Zelfs grijze dagen
zijn hier mooi
Stierenhuid heeft geen zwangerschapsplooien
Leven in de polder bij
Biervliet
SFEER
GEBR. DOMIMCIS BV
WOON
I ser'e woonberoepen
«Mt wekelijks een beroep
op het gebied van wonen
centraal. De meest
Ween/opende personen
komen aan bod: van
wadoor en architect tot
ambtenaar
fondscommissie of
Sneuwasser. Vandaag:
de leerverver.
ZOALS SFEER BEDOELD IS
Rtegels-sanitair-haarden*
j •schouwen-natuursteen»
1 «mot TUBS*infraroodcabines»
YY v 11 i' t u i> v Aww.tloininiCus.nl
jjjactie bijlagen: 0113-315680
Lyy pzc.nl
tmailredactie@pzc.nl
Cs31,4460 AA Goes
^értentie-exploitatie:
En Midden-Zeeland: 0113-315520;
s-Vlaanderen: 0114-372770;
aal: 020-4562500.
13 november 2004
De bewoners van het nieuwbouwwijkje
van Biervliet kijken recht de polder
in. Patrijzen, elders in Zeeland nauwelijks
meer te vinden, scharrelen in een weiland
rustig aan de overkant van de huizen aan
de Zouteweg. „Een reiger komt hier elke
dag even op een paaltje zitten peinzen en
een uiltje liet zich tot voor kort ook regel
matig bewonderen. Fantastisch toch, zo'n
uitzicht."
Wonen aan de rand van Biervliet met uitzicht op de polder. foto's Peter Nicolai
bouwpastoor van Terneuzen.
„Inbreiding en opknappen van
centra heeft prioriteit. Nieuw-
bouwprojectjes aan de rand van
dorpen moeten ook geld opbren
gen om elders noodzakelijke op
knapbeurten door te voeren."
De nieuwe Woonvisie van Ter-
neuzen zal begin volgend jaar
alle intenties en plannen voor
de komende jaren weergeven,
belooft Van Waes.
-jk.
Aan de rand van Biervliet, Geuzenstraat en Zouteweg, worden nog nieuwe woningen gebouwd.
Tiny van Hulle en haar part
ner Jos Weijers wonen bijna
een jaar in Biervliet..Ze zochten
een huis met een lapje grond,
omdat Limburger Weijers in
Maastricht gewend was aan een
aardige tuin en als gepensio- -
neerd psychotherapeut graag
bleef tuinieren. Van Hulle werk
te destijds nog in Terneuzen.
dus stond voor beiden vast dat
hun gezamenlijke woning in
Zeeuws-Vlaanderen moest
staan. Tijdens de zoektocht be
landden ze een keer per ongeluk
in Biervliet. Het huis aan de
Zouteweg was bijna klaar en
vier maanden later, december
vorig jaar, woonden ze er.
„Geen dag spijt gehad", verze
kert Van Hulle (57). Als geboren
Zeeuws-Vlaamse - afkomstig
uit Philippine en lang in Terneu
zen - kende ze Biervliet natuur
lijk. Bang voor (sociale) stilte na
verhuizing naar het haringka-
kersdorp is ze nooit geweest.
Tenslotte is Terneuzen nog
maar een stief kwartiertje rij
den en bovendien ligt Oostburg
op zo'n zelfde afstand. „Het
strand is nauwelijks verder weg
en we houden allebei van lange
wandelingen. Biervliet ligt dus
eigenlijk hartstikke centraal."
En het mag dan stiller zijn in
een dorp, sociale contacten zijn
zo gelegd. Kinderen die je voor
de eerste keer zien, begroeten je
met een vriendelijk 'hallo'. Dor
pelingen die hun hond uitlaten
in de polder maken vriendelijk
een praatje als ze in de tuin
staan te werken en in het eeu
wenoude kerkje werd onlangs
nog een matig bezocht, maar
prachtig concert gegeven door
muziekverenigingen uit de om
geving. „De vriendelijke en on
gedwongen omgangsvormen
zijn echt een verademing",
vindt Tiny.
Dialect
Jos (70) wil dat iets nuanceren.
Ook hij maakt makkelijk con
tact, maar voelt zich af en toe
toch buitengesloten. „Mensen
blijven vaak dialect praten en
dat is voor mij echt niet te vol
gen." Dat, hopelijk slijtende, on
gemak neemt hij graag voor lief
als hij het afzet tegen zijn Bier-
vlietse verworvenheden: een
prachtig huis met een grote hof,
die niet alleen leefruimte garan
deren, maar ook plaats bieden
aan alle hobby's van het stel. Zo
is het chalet in de achtertuin
geen luxe opslaghok voor fiet
sen, gereedschap en tuinameu-
blement, maar een verwarmd
atelier. Een werkplaats waar hij
schildert en zij poppen maakt.
Toen Weijers en Van Hulle hun
droomplek vonden, was het huis
van buiten al bijna klaar. De
vorm beviel hen direct en omdat
binnen bijna alles aan hun wen
sen kon worden aangepast, wa
ren ze verkocht. De sleuven in
het plafond had Jos graag weg
gewerkt gezien, maar voor de
rest is het perfect. De regenpij
pen aan beide zijden van de
voordeur vond Tiny foeilelijk,
een smetje dat een trots jacht
alsnog tot modderschuit degra
deert. Maar nadat ze de afvoer
buizen verpakten in mooie rode
omhullingen verlenen de pijpen
- samen met de gewelfde luifel
boven de deur - hun huis zelfs
exclusieve stijl en statigheid. De
sterren op de oprit en in de hal
(afbeeldingen van de 'Maas-
treechter Staar') maken de en
tree helemaal voornaam.
Weijers en Van Hulle vielen me
de voor de woning door de slaap
kamer op de begane grond.
Extra ruimte
Programmeur Hans Kaashoek
bewoont ook een huis aan de
Zouteweg. Hij benut die extra
ruimte als kantoor en ontvangst
kamer voor zijn werk. Hij zocht
met zijn vrouw Ada Dieleman al
vijf jaar naar een huis met kan
toorruimte. „De meeste huizen
hebben boven wat extra ruimte,
maar als je klanten wilt kunnen
ontvangen is zo'n gesjouw door
het woonhuis niets. Dit huis
kwam dus als een geschenk uit
de hemel."
Wat voormalig Randstedeling
Hans betreft - Ada moest als vol
bloed Hoekse iets langer wen
nen - gold dat ook direct voor
de locatie. Hij vindt het prach
tig om de activiteit in de polder
te volgen. „Vergis je niet, er ge
beurt altijd wat. De koeien zijn
net de wei uit, maar de pinken
die hier van maart tot november
staan, zorgen immer voor ver
tier. Ze zijn nog zo jong en
speels dat ze de raarste bokken
sprongen maken en op elke voor
bijkomende hond afkomen. De
reiger is een trouwe gast en de
steenuil is pas weg sinds de
drinkbak van de koeien naast
zijn vaste stek kwam te staan.
Maar met de winter voor de
deur strijken straks weer tiental
len vogels hier neer. Prachtig
om kauwen of meeuwen op de
grond te zien stampen om een
worm naar boven te lokken."
De beide stellen kwamen per
toeval in Biervliet terecht, maar
de familie De Krijger woonde er
al. Ronny de Krijger is geboren
en getogen in Biervliet en wilde
met vrouw en twee zoons graag
in het dorp blijven. Ook al om-
dat-ie op het bedrijventerreintje
aan de westkant van het dorp
werkt. Voor het gezin De Krij
ger was het dus echt een zegen
dat het rigide beleid van enkele
jaren aan de kant is geschoven.
Onder het bewind van toenma
lig gedeputeerde Gert van Zwie-
ten, die destijds de opdrachten
van het toenmalige kabinet uit
voerde, waren nieuwbouwwij
ken in kleine dorpen uit den bo
ze. Tegenwoordig worden plaats
jes die al jaren zitten te sprin
gen om een aantal nieuwe wo
ningen keurig bediend door ge
meenten en projectontwikke
laars. Zo krijgen de tien huizen
die nu in de Zouteweg en Geu
zenstraat staan, de komende
twee jaar - anderhalf als het aan
Projectontwikkeling Terneuzen
ligt - gezelschap van nog een do
zijn nieuwe huizen. De nieuwe
bewoners krijgen de keus uit
nog andere woningtypes dan de
vier die er al staan. „Ook in de
dorpen bieden we de mensen
graag keus", werft woordvoer
der J. van de Walle.
De gemeente Terneuzen geeft
aannemers en projectonwikke-
laars de mogelijkheid om ook
buiten groeistad Terneuzen te
bouwen. Sturing blijft echter
wel noodzakelijk stelt wethou
der Adhemar van Waes, de
Voor de nieuwe bewoners van
het 'geuzenwijkje' in Biervliet is
de Woonvisie niet direct meer
van belang. De familie De Krij
ger bijvoorbeeld heeft voorlopig
wel haar plek gevonden. Moeder
Karin: „De kinderen hoeven de
straat maar over te steken en ze
zijn op school en mijn man fietst
binnen tien minuten naar zijn
werk." Jaren zoeken blijken dus
achteraf vaak de moeite waard
te zijn geweest. Mensen die op
zoek zijn naar rust én gezellig
heid, natuur én cultuur, bezin
ning en vermaak kunnen alles
van hun gading in een dorp vin
den. Zeker in Biervliet, menen
bewoners van het nieuwe wijk
je.
Hans Kaashoek is één van de
grootste attracties van het vrij
wonen in de polder nog verge
ten. „De wolken. De wolken zijn
geweldig, altijd weer anders. Je
kunt hier donderbuien uren van
tevoren zien aankomen. En de
lucht. Zonsopgang, zonsonder
gang, weersveranderingen. Vóór
ik hier woonde, heb ik nooit be
seft hoeveel kleurschakeringen
de lucht kent. Zelfs grijze dagen
zijn mooi!"
René Hoonhorst
'"'"tirk-Jan GiHloma
Naam: Wim Jautze
Woonplaats: Brouwershaven
Beroep: Leerverver
Belangrijkste gereedschap: Spuit en sponsje
Hij had jarenlang een horecagroothandel en
verdiende daar lekker mee. Maar op een ze
ker moment ging het kriebelen. Wim Jautze en
zijn vrouw Lettie besloten het roer om te gooien.
Geen personeel meer en zelf bepalen wat ze wel
en niet doen. Dat lukt ze aardig met hun bedrijfje
Geef Kleur Aan Uw Leren Bank, tot eind voiig
jaar bekend als Marco Leer, in Brouwershaven.
Daar krijgen lederen meubels een tweede leven.
Vier ranke eetkamerstoelen, grijs leer en wit fra
me, staan op een metalen rek. „Die stoeltjes wa
ren eerst wit, maar de eigenaar wilde het leer in
een andere kleur. In dit geval geen probleem,
maar niet alles kan. Leer is een levend materiaal.
Als je licht leer een donkere kleur wil geven, blijf
je verven. Als je van kleur gaat veranderen, moet
ir< UoVit Uw ï'n na-n lir>Vltp Irlpiir
wordt overgeverfd en donker leer in een donkere
kleur."
Jautze begon als leerreparateur. „Ik hield me be
zig met het onzichtbaar repareren van gaatjes in
leer. Dat was wel aardig, maar ik vond het niet
goed genoeg. Toen kwam ik in contact met ie
mand die leer verfde en zo ben ik hier ingerold. Ik
heb mezelf het vak grotendeels eigen gemaakt. En
ik heb ook cursussen gevolgd bij een leerlooierij
en bij TNO."
„We doen het hier echt met z'n tweeën. Bepalen
zelf wat we doen. Ik heb geen zin meer om me
over de kop te werken. Ik ben nu zestig en wil nog
wel een tijdje mee. Vorig jaar ben ik gedotterd,
dus we doen het rustig aan."
„We werken hier met producten die het milieu
niet belasten. Kijk maar, ik kan mijn handen ge
woon met water schoonmaken." Hij verwijdert de
zogenaamde hechter, een product dat op het
schoongemaakte leer wordt aangebracht vóór het
eigenlijke verven, inderdaad met water. „Boven-
hipn ipflpre hank dip wp nnknannpn is er wppv ppn
die niet op de afvalberg terecht komt. Zo ben je
ook positief bezig met het milieu. Er wordt veel te
veel en veel te snel weggegooid. Als ik een bank of
fauteuil opknap, ga ik ervan uit dat die minstens
weer drie jaar mee kan. Een bank moet het ook
waard zijn om een tweede leven te krijgen. En
dan praat je meestal over duurdere modellen. Het
is niet goedkoop wat ik doe. Zeker omdat er veel
tijd in gaat zitten. Er zit veel handwerk bij."
„Veel mensen denken dat ze zelf wel effe hun ban-
kie kunnen verven. Dan bellen ze mij en vragen
hoe ze dat moeten doen. Ik vraag dan altijd, ben
je al begonnen. Nee, zeggen ze dan meestal. Nou,
zeg ik dan, dat is dan het beste wat je gedaan
hebt. Als ik dan uitleg wat er allemaal moet gebeu
ren voor je leer kunt gaan verven, komen ze meest
al toch hier terecht.
De meubelen die bij de Jautze's binnenkomen,
zien er over het algemeen wat geteisterd uit. Slij-
tageplekken, doffe stukken en soms wat kleine be
schadigingen. „Eerst verricht ik, als het nodig is,
die reparatiewerkzaamheden. Dat kan ook een ka-
not.tpleunin? of zittine ziin." Lachend: ..Ik heb
net een zitting verstevigd, en daar ga je echt niet
meer doorheen. We hebben hier een leernaaima-
chine staan voor het leerwerk. En er hangen hier
ook huiden. Runderleer. Dat is het best voor meu
belen. Ik werk het liefst met stierenhuid. Daar zit
ten geen zwangerschapsplooien in. Ja, daar kun je
wel om lachen, maar de huid van een stier kun je
helemaal gebruiken."
„Vervolgens maak ik het leer schoon en breng de
hechter aan. Daar ben je al snel een dagje mee be
zig, want dat gebeurt met de hand en een sponsje.
Je moet het echt in het leer werken. Als dat voor
werk klaar is, ga ik spuiten. Eerst de naden en
dan de rest. Een bank blijft hier meestal een week
of twee staan. Klanten willen vaak van tevoren
weten wanneer hun bank of fauteuil klaar is. Dat
geef ik nooit precies aan. Je weet nooit wat je te
genkomt en ik wil alles goed doen. Ik zeg altijd
maar, ik bepaal wanneer de bank klaar is en dan
krijg je hem terug, geen dag eerder."
Annemarie Zevenbergen
