Zelfs de pop moest ze teruggeven
Beweeg je fit met tai chi
PZC
PZC
De steun van een
groep lotgenoten
Adoptievaders schrijven boek over hun ervaringen
Tienermoeder knuffelt te weinig
Bier beschermt tegen kanker
Eenvoudig infuus tegen hartinfar
Nieuw psoriasismiddel vergoed
31 januari 1955
1
maandag 31 januari 2005
door Tanja Olyslager
DEN HAAG - Elk jaar worden
ongeveer zeshonderd buiten
landse kinderen geadopteerd
door Nederlandse ouders. Er
zijn veel boeken over dit onder
werp verschenen, vaak geschre
ven door moeders. In het boek
Echte vaders over adoptie be
schrijven drie adoptievaders
over hun emoties en gebeurtenis
sen die zich hebben voorgedaan
voor, tijdens en na him adoptie
reizen.
Adoptievaders zijn eigenlijk
heel bijzonder. Biologische va
ders krijgen meestal pas een
band met hun kind nadat het is
geboren. Hun vrouw daarente
gen had daarvoor al negen
maanden een intense relatie met
hun kind in haar buik. Bij adop
tieouders is dat anders. Zowel
de man als de vrouw wordt tege
lijk ouder op het moment wan
neer ze hun landje overhandigd
krijgen. De vaders maken een ge
lijke start met de moeders.
In het boek Echte vaders over
adoptie schrijven Marcel Bos
(1960), Joris Vermeulen (1969)
en Frank Boddendijk (1945) uit
voerig over de adoptie van hun
kinderen. Marcel Bos heeft twee
dochters uit China, maar vertelt
vooral over zijn ervaringen met
zijn oudste, Yuan Yuan. Joris
Vermeulen heeft een Chinese
dochter, Lynn. Frank Bodden
dijk heeft zijn dochter Doralba
uit Colombia gehaald en hij is
vader van twee biologische zo
nen. Alle drie mannen zijn ge
trouwd.
Lange weg
Het boek is in drie delen ge
splitst: voor, tijdens en na de
adoptie. In het gedeelte waarin
de vaders over de tijd vooraf
gaand aan de adoptie vertellen,
beschrijven ze dat ze moeite heb
ben met de lange weg die daar
aan vooraf gaat. Adspi-
rant-adoptieouders moeten veel
geduld hebben. Na aanmelding
bij het ministerie van Justitie
duurt het zeker nog twee tot
drie jaar voor ze hun kindje in
de armen krijgen.
Adoptievaders zijn bijzondere vaders.
Voor die tijd zijn ze onder ande
re verplicht een cursus te volgen
van het bureau Voorlichting In
terlandelijke Adoptie en stelt de
Raad voor de Kinderbescher
ming eisen, die allemaal opge
volgd moeten worden. Ook moe
ten allerlei formulieren en ver
klaringen worden ingevuld, zo
als inkomens- en gezondheids
verklaringen. Vooral Marcel
Bos windt zich er over op. „Zou
den al die bekwame ambtenaren
van Justitie en de Raad voor de
Kinderbescherming wel eens na
gedacht hebben over de gevol
gen van de wachttijd voor het te
adopteren kind?"
Hijzelf doodt de tijd door zijn
huis kindvriendelijk te maken.
Alle stopcontacten worden afge
dekt en alle keukendeuren krij
gen klemmetjes. Ook koopt hij
verantwoorde boekjes en speel
goed. Verantwoordelijke vaders
zijn immers op alles voorbereid,
vindt hij.
Joris Vermeulen heeft tijdens
die periode meer moeite met
zijn eigen vader, die zo zijn be
denkingen heeft over de adoptie
plannen van zijn zoon. „Zou je
dat nu wel doen, jongen?", laat
hij regelmatig vallen. Toch zet
Vermeulen zijn plannen door.
Hij snapt zijn vader wel. „Adop
tie is natuurlijk nooit vrij van ri
sico's, er zijn ouders en kinde
ren heel ongelukkig van gewor
den. Maar ook zelfverwekte kin
deren kunnen met allerlei narig
heden worden geconfronteerd,
waarvan ook de ouders niet ge
vrijwaard blijven", stelt hij.
De drie vaders beschrijven ook
hun ervaringen in het adoptie-
land. Frank Boddendijk haalt in
februari 1979 samen met zijn
vrouw hun dochter Doralba op
in Colombia. Het zesjarige meis
je is boos als ze haar adoptieou
ders ziet. Boos omdat ze dacht
dat ze veel eerder zou worden
opgehaald. Frank is ontroerd en
verward tegelijk, maar schrikt
als het kind zich van de non uit
het kindertehuis ter plekke
moet uitkleden, op haar onder
goed na. Zelfs haar pop moet ze
teruggeven. „Dan besef ik: al
leen haar naam en kippenvel
zijn van haarzelf. En wie weet
welke ervaringen ze nog meer
met zich mee draagt."
Dolblij
Joris Vermeulen gaat met zijn
vrouw in 2002 naar China voor
Lynn. „Het is voor alles gelukza
ligmakend, het besef dat ik van
af dit moment met Janine vrij
wel volledig verantwoordelijk
foto Reiniervan Willigen/GPD
ben voor dit kleine lieve meis
je." Ook Lynn ziet haar nieuwe
ouders wel zitten. Ze wil, nadat
ze aan hen is overhandigd, niet
meer worden losgelaten. Joris:
„Daar was ik dolblij om. Dat ze
zich niet van ons afwendde,
maar juist behoefte had aan on
ze nabijheid."
Marcel Bos heeft echter heel an
dere ervaringen als hij Yuan
Yuan ophaalt. „Krijsen. Slaan.
Gillen. Huilen. Snikken. De eer
ste momenten met mijn dochter
in een Chinese hotelkamer. Een
in Nederland op didactische
doordachtheid uitgekozen speel
tje werd driftig tegen de ramen
gesmeten. Wat een verzet, ver
driet en verontwaardiging toon
de ze." Na de vierde dag wordt
Yuan Yuan echter wat rustiger.
Hoewel ze alle aangereikte din
gen blijft weggooien. „Mis
schien was dat wel het belang
rijkste wat wij in die eerste
week voor haar konden beteke
nen: het aanreiken en aanbieden
van mogelijkheden haar verzet
volledig uit te leven. Had dat
verantwoorde speeltje toch zijn
functie gehad..., als werpob-
ject."
Nachtmerries
Ook met Joris Vermelens doch
ter Lynn, inmiddels 2,5 jaar,
gaat het goed na thuiskomst.
Toch maakt hij zich, ondanks
haar opgewekte karakter, wel
eens zorgen over haar. „Een pe
riode lang had ze, en soms nog,
duidelijke nachtmerries. Wat
spookt en dan door haar hoofd
je?" Verder vraagt hij zich af
hoe Lynn, als ze wat ouder is,
met haar adoptie zal omgaan.
„Over niet al te lange tijd zal ze
er echt mee geconfronteerd wor
den. Hoe zal ze erop reageren?
Gaat ze verder zonder er veel ge
dachten aan te wijden of blijft
ze er jaren mee rondlopen?"
Frank Boddendijk komt er thuis
pas achter wat zijn dochter Do
ralba allemaal in haar jonge le
ventje heeft meegemaakt. Ze
leefde op straat, woonde in een
doos, werd mishandeld en mis
bruikt. Frank: „Het is een meis
je met onnatuurlijke uiterlijke
littekens en met vele littekens
op haar ziel." Door de vele be
schadigingen, die Doralba in
haar jonge leventje heeft opgelo
pen, gaat het op vijftienjarige
leeftijd mis. Ze loopt weg van
huis, raakt verslaafd aan alco
hol en drugs en ontmoet verkeer
de vrienden.
Nu is ze 29 jaar en het gaat weer
redelijk goed met haai'. Maar
haar adoptie blijft ze moeilijk
vinden, ondanks het goede con
tact met haar adoptievader. Do
ralba vertelt zelf in het boek:
„Mijn vader is altijd mijn steun
en toeverlaat geweest. Hij heeft
mij nooit laten vallen, in wat ik
ook deed en hoe ik was en ben.
Hij blijft terugkomen, hij is een
echte vader." GPD
Marcel Bos, Joris Vermeulen,
Frank Boddendijk: 'Echte vaders
over adoptieuitgeverij Bohn,
Stafleu, van Loghum, 14,90 euro.
TORONTO - Tienermoeders (15 - 18 jaar) zijn bij de
zorging van hun baby meer 'zakelijk' gericht bezig
wisselen van luiers, kleertjes goed leggen, bed in orde
ken) en minder 'emotioneel' bezig met hun kinderen (k
felen, brabbelen) dan 'oudere' moeders (25 jaar of ou
Dit concludeert K. Krpan (University of Toronto) ir
vakblad Hormones and Behavior uit een onderzoek o
119 moeders.
Het verschil is deels te verklaren uit het feit clat tie
moeders, vaker dan 'oudere' moeders, uit een gebrokei
zin komen, meent Krpan. GPD
TOKIO - Waar rode wijn het risico op hart- en vaat:
ten enigszins vermindert, lijkt bier een beschermende
king te hebben tegen sommige vormen van kanker.
hol vrij) bier bevat, vooralsnog ongeïdentificeerde,
standdelen die in staat zijn heterocyclische aminen,
kerverwekkende stoffen die kunnen voorkomen in
voedsel, onschadelijk te maken, schrijft S. Arimot-K
yashi (Okayama University, Tsushima) in het vak
Journal of Agricultural and Food Chemistry op grond
een onderzoek bij muizen. GPD
GRONINGEN - Een eenvoudig infuus met suiker en i
line na een dotterbehandeling kan het sterftecijfer
mensen met een hartinfarct aanzienlijk terugbren
Dat blijkt uit onderzoek waarop Iwan van der Horst
de Rijksuniversiteit Groningen promoveert.
Een hartinfarct wordt veroorzaakt door afsluiting
een of meer kransslagaders. Die afsluiting kan met bli
verdunners worden opgeheven, trombolyse, maar dc
ren is nog een betere behandeling. Sinds de invoering
het dotteren gaat nog maar zes procent van de patiëi
dood na een hartinfarct.
Uit het onderzoek van Van der Horst blijkt dat dit per
tage nog verder naar beneden kan door de stofwisse
in de nog levende hartspiercellen te verbeteren. Tij<
een hartinfarct neemt het glucosegehalte (suiker) in
bloed af. De spiercellen gaan dan noodgedwongen am
producten verbranden zoals vrije vetzuren, waarbij
schadelijke stoffen vrijkomen.
De hartspiercellen kunnen extra glucose dan goed gel
ken. Een nadeel is wel dat een deel van de patiënter
het infuus een te hoge bloedsuikerspiegel krijgt. GPD
DEN HAAG - Patiënten met matige tot zeer ernstige]
riasis die geen baat hebben bij de standaard midde
kunnen sinds kort een nieuw, relatief duur middel 1
gen. Minister Ploogervorst (Volksgezondheid) heeft be
ten om het medicijn etanercept (merknaam Enbrel) o
nemen in het ziekenfondspakket.
Behandeling met etanercept kost naar verwach
15.000 euro per patiënt per jaar. Om dit vergoed te 1
gen moet de behandelend specialist vooraf toestemn
vragen aan het ziekenfonds. Enbrel was al in Nederl
op de markt als middel voor patiënten met ernstige i
men van artritis. Het middel wordt in de Verenigde 5
ten ook al een tijdje voorgeschreven aan psoriasispati
ten. Psoriasis is een huidziekte. ANP
door Marieke van Schie
Pinny is een vrouw van 65
jaar. Negen jaar geleden
kreeg ze borstkanker, een
borst werd afgezet. Echte uit
zaaiingen kon de oncoloog
niet vinden. Maar hij nam
geen risico's. Ze kreeg een na
behandeling met bestraling
en chemotherapie. Raakte
haar haren kwijt, maar kreeg
er krullen voor terug.
Ze heeft een optimistische en
strijdbare natuur. „Mij krij
gen ze er niet onder. Er ligt
nog een taak voor me, ik wil
er zijn voor mijn gezin en
vrienden." Zeven gelukkige
jaren volgden. Tot haar man
ziek werd: kanker in het
maagdarmkanaal. Twee jaar
later stierf hij. Pinny kon het
niet verwerken. „Ik heb hem
zo nodig", zei ze me. „We zijn
al zo lang samen. Wehebben
het heerlijk gehad, samen
met onze drie kinderen. Mijn
ene zoon woont gelukkig in
de buurt, ik heb veel steun
aan hem. Maar ik wil hem
niet belasten. Ik kan mijn ver
haal eigenlijk moeilijk kwijt.
Wat moet ik nou toch?"
Al lang heb ik in mijn prak
tijk een gespreksgroep van
patiënten en studenten ge
neeskunde en psychologie.
Om de week komen we bij el
kaar. De patiënten vertellen
wat ze die twee weken heb
ben meegemaakt, en de stu
denten reageren daarop,
waarop zich een uitgebreide
discussie ontwikkelt. In een
sfeer van vertrouwen ont
staat een warme band.
„Ik heb een aanbod", zeg ik
tegen Pinny. „Ik heb een plek
je vrij in onze gespreksgroep.
Daar kan je mensen met
dezelfde problemen ontmoe
ten."
De groep werd destijds in het
leven geroepen op initiatief
van een internist die geloofde
in de kracht van gesprekken
om het zelfhelend vermogen
van patiënten te ontwikke
len. Hij vond bovendien dat
studenten konden leren van
ervaringen van patiënten met
hun artsen.
Na een aarzelende kennisma
king bezocht Pinny trouw de
bijeenkomsten, nu al twee
jaar. „Het is heerlijk om lot
genoten te ontmoeten", zei
ze. „Ik pieker thuis minder.
Als me iets dwars zit bewaar
ik het voor de groep, dan kan
ik er over praten."
Kortgeleden bleek ze uit
zaaiingen te hebben van de
kanker, die verdwenen leek.
De groep leefde met haar
mee. Toen ze liet weten niet
meer te kunnen komen, om
dat ze zo moe was, stuurden
ze haar de verslagen van de
gesprekken toe.
Ik ga even bij haar langs tij
dens mijn visiterondje. „Wat
fijn dat je even tijd had om
langs te komen", zegt ze. „Ik
wil je zo graag vertellen wat
er allemaal gebeurd is. De
thuiszorg kwam voor een in
take, ik krijg huishoudelijke
hulp. Ze vragen de kleren
van je lijf. Ik vertelde dat ik
in je gespreksgroep zit, dat ik
graag met de anderen praat
over wat er met me gebeurt.
Dat geeft steun. En weet je
wat ze opschreven in dat
blau we boek van ze? Dat ik
aan angsten lijd!Ik zie het
inderdaad staan, en verbeter
het in haar schrift. 'Lotgeno
tengroep om het overlijden
van haar man te verwerken',
schrijf ik op. „Gelukkig",
zegt ze. „Ik was zo kwaad, ze
luisteren gewoon niet. En ik
mis het zo dat ik niet meer ko
men kan."
Ik bied aan, dat een van onze
groepsleden haar komt ha
len. „Ik kom", straalt ze. „De
behandeling slaat weer aan,
juist nu wil ik delen met onze
gespreksgroep wat ik alle
maal beleef. Dat geeft me
kracht!" „Vertel vooral ook
aan onze studenten wat je
overkomt", zeg ik. „Dan heb
ben we er allemaal baat bij."
GPD
Marieke van Schie is huisarts.
Beweging bevordert de gezond
heid en draagt bij aan het voor
komen van ziekten. Toch is een
op de drie Nederlanders nauwe
lijks in beweging te krijgen,
door luiheid, ziekte of gebrek
aan tijd en motivatie. Excuses
die niet opgaan voor powerwal
king en tai chi.
door Patricia van der Zalm
ARNHEM - Op het bosachtige
terrein van sportcentrum Papen
dal in Arnhem staan een stuk of
tien vrouwen - geen een man -
in een kring. Ze maken langza
me, vloeiende bewegingen met
hun armen, alsof ze een grote
ballon vasthouden en van boven
naar beneden tillen. Licht door
de knieën gezakt, bekken iets
naar voren, rustige ademhaling.
'Het onderlichaam stevig als een
boom, de bovenkant soepel als
wuivend riet', zegt Chris Grijns,
adviseur Werk Gezondheid
bij het Nationaal Instituut voor
Gezondheidsbevordering en
Ziektepreventie (NIGZ). Na een
half uurtje tai chi'en zijn de
hoofdpijn en stramheid, gevolg
van een ochtend lezingen bijwo
nen in een volle zaal, groten
deels verdwenen.
Dat de gemiddelde Nederlan
ders niet zo van bewegen houdt,
blijkt ook hier. Het is middag
pauze op het NIGZ-congres
over gezondheidsbevordering en
preventie van ziekte. Toch doen
er maar tien van de vele honder
den congresdeelnemers mee.
Ook de workshop powerwal-
king - wandelen in een pittig
tempo - trekt slechts een handje
vol deelnemers. Als zelfs men
sen die beroepshalve bezig zijn
met gezondheidsbevordering al
niet te porren zijn, hoe krijg je
dan de rest in beweging? Door
het gewoon te proberen en te
merken dat het werkt, is de te
neur van Grijns verhaal. Zelf be
oefent ze de eeuwenoude Chine
se bewegingskunst al sinds
1987. Ze zat op cursus bij ie
mand die lang les heeft gehad
van Master W.W. Chen ('de boks-
koning van de tai chi'). Persoon
lijk heeft ze veel baat gehad bij
lage rugklachten. Van anderen
weet ze dat het een gunstig ef
fect heeft bij rsi-klachten en reu
ma.
„En het langzaam bewegen,
liefst in de buitenlucht, is heel
prettig. Je staat even stil in een
druk bestaan. Tai chi is goed
voor conditieverbetering: hoe
In Hongkong zijn bewegingsoefeningen zoals tai chi heel gewoon en overal op straat zie je mensen deze
sport beoefenen. foto GPD
dieper je door je knieën zakt,
hoe meer zuurstof je verbruikt,
hoe hoger de hartslag. Het
werkt ook bij stress: door een
half uurtje tai chi kun je .door
spierontspanning je hart ook
juist langzamer laten kloppen.
De ademhaling wordt beter en
intensiever. Het kalmeert."
Grijns adviseert bedrijven over
alcohol- en stresspreventie, be
wegen, gezonde lucht en gezon
de voeding, Nederland telt op
dit moment circa dertien bedrij
ven, waaronder het Waterland-
ziekenhuis in Purmerend, ge
meentelijke, provinciale en rijks
overheden, die het certificaat
'gezond bedrijf' hebben be
haald. Bij haar werkgever orga
niseert ze vaak lunchpau
ze-workshops voor collega's.
Rolstoel
„De animo is niet heel groot,
want er móet zoveel." Bij het
NIGZ-gebouw staan ze te waaie
ren op de parkeerplaats. „Buren
keken eerst raar op, Maar in Am
sterdam is het in parken nor
maal. En in Vietnam al hele
maal. Daar staan 's ochtends om
zes uur allerlei subgroepen in
parken, met of zonder muziek,
van acht tot tachtig jaar. Het ar
gument dat iemand te slecht ter
been is voor tai chi, of een slech
te conditie heeft, gaat dus niet
op. Het kan ook worden aange
past voor in de rolstoel of het
zwembad: doe alsof je zeewier
bent."
Powerwalking ofwel stevig wan
delen is een andere manier om
gezond te worden en te blijven.
„Door het tempo verhoog je de
fitheid en verlies je mogelijk
meer gewicht dan bij gewoon
wandelen", zegt Marja West
hoff, programmamanager Pre
ventie en voorlichting van de
Hartstichting.
Jonge sport
Westhoff noemt powerwalking,
afkomstig uit Ierland, 'een jonge
sport die veel potentie heeft'.
„We hebben vorig jaar een pilot
gehouden, in samenwerking met
de Stichting Start2Run en met
steun van het ministerie van
VWS en Nike, Lokaal worden
groepscursussen aangeboden
via sportzaken en zwembaden.
Al moeten zwembaden wel wen
nen aan het aanbieden van
niet-water-activiteiten
Door het tempo en de prikkelen
de naam hopen de aanbieders
vooral ook jongeren aan te trek
ken, al ligt de gemiddelde leef
tijd rond de veertig. ,fLe willen
zich fitter voelen, afvallen en
meer uithoudingsvermogen op
bouwen. Dat zijn de belangrijk
ste argumenten om mee te
doen."
'Krachtlopen' duurt met war
ming up, trainen en cooling
down al gauw een uurtje per
keer. Een goede aanvulling op
het dagelijks half uur matig in
tensief bewegen dat de norm ge
zond bewegen voorschrijft,
vindt Westhoff. „In de laatste
trendrapportage van TNO over
sport en bewegen is die norm bij
gesteld tot minimaal een half
uur per dag, maar liever een
uur. En liefst achter elkaar,
voor een optimaal effect voor
hart en bloedvaten, bij overge
wicht, reuma, astma, stress. Be
wegen is eigenlijk goed voor al
les."
Maar wat als je in de stad woont
en een eind moet rijden naar een
beetje aardig wandelgebied? Of
als het snel donker is? Power-
walk-trainer Theo van Maanen:
„Er zijn nu met steun van de Ko
ninklijke Nederlandse Atletiek
Unie ongeveer zeventien groene,
veilige, verlichte en vlakke rou
tes in Nederland uitgezet. Dat
aantal breidt zich uit. Het doel
is dat je vlakbi j huis kunt begin
nen." GPD
DAMESVOETBAL - Op het
terrein: van VSV Velsen is de
eerste officiële voetbalwed
strijd tussen, twee dameselftal
len in Nederland gespeeld. Het
ging om twee teams van de pas
opgerichte Zeemeeuwen. De
wedstrijd trok vele, voor het
merendeel mannelijke, toe
schouwers en werd als 'pittig'
omschreven.
VERKEER - Prinses Wilhelmi-
na heeft in een radiotoespraak
alle weggebruikers opgeroe
pen tot veiliger gedrag in het
verkeer. „Het aantal ongeluk
ken op onze verkeersaders
heeft de afmeting aangenomen
van een ramp", aldus Wifb
mina. Van saamhorigheid, i
als bij de bestrijding van anc
re rampen, is op de straten
wegen geen sprake", stelt
prinses vast. „Het is alsof e
mensenleven daar minder ti
en uw solidariteitsbesef ni
tot leven komt.-
NATUUR - Afsluiting vani
zeegaten zal tot een verlies ai
natuurbezit leiden, voorspi
Ten natuurbeschermers. Vi
zal na verloop van tijd de n
tuur zich herstellen, maan
afwisseling van planten-
diersoorten zal minder gro
zijn dan voor de afsluiting.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A, J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax:(0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax:(0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax, (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgiro
per maand: 19,95 n.v.t
per kwartaal: 58,00 60,25
per jaar: 222.50 226,50
Vöor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservlce@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor hel
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 31, 4460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag. 1,75
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoeri
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgen:
de Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag;
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax: (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord-en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax:(076)5312274
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten vc
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De dooi»
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor ons
(abonnementen)administratieen om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten enpif
ducien van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselectMt-
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, Ir
Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot WGGGNGR
