Bindingsdag stuit op veel kritiek
Europese Grondwet: ja of nee?
Vrede Zuid-Ossetië blijft ver
weg zolang Rusland dat wil
PZC
PZC
Kiezen in Irak
Met name oorlogsveteranen furieus over plan van minister Verdonk
Bevrijding was niet altijd al feestdag
29 januari 1955
zaterdag 29 januari 2005
Bevrijdingsdag moet worden
omgedoopt in 'Dag van de demo
cratie en van de binding'. Het ka
binet wil, met minister Rita Ver
donk voorop5 mei aangrijpen
om de kloof tussen allochtonen
en autochtonen te dichten. De
Belgen, Fransen, Britten en
Amerikanen houden allemaal
hun tradities in ere. Nederlan
ders gaan slordig om met hun ge
schiedenis'.
door Alex Bogers
en Rudi Buis
Nooit! Nooit mag er ook
maar een spat veranderen
aan de viering van 4 en 5 mei.
Tenminste, als het aan Jan
Adriaan Eijkelhoff ligt, 87 jaar
alweer en in de oorlog steun en
toeverlaat voor Britten die in de
slag om Arnhem vochten.
Eijkelhoff herdenkt naar eigen
zeggen iedere dag. In zijn kelder
gaf hij na de slag om Arnhem on
derdak aan vier Britse militai
ren. Ook bracht hij in de oorlogs
dagen informatie en goederen
over aan verschillende Britten
in het veld. „Dat heeft mij wel
licht een beetje traditioneel ge
maakt", verklaart hij.
De oud-verzetsstrijder, woon
achtig in het Gelderse Ooster
beek, vindt dat voor andere the
ma's maar een andere dag moet
worden gezocht. „Laten wij
voor eeuwig vasthouden aan on
ze dagen, de dodenherdenking
op 4 mei en Bevrijdingsdag op 5
mei. Dat doen Britten, Belgen
en Fransen ook met hun oorlo
gen en revoluties."
Formeel blijft 5 mei gewoon Be
vrijdingsdag heten. Toch wordt
er sinds deze week weer eens ge
morreld aan het karakter van de
dag. De viering van het einde
van de Tweede Wereldoorlog
blijft bestaan, maar daarnaast
moet op deze dag het 'wij-zij-ge-
voel' tussen allochtonen en au
tochtonen aan de kaak worden
gesteld, vindt minister Rita Vei-
donk en met haar het kabinet.
Het idee voox een nieuwe opzet
van Bevrijdingsdag ontstond af
gelopen week tijdens een bezin
ningsbijeenkomst in de Haagse
Ridderzaal. In een ambiance
van tafels vol vazen met tulpen
.en grote kai*tonnen borden met
spi-euken als 'een vriendelijk
woord doet niemand kwaad',
spuiden tal van organisaties en
bestuurders ideeën. Zoals de
'Dag van de democratie en van
de binding'.
Op het plan is veel kritiek. Met
name oorlogsvetei'anen en oude
ren reageren furieus. Juist in de
week dat de beviijding van het
concentratiekamp Auschwitz
wordt herdacht, klinkt in Neder
land de ï'oep om Bevrijdingsdag
een andere tint te geven.
Bovendien is het dit jaar zestig
jaar geleden dat de Duitsers
zich overgaven, een mijlpaal.
Vandaar dat premier Balkenen
de gisteren tijdens de minister-
Het bevrijdingsfestival in Den Bosch. Bevrijdingsdag moet volgens het kabinet worden omgedoopt in
binding'.
raad aangaf dat Bevi'ijdingsdag
op z'n vroegst pas volgend jaar
een andere stempel krijgt.
Het Nationaal Comité 4 ei\. 5
mei bestrijdt dat daarmee de
kernboodschap van Be vrij dings-
De eerste viering van de be
vrijding vond niet plaats
op 5 mei, maar op de verjaar
dag van koningin Wilhelmina,
op 31 augustus 1945. De vie
ring werd vooraf gegaan door
stille tochten langs plaatsen
waar mensen gefusilleerd wa
ren.
Op voorspraak van de commis
sie Nationale Hei'denking stel
de het kabinet voor met ingang
van 1946 op 4 mei de oorlogsdo
den te herdenken en op 5 mei
de overwinning te vieren. Pas
in 1954 besloot de rege-
ring-Drees tot de nationale vie
ring van 5 mei, een besluit dat
in 1958 al weer werd afge
zwakt door dezelfde Drees,
met een nationale viering eens
in de vijf jaar. De beslissing
om werknemers een dag vrij te
geven, liet de minister-presi
dent over aan de Stichting van
de Arbeid. Pas in maart 1982
werd 5 mei een officiële feest
dag, en in 1990 een nationale
feestdag met om de vijf jaar
een vrije dag alleen voor de
werknemers, voor wie dat in
de CAO is geregeld. Ambtena
ren en leerkrachten wel, veel
'gewone' werkers niet. Eendui
digheid over de status van 5
mei als 'nationale feestdag' is
er nooit geweest.
Al in 1986 besloot het kabi-
net-Lubbers dat de herden
king en de viering meer op el
kaar moesten worden afge
stemd. Vanaf dat moment be
gon het zoeken naar een moder
nere invulling van Bevrijdings
dag. Het moest meer een combi
natie worden van inhoud, cul
tuur en feest. Sinds die tijd is
er op Bevrijdingsdag meer
plaats voor cultuur, vrijmark
ten en bevrijdingsfestivals in
alle provincies. In Amsterdam
zijn regering en koningshuis
present bij het bevrijdingscon
cert bij de Magere Brug aan de
Amstel in Amsterdam.
dag verloi'en gaat. „De link met
de Tweede Wereldoorlog blijft
zonder meer. Alleen krijgt de
dag een breder karakter. De vie-
ring van Bevrijdingsdag met the
ma's als vrijheid, democratie en
rechtsstaat wordt niet te grab
bel gegooid, maar juist verbreed
en verdiept", aldus een woord -
voerder van het Comité.
De Wageningse socioloog Kees
de Hoog noemt dat 'onzin'. Juist
door een dag van binding in het
leven te roepen, suggereer je dat
er enorme verschillen in de
maatschappij zijn, vindt hij.
„Staan dan links van een ge
denksteen de zwai'ten, en rechts
de blanken? Dat klinkt een beet
je grof, maar volgens mij valt
het allemaal nog wel mee."
De Hoog wijst op de groeiende
allochtone middenklasse. „Na-
Dag van de democratie en van de
foto Marcel van den Bergh/GPD
tuurlijk moet je terroristen en
straattuig hard aanpakken.
Maar vergeet niet dat het meren
deel van de allochtonen wel inte-
greert. Daar heb je geen dag van
de binding voor nodig."
Slordig
Zeker niet op Bevrijdingsdag,
meent de Wageningse hoogle
raar. De Amerikanen vieren nog
altijd Independence Day, de hei'
denking van de onafhankelijk
heidsverklaring van 4 juli 1776.
Op 14 juli ligt Frankrijk stil
voor de herdenking van de be-
stonning van Bastille in 1789.
Hoogleraar De Hoog: „Het is
pas zestig jaar geleden dat de
Tweede Wereldoorlog is afgelo
pen. Ik vind dat wij slordig met
onze geschiedenis omgaan."
GPD
Internationaal is de afgelopen dagen in positie,
ve zin gefilosofeerd over de parlementsverkiej
zingen die morgen in Irak worden gehouden
Daarbij wordt vooral het feit bejubeld dat er vrij
verkiezingen worden gehouden in het decennia,
lang door de dictator Saddam Hoessein onderdruk-
te land. En inderdaad, de verkiezingen zijn vooi
Irak een eerste en belangrijke stap in de richting
van een democratie en alleen al om die reden is
reden tot optimisme.
Maar de situatie in Irak is te broos en te complej
om van deze verkiezingen al te hoge verwachtii
gen te hebben. Irak is niet zomaar te vergelijke,
met andere landen die zich van de dictatuur heb
ben ontdaan. Het land bestaat uit bevolkingsgroe
pen die elkaar jarenlang naar het leven hebben ge
staan, al dan niet met assistentie van Saddan
Hoessein. De sjiieten, die de meerderheid vormen
en de koerden steunen de verkiezingen, maard
soennieten willen ze juist met aanslagen i
gaan. Weliswaar vormen zij net als de koerden et
minderheid in Irak, maar de soennieten zijn e
rechtstreeks voor verantwoordelijk dat het lam
nog steeds in een chaos verkeert. Zolang
geen einde komt, zullen de Amerikaanse troepei
in Irak blijven. Maar juist hun aanwezigheii
houdt volgens de soennieten de spiraal van instabi
liteit in stand.
Het landsbestuur dat de VS installeerden, heeft dl
afgelopen zes maanden geen sympathie kunnen op
bouwen, zo zal morgen tijdens de verkiezingen blij
ken. Het zit er dan ook dik in, dat de verkiezingei
geen absolute winnaar opleveren, zodat in Ira
een coalitie van het bijna onverenigbare zal moe
ten worden gevormd. Het is vooral de vraag welk
rol de soennieten hierin kunnen spelen, nu zij doo
hun boycot van de verkiezingen buiten de coalitie
vorming zullen worden gehouden. Kunnen c
ten vervolgens de verleiding weerstaan om defini
tief met de soennieten af te rekenen?
Eenheid in het land, onder welke religieuze lf
ding die ook wordt bereikt, is noodzaak om op>
korte termijn te komen tot een grondwet en op*
lange termijn tot een echte democratie.
Dat proces zullen de Irakezen niet op eigen houtj
kunnen voltooien. De Amerikaanse aanwezighei
zal dus nog even voortduren en in dat licht l
is het vertrek van de 1600 Nederlandse militaire
in maart aan de vroege kant. Uiteindelijk moet het
gezag volledig berusten bij de Irakezen, maarzij
mogen niet te snel aan hun lot worden overgela
ten.
door Joost Bosman
Toeval of niet, een dag nadat
de Georgische president
Michaïl Saakasjvili in Straats
burg een handreiking deed naar
de opstandige provincie
Zuid-Ossetië, werd hij samen
met zijn Oekraïense ambtsge
noot Joesjtsjenko prompt voor
gedragen voor de Nobelprijs
van de Vrede.
Saakasjvili maakte woensdag
ten overstaan van de Raad van
Europa bekend dat hij
Zuid-Ossetië autonomie wil toe
staan op het gebied van het op
zetten van lokale besturen en po
litiediensten. Ook zou het plan
het recht op een eigen taal, de
zeggenschap over een eigen on
derwijssysteem en een sociaal
beleid garandei-en.
In een later stadium wil Saakasj
vili dezelfde deal sluiten met
Abchazië, de andere Georgische
regio die zich begin jaren negen
tig met geweld afscheidde. Het
is nog de vraag in hoeverre het
voorstel van de Georgische presi
dent iets gaat oplossen. Want de
situatie is nog altijd grimmig.
Afgelopen zomer dreigde het
conflict in Zuid-Ossetië weer in
alle hevigheid op te laaien en
werd er zelfs een aantal dagen
flink gevochten tussen Georgi
sche ti-oepen en Zuid-Ossetische
seperatisten. Saakasjvili pro
beerde de internationale ge
meenschap gerust te stellen
door te zeggen dat hij de wa
pens niet zou opnemen tegen de
opstandige deelgebieden. Maar
na de felle gevechten in augus
tus moest hij toch erkennen dat
zijn troepen wel degelijk offen
sieve bedoelingen hadden ge
had.
Niet verwonderlijk dan ook dat
de Zuid-Ossetische president
Edoeard Kokoity deze week
niets moest hebben van de avan
ces van Tbilisi: over hernieuwde
inlijving van Zuid-Ossetië in Ge
orgië wordt volgens hem niet ge
praat.
Wat de waarde van het Georgi
sche voorstel ook moge zijn,
voor een duurzame oplossing in
het conflict blijft Georgië afhan
kelijk van Rusland. Dat pro-
beei*t al jarenlang zijn invloed
in Georgië te behouden door de
kant te kiezen van Zuid-Ossetië
en Abchazië. En hoewel Moskou
gisteren voorzichtig positief rea
geerde op het plan van Saakasj
vili, meldde de Russische krant
Kommersant iets heel anders.
Volgens het dagblad is het
nieuws dat Saakasjvili en Joes
jtsjenko zijn genomineerd voor
de Nobelpiijs voor de Vrede bij
het Kremlin als een bom ingesla
gen en zal het er alles aan doen
om deze 'lievelingetjes van het
Westen' het leven zuur te ma
ken. Moskou deelde deze week
al een stoot onder de gordel uit
door te eisen dat Georgische
VN-ambassadeur niet mocht
aanschuiven bij het overleg van
de VN-Veiligheidsraad die in
New York over Abchazië verga
derde.
Op de achtergrond speelt mee
dat Poetin als de dood is voor
nog meer oranje of rozenrevolu
ties op het grondgebied van de
voormalige Sovjet-Unie. Want
waai'om zou uiteindelijk ook
niet de Russische bevolking
daarvoor gevoelig zijn? Zoals de
laatste weken al bleek tijdens
demonstraties van Russische
ouderen (waar analoog aan de
Oekraïense revolutie opvallend
veel oranje werd gedragen) lijkt
Russische vredeshandhavers laden een machinegeweer buiten de
Zuid-Ossetische hoofdstad Tschinvali in augustus vorig jaar. Toen
laaide het conflict in de van Georgië afgescheiden regio weer even
op. foto Joeri Toetov/AFP
zelfs Poetins populariteit aan
erosie onderhevig. Volgens Kom
mersant blijkt uit opiniepeilin
gen dat bijna de helft van de
Russen een herhaling van de
vreedzame revoluties in Tbilisi
en Kiev ook heel goed in Mos
kou mogelijk acht. Zo bezien
heeft Poetin geen belang bij een
westers georiënteei'd en welva
rend Georgië en Oekraïne dat
tot voorbeeld kan strekken vooi-
de Russen. En daarom zal het
Kremlin die landen ook dwars
blijven zitten met de bedoeling
stabiliteit te voorkomen. Zolang
Moskou zich op die manier met
de Kaukasus blijft bemoeien,
kan Sjaakasjvili voorstellen wat
hij wil. Maar tot duurzame vre
de komt het dan niet.
pagina 26
ze is de glimlach van de
president
Het klinkt zo mooi: 'Met het referen
dum over de Europese Grondwet
brengen we de burger dichter bij Euro
pa.' Het tegendeel kon wel eens het ge
val worden. Want ook bij de mondige
burgers overheerst een scepsis die
grenst aan eurofobie en die ook niet
van vandaag of gisteren is.
Al in 1983 stelde de Ierse classicus Ben
edict Anderson in zijn studie over 'Ver
beelde Gemeenschappen' zichzelf de re
torische vraag: 'Zou ik voor Europa wil
len sterven?' Vandaag de dag krijg je
wel eens de indruk dat velen er zelfs
niet in willen leven! En inderdaad: Eu
ropese soldaten op vredesmissies - zo
als nu in Irak - gaan daar niet heen in
naam van Europa. We mogen dan sinds
het Verdrag van Maastricht in 1991 de
Europese nationaliteit gekregen heb
ben, zonder een gezamenlijk systeem
van veiligheid en defensie bestaan zul
ke supra-nationale soldaten gewoon
niét.
Al eerder zei onze eigen Johan Huizin-
ga in 1935 dat we onze Europese waar
den - op straffe van teloorgang - uit
drukkelijk moeten koesteren. En om
dat we dat nooit hebben gedaan, valt
nu misschien te verklaren dat we geen
antwooi'd hebben op de islam en op de
toevloed van migranten en allochtonen.
Feit is dat het Europese bewustzijn van
de burger die zich nog steeds onder
daan van zijn eigen natie blijft voelen,
achterblijft bij het institutionele bouw
werk dat in vijftig jaar in Brussel is op-
gericht. Om de vijf jaar komen er bij el
ke Europese verkiezing minder mensen
naar de stembus. We zijn uit de koers
geraakt, het spoor bijster, zo wordt ge
zegd.
Maar toch, is dat beeld niet wat erg een
zijdig? Wordt het niet tijd om naast de
soms groteske kwalen die we aan Bi*us-
sel plegen te wijten- ook eens de positie
ve kanten onder ogen te zien? Aller
eerst dit: bij al die kwalen zit veel place
bo en auto-suggestie. Even een nuchter
gegeven: dezer dagen bleek verrassen
derwijs dat - anders dan vaak wordt be
weerd - niet zestig procent doch slechts
zestien procent van onze nationale re
gelgeving aan Brossel te wijten is.
Pure verbeelding dus. En wist u dat het
aantal eurocraten - zo'n kleine twintig
duizend - verantwoordelijk voor het he
le Europese grondgebied - toch niet
veel groter is dan het ambtelijk appa
raat van een stad als Amsterdam
Misschien vormt de transatlantische
mésentente over de ooiiog in Irak een
goed uitgangspunt om de plaats van Eu
ropa op zijn juiste waarde te schatten.
Ook Geert Maks zoektocht naar ons ge
meenschappelijke verleden 'In Europa'
is beslist een aanrader. Is het om te be
ginnen niet een wonder te noemen dat
West-Europa - eeuwenlang het strijd
perk van de bloedigste gewelddaden
uit de wereldgeschiedenis van de
kruistochten tot de Tweede Wereldoor
log - nu kan bogen op een halve eeuw
van vrede en welvaart? 'Geen land ter
wereld vreest hu nog door een Euro
pees land te worden aangevallen', zo
stelt Peter Goldmark, oud-voorzitter
van de International Herald Tribune en
van de Rockefeller Foundation. En, zo
voegt hij er aan toe, Europa is het enige
werelddeel met een redelijk geslaagde
voirn van supra-nationaal bestuur en
met vooruitstrevende standpunten inza
ke sociale rechtvaardigheid, vredes
handhaving, milieu, arbeidsverhoudin
gen en ontwikkelingshulp. Anders dan
Amerika, zo zegt deze geboren en geto
gen Amerikaan, stelt Europa zich over
wegend op achter de Verenigde Naties,
terwijl de VS daarin over de laatste de
cennia ambivalent om niet te zeggen
weerspannig zijn geweest: 'Het morele
zwaartepunt van de wereld verschuift
naar Europa, dat zich daarmee in een
gunstige positie bevindt om in de ge
meenschap van volkeren en in de we
reld-opinie een machtsevenwicht te be
waren'.
Zware wooi'den, dat wel. Maar toch:
vreemd dat zoveel Eui'opeanen dat zo
weinig beseffen en dat zo weinig Ameri
kanen dat erkennen. Zij zien Europa
nog vaak als een vei'deeld gezelschap
met een weifelende en voornamelijk re
torische daadkracht: meer woorden
dan daden, vooi*al in militaire en veilig
heidszaken, dus ook wat Donald
Rumsfeld met zijn schampere verwij
zing naar het 'oude Europa' leek te be
doelen.
Maar, zeg ik dan, kijk ook eens naar de
diepgaande verdeeldheid die op het
gi'ondgebied van de VS zoveel proble
men heeft laten voortbestaan: de kloof
tussen arm en rijk, milieu, gezondheids
zorg, sociale voorzieningen en mensen
rechten, vuurwapens, abortus, euthana
sie en doodstraf. Ik zeg dat niet om de
Amerikanen aan een schandpaal te na
gelen, verre van dat want ik draag hen
nog steeds een zeer warm hai't toe.
Maar meet niet met twee maten.
Zeker, ook in Europa zijn er op andere
terreinen nog hapei-ende sociale struc
turen. Die steunen echter nog steeds op
een historisch compromis tussen kapi
taal en arbeid met een consensus tus
sen sociaal-christelijke en sociaal-de
mocratische tradities en een vleugje
Frans republikanisme. Zo bezien is de
kloof tussen de EU en haar burgers mis
schien wel minder groot dan die tussen
de VS en haar bui'gers en die tussen de
VS en Europa.
Dat besef is - met een beetje trots ei'bij
- nodig nu we na een halve eeuw kun
nen zeggen dat Oost- en West-Europa
herénigd zijn, iets wat tot voor twintig
jaar ondenkbaar leek. En dan nu Tur
kije, ook niet niks. Misschien moet je er
toch inderdaad geweest zijn om het
vooroordeel dat ons Turkse bevolkings
deel ons heeft bijgebracht weg te ne
men, althans te verzachten.
Hoe dan ook, belangrijker dan de voor
en tegens die daarover te berde zijn ge-
bracht en in weerwil van de Wildersen
en de Bolkesteins, is toch de overwe
ging dat een 'nee' Turkije in een verde
re radicalisering van de islam zou doen
vervallen en dat Europa pas dan fron
taal op de vijandige grenzen van een is
lamitisch werelddeel zou stuiten. Lie
ver niet.
Arnold van Niekerk
WESTERSCHELDE - Burge
meester Tellegen van Temeu-
zen betreurt dat het Deltaplan
niet voorziet in afsluiting van
de Westerschelde. Volgens
hem heeft afsluiting en kanali
sering van de rivier grote voor
delen: kortere scheepvaartrou
te, minder onderhoud, minder
dijkverhoging en goedkoper
onderhoud van de zeewering.
103 - De oudste inwoonster
van Zeeland, J. de Koning-Ver-
meulen uit Graauw, wordt 103
jaar. 'Ons Doka' zegt haar ho
ge leeftijd en nog altijd goede
gezondheid te danken aan het
eten van spek. Van haar elf kin
deren zijn er nog twee in le-j
ven. Ze woont in bij haar jong
ste dochter.
RODE BARETTEN - Ter be
vordering van de eenheid v?
tunu heeft de minister van De
fensie het dragen van de wijn
rode baret verboden. Het dra
gen van de groene commando-
baret is alleen nog toegestaan'
aan die militairen die nog
het Korps Commandotroepen
zijn ingedeeld.
STAKING - De .ucxgiayus
vierloodsen zijn in staking. Ze
eisen uitbetaling van achter
stallig loon.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax:(0113)315669
E-mail: lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax, (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
autom. afschrijving acceptgir
per maand: 19,95 n.v.t
per kwartaal: 58,00 60,25
per jaar: €222.50 226,50
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voorhet
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 31, 4460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,25
zaterdag: 1,75
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgetë
de Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel: (076)5312277
Fax: (076)5312274
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De doo"
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt vooron*
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en!**
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig gesejectffi
de derden Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u oit schriftelijk melden bij PZC,
:e, Postbus 31,4460 AA Goes
Behoort tot WGGGNGR
