Strijdlust zat rode jonker in bloed
PZC
Europa maakt
zich op voor de
stem des volks
Kyoto-verdrag zonder Amerika
slechts doekje voor het bloeden
PZC
Kyoto Borssele
Van der Goes van Naters was Europeaan van eerste uur
16 februari 1955
woensdag 16 februari 2005
door Dick van Rietschoten
De afgelopen vijfentwintig
jaar werd hij menigmaal
als krasse ex-politicus aange
duid, en dat was hij zeer zeker,
maar z'n hele leven lang al gold
hij als iemand die krasse taal
niet schuwde. Premier Drees
noemde hij ooit 'een saai en stie
kem mannetje'. Oud, de
VVD-leider in de jaren vijftig,
was volgens hem 'een smerige
streber' en de vermaarde
KVP-aanvoerder Konune plakte
hij ooit het etiket 'vijand van de
democratie' op.
Zelfs in een interview in de
Volkskrant ter ere van z'n 101e
verjaardag, op 21 december
2001, maakte hij nog gehakt van
politici die hem niet zinden.
Bram Peper was in zijn ogen een
'schooier' en Frits Bolkestein
een 'afschuwelijke vlegel'. Wim
Kok daarentegen en ook Ad Mel-
kert en Wouter Bos. die de Pv-
dA-dinosauriër de afgelopen ja
ren nog wel eens opzochten, kon
den bij hem weinig kwaad doen.
In zijn woonplaats Wassenaar
overleed op 104-jarige leeftijd
de voormalige PvdA-politicus
jonkheer mr. Marinus van der
Goes van Naters, alias 'de rode
jonkheer'. Die bijnaam ontving
de adellijke Marinus tijdens z'n
studententijd, toen hij zich be
keerde tot het socialisme.
Vanwege z'n welgesteldheid is
hij weliswaar altijd een 'salonso
cialist' gebleven, maar dat
neemt niet weg dat hij z'n leven
lang een vurig bestrijder is ge
weest van onrecht, ai-moede en
uitbuiting.
Vijfentwintig jaar lang was de
flamboyante Van der Goes van
Naters lid van de Tweede Ka
mer, eerst voor de SDAP
(1937-1940) en later voor de Pv
dA (1945-1967). Gedurende de
eerste vijf naoorlogse jaren voer
de hij de PvdA-fractie aan. In
deze hoedanigheid was hij een
van de stuwende krachten ach
ter de wederopbouw van Neder
land. Ook had hij als fractielei
der veel bemoeienissen met de
onderhandelingen over de onaf
hankelijkheid van Indonesië. In
1947 nam Van der Goes het ini
tiatief tot het houden van een
parlementaire enquête naar het
beleid van de Nederlandse oor
logskabinetten in Londen.
Door zijn vaak solistische optre
den en boude uitspraken joeg
Van der Goes als PvdA-leider
herhaaldelijk partijgenoten te
gen zich in het harnas. Op den
duur leidde dat zelfs tot zijn val.
In januari 1951 werd hij na een
knetterende ruzie met premier
Willem Drees en partijvoorzit
ter Koos Vorrink over de toe
komst van Nieuw-Guinea ge
dwongen zijn functie als fractie
leider neer te leggen. Van der
Goes wilde Nieuw-Guinea aan
Indonesië overdragen, een opvat
ting die hem in die dagen met in
dank werd afgenomen. Het en
fant terrible met het blauwe
bloed bleef hierna overigens nog
vijftien jaar kamerlid.
Kloof
De relatie tussen de onstuimige
Van der Goes van Naters en de
ingetogen Drees is op z'n
zachtst gezegd nooit vriend
schappelijk geweest. In 1970
had Drees voor Van der Goes
zelfs definitief afgedaan toen
eerstgenoemde z'n PvdA-lid-
maatschap opzegde.
Onvergeeflijk, vond Van der
Goes. De kloof tussen beide he
ren zou nooit meer worden over
brugd. In 1987, kort voor Drees
op 101-jarige leeftijd stierf, zei
Van der Goes in een interview
met het toenmalige weekblad
De Tijd: „Als Drees me nu ver
zoening aanbood, zou ik zeggen:
Wim, hou op, het heeft geen en
kele zin".
Van der Goes van Naters, gebo
ren in Nijmegen, begon na zijn
rechtenstudie in 1930 zijn maat
schappelijke loopbaan als advo
caat in Heerlen. Als juridisch
medewerker van de vakcentrale
NVV nam hij daar de hand
schoen op tegen de macht van
de mijnbazen en de invloed van
Marinus van der Goes van Naters in januari 2002 gefotografeerd bij gelegenheid van een interview dat
hij op 102-jarige leeftijd gaf aan de PZC en andere regionale dagbladen. foto Cees Zorn/GPD
de rooms-katholieke kerk. Zijn
Limburgse activiteiten bleven
in SDAP-kringen niet onopge
merkt en zo belandde hij in
1937 in de Tweede Kamer.
Kort na de Duitse inval in 1940
werd Van der Goes, die zich als
Kamerlid een fel nazi-bestrijder
had getoond, door de bezetters
als politiek gijzelaar overge
bracht naar concentratiekamp
Buchenwald. Het laatste oor
logsjaar bracht hij door in het
Brabantse gijzelaarskamp Sint
Michielsgestel, waar tal van poli
tieke kopstukken verbleven.
Gedurende zijn gevangenschap
had de jonkheer alle tijd zich
met zijn grote hobby bezig te
houden: biologie. Hij las zoveel
boeken over plant- en dierkun
de, dat hij zich ontwikkelde tot
een kundig amateurbioloog.
Hiermee was de basis gelegd
voor de faam die hij later als Ka
merlid en europarlementariër
verwierf: hij werd de eerste Ne
derlandse politicus die zich in
zette voor behoud van natuurge
bieden en bestrijding van milieu
verontreiniging. „Maar ik werd
in het begin uitgelachen'', zei
hij later vaak verongelijkt.
Van der Goes had overigens nog
twee andere hartstochten die hij
tijdens en na zijn Haagse politie
ke loopbaan uitleefde: de vereni
ging van Europa en de hulp aan
derde-wereldlanden
Van der Goes was een 'Europe
aan' van het eerste uur. Kort na
de oorlog bepleitte hij al de tot
standkoming van een economi
sche en politieke unie van de
West-Europese landen. Hij was
nauw betrokken bij de oprich
ting van de Europese Gemeen
schap voor Kolen en Staal in
1952. In de jaren zestig combi
neerde Van der Goes zijn kamer
lidmaatschap met het lidmaat
schap van het Europees parle
ment, waarvan hij de eerste Ne
derlandse vice-voorzitter werd.
In deze laatste hoedanigheid
bracht hij diverse bezoeken aan
Afrikaanse landen die van de
toenmalige EEG ontwikkelings
hulp ontvingen. Daardoor raak
te hij zodanig in de ban van Afri
kaanse culturen dat hij eind ja
ren zestig samen met zijn vrouw
Anneke colleges ging volgen aan
het Afrika-studiecentrum in Lei
den.
Op 69-jarige leeftijd ontving hij
een verzoek van de universiteit
van Rwanda om daar een aantal
maanden rechten te komen doce
ren, een uitnodiging die hij gre
tig aanvaardde. De maanden
werden uiteindelijk een paar
jaar. Pas toen hij al een eind in
de zeventig was keerde hij terug
naar Nederland, waar hij tot
aan z'n dood in Wassenaar resi
deerde. Nog lange tijd bleef hij
op allerlei terreinen actief. In
zijn memoires, die hij in 1979 pu
bliceerde, noemde Van der Goes
het 'absurd' als mensen na hun
pensionering niets meer met al
hun kennis en ervaring doen.
Wat dat betreft heeft hij zelf in
elk geval het goede voorbeeld ge
geven. GPD
En weer laait het debat over Borssele op!
tijd tot tijd laat de Nederlandse polm
merken nooit klaar te zijn met het doss
Kernenergie. In het nu heersende regeerakkoor
vastgelegd dat de kerncentrale te BorsseleinJ
dicht moet. Dat lijkt klare taal. Duidelijk gerj
om deze kabinetsperiode door te komen. D
voor minister Bot van Buitenlandse Zaken
staatssecretaris Van Geel van Milieu. Bot pis
begin deze week voor een heroverweging van kg
energie in Nederland. Hij wil niet al te afhang
worden van energie uit het buitenland. Van G
viel Bot gisteren bij. Hij ziet kernenergie alsj
middel om de schadelijke effecten van het gebr
van fossiele brandstoffen voldoende in te d
men. De staatssecretaris lijkt aan de bestrijd
van de kooldioxide-uitstoot meer gewicht
kennen dan aan de last van radioactief afval.
Het is opvallend dat de wens tot behoud var
kernenergie in Nederland steeds weer
verengd tot de levensduur van de centrale te ft
sele. Alsof het niet gepast is zonder meertepla
voor een nieuwe kernenergiefabriek. Kennelijk
het gemakkelijker om de discussie aan te g
de sfeer van: 'die centrale staat er toch', en
sele kan nog wel langer mee'. Dat bekt beter;
bijvoorbeeld: 'bouw een paar nieuwe kemceiü
les in de Flevopolders'. En Van Geel doet het
veel voorzichtiger. Hij stelt als voorwaarde-e
het klinkt als een lokkertje - dat Borssele ééjji
de veiligste in de wereld wordt en hij wil o
vrijmaken voor duurzame energie. Deze twa
wens impliceert dat Van Geel kernenergie i
duurzaam vindt. Daarmee is het dilemma bepa
broeikaseffect of kernafvalerfenis.
Van beide gevaren zijn de risico's zeer moeilijk
overzien. De mogelijke klimaatverandering als
volg van het broeikaseffect is voor velen ecl
iets concreter dan de reststraling van nuclea
brandstof. Zeker omdat we de temperatuur v<x
stijgen en het water zien rijzen, terwijl het kerii
val zo netjes in een hoekje wordt weggezet. De
weging blijft echter uiterst lastig. Schimmig opi
den van de overheid is wel het laatste wat daai
wordt gewenst. Toch houdt juist Van Geel
vaag. Want voor een serieuze bijdrage aand
perking van de broeikasgassen - bijvoorbeeld!
gens de normen van het Verdrag van Kyoto
veel meer kernenergie nodig dan Borssele ooitl
leveren. Dat zou de staatssecretaris openlijk ra
ten zeggen.
door Hetty van Rooij
Het is nieuw, en de uitkomst
is volstrekt onvoorspel
baar. Vanaf komend weekein
de, wanneer de Spanjaarden
naar de stembus gaan om zich
uit te spreken over de Europese
Grondwet, stort de EU zich in
een onzeker avontuur. Er vol
gen referenda in nog negen lan
den, waaronder Nederland. De
opiniepeilingen doen optimis
tisch en de regeringsleiders ook.
Maar de vraag die niemand
echt durft te stellen: hoe moet
het verder als de burgers 'neen'
zeggen?
Eerst even de feiten. De rege
ringsleiders van de Europese
Unie werden het op 18 juni 2004
eens over de tekst voor de Euro
pese Grondwet en de plechtige
ondertekening volgde op 29 ok
tober in Rome. De 25 lidstaten
hebben twee jaar de tijd om het
verdrag te ratificeren. De goed
keuring van alle landen is nodig
om de Grondwet in werking te
laten treden.
In meer dan de helft van de
EU-landen is ratificatie uitslui
tend een zaak van het parle
ment. In Hongarije, Slovenië en
Litouwen is dat klusje al ge
klaard. Ook het Europees parle
ment heeft ja gezegd. Tsjechië.
Denemarken, Frankrijk, Ier
land, Polen, Portugal, Spanje,
Groot-Brittannië, Luxemburg
en Nederland leggen de tekst
van de Grondwet voor aan de
kiezers, en daarmee sluipt een
enorme onzekere factor binnen.
Denemarken en Ierland hebben
een 'bindend' referendum. In de
andere landen is de regering
niet verplicht zich aan de uit
slag te houden. Zo ook in Neder
land.
„Volksraadplegingen gaan nooit
over datgene waarover ze ge
acht worden te gaan", liet vi
ce-premier en minister van Fi
nanciën Zalm zich ooit in Brus
sel ontvallen. Uit alle peilingen,
straatinterviews, ïnternetdiscus-
siegroepen en brievenrubrieken
in de kranten blijkt dat de Euro
pese burger nauwelijks of niets
weet over de Europese Grond
wet. Zijn mening wordt straks
gevraagd over 'Europa' en dus
bepalen ook de invoering van de
euro, het kandidaat-lidmaat
schap van Turkije, het geld dat
Nederland jaarlijks aan Brussel
betaalt en ook nog wel over het
Europese landbouw - en visserij
beleid zijn 'ja' of 'neen'. De iro
nie wil dat tegenstanders van de
Europese samenwerking eigen
lijk 'ja' moeten zeggen tegen de
Grondwet, want dat maakt het
straks voor een land mogelijk
om uit de EU te stappen.
Jean-Claude Juncker, premier
van Luxemburg, EU-veteraan
en momenteel voorzitter van de
Unie, ziet de gevaren van de
volksraadplegingen. Achter el
kaar moeten de regeringen in
tien landen alles uit de kast trek
ken om hun burgers tot een ja-
w oord te verleiden. Daardoor
dreigt er het risico van 'verstar
ring' in Brussel, voorziet Jun
cker: omstreden besluiten wor
den liever even op de lange baan
geschoven.
Crisis
Als er negatieve uitslagen ko
men, kan dat zelfs leiden tot een
crisis die de samenwerking en
de hele ambitieuze economische
agenda van de Europese Com
missie tot stilstand brengt. De
vraag is hoe moet het verder
met Europa als de Tsjechen, de
sceptische Britten of de Denen
invoering van de Grondwet blok
keren? Legendarisch is inmid
dels het 'neen' van de Ieren die
in 2001 per referendum het ver
drag van Nice wegstemden. De
Ierse regering boog het hoofd en
erkende dat er te weinig energie
in de campagne was gestoken.
Een jaar later moest de Ierse
burger zijn huiswerk opnieuw
doen, ditmaal met positief resul
taat. De Ierse les heeft de rege
ringsleiders wel geleerd dat er
buitengewoon veel zorg en aan
dacht in de 'ja'- campagnes ge
stoken dient te worden. Wil Eu
ropa op de rails blijven, dan
moeten tien referenda, in tien
landen, stuk voor stuk een posi
tief antwoord opleveren Want
over het alternatief - een of
meer lidstaten die 25 regerings
leiders terugsturen naar de on
derhandelingstafel - durft Brus
sel eigenlijk nog niet te den
ken. GPD
door Merle Tip
Vandaag treedt, na jaren ver
traging door politiek gehar
rewar, het Kyoto-verdrag over
de beperking van broeikasgas
sen, in werking. De Verenigde
Staten, 's werelds grootste 'pro
ducent' van die gassen, doen
niet mee. Ontwikkelingslanden,
waartoe ook China en India
worden gerekend, hebben res
pijt tot 2012. 'Kyoto blijft voor
alsnog steken in Europa.'
Bijna was het er niet van geko
men. Rusland lag dwars, ontwik
kelingslanden eisten uitstel, de
Verenigde Staten bleven mordi
cus tegen. Maar nu, dertien jaar
na de eerste initiatieven van de
conventie over klimaatverande
ring en acht jaar na de grote
VN-milieuconferentie in het Ja
panse Kyoto, treedt het verdrag
over vermindering van de uit
stoot van broeikasgassen woens
dag dan toch in werking.
Het groene licht van de Russi
sche president Vladimir Poetin.
eind vorig jaar, gaf de doorslag.
Met de ratificatie van het ver
drag door Rusland werd het ver
eiste aantal deelnemers (een aan
tal landen die samen verant
woordelijk zijn voor meer dan
55 procent van de uitstoot) ge
haald. Maar de euforie is nog al
tijd niet groot. Want wat stelt
Kyoto voor zonder Amerika?
„Het wordt een fiasco. Kyoto
blijft steken in Europa. Het zal
geen enkel effect hebben, behal
ve veel negatieve economische
gevolgen. Afkoeling van het kli
maat zal het niet teweegbren
gen", zegt internationaal eco
noom Hans Labohm, verbonden
aan het Instituut Clingendael in
Den Haag.
Wereldwijd
In 1992, toen het nog met over
de centen ging, leek. iedereen
het er over eens te zijn: we moe
ten wereldwijd iets doen om kli
maatverandering af te remmen.
De afgelopen 140 jaar is het 0,6
graden Celsius warmer gewor
den op aarde, een voor de pla
neet snelle verandering. Maar
toen met name Europese regerin
gen concrete maatregelen be
dachten om het gebruik van ko
len, olie en gas te verminderen
en over te stappen op schonere
energiebronnen als wind en zon,
begonnen veel landen te twijfe-
Jaarlijks verdwijnen er duizenden tonnen CO, in de atmosfeer. In Zeeland alleen al zo'n 36 ton. Het
Kyoto-verdrag moet dit proces afremmen, maar de kans op succes is klein, omdat de belangrijkste pro
ducenten van broeikasgassen het verdrag niet willen ratificeren. foto Ruden Riemens
len of trokken zich geheel terug,
zoals de VS en Australië. Te
duur, was het argument.
Ontwikkelingslanden, waaron
der grote energieverbruikers
China en India, kregen daarom
respijt tot 2012. In totaal doen
nu 141 landen mee aan dit eer
ste, bindende, internationale mi
lieuverdrag. Maar eigenlijk zijn
op dit moment alleen de Europe
se landen verplicht de uitstoot
van broeikasgassen te verminde
ren. Rusland heeft bedongen op
het 'uitstootniveau' van 1990 te
mogen blijven zitten. „De ande
re landen zullen nooit echt mee
doen. Nu niet en nooit niet",
zegt Labohm.
Om er somber aan toe te voegen
dat Europa het in zijn eentje
niet zal volhouden. En uiteinde
lijk zullen ook EU-landen afha
ken. Labohm: „Italië, met Ber
lusconi als premier, zal er als
eerste uitstappen, omdat het ver
drag veel geld kost en het de Ita
liaanse economie schaadt. Indus
trieën zullen zich verplaatsen
naar landen waar geen milieube
perkingen gelden, waardoor
werkgelegenheid verloren zal
gaan."
De VS (36 procent van de uit
stoot door de geïndustrialiseer
de wereld) haakten in 2001 al
af. Kyoto is een politiek verdrag
zonder voldoende wetenschappe
lijke onderbouwing, dat de VS
alleen maar handen vol geld zal
kosten en de economische groei
zal belemmeren, zei president
George Bush.
Het geld kon volgens Washing
ton beter worden geïnvesteerd
in de ontwikkeling van bijvoor
beeld katalysatoren. Amerika
geeft miljarden euro's per jaar
uit aan onderzoek.
Wankel
Labohm geeft de Amerikanen
gelijk. „De wetenschappelijke
basis onder de klimaatverande
ring is wankel en wordt door
een meerderheid van weten
schappers in twijfel getrokken.
Het is vooral een politiek spelle
tje geworden, gebaseerd op emo
tie en economische belangen. En
Europese regeringen kunnen na
tuurlijk niet meer terug, Zij heb
ben al jarenlang kapitalen uitge
geven aan milieumaatregelen
Ze kunnen niet zeggen: sorry,
we hebben ons vergist."
Na de VS stapten ook Australië,
Monaco en Liechtenstein uit het
Kyoto-verdrag. Daarna begon
Rusland te twijfelen. Zonder de
VS heeft het geen zin, meende
president Vladimir Poetin. Euro
pa wist hem tijdens de klimaat
conferentie in Buenos Aires in
december over te halen om als
nog te ratificeren. Weer een poli
tiek spel, meent Labohm: „Rus
land werd door Europa gechan
teerd. Deelname van Rusland
aan Kyoto was de prijs die Mos
kou moest betalen voor Europe
se steun voor het Russisch lid
maatschap van de wereldhan
delsorganisatie WTO."
De vraag die rest, is: werkt Kyo
to? Zelfs als de vermindering
van broeikasgassen volgens
plan verloopt, is dit slechts een
fractie van wat nodig is om kli
maatverandering tegen te gaan.
Kyoto is dus slechts eens eerste
stap; het is een blauwdruk voor
toekomstige maatregelen. GPD
BRESKENS - Het vertrek van
Van Melle's fabrieken naar
Rotterdam blijft een bloeden
de wonde, memoreerde Bres-
kens' burgemeester in zijn
nieuwjaarsrede. Des te treuri
ger noemde hij het, dat Vlissin-
gen nog meer werkgelegenheid
dreigt weg te nemen door te
trachten, de haringvisserij
naar zich toe te trekken.
MUZIEKSCHOOL - In de Mid
delburgse raadsvergadering is
uitvoerig gepraat over de les
gelden van de muziekschool.
De PvdA zei te betreuren dat
het oorspronkelijke uitgangs
punt van lesgeld naar draag
kracht is losgelaten en n
dat de lessen voor de gen
arbeider te duur zullen
Het antwoord luidde dat
dergelijk systeem te veels
die zou vergen.
WATERLEIDING-Nu Sd
wen-Duiveland wordt ha
kaveld, kan tegelijkertij
waterleiding worden va
of op afgelegen plaatsen
den aangesloten. Eenei
zal wel een flinke invesle
vergen. Voor één perceeli
circa 2100 gulden worden!
gelegd, waarvan 500 g
plus 50 per hectare doori
langhebbende.
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel (0113)315500
Fax (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel (0113)315660
Fax (0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat 18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel (0118)493000
Fax (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax (0113)315669
E-mail redgoes@pzc nl
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail. redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (01111454651
Fax (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17 00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
acceptg*
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden,
zaterdags tot 12.00 uur
Abonnementen:
0800-0231231
autom afschrijving
per maand' 19.95
per kwartaal 58.00
per jaar 222.50 726.3
Voor toezending per post geldt W
toeslag
E-mail lezersservice@pzcnl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maandvo»
einde van de betaalperiode
PZC. I a v. lezersservice,
Postbus 31 44§0 AA Goes
Losse nummers per stuk.
maandag t'm vrgdag 1,25
zaterdag 1.75
Alle bedragen zijn inclusief 6% STA
Bankrelaties:
ABN AMRO 47 70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden u**
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NVen<
de Regelen voor het Advert enf""*
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag,
tijdens kantooruren
zondag van 16 00 tot 18.00 uur
Tel. (0113) 315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes!
Tel. (0113)315550
Fax. (01131315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel (0113)315520
Fax (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax (0114)372771
Business to Business/OnroerW»"
Tel: (076)5312277
Fax:(076)5312274
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener concern
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt 9eC'u'"g|
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante o r1*- 3
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldigsj
de derden Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kun
zersservice. Postbus 31,4460 AA Goes.
It schriftelijk meiden W"!
Behoort tot *ii* WGGGNGR
