Nederland koos voor linzenmoes
Terug naar af?
Twist over goedkoop textiel uit
China gaat dieper dan quota
PZC
Film by the sea
Europese eenwording is volgens veteraan Max Kohnstamm niet te stoppen
4 juni 1955
zaterdag 4 juni 2005
CT-3
Staatssecretaris Medy van der Laan vu
Film by the sea te weinig landelijk om er
beurs voor open te trekken. De proviu
Zeeland subsidieert het filmfestival wel, maarn
al te enthousiast omdat het onvoldoende provinc
le uitstraling heeft. En nu mijmert de Vlissin
wethouder Poppe-De Looff hardop over het st(
zetten van de gemeentelijke subsidie. Vlissinj
doneert jaarlijks een ton; ongeveer een vijfder
het totale budget van het festival, dat ven
wordt bekostigd door donateurs en sponsors.
Als het voornemen van de wethouder in dao
wordt omgezet, zou dat wel eens de nekslag vi
het festival kunnen betekenen, want de kans
groot dat dan ook andere geldschieters afhak
Het filmfestival is dit jaar toe aan zijn zevendee
tie. Het groeide met kleine stapjes naar een bezi
kersaantal van 28.000. Twee keer werd gepi
beerd het festival een bredere basis te geven d
gelijktijdig voorstellingen in Scheveningen teht
den. Maar de provincie Zuid-Holland en de j
meente Den Haag vreesden met een bodemloze;
te worden opgezadeld. Vorig jaar kwamen
slechts vierduizend bezoekers af op het Schevi
ingse festival.
Is Film by the sea dus niet meer dan een region
filmfestival? Gelet op de bezoekersaantallen
hun herkomst en het feit dat premières van gn
films aan andere festivals is voorbehouden, is
neiging groot de waag met ja te beantwoord
Zelfs een eenmalige koppeling met de provinc
hoofdstad was geen succes.
Maar het aardige is juist dat Film by the sea uj
pretendeert veel meer te zijn dan een regionaal e
nement of de grote concurrent te kunnen zijn \j
bijvoorbeeld Vlaanderen en Rotterdam. Daa]
wordt het gesteund door de Vlissingse burgemd
ter Van Dok, die het festival elk jaar weer opq
vanuit het opgewekte standpunt dat de gemeei
er telkens in september een bruisend evenemq
bij heeft. En dat klopt. Als het festival daamaj
jonge filmmakers stimuleert en een beroep doet
de creativiteit van Vlissingers, zoals met het pc
ject waarbij scholieren filmpjes van een mid
maakten, dan is Film by the sea al gauw meer dl
een elitair feestje voor genodigden en sponsors.
Het idee van de wethouder om de subsidie
schrappen, is dan ook geen waardeoordeel 01
Film by the sea. Vlissingen is op zoek naar ac
ton aan bezuinigingen. Die zoektocht hoort thi
in het Vlissingse gemeentehuis, maar Poppe-!
Looff laat weinig elegant een proefballonnetje!
waarop vrij mag worden geschoten.
Mar Kohnstamm (91) is een Eu
ropeaan van het eerste uur. Als
secretaris van Jean Monnet, de
visionaire Franse voorzitter van
de Europese Gemeenschap voor
Kolen en Staal (EGKS), stond
hij mede aan de basis van de op
richting van de Europese Econo
mische Gemeenschap (EEG), de
voorloper van de EU. Het Neder
landse 'nee' tegen de Europese
grondwet betreurt hij zeer,
maar Kohnstamm heeft te veel
crises meegemaakt om nu in pa
niek te raken. „Europa zal ook
deze crisis overwinnen. Dit is
niet het begin van het einde,
maar het einde van het begin".
door Hans Gertsen
Geschrokken is hij niet van
het Nederlandse 'nee' tegen
de Europese grondwet. Na alles
wat hij had gezien van de cam
pagne hield Max Kohnstamm
terdege rekening met de moge
lijkheid dat het zou zou aflo
pen. Al betreurt hij zeer, dat het
nee werd. De prijs die Neder
land daarvoor zal betalen is vol
gens hem hoog.
Hij haalt er een Bijbelverhaal
bij; het verhaal van Jacob en
Esau. Esau verkocht zijn eerstge
boorterecht aan Jacob voor een
schotel linzenmoes. Volgens Ko
hnstamm heeft Nederland door
'nee' te zeggen tegen de grond
wet een nog slechtere 'deal' ge
daan dan Esau. Nederland heeft
zijn prestige en invloed als een
van de mede-oprichters van de
EU voor niets weggegeven. „Bij
de meerjarenbegroting zal Ne
derland zeker een korting op de
EU-bijdrage krijgen, maar die
korting zouden we ook zonder
de grondwet te verwerpen wel
hebben gekregen. Onze invloed
in Brussel zal voor langere tijd
veel minder zijn. De huidige mi
nister van Buitenlandse Zaken,
Bot, was in zijn tijd als perma
nente vertegenwoordiger (am
bassadeur bij de EU-red.) in
Brussel één van de invloedrijk
ste mensen. Zo'n rol is voor een
Nederlander voorlopig niet
meer weggelegd.
Het zal lang duren om dat weer
Koningin Beatrix bedankt Max Kohnstamm voor diens toespraak tijdens het huwelijk van prins Constantijn en Laurentien Brinkhorst op
17 mei 2001. foto Marcel Antonisse/ANP
op te bouwen", meent Kohn
stamm. Ook al is hij al lang met
pensioen, Kohnstamm blijft via
zijn omvangrijke netwerk toch
goed op de hoogte van wat er in
de Europese hoofdstad speelt.
Dat het Franse en het Neder
landse 'nee' tegen de Grondwet
het einde van het Europese een
wordingsproces inluidt, gelooft
hij niet. „Ik heb een beetje mede
lijden met de tegenstanders. Die
kunnen het proces niet stoppen,
als ze dat al zouden willen. Het
eenwordingsproces gaat verder,
omdat het gedreven is door
noodzaak. Veel zaken kun je
veel beter regelen op EU-ni-
veau".
Het Franse en Nederlandse 'nee'
zadelt Europa wel met een ste
vig probleem op. Want de EU
moet nu voorlopig verder be
stuurd worden op basis van de
afspraken die in het verdrag
van Nice zijn vastgelegd. En die
zijn verre van perfect en niet ge
schikt voor een EU die inmid
dels 25 leden telt. „De Grond
wet was op veel terreinen een
verbetering. Die zou Europa de
mocratischer, opener en duidelij
ker hebben gemaakt voor de bur
ger".
Dat Europa ook deze crisis uit
eindelijk zal overwinnen, staat
voor Kohnstamm vast. Het is
niet de eerste crisis die hij mee
maakt. Al in de jaren vijftig
dreigde de toen nog prille Euro
pese samenwerking te misluk
ken doordat Frankrijk 'nee' zei
tegen een ambitieus plan voor
een gezamenlijke defensie.
De Europese Defensie Gemeen
schap kwam er nooit. Maar een
jaar later kwamen de Europese
regeringsleiders bijeen in het Ita
liaanse Messina om de brokken
te lijmen. Ze legden er de basis
voor het verdrag van Rome, dat
in 1957 de geboorte van de Euro
pese Economische Gemeen
schap betekende. „Die bijeen
komst in Messina vond afgelo
pen donderdag precies vijftig
jaar geleden plaats", zegt Kohn
stamm.
Hoewel hij geen voorstander is
van referenda, hebben de volks
raadplegingen in Frankrijk en
Nederland ondanks de uitkomst
ook veel positiefs opgeleverd,
meent de Europeaan van het eer
ste uur. Vooral het feit dat er nu
ineens breed- en heel intensief
over Europa gedebatteerd
wordt. „De argumenten zijn
lang niet altijd goed, maar het
feit dat Europa eindelijk in de
belangstelling van de burger
staat, is winst". Kohnstamm put
daar veel hoop uit. „Eindelijk
leeft Europa ook bij de burger.
Dit is niet het begin van het ein
de, maar het einde van het begin
van Europa". Vijftig jaar lang
konden politici bouwen aan
meer Europese samenwerking
zonder veel rekenschap af te leg
gen aan de burger. Die periode
is definitief voorbij, volgens Ko
hnstamm. „Europa zal ook deze
crisis overwinnen. En er sterker
uit komen".
Globalisering
Veel kiezers in Nederland en
Frankrijk hebben waarschijn
lijk 'nee' gestemd omdat de ver
anderingen in Europa hen te
snel gaan. Maar de rest van de
wereld verandert zo mogelijk
nog sneller. De globalisering is
volgens Kohnstamm niet meer
te stoppen. Landen als China en
India ontwikkelen zich ongeloof
lijk snel. Tegelijkertijd vergrijst
Europa in hoog tempo. „De men
sen in Nederland moeten over
hun dijken heen durven te kij
ken en zich afvragen hoe de we
reld er over 25 jaar uit zal zien",
zegt Kohnstamm. Hij is er van
overtuigd dat de Nederlanders
dan alleen maar kunnen conclu
deren dat Nederland in de snel
veranderende wereld behoefte
heeft aan een sterk Europa.
„Als je niet overspoeld wilt wor
den door de globalisering en
hecht aan het overeind houden
van een minimum aan sociale be
scherming en beschaving, is het
idee dat je dat alleen kunt berei
ken een enorme overschatting
van de positie van Nederland in
de wereld."
Kohnstamm: „De Europese
Unie is geen machtsblok of su-
permacht-in-wording, maar een
vorm van samenwerking die het
landen mogelijk maakt om zon
der geweld gemeenschappelijke
problemen op te lossen. Het is
een unieke vorm van samenwer
king, waarop ze in veel delen
van de wereld jaloers zijn. Een
goed alternatief is er
niet". GPD
Chinese producenten van goed
kope textiel graven het graf
voor de Europese en Amerikaan
se fabrikajiten. Het hek is van
de dam sinds opheffing van de
importquota op 1 januari 2005.
Het Westen ziet met lede ogen
aan hoe de markteconomie haar
werk doet.
door Erwin Tuil
In de Verenigde Staten krijgen
industriëlen acute maag
kramp van het begrip 'The Chi
na Price'. Want alles wat ze in
eigen land kunnen maken, kan
goedkoper worden vervaardigd
door een Chinese concurrent.
Er is niet tegenop te boksen, zo
concludeerde Business Week
eind vorig jaar. De gemiddelde
Amerikaanse fabrieksarbeider
beurt ruim 21 dollar per uur,
terwijl zijn Chinese collega bet
moet doen voor 64 dollarcent.
Die gedachtengang geldt dus
ook voor textiel. Veel goedkoper
dan in het Rijk van het Midden
kan het niet. Op het eerste ge
zicht is dat een concurrentie
voordeel waar de dure Europese
Unie en de Verenigde Staten
nooit tegenop kunnen. De toetre
ding van China tot de Wereld
handelsorganisatie leidde tot
het opheffen van de importquo-
ta voor Chinese textiel. Dat
kwam niet uit de hemel vallen,
maar staat in het stappenplan
naar een volledige gelijkwaardi
ge positie van China in de we
reldhandelsgemeenschap. De
EU en de VS wisten wat er aan
zat te komen. De Westerse pro
ducenten wisten het zo goed dat
ze fors investeerden in de Chine
se textiel. De fabrikanten van
textielmachines deden goede za
ken. In 2003 importeerde de Chi
nese textielindustrie voor 4,6
miljard dollar aan machines.
Twee maten
In het stappenplan staat ook dat
de EU en de VS die barrières
weer kunnen opwerpen als de
Chinese export van een product,
in dit geval textiel, de eigen fa
brikanten bedreigt. En dat is
het geval, vinden beide handels
blokken. China zegt dat de Euro
pese en Amerikaanse statistie
ken niet deugen en dat er geme
ten wordt met twee maten. Als
de VS ergens handelsbarrières
tegenkomen is het huis te klein.
Maar zodra de rollen omge
draaid zijn, dan is er kennelijk
een recht voor de VS om zelf bar
rières op te werpen. Als China
meer exporteert betekent dat
dat er kennelijk vraag is naar
Chinese goedkope textiel. Zo
werkt de markteconomie. Er is
in de EU en de VS een koper
smarkt die graag minder geld
wil neerleggen voor textiel van
matige kwaliteit die vaak wordt
geproduceerd onder omstandig
heden waarin de koper niet zou
willen werken. Zolang die
markt kiest voor prijs en niet
voor productie uit eigen omge
ving, kan China exporteren en
een deel van de markt verove
ren. Het prijsvoordeel zal blij
ven zolang er een ogenschijnlijk
onuitputtelijk reservoir is van
laaggeschoolde, goedkope ar
beidskrachten. Maar het is niet
alleen de lage prijs die syno
niem is aan Chinese textiel. Chi
nese verkopers geven toe dat de
kwaliteit van de eigen productie
Vrouwen maken T-shirts in de Bo Tak-fabriek in Dongguan, een
stad in het zuiden van China. De Chinezen produceren goedkoop en
klanten in het buitenland kopen hun spullen liever dan de duurdere
van eigen bodem. foto King Cheung/RTR
niet altijd even goed en constant
is. De angst voor de 'China Pri
ce' is niet helemaal onterecht.
De wijze waarop de EU en de
VS omgaan met de toename van
Chinese textiel op hun thuis
markten is waarschijnlijk con
traproductief. Het is namelijk
een gotspe om een van zelfver
trouwen barstend China te con
fronteren met quota. China laat
zich niet piepelen, zo draagt de
regering al bijna twee jaar uit.
Er zal door Brussel en Washing
ton een andere list moeten wor
den bedacht. GPD
Nou hoor ik toch ineens bij de ver
liezers. Wat een kater! Ik zoek
naar troostende argumenten. Ach,
waarom hebben we ons eigenlijk zo
druk gemaakt? Dat die vermaledijde
grondwet er niet komt, so what? En ei
genlijk was het helemaal geen grond
wet, alleen maar een verbeterde versie
van het voorgaande verdrag van Nice,
een verschil van 10 procent, zeggen ze.
Allez, ook zonder dat verschil is er le
ven na de dood.
Ik overdenk dit als ik op de dag na het
Franse nee tegen Europa op weg ben
naar het Zuiden en in vier landen de
ochtendkranten lees: eerst onze Volks
krant ('Nee, met een lange nagalm'), de
Belgische Standaard ('Crisis in Euro
pa'), de Franse Figaro ('NON' in drama
tische koeienletters), en de Spaanse
Vanguardia ('Un portazo', een opdof
fer). Aan het eind van de dag maakt de
omslag van The Economist er nog een
stekelige grap van: de partituur van La
Marseillaise, 'a Song for Europe', waar
in de aanhef van 'Allons enfants de la
patrie' is vervangen door een repete
rend 'non,non,non': het blad is altijd al
tegen geweest en maakt zich nu op in
leedvermaak.
Maar ik ben er niet gerust op want er is
veel meer boven water gekomen dan
wat die nieuwe grondwet behelsde. En
daarmee bedoel ik niet eens alleen dat
er puur nationale ongenoegens jegens
Chirac en Balkenende zijn binnengeslo
pen in een stemming die daar niet over
ging. Nee, het gaat om al die dingen die
de toekomst van Europa doen wanke
len. Want de tegenstemmers zeggen
dan wel dat zij niet tegen Europa zijn,
maar hun tegenargumenten gaan in fei
te veel verder dan die grondwet: de
vrije markt, de euro en de monetaire
unie, het sociale gezicht, de uitbreiding
naar Oost Europa en verder... allemaal
zaken die sinds het Stichtingsverdrag
van 1957 al vaststonden en die dus een
grote stap terug nodig zouden maken.
Natuurlijk, we leven nu in een andere,
meer ingewikkelde wereld en wat toen
goed leek, hoeft dat nu niet te zijn.
Voor Brussel een reden om met nieuwe
spelregels een stap vooruit te zetten,
voor de burgers liever een stap terug.
En inderdaad, in het toenmalige Euro
pa van zes welvarende buurlanden leek
het vrije verkeer van kapitaal, perso
nen, goederen en diensten een logische
en goede zaak. Maar met alles wat op
de val van de Berlijnse muur gevolgd
is, ligt dat nu anders: onze ondernemin
gen naar elders, vreemde vrachtwagens
op onze wegen, Poolse loodgieters in on
ze huizen, Roemeense immigranten op
onze arbeidsmarkt, Iraanse asielzoe
kers in onze opvangcentra...
Verder terug in deze gedachtengang
stuiten we ineens op een heel ander Eu
ropa, de toenmalige Unie als kind van
de Tweede Wereldoorlog, het kind dat
toen werd geboren om het na-oorlogse
Duitsland aan banden te leggen. Na
dien is dat kind groot geworden toen
we ons in de Koude Oorlog tegen het IJ
zeren Gordijn moesten verenigen. Die
twee noodzaken zijn verdwenen en
daarmee onze oorspronkelijke raison
d'être. Tegelijk is de nieuwe noodzaak
tot blokvorming - China, India, de Azia
tische tijgers en de hegemonie van onze
Angelsaksiche bondgenoot - nog niet
echt tot ons doorgedrongen. Daarmee
is dit referendum over de vraag of het
een tandje meer moet zijn dan het ver
drag van Nice, uitgedraaid op een von
nis over de Europese Unie als zodanig.
Door mij in mijn ja-stem - zie deze ru
briek van twee weken geleden - te be
perken tot die simpele vraagstelling,
heb ik dat allemaal niet meegewogen.
Stom! Misschien heeft The Economist
toch gelijk en moeten we terug naar Af:
U krijgt 200 euro.
Maar er is nog wat anders: nu hoor ik
een aantal van onze voorlieden ineens
zeggen dat ze de smaak te pakken heb
ben en dat ze wel meer van zulke refe
renda willen. Ja, in de euforie van dit
moment willen ze natuurlijk niet tegen
het Volksempfinden ingaan. Maar ik
zou zeggen: denk nou even na, want het
blijft een onding: meestal krijg je, zoals
nu, een verkeerd antwoord op een juis
te vraag of een juist antwoord op een
verkeerde vraag. Dat het in Zwitser
land goed werkt, doet daar niets aan
af: daar gaat het per traditie over tast
bare zaken die zich voor een simpel ja
of nee lenen. Maar elders, zoals bij ons,
is het een novum dat kan ontaarden in
een vergaarbak voor - van links tot
rechts uiteenlopende - sentimenten en
dieperliggende frustraties. Zo valt
moeilijk te ontkennen dat in ons nee
van nu ook de nasleep van het onver
werkte Fortuyn-gevoel is terug te vin
den.
Ja, voor een fietspad of een koopavond,
akkoord. Maar kernenergie, reke
ningrijden, het zorgstelsel? Dat zijn ui
terst ingewikkelde zaken met conse
quenties en vertakkingen naar allerlei
beleidsterreinen. Zeg daar als gewone
burger maar eens ja of nee op. Daar
hebben we nu juist onze volksvertegen
woordigers voor gekozen. In zo'n verte
genwoordigende democratie is een refe
rendum eigenlijk een contradictio in
terminis. En ook het argument dat het
een bijkomend hulpmiddel is om de
stem van het volk te doen klinken
snijdt, op de keper beschouwd, geen
hout. In wezen ondermijnt een referen
dum het gezag van degenen aan wie wij
dat gezag nu juist hebben toever
trouwd. Doen ze dat niet goed, dan kun
nen we twee dingen doen: we sturen ze
bij de volgende verkiezingen naar huis
of - als het de spuigaten uitloopt - doen
we dat nu meteen bij parlementaire
meerderheid. Nu zijn onze politieke
partijen ook nog zo ondoordacht ge
weest om dit raadplegend referendum
bindend te verklaren, aldus de verwar
ring ten top drijvend. Want dat is - zo
als oud-minister Van den Broek terecht
opmerkte - constitutioneel zeer discuta
bel. Wie immers heeft het in onze demo
cratie nu voor het zeggen: een regering
die de grondwet nota bene al heeft on
dertekend (want het referendum zou
toch alleen raadplegend zijn?), de
nee-stemmers die eigenlijk iets heel an
ders willen, de parlementaire meerder
heid die geen nee wilden stemmen? Zo
zie je maar waar 'leuke dingen voor de
mensen' toe kunnen leiden: een imbrog
lio, een verwarring...
Arnold van Niekerk
GASFUSIE - De gemeente
Goes en Provinciale Staten
hebben overeenstemming be
reikt over het samenvoegen
van het gemeentelijke en pro
vinciale gasbedrijf. De nieuwe
onderneming zal Gasvoorzie-
ning Midden-Zeeland (GMZ)
gaan heten. Wanneer de gele
genheid zich voordoet, zal de
gemeente Middelburg worden
voorgesteld ook in de GMZ te
stappen.
ZILVERMEEUWEN - Naar
schatting zijn er in ons land
25.000 paren zilvermeeuwen,
en dat is te veel. De laatste ja
ren is duidelijk geworden dat
de meeuwen de overige
stand veel schade toebreng?
door eieren en zelfs levenj
jongen op te eten. Om het aai
tal meeuwen terug te brenj
tot ongeveer 2500 paren,
met strychnine vergf
brood naast de nesten word
TIJGER - Door de straten
het Franse Duinkerken hd
gisteren enige tijd een tijfl
rondgelopen. Het dier was oir
snapt uit zijn circuskooi
zorgde voor paniek op straa:
Personeel van het circus w
de tijger te vangen voordat»
ze het strand bereikte.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax: (0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax:(0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111 >454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand: 19,95 n.v.t
per kwartaal: 58,00 60,25
per jaar: €222.50 226,50
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor hel
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk.
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag: 1,75
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevos!
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volga#
de Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goef
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
Internet: v
v.pzc.nl/adverteren
It gebruikt voo' oS
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-cc
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestar
(abonnementen)admïnistratie en om u te (laten) informeren over voor u relevan..
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselectff
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij. PZC4
zersservice. Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot WGGGNGR
