slechts woorden waren, geen messteken en pistoolscho ten." „Wat mij na dit strafproces ont zettend spijt, is dat Theo door zo'n lo ser is vermoord. Het is zo'n onsamen hangend persoon. Ik kan me bij een cri me passionnel nog wat voorstellen, of dat je bij een dialogisch dispuut zo kwaad wordt dat je iemand wat aan doet... Moord of doodslag is altijd vrese lijk, maar om vermoord te worden door zo'n figuur maakt het extra onverteer baar. Zo'n waardeloos iemand, die niet eens goed uit z'n woorden kan komen." „Ik wil niet zeggen dat Theo een woord kunstenaar was, maar hij had nog zo veel kunnen doen. Afgezien van ons gro te verdriet is het zo zonde dat hij op de ze manier moest sterven." GPD Anneke van Gogh, Theo's moeder, zegt blij te zijn met Mohammed B's veroorde ling tot levenslang. foto Frank Jansen/GPD van een Nederlander niet eens zeggen dat ik niet van couscous hield! Dat deugde niet, omdat ik niet voor andere culturen openstond." Haar opmerkin gen over een gedenkteken voor Theo en de vrije meningsuiting, dat de deel door Dan Murphy Toen de VS Irak binnenvie len, kwamen Adel al Mas- had en zijn vrienden direct in actie. De dag erop organiseer den zij een demonstratie in Cai ro die tienduizenden Egyptena- ren op de been bracht. De de monstratie mondde uit in de grootste publieke aanval op pre sident Hosni Moebarak sinds de ze in 1981 aan de macht kwam. Mashad zegt dat het protest, dat een mengeling was van de woe de over de Amerikaanse invasie en het verlangen naar democrati sche hervormingen in eigen land, een van de mooiste momen ten van zijn leven is. Maar dat was 20 maart 2003. Vandaag de dag houden Mashad en andere activisten in andere Arabische landen zich voornamelijk op de achtergrond. Ze zijn nog steeds faliekant tegen de Amerikaanse aanwezigheid in Irak, maar hun afkeer voor de wrede middelen die de opstandelingen ook tegen de burgerbevolking gebruiken groeit met de dag. Ook zijn veel moslims woedend over het feit dat de terroristen hun daden ple gen in naam van de islam. Afge lopen zondag demonstreerden er zo'n duizend Egyptenaren - voornamelijk hotelemployees - in de sti'aten van Sharm el Sjeikh, waar zaterdag bij een bomaanslagen meer dan zestig mensen om het leven kwamen. De demonstranten scandeerden: 'Er is geen God dan Allah; terro risme, is de vijand van Allah'. Een oproep in Pakistan voor een nationaal protest tegen de harde aanpak van extremisten afgelo pen vrijdag trok slechts een paar honderd mensen. Een re cente opiniepeiling toont aan dat de publieke steun voor zelf moordaanslagen in moslimlan den tanende is. Mashad zegt met afschuw vervuld te zijn door recente incidenten in Irak, zoals de zelfmoordaanslag twee weken geleden waarbij 25 kinde ren om het leven kwamen. Nu dé zelfmoordaanslagen op bur gers zich verspreiden naar lan den als Egypte, vragen Mashad -en vele anderen zich af hoe ze izich nog op respectabele wijze tegen de Amerikaanse bezetting In Irak kunnen opstellen zonder de wrede tactieken van de extre misten te steunen. „Ik ken de mensen die in Irak vechten niet en kan me moeilijk vinden in wat zij doen", zegt Mashad. „We willen graag onze steun be tuigen aan de Iraakse bevol king, maar de situatie is nu zo gecompliceerd en verwarrend en er gebeurt zo veel dat niet ge tolereerd kan worden. Als mij gevraagd wordt 'wie steunt u?', dan is mijn antwoord: 'die vraag is moeilijk te beantwoorden'". De afgelopen weken zijn er mas sale uitingen van bezorgdheid en afkeuring geweest. Verleden week sprak Maher Hathout, ad viseur van de Amerikaanse Mos limraad die tegen de invasie van Irak is, zich uit tegen de zelf moordaanslagen. Hij had het over de 'pervertering' van de is lam waardoor de mannen die achter aanslagen in Londen za ten beïnvloed werden. Verwarring „Op de een of andere manier heeft iemand hen dingen wijs kunnen maken, waardoor zij ge transformeerd werden in we zens die zichzelf wilden opbla zen om daarmee de levens van onschuldige, door god gecreëer de levens te vernietigen", zei hij. „Zo veel harten die open moeten staan zitten op slot, zo veel zielen die door het licht van de islam de weg hadden kunnen vinden zijn in verwarring ge bracht." Verwarring is momen teel het sleutelwoord voor de miljoenen Arabieren die met af schuw vervuld zijn door de dage lijkse zelfmoordaanslagen op burgers in Irak, Europa en nu ook in Egypte. Seculaire activis ten als Mashad en een groeiende groep moslims veroordelen zo wel de VS als de aanslagen die gepleegd worden op de Ameri kaanse en Iraakse soldaten. „Dit zijn de tactieken van extre misten die tegen democratie zijn," zegt Mashad. Toch zijn er ook moslims die de aanvallen op burgers als noodzakelijk be schouwen. Ayman Samarra, een straatventer in Damascus, zegt dat hij achter de aanslagen in de Westerse wereld staat. „Ieder een is tegen de Arabieren. Bom aanslagen als in Londen zijn no dig omdat niemand wilde luiste ren naar de protesten." GPD door Barenda Grutterink Op 17 augustus is het zestig jaar geleden dat Sukarno met zijn vleugeladjudant Hatta de Republiek Indonesia uitriep. Het Nederlandse gezag over de kolonie was weggevaagd door de Japanse bezetting. Neder land zou zich echter proberen te herstellen en nog jarenlang wan hopig pogingen doen zoveel mo gelijk vingers in de pap te hou den. De zogenoemde politionele acties liggen nog altijd gevoelig. Pas op 27 december 1949 werd de soevereiniteitsoverdracht on dertekend. „Wij zijn nu naast el kaar gaan staan, hoezeer ook ge schonden en gescheurd en vol van littekens van wrok en spijt", zei koningin Juliana bij die gelegenheid. Zelf zou ze in 1971 een geslaagd staatsbezoek aan Indonesië brengen, maar dat van haar dochter in 1995 werd geen succes. De discussie over het koloniale verleden was in het Nederland van tien jaar geleden weer eens hevig opge laaid. Ook in Indonesië had een jongere generatie zijn gedach ten eens over het verleden laten gaan. De 17e augustus werd door Nederland nog steeds niet officieel erkend. De Nederland se regering durfde het niet aan de koningin die dag in Indone sië te laten doorbrengen. Dat zou sommige veteranen die na 17 augustus 1945 waren ingezet, immers tegen de borst stuiten. Het bezoek begon pas op 21 au gustus en liep de eerste dag al een deuk op door iets dat velen uitlegden als een affront: een ontmoeting tussen Nederlandse en Indonesische veteranen op een Indonesisch ereveld, onder het oog van Beatrix, ging niet door. De Indonesiërs kwamen niet opdagen. Onder de indivi duele Indonesische en Neder landse oud-strijders bestonden toen overigens al lang persoonlij ke vriendschappen. Indonesië is bijna vier eeuwen in Nederlandse handen geweest. In 1569 kwamen de eerste Ne derlanders op Java aan. In 1777 was heel Java Nederlands en in de negentiende eeuw kwam de hele archipel onder Nederlands gezag, op Portugees Timor en Brits Borneo na. Er werd soms zwaar gevochten. De Java-oor- log van 1825 tot 1830 en de Atjeh-oorlog van 1873 tot 1903 zijn alleen maar voorbeelden. Er was een forse buit: 10 pro cent van het nationale inkomen kwam uit de Gordel van Sma ragd. In 1942 werd Nederlands-Indië door Japan bezet. Koningin Wil- helmina beloofde op 6 december dat jaar dat Indië na de oorlog een aan Nederland gelijkwaardi ge positie zou krijgen in een ge menebest. Maar al lang voor die tijd hadden de nationalisten slechts een doel voor ogen: de volledige onafhankelijkheid. De latere vice-president Hatta zei in 1928 al: „Nederland zal kun nen kiezen: rustig weggaan of er worden uitgegooid." De nationa listen zagen hun kans schoon na de capitulatie van Japan op 15 augustus 1945. De archipel was een chaos en de meeste mensen zaten nog in de Jappenkampen. Op 17 augustus proclameerden Sukarno en Hatta: „Wij, het volk van Indonesië, roepen hier bij de onafhankelijkheid van In donesië uit. De formaliteiten voor de overdracht van de macht en andere maatregelen zullen op ordelijke wijze wor den uitgevoerd en in de kortst mogelijke tijd." President Su karno richtte een 'veiligheidsle- ger' op. In de chaotische achter ban van de jonge en onervaren president ontstonden verschil lende strijdgroepen die tekeer gingen tegen iedereen die niet voor een onafhankelijk Indone sië was of leek. Collaborateurs Aanvankelijk wilde Nederland niet met de nationalisten praten omdat zij collaborateurs van Ja pan zouden zijn geweest. In no vember 1945 werd de als anti-Ja pans bekend staande Sjahrir premier van Indonesië. Hij was een aanvaardbare gesprekspart ner en in april 1946 had de eer ste conferentie met de nationa listen plaats, op de Hoge Velu- we. Het werd een flop, partijen konden niet tot elkaar komen. Intussen gingen de gewelddadig heden van de extremisten door. In juli 1946 kwam er een door braak met de Malino-conferen- tie. Die leidde tot het Akkoord van Linggadjati op 25 maart 1947. Er zouden een Verenigde Staten van Indonesië en een Ne- dei'lands-Indonesische Unie ko men. De unie zou het Nederland se staatshoofd als baas hebben maar eigen organen krijgen. Ver der zou elke deelstaat zelf voor 27 juli 1955 AARDBEVING - Honden in het Chileense San Juan waar schuwen de inwoners voor aardbevingen. Duitse onder zoekers willen weten waar de beesten nu precies op reage ren. Men denkt aan een collec tief onderbewustzijn ofwel een groepsziel van de honden on derling. TOUR - De Fransman Louis Bobet wint de Tour de France. In de Pyreneeën legt hij de ba sis voor zijn overwinning en weet hij zijn rivaal Charly Gaul af te troeven. De Neder landse aas Wout Wagtmans presteert evenals de voorgaan de tour slecht. Binnen zijn ploeg wordt zijn positie als kopman niet meer teerd. BOULEVARD - In wil men de snelheidsmaniak ken die de boulevard onveilig maken, aanpakken. Het wordt de Vlissingers onmogelijk ge maakt om na een dag hard wer ken een ommetje te maken op de eigen boulevard. Met name de brommers zijn een bron van ergernis vanwege de hoge snel heden en het storende geluid, Het gemeentebestuur denkt aan het instellen van een maxi mumsnelheid. Nadat de Tweede Kamer begin december 1949 met 71 stemmen voor en 29 tegen de overdracht van de soevereiniteit had aangenomen, volgde op 27 december van dat jaar in Den Haag de formalisering van dat besluit. foto ANP Nederland of voor Indonesië mo gen kiezen. Indonesië legde het akkoord anders uit dan Neder land en wederzijds wantrouwen laaide op. Toen Nederland in juli 1947 onvoldoende antwoord kreeg op de vraag hoe de rust op Java, Sumatra en Madura her steld zou worden, werd met de eerste politionele actie begon nen. Java en Sumatra werden deels bezet, en plantages, olievel den en kolenmijnen kwamen on der Nederlandse controle. De Veiligheidsraad riep de partijen op om de tafel te gaan zitten. In januari -1948 resulteerde dat in de RenviUe-overeenkomst, waar bij werd besloten tot een wapen stilstand. Het bleef echter onrus tig. Op aandringen van de KVP werd tot de tweede politionele actie (1948-1949) besloten. Su karno en Hatta werden gevan gen genomen. Het werd de Verenigde Naties en de Verenigde Staten te bar. De VS vonden dat West-Europa de krachten beter kon sparen voor de Koude Oorlog en dreig den de Marshall-hulp te stop pen. Op 9 december 1949 aan vaardde de Tweede Kamer de soevereiniteitsoverdracht met 71 tegen 29 stemmen. ANP VVff Internet: www.pzc.nl p7r Internetredactie: X XiVi Postbus 31 A mm 4460 AA Goes E-mail: web@ pzc. nl Hoofdredactie: A. L. Oosthoek Bezorgklachten: D. Bosscher (adjunct) 0800-0231231 A, L. Kroon (adjunct) op maandag t/m vrijdag gedurende de openingstijden; Centrale redactie: zaterdags tot 12,00 uur. Stationspark 28 Postbus 31 Abonnementen: 4460 AA Goes 0800-0231231 Tel: (0113)315500 autom. afschrijving acceptgiro Fax: (0113)315669 per maand: 19,95 n.v.t E-mall: redactie@pzc.nl per kwartaal: 58,00 60,25 per jaar 222.50 226,50 Lezersredacteur: A. J. Snel Voor toezending per post geldt een Stationspark 28 toeslag. Postbus 31 E-mail: lezersservice@pzc.nl 4460 AA Goes Beëindiging van abonnementen Tel: (0113)315660 uitsluitend schriftelijk. 1 maand voor hel Fax:(0113)315669 einde van de betaalperiode. E-mall: lezersredacteur@pzc.nl PZC, t a v. lezersservice, Postbus 314460 AA Goes Middelburg: Losse nummers per stuk: Buitenruststraatl 8 maandag t/m vrijdag: 1,25 Postbus 8070 zaterdag: 1,75 4330 EB Middelburg Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW Tel: (01181493000 Fax:(0118)493009 Bankrelaties: E-mail: redwalch@pzc.nl ABN AMRO 47.70.65.597 Postbank 35.93.00 Goes: Stationspark 28 Postbus 31 Advertenties: 4460 AA Goes Alle advertentie-orders worden uitgevoerd Tel. (0113)315670 overeenkomstig de Algemene Fax. (0113)315669 Voorwaarden van Wegener NV en volgens E-mail: redgoes@pzc.nl de Regelen voor het Advertentiewezen- Terneuzen: Overlijdensadvertenties: Willem Alexanderlaan 45 maandag t/m vrijdag: Postbus 145 tijdens kantooruren 4530 AC Terneuzen zondag: van 16.00 tot 18,00 uur Tel. (0115)645769 Tel. (0113)315555 Fax. (0115)645742 Fax. (0113)315549 E-mail: redtern@pzc.nl Personeelsadvertenties: Hulst: Baudeloo 16 Tel: (0113)315540 Postbus 62 Fax:(0113)315549 4560 AB Hulst Tel: (0114)372776 Rubrieksadvertenties (kleintjes): Fax: (0114)372771 Tel. (0113)315550 E-mail: redhulst@pzc.nl Fax. (0113)315549 Zierikzee: Grachtweg 23a Voor gewone advertenties: Postbus 80 Noord-en Midden-Zeeland 4300 AB Zierikzee Tel. (0113)315520 Tel (0111)454651 Fax. (0113)315529 Fax: (0111)454657 Zeeuws-Vlaanderen E-mail: redzzee@pzc.nl Tél: (0114)372770 Fax:(0114)372771 Opening kantoren: Business to Business/Onroerend goed Maandag t/m vrijdag Tel: (076)5312277 van 8.00 tot 17.00 uur Fax:.(076)5312274 Zierikzee en Hulst: 8.30 tot 17.00 uur Internet: www.pzc.nl/adverteren Auteursrechten voorbehouden Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De door u aan ons verstrekte gegevens hebbe in wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor oen- (abonnementen)administratie en or n u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro- ducten van de titels en de werkmaatschappijen vz in Wegener of door ons zorgvuldig geseiectwi- de derden. Als u op deze mformati b geen prijs stc ilt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, Ie- zersservice, Postbus 314460 AA Goes. Behoort tot WeGGNGR

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2005 | | pagina 4