Dit uitzicht verveelt nooit
ZC
Natuursteeniïuis
i i
li
De verrassing zit hier
echt achter de voordeur
De eerste
bewoners van
Waterfront,
Terneuzen
VLOEREN - WERKBLADEN - GLAS IN LOOD
www.natuursteenhuis.nl
André en Marianne Janse: „Het is hier geweldig." foto's Peter Nicolai
tfefe Tel (0113) 21 65 SS
MzÊxïx$#^25 >B v/hzondee&DeKu'iper
vnkn^em..stn, -JirtaIcn. uw wgitjgn-
bijlagen: 0113-315680
,nl
redactie@pzc.nl
31, 4460 AA Goes
ertentie-exploitatie:
en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Vlaanderen: 0114-372770;
1:020-4562500.
terdag 23 juli 2005
Niet één maar twee voordeuren heeft het huis van
Connij Rijn (54). Niet zo gek als je bedenkt dat
het zo'n dertig jaar geleden nog twee huizen waren.
Twee kleine dijkhuisjes aan het begin van de 's-Heer
Hendrikskinderendijk. Een prachtig en rustig plekje in
Goes, waar het 'heerlijk wonen' is volgens Connij. Niet
gek dat de huizen ook vrijwel nooit in de verkoop ko
men. Eenmaal gekocht en verbouwd betekent: blijven
zitten waar je zit. En geef de dijkbewoners maar eens
ongelijk. Vijf minuten van het centrum van Goes en
toch het idee hebben dat je helemaal 'buiten' woont.
„We hadden destijds één van de beide huizen gehuurd
van een man die het gebruikte als opslag van allerlei
spullen. Hij kende mijn vader en toen wij vroegen of
we konden huren zei hij 'O, jij ben d'r een van d'n
dieën' en toen was het goed. Voor veertig gulden per
maand. Veel van die huisjes hier waren toen vervallen
en onbewoonbaar. Op een bepaald moment konden we
dit kopen en het buurhuis erbij. Dat hebben we gedaan
en na tien jaar verbouwen is dit het resultaat."
Dat klinkt een stuk eenvoudiger dan het destijds was.
„Toen we toestemming van de gemeente hadden om de
huizen samen te voegen, zijn we aan de slag gegaan.
We moesten aan een voorwaarde voldoen, de dakvorm
moest aan de voorkant onaangetast blijven. Dus de
twee puntdaken moesten zo blijven. De voorkant is
nog origineel. Opgemetseld uit een speciale steen die
afkomstig was uit de Goese steenfabriek. Alleen vielen
de voegen eruit, dat moesten we helemaal opnieuw
doen. We hebben heel wat gesloopt en gedaan. En een
stofbende... We zijn ook tijdens het verbouwen altijd
hier blijven wonen. Overal hadden we van die grondzei
len opgehangen en neergelegd. Maar dat bouwstof
gaat overal doorheen."
„Je kunt wel zeggen dat de verrassing hier echt achter
de voordeur zit. Op de begane grond, vanaf de straat
gezien, hebben we de woonkamer en een groot dakter
ras. Verder heb ik hier sinds dertien jaar een kralen-
winkel. Maar omdat het een dijkhuis is, hebben we aan
de achterkant beneden nog een heleboel ruimte. Daar
hebben we een hele grote woonkeuken gemaakt. En
een sauna. We hebben daar letterlijk een stuk dijk
voor moeten afgraven. Ik had een tennisarm van het
graven. We gebruiken die sauna regelmatig. Heerlijk."
Naast de sauna zit een ruimte de nu dienst doet als
bergkamer. „Dat was vroeger een soort discootje voor
onze dochters. Vandaar al die graffiti op de muren. We
hebben dat toen door een jonge graffiti-artiest laten
aanbrengen." Gedurende de jaren zijn daar ook bood
schappen van de dochters en van vrienden bijgeko
men. „Kijk", zegt ze met enige weemoed in haar stem
en wijst op streepjes op de muur, „hier hielden we bij
hoeveel de meiden groeiden."
Die 'meiden' zijn inmiddels volwassen en de deur uit.
„We hebben een huis helemaal naar ons zin. Wat wil je
nog meer, ik heb veel ruimte, m'n winkeltje aan huis
en in vijf minuten lopen ben ik in het centrum en kan
ik daar een terrasje pikken."
Annemarie Zevenbergen
DE VOORDEUR
De voordeur biedt toegang tot een woning, maar wat
daar achter schuil gaat, blijft voor velen onzichtbaar.
In deze serie een kijkje achter de voordeiu- van wille
keurige huizen. Iedere week gaat een andere deur open
en geeft de bewoner een blik in zijn of haar leven.
foto's Mechteld Jansen
iV* i
gewoonste zaak van de wereld.
Bij 'buitenstaanders' vallen de
monden daarentegen wijd open
van verwondering. „Het went
wel, maar net als in de oude flat
genieten wij er nog steeds van.
Ik kan uren naar buiten staan
kijken. Het verveelt nooit, want
je ziet altijd iets anders. Het
meest bijzondere zijn de sche
pen die nu onder ons raam voor
bij varen. Vroeger zag je alleen
maar de zijkant", aldus André
Janse.
Net als de familie Janse hebben
Wim Vinke en Marijke Rade-
venjic-de Lavoir niet gekozen
voor de standaardindeling die
op de bouwtekening stond. Dus
geen open keuken of een tweede
badkamer. Dit alles onder het
motto: als je dan toch een
luxueus appartement koopt,
moet je het in één keer goed
doen. Vinke: „Zo hebben wij
ook niet gekozen voor een apar
te tuinkamer aan de stadskant.
Die ruimte is nu bij de grote
slaapkamer getrokken, want
aan twee extra kamers hebben
wij genoeg. Te wensen heb je al
tijd nog wel iets, maar op den
duur moet je tevreden zijn."
Ondanks het enthousiasme van
de eerste bewoners krijgt het ge
bouw niet louter lof toege
zwaaid. Het gaat dan om kleine
dingetjes die verbetering behoe
ven. Zo is het lastig om met de
fiets in het trappenhuis van de
berging te lopen omdat er geen
goot is waar de wielen in kun
nen bij het op- en afgaan van de
trappen. Ook moet er nog een op
lossing worden gezocht voor het
vastzetten van de balkondeur
als hij openstaat.
Zowel de familie Janse als Vin
ke en Radevenjic-de Lavoir den
ken hun stekje in Waterfront te
hebben gevonden. Een breed
glimlachende Wim Vinke: „We
wonen hier nu een dikke week
en ik heb geen moment het idee
dat het vakantiegevoel snel ver
dwijnt. Maar ik zal ongetwijfeld
nog wel een keer verhuizen. Is
het niet naar een verzorgings
huis, dan is het wel naar een an
dere plek tussen zes plankjes."
René van Stee
De verhuisdozen in de
woning van André en
Marianne Janse op de twin~--
tigste verdieping van Water
front in Terneuzen zijn nog
niet allemaal uitgepakt.
Ook diverse meubelstukken
moeten nog in elkaar wor
den gezet. Ze wonen pas
een week in het nieuwe ap
partementencomplex, maar
voelen zich er al helemaal
thuis. Hun geduld is in ruim
zes jaar danig op de proef
gesteld, maar spijt dat zij
hebben doorgezet is er geen
moment.
Nooit zorgde de komst van
een appartementencom
plex voor meer beroering dan
Waterfront in Terneuzen. Tot
grote teleurstelling van de bou
wers en het gemeentebestuur za
gen sommige Terneuzenaren het
prestigieuze bouwproject op de
plek van de voormalige waterto
ren aan het Oostelijk Bolwerk
helemaal niet zitten. Het idee
van voormalige bestuurders om
Terneuzen naar het voorbeeld
van de Sardijntoren in Vlissin-
gen meer allure en een nog
mooiere skyline te bezorgen,
werd afgedaan als hoogmoeds
waanzin. Om nog maar niet te
spreken over de aantasting van
het woongenot in de buurt en
het verdwijnen van wederom
een stukje historie in het van
oudsher door de sloophamer ge
teisterde Terneuzen.
Er werd zelfs een comité opge
richt met als doel de sloop van
de watertoren tegen te houden.
Bewoners van omliggende en
verderaf gelegen panden zoch
ten het hogerop bij de bestuurs
rechter en de Raad van State.
Na bijna vier jaar kwam er
groen licht. De bouw kon begin
nen. De eerste bewoners hebben
deze maand hun appartement
betrokken. De storm is inmid
dels geluwd, al gaat één omwo
nende stug verder met procede
ren in verband met waardever
mindering van zijn huis en ver
lies van uitzicht en privacy.
André Janse, oud-stuurman op
de grote vaart en dus een man
van het water: „We woonden al
in een appartement even verder
op, dus we wisten wat het bete
kende om in een flat te wonen.
Toen de plannen voor Water
front bekend werden, waren wij
meteen verkocht. Niet alleen om
het uitzicht, maar ook omdat we
nu vlakbij de binnenstad met al
zijn voorzieningen zitten." Zijn
echtgenote knikt instemmend.
Net als haar man deed alle com
motie haar weinig. „Het is hier
geweldig. Het is het wachten
dan ook meer dan waard ge
weest. Maar als Waterfront niet
was doorgegaan, waren we niet
verhuisd. Dan hadden we onze
oude flat opgeknapt, want daar
zaten we ook prima."
Vuurtoren
De dubbele woontorens van Wa
terfront (tachtig en zeventig me
ter hoog) belichamen volgens de
verkoopbrochure 'ranke archi
tectuur met een knipoog naar de
zee'. Het ontwerp van architect
Frank Roodbeen is geïnspireerd
op een vuurtoren. De twee to
rens hebben elk een eigen kleur:
zeegroen van het water en licht
blauw van de lucht. De gevels
zijn uitgevoerd in beton waarin
marmer is verwerkt. De torens
staan enigszins gedraaid ten op
zichte van elkaar. Zo draait het
gebouw mee met de bocht van
de zeedijk en hebben alle 47 ap
partementen uitzicht over de
Westerschelde, Terneuzen en
het Zeeuws-Vlaamse landschap.
Aanvankelijk zou het complex
veertig appartementen krijgen.
Zeven van de acht dubbele ap
partementen die eerst waren
voorzien, waren toch wat te
duur en zijn daarom gesplitst in
woningen op één verdieping.
„De prijs voor een appartement
op twee verdiepingen lag wat te
hoog in deze tijd. Door de aan
passing zijn de meeste wonin
gen voor meer mensen bereik
baar. Het ene penthouse is trou
wens wel verkocht", aldus make
laar Paul Saman.
De prijzen van de woningen va
riëren van ruim 330.000 euro
voor de 'kleinste' appartemen
ten in de groene toren - opper
vlak zo'n 140 vierkante meter -
tot negen ton voor het dubbele
nen hun bereik. Zo'n dertig pro
cent van de eigenaren is afkom
stig van buiten Zeeuws-Vlaande-
ren.
Marianne Janse: „Er zitten na
tuurlijk ook mensen tussen die
er al warmpjes bijzaten. Het is
ze gegund, omdat ze er keihard
voor hebben gewerkt. Dat geldt
ook voor ons. André was op de
grote vaart altijd maandenlang
van huis. Zelf heb ik ook altijd
gewerkt."
Het complex ademt luxe. Met
uitzondering van het penthouse
hebben de twee torens op elke
etage één appartement Naaste
buren ontbreken dus. Tussen de
torens zijn op de etages een gla
zen galerij en twee balkons aan
gebracht rond een centrale hal
die toegang biedt tot de lift
schacht met twee liftbakken.
Waterfront is het eerste grote
complex dat bouwer Van der
Poel heeft uitgerust met een
warmte-terugwinunit, waarmee
de appartementen goedkoper
verwarmd kunnen worden. Ook
hebben alle woningen een inter
comsysteem met video.
„De luxe en de uitstraling van
het gebouw zijn fantastisch",
zegt een enthousiaste Wim Vin
ke. Samen met zijn partner Ma
rijke Radevenjic-de Lavoir
woont hij op de zesde verdie
ping van de groene toren. Zij
verkochten allebei hun eenge
zinswoning in Terneuzen. Wim
Vinke en zijn partner zijn be
wust niet te hoog gaan zitten,
omdat zij ook het contact met
de straat belangrijk vinden.
„Wij hebben overal een mooi uit
zicht. Bekenden op straat her
kennen we tenminste nog. Leuk
toch", zegt hij.
Het is een open deur, maar veer
tien verdiepingen hoger is het
uitzicht vanuit de woning van
de familie Janse zeer indrukwek
kend. Het panorama van het
Nauw van Bath en de koelto
rens van de kerncentrale in
Doel, het zicht op de Griete, de
torens van Hydro Agri in Sluis
kil, de binnenstad en het sluizen-
complex van Terneuzen of de be
bouwing aan de boulevard van
Vlissingen: voor André en Ma
rianne Janse is het inmiddels de
appartement, exclusief garage.
In de kelder en op de begane
grond zijn garages en bergin
gen. De eenlaagsappartementen
zijn vernoemd naar wolken en
heten cirrus en cumulus. Er zijn
nog zeven woningen te koop. De
kopers, overwegend vijftigplus
sers, komen vooral uit Terneu
zen en omgeving. Die konden
hun woning veelal voor een goe
de prijs verkopen. Daardoor
kwam een luxe appartement bin-
«S
n
Tl
n
n
ti
Tl
n
n
o
H
Tl
n
T
n
TI
n
llfüBR.1 nr;
"!f S5!« rt
jpr 3st» 5
r.
Waterfront bestaat uit twee woontorens met in totaal 47 appartementen.
