Tevredenheid over rechtsgang
PZC
Angstklachten
door migratie
Arabische wereld
in verwarring
door aanslagen
Republiek Indonesië viert zestig jaar
onafhankelijkheid van Nederland
Anneke van Gogh vindt levenslang voor Mohammed B. de enige juiste straf
woensdag 27 juli 2005 /j.
doorThea van Beek
Een kwart van alle oude
ren kampt met angst
klachten. Ze zijn bang alleen
thuis te zijn, durven de straat
niet meer op of hebben slaap
problemen. Ze tobben en pie
keren en hebben vaak met al
lerlei vage lichamelijke klach
ten tevergeefs het medische
circuit doorlopen.
Veel ouderen zijn niet ge
wend te praten over dergelij
ke angstgevoelens. 'Niet kla
gen, maar dragen' was altijd
hun levensmotto. Bij allochto
ne ouderen komt daar nog het
taboe bij om voor gek of ge
stoord te worden versleten als
het gaat om psychische klach
ten. De drempel naar hulpver
lening is groot.
Het Trimbos Instituut voor
geestelijke gezondheidszorg
ontwikkelde speciaal voor de
groep allochtone ouderen een
preventieve cursus voor men
sen met lichte angstklachten.
Remedie
De GGZ Delfland bracht die
als eerste in praktijk. Onder
de alles verhullende titel 'We
kunnen het!', namen Turkse
vrouwen deel aan een trai
ning als remedie tegen hun
angsten.
„De woordkeuze is bij Turkse
mensen heel belangrijk", legt
sociaal psychiatrisch ver
pleegkundige Edith Dekker
uit. „Ze willen zich niet asso
ciëren met psychiatrie. Als je
letterlijk over angstklachten
zou spreken, voelen ze zich
naar beneden getrokken.
Samen met preventiemede
werker Marlies Bles begeleid
de Dekker de Turkse wou
wen tijdens hun training om
hun angsten en daarmee ge
paard gaande geestelijke en li
chamelijke klachten te over
winnen.
„Angstklachten komen vaak
voort uit migratie", weet Dek
ker.
„De eerste generatie allochto
nen had te maken met slechte
woon- en werkomstandighe
den. Daar bovenop kwamen
nog eens het verdriet en de
zorgen om achtergebleven fa
milie. Bovendien zijn veel van
hun verwachtingen niet uitge
komen, zoals op hun oude
dag in een eigen huisje in Tur
kije wonen." De training verg
de een andere aanpak dan
voor autochtone ouderen.
Analfabeten
Marlies Bles: „Bij Turkseen
Marokkaanse ouderen gaat
het vaak om analfabeten. De
informatie moet dus heel
praktisch zijn. Ook maakten
we gebruik van een Turkse
tolk."
Ze toont tekeningen met
weegschalen die in of uit ba
lans zijn. Of een glas water,
dat half vol of half leeg kan
zijn. „Voor de deelnemers
was dat heel herkenbaar. Wat
ook goed werkte, waren de li
chaamsoefeningen. Zoals het
kloppen op de armen, waar
door de spanning vermin
dert." Hoewel slechts een
kwart van de deelneemsters
de training van begin tót ein
de volgde, zijn Dekker en
Bles toch enthousiast over de
resultaten.
„De drempel die ze moeten ne
men, is vaak al heel hoog. Nu
zagen we dat ze gedurende de
training ook andere vrouwen
met soortgelijke klachten
meenamen. Ook deden ze hun
huiswerk heel serieus. Het be
langrijkste was toch dat de
wouwen zich aan het eind
van de cursus beduidend be
ter voelden."
Met de opgedane ervaringen
begint de GGZ Delfland dit
najaar opnieuw soortgelijke
trainingen voor allochtonen.
In Schiedam komt een cursus
voor Marokkaanse vrouwen
en in Delft begint er binnen
kort een voor gemengde natio
naliteiten.
Dekker: „Je moet altijd begin
nen bij de vrouwen. Die ko
men het eerst op zoiets af. In
de praktijk volgen dan altijd
wat later de mannen." GPD
door Hans Verhagen
Voor de ouders van Theo van Gogh
was het een cruciale dag in het
rouwproces: de rechtbank sprak het
vonnis uit tegen de man die hun zoon
doodde. Mohammed B. Theo's moeder
Anneke zegt blij te zijn met B.'s veroor
deling tot levenslang.
De levenslange gevangenisstraf die de
Amsterdamse rechtbank heeft uitge
sproken tegen Mohammed B. is met in
stemming begroet door de moeder van
de op 2 november vorig jaar in Amster
dam vermoorde cineast en columnist
Theo van Gogh. „De enig juiste straf',
reageert Anneke van Gogh namens de
familie, op de straf, die niet alleen be
trekking heeft op de moord op Van
Gogh in de Linnaeusstraat, maar ook
op B.'s pogingen om toevallige passan
ten en politieagenten om het leven te
brengen.
;,Ja, natuurlijk hebben wij hierop als fa
milie gehoopt. Een heel logische straf:
Mohammed B. heeft immers gezegd dat
hij zo weer zou beginnen met moorden.
Zo iemand kun je überhaupt al niet vrij
laten. Hij zei zelfs dat hij zijn eigen va
der en zijn broer zou vermoorden, als
het voor Allah beter was." In een opvat
ting als 'oog om oog, tand om tand' ziet
de 70-jarige niets. „Ik vind dat het
recht z'n loop moet hebben, op een lega
le manier. We moeten geen eigenrich
ting plegen. Dan doe je hetzelfde als
Mohammed B. Onze rechtspleging is
een tegenwicht tegen de barbarij van
de versteende wereld van de Moham
med B's." „In ieder geval gaan die 72
maagden in het hiernamaals voor Mo
hammed B. niet door", stelt zij met vol
doening vast. „Die kan hij vergeten.
Hij is namelijk niet voor het geloof ge-
stoiwen. Voor zijn dood had een politie
agent moeten zorgen.. Laf hoor, zelf
moord plegen mag hij niet van zijn ge
loof."
Doorwrocht
Qfficier van justitie Frits van Straelen
werd aan het eind van de tweede dag
van de strafzitting tegen Mohammed B.
vanwege zijn tomeloze inzet om de
zaak tot een goed einde te brengen
door Anneke van Gogh bedankt met
drie ferme kussen op de wangen. „Ik
vind dat hij het voortreffelijk heeft ge
daan. Hij heeft echt alles uit de kast ge
haald wat maar mogelijk was. Hand
schriftkundigen en experts op papierge-
bied uit de hele wereld hebben ze erbij
gehaald om bijvoorbeeld een link te
kunnen leggen met een Tsjetsjeense ver
dachte. De betrokkenheid van anderen
bij de moord hebben ze helaas niet
hard kunnen maken, ook al is men er
van overtuigd dat die er wel moet zijn
geweest. Het was een heel doorwrocht
verhaal. Wij zijn als nabestaanden heel
goed begeleid door het Openbaar Minis
terie." Ook over de ondervraging door
de rechters van Mohammed B. is zij erg
tevreden, ook al reageerde de verdach
te daar - op een in het Arabisch uitge
sproken algemene mantra na - niet op.
Het moeilijkste moment tijdens het pro
ces voor Anneke van Gogh was toen de
foto's van de twee messen en het pi
stool werden getoond waarmee haar
Theo werd vermoord, inclusief de
nauwgezette opsomming hoe de moor
denaar met het scherper gemaakte gro
te mes meerdere zaagbewegingen in de
keel van zijn slachtoffer maakte. „Daar
had Van Straelen ons voor gewaar
schuwd: 'Denk erom, dat kan best hea
vy voor jullie zijn.' Maar het moest na
tuurlijk, het- zijn bewijsstukken in de
zaak. Zo'n groot mes, het is zo primi
tief. Dat schokt toch weer, omdat het
zo beestachtig is."
Anneke van Gogh spreekt van een bar
baarse moord. „Er zijn bij B. ook aller
lei video's gevonden met onthoofdin
gen, het afsnijden van genitaliën, han
den en vingers. Hij bracht dat dus zelf
in praktijk. Ze hebben ook schapen-
bloed in zijn woning aangetroffen. Het
zou mij niks verwonderen dat hij deze
moord eerst zelf heeft geoefend op scha
pen, net zoals hij heeft geoefend om dat
vuurwapen heel snel te kunnen bijla
den met vijftien kogels."
Haar verhaal dat ze' als nabestaande
voor de rechtbank hield, heeft bij velen
diepe indruk gemaakt. In de geest van
haar zoon hield ze èen pleidooi voor
het vrije woord en riep ze op niet te
zwichten voor dit soort terreur. Daar
bij verwees zij onder meer naar mensen
als Voltaire, Molière, Victor Hugo en Jo
nathan Swift, van wie werken in ons
land werden uitgegeven, omdat dat in
hun land niet kon. „Dat was natuurlijk
om te onderstrepen dat we steeds maar
benauwder worden om onze mening te
geven. En dat door steeds meer mensen
de moslims uit de wind worden gehou
den. Dat is al jaren bezig. Daar mocht
je niks van zeggen, want dan werd je
voor racist uitgemaakt. Zo mocht ik ja
ren geleden na een reis naar Tunesië
raadsvoorzitter van Oost-Watergraafs-
meer niet zag zitten, sloegen in als een
bom. „Zo'n monument zou maar onrust
geven in de wijk. 'U doelt zeker op Ma
rokkanen', zei ik in de richting van die
PvdA'er. Zoiets kan toch niet." Met een
grote glimlach stelt zij vast dat haar
boodschap behoorlijk is opgepakt.
„Inmiddels heeft Het Parool al pagi
na's groot aandacht besteed aan reac
ties van lezers met meningen over wat
voor monument er zou moeten komen.
Ik ben blij dat ik dat heb gezegd. Nu ko
men ze er niet meer onderuit."
Haar idee over een monument? „Diver
se mensen vinden dat er een stevige be
tonnen cactus moet komen, zo eentje
waar iedereen op mag schrijven wat hij
of zij wil. Misschien zou dat wel aardig
zijn."
Ijdeltuit
Mohammed B. richtte zich in zijn onver
wachte slotwoord plots rechtstreeks tot
Theo's moeder. „Het verwonderde mij
in hoge mate dat hij dat deed. Ik zat op
het puntje van mijn stoel. Hij keerde
zich om en keek mij aan, ik keek hem
aan. Maar wat hij zei, was rare war
taal.» Empathie voor andersdenkenden
kent die jongen helemaal niet. Hij zei
dat hij niet kon voelen wat ik voelde,
omdat hij geen kinderen had gebaard.
Onzin, die man is natuurlijk een enor
me ijdeltuit,"
„Opmerkelijk was wel dat hij zich niet
door Theo beledigd had gevoeld, omdat
die Marokkanen voor geitenneukers
had uitgemaakt. Theo had Allah bele
digd, maar waarom B. het dan wel
heeft gedaan, zei hij niet. Theo riep wel
eens sarrend: hebben jullie al naar het
kamelenjournaal gekeken? Het grote
verschil was dat dat slechts woorden
waren, geen messteken en pistoolscho
ten." „Wat mij na dit strafproces ont
zettend spijt, is dat Theo door zo'n lo
ser is vermoord. Het is zo'n onsamen
hangend persoon. Ik kan me bij een cri
me passionnel nog wat voorstellen, of
dat je bij een dialogisch dispuut zo
kwaad wordt dat je iemand wat aan
doet... Moord of doodslag is altijd vrese
lijk, maar om vermoord te worden door
zo'n figuur maakt het extra onverteer
baar. Zo'n waardeloos iemand, die niet
eens goed uit z'n woorden kan komen."
„Ik wil niet zeggen dat Theo een woord
kunstenaar was, maar hij had nog zo
veel kunnen doen. Afgezien van ons gro
te verdriet is het zo zonde dat hij op de
ze manier moest sterven." GPD
Anneke van Gogh, Theo's moeder, zegt blij te zijn met Mohammed B's veroorde
ling tot levenslang. foto Frank Jansen/GPD
van een Nederlander niet eens zeggen
dat ik niet van couscous hield! Dat
deugde niet, omdat ik niet voor andere
culturen openstond." Haar opmerkin
gen over een gedenkteken voor Theo en
de vrije meningsuiting, dat de deel
door Dan Murphy
Toen de VS Irak binnenvie
len, kwamen Adel al Mas-
had en zijn vrienden direct in
actie. De dag erop organiseer
den zij een demonstratie in Cai
ro die tienduizenden Egyptena-
ren op de been bracht. De de
monstratie mondde uit in de
grootste publieke aanval op pre
sident Hosni Moebarak sinds de
ze in 1981 aan de macht kwam.
Mashad zegt dat het protest, dat
een mengeling was van de woe
de over de Amerikaanse invasie
en het verlangen naar democrati
sche hervormingen in eigen
land, een van de mooiste momen
ten van zijn leven is. Maar dat
was 20 maart 2003. Vandaag de
dag houden Mashad en andere
activisten in andere Arabische
landen zich voornamelijk op de
achtergrond. Ze zijn nog steeds
faliekant tegen de Amerikaanse
aanwezigheid in Irak, maar hun
afkeer voor de wrede middelen
die de opstandelingen ook tegen
de burgerbevolking gebruiken
groeit met de dag. Ook zijn veel
moslims woedend over het feit
dat de terroristen hun daden ple
gen in naam van de islam. Afge
lopen zondag demonstreerden
er zo'n duizend Egyptenaren -
voornamelijk hotelemployees -
in de sti'aten van Sharm el
Sjeikh, waar zaterdag bij een
bomaanslagen meer dan zestig
mensen om het leven kwamen.
De demonstranten scandeerden:
'Er is geen God dan Allah; terro
risme, is de vijand van Allah'.
Een oproep in Pakistan voor een
nationaal protest tegen de harde
aanpak van extremisten afgelo
pen vrijdag trok slechts een
paar honderd mensen. Een re
cente opiniepeiling toont aan
dat de publieke steun voor zelf
moordaanslagen in moslimlan
den tanende is. Mashad zegt
met afschuw vervuld te zijn
door recente incidenten in Irak,
zoals de zelfmoordaanslag twee
weken geleden waarbij 25 kinde
ren om het leven kwamen. Nu
dé zelfmoordaanslagen op bur
gers zich verspreiden naar lan
den als Egypte, vragen Mashad
-en vele anderen zich af hoe ze
izich nog op respectabele wijze
tegen de Amerikaanse bezetting
In Irak kunnen opstellen zonder
de wrede tactieken van de extre
misten te steunen. „Ik ken de
mensen die in Irak vechten niet
en kan me moeilijk vinden in
wat zij doen", zegt Mashad.
„We willen graag onze steun be
tuigen aan de Iraakse bevol
king, maar de situatie is nu zo
gecompliceerd en verwarrend
en er gebeurt zo veel dat niet ge
tolereerd kan worden. Als mij
gevraagd wordt 'wie steunt u?',
dan is mijn antwoord: 'die vraag
is moeilijk te beantwoorden'".
De afgelopen weken zijn er mas
sale uitingen van bezorgdheid
en afkeuring geweest. Verleden
week sprak Maher Hathout, ad
viseur van de Amerikaanse Mos
limraad die tegen de invasie van
Irak is, zich uit tegen de zelf
moordaanslagen. Hij had het
over de 'pervertering' van de is
lam waardoor de mannen die
achter aanslagen in Londen za
ten beïnvloed werden.
Verwarring
„Op de een of andere manier
heeft iemand hen dingen wijs
kunnen maken, waardoor zij ge
transformeerd werden in we
zens die zichzelf wilden opbla
zen om daarmee de levens van
onschuldige, door god gecreëer
de levens te vernietigen", zei
hij. „Zo veel harten die open
moeten staan zitten op slot, zo
veel zielen die door het licht van
de islam de weg hadden kunnen
vinden zijn in verwarring ge
bracht." Verwarring is momen
teel het sleutelwoord voor de
miljoenen Arabieren die met af
schuw vervuld zijn door de dage
lijkse zelfmoordaanslagen op
burgers in Irak, Europa en nu
ook in Egypte. Seculaire activis
ten als Mashad en een groeiende
groep moslims veroordelen zo
wel de VS als de aanslagen die
gepleegd worden op de Ameri
kaanse en Iraakse soldaten.
„Dit zijn de tactieken van extre
misten die tegen democratie
zijn," zegt Mashad. Toch zijn er
ook moslims die de aanvallen op
burgers als noodzakelijk be
schouwen. Ayman Samarra, een
straatventer in Damascus, zegt
dat hij achter de aanslagen in de
Westerse wereld staat. „Ieder
een is tegen de Arabieren. Bom
aanslagen als in Londen zijn no
dig omdat niemand wilde luiste
ren naar de protesten." GPD
door Barenda Grutterink
Op 17 augustus is het zestig
jaar geleden dat Sukarno
met zijn vleugeladjudant Hatta
de Republiek Indonesia uitriep.
Het Nederlandse gezag over de
kolonie was weggevaagd door
de Japanse bezetting. Neder
land zou zich echter proberen te
herstellen en nog jarenlang wan
hopig pogingen doen zoveel mo
gelijk vingers in de pap te hou
den. De zogenoemde politionele
acties liggen nog altijd gevoelig.
Pas op 27 december 1949 werd
de soevereiniteitsoverdracht on
dertekend. „Wij zijn nu naast el
kaar gaan staan, hoezeer ook ge
schonden en gescheurd en vol
van littekens van wrok en
spijt", zei koningin Juliana bij
die gelegenheid. Zelf zou ze in
1971 een geslaagd staatsbezoek
aan Indonesië brengen, maar
dat van haar dochter in 1995
werd geen succes. De discussie
over het koloniale verleden was
in het Nederland van tien jaar
geleden weer eens hevig opge
laaid. Ook in Indonesië had een
jongere generatie zijn gedach
ten eens over het verleden laten
gaan. De 17e augustus werd
door Nederland nog steeds niet
officieel erkend. De Nederland
se regering durfde het niet aan
de koningin die dag in Indone
sië te laten doorbrengen. Dat
zou sommige veteranen die na
17 augustus 1945 waren ingezet,
immers tegen de borst stuiten.
Het bezoek begon pas op 21 au
gustus en liep de eerste dag al
een deuk op door iets dat velen
uitlegden als een affront: een
ontmoeting tussen Nederlandse
en Indonesische veteranen op
een Indonesisch ereveld, onder
het oog van Beatrix, ging niet
door. De Indonesiërs kwamen
niet opdagen. Onder de indivi
duele Indonesische en Neder
landse oud-strijders bestonden
toen overigens al lang persoonlij
ke vriendschappen.
Indonesië is bijna vier eeuwen
in Nederlandse handen geweest.
In 1569 kwamen de eerste Ne
derlanders op Java aan. In 1777
was heel Java Nederlands en in
de negentiende eeuw kwam de
hele archipel onder Nederlands
gezag, op Portugees Timor en
Brits Borneo na. Er werd soms
zwaar gevochten. De Java-oor-
log van 1825 tot 1830 en de
Atjeh-oorlog van 1873 tot 1903
zijn alleen maar voorbeelden.
Er was een forse buit: 10 pro
cent van het nationale inkomen
kwam uit de Gordel van Sma
ragd.
In 1942 werd Nederlands-Indië
door Japan bezet. Koningin Wil-
helmina beloofde op 6 december
dat jaar dat Indië na de oorlog
een aan Nederland gelijkwaardi
ge positie zou krijgen in een ge
menebest. Maar al lang voor die
tijd hadden de nationalisten
slechts een doel voor ogen: de
volledige onafhankelijkheid. De
latere vice-president Hatta zei
in 1928 al: „Nederland zal kun
nen kiezen: rustig weggaan of er
worden uitgegooid." De nationa
listen zagen hun kans schoon na
de capitulatie van Japan op 15
augustus 1945. De archipel was
een chaos en de meeste mensen
zaten nog in de Jappenkampen.
Op 17 augustus proclameerden
Sukarno en Hatta: „Wij, het
volk van Indonesië, roepen hier
bij de onafhankelijkheid van In
donesië uit. De formaliteiten
voor de overdracht van de
macht en andere maatregelen
zullen op ordelijke wijze wor
den uitgevoerd en in de kortst
mogelijke tijd." President Su
karno richtte een 'veiligheidsle-
ger' op. In de chaotische achter
ban van de jonge en onervaren
president ontstonden verschil
lende strijdgroepen die tekeer
gingen tegen iedereen die niet
voor een onafhankelijk Indone
sië was of leek.
Collaborateurs
Aanvankelijk wilde Nederland
niet met de nationalisten praten
omdat zij collaborateurs van Ja
pan zouden zijn geweest. In no
vember 1945 werd de als anti-Ja
pans bekend staande Sjahrir
premier van Indonesië. Hij was
een aanvaardbare gesprekspart
ner en in april 1946 had de eer
ste conferentie met de nationa
listen plaats, op de Hoge Velu-
we. Het werd een flop, partijen
konden niet tot elkaar komen.
Intussen gingen de gewelddadig
heden van de extremisten door.
In juli 1946 kwam er een door
braak met de Malino-conferen-
tie. Die leidde tot het Akkoord
van Linggadjati op 25 maart
1947. Er zouden een Verenigde
Staten van Indonesië en een Ne-
dei'lands-Indonesische Unie ko
men. De unie zou het Nederland
se staatshoofd als baas hebben
maar eigen organen krijgen. Ver
der zou elke deelstaat zelf voor
27 juli 1955
AARDBEVING - Honden in
het Chileense San Juan waar
schuwen de inwoners voor
aardbevingen. Duitse onder
zoekers willen weten waar de
beesten nu precies op reage
ren. Men denkt aan een collec
tief onderbewustzijn ofwel een
groepsziel van de honden on
derling.
TOUR - De Fransman Louis
Bobet wint de Tour de France.
In de Pyreneeën legt hij de ba
sis voor zijn overwinning en
weet hij zijn rivaal Charly
Gaul af te troeven. De Neder
landse aas Wout Wagtmans
presteert evenals de voorgaan
de tour slecht. Binnen zijn
ploeg wordt zijn positie als
kopman niet meer
teerd.
BOULEVARD - In
wil men de snelheidsmaniak
ken die de boulevard onveilig
maken, aanpakken. Het wordt
de Vlissingers onmogelijk ge
maakt om na een dag hard wer
ken een ommetje te maken op
de eigen boulevard. Met name
de brommers zijn een bron van
ergernis vanwege de hoge snel
heden en het storende geluid,
Het gemeentebestuur denkt
aan het instellen van een maxi
mumsnelheid.
Nadat de Tweede Kamer begin december 1949 met 71 stemmen voor en 29 tegen de overdracht van de
soevereiniteit had aangenomen, volgde op 27 december van dat jaar in Den Haag de formalisering van
dat besluit. foto ANP
Nederland of voor Indonesië mo
gen kiezen. Indonesië legde het
akkoord anders uit dan Neder
land en wederzijds wantrouwen
laaide op. Toen Nederland in
juli 1947 onvoldoende antwoord
kreeg op de vraag hoe de rust op
Java, Sumatra en Madura her
steld zou worden, werd met de
eerste politionele actie begon
nen. Java en Sumatra werden
deels bezet, en plantages, olievel
den en kolenmijnen kwamen on
der Nederlandse controle. De
Veiligheidsraad riep de partijen
op om de tafel te gaan zitten. In
januari -1948 resulteerde dat in
de RenviUe-overeenkomst, waar
bij werd besloten tot een wapen
stilstand. Het bleef echter onrus
tig. Op aandringen van de KVP
werd tot de tweede politionele
actie (1948-1949) besloten. Su
karno en Hatta werden gevan
gen genomen.
Het werd de Verenigde Naties
en de Verenigde Staten te bar.
De VS vonden dat West-Europa
de krachten beter kon sparen
voor de Koude Oorlog en dreig
den de Marshall-hulp te stop
pen. Op 9 december 1949 aan
vaardde de Tweede Kamer de
soevereiniteitsoverdracht met
71 tegen 29 stemmen. ANP
VVff
Internet: www.pzc.nl
p7r
Internetredactie:
X XiVi
Postbus 31
A mm
4460 AA Goes
E-mail: web@ pzc. nl
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
Bezorgklachten:
D. Bosscher (adjunct)
0800-0231231
A, L. Kroon (adjunct)
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
Centrale redactie:
zaterdags tot 12,00 uur.
Stationspark 28
Postbus 31
Abonnementen:
4460 AA Goes
0800-0231231
Tel: (0113)315500
autom. afschrijving acceptgiro
Fax: (0113)315669
per maand: 19,95 n.v.t
E-mall: redactie@pzc.nl
per kwartaal: 58,00 60,25
per jaar 222.50 226,50
Lezersredacteur: A. J. Snel
Voor toezending per post geldt een
Stationspark 28
toeslag.
Postbus 31
E-mail: lezersservice@pzc.nl
4460 AA Goes
Beëindiging van abonnementen
Tel: (0113)315660
uitsluitend schriftelijk. 1 maand voor hel
Fax:(0113)315669
einde van de betaalperiode.
E-mall: lezersredacteur@pzc.nl
PZC, t a v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
Middelburg:
Losse nummers per stuk:
Buitenruststraatl 8
maandag t/m vrijdag: 1,25
Postbus 8070
zaterdag: 1,75
4330 EB Middelburg
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Tel: (01181493000
Fax:(0118)493009
Bankrelaties:
E-mail: redwalch@pzc.nl
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
Advertenties:
4460 AA Goes
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
Tel. (0113)315670
overeenkomstig de Algemene
Fax. (0113)315669
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
E-mail: redgoes@pzc.nl
de Regelen voor het Advertentiewezen-
Terneuzen:
Overlijdensadvertenties:
Willem Alexanderlaan 45
maandag t/m vrijdag:
Postbus 145
tijdens kantooruren
4530 AC Terneuzen
zondag: van 16.00 tot 18,00 uur
Tel. (0115)645769
Tel. (0113)315555
Fax. (0115)645742
Fax. (0113)315549
E-mail: redtern@pzc.nl
Personeelsadvertenties:
Hulst: Baudeloo 16
Tel: (0113)315540
Postbus 62
Fax:(0113)315549
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Fax: (0114)372771
Tel. (0113)315550
E-mail: redhulst@pzc.nl
Fax. (0113)315549
Zierikzee: Grachtweg 23a
Voor gewone advertenties:
Postbus 80
Noord-en Midden-Zeeland
4300 AB Zierikzee
Tel. (0113)315520
Tel (0111)454651
Fax. (0113)315529
Fax: (0111)454657
Zeeuws-Vlaanderen
E-mail: redzzee@pzc.nl
Tél: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Opening kantoren:
Business to Business/Onroerend goed
Maandag t/m vrijdag
Tel: (076)5312277
van 8.00 tot 17.00 uur
Fax:.(076)5312274
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een
onderdeel van het Wegener-concern. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebbe
in wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor oen-
(abonnementen)administratie en or
n u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro-
ducten van de titels en de werkmaatschappijen vz
in Wegener of door ons zorgvuldig geseiectwi-
de derden. Als u op deze mformati
b geen prijs stc
ilt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, Ie-
zersservice, Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot WeGGNGR