Het is leuk dat anderen
mijn gedichten lezen
Noddy in Speelgoedland
Nummers met blije koortjes
Comeback van I.O.S.?
Weer op het ruige pad
Uitgebalanceerde popliedjes
Z@ppelin wordt Z@pp
zaterdag 14 mei 2005 W19
Anna de Bruyckere: „Aan de reacties merk ik dat ik inmiddels wel een bepaald niveau heb bereikt."
foto Ruben Oreel
Ze is inmiddels een be
kende verschijning tij
dens poëziewedstrijden,
waar ze een groot aantal ere
plaatsen heeft behaald. Vo
rige week vrijdag kwam
daar een hoofdprijs bij, tij
dens de Kunstbende in Vlis-
singen, waar Anna de Bruyc
kere (17) uit Vlissingen de
eerste plaats behaalde in de
categorie taal.
Ze somt haar erelijst van de
afgelopen jaren moeiteloos
op: twee derde plaatsen, een
tweede plaats en - nu dus - een
eerste plaats bij de Kunstbende,
een aanmoedigingsprijs bij de
schrijfwedstrijd Write Now en
een tweede plaats (Zilveren
Flits) bij de Gouden Flits-jeugd-
poëzieprijzen. Dit jaar hoort An
na, net als vorig jaar, bij de hon
derd beste deelnemers (van de
6500 inzendingen) aan de wed
strijd Doe Maar Dicht Maar, zo
dat ze vanavond aanwezig mag
zijn bij de slotmanifestatie in
De Oosterpoort in Groningen.
Dat de jury van de Kunstbende
haar een groot talent noemde,
wekt dan ook geen verbazing.
Anna, 6 vwo-leerlinge op de
Christelijke Scholengemeen
schap Walcheren, doet graag
mee aan de competities. „Ik
schrijf voor mezelf, ben mijn eer
ste lezer, maar ik vind het wel
leuk dat anderen mijn gedichten
lezen en vertellen wat ze ervan
vinden. Aan de reacties merk ik
(Naar M. Vasalis)
Niet eens spartelend
lag ze op het strand,
haar ademen nog maar zo zwak
dat vlak haar ranke vrouwentorso
zich nauwelijks aan het scherpe
zand verschuurde.
Zelfs haar ogen vroegen
om verkoeling in de opkomende vloed -
het was haar afgaand tij -
Pas toen verstond ik haar
'Speel door, Pali',
een oproep aan de zigeunerman,
deze oproep tot het klaaggezang
dat zij, gespleten eenheid,
niet meer luidkeels zingen kon
voor haar eigen ondergang.
Schub na schub vervlogen
haar sirenenwoorden.
dat ik inmiddels wel een be
paald niveau heb bereikt."
De drang om te dichten is een
jaar of vijf geleden ontstaan.
„Met een vriendin deden we iets
voor een soort bonte avond op
school. Zij maakte de muziek en
ik zou voor de tekst zorgen. Ik
was altijd wel met taal bezig ge
weest, maar dat was de aanlei
ding om echt te gaan schrijven."
De songteksten waren nog in
het Engels, maar later ging ze
zich toeleggen op poëzie in haar
moedertaal. Sindsdien heeft ze
voor haar gevoel een duidelijke
ontwikkeling gemaakt. „Ik ben
gegroeid van egodocumenten
naar meer abstracte gedichten.
Dat zie je vaak bij jonge men
sen. In het begin schrijven ze
vooral hun gevoelens van zich
af, met grote woorden en weidse
gebaren. Ik ga nog steeds uit
van mijn gevoel, maar ik pro
beer ook wat verder te gaan, zo
dat het gedicht op zichzelf kan
staan."
Voor de winnende inzending
van de Kunstbende van dit jaar
liet Anna zich inspireren door
M. Vasalis (1909-1998), een van
haar favoriete dichteressen. Dat
gebeurde naar aanleiding van
een uitgebreid artikel in dag
blad Trouw over de thematiek
van de zeemeermin. „Ik was ver
baasd dat daarin ook een ver
band werd gelegd met Vasalis.
Ik had die thematiek bij haar ei
genlijk nog niet echt opge
merkt."
Ze nam het gedicht 'De kleine
zeemeermin' van Vasalis als uit
gangspunt. Daarin wordt Pali,
de naam die vaak wordt ge
bruikt voor de eerste violist in
een zigeunerorkest, gevraagd
vooral door te spelen. In het
sprookje van de kleine zeemeer
min zal zij om vrouw te worden
haar prachtige stem moeten ver
liezen. Anna verwoordde het
beeld op haar eigen manier, in
haar eigen taal.
„Over het resultaat ben ik best
wel tevreden, al is het nooit per
fect. 'Vrouwentorso' vind ik bij
voorbeeld niet echt een mooi
woord. Maar als het idee er een
maal is, kun je alleen nog maar
kleine zaken aanpassen. Als je
grote zaken wijzigt, dan zou de
geest van het hele gedicht veran
deren."
De landelijke finale van de
Kunstbende is op 15 oktober, op
het terrein van de Westergasfa
briek in Amsterdam. Dat stelt
Anna voor een probleem. „Na
de vakantie ga ik studeren in
Amerika, het liberal arts-jaar in
Kent, Ohio. Uiteindelijk wil ik
een mengeling gaan doen van fi
losofie, politicologie en mis
schien Spaans. Het is wel jam
mer, want nu heb ik eindelijk de
landelijke finale gehaald en dan
kan ik er niet bij zijn! Misschien
kunnen ze iets doen met een
webcam ofzo."
Rolf Bosboom
Het tekenfilmfiguurtje Nod
dy is oorspronkelijk En
gels. Noddy is echter als Oui-
Oui enorm populair in Frank
rijk. Reden waarom het spel
Noddy in Speelgoedland veel
Franse namen in de aftiteling
heeft. Het is in Frankrijk geper
fectioneerd.
Noddy in Speelgoedland is voor
kinderen van 3-6 jaar een aar
dig spel, omdat het veel herken
bare tekenfilmfragmenten be
vat. En er zijn twee niveaus, ge
makkelijk en moeilijk. Te kie
zen aan de hand van een of meer
ballonnen. Alle opdrachten en
keuzes worden goed uitgelegd.
Er is echter een nadeel. Het spel
wordt direct vanaf de cd-rom
gespeeld. En dat kan zelfs in de
nieuwste laptop een traag spel-
verloop opleveren. De cd-rom
wordt verkocht met de aanbeve
ling dat de originele Nederland
se stemmen erop staan. Dat zijn
dan wel de stemmen die nu op
Nickelodeon te horen zijn. Niet
die van een paar jaar geleden,
toen Noddy populair was in
KRO's Kindertijd en er bij Ka
rakter Uitgevers ook een Nod-
dy-spel uitkwam. Juffrouw Ro
ze Poes is nu ook ineens Juf
frouw Roze Kat...
Peter Otte
Noddy in Speelgoedland: Mind-
scape, €14,99, zie ook
www.mindscape.nl.
A R K
U
Als zoon van de Amerikaan
se folklegende Jim Croce
bewandelt pianist, gitarist en
zanger Adrian James een eigen
weg. Dat is op zich al heel wat,
want kinderen van beroemde
ouders hebben het niet gemakke
lijk uit hun voetspoi'en te tre
den. Afgaande op Adrian James
Croce hoeft vaderlief (1943-
1973) niet te vrezen dat zijn ta
lentvolle zoon hem in zeggings
kracht overvleugelt. Op zijn vijf
de cd toont de 34-jarige A.J.
zich weliswaar een bekwame en
volwassen songsmid, maar te ge
woontjes om nadrukkelijk een
plek op te eisen in de categorie
mainstream-pop. Croce refe
reert daarbij aan het werk van
zowel John Lennon als Elvis
Costello. Het zijn lichtvoetige
en toegankelijke nummers, in
clusief blije koortjes, die de
toon zetten. En hoewel zorgvul
dig gearrangeerd, mist zowel
het materiaal als de stem venij
nige scherpe randjes. Croce is in
juni voor vier optredens in Ne
derland: Den Haag (19), Amster
dam (20), Tilburg (22) en Gronin
gen (26).
Peter van der Heide
A.J. Croce: Adrian James Croce
(Seedling/Sonic Rendezvous),
speelduur: 46.48 min.
De aanhouder wint. Al
thans, volgens het spreek
woord. In het geval van IsOok-
Schitterend - inmiddels afge
kort tot I.O.S. - is het nog even
afwachten of het album 4 de zo
gewenste comeback zal inlei
den. De Groningse band heeft
de laatste jaren zoveel tegen
wind gehad, dat het geen verba
zing hoeft te wekken als ook dit
sterke album weer tussen wal
en schip belandt. Op 4 vallen
met name de stevige nummers
onmiddellijk op: van de opener
'Hou Je Vast' tot het hoogtepunt
'Slowmotion'. De veel gemaakte
vergelijking met Blof gaat in die
nummers nauwelijks op. Boven
dien zijn de teksten van zanger
Joost Marsman per definitie
minder hoogdravend dan die
van Blof. Met Gordon Groothed-
de (o.a. Intwine, Rich Wyman)
achter de knoppen is I.O.S. weer
vooral een gitaarband gewor
den. Juist daardoor vallen klei
nere liedjes als 'Zo Dichtbij' en
'Ik Mis Je' nog beter op hun
plaats.
Martin Groenewold
I.O.S.: '4' (CNR), speelduur
45.01 min.
Het is mooi hoe levendig mu
ziek je kan terugbrengen
naar vervlogen tijden. Een paar
tonen en niet alleen de herinne
ring, maar ook het gevoel is er
weer.
Luister naar Limp Bizkit anno
2005 en je ziet Zack de la Rocha
van Rage Against The Machine
in het begin van de jaren negen
tig over het podium stuiteren. Je
hoort zijn woede, je voelt zijn
overtuiging. Dat veel nu-metal
bands beïnvloed zijn door de
mix van hiphop, rock en metal
van Rage Against The Machine
was al duidelijk, maar zo expli
ciet als Limp Bizkit de verwant
schap maakt op The Unquestio
nable Truth (Part 1) was het nog
nooit. De vraag is waarom. Na
het slappe en geflopte 'Results
May Vary' (2003) moest het roer
om en met de terugkeer van gita
rist Wes Borland koos Limp Biz
kit weer voor een ruiger pad. Na
tuurlijk: dat ligt de band het bes
te. Maar van zo'n prestigieuze
titel van een ambitieuze band
mag je toch meer verwachten
dan een bevlogen hommage aan
een illustere voorganger.
Maaike Borst
Limp Bizkit: The Unquestiona
ble Truth (Part 1) (Geffen/-
Universal), speelduur 29.44
De charme van 'Mother Mot
her', de hit waarvan Tracy
Bonham nooit los zal komen,
was de ongepolijste wispelturig
heid van een oprecht en gefrus
treerd meisje. Een typische ja
ren negentig-hit, met een inge
houden couplet en een uitbar
stend refrein. Van subtiele op
bouw is geen sprake, maar de
spontaniteit werkt aanstekelijk.
Typisch een hit van een debuut
plaat ook, zo kaal ën naïef klin
ken gevestigde artiesten zelden.
Ook Bonham niet. Op Blink The
Brightest, haar derde album,
maakt ze uitgebalanceerde pop
liedjes. Liedjes die zo nu en dan
wel een sneer uitdelen, maar
vooral radiovriendelijkheid uit
stralen. Toch is het geen hitpara
depop. Bonham heeft haar nie
mendalletjes, maar schrijft ook
pakkende nummers als 'Some
thing Beautiful' en 'I Was Born
Without You'. Ze speelt piano,
viool en gitaar en zingt zonder
de overdreven stembuigingen
van ambitieuze popsterretjes.
Zelfverzekerd en zonder poes
pas toont Tracy Bonham zich op
Blink The Brightest een weinig
vernieuwende maar sympa
thieke en bekwame singer-song
writer. Donderdag 26 mei speelt
ze in Paradiso, Amsterdam.
Maaike Borst
Tracy Bonham: Blink The Brigh
test (Rounder/Munich), speel
duur 45.44 min.
Z@ppelin, het jeugdnet van
de publieke omroep, krijgt
met ingang van 4 september een
nieuwe naam. De nieuwe zender-
naam wordt Z@pp.
De programma's voor kinderen
van 2 tot 5 jaar blijven wel on
der de naam Z@ppelin uitgezon
den worden. Het jeugdnet wil
met de naamsverandering beter
inspelen op het veranderd me
diagebruik van de doelgroep.
„De naam symboliseert het zap
pen tussen verschillende media
en stimuleert kinderen tot inter
activiteit", aldus een woordvoer
der.
