Het gaat erom je
eigen weg te vinden
James Brown en Tina Turner doen het toch ook nog
23
Mahima Sinke, emotioneel lichaamswerker
Boney M. is
weer terug op tv
zaterdag 16 juli 2005
Ze draait haar hand niet om
voor het verven van de bui
tenboel van haar oude dijkwo
ning, is erg begaan met de cliën
ten in haar praktijk voor emo
tioneel lichaamswerk, voelt
zich zeer aangetrokken tot de
meditaties van Osho (voorheen:
Bhagwan) en zit deze dagen
aan de buis gekluisterd om
vooral niets van de Tour de
France te missen. Het is duide
lijk: Mahima Sinke (geboren
Paulien) laat zich niet zo ge
makkelijk in een hokje stop
pen. Gelukkig niet. De kunst
van het leven schuilt volgens
haar juist in het volgen van je
innerlijke kompas.
Je moet zorgen dat je op je eigen be
nen staat", vindt Sinke. „Anders
ben je veel te makkelijk te beïnvloe
den." Ze gaat voor naar haar praktijk
ruimte, de vroegere dorsvloer van het
boerderijtje aan de 's Heer Hendrik-
skinderendijk, waar ze sinds 1994 met
haar man en twee kinderen woont. Ma
hima Sinke en haar kinderen zijn de
derde en vierde generatie Sinkes die
langs het.dijkje wortel schoten.
„Mijn grootvader was veehandelaar
en mijn vader veehouder en -hande
laar", vertelt ze. „Aan de overkant
van de dijk, waar nu bedrijventerrein
Klein Frankrijk en de Goese Polder
liggen, keek je vroeger zo de weilan
den in. Daar graasden de koeien naast
de grasdrogerij van Timmerman."
Sinke is - na jaren van omzwervingen
- helemaal op haar plek onderaan de
stille dijk. Op haar achttiende begon
ze te reizen naar Israël, Egypte en
Griekenland. „Tussendoor kwam ik
dan steeds even thuis om wat geld te
verdienen. Dan werkte ik in het tuin
centrum of in de mossels. Eigenlijk
overal waar ze me nodig hadden."
Later trok ze op.de fiets door Spanje
en Zuid-Frankrijk, hielp er mee met
de druivenpluk en werd er verliefd.
Samen met haar nieuwe partner ves
tigde Sinke zich in de Montagne Noir.
Ze werkte er eerst in loondienst op
een bedrijf met 240 melkgeiten en 400
vleesschapen. „Later zijn we voor ons
zelf begonnen met een kudde van der
tig Zeeuwse melkschapen op een
pachtboerderij in St. Chinian. De
melk verkaasden we zelf. Die kaas ver
kochten we vervolgens op markten in
de buurt." Tegelijkertijd werkten Sin
ke en haar vriend ook nog als landar
beiders in de druivencultuur.
Overleven
„Het waren intense jaren. We hebben
daar zóveel meegemaakt; noodweer
waarbij er binnen 24 uur 200 millime
ter regen viel, de rivier die buiten
haar oevers trad, een stal die plotse
ling instortte. Het was soms echt over
leven."
Toch had ze het er goed. „We zaten
middenin de natuur. Prachtig. De
dichtstbijzijnde winkel was twintig
kilometer verderop."
Sinke kreeg kort op elkaar twee kinde
ren en was niet van plan om zich ooit
nog in Nederland te vestigen, totdat
haar dochter ernstig ziek werd. „Mijn
toenmalige partner en ik bleken sa
men niet sterk genoeg om die zorg te
dragen", constateert ze nuchter. „Het
lief ging heel goed; het leed kon onze
relatie niet aan." Sinke keerde alleen
terug naar Zeeland en vestigde zich
met de kinderen (dan 2 en 1 jaar oud)
in Driewegen, vlakbij één van haar
oudere zussen. Haar dochter knapte
aardig op, maar zelf viel Sinke in een
diep gat. „Ik moest mijn idealen, mijn
schapen, mijn kippen, mijn hond en
mijn katten achterlaten en zien hoe ik
mijn leven weer opbouwde." En dat
viel niet mee als alleenstaande moe
der met twee kleine kinderen. „Het
was zo'n gigantische overgang: van
het ruige Franse platteland naar het
gecultiveerde Nederland. Ik wist ge
woon niet waar ik moest beginnen."
Net als na de dood van haar moeder,
die aan kanker overleed toen Sinke
zestien was, stond ze opnieuw voor de
keuze. „11? had altijd twee liefdes: de
zorg voor mensen en mijn interesse in
kleinvee."Op haar zestiende koos ze
voor de verpleging om vervolgens tot
de ontdekking te komen dat ze op een
zaal met zes bedden, patiënten niet de
liefde en aandacht kon geven die ze in
haar ogen verdienden. Nu trok op
nieuw het kleinvee, maar Sinke zag in
Zeeland weinig mogelijkheden voor
kleinschalige veeteelt. Even zag het er
naar uit dat ze de schaapskudde in de
Zak van Zuid-Beveland zou gaan hoe
den, maar dat kreeg Sinke niet gecom
bineerd met de zorg voor twee kleine
kinderen. Ze heeft uiteindelijk veel
Naam;.. --
Mahima Sinke
Geboren:
8 mei 1960 in Goes
Woonplaats:
Goes
Burgelijke staat:
Getrouwd met. Mark Iioekstein, twee
kinderen Annabel (17) en Arjaen (16)
Opleiding:
Mavo, opleiding tot verpleegkundige,
opleiding tot neo-reichiaans
therapeute, opleiding tot
neurolinguïstisch programmeur
Werk:
Eigen praktijk voor lichaamsgerichte
psychotherapie en medewerkster bij
de thuiszorg.
baat bij een lichaamsgerichte thera
pie, waarbij Sinke ontdekt dat ze aller
lei gevoelens feitelijk al jaren weg
drukte. „Het was letterlijk een verade
ming toen ik leerde hoe ik mijn emo
ties de ruimte kon geven", vertelt ze.
In die tijd besluit Sinke om zelf een op
leiding tot neo-reichiaans therapeute
te gaan volgen.
Die therapie stoelt op de gedachte dat
alles wat mensen meemaken in hun
lijf wordt opgeslagen. Sinke: „Zolang
je dat een plek kunt geven, is dat geen
probleem. Maar ga je zaken ontken
nen, dan kunnen moeilijke gevoelens
of negatieve ervaringen zich vastzet
ten en klachten opleveren. Mensen
krijgen bijvoorbeeld rugpijn of een
maagzweer of ze krijgen last van hy
perventilatie."
Het was ook in die tijd dat Sinke be
sloot Sannyas, ofwel leerling van
Bhagwan (tegenwoordig Osho) te wor
den. „Ik las veel van zijn boeken en
voelde me zeer tot zijn denkbeelden
aangetrokken. Bhagwan is als leer
meester niet eens zo nieuw, maar hij
verstaat de kunst om denkbeelden
van oude meesters, zoals bijvoorbeeld
Boeddha, te vertalen naar deze tijd."
Matje
Ook de meditaties van Bhagwan spra
ken Sinke aan. „Oosterse meditaties,
waarbij je doodstil op een matje moet
zitten, zijn helemaal niet geschikt
voor ons Westerse mensen. Wij kun
nen dat helemaal niet. Bhagwan ont
wikkelde een heel actieve manier van
mediteren die echt geweldig is."
Het feit dat ze haar voornaam Paulien
veranderde in Mahima (ofwel great
ness) wekte thuis weinig beroering.
„Ik kom uit een nest van zoekers op
het gebied van geloof. Mijn vader was
atheïst, terwijl mijn moeder zeer reli
gieus was. Bij ons thuis leefden we
naar het credo: 'Ga op zoek en behoud
het goede'. Zelf ging ik vroeger naar
zondagsschool bij de pinkstergemeen
te, maar ik tekende bij het Leger de
Heils. En dan ben ik ook nog lid ge
weest van de gereformeerde meisjes
club."
Over de excessen in de jaren tachtig
in de Bhagwancommunes, haalt ze
haar schouders op. „Mensen die niet
stevig in hun schoenen staan, zijn
makkelijk te hersenspoelen.Het gaat
erom om je eigen weg te vinden; niet
om jezelf te verhezen in een collec
tief." Dat is ook precies wat Mahima
Sinke de mensen duidelijk wil maken
die bij haar in therapie gaan. „Het is
prachtig mensen bewust te maken van
hun eigen mogelijkheden en hun eigen
kracht", zegt ze.
Om dat doel te bereiken, combineert
Sinke twee heel verschillende thera
piemethodes. In de allereerste plaats
lichaamsgerichte psychotherapie,
waarbij het belangrijk is om te erva
ren waar in het lichaam spanningen
worden vastgehouden, op welke plek
het lijf verkrampt is of juist te slap.
Aan de andere kant kan Sinke met
haar opleiding tot neurolinguïstisch
programmeur cliënten ook met ge
sprekken behandelen. „Dat is een heel
mentale ingang. Die is voor sommige
mensen beter geschikt", vertelt ze.
„Ook is het soms een goede start voor
die cliënten voor wie de lichaamsge
richte benadering nog te heftig is."
Behalve voor individuele sessies, ont
vangt Sinke ook cliënten in groepsver
band. „Ik geef bijvoorbeeld communi
catiecursussen aan mensen die dit pri
vé en voor hun werk kunnen gebrui
ken", zegt ze. „Dat is ontzettend leuk.
Ik werk onder meer met rollenspellen
die mensen bewust maken van hun ei
gen en andermans taaipatronen. Zo
leren ze hun eigen communicatie be
ter te sturen."
Om niet fulltime met de problemen
van anderen bezig te hoeven zijn,
steekt Sinke in en om het huis graag
de handen uit de mouwen. Ze heeft
een grote moestuin, waarin ze biologi
sche groente kweekt, verft op gezette
tijden de buitenboel van het huis en
vindt ook nog tijd om naar sport te kij
ken. Deze weken is Sinke in de ban
van de Tour de France. Vooral de
bergetappes vindt ze prachtig.
Maar ondanks al die activiteit kan de
weegschaal van Sinke nog wel een ge
wichtje gebruiken aan de wat meer
aardse kant van het bestaan. Daarom
werkt ze nog altijd één dag in de week
voor de thuiszorg. Ze bezoekt vooral
ouderen. „Oudere mensen boeien me.
Ik luister graag naar hun verhalen
over vroeger." Ze doet de boodschap
jes, maakt de boel schoon en drinkt
een kopje koffie met de mensen. „Dat
is mooi en dankbaar werk en het geeft
mij het gevoel dat ik met twee benen
in de maatschappij blijf staan. En als
ik dan naar huis fiets en ik word tot
het eind van de straat uitgezwaaid,
voel ik me rijk."
Ingrid Huibers
foto Mechteld Jansen
Jij is weer op tv, zij het dan in een recla-
Ilmespotje - dat ook nog een beetje de
j ?otdrijft met zijn levensloop. Maar Bobby
isrrell (Boney M.) kan relativeren. „Mozart
&ook arm gestorven."
^jk, met Michael Jackson en Mohammed
I jJikon je praten over het artiestenbestaan.
™rge Harrison, Donna Summer, die be-
Pfpen het tenminste ook. Bobby Farrell
ft alias Daddy Cool, haalt herinneringen
paan een vorig leven - een paar levens te-
ergens in de jaren zeventig. Hij sloft op
ff ^tars d°01' zijn appartement in Am-
Mam-Zuidoost naar de keuken om wa-
«roptezetten. „Echte artiesten", mompelt
h
■Donna Summer deed niet moeilijk, hoor,
^met haar een kleedkamer moest de-
i Maar een tijdje terug moest hij met
Nederlandse zanger in één ruimte en
^tdenk je: die smeet zijn glitterkostuum
'jdegang op. „Waarom? Weet ik veel. Om-
"'nijgeen zin had zijn kleedkamer te de-
'Mj'zo. Ik heb me toen op het toilet omge-
Nee, hij gaat niet vertellen wie het
Mat doe je niet.
die goeie ouwe tijd. Tegenwoordig
-°« Farrell een ijzex-en incasseringsvermo-
s® hebben. Laatst stond hij in Bob' s Sa-
'1® Uitgeest. Drie meisjes kwamen het
o ium op, begonnen aan zijn broek te trek-
^envoorhij het besefte scheurde het tex-
zijn lijf. Naakt in Bob's Saloon. Ge-
nDaarna heb ik in de kleedkamer zit-
lilen." Om er zonder spoor van cynis-
aan toe te voegen: „Het is altijd leuk om
"Jarop te treden."
L 't-
Gilze moet eruit voor het volgende optre
den: een recreatiepark in Leidschendam.
Het is een klassiek verhaal: manager en pro
ducer Frank Farian is er met een geschatte
driehonderd miljoen gulden (136 miljoen
euro) vandoor, en de rest, een schamele
twee miljoen, ging grotendeels naar de be
lasting. Van wat Farrell overhield, een gou
den armband en ketting met een waarde
van zo'n zeventienduizend euro, werd hij
een jaar geleden op straat beroofd. Hij
haalt zijn schonkige schouders op. „Mozart
is ook arm gestorven."
Dat Farrell zijn eigen misère kan relative
ren, blijkt wel uit zijn optreden in de spot
van verzekeraar Ohra, waarin zijn carrière
steeds verder afzakt tot het niveau van de
bejaardentehuizen. Ondertussen blijft zijn
manager roepen dat het geld eraan komt.
„Een jood zei tegen mij: 'De beste grappen
gaan over jezelf.' Slimme mensen hoor, die
joden."
Hij is er niet slechter van geworden. Je
kunt als artiest beter een cultfiguur zijn
dan domweg vergeten. En Ohra betaalt wél
uit.
Een momeht van zelfreflectie. „Ik eet niet
goed en ik ga altijd laat slapen." De dag be
gint rond een uurtje of één, twee. Dan gaat
hij een rondje joggen, of hij kijkt tv. In het
weekend trekt hij met zijn achtergrondzan
geressen van braderie naar plattelandsdis
co en dorpsfeest - zevenduizend euro voor
dertig minuten. Zijn vocabulaire is door
spekt met stopwoordjes als 'man' en 'jon
gen' en Duitse termen, ingesleten in de tijd
dat hij in Duitsland werkte. En dat dan ge
mixt met onnavolgbare beweringen. „Dan
sen is innerlijke boosheid." Of, zonder con
text: „Ik geloof in de praktijk, in theorie ge
loof ik niet." En, over vakgenoten, terwijl
hij aan zijn Braziliaanse froezelmouwen
frunnikt: „Artiesten die ook hun feminiene
kanten laten zien, zijn de beste."
Na zijn laatste scheiding, zeven jaar gele
den, moest hij weg uit Lelystad. Nu woont
hij in Amsterdam met zoon Zanin (20) en
dochter Zanillya (22). Hoe je dat spelt? Te
gen zijn dochter, die in de keuken staat:
„Zanillya, kom eens even." Dan heb je nog
de zoon Tino (31), even over uit Aruba, Jes
sica (34) en Vanessa (33), vijf kinderen van
drié vrouwen. Nooit, nooit begint hij aan
een vierde. Want weet je wat het is met die
vrouwen: ze kunnen er niet tegen met ie
mand te leven die in de spotlights staat. En
ze beginnen te piepen als je na een optre
den bekaf op de bank uitrust. „Ik heb nu
een vriendin in Libanon. Ze acteert, ze te
kent en ze zeurt niet aan mijn hoofd. Per
fect man." Dat Farrells liefdesleven nogal
wat dalen kent, bleek in 1992, toen hij een
maand voorwaardelijk kreeg omdat hij ge
dreigd zou hebben zijn vrouw in brand te
steken. Iets wat hij altijd he.eft ontkend. Zij
ook trouwens.
Farrell verruilde op zijn vijftiende Aruba
voor een leven als zeeman, maar kwam in
Rotterdam terecht waar hij in een club de
go-go-boy ging uithangen. Hij ging er plaat
jes bij draaien en toerde als dansende dee
jay door Duitsland, waar hij werd ontdekt
en aan Marcia Barrett, Maizie Williams en
Liz Mitchell gekoppeld: Boney M.
Paranoïde
In de hoogtijdagen kwamen de drank, de co
ke en de joints. „Ik voelde me alleen en
dacht dat niemand van me hield. Ik werd
paranoïde. En na het succes werd ik als shit
behandeld. Mensen die ik geld had gege
ven, zag ik opeens niet meer. Dat doet pijn
man." Vijf jaar geleden is hij overal mee ge
stopt, nou ja, behalve met de drank. „Ik ge
bruikte om een kick te krijgen, maar de
kick is nooit gekomen." Een maagzweer
wel. Hij drinkt nu minder, maar in zijn boe-
kingsvoorwaarden staat een fles cognac.
Voor de act neemt hij altijd een paar glaas
jes tegen de zenuwen. Want daar heeft hij
nog steeds last van. Ook in Gilze en Uit
hoorn, ja. „Ik denk nog steeds: ik ben niet
goed genoeg." Ma,ar godsamme, wat een
mooi vak. Laatst nog, op het aidsbenefiet-
concert. „Zat daar... hoe heet-ie nou? Wou
ter nog wat, van de PvdA. Ik dacht: ik ken
dat gezicht ergens van. Heb ik hem het po
dium opgetrokken. Hij dansen, jongen. Wat
een lief mens." Stoppen is geen optie. „Het
werk is mijn beste vriend. Het geeft me te
eten en te drinken." Bovendien: „James
Brown en Tina Turner doen het toch ook
nog. Nou dan. Daddy Cool ook."
Malika Sevil
Bobby Farrell: „Ik denk nog steeds: 'Ik ben niet goed genoeg."' foto Klaas Fopma/GPD
Hier staat de grote Daddy Cool. Klein van
stuk, het voormalig smoel van Boney M., de
band die tussen 1975 en 1981 de ene na de
andere megahit scoorde. Nummers als 'Ma
Baker', 'Sunny', 'Do You Wanna Bump',
'Rasputin', 'Rivers of Babyion', 150 miljoen
platen.
Fairell begint te glimmen bij de herinne
ring aan zijn Duitse villa met dertien ka
mers, de ritjes met limousines en de over
nachtingen in tophotels.
Maar nu hangt op het balkon van zijn flatje
het witte paillettenkostuum te luchten. Het
zweet en de rooklucht uit Jack's Casino in
