Een hoofddoek is net een hoedje
Johan wil altijd
raak blijven slaan
W5
Abdullah Haselhoef en Wim Kolijn
vrijdag 24 december 2004
is voor fundamentalisme. Ik be
luister een zwijgende instem
ming met wat er is gebeurd.
Daarom ben ik somber over de
toekomst. Ik zie dat eerder esca
leren dan verminderen."
Haselhoef: „Dat herken ik wel.
Maar het geweld in Nederland
moet je niet als op zichzelf
staand beschouwen. Het heeft
een relatie met de problemen el
ders in de wereld. Nederland is
niet neutraal in de oorlog in
Irak. De moord op Van Gogh is
een oorlogsdaad als antwoord
op de agressie waar wij als Ne
derland aan meedoen. Mensen
als Van Gogh en Hirsi Ali zijn
de eerste doelwitten omdat ze
de exponenten van die agressie
tegen de islam zijn."
De spanning tussen vrijheid van
godsdienst en vrijheid van me
ningsuiting is evident, maar dat
is wat Kolijn betreft de kwestie
niet. „De problemen ontstaan
door het beschavingsniveau van
mensen. De norm van bescha
ving is opgerekt."
Haselhoef: „De vrijheid voor het
individu is zo groot geworden
dat elk individu de absolute vrij
heid wil hebben om de ander te
kwetsen. De discussie zou meer
moeten gaan over fatsoen en
minder over grondrechten."
Kolijn: „In de Tien Geboden
staat wat mij betreft alles wat je
nodig hebt. Daarmee kun je alle
vrijheden probleemloos begren
zen."
Haselhoef: „Geen enkele mos
lim zal daar problemen mee heb
ben. Elke ideologie kan wijs
zijn, mits wijs toegepast. De
grootste vijand van de samenle
ving op dit moment is niet het
bestaan van verschillende gelo
ven, maar de hang naar status,
aanzien, goederen. Hoe meer je
zout water drinkt, hoe groter je
dorst wordt. Zo gaat het ook
met vrijheid."
Na een gedachtewisseling van
ruim twee uur zijn beider ver
wachtingen voor de toekomst
niet positief.
Kolijn heeft niet de gedachte
dat Nederland het dieptepunt al
heeft bereikt en daarmee het
keerpunt om de weg uit het dal
weer te vinden. „Ik zie nu geen
ontwikkeling in die richting. Ik
vrees zelfs dat het erger wordt.
Ik had vandaag bijvoorbeeld
graag steviger gehoord dat mijn
zorg kan worden weggenomen
dat een groot aantal moslimjon
geren de islam misbruikt als voe
dingsbodem voor extremisme."
Haselhoef knikt begripvol doch
kan Kolijn niet tegemoetkomen.
„Ik zou liegen als ik zou zeggen
dat ik uw zorgen niet deel. De
maatregelen die nu genomen
worden of achterwege worden
gelaten zijn juist de brandstof
voor het vuur en het extremisme
dat nu de gelegenheid krijgt om
zich zowel bij moslims als bij
niet-moslims uit te breiden. Ten
zij wij ons gaan realiseren dat
dat bestreden kan worden met
het tegenovergestelde: de liefde,
wijsheid en kalmte."
Maurits Sep
Nederland is de weg
kwijt. Na de moord op
Theo van Gogh overheersen
angst en verwarring. Tegen
stellingen verdelen de sa
menleving. Autochtonen te
genover allochtonen, chris
tenen tegenover moslims, ge
lovigen tegenover niet-gelo-
vigen, vrijheid van menings
uiting tegenover vrijheid
van godsdienst. Wim Kolijn
(60), lid van de gereformeer
de gemeente in Nederland
te Terneuzen en voorman
van de Staatkundig Gerefor
meerde Partij, discussieert
met Abdullah Haselhoef
(36), moslim uit Krabbendij-
ke en oprichter van de Ge-
meenschaps Partij. Zij laten
hun licht schijnen over de
ontwikkelingen in Neder
land. Ze bespreken hun ver
schillen, hun overeenkom
sten en hun verwachtingen
voor de toekomst.
Pratend over verwachting
gaan de gedachten van Wim
Kolijn in deze dagen rond Kerst
mis onwillekeurig naar de ad
vent. „Tijdens de advent gaat
het om de verwachting van de
geboorte van Jezus Christus.
Een christen leeft in de verwach
ting van Zijn wederkomst. Hij
zal oordelen over alle werken,
ook over de mijne. Het hele le
ven is een voorbereidingstijd op
dat oordeel, dat elk moment ge
veld kan worden."
Haselhoef: „Ook moslims gelo
ven dat Christus terugkomt en
vrede zal brengen en dat dit le
ven bedoeld is ter voorbereiding
op het leven hierna. De profeet
Mohammed zegt dat je God
moet aanbidden alsof je morgen
zult sterven en dat je moet wer
ken in dit leven alsof je voor al
tijd zult leven. Ach, er zijn zo
veel overeenkomsten tussen de
islam en het christendom. Het is
eerder zo dat duistere krachten
uit zijn op politiek gewin door
mensen met verschillende gelo
ven tegen elkaar op te zetten."
Kolijn: „Overeenkomsten, ze
ker, maar we moeten de kloof
niet over het hoofd zien. De i
Heere Jezus is de enige weg tot
het juiste leven.,Tegelijkertijd
ken ik moslims - en mensen die
met God en godsdienst hebben
afgerekend - die een leven lei
den dat respect afdwingt."
Haselhoef: „De islam zegt dat
elk mens geneigd is het goede te
volgen. Goedheid vind je ook bij
mensen die niet geloven. Soms
zijn zij zelfs oprechter, omdat ze
goedheid betrachten vanwege
de goedheid. En niet, zoals som
mige gelovigen, omdat ze den
ken er later beter van te worden
in de hemel."
Kolijn: „Ik onderschrijf dat
voor een deel."
Haselhoef: „Je komt uiteinde
lijk alleen in de hemel door de
genade van God."
toto's Ruden Riemens
Kolijn: „Dat bedoel ik. Maar bij
sommigen, en dat ben ik met u
eens, is sprake van een bereke
nende goedheid."
De claim van christenen dat de
Bijbel de enige juiste weg tot
God is, wekt wrevel in deze ont
kerkelijkte maatschappij, beseft
Kolijn. Maar deze claim wordt
wel gepraktiseerd met de volle
dige erkenning van de gewetens
vrijheid van anderen, bena
drukt hij. „Dat impliceert gods
dienstvrijheid. Die vrijheid is in
Nederland eeuwenlang gewaar
borgd."
Haselhoef: „Dat geldt ook voor
de islam. In westerse landen
vind je geen moskeeën die ouder
zijn dan honderd jaar. In islami
tische landen staan wel kerken
en synagoges van honderden ja
ren oud. Gelovensvrijheid is ook
daar eeuwenlang gewaarborgd
geweest."
Kolijn: „Vroeger wel. Het op
richten van christelijke kerken
is daar echter geen vanzelfspre
kendheid meer."
Haselhoef: „Ik heb daar wel een
verklaring voor. Het christen
dom wordt nu gedomineerd
door mensen als president Bush,
die zegt: God is met óns. En dus
niet met andersdenkenden. Isla
mitische landen, maar ook
niet-islamitische landen, zijn
meestal tegen dat evangelise
ren."
Kolijn: „Dat waren ze ook al
vóór Bush hoor. Vanuit de isla
mitische landen wordt wel erg
naarstig gezocht naar een ge
meenschappelijke vijand."
Haselhoef: „Dat gebeurt bij alle
conflicten.
Voetbalshirt
Toch beschouwen beiden religie
niet als de oorzaak van de pro
blemen. „Niet alle oorlogen zijn
begonnen om religieuze rede
nen", stelt Kolijn. „Het gaat om
willekeurig welke ideologie en
het geloof daarin. Het kan zelfs
gaan over de kleur van het voet
balshirt", beaamt Haselhoef.
Kolijn: „Ik zie geen botsing van
geloven, wel van levensbeschou
wingen. Nederland kent een
joods-christelijke en huirianisti-
sche traditie. Door de ontkerke
lijking is godsdienst naar de
marge van de samenleving ver
dreven. De komst van aanzienlij
ke aantallen moslims is daarbij
een complicerende factor. Zij
brengen nieuwe aspecten bin
nen in de samenleving. Die zijn
onwennig of bedreigend."
Haselhoef: „Met de ontkerkelij
king is religie voor veel autoch
tone Nederlanders iets buiten
lands geworden. Men weet niet
meer dat ook joden ritueel slach
ten. Dat ook sommige joodse
rabbijnen vrouwen geen hand
geven. Dat de hoofddoek verge
lijkbaar is met de pruik die jood
se vrouwen dragen."
Kolijn: „En mét de hoedjes die
onze vrouwen dragen."
Haselhoef: „Mensen weten al
leen niet meer dat sommige reli
gieuze uitingen net zo goed Ne
derlands zijn als Turks of Ma
rokkaans."
De afkeer van religie heeft een
evenzeer bedreigende keerzijde:
religieus fundamentalisme. „El
ke levensbeschouwing kan enke
lingen brengen tot fundamenta
lisme, religie dus ook", erkent
Kolijn. „Wat mij opvalt, is dat
onder de duizenden moslims die
verafschuwen wat er met Theo
van Gogh is gebeurd, een vrij
hoog percentage zit dat vatbaar
Johan 't Hooft (40) kreeg tien jaar geleden een baan als administrateur bij
een transportbedrijf in Halsteren. Zijn geliefde Kloosterzande verlaten
was daarom noodzakelijk, maar echt afscheid nemen van de streek deed hij
nooit. Reden: een balletje, netje en plankje. En dat zal in 2005 zeker niet ver
anderen.
Johan 't Hooft is speler, coach en voorzitter van tafeltennisclub SAR (Sla Al
tijd Raak) uit Kloosterzande. Daar kwam hij als dertienjarige terecht, om er
nooit meer weg te gaan. SAR blijft trekken, week in week uit. En dus trapt
't Hooft elke dinsdag- en vrijdagavond op het gaspedaal voor een trip van
vijftig minuten van Halsteren naar Kloosterzande. Hoe zijn vriendin daar
mee omgaat? „Die heeft net zoveel hart voor deze sport. Zij (Judith Morcus)
komt ook uit Kloosterzande en speelt bij Reynaert in Hulst. Zij traint op
maandagavond en speelt op donderdagavond competitie. Het is dus niet
voor niets dat wij over twee auto's beschikken. Als mijn vriendin niet net zo
verslingerd aan het spelletje was geweest als ik, had dat ongetwijfeld voor
problemen gezorgd", vertelt 't Hooft.
Voorlopig is er nog geen haar op 't Hoofts hoofd die erover denkt om de reis
jes naar zijn vroegere woonplaats te beperken. Tafeltennissen kun je volgens
de SAR-voorzitter van acht tot tachtig jaar, zolang je je doelstellingen maar
bijstelt, 't Hooft speelde lange tijd in het eerste mannenteam van SAR, werd
in 2000 Nederlands kampioen bij de C-licenties en haalde in 2004 de landelij
ke halve finale in dezelfde categorie. Nu speelt hij met het tweede team in de
afdelingshoofdklasse. „Ik heb de voorbije competitie nog 83 procent van
mijn potjes gewonnen, dus waarom zou ik aan stoppen denken? Ik ben na
tuurlijk al een tijdje over mijn top heen, maar het is gewoon een kwestie van
de knop omzetten. Ik train nu één keer per week. Na mijn dertigste merkte
ik immers dat het lichamelijk steeds moeizamer ging."
Met zijn eigen spel heeft 't Hooft dus niet meer al te hoge pretenties, maar
wel met het eerste vrouwenteam van SAR. Onder leiding van de Halstenaar
Johan 't Hart
komen de vrouwen uit in de eerste divisie. „Die meiden zijn met 26, 20 en 14
jaar nog jong. Simone de Klerk (de jongste) speelt zelfs in de Nederlandse se
lectie. Op termijn zouden ze best kunnen doorstoten naar de eredivisie. Dat
zou leuk zijn om eens mee te maken, al zijn er ook nadelen. Elk promoven
dus uit de eerste divisie wordt doorgaans afgebeukt in de eredivisie. Het klas
senverschil is enorm. Een verblijf in de eredivisie hoeft dus wat mij betreft
ook geen jaren te duren, want dat gaat ten koste van het plezier in het spel."
En heeft 't Hooft in zijn rol als voorzitter nog iets te wensen? „Nee, eigenlijk
niet. We hebben sinds een paar jaar een mooie, nieuwe sporthal, ook al is die
wat aan de krappe kant. Verder heb ik wat vrees voor het subsidiebeleid van
de gemeente Hulst. Na de herindeling is er een nieuwe regeling opgesteld,
die voor ons nadelig uitpakt. In het ongunstigste geval kunnen wij er 2500
euro op achteruitgaan. Dat is voor een club als SAR echt een heel groot be
drag."
Raymond de Frel
