kozakken willen glorietijd terug Von zat elf jaar in de Tibetaanse hel fZC Oudste bijbel komt digitaal beschikbaar Vlaams Belang zoekt moslim-kandidaten 7 Voormalig dienaars van de tsaar bieden zich weer aan als grensbewakers Soedanese leger doodt olifanten Waarschuwingssysteem tsunami's Bloedbad tijdens gebed in VS Onthoofdingen in Saoedi-Arabië Watertekort bedreigt delen Azië dinsdag 15 maart 2005 ^Pfgdactie buitenland lUSSEL - Het extreem-recht - Vlaams Belang wil bij de ge- Ljeraadsverkiezingen m ok- ier volgend jaar moslim-kan nen op de lijst zetten. Ook |e partij islamitische mede- dkers in dienst nemen. Dat 4 Vlaams Belang-kamerlid „olf Annemans in de Bel- krant Het Nieuwsblad „gisteren. Het Vlaams Belang, voorheen het Vlaams Blok, werkt al gerui me tijd aan haar imago. De par tij wil een gematigder koers va ren na de veroordeling door de hoogste Belgische rechtbank, vo rig jaar, voor racisme. Volgens Annemans is lang nage dacht over het opnemen van moslims op de kandidaten-lijs ten in grote steden als Antwer pen en Brussel. Volgens hem hebben zich al verschillende kandidaten gemeld. „We zullen een goede afweging maken. We willen geen excuusmoslims, maar inhoudelijk sterke kandi daten", zegt Annemans. Hij vermoedt dat er ook nu al ge matigde moslims zijn die voor zijn partij stemmen. In een verklaring stelde het Vlaams Belang gisterochtend dat de uitspraken van Anne mans 'sterk overtrokken' zijn. Hij zou alleen gezegd hebben dat de kandidatuur van moslims door zijn partij 'principieel niet uitgesloten kan worden'. De beslissing van het Vlaams Be lang, is opmerkelijk. Het succes van de partij is grotendeels ge stoeld op het principe 'eigen volk eerst'. Door zich soepeler op te stellen, hoopt het Vlaams Belang het politieke isolement te door breken. Op dit moment wil geen enkele andere partij in Vlaande ren met het Belang samenwer ken. Het Vlaams Blok behaalde vorig jaar bij de regionale verkiezin gen 24,1 procent van de stem men. De partij werd daarmee de tweede in Vlaanderen. In de pei lingen schommelt het Vlaams Belang momenteel tussen 22 en 26,5 procent. GPD/ANP onlang deden kozakken nsf in het leger van de tsaar, ia! te paard bewaakten ze de Ken van het Russische rijk nil voor autonomie. Sinds uiteenvallen van de Sovjet- strijden de kozakken voor ut/gave van land en eigendom- ,Wi? willen het beste uit rieden terug, maar gaan met paarden tegen atoom- irRemco Reidinq 5I0V - „Cadet in opleiding Aipov, voel jij je een echte ko- Een jongeman springt op zijn schoolbank, trekt zijn owe uniform recht en balt wisten, voordat hij bevesti- id antwoordt. „Maar wat is echte kozak?" De negenjari- denkt diep na en haalt dan Iwijfeld zijn schouders op. is de Nikolaj II-school, ver- nd naar de laatste van de en aan wie de kozakken zo in-waren. Op een kapstok gengroen-zwarte camoufla ges en grote petten. Voorna- worden niet gebezigd en rde les zegt een leerling een op. In dit betonnen ge- i de zuid-Russische stad tov, traditioneel kozakken- I, worden kinderen tot echte ikken opgeleid. leiding biedt dezelfde les- s een reguliere school plus aanvullend pakket. „Ethiek sthetiek, militaire geschie- van het vaderland, ge ldsporten. geschiedenis van Don-kozakken", begint ad- t-directrice Svetlana Boerdina haar opsomming. De geschiedenislessen zijn hard no dig, want de meningen over wat kozakken zijn, lopen uiteen. Vechtersbazen? Patriotten? Ge disciplineerde, eerbare mensen? „Wij zijn heel beleefd", zegt ca det Ponarin. „En hier rookt en drinkt niemand." Aan Aleksej Panjovkin is dat verbod niet be steed. Zestig kilometer zuidelij ker, in Sjachty, steekt de oud-za kenman de ene mentholsigaret na de andere op. Hij schenkt Kremlinwodka, alsof hij wil aan tonen dat kozakken het centrale gezag respecteren. Uitgemoord In zijn kantoortje naast de bond voor Grieks-Romeins worstelen legt Panjovkin uit dat de identi teitscrisis van de kozakken niet verwonderlijk is. „Na de revolu tie van 1917 is tachtig procent tijdens de onderdrukking uitge moord", vertelt Panjovkin. „Je moet tegenwoordig blij zijn als je een druppel kozakkenbloed over hebt." Panjovkin, gene- raal-majoor in het Russische le ger, voelde zich al kozak toen hij nog niet wist dat hij het was. Hij liet zijn antecedenten natrek ken en warempel, zijn bloed was geen water, zoals kozakken zeggen. Zijn lucratieve handel in locomotieven zei de steenrij ke Panjovkin vaarwel. Sinds dien houdt hij zich louter bezig met de verspreiding van het ko- zakkendom. Panjovkin erkent dat er de afge lopen vijftien jaar weinig is ver beterd. „Alleen mogen we nu openlijk zeggen dat we kozak ken zijn. Als we vroeger ons uni- Cadetten van de Nikolaj II-school worden opgeleid tot kozakken. De kozakken vechten voor teruggave van hun eigendommen, grond en taken uit de glorietijd. foto Remco Reiding/GPD form hadden gedragen, dan wa ren we naar het gekkenhuis ge stuurd." Panjovkin richtte de in ternationale kozakkenunie op. „We hebben ons verenigd om te vechten voor onze rechten, om erkend te worden als volk en na tionaliteit. Je kunt het dorps hoofd makkelijker verslaan met het hele dorp", citeert Panjov kin een kozakkenspreekwoord. De unie eist eigendommen te rug, zoals het voormalige paleis van de ataman, het opperhoofd. Het door de communisten gecol lectiviseerde land moet weer in kozakkenhanden komen. „Ons bloed zit een meter diep in dit land", verklaart Panjovkin. Geen lapjes De teruggave beperkt zich niet tot lapjes grond. Vrijwel de gehe le noordelijke Kaukasus, Sibe rië en delen van Oekraïne moe ten worden herverdeeld, vindt Panjovkin. „We eisen van de re gering dat die regio's in Oekraï ne worden teruggegeven aan Rusland en in het bijzonder aan de kozakken." Realistisch klinkt dat niet, erkent Panjov kin, terwijl bulldog Freddy op zijn schoot springt. Bovendien zijn de kozakken onderling ver deeld. „We willen het best moge lijke uit ons verleden zien terug te krijgen, maar begrijpen dat het geen spelletje is. We gaan niet met paarden tegen atoom wapens vechten." In de provincie Rostov patrouil leren 120 kozakken met paard en tweeduizend zonder. Zij wil len weer alle grenzen van Rus land bewaken. „Kozakken zijn in staat het conflict in Tsjetsjenië op te lossen", meent Panjovkin. „Zonder kozakken als grensbewakers redt Rusland het niet, want wij zijn de beste." Op de Nikolaj II-school denkt Jevgeni Smirnov er hetzelfde over, maar de leerling raakt in de war als wordt gevraagd wel ke grenzen de kozakken precies moeten verdedigen. „Van alle landen die tot de Sovjetunie be hoorden", zegt hij, aarzelend. Smirnov heeft immers familie in Moldavië, Oekraïne en Wit-Rus- land. GPD NAIROBI - Het Soedanese leger heeft illegaal duizenden olifanten gedood en de ivoren slagtanden naar China uit gevoerd. De dieren zijn gedood in het Zuiden van Soedan, de Democratische Republiek Congo en de Centraal Afri kaanse Republiek. Het ivoor is via handelaren in Soedan en Egypte aan China verkocht. Dat meldde gisteren de in Kenia werkende wildbeheerder Esmond Martin. Volgens Martin is het door de burgeroorlog in het zuiden van Soedan moeilijk vast te stellen hoeveel olifanten daar zijn gedood. Bekend is dat er van de 133.000 dieren die er in 1976 waren er nu nog maar een kleine 40.000 over zijn. Een woordvoerder van het Soedanese leger weigerde com mentaar. GPD/RTR JAKARTA - Wetenschappers uit Indonesië en Duitsland beginnen in oktober met de aanleg van een systeem dat waarschuwt tegen tsunami's. Indonesië hoopt er rampen als die op 26 december mee te kunnen voorkomen of in elk geval sneller te kunnen ingrijpen. Het project, dat 45 miljoen euro kost, moet over drie jaar klaar zijn, aldus het ministerie van Onderzoek en Techno logie gisteren. Tijdens de eerste fase worden seismome ters en gps-systemen (die via een satelliet werken) geïn stalleerd. De tsunami's in Azië kostten eind vorig jaar ruim 290.000 mensen het leven. ANP/AFP BROOKFIELD - Een gebedsdienst in een hotel in het Amerikaanse Brookfield, vlakbij Milwaukee (Wisconsin), is zaterdag uitgelopen op een bloedbad, dat acht mensen het leven kostte. De 44-jarige Terry Ratzmann opende tij dens de dienst van de Living Church of God opeens het vuur en schoot vier aanwezigen dood. Daarop pleegde hij zelfmoord. Drie mensen bezweken later in het ziekenhuis. De slachtoffers variëren in leeftijd van 15 tot 72 jaar. On der hen zijn de predikant en zijn zoon. De achtergrond van de schietpartij is onduidelijk. Volgens de politie be zocht de man regelmatig de kerkgemeenschap. ANP RIYAD - Vier wegens moord veroordeelde Filipijnen zijn gisteren in Saoedi-Arabië met een zwaard onthoofd. Dit meldde een woordvoerder van het ministerie van Binnen landse Zaken van het Arabische land. De vier hadden een landgenoot met messteken omgebracht en beroofd. In Saoedi-Arabië zijn dit jaar in totaal 25 mensen ont hoofd. In 2004 zijn 35 mensen onthoofd. De executies wor den meestal in het openbaar uitgevoerd. ANP/AFP GENÈVE - Voor honderden miljoenen Aziaten dreigt wa- terschaarste door het smelten van de Himalaja-gletsjers. De ijsmassa's, die de rivieren in Nepal, India en China voeden, slinken snel door de opwarming van de aarde. Dit blijkt uit een rapport van het Wereld Natuur Fonds. Het smeltwater zal eerst watersnoden veroorzaken. Bin nen enkele decennia zal het waterniveau zo ver dalen, dat grote economische- en milieuproblemen ontstaan. ANP (want; Sangdrol heeft niet meer da- ijfcs nachtmerries, maar nog steeds tót ze enkele keren per week nachts wakker. Dromen hebben wr dan weer teruggevoerd naar ge- ngenishel Drapchi, ofwel Tibets ge nius nummer één. Elf jaar lang il de boeddhistische non er als poli- li gevangene opgesloten, omdat ze itj volhouden dat Tibet moet wor- bevrijd van China. jorTjeerd Aqema IIN' HAAG - De frêle non Ngavvang angdrol reist sinds haar vrijlating de lie wereld rond om zoveel mogelijk achtbaarheid te geven aan de onder- rukking waaronder Tibet al 56 jaar ibukl gaat. „Ik ben wel heel boos op il Chinese regime na alles wat me is gedaan, maar niet op de Chinezen ilf.En haten doe ik ze niet. De Dalai ama leert ons vergevingsgezind te- aoveronze vijand te staan." gelopen weekeinde kreeg de Interna- »al Campaign for Tibet (ICT) - Ngawang sinds haar vrijlating porwerkt - in Vlaardingen de fameu- Geuzenpenning uitgereikt.De on- iRcheiding werd toegekend vanwe- de geweldloze inzet van de ICT »reen democratisch Tibet en het be geren van mensenrechten in het teddhistische land. K vrije Tibet waarnaar Ngawang 'Agdrol streeft, kent ze alleen van ^alen. China houdt Tibet sinds bezet. Haar ouders vertelden JJr als jong meisje over de onder ging van de Tibetanen door het "jffliunistische regime uit het machti- ibuurlancl. Ten tijde van de culture- hevolutie (1966-1976) werd haar va- meermaals bewusteloos thuisge- acht als hij weer eens tijdens politie- riujeenkomsten als verdorven voor do was tentoongesteld door het Chi- ®regime. i® Ngawang op haar dertiende het inging, hoorde ze opnieuw ^alen over het lijden van de Tibeta- Ditmaal waren het opgepakte ?nnen die van zich lieten horen. Met ogen zag ze hoe Chinese militai- de gebedsorde aan een steeds töJger regime onderwierpen, 's Mts hoorde ze wel eens schieten in klooster. «uzen t dertienjarige leeftijd belandde ze *net eerst in de gevangenis toen ze "loot deel te nemen aan een religieu- ®anifestatie ter ere van de Dalai ®a' Samen met andere nonnen riep ,c midden van een opeengepakte «ri leuzen als 'Bevrijd Tibet' en 'Le- Deinonstratie bij de Chinese Ambassade in Den Haag naar aanleiding van 46e herdenking Tibetaanse Volksopstand in Lhasa. Ook de non Ngawang Sangdrol bleef volhouden dat Tibet bevrijd moet worden van China. Ze zat voor haar over tuiging elf jaar lang opgesloten als politiek gevangene. foto Frank Jansen/GPD ve de Dalai Lama'. Direct werden de vrouwen opgepakt. Achteraf vertelt ze dat meedoen aan het protest niet meer dan logisch was. „Het lijden dat ik zag, maakte zwijgen onmogelijk. Velen in Tibet kiezen de weg om te demonstreren omdat stil blijven niet meer gaat." Met een truck werden de opgepakte nonnen naar Gutsa gereden. De daarop volgende ondervragingen verliepen geweldda dig. De nonnen, die antirevolutionair heetten te zijn, werden geslagen met ij zeren pijpen. Op hun tongen werd elektrische bedi-ading aangesloten. In het vorige week gepubliceerde 'Incom parable Warriors: non-violent resistan ce in contemporary Tibet' memoreert auteur Kate Saunders dat Ngawang met haar handen op haar rug aan het plafond werd gehangen. Haar eerste periode in de cel duurde negen maanden. Toen de jonge non werd vrijgelaten, was van haar oude leven weinig over. Haar vader en een broer bleken ook in het gevang te zit ten na het ophangen van de verboden Tibetaanse vlag in een naburig kloos ter. Haar moeder overleed kort daarop van verdriet en uitputting. Op haar vijftiende werd Gwanang opnieuw op gepakt, weer omdat ze met andere non nen vrijheidsleuzen riep. Ze werd ver oordeeld tot drie jaar cel, maar het zouden elf lange jaren worden. Houvast In het gevreesde cellencomplex Drap chi bestond niet zoiets als een vaste routine waar politieke gevangenen houvast aan hadden. Chinese bewa kers konden ieder ogenblik naar wille keur het schema omgooien. „Ontspan nen was er nooit bij", vertelt Nga wang. „Steeds moesten we op onze hoede zijn. Dat was een enorme belas ting. We wisten nooit wat we konden verwachten. Alles werd aangegrepen om ons te ondervragen en te slaan." Het gevangenisregime was voor poli tieke gevangenen uitzonderlijk streng. Voedsel en drinken was er altijd te weinig. En wie zich niet aan de regels hield, kon er zo jaren gevangenisstraf bij krijgen. Ngawang kreeg keer op keer strafverlenging. Veel hoefde ze daarvoor niet te doen: bidden of roe pen dat Tibet bevrijd dient te worden, was voldoende voor extra jaren celver- blijf. Het zwaarst kreeg Ngawang het te ver duren na een bezoek van een Chinese delegatie aan Drapchi. Ze weigerde zich dienstig te gedragen. Dat kwam haar op eenzame opsluiting in een mi nuscule cel te staan. Het was er zo koud dat het water in haar beker 's nachts bevroor. Zelf droeg ze niet meer dan een T-shirt, een dunne swea ter en haar gevangenisjurk. „Toen ik er na zes maanden weer uit mocht, was het inmiddels zomer. Maar ik had het zo koud dat ik mijn kleren niet meer uit kon doen", herinnert ze zich. „Mijn dagen bracht ik biddend door. Omdat ik in die maanden geen reli gieuze opleiding kon volgen, kreeg ik een gebedssnoer van draad dat ik uit de onderkant van mijn trui trok." Waarom niet gewoon uit de hals? „Dan zouden de bewakers het kunnen zien en me mijn trui afnemen. Religie was verboden." Terugkeren naar Tibet kan Ngawang Sangdrol niet meer. Eind 2002 mocht ze Drapchi verlaten na grote interna tionale druk, maar terug naar het klooster of haar familie kon ze niet. De overheid liet het haar niet toe. Voor haar vertrek uit Tibet moest Nga wang beloven dat ze niet zou praten over het gevangenisregime waar ze on der te lijden heeft gehad. Met die belofte heeft de non zichzelf buitengesloten. Terugkeren naar het Dak van de Wereld zou onmiddellijk nieuwe gevangenschap betekenen, vertelt ze stellig. Contact met resteren de familieleden en vrienden is volgens haar nauwelijks mogelijk. De over heid houdt hen scherp in de gaten. Opnieuw stelt ze dat zwijgen niet mo gelijk is. Persoonlijk mag ze dan vrij zijn na elfjarig verblijf in de hel, de si tuatie in haar moederland is onveran derd. En dus blijft ze strijden voor een vrij Tibet. „Lang niet iedereen kent mijn verhaal nog. En als het straks wel bekend is, schuif ik op. Er zijn zo nog vele van dit soort verhalen die ver teld moeten worden." Formeel stelt China zich op het stand punt dat Tibet een autonome regio is, maar in de praktijk komt daar weinig van terecht. De Tibetaanse regering in ballingschap heeft becijferd dat alleen al sinds de Chinese inval van 1949 tot Mao's dood in 1976, zo'n 1,2 miljoen Tibetanen zijn gestorven door terreur, martelingen, honger of gevangen schap. Circa 100.000 Tibetanen leven in ballingschap. De International Cam paign for Tibet schrijft op haar websi te dat ongeveer negentig procent van de geestelijken is omgebracht of ach ter tralies is gezet. Het verhaal van Ngawang is er een van de vele in Ti bet. Het communistische regime heeft sinds de inval structurele pogingen on dernomen om Tibets cultuur te mar ginaliseren. Ruim zesduizend kloos ters en tempels zijn vernietigd. Kunst werken en kostbare geschriften zijn kapot gemaakt of verkocht op kunst beurzen. Wie in Tibet op vakantie gaat, zal mon niken vrijelijk over straat zien lopen en merken dat boeddhistische kloos ters worden gerenoveerd. Schijn be driegt echter: in nog bestaande kloos ters worden monniken en nonnen on- derwoi'pen aan uitgebreide 'patriottis tische heropvoedingsprogramma's' van de Chinese overheid. Volksverhuizing Het ontmantelen van de Tibetaanse cultuur gaat tot op de dag van vandaag door. Grote groepen Chine zen worden door middel van een actie ve migratiepolitiek verhuisd naar Ti bet. Een spoorlijn vanuit China naar de hoofdstad Lhasa moet dat proces versnellen. Inmiddels zijn de Tibe tanen een minderheid in eigen land. Hulporganisatie Save Tibet ziet de volksverhuizing als de zoveelste po ging van China om Tibet in te lijven. GPD door Esther Gotink Is de bijbel het onfeilbare woord van God of een tekst die door de jaren heen naar ei gen goeddunken is aangepast door priesters en kalligrafen? Bijbelwetenschappers die de ori ginele teksten willen bestude ren, kunnen hun hart ophalen met een nieuw project dat de on derdelen van de Codex Sinaiti- cus digitaal samenvoegt. De Codex Sinaiticus is het oudste manuscript van het com plete Nieuwe Testament. Het da teert van de vierde eeuw en is ge schreven op velijn (kalfsperkam- ent). Het bestaat momenteel uit losse vellen die nauwelijks meer aan te raken zijn omdat ze zo wat uit elkaar vallen. Vier instituten die de vellen be zitten - de Britse staatsbiblio theek, de Universiteit van Leip zig, de Nationale Bibliotheek van Rusland en het Sint-Ka- therinaklooster in Sinaï - sloten vorige week een contract om al les digitaal bij elkaar te bren gen. Daarna worden de teksten openbaar gemaakt zodat belang stellenden ze kunnen bestude ren. Het project omvat onder meer teksten die teruggaan tot 45 jaar na Christus. Het origineel is zo broos dat er in de afgelo pen negentien jaar slechts vier wetenschappers toegang toe heb ben gekregen. Interpretaties Het belang van de publicatie is dat geleerden kunnen vaststel len hoe de interpretatie van de bijbel in de loop der eeuwen is veranderd. Ray Bruce, een film regisseur die het project de ko mende jaren volgt voor een docu mentaire, noemde het boek Mar cus als voorbeeld van hoe de mo derne bijbel afwijkt van de Co dex. „In het originele manu script eindigt Marcus met hoofd stuk 16 vers 8, de ontdekking dat Christus' graftombe leeg is. In moderne bijbels gaat Marcus echter twaalf verzen verder, met een getuigenis van Maria Magda- lena en elf apostelen dat Jezus is opgestaan. Het is interessant te ontdekken waarom nieuwe ele menten werden toegevoegd." De Codex zal per pagina wor den gescand in 75 megapixels (een gemiddelde digitale camera legt vier megapixels vast) en via internet, cd-rom en gedrukte facsimile worden verspreid. Het project, dat ruim een miljoen eu ro kost, wordt begeleid door een team van experts. Tot de negentiende eeuw was de complete Codex in het bezit van het Sint-Katherinaklooster. Fragmenten die nu door de uni versiteit van Leipzig worden be waard, werden in 1844 door de Duitse theoloog Constantijn Ti- sehendorf van het klooster ge leend voor bestudering. Hij zou de fragmenten in een prullen bak hebben ontdekt en ze voor vernietiging hebben behoed. Op een latere expeditie verwierf hij de rest van de Codex voor de Russische tsaar Alexander II. De broederschap zou er geld voor hebben gekregen, maar dat is nooit bewezen. Rusland ver kocht delen aan het British Mu seum en in 1975 zijn nog enkele fragmenten in Sint-Katherinak looster ontdekt. Menig Christen is Tischendorf dankbaar voor het redden van de fragmenten. De monniken van het Sint-Katherinaklooster zien dat anders. Zij menen dat de theoloog het werk leende maar nooit teruggaf. Aartsbis schop Damianos van Sinaï wond er bij de lancering van het project geen doekjes om: „De broederschap vindt dat haar groot onrecht is aangedaan. We willen de waarheid achterhalen. Toen het British Museum frag menten van Rusland kocht en overdroeg aan de Britse Biblio theek, zijn de monniken niet ge raadpleegd. Ze waren de bijbel echter nooit vergeten, maar woonden zo geïsoleerd dat ze niet wisten van de onderhande lingen. Hun stem is nooit ge hoord." Volgens Damianos is de relatie met de drie andere insti tuten daarom nog altijd gespan nen. „Aanvankelijk reageerden we afkerig op de wens van de Britse Bibliotheek om van de Co dex digitaal weer een compleet werk te maken. Maar we zien nu dat het een serieus en nobel stre ven is. Dus werken we mee, in de hoop te achterhalen wie de rechtmatige eigenaar is." GPD

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2005 | | pagina 7