Nieuwe allure
voor oude wijk
We plaatsen heus niet overal gouden kranen
Prinses Maximastraat
WOON
ANTIEKH VNDEl
DE P VC I ER
Vntiek en Interieur
bijlagen: 0113-315680
-mail:redactie@pzc.nl
'ostbus 314460 AA Goes
idvertentie-exploitatie:
loord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
'eeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
Jationaal: 020-4562500.
■aterdag 4 december 2004
Morgen koopzondag
van 13.08 -17.00 uur
Herenstraat Segcersstraaf S
Iidildburg tT (OtW)t>M1
ww» .aatiekfea tuk' klv pajitvr.iil
Een van de oudste wijken van Middel
burg wordt gedeeltelijk heringe
richt. Nieuw Middelburg, gelegen tussen
de Veerseweg en de stadssingel, was toe
aan een nieuwbouwproject. In de nieuwe
Prinses Maximastraat verrijzen zes koop
woningen en drie huurwoningen. Die
laatste worden geschikt gemaakt voor
rolstoelgebruikers.
achtergevel
Josien Bosscha en Roland Mesie. foto Ruben Oreel
Nieuwbouw in oude wijken
komt steeds vaker voor.
Versleten of overbodige geraak
te gebouwen moeten plaatsma
ken voor nieuwe projecten.
Meestal gaat dat hand in hand
met hervormingen in de zorg.
De nieuwe Prinses Maxima
straat is daar een typisch voor
beeld van. Waar vroeger het ge
bouw van Agogische Zorgcentra
Zeeland stond, staan nu gloed
nieuwe groepshuizen waar de
cliënten een nieuw onderkomen
hebben gevonden. Daarmee was
het doodlopende straatje nog
niet vol. Aan de andere kant van
de straat bouwt Woongoed nu
rijtjeshuizen, bestemd voor ver
koop en verhuur aan particulie
ren.
Het uiterlijk van de woningen
wordt zorgvuldig aangepast aan
de bestaande architectuur. Dat
valt niet mee, want in de wijk
staat een ratjetoe aan woningen.
Van de kenmerkende rijtjeshui
zen van architect Van Epen uit
begin jaren twintig van de vori
ge eeuw, tot klassieke pandjes
en sobere rijtjeshuizen uit de ja
ren 60 en 70.
Het nieuwe rijtje huizen is als
het ware een compromis tussen
heden en verleden. Een traditio
neel rood pannendak, maar wel
met een hoog opgetrokken voor
gevel waardoor de huizen een
modem tintje krijgen.
De huurwoningen en een van de
koopwoningen krijgen een aan
gepaste indeling zodat ze ge
schikt zijn voor rolstoelgebrui
kers. „Het is gebruikelijk dat ap
partementen worden aangepast,
maar er worden bijna nooit een
gezinswoningen voor rolstoelge
bruikers gebouwd", vertelt di
recteur E. de Ceuster van stich
ting Woongoed.
Op de eerste advertentie kwam
dan ook een stroom reacties los.
Uiteindelijk bleven 12 gegadig
den over, waaruit een selectie
moest worden gemaakt.
Drie gezinnen kregen uiteinde
lijk het verlossende telefoontje
dat ze een huis toegewezen kre
gen. „Ik zat te gillen aan de tele
foon, zo blij was ik", vertelt Jo
sien Bosscha (25) uit Middel
burg. Zij en haar vriend Roland
Mesie (27) zijn de toekomstige
bewoners van de Maximastraat.
Josien woont nu nog op een be-
nedenetage aan de Segeerssin-
gel. Dat optrekje is te klein ge
worden sinds Roland in haar le
ven kwam. „We kunnen hier
niet samenwonen, want in mijn
slaapkamer past niet eens een
tweepersoonsbed en mijn rol
stoel moet daar ook nog bij",
vertelt Josien.
Voor vrijwel al haar handelin
gen is ze afhankelijk van haar
rolstoel.
Drie jaar geleden kreeg ze het
appartement aan de Segeerssin-
gel toegewezen dat toen spe
ciaal voor haar werd aangepast.
„Helaas zegt een wet dat je pas
na zeven jaar weer in aanmer
king komt voor een aangepaste
woning. Die kleine lettertjes
hebben ons al veel ellende be
zorgd", aldusüoland. „Bij het
Regionaal Indicatie Orgaan
werd gezegd dat Josien van te
voren rekening had moeten hou
den met de normale fases in een
mensenleven. Alsof je alles van
te voren kunt incalculeren. Rij
de gemeente hoefde Josien zo
doende niet aan te kloppen voor
een aangepaste woning, maar
jaren wachten met samenwonen
is voor het stel ook geen optie.
„Ik ben nu nog in staat om van
het leven te genieten. Over zes
jaar lig ik misschien hele dagen
op bed", vertelt Josien. Zij leidt
aan Posttraumatische Dystrofie
(PD), een complicatie die na een
letsel of een operatie aan een le
demaat kan ontstaan. De ernst
van die ziekte staat los van de
ernst van het letsel. Zo kan een
kleinigheidje, bijvoorbeeld een
kneuzing van de hand, een ern
stige vorm van PD geven. Bij Jo
sien leidde een onnozele val van
haar fiets tot een leven als invali
de. Jarenlang kon Josien het
met krukken redden, maar sinds
de laatste twee jaar kan ze niet
buiten haar rolstoel. „Het wordt
van kwaad tot erger, kennelijk
heb ik te maken met een agres
sieve vorm."
Keuring
Voor Roland en Josien is dat re-
den te meer om vaart achter hun
verhuisplannen te zetten. Daar
koöitheel wat bij kijken. Na de
toewijzing van het huis moest
Josien naar de gemeente voor
een keuring'om te kijken welke
aanpassingen de.gemeente zou
vergoeden in hun nieuwe huis
aan de Maximastraat. „Dat was
een vreselijke keuring. Ik heb
helemaal niets toegewezen ge
kregen", vertelt Josien.
Woongoed kan nu niet alle aan
passingen doorvoeren die voor
haar noodzakelijk zijn. De drie
huurwoningen krijgen stan
daard een douche en een slaap
kamer beneden en in plaats van
een inpandige garage een kleine
re berging. Het huis is met zijn
acht meter uitzonderlijk breed,
zodat overal genoeg ruimte over
blijft om met een rolstoel te
draaien. Maar wat straks bij
voorbeeld nog ontbreekt is een
traplift, een aangepaste keuken
en een wasmachineaansluiting
op de benedenverdieping. De
stapel wasgoed valt straks dus
voor rekening van Roland, die
wel de trap op kan. Die bena
drukt overigens dat het niet aan
Woongoed ligt dat dergelijke
aanpassingen niet doorgevoerd
worden. „Hun verantwoordelijk
heid houdt ergens op en ik vind
dat ze al heel veel voor ons
doen", aldus Roland.
Directeur De Ceuster van Woon
goed bevestigt dat de huizen
niet voor elke gehandicapte hon
derd procent geschikt gemaakt
kunnen worden. „Wij doen ons
best en zijn nog in onderhande
ling met verschillende instan
ties om aanpassingen vergoed te
krijgen, maar We,kunnen niet
garanderen dat hètjukt."
Dat is ook een van deredenen
dat Roland en Josien liever een
huis huren dan kopen. „Wij moe
ten geld overhouden om specia
le voorzieningen te kunnen beta
len", zegt Roland. Hij vertelt
dat een eenvoudig douchebeu-
geltje al honderden euro's kost
en een in hoogte verstelbare keu
ken minimaal 10.000 euro.
Josien begrijpt niet waarom ze
de aanpassingen niet vergoed
kan krijgen. „Met mijn rolstoel
kan ik inmiddels prima leven,
maar onbegrip, vooral van men
sen die geacht worden je te hel
pen, dat maakt mij pas echt ge
handicapt", zegt ze. Alle proble
matiek rondom de inrichting
van hun huis neemt niet weg dat
het stel heel erg uitkijkt naar de
verhuizing. Josien: „Dat huis is
voor ons een godsgeschenk,
want nu kunnen we toch samen
verder."
De huizen worden naar verwach
ting in mei of juni 2005 opgele
verd. Hoewel de eerste paal be
gin oktober de grond in ging,
zijn alle huizen inmiddels ver
kocht of verhuurd. Dat is opmer
kelijk, want de wijk Nieuw Mid
delburg was de laatste tijd vaak
negatief in het nieuws. Het ima
go heeft kopers echter niet weer
houden van een snelle beslis
sing. Dat is volgens projectlei
der Patrick Harting van Woon
goed ook te danken aan de prijs
stelling. De gemiddelde prijs
voor de koopwoningen bedraagt
215.000 euro. Daarvoor krijgen
kopers een huis met een perceel
oppervlak van 200 m2. Alle wo
ningen hebben een grote tuin en
een riante woonkamer. Op de
verdieping bevinden zich drie of
vier slaapkamers en een ruime
badkamer. Ook hebben alle hui
zen een ruime bergzolder.
Positieve impuls
Omdat de bouw plaats vindt in
het midden van een bestaande
woonwijk, moesten er wel enke
le barrières geslecht worden. Zo
hebben omwonenden te maken
met een parkeerverbod zodat de
doorvoer van bouwmaterialen
ongestoord doorgang kan vin
den. Ook heeft de buurt tijdelijk
te maken met geluidsoverlast.
Volgens Patrick Harting zullen
de wijkbewoners uiteindelijk
blij zijn met het resultaat. „Het
project is een positieve impuls
voor de wijk. Het bevordert de
doorstroom onder de huurwo
ningen en de koopwoningen zor
gen voor veelzijdigheid." Woon
goed laat geen kans voorbij
gaan om het imago van
Nieuw-Middelburg te verbete
ren. Het volgende project is al in
beeld.
Aan de Sportlaan Nassau-
laan komt een nieuw woonge
bouw met seniorenwoningen en
wijkvoorzieningen. Opnieuw
een voorbeeld van nieuwbouw
bedoeld voor zorg- en welzijn.
Aan de leefbaarheid van de
woonwijk wordt druk gewerkt.
Nieuw-Middelburg zit in de lift,
al is die nog niet boven.
Anita Janse
In de serie woonberoepen
staat wekelijks een beroep
op het gebied van wonen
centraal. De meest
uiteenlopende personen
komen aan bod: van
stukadoor en architect tot
ambtenaar
welstandscommissie of
glazenwasser. Vandaag: de
woonwagenbouwer
Naam: Marion Vermue
Woonplaats: Clinge
Beroep: Woonwagenbouwer
Belangrijkste gereedschap: Telefoon en fax
Orders regelen, klanten adviseren, leveran
ciers bellen, vertegenwoordigers ontvangen
en natuurlijk het bouwen van de woonwagens
zelf. Dat zijn in een notendop allemaal werkzaam
heden waar Marion Vermue zich dagelijks mee be
zighoudt. Samen met haar man Willem runt ze
het bedrijf Arrow Caravans in Clinge.
Arrow is gespecialiseerd in het ontwerpen, bou
wen en transporteren van woonchalets. „Woonwa
gens klinkt toch net even iets minder chique",
zegt Vermue. De firma is een echt familiebedrijf
je. Het is een vijftien jaar geleden door haar man
overgenomen van diens vader. „We bouwen tus
sen de vijftien en twintig woonwagens per jaar en
daar hebben we het behoorlijk druk mee. Iedere
Het is volgens Vermue een aparte, niet alledaagse
wereld waarin ze werken. „Als je een contract op
maakt en er vervolgens mee bij de klant komt,
kan het gebeuren dat deze doodleuk zegt 'dat heb
je vast leuk opgeschreven, maar ik kan niet lezen'.
Dan moet ik de zaken toch even anders regelen.
Dat was in het begin best wennen."
De grote woonchalets worden allemaal vervaar
digd uit hout en gemaakt in de werkplaats aan de
Clingse Tieberghienweg. De timmerlieden doen er
ongeveer acht tot tien weken over om een woon
wagen te bouwen.
Tegenwoordig is het zo, dat bij het aangaan van
een contract de woonwagen geheel compleet thuis
wordt afgeleverd. Vermue: Alles is inclusief,
zelfs de spotjes zitten erin, en ook eventueel een
keuken als dat gewenst is. Ze moeten alleen de CV
en de riolering nog aansluiten, met een poetsdoek
door de wagen gaan en ze kunnen wonen. En nee,
het is heus niet zo dat we overal gouden kranen
plaatsen, dat is een fabeltje. Iedereen heeft wel
zien en wij proberen daarvoor te zorgen." Het ver
voer van de chalets heeft tegenwoordig de nodige
voeten in de aarde. Vroeger werden de woonwa
gens eerst compleet in elkaar gezet en zo ver
voerd. Die tijd is voorbij. Nu gaat de woonchalet
in delen op de oplegger en worden ze ter plekke
bij de klant in elkaar gezet. Qua tijd en planning
een hele verandering. „Wat wil je? Met al die
drempels, rotondes, paaltjes en poorten die overal
op en naast het wegdek liggen, is het vervoer van
een woonwagen niet meer zo eenvoudig. Een
woonwagen is gemiddeld een metertje of vijf
breed en die rijd je niet probleemloos meer overal
heen."
Ook de modetrends zijn in de loop der jaren be
hoorlijk veranderd. Wilden vroeger de meeste be
woners een wagen met houten kozijnen en deu
ren, tegenwoordig is het veelal kunststof wat de
klok slaat. „En daarin heb je ook weer af en toe
verschuivingen van wit naar crème en de laatste
tijd willen veel mensen weer kunststof met hout-
Nederland is voor Arrow de grootste afzetmarkt
voor de woonchalets. Een enkele wagen gaat naar
België. De grootste wagen die ze ooit hebben ge
bouwd en geleverd is er eentje van acht meter
breed, vijftien meter lang en zes meter hoog. „Dat
was een flinke jongen. We maken ze overigens in
alle soorten en maten en passen hem geheel aan
de wensen van de klant aan, mits dat mogelijk is
natuurlijk."
Er worden ook wel eens vreemde vragen gesteld.
„Laatst kwam er een echtpaar met de vraag of we
een chalet wilden bouwen dat in Turkije tegen
een bergwand paste. Het stukje grond lag naast
een ravijn. Bouwvakkers konden er geen stenen
huis zetten, dat was gezien de ligging te riskant.
Het bleef overigens bij de vragen alleen, want we
hebben na overleg met hen nooit meer wat van
hen vernomen. Mijn man en ik hebben elkaar hier
na toch wel even raar aangekeken."
