Nederland is te week voor oorlog
PZC
Gedumpte vrouwen met de
nek aangekeken in Marokko
PZC
-4
„0P$TA
Iran is geloof in de
politiek kwijtgeraakt
Wilhelm Schipper
heeft veel gemeen
met Mohammed B.
Gevechtservaring uit verleden maakte plaats voor vermaatschappelijking van leger
te gast
OW mC0'S
ik
filter fr£K!f
\jA
17 juni 1955
vrijdag 17 juni 2005
De Nederlandse krijgsmacht
heeft in de jaren zeventig aan
zienlijk aan slagvaardigheid in
geboet als gevolg van de ver
maatschappelijking die niet op
hield bij de poort van de kazer
ne. Als gevolg daarvan verloor
het leger de lichamelijke en gees
telijke hardheid die in een con
ventionele oorlog van levensbe
lang is. De erfenis van deze wij
zigingen speelt ons nog steeds
parten. Nederland lijkt te teer
hartig voor een echte oorlog te
gen echte terroristen.
door A-J. Van Vuren
Tijdens de Koude Oorlog ston
den de Navo en het War-
scliau-Pact tientallen jaren tot
de tanden gewapend tegenover
elkaar. Elke crisis kon een hete
oorlog ontketenen. We zijn daar
in 1962 tijdens de Cuba-crisis
angstig dichtbij geweest. De
verwachting was dal een even
tuele oorlog conventioneel zou
beginnen maar wanneer de in
conventioneel opzicht zwakke
re Navo zou dreigen te verlie
zen, kon zij overgaan tot de in
zet van kernwapens. Dat zou
het einde geweest zijn van Euro
pa en misschien wel van de hele
wereld.
Het was voor de Navo dus zaak
om conventioneel zo sterk moge
lijk te zijn, om niet of althans zo
laat mogelijk naar het kernwa
pen te hoeven grijpen. Maar ons
land bereidde zich juist minder
en minder voor op een conven
tioneel treffen. De gevechtserva
ring opgedaan in de Tweede
Wereldoorlog, Indonesië, Korea
en.Nieuw-Guinea, moest in de
jaren zeventig wijken voor
vermaatschappelijking. Dat wil
de zeggen dat de krijgsmacht
meer op de burgermaatschappij
moest gaan lijken met lossere
omgangsvormen, medezeggen
schap van vakbonden en nauw
keurig vastgelegde, werk- en
rusttijden. Het is natuurlijk ver
standig om de krijgsmacht aan
te passen aan maatschappelijke
ontwikkelingen maar met een
steeds kortere dienstplicht, vrije
haardracht en afschaffing van
de groetplicht om een greep uit
de stortvloed van vernieuwin
gen te doen, schoot de politiek
zijn doel ver voorbij.
Zowel de politieke als de militai
re leiding namen risico's die in
geval van oorlog rampzalig zou
den hebben uitgepakt. De land
macht zou in de Noordduitse
laagvlakte door gebrek aan fy
sieke en psychische gehardheid
schielijk onder de voet zijn gelo
pen en dus weinig hebben bijge
dragen aan de conventionele ver
dediging. De Koude Oorlog
kwam begin jaren negentig tot
een eind. De krijgsmacht ging
zich voorbereiden op vredesmis
sies en de dienstplicht werd af
geschaft.
Maar daarmee was de 'acht tot
vijf mentaliteit' niet verdwenen.
Nederland waagde zich niet aan
gevaarlijke missies. Tijdens de
Eerste Golfoorlog in 1991 stuur
den wij twee fregatten omdat
we zeker wisten dat die niets
kon overkomen. In Bosnië dach-
mogelijk een Iraakse plunde
raar om het leven kwam, schoot
het Openbaar Ministerie in een
kramp en ging over tot hardnek
kige vervolging.
Minister Kamp vindt niet dat de
krijgsmacht er is om katjes uit
de bomen te halen. Hij stuurde
een contingent elitetroepen
naar Afghanistan om te helpen
bij de bestrijding van de Tali
ban en Al Qaeda. Door de aard
van de operaties en terwille van
de veiligheid van onze militai
ren worden de media op afstand
gehouden en de Kamer krijgt
mondjesmaat informatie.
Een filmploeg van Nova zag ech
ter kans om met een Amerikaan
se eenheid het gebied in te gaan.
Amerikaanse militairen deden
pittige uitspraken voor de came
ra. Een van hen zei bijvoorbeeld
dat het beter is om Taliban-strij-
ders te doden dan gevangen te
nemen want anders kwamen ze
na verloop van tijd weer terug.
Gelijk kwam het Kamerlid van
de PvdA, Bert Koenders, in het
geweer. Volgens hem doen wij
mee aan operaties die resulteren
in oorlogsmisdaden.
Oorlogsrecht
Zonder er ook maar een mo
ment voor te pleiten dat onze mi
litairen het oorlogsrecht aan
hun laars lappen, blijkt uit de in
terventie van Koenders dat wij
nog steeds slecht om kunnen
gaan met de vuile kanten van
oorlogvoering. Schone oorlogen
bestaan niet en zeker in opera
ties tegen geharde en vastbera
den terroristen die opgaan in de
bevolking, kan men geen omelet
bakken zonder een ei te breken.
Wanneer onze ziel daarvoor te
teerhartig is, is het verstandig
geen geld meer te steken in een
krijgsmacht die wij, als het er
echt op aan komt, niet willen in
zetten.
A.J. van Vuren is generaal-ma-
joor bd
ten we dat het gezag van de VN
ons wel voor gevaarlijke situa
ties zou behoeden tot het tien
jaar geleden mis ging in Sre
brenica. Hoewel onze militairen
daar door onze verdwaasde poli
tici in een onmogelijke situatie
waren gebracht, viel ook te con
stateren dat ze niet uitblonken
door gevechtsbereidheid.
De politiek heeft van dat echec
geleerd. De neiging blijft groot
om alleen voor ongevaarlijke of
zelfs symbolische VN-missies te
opteren zoals in 2003 met het
sturen van een marineschip
naar Liberia dat maandenlang
doelloos voor de kust op en neer
voer.
Erik O.
Wij ondernemen ook missies
met risico's zoals die in Irak
waarbij twee militairen van de
landmacht om het leven kwa
men. Toch houdt Nederland
moeite met de vuile kanten van
oorlogvoering. Toen Erik O. in
Irak een schot loste waardoor
door Harald Doornbos
De houten platbodems lig
gen aan de kade van Du
bai, één van de Verenigde
Arabische Emiraten, te wach
ten totdat tientallen mannen
de honderden kisten aan
boord hebben gezet, 's
Nachts was het wat koeler is,
zullen ze vertrekken naar
Iran, dat hier recht tegenover
ligt, aan de andere kant van
de Perzische Golf. In dat
land worden vandaag presi
dentsverkiezingen gehouden.
Booteigenaar Farshad Bedin
is een van de 400.000 Iraniërs
die in de Arabische Emiraten
wonen. Het is duidelijk dat
hij drukker bezig is met het la
den van zijn schip, dan met
de verkiezingen in zijn vader
land. „Ik ga niet stemmen",
zegt Bedin, „Ik ben meer geïn
teresseerd in handel dan in
verkiezingen."
Maar maakt het hem dan hele
maal niet uit wie aan het roer
van Iran staat, de komende
vier jaar? „Kijk, als dat het ge
val was, zou ik stemmen,
maar de president heeft niet
al te veel macht, waarom zou
ik m'n tijd daar aan ver
doen."
Bedin is niet de enige Iraniër
die sceptisch staat tegenover
de verkiezingen. Probleem is
dat Irans president niet de
hoogste post van het land ver
vult. Die is weggelegd voor
'de opperste leider', ayatol
lah Ali Khamenei.
Deze 'echte president' is een
zeer conservatieve geestelijke
die al jarenlang z'n best doet
om de hervormingspolitiek
van de vertrekkende presi
dent Mohammad Khatami te
gen te werken. Aangezien
Khamenei niet van z'n post
vertrekt, zal de macht in feite
in handen blijven van de con
servatieven.
Regeltjes
Vandaar dat veël progressie
ve Iraniërs niet eens meer de
moeite doen om naar de stem
bus te gaan. Net als booteige
naar Bedin zeggen ze: 'We
hebben wel wat beters tl
doen.' Opiniepeilingen voor.
spellen dat de verkiezing^
komst onder de 50 proces;,
zal uitkomen. Dit zou voel
het eerst zijn sinds de islamiti
sche revolutie van 1979. Ec
teken aan de wand dat met
me de jongeren in Iran
meer geloven in het politici
proces.
„Ik mis Iran omdat het m'D i
vaderland is", zegt ZarirSar-
mad, een 27-jarige zakenmir,
die sinds drie jaar in Duba
woont. „Maar ik moet toege- i
ven dat het leven hier
stuk beter is. Al die regeltji
in Iran, daar word je sou.
gek van. Ook zijn de salarL
sen hier een stuk beter di
thuis. In Iran verdient g
dokter maar 300 dollar."
Een Iraans meisje, manag..
van een Iraans restaurant ie
Dubai, bevestigt dit. „In lm
is het verplicht om de sluis
te dragen, belachelijk! Hr
kan de politie je tot zoi
dwingen, er zijn genoeg m..
limvrouwen in de wereld dj?
geen sluier dragen en toé
goede moslims zijn."
Verstikkend
Volgens het meisje, dat h:
naam niet wil vertellen, i
gen de slechte economie is
Iran en het verstikkende so
ciale klimaat ervoor dat eigen
lijk iedereen, zeker jongeren
weg wil uit het land.
„Ik ben blij dat ik weg beu',
vertelt ze, „En al mijn ra®,
den hebben plannen om naa
Canada of naar de Verenigè
Staten te gaan. Niemand ge
looft nog in Iran."
Maar meneer Rokneddin,
bezoeker van de Iran-clubu
Dubai, ergert zich aan dn
soort gepraat. „Al die ji
geren zijn zo negatief", vies
hij. Zelf is hij een vijfti
„Natuurlijk gaat het
nomisch niet goed in Irat
maar ik weet zeker dat uit®
delijk bijna iedereen garl
stemmen omdat we Iraniên
zijn. Wij Iraniërs houden bei
erg veel van ons vaderland
stemmen is voor een ieder®
eer." GPD
door Paul Koopman
Op de populaire stelling dat
een diepe kloof gaapt tus
sen de politiek en de samenle
ving, valt nogal wat af te din
gen. Want als politici werkelijk
doof zouden zijn voor de wen
sen, angsten en frustraties van
gewone burgers, dan zouden be
langrijke beleidsterreinen niet
vanwege enkele geruchtmaken
de incidenten compleet over
hoop worden gegooid.
Bij een échte kloof zouden politi
ci zich door maatschappelijk op
winding niet uit het lood laten
slaan. Integendeel, men zou
overtuigd van het eigen gelijk -
de wetgeving is immers in kal
mer omstandigheden tot stand
gekomen - uitleggen dat alle
commotie begrijpelijk is, maar
heiaas zonder gevolgen moet
blijven. Van zulk autistisch ge
drag is op tenminste één spraak
makend gebied geen sprake: de
veiligheid.
Na de moord op filmmaker
Theo van Gogh door de ont
spoorde moslim Mohammed B.
sloeg 'de elite' in Den Haag zo
mogelijk nog harder aan het hy
perventileren dan de gemiddel
de Nederlander. Vice-premier
Zalm verkondigde zelfs dat ons
land de oorlog was verklaard.
Belangrijker nog: de Nederland
se terreurwetgeving werd drie
jaar na de aanslagen op de Twin
Towers plots ingrijpend her
zien.
Zó rigoureus is er vertimmerd,
dat niet de minste juristen in
middels menen dat de rechts
staat in Nederland wankelt.
Raadsheer Corstens van de Ho
ge Raad noemde het anti-ter-
reurbeleid 'een heel gevaarlijk
pakket, waarbij de vrijheid van
individuen wordt opgeofferd'.
Voormalig WD-leider Dijkstal
sloot zich bij die kritiek aan. Re
centelijk betoogde hij dat zijn li
berale partijgenoten zich juist
tevéél op sleeptouw laten nemen
door burgers die schreeuwen om
een hard beleid. 'Te populis
tisch' vindt Dijkstal zijn partij.
De anti-terreurmaatregelen na
de moord op Theo van Gogh zijn
inderdaad ongekend. Zo kan
een burger die volgens de inlich
tingendienst broedt op een aan
slag ruim een jaar in voorarrest
worden gehouden. Zonder de
maatschappelijke verontwaardi
ging na de moord op Van Gogh -
en de gevoeligheid van de poli
tiek daarvoor - waren dergelijke
vergaande beslissingen waar
schijnlijk nooit genomen.
Bij het tbs-beleid tekent zich nu
een soortgelijke overreactie af.
Naar aanleiding van eerdere ont
snappingen en individuele dra
ma's werden de regels voor
proefverlof en tbs al ingrijpend
herzien. Maar het is niet genoeg.
Elk nieuw drama noopt tot nog
verdergaande maatregelen, om
dat politici nu eenmaal niet
machteloos willen toezien.
Dat belooft weinig goeds voor
tbs-veroordeelden die nog ho
pen op een terugkeer in de sa
menleving. Evenals bij het ter-
reurbeleid moet hier de wens
van het kiezersvolk om veilig te
kunnen leven, worden afgewo
gen tegen de rechten van indivi
duele burgers die een gevaar
voor de samenleving kunnen op
leveren.
Mohammed B. en Wilhelm S.
hebben wat dat betreft meer ge
meen dan je op het eerste oog
zou denken. Beide heren zijn ge
stoorde individuen, van wie te
voren bekend was dat ze moge
lijk gewelddadig konden wor
den. Dat hun motieven verschil
den, zal hun slachtoffers worst
zijn - beiden kunnen het niet na
vertellen. De neiging zal daar
om eerder zijn om tbs'ers als po
tentiële terroristen te gaan zien
- opsluiten uit voorzorg - dan po
tentiële terroristen als tbs'ers te
gaan behandelen - werken aan
terugkeer in de maatschappij,
Het beleid van Donner is in dit
opzicht eerder te véél speelbal
van maatschappelijke opwin
ding dan een uiting van politie
ke ongenaakbaarheid. Of, zoals
raadsheer Corstens het uitdruk
te: 'Er is over dit onderwerp een
soort geest neex-gedaald die poli
tici laat doordraven.'
Dat Donner toch verwijten van
autisme worden gemaakt, heeft
een andere reden. In woelige tij
den houdt de christen-demo
craat namelijk zijn gevoelens
zorgvuldig verborgen en maakt
hij - tot razernij van sommige
kamerleden - zelfs een laconie
ke indruk. Dat is niet handig in
het huidige televisietijdperk. De
kloof tussen Donner en de bur
gers is waarschijnlijk vooral een
kwestie van stijl. GPD
door Yvonne Hamar
De zes jonge vrouwen op de
ronde bank in een kamer
van het steunpunt voor remi
granten (SSR) in Berkane, in
het achtergestelde Ril'-gebied,
hebben het zwaar. Ooit gingen
ze met een droom naar Neder
land, maar berooid en zonder
rechten zijn ze terug in Marok
ko. Ze werden achtergelaten
door hun man of vader of met
geweld in Nederland op straat
gegooid, met kinderen en soms
zwanger. Naar de reden kunnen
ze alleen maar gissen.
Vier vrouwen vertellen onder
schuilnaam hun verhaal, het ene
nog schrijnender dan het ande
re. En hoewel ze in Nederland
vaak geen prettige tijd hadden,
willen ze terug. Voor de toe
komst van hun kind. Ook zelf
hebben ze in Marokko weinig
perspectief.
De vrouwen worden met de nek
aangekeken en er wordt gerod
deld, want deze vrouwen heb
ben vast iets fouts gedaan. Hun
eigen familie vangt hen weer op,
maar niet van harte. Werk is er
niet, of ze krijgen het niet.
De 19-jarige Fatima, wit linnen
pak met paars T-shirt en donker
haar bijna tot op haar billen,
praat als enige goed Neder
lands. Ze was van 1999 tot 2001
in Nederland bij haar vader en
haalde goede cijfers op school.
Verder leren wilde ze en daarna
werken. Maar vier jaar terug,
toen ze haar gescheiden moeder
bezocht in Marokko, was haar
vader opeens zonder haar ver
trokken naar Nederland. „Ja,
dat is een verrassing voor je,
hè?", zei haar stiefmoeder in Ne
derland, die Fatima had geadop
teerd, door de telefoon.
Vermoorden
In haar woonplaats, bij haar zie
ke moeder, wordt over haar ge
roddeld. Fatima vindt dat 'hart
stikke erg'. „Ik was toen nog
maar vijftien en heb niets mis
daan." Ze zoekt werk maar ze
krijgt het niet, omdat ze overal
de handtekening van haar vader
nodig heeft. En hij doet dat niet;
hij valt haar lastig en wil haar
vermoorden, zegt Fatima. Ze
weet niet waarom, maar ze ver
moedt dat hij boos is omdat ze
een meisje is. Ze is de jongste
van zeven dochters en hij wilde
een zoon. Daarop scheidden
haar oudei's. Fatima: „Ik heb
geen toekomst meer, ik leef al
leen maar." De SSR probeert
haar te helpen terug te keren
naar Nederland.
Nasra (39), met felblauwe kle
ren en hoofddoek, woonde vier
jaar in Nederland, maar haai
man regelde niet de juiste papie
ren voor haar. Daar kwam ze
pas achter toen hij haar, zwan
ger van haar tweede kind, 'zo
maar met geweld het huis uit
gooide. Ze had geen enkele aan
wijzing dat hij dit zou doen. Om
dat ze illegaal in Nederland was
keerde ze terug naar Marokko,
waar ze nu bij haar broer onder
dak vindt. „Mijn familie stond
niet te juichen en ze waren ook
niet blij met mijn kinderen",
zegt Nasra. Haar kinderen heb
ben de Nederlandse nationali
teit en mogen in Marokko niet
naar school, omdat ze daarvoor
de geboorteaktes uit Nederland
nodig heeft. Dat kost geld en
Nasra heeft helemaal niets. De
SSR heeft dit nu voor haar be
taald.
De 25-jarige Zarah, een bedees
de moderne vrouw, raakte in Ne
derland zwanger, maar haar
schoonfamilie had daar proble
men mee. Haar man stelde voor
om uit te rusten in Marokko, bij
zijn ouders, en daar te bevallen.
Zeven dagen na de bevalling
pakten haar schoonouders haar
baby af en zetten Zarah uit hun
huis. Ze scheidde in Marokko
van haar man en de rechter gaf
haar haar kind terug, dat de Ne
derlandse nationaliteit heeft.
Iedere zomer wordt Zarah bang
want dan bezoekt haar ex haar
dochtertje, inmiddels vier jaar.
Hij probeert haar steeds mee te
nemen buiten de gerechtelijke
procedures om. Zarah hoopt
zelf naar Nederland terug te
keren, 'waar het recht geldt',
met haar dochter, die astma
tisch is. Daar denkt ze een toe
komst te hebben, zeker voor
haar zieke dochter. SSR-consu-
lente Cynthia Pletten zegt dat
de schoonfamilie vaak de reden
is dat vrouwen worden bena
deeld. Ook werkt de afhankelij
ke verblijfsvergunning het dum
pen in de hand. In Nederland
zijn vrouwen drie jaar van hun
man afhankelijk voordat ze een
zelfstandige verblijfstitel kun
nen krijgen. Marokkaanse maar
ook Turkse mannen dumpen
hun vrouwen en kinderen vaak
voor die tijd en nemen soms een
OPSTAND - In Argentinië is
gisteren een opstand uitge
broken tegen het bewind van
president Peron. De opstand
begon toen marinevliegtuigen
bommen naar het regeringsge
bouw in Buenos Aires wierpen
op het moment dat er een beto
ging plaatsvond ten gunste
van Peron.
Hoeveel doden er zijn geval
len, is nog niet duidelijk.
Peron heeft in een toespraak
gezegd dat hij de situatie on
der controle heeft.
ONDERZEEËR - Dertien offi
cieren en manschappen van de
Britse marine zijn gisteren om
gekomen door het zinkenn
de onderzeeboot Sidon waai
zij zaten. De boot verging u
dat er een torpedo in één ra
de voorste kamers was oi
ploft. Het wrak ligt op
diepte van twaalf meter ini
haven van Portland.
RUSTHUIS - In Tholem
gistermiddag het rusthuis Ta
Anker officieel geopend. Cos
missaris van de koningin, e
A.F.C. de Casembroot, ra
richtte de openingshandeïi
Het nieuwe huis, waarana
aangelegen weg de Ten Anke
weg gaat heten, biedt p'
aan 81 bejaarden.
Minister Verdonk (Vreemdelingenzaken en Integratie) bezocht afgelopen week het Steunpunt Remi
granten in Berkane. Zij sprak er met onder anderen achtergelaten vrouwen die haar veelal schrijnende
verhalen hadden te vertellen. foto Juan Vrijdag/ANP
nieuwe vrouw uit hun herkomst
land. In andere Europese landen
is die afhankelijkheid korter, zo
als vijftien maanden in België.
Preventief
De SSR pleit ervoor dat alle ge
dumpte vrouwen in ieder geval
tijdelijk naar Nederland terug
keren, Pletten: „Daar kunnen ze
de scheiding netjes regelen en
hun spullen ophalen. Ze hadden
alleen een koffer bij zich, omdat
ze dachten met vakantie te
gaan." Volgens Pletten werkt tij
delijke terugkeer al preventief,
omdat een man van tevoren
weet dat hij niet zomaar van
zijn vrouw af kan komen.
Minister Verdonk (Vreemdelin
genzaken en Integratie) was in
Berkane onder de indruk van de
verhalen en heeft begrip voor
hun wens om terug te keren. Ze
zal ernaar kijken, maar weigert
slachtoffers per definitie een
permanente vergunning te ge
ven. Volgende week komt Ver
donk met een pakket maatrege
len. Ook over de duur van de af
hankelijke verblijfsvergunning
denkt ze nog na. Het kabinet wil
die eigenlijk verlengen naar vijf
jaar en de WD wil daar tien
jaar van maken. ANP
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
O. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax:(0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (01111454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving
acceptgiro
19,95
per kwartaal: 58,00 60,25
per jaar: €222.50 226,50
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voortó
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag: 1,75
Alle bedragen zijn inclusief 6% Blw
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden ultgfiw
overeenkomstig de Algemene I
Voorwaarden van Wegener NV en voted
de Regelen voor het Advertentiewetd i
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tol 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Telr(0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerendgo
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
Internet: www.pzc.nl/adverteren
voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern-v*
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt fleb[ulW.„.,p
(abonnementen)administralie en om u te (laten) Informeren over voor u relevante dlensiro^
laDonnememeniaaministraue en om u te uaienj inrormeren over voor u relevante
duclen van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig
ai» »t»i, jjgp |^„nt u dit schriftelijk melden bit'
Behoorttot WGGGNGR
