Gitzwart en snoeihard
Jonge platenbaas is gek op liedjes
Kleine popfestivals
boeken grote bands
WIS
Woorden schieten tekort
Egotrip van 50 Cent
Wat snel is komt goed
Coldplay treedt
op in Arnhem
zaterdag 12 maart 2005
Controversieel, provoce
rend, arrogant. Snoei
harde gitaren, beukende
drums, grommende zang,
moordend tempo en natuur
lijk - conform het metal-idi-
oom - veel dood en verderf.
Symptomatisch hiervoor is
de titel van de nieuwe cd,
The White Crematorium.
Was getekend: The Mono
lith Deathcult.
Neem alleen al het eind van
titelnummer 'The White
Crematorium'. Je zou toch zwe
ren dat er een mars in de sfeer
van 'Die Fahne hoch, die Reihe
geschlossen' of een ander Duits
nazi-lied wordt gebruikt. „Dat
denken er meer", zegt gi
tarist/zanger Michiel Dekker
van The~Monolith Deathcult
met een vilein lachje. „Het is
een lied uit de DDR-tijd over de
communistische partij, dus geen
bruine maar een rode mars."
Mag zijn, maar in het Roerge
bied is The Monolith Deathcult
(TMDC) gruppo non grata. De
band wordt vanwege dit soort
geintjes en de teksten door radi
caal links 'het grootste nazi-ge
vaar sinds Adolf Hitler' ge
noemd. Wat gechargeerd, maar
feit is wel dat TMDC door deze
lieden in de ban is gedaan.
„Prachtig toch? Die Duitse boy
cot gebruiken wij weer voor on
ze promotie."
IJsselmetalband TMDC, waar
van de leden uit Kampen, Zwol
le en Zutphen komen, mag
graag provoceren. Laat zich op
een pr-foto afbeelden met gas
maskers uit WOI, ging op de vo
rige cd, toen collega-provoca
teur Theo van Gogh nog vrolijk
rondliep, tekeer tegen de islam
en maakt op internet gehakt
van de Nederlandse metalscene.
Wat is er mis met de collega's?
Dekker: „Bijna zonder uitzonde
ring gaat het om kansloze band
jes die voor veel muzikale spam
zorgen. Het stikt momenteel van
de in eigen beheer opgenomen
cd's. Daar besteedt de vakpers
de nodige aandacht aan maar
omdat het vaak om mislukte de
mo's gaat is het zonde van de
bladvulling. Zeker als het gaat
om bandjes, die maar wat aan-
klooien en menen met teksten
over seks met dieren en doden,
satan of andere occulte zaken
goede sier te maken. Volkomen
achterhaald."
Bloed
Met dit soort uitpraken maak je
geen vrienden, - via internet vin
den vaak felle polemieken
plaats - maar TMDC mag het
vuurtje graag opstoken. Net als
Marilyn Manson of Axl Rose.
Door die (arrogante) attitude
volgt de metalscene de band
met argusogen, zeker nu er een
nieuwe cd is. „Sommigen kun
nen ons bloed wel drinken en ho
pen op een afgang." Om die re
den heeft TMDC - naast Dekker
bestaande uit Robin Kok (zang
en bas), Sjoerd Visch (drums),
Carsten Althena (toetsen) en Ma-
rijn Moes (gitaar) - de zaken mi
nutieus voorbereid. „Een door
dacht concept, verantwoorde
teksten, snoeiharde muziek (met
groepen als Nile en Slipknot als
referentiekader), een goede
show met maximale aandacht
voor licht en geluid. We willen
net zo groot worden als bij voor
beeld Within Temptation en zul
len bewijzen dat we de beste
death metal-band van Neder
land zijn."
Bluf of niet, de teksten gaan ei
gens over: zoals over de witte
dood in de Goelag-Archipel in
Siberië tijdens Stalin ('The Whi
te Crematorium'), strafbataljons
in WOU ('Army of the Despi
sed'), Alva ('Under the Blood-
campaign') en Tsjernobyl ('Con
crete Sarcophagus'). Dekker:
„Wij schrijven over dingen die
echt gebeurd zijn en laten via
een gitzwarte spiegel zien hoe
verziekt de mensheid is."
De vijf zijn geïnteresseerd in de
wereldhistorie met al zijn bloe
derige facetten; Dekker zelf stu
deert voor docent geschiedenis.
Tamelijk onbekende feiten, zo
als de door de mufti van Jeruza
lem geïnitieerde genocide van
joden op de Balkan door twee
SS-moslimbataljons, worden be
licht. Dus toch weer een kat rich
ting Mekka? „Ja. Wij steken een
dikke middelvinger op tegen de
extreme islam. Het christendom
is al jarenlang pispaaltje van me
nig kunstvorm; niemand maakt
zich daar werkelijk druk om.
Dus nemen wij de extreme is
lam, een zeer gevaarlijke bewe
ging, op de korrel. Ik vind het
niet erg dat Bush als een witte
tornado door Irak is gegaan.
Dan word je al gauw racist ge
noemd door lieden die de defini
tie van racisme niet eens ken
nen, want sinds wanneer is de
islam een ras? Met 'The Cruel
Hunters' willen wij hen een
zwarte spiegel voorhouden. Is
lam is wede? Ha
Poppodia zullen na de alles ver
zengende show van TMDC nooit
meer hetzelfde zijn. „Het muzi
kaal volgeweten publiek krijgt
deathmetal in al zijn morbidi
teit en vernietigingskracht voor
zijn kiezen." Een gimmick?
Michiel Dekker lacht geheimzin
nig: „Af en toe zijn we een kari
katuur van onszelf."
Henk Waninge
Zelden waren woorden zo on
toereikend als bij het nieu
we album van The Mars Volta.
Frances The Mute vatten in taal
is een veldslag. Progrock, latin,
funk, emo, psychedelica, jazz,
punk, soundscapes, metal, trip-
rock. Er is zoveel om mee te
smijten, maar alles ketst af op
dit monsteralbum.
Ook de achtergrond biedt geen
partij. The Mars Volta is een uit
vloeisel van At The Drive In, de
ze plaat is de opvolger van 'De-
loused In The Comatorium', het
is een conceptalbum waarop
The Mars Volta het verlies ver
werkt van bandlid Jeremy Ward
die overleed aan een overdosis.
Frances The Mute walst over al
le informatie heen. Het is angst
aanjagend en onbegrijpelijk.
Het puilt uit van de gitaarsolo's;
en geluidsescapades en toch giltj
het van intensiteit. Verschrikke:
lijk en meesterlijk. Beide woor
den zijn even toepasbaar en
even ontoereikend.
Frances The Mute moet je onder
gaan. Het laat je sprakeloos ach
ter. Van walging of genot. Maar
misschien is dat wel hetzelfde.
Maaike Borst
The Mars Volta: Frances The
Mute (Universal), speelduur:
76.57 min.
The Monolith Deathcult: „We zullen bewijzen dat we de beste death metal-band van Nederland zijn."
foto GPD
Rauwer dan The Jack of
Hearts, strakker dan de
Tröckener Kecks. Het credo
'Wat snel is komt goed', terug te
vinden op het promotiemateri
aal van De Snevo's, dekt volle
dig de lading. Het samenwer
kingsverband tussen bassist
Theo Vogelaars (ex-Keeks) en
zanger Fred Kienhuis (ex-Jack
of Hearts) heeft na twee jaar re
peteren en optreden geresul
teerd in een debuutalbum vol
pretentieloze rock-, pop-, surf
en punknummers. Rechttoe
rechtaan, overwegend ijzersterk
en met een maximale speelduur
van drie minuten per liedje.
Kienhuis blijkt een geboren 'Ne-
derpop-zanger'; zijn Nederlands
talige teksten kunnen zich bo
vendien meten met die van Rick
de Leeuw. Drummer Paul
Tromp completeert het trio. Hij
lag nog in de luiers toen zijn col
lega-muzikanten al op het po
dium stonden. Dat hoor je aan
dit album niet af; De Snevo's
klinken hecht als de Kecks in
hun gloriedagen. Een topde-
buut, dus.
Martin Groenewold
De Snevo's: De Snevo's (Snevo/
Pias), speelduur: 37.51 min.
Na tien miljoen exemplaren
te hebben verkocht van
zijn majordebuut 'Get Rich Or
Die Tryin' komt 50 Cent met een
vervolg. De rapper Curtis
Jackson (28) is de afgelopen
twee jaar uitgegroeid tot de on
gekroonde koning van de gang-
sterrap. Die status zal hij met
The Massacre wel weten te be
houden.
Inhoudelijk is 50 Cent nog
steeds die geilneefeen seksisti
sche gangster die koketteert met
negen kogelgaten in zijn lijf en
zijn heldhaftige verleden als
crackdealer in de straten van
New York. Muzikaal werd hij
weer bijgestaan door de ijzer-
sterke beats leverende Dr. Dre
(en reddende engel Eminem) en
zijn eigen G-Unit. Dankzij die
steun kan 50 Cent weer parman
tig verveeld rappen en loom re
freintjes zingen. Aan strijdvaar
digheid en zelfverzekerdheid
geen gebrek dus. Maar hoe aan
stekelijk de 'slechterik' ook
klinkt (de hitsingle 'Candy
Shop'), deze egotrip van 50 Cent
verrijkt zijn oeuvre in ieder ge
val niet met volwassen diep
gang.
Peter van der Heide
50 Cent: The Massacre (Shady/
Aftermath/Interscope/Univer-
sal), speelduur: 78.32 min.
De kleinere popfestivals pre
senteren komend festival
seizoen enkele opvallend grote
namen. Dat laat een overzicht
van een aantal van die festivals
zien.
Zo zal een van de hipste bands
van dit moment, Franz Ferdi
nand, optreden tijdens het twee
daagse festival Haldempop (5
en 6 augustus), vlak over de
grens bij Arnhem. Opvallend
ook is de naam van Alanis Mor-
rissette op Dauwpop in Hellen-
doorn op Hemelvaartsdag (5
mei). Paaspop in Schijndel, dat
het festivalseizoen opent op 26
en 27 maart, heeft een reeks
bands die dit jaar ook op Pink
pop spelen: Beef, Within Temp
tation, Di-Rect en Novastar. Op
15 en 16 april vindt in Rotter
dam Motel Mozaïque plaats met
enkele grote namen: LCD
Soundsystem, Doves en 2Ma-
nyDJ's. Nieuwkomer is Rock in
Park, meteen een megafestival
dat op 26 juni zal plaatsvinden
in het Goffertpark in Nijmegen.
Graz.nl, een doorgaans goed in
gelichte festivalsite, noemt de
namen van Green Day, Queens
Of The Stone Age en R.E.M. Mo
jo zal het programma binnen
kort bekendmaken. Hard
rockers komen aan hun trekken
tijdens Dynamo Open Air in Hel-
lendoorn op 7 mei. Er zullen cir
ca vijftien bands spelen, waaron
der Anthrax, Gorefest, Orbitua-
ry en Jon Olivia's Pain, de nieu
we band van de voormalige zan
ger van Savatage. Oude glorie is
te zien in Lichtenvoorde tijdens
Arrow Classic Rock. Hier treden
op Meat Loaf, Kansas, Styx,
The Little River Band en zanger
Lou Gramm, bekend van Foreig
ner. Danceliefhebbers kunnen
naar Landgraaf (24 augustus),
Q-Base, vlak over de grens bij
Bergen bij luchthaven Niederr-
hein (18 september), Mystery
Land in Haarlem (28 augustus)
en Sensation White en Sensa
tion Black in de ArenA (respec
tievelijk 2 en 9 juli).
Bart Ebisch
De Britse rockband Cold
play geeft donderdag 7 juli
een concert in het Gelredome in
Arnhem. Fans krijgen tot 16
maart de kans om via de websi
te www.coldplay.com kosteloos
kaarten te reserveren. De regu
liere voorverkoop start op zater
dag 19 maart bij de grotere post
kantoren, de VVV's en de
GWK's.
De wereldtour van Coldplay be
gint eind juni in Engeland en
staat in het teken van het nieu
we album dat binnenkort uit
komt. De band is achttien maan
den lang niet live op de planken
te zien geweest.
„We kunnen niet wachten om
onze nieuwe nummers live te
spelen", laat gitarist Jonny
Buckland weten.
Niet gehinderd door twijfels
over gebrek aan geld, tijd
of zakeninstinct, richtte Stacey
Rookhuizen (18) op 16-jarige
leeftijd haar eigen Stacey Re
cords op. Deze maanden laat ze
tijdens de tweede Dutch De
light-tour 'haar' bandjes zien
op verschillende plaatsen in het
land.
In het kantoor bij 'major' BMG
in Hilversum, waar ze inmid
dels ook werkt, vertelt Stacey
Rookhuizen over haar opmerke
lijke besluit om zo jong al een
label te beginnen. „Iedereen
had het erover dat nieuwe band
jes geen kansen meer kregen.
De kranten schreven dat het
slecht ging met de platenmaat
schappijen, bij de podia waar ik
kwam werd het me verteld. Ik
zag zoveel onbekend talent dat
alleen maar naar de lokale za
len kon. Daarbij zat ik voor m'n
eindexamen havo en moest ik
toch iets verzinnen om daarna
te doen. Om met bands te kun
nen werken en hen een kans te
kunnen geven, heb ik mijn ei
gen label opgezet."
Muziek heeft haar altijd ge
boeid, wat niet zo gek is met
een moeder die in de jaren '70
al twee labels begon. „Ik kreeg
vaak een muziekinstrument
voor m'n verjaardag", herinnert
ze zich lachend. „Matchbox,
Batmobile, daar ben ik mee op
gegroeid. Ik vond het allemaal
machtig. In tegenstelling tot
mijn zus, hoor, dus het zit niet
automatisch in de genen. En
mijn moeder heeft me wel din
gen geleerd, maar Stacey Re
cords komt echt bij mijzelf van
daan."
Want laat over de liefde voor
'liedjes' en 'bandjes' van Rook-
Stacey Rookhuizen: „Ik wil zulke dingen uitbrengen om te kijken of
anderen dat ook een mooi liedje vinden." foto Amaury Miller/GPD
huizen geen twijfel bestaan.
„De laatste tijd luister ik meer
naar pop. Dylan, Waits. Ik ben
waarschijnlijk de grootste fan
van Van Morrison van mijn leef
tijd. Ik hou zo ontzettend van
liedjes. Begin, refrein, einde.
Dat doet mij deugd." Ze zet de
muziek op de achtergrond har
der. „Zoals dit, van Behave uit
Amsterdam, een van mijn band
jes. Ik wil zulke dingen uitbren
gen om te kijken of anderen dat
ook een mooi liedje vinden. In
een tijd waarin bandjes lijken
te verdwijnen terwijl R&B, hip
hop en dance steeds groter wor
den. Dat zou je idealistisch kun
nen noemen."
Creativiteit
Wat Rookhuizen verder typeert,
is haar creativiteit om aan spon
sors voor haar evenementen te
komen. Zo werd de eerste
Dutch Delight-tour bijvoor
beeld mede mogelijk gemaakt
door een telecombedrijf ('toen
kreeg ik een telefoon'), voor de
ze editie sloot ze een contract af
met een grote worstfabrikant.
„Ik moest iets Nederlands ver
zinnen vanwege de naam, en ik
ben nu eenmaal gek op worst.
Dus nu staat het magazijn vol
met knakworsten en mutsen,
die we uitdelen en weggeven bij
cd's tijdens optredens."
Om zich bovendien van een mi
nimaal publiek te verzekeren,
heeft ze een demopanel be
dacht. „We sturen mailtjes naar
bands waarin we hen een gratis
biertje beloven als ze met hun
demo langskomen op de Dutch
Delight-avonden. Die wordt
dan misschien beoordeeld en in
ieder geval gedraaid. Daarbij
vind ik dat je als band naar an
dere bands moet kijken, anders
leer je niks. Het is wel Stacey
denk ik, dat soort dingetjes te
verzinnen, al is het dan uit geld
nood."
Pauline van der Vlugt
Op www.staceyrecords.com
vind je meer informatie.
SSEVO'S
