Een dj vertelt telkens weer een ander verhaal Kameleon 2 is sneller en spannender Misschien teveel perfectie Lohues weer op zijn best Emotie ligt er dik bovenop Egbert Jan Weeber gaat weg bij BNN Dance Valley wordt meerdaags festival zaterdag 18 juni 2005 W31 Kajan Chow, alias dj Saturn: „Ik voel me thuis in Breskens, haal hier ook inspiratie vandaan. Toch moet ik verder." foto Camile Sehelstraete De laatste maanden gaat hèt snel met dj Sa- turn, oftewel Kajan Chow uit Breskens. Reden? Zijn studie is bijna ten einde. Ka jan moet nog maar twee vak ken afronden, dus was er volop tijd om zijn draaikun- sten te promoten. En dat lukt aardig, want voor een zaal met tweeduizend men sen draait hij inmiddels zijn hand niet meer om. In figuurlijke zin dan, want een dj die zijn hand niet met regelmaat over de grammofoon plaat laat glijden, kan natuur lijk maar beter op zijn kamer de pickup het werk laten doen. Hoewel... „De grammofoonplaat is in de muziekwereld bezig aan een re vival, maar in de dj-wereld is het juist de omgekeerde wereld: daar is de cd in opkomst", ver telt Kajan. „Dat heeft alles te maken met technologische ont wikkelingen. Zo is het nu bij voorbeeld mogelijk om met cd's te scratchen. Ik heb daarvoor een speciaal apparaat, al gaat er uiteindelijk niets boven een plaat. Dat is gewoon het echte dj-en, daarmee is alles ont staan." Kajan raakte op veertienjarige leeftijd besmet met het draaivi- rus. De discotheken De Ploeg in Groede en Joy in Cadzand wa ren zijn eerste podia, maar sinds hij in Rotterdam de studie small business en retail volgt, zijn de mogelijkheden een stuk groter geworden. Zijn recente winst op 'de Zeeuwse dj-wedstrijd van Hooikoorts draagt natuurlijk nog eens extra bij aan zijn naamsbekendheid. „In deze streek raak je als dj toch snel vastgeroest, dus moet je grenzen verleggen om iets te bereiken. Ik ben net terug van drie weken va kantie in China. Daar was ik bij familie, maar tegelijkertijd heb ik geprobeerd er een netwerk op te bouwen. Dat is als een versla ving; ik kan het gewoon niet la ten om ook daar mijn naam on der de aandacht te brengen." Overigens, dat hij op Hooi koorts hoge ogen gooide, doet hem niet zo gek veel. „Als ik aan een dj-contest meedoe, hoef ik echt niet te winnen. Ik doe het alleen maar om bij het pu bliek de vraag op te roepen: wow, wie was die Chinees?" In zijn woonplaats Breskens we ten ze het antwoord op die vraag, al zal het gros van de in woners niet de link met muziek maken. Kajan is en blijft 'de Chi nees van het Oranjeplein'. Als zoon van restauranthouders helpt hij regelmatig in de keu ken en bediening. Breskens blijft trekken, ondanks dat Ka jan aan den lijve heeft ondervon den dat de grote stad voor een dj veel meer the place to be is. „Ik voel me thuis in Breskens, haal hier ook inspiratie van daan. Toch moet ik verder, ik wil nog een nieuwe studie gaan doen in Amsterdam. Met inter net kom je natuurlijk al een heel eind, maar in dit wereldje moet je toch je gezicht laten zien om er meer uit te halen. Bovendien is de reactie van het publiek in de grotere steden heel anders dan hier. In Zeeland heerst nog veel de gedachte: hij draait plaatjes, niet meer en niet min der. Het stadse publiek ziet eer der of je goed bezig bent of niet. Bovendien, in deze streek ga je uit om met elkaar te zijn, niet specifiek voor een dj. Dat is in de stad heel anders." Stelten Dj Saturn richt zich volledig op house, met Derrick Carter, Mark Farina en Honny Dij on als grote voorbeelden. Beroem de clubs als Nighttown in Rot terdam, de Danssalon in Eindho ven en de Pacha en Ministry of Sound in Londen: Kajan heeft ze allemaal al op stelten gezet. De volgende stap is een cd uit brengen, om zichzelf nog beter te lanceren. „Durven, daar gaat het om, eigenaardige dingen doen. Ik gooi er in een houseset bijvoorbeeld weieens een num mer van Michael Jackson tegen aan. Weet je, een dj vertelt altijd een verhaal. Dat is elke keer an ders, ik weet vooraf nooit wat ik precies ga doen. Ik vind het prachtig om door de muziek te ontdekken hoe andere dj's zich voelen. Daardoor is het ook nooit saai, want elke set is weer een nieuw hoofdstuk." Aan welk hoofdstuk Kajan nu bezig is? „Ik ben nog bezig met de inleiding. En ik hoop dat het boek nog lang niet uit is." Raymond de Frel Vandaag (zaterdag) treedt dj Sa- turn op tijdens Summer Ses sions aan de Nieuwendijk in Vlissingen. Het evenement be gint om 14.00 uur. Woensdag 13 juli staat dj Saturn vanaf 21.00 uur in De Carrousel in Groede. Geen seconde hebben ze hoe ven nadenken toen hun werd gevraagd mee te spelen in de film Kameleon 2. Koen en Jos van der Donk riepen immers al na de opnames van de eerste film, 'De schippers van de Kame leon', dat ze beschikbaar waren voor een tweede deel. De blonde tweeling is vanaf eind juni dan ook weer in de bioscoop te zien als Hielke en Sietse Klinkha mer. Koen en Jos zijn natuurtalen ten. Voordat ze 'De schippers van de Kameleon' opnamen, hadden ze nog nooit geacteerd. Sterker nog, ze hadden er zelfs nooit over gedacht acteur te wor den. Een vriendje attendeerde hen op de advertentie waarin tweelingen werden gezocht voor de verfilming van de boekense rie 'De Kameleon' van Hotze de Roos. Uit 639 tweelingen wer den de broers uit het Noord-Hol landse Haringhuizen gekozen. Hun filmdebuut werd de bestbe- zochte Nederlandse film van 2003. Tijdens de opnames van de eer ste film waren de destijds veer tienjarige jongens nog niet be wust bezig met acteren, zeggen ze nu. „Bij deel twee dachten we veel meer na over hoe we het gin gen spelen", vertelt Koen. „En waren we er ook in onze vrije tijd mee bezig", vult Jos aan. Met resultaat, vindt de twee ling. „Het acteerwerk is van een hoger niveau", zegt Jos. Koen: „Ik vind mezelf veel beter dan toen." In 'De schippers van de Kameleon' ging volgens de hoofdrolspelers veel tijd op aan de introductie van de tweeling en hun leefomgeving. Omdat Ka meleon 2 een vervolg is, was dat niet meer nodig. „Er was nu meer ruimte voor een avontuur lijk verhaal. De tweede film is sneller, spannender, moderner Koen (1) en Jos van der Donk als Hielke en Sietse Klinkhamer. en er zit meer emotie in", vertelt Koen. Ook de tweeling is vol gens hem veranderd. „Ze zijn niet meer zo jong en onschuldig. Hielke en Sietse zijn brutaler, stoerder en ze houden zich min der aan de regels." De zeventienjarige acteurs vin den niet dat ze op de Kame leon-tweeling lijken, maar er kennen dat de verschillen tus sen hun personages ook in het dagelijks leven opgaan. Jos: „Ik ben net als Sietse wat brutaler en een flapuit." Koen zegt net als Hielke wat bedachtzamer te zijn dan zijn broer. Hoewel acteur worden nooit een droom van de jongens was, heeft de ervaring ze wel warm gemaakt voor het vak. Beiden willen na de middelbare school naar de Filmacademie. Jos: „Als het niet lukt om acteur te wor den, wil ik als regisseur aan de slag. Samen met Koen films ma ken zou ik ook leuk vinden." Het gerucht gaat dat er ook een televisieserie van 'De Kame leon' komt, iets wat het tweetal wel ziet zitten. „Maar dan moe ten ze wel snel zijn, anders zijn we te oud om Hielke en Sietse te spelen", zegt Jos. Ze vinden het niet vervelend om eeuwig als de Friese tweeling door het leven foto Marcel Hemelrijk/ANP te gaan. „Dominique van Vliet, die Mem Klinkhamer speelt in de film, wordt ook nog wel eens aangesproken als Ellen, het per sonage dat ze speelde in 'Onder weg Naar Morgen'. Dat hoort er bij", aldus de broers. Als er straks een rol op hun pad komt waarvoor slechts één van de twee in aanmerking komt, le vert dat geen problemen op. „Als Jos een aanbieding krijgt, moet hij het gewoon doen", zegt Koen. „We zijn ook apart ver krijgbaar!" ANP De film Kameleon 2 is vanaf 29 juni te zien in de bioscoop. Met X&Y (deze week bin nen op 1 in de Top 40) con solideren de mannen van Cold- play hun status als wereldster ren tegen wil en dank. Die ver wierf het Britse viertal met voor ganger 'A Rush Of Blood To The Head' (2002). Niet dat deze der de cd een klassieker als 'Clocks' bevat, maar de twaalf nummers (plus bonustrack) zijn typisch Coldplay. Dat betekent ook dat X&Y het idioom van de band niet verder oprekt. Coldplay doet nogmaals waarmee het op 'Parachutes' debuteerde en waar het bijzonder goed in is: het maken van grootse popsongs (pathos a la U2) met kleine the ma's als onderwerp. Frontman Chris Martin bezingt met een falset zijn twijfel, angst, hoop en liefdesperikelen. Wat ont breekt aan de voor stadions vormgegeven rock, is dat het ook écht rockt. Coldplay blijft een keurige en beschaafde pop band met melancholieke liedjes waarin miljoenen fans kunnen verdrinken. Kwaliteitspop, maar soms ver lang je ernaar dat Coldplay eens ongenadig uit de bocht vliegt. Teveel perfectie kan immers ook leiden tot irritatie. Peter van der Heide Coldplay: X&Y (EMI), speel- duur 62.37 min. Met 'Ja Boeh' leverde Da niël Lohues in 2003 de plaat af die hij altijd al wilde maken: elementaire blues zon der concessies, puur en onge zoet. Een dikke twee jaar later blijkt dat het allemaal nog veel per soonlijker kan. Voor wie de Drentse muzikant een beetje denkt te kennen, laat Grip zich beluisteren als een dagboek. Een fenomenaal protestlied als 'Nils Hogerssons Blues' - over de nachtelijke lichtverontreini- ging door kassen - volgt onmid dellijk na 'Boggel In 't Rad', her kenbaar leed voor iedere fietser. Als een muzikale archeoloog ver legt Lohues opnieuw zijn gren zen. Ten opzichte van 'Ja Boeh' voegen vooral de broeierige bla zers veel toe. Het krakerige 'Ie- ne Met De Jasse An' staat haaks op het feestelijke uitstapje 'Zy- deco', waarmee de variatie in stijlen wordt benadrukt. Over eenkomsten tussen 'Ja Boeh' en Grip zijn er ook: beide platen zijn in een recordtijd opgeno men. En beide keren horen we Lohues op zijn best. Martin Groenewold Lohues The Louisiana Blues- Club: Grip (Greytown/Uni- versal), speelduur 55.16 min. Meesters in sentiment en dramatiek. Dat zijn zan ger Brett Anderson en gitarist Bernard Butler van Suede altijd geweest. Anderson met zijn wee moedige stem, Butler met zijn weelderige gitaarpartijen en bei den met hun hang naar bom bast. De nieuwe bandnaam The Tears past ze perfect. Na tien jaar - Bernard verliet Suede in 1994 net na de afronding van 'Dog Man Star' - gaat het duo op de oude voet verder. Britpop in Smiths-stijl, met Bowies voor liefde voor glamour. Minder pre tentieus dan 'Dog Man Star', maar met dezelfde allure. Be scheidenheid is ze nog steeds vreemd: op Here Come The Tears ligt de emotie er muzikaal en vooral tekstueel ('When we' re together the world smiles') dik bovenop. Anderson en But ler balanceren op een dun lijntje tussen kitsch en mooi vernuftige pop, maar blijven met sterke me lodieën en arrangementen rede lijk overeind. De faam van Suede zal The Tears niet gege ven zijn, daarvoor is het teveel van het hetzelfde, maar de kracht van het duo Ander- son-Butler blijft bijzonder. The Tears staat 26 juni op Rockin' Park in Nijmegen. Maaike Borst The Tears: Here Come The Tears (Independiente/V2), speel duur 53.00 min. Egbert Jan Weeber verlaat per 1 september BNN en stopt dus met zijn radioprogram ma SPAM op 3 FM. De.acteur wil zich meer gaan richten op zijn acteerprestaties en zijn dj-werk in clubs, liet een woord voerster van BNN afgelopen week weten. Geruchten dat Ed dy Zoëy het programma over neemt, kon zij niet bevestigen. „Over een nieuwe invulling is nog niets bekend." Weeber is ie dere zaterdag en zondag tussen 12.00 en 14.00 uur te horen op de radio. Hij praat dan onder meer over mode, uitgaan, liefde, huiswerk en bijbaantjes. Dance Valley krijgt een drie daagse vergunning. Vol gens burgemeester Cammaert van het Noord-Hollandse Vel- sen is de verlening aan organisa tor UDC slechts een kwestie van formaliteiten. „Het is op een oor na gevild, ik zie geen belemme ringen meer", aldus Cammaert. UDC wil Dance Valley al jaren uitbreiden tot een meerdaags evenement. Dit jaar wordt een proef. Cammaert: „Er is voldoen de politie-inzet beschikbaar. Als alles goed gaat, kijken we volgend jaar of een meerdaags Dance Valley mogelijk is in rela tie tot andere evenementen in Kennemerland. Bijna de helft van de kaarten voor Dance Valley, dat wordt ge houden van 5 tot en met 7 augus tus in het recreatieschap Spaarn- woude, is inmiddels verkocht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2005 | | pagina 61