Waarom zou je weggaan?
!C600
W5
Sprookjes
bestaan niet
in de
Goese Polder
zaterdag 18 juni 2005
Het winkelhart
foto's Willem Mieras
Goes is lekker rustig. Uit de mond
van een jongere is zo'n opmerking
meestal niet als aanbeveling bedoeld,
maar Nicolien Pathuis (17) is bloedse
rieus. „Je hebt hier tenminste geen
steekpartijen of pistolen en geen men
sen die messen trekken", zegt ze. „En
het is hier niet zo vol. Je kunt hier nog
gewoon bewegen. Nicolien wil er dan
ook nooit meer weg.
Z~ omaar een donderdag op de Gro
te Markt. Na een winderige, kou
de middag is ineens de zon gaan schij
nen en nu stromen de terrassen in
hoog tempo vol.
Voor café Matiz („Dat is toeval, we
hebben gewoon gekeken waar we in
de zon konden zitten") hebben Jerry
Scholten (23), Teun van Oosten (22)
en Glenn de Hamer (21) zichzelf neer-
geplant. Ook Nicolien schuift aan.
„De krant? Prima, kom er maar bij
zitten", zegt Glenn. „Wat.Goes zo
leuk maakt? Dat is een lastige.
Glenn moet er even over nadenken.
Andere Zeeuwse steden als Middel
burg, Vlissingen en Terneuzen trek
ken hem niet zo, meldt hij dan.
„Daar woont een ander soort men
sen." Nicolien, naast hem, zit heftig
te knikken. Ze is het er helemaal mee
eens. Maar onder woorden brengen
wat mensen in Zeeuws-Vlaanderen
en op Walcheren zo anders maakt,
valt ook haar niet mee.
„Of de mensen er bekakt zijn?" Dat
vindt Nicolien in ieder geval nergens
op slaan. „Nee, juist niet", zegt ze.
„Ze zijn daar asociaal."
Nicolien is met haar zeventien jaren
'al 22 keer verhuisd'. Ze is geboren in
Alphen aan den Rijn en woonde 'alles
bij elkaar' ongeveer zes jaar in Goes.
Maar knappe jongen die haar hier
nog weg krijgt. „Ik blijf", zegt ze. „Ik
vind het hier prima."
Ook Jerry Scholten is vaak verhuisd.
„Ik denk dat ik in het totaal ongeveer
acht jaar in Goes heb gewoond", ver
telt hij. De laatste jaren zat Jerry in
Den Haag, maar sinds vier maanden
is hij weer terug in Goes.
„Gelukkig wel", zegt hij. „Hier wo
nen mijn vrienden. En je kent hier ie
dereen. Dat is het gewoon."
Mooi aan Goes vindt Jerry vooral de
monumentale gebouwen. Zelf woont
hij in een mooi oud pandje, vlakbij
de markt. Jerry: „Ik zit echt midden
in de stad. Beter kan eigenlijk niet."
Kunnen sommige jongeren niet wach
ten om Zeeland te verlaten om ergens
anders te gaan studeren of werken,
Jerry, Nicolien, Glenn en Teun heb
ben hier juist helemaal hun stek ge
vonden. Zij blijven liever lekker in
Goes.
Zo is Glenn, na een tijdje op een bin
nenvaartschip gevaren te hebben,
een paar maanden terug weer als
schilder aan de slag gegaan. Net als
zijn maat Jerry, die werkt ook als
schilder. De Kloetingse Teun van Oos
ten, geboren en getogen in Kloetinge,
is kok en Nicolien werkt als schoon
maakster bij Emergis.
Het is volgens Teun behoorlijk lastig
om als jongere in Goes aan een baan
te komen. Nicolien valt hem bij. „Het
is heel moeilijk om iets te krijgen
beaamt ze.
Onzin, vindt Glenn. „Zonder diplo
ma's ja, dan is het lastig", corrigeert
"hij. „En het ligt ook aan jezelf. Je
moet er natuurlijk wel zelf achter
aan."
De gemeente Goes is, net als de mees
te andere gemeenten in Nederland,
druk bezig om op verschillende ma
nieren contact te leggen met de
jeugd. Ook wordt er - met meer of
minder succes - gepoogd om voorzie
ningen voor jongeren aan te leggen
Vlnr: Jerry, Nicolien, Teun, Manon met Levi, Glenn
Goes-Zuid geasfalteerd. Ook langs
de Bergweg in Goes werd een paar
jaar terug een ramp neergepoot. Alle
drie de locaties worden druk ge
bruikt.
In speciaal aangelegde jongerenhang-
plekken grossiert de gemeente beslist
niet, maar daar zijn de meeste jonge
ren niet rouwig om. Zij hangen in het
winkelcentrum in de Goese Polder en
op de Oostwal. En elke vrijdagmid
dag is het bal op de Grote Markt als
de middelbare schooljeugd massaal
naar de cafés trekt.
Van jongerencentrum Colours, een
ontmoetingsplek voor overwegend al
lochtone jongeren, wil een groot aan
tal raadsleden op korte termijn weer
af. Het centrum kost veel geld en le
vert volgens hen te weinig op.
De jongeren hebben het. in Colours
prima naar hun zin, maar worden er
volgens de raad te weinig gemoti
veerd om hun opleiding af te maken,
of een baan te gaan zoeken. Op dit
moment wordt er naarstig gezocht
naar een commerciële uitbater, die
het zaakje over wil nemen.
Eveneens lastig blijkt de oprichting
van een jongerenplatform. Onder de
noemer van Young Goes Active heeft
de gemeente een aantal jongereneve-
nementen georganiseerd om de jeugd
warm te maken voor de oplichting
van een platform of jeugdraad, maai
de animo daarvoor blijkt zeer be
perkt.
Eén succesje werd er wel geboekt. Tij
dens één van de voorbereidingsbijeen
komsten voor zo'n platform, werd
het idee geopperd om een disco te or
ganiseren voor jongeren uit de laag
ste klassen van het voortgezet onder
wijs. Jongerenwerker Peter Remijn
ging ermee aan de slag en wist de uit
bater van discotheek Opa Kees en
thousiast te maken. De eerste (alco
holvrije!) disco-avonden zijn inmid
dels achter de rug en trokken steeds
zo rond de honderd jongeren.
Bustour
Al die activiteiten en bemoeienis zijn
allemaal leuk en aardig, vinden
Glenn, Jerry, Teun en Nicolien, maar
geef hen liever een goede bustour
naar een mooi feest buiten de provin
cie. Ach, als het moet gaan ze ook wel
naar Opa Kees of El Toro, maar lie
ver reist het gezelschap af naar Ant
werpen of Rotterdam.
„We gaan overal naar toe, waar
een beetje goeie housemuziek
wordt gedraaid", vertelt Jerry. „Ik
bekijk van tevoren welke dj er draait.
Is dat een goeie, dan ga ik. Draait er
een klote-dj, dan ga ik niet. Zo sim
pel is het."
„In Goes alleen heb je te weinig ten
ten om echt goed te kunnen stap
pen", vindt Nicolien. Vriendin Ma-
non Janssens (uit Oudelande) die on
dertussen is aangeschoven, is het roe
rend met haar eens. „We gaan toch
wel twee keer per maand ergens naar
een party", vertelt Manon. Jerry: „Ik
heb er dit jaar al 37 gehad."
Op elke party worden flyers uitge
deeld voor weer andere party's.
„Daar pikken we dingen vanaf", zegt
Jerry. „Of we kijken op www.party-
flock.nl. Daar staan ook heel veel
feesten op."
Soms gaan ze met zijn allen in een au
to; soms boeken ze een busreis. Ma
non: „Dan gaan we met allemaal an
dere Zeeuwse jongeren ergens naar
toe.Op een kilometertje meer of
minder, kijkt het vijftal trouwens
niet. „We rijden naai-België of
Duitsland en we zijn in Nederland ni
op heel veel plaatsen geweest. Het
maakt eigenlijk niet uit", zegt Jerry.
„Als er maar goede muziek wordt ge
draaid."
Maar behalve voor een goede party,
hoeft de groep niet zo nodig de pro
vincie uit. Want zeg nou zelf, hier is
toch alles wat een mens nodig heeft.
En waar anders heb je zoveel mooie
plekjes om lekker aan het water te lig
gen? „Je kunt naai- Dishoek, of naar
de Banjaard, maar het is ook prima
om gewoon langs het kanaal te lig
gen", zegt Glenn. „En 's nachts vie
ren we feest op het strandje bij
Kats", meldt Teun met een grote
grijns op zijn gezicht. „Dat is pas
echt mooi man."
Ingrid Huibers
Skatebanen
Zo kreeg de Goese Polder een paar
jaar terug al een skatebaan en werd
anderhalf jaar geleden de ijsbaan in
Goh, wat leuk woon je hier, zei mijn
hartsvriendin van de HBO, geestdriftig
gebarend naar de splitlevels in mijn huis,
het wenkende terras en de lommerrijke tuin.
Zelf woont ze voor twee ton twee hoog nabij
het Surinameplein in Amsterdam, waar dril
lende buren 's zomers haar slaap verstoren.
Mijn vriendin heeft een zonnig beeld van
Goes. Een rustig plattelandsstadje met on
verwacht veel winkels en een knusse markt.
Het leven is er misschien niet erg opwin
dend, maar wel goed. En mijn huis voor die
prijs..., sprookjes bestaan dus toch.
Tegenover haar kan ik pochen over de Goese
Polder. Ze vindt de Koos Vorrinkstraat zelfs
een chique buurt. Ik hou dat misverstand
met onverholen zelfgenoegzaamheid in
stand. Op een psychologische training die ik
in Rotterdam volgde, noemen ze dat inau-
thentiek gedrag.
Als je je op een feestje laat ontvallen dat je
in de Goese Polder woont, dan is meelij je
deel. Dat je het uithoudt tussen dat gajes.
Heb je geen last van de buren? Durf je 's
avonds laat wel op straat?
De wijk lijkt niet meer van het in de jaren ze
ventig onstane, beroerde imago af te komen.
Inauthentiek als ik ben, bouw ik zorgvuldig
mijn verdediging op. De Koos Vorrinkstraat
bestaat uit louter koopwoningen, het is een
nette buurt. Zo'n groot huis vind je niet in
Nieuw-West of Overzuid, althans, niet voor
die prijs. Ik ben dus spekkoper (die doet het
altijd goed). Mijn buren zijn keurige men
sen. Zij zullen het beamen. En als er gajes is,
dan moet ik het nog tegenkomen. Ik weet
niet of ik de sceptici daarmee overtuig, me
zelf in elk geval wel.
Binding met de wijk, dat is een abstract be
grip. De band met je leefomgeving wordt
vooral gevormd door de mensen die je er
kent. Ik heb Hennie leren kennen. Ze heeft
een hond en ik ook. Dat schept een band. We
lopen vaak een eindje op en babbelen over
het leven. Het klikt gewoon. Met de buurtjes
verderop is er ook chemie. Ook die hebben
een hond. Een buiging voor onze huisdieren,
zonder hen waren we eenzaam.
Ik ken de medewerkers van het BP-tanksta-
tion. Ze missen Gilles Brouwer, hun vriende
lijke beheerder die drieeneenhalf jaar terug
werd doodgestoken. Voor een paar pakjes si
garetten. Er is een stille tocht gehouden.
Even was er een wij-gevoel in de Goese Pol
der. Uit een vreemd soort van solidariteit
tank ik nu altijd bij de BP.
Dik twee jaar geleden brandde het scholen
en wijkcentrumcomplex in De Spinne af.
Naar later bleek een uit de hand gelopen
kwajongensstreek, die wel de mogelijkheid
opent eens een fatsoenlijk hart in de wijk op
te bouwen. Elk nadeel heb se voordeel.
Deze gebeurtenissen hou ik achter mijn huig
als mijn Mokumse vriendin op bezoek is. Ik
woon tenslotte in het land van Zeeuws meis
je, waar het leven goed is. Ik vertel ook niet
dat je hier 's nachts in het centrum zonder
aanleiding' kan worden afgerost. Ze zou eens
kunnen zeggen: joh, het lijkt Amsterdam
wel.
Frank Balkenende
