pzc
Pleidooi verlagen grens abortus
Musharraf bezoekt Beatrix
Baboesjkaphobia
pzc
Ook in kernland
SPD heerst wrevel
Kinderen vroeger levensvatbaar door vooruitgang wetenschap
25 september 1954
zaterdag 25 september 2004
Prinses Maxima praat met moeders van te vroeg geboren baby's in een ziekenhuis in Recife. Dat gebeurde tijdens het staatsbezoek dat zij
en prins Willem-Alexander vorig jaar maart brachten aan Brazilië. Hoogleraar Van Goudoever pleitte gisteren bij zijn oratie in Rotterdam
een lagere abortusgrens, mede omdat zeer vroeg geboren kinderen levensvatbaar blijken te zijn door de vooruitgang van de medische we
tenschap.
foto Robin Utrecht/ANP
door Joyce de Bruijn
De grens waarop in Neder
land abortus mag worden
gepleegd, moet worden ver
laagd naar 20 weken. Momen
teel ligt die uiterste datum op
24 weken zwangerschap. Maar
baby's zijn door de verbeterde
medische technieken steeds va
ker levensvatbaar op die leef
tijd. Neonatoloog prof. dr. Hans
van Goudoever, verbonden aan
het Erasmus MC-Sophia. pleit
daarom voor verlaging van de
abortusgrens.
In zijn oratie 'Te jong om te kie
zen", waarmee hij gisteren offici
eel het hoogleraarschap aan
vaardde. pleit Van Goudoever
ook voor het verlagen van de
leeftijdsgrens waarop kinderart
sen te vroeg geboren baby's be
handelen. Op dit moment is het
in Nederland beleid om alleen
kinderen die na een zwanger
schap van 26 weken worden ge
boren op de intensive care te be
handelen. „Er worden slechts
uitzonderingen gemaakt voor
baby's van 25 weken die het
goed doen. Die mooi roze zien,
goed huilen en een goed gewicht
hebben."
Het is de hoogste tijd om de dis
cussie over dat beleid open te
breken, vindt Van Goudoever.
De neonatoloog deed onderzoek
naar de gang van zaken in het
buitenland. Hij ontdekte dat het
in feite best meevalt met de zwa
re handicaps van extreem vroeg-
geborenen waarvoor in Neder
land zo wordt gevreesd. Als de
buitenlandse cijfers ook in Ne
derland opgaan, is het zelfs zo
dat er jaarlijks zo'n 100 extreem
vroeg geboren baby's sterven
die best een aanvaardbaar leven
hadden kunnen leiden. „Alleen
omdat we er in Nederland nu
eenmaal voor hebben gekozen
om vroeggeborenen van minder
dan 25 weken niet te behande
len."
In 1992 verscheen het rapport
'Doen of Laten', waarin onder
meer omschreven stond wat de
gevolgen van een ernstige vroeg
geboorte waren. Daarin stonden
kinderen omschreven die aan
een rolstoel gekluisterd waren
en andere ernstige lichamelijke
en verstandelijke handicaps had
den. Naar aanleiding daarvan
werd - na een intense maat
schappelijke discussie - beslo
ten dat baby's die eerder dan na
26 weken zwangerschap werden
geboren, niet naar een intensive
care te brengen. Die kinderen
stierven vervolgens in het zie
kenhuis waar ze geboren wer
den. „Ik denk dat het toen klop
te. Dat het goed was dat we
daarvoor hebben durven kiezen.
Maar inmiddels zijn we twaalf
jaar verder en komt uit veel on
derzoeken in het buitenland
naar voren dat kinderen van 24,
zelfs 23 weken overleven én dat
de kans op handicaps steeds
minder groot wordt. Je kunt je
dus afvragen of dat oude beleid
nog wel gerechtvaardigd is,"
zegt Van Goudoever, die allerlei
buitenlandse onderzoeken van
na 2000 onder de loep nam.
„Hoe dat in Nederland zit, we
ten we niet omdat we hier dus
geen kinderen van 24 weken be
handelen."
Longen
Moeders kunnen tegenwoordig
hormonen slikken die ervoor zor
gen dat de longen van de baby
sneller rijpen. Er bestaan medi
sche hulpmiddelen die ervoor
zorgen dat de longen van de
vroeggeborene beter ontplooien.
De kans op handicaps kan bo
vendien beter worden voorspeld
door geavanceerde diagnos
tische technologie. Vooral in dat
laatste moet volgens Van Goud
oever worden geïnvesteerd: „Be
grijp me goed, ik ben er geen
voorstander van dat je koste
wat kost kinderen in leven
houdt die zwaar gehandicapt
zullen zijn. Als je op een gege
ven moment ontdekt dat een
kind ernstig gehandicapt raakt,
kun je de behandeling alsnog
staken. Dat kun je bijvoorbeeld
voorspellen door echo's te ma
ken van de hersenen.
Van Goudoever wil dat kinde
ren van 23 en 24 weken tenmin
ste een kans krijgen. Want de
kans die zij maken op een aan
vaardbare kwaliteit van leven,
verschilt per persoon. „Die
grens kun je niet zomaar bij 26
weken trekken," heeft hij ont
dekt. „Of een kind het overleeft,
is bijvoorbeeld afhankelijk van
het geslacht, het ras en het ge
boortegewicht. Dat is uit een
groot Amerikaans onderzoek
naar voren gekomen. En daar
hebben ze niet even vijftig vroeg
geboren baby's van 24 weken
met elkaar vergeleken, maar dui
zenden. Een jongetje van 720
gram dat na 24 weken wordt ge
boren uit blanke ouders, heeft
37 procent overlevingskans. Een
meisje van 770 gram dat na even
veel weken uit Afro-Amerikaan-
se ouders wordt geboren, heeft
een overlevingskans van 91 pro
cent. Latijns-Amerikaanse kin
deren zweven daar ergens tus
sen in. Hoe dat komt, weten we
niet."
Behandeling
In Amerika en Japan, heeft Van
Goudoever uitgezocht beginnen
ze hoe dan ook een behandeling
bij alle baby's die al na 23 we
ken zwangerschap worden gebo
ren. Soms zelfs bij baby's van 22
weken. „Daar past onze onge
woon hoge grens voor abortus
natuurlijk niet bij. Het kan niet
zo zijn dat in de ene kamer een
baby na 24 weken op de intensi
ve care wordt behandeld, ter
wijl in een kamer verderop een
kind wordt geaborteerd."
Maar niet alleen in verre landen
is behandeling van heel vroeg ge
boren kinderen een vanzelfspre
kendheid. „In landen als Duits
land en Zweden bijvoorbeeld be
handelen ze bijna altijd, terwijl
wij in Nederland in nog geen
veertig procent van de gevallen
een behandeling beginnen."
Of Van Goudoever gelijk heeft
met zijn betoog, zal over acht
jaar blijken. Want inmiddels
wordt in heel Nederland ge
werkt met een uniform systeem
waarmee vroeggeborenen die op
de intensive care van een zieken
huis hebben gelegen, worden ge
volgd in hun ontwikkeling.
„Best kans dat ik dan moet toe
geven dat ik het volledig bij het
verkeerde eind heb gehad. Maar
het lijkt me sterk dat de overle-
vingscijfers in Zweden heel erg
afwijken van de cijfers hier.
Dan zouden we in Nederland
toch iets niet goed doen." Van
Goudoever weet nu al dat niet ie
dere vakbroeder het met hem
eens zal zijn. „Maar het is goed
om er weer eens over te praten.
Je moet een beleid niet voor al
tijd vast willen leggen." GPD
door Wierd Puk
In de Duitse deelstaat
Noordrijn-Westfalen wor
den morgen gemeenteraads
verkiezingen gehouden. Het
wordt een belangrijke test
voor de SPD in de deelstaat,
die wordt geassocieerd met
Hartz-IV, het fel bekritiseer
de regeringspakket van bezui
nigingsmaatregelen.
Hoewel het in deze belangrij
ke deelstaat om lokale verkie
zing gaat zal een eventueel
aanmerkelijk verlies van de
SPD van bondskanselier Ger
hard Schroder beschouwd
worden als een ramp voor de
Duitse sociaal-democratie.
De aan Nederland grenzende
regio met zeventien miljoen
inwoners, die wordt gere
geerd door een rood-groene
coalitie, is het kernland van
de SPD.
Hier, onder de rook van de
staalfabrieken van het Ruhr-
gebied en aan de rand van de
kolenmijnen, werd door de ar
beiders altijd op de so
ciaal-democraten gestemd.
Dortmund heeft met 14.000 le
den nog altijd de grootste
SPD-afdeling in de Bondsre
publiek.
Verzorgingsstaat
Maar de fabrieken en de mij
nen zijn inmiddels dicht en
ook in Noordrijn-Westfalen
lopen de kameraden in drom
men weg, uit onvrede over de
pogingen van de rood-groene
regering in Berlijn om de du
re verzorgingsstaat af te slan
ken.
In de oostelijke deelstaten
Brandenburg en Saksen stem
den afgelopen zondag veel kie
zers op de extreem-linkse
PDS en op neo-nazistische
randgroepen. In Noordrijn-
Westfalen moet blijken of het
hier om een typisch fenomeen
uit de voormalige DDR gaat,
of dat de onvrede ook aan de
grens met Nederland groot ge
noeg is om de bestaande ver
houdingen te ondermijnen.
„Enkele extremistische par
tijen zullen het misschien
goed doen omdat de toorn
van de kiezers zich ook hier>
op de gevestigde partijen i
richt", meent professor Uwe
Andersen van de Ru. I
hr-Universitat in Bochum
„Maar het rechts-extreme po- 1
tentieel in Noordrijn-Westfa- f
len is veel geringer." Boven- l
dien spelen bij gemeentelijke I
verkiezingen lokale partijen
een rol. Zo zitten in Bottrop,
een stad met 120.000 inwo!
ners in het noordelijke Ruhr- i
gebied, de communisten van
de DKP met een heuse drie- i
mansfractie in de gemeente-
raad.
In Noordrijn-Westfalen be
staat de vrees dat de kiezers
een andere manier zullen
gebruiken om hun ongenoe
gen te uiten: door thuis te blij
ven. Er wordt niet gerekend
op een opkomst van meer dan
50 procent.
In Berlijn probeert de SPD
uit de uitslagen van het vo
rige weekeinde moed te put
ten. De partij verloor in
Brandenburg niet zo zwaar
als verwacht, de betogingen
op maandagavonden tegen
'Hartz-IV' ebben weg, uit pei
lingen blijkt dat de meeste
burgers toch de noodzaak van
sociaal-economische hervor
mingen inzien en belangrij-
ker: ook de CDU deed het j
slecht in Brandenburg en Sak
sen.
Daarmee kwam een einde aan
een indrukwekkende zege
reeks van de christen-demo
craten bij deelstaat-, gemeen- i
teraads- en Europese verkie- i
zingen.
Flinterdun
Bij de sociaal-democraten
heerst zowaar weer iets als eu
forie. Maar de overwinnings-
retoriek van de partij van Ger
hard Schroder heeft een flin
terdunne basis. Noordrijn-
Westfalen is niet langer het 1
oude, vertrouwde sociaal
democratische bolwerk, zo J
bleek al uit de laatste verkie
zingsuitslagen in de deel
staat. GPD
door Harald Doornbos
Als toerist heeft hij Neder
land in een ver verleden
ooit bezocht, maar het is voor
het eerst dat generaal Pervez
Musharraf in zijn hoedanigheid
als Pakistaanse president Neder
land aandoet. Het officiële be
zoek van Musharraf begint op
maandag en zal twee dagen du
ren. Op het programma staat
een bezoek aan de koningin, be
windslieden en de Tweede Ka-
Toch gaat het de Pakistaanse
president niet zozeer om Neder
land. Veel belangrijker is dat
ons land op dit moment voorzit
ter is van de Europese Unie. Pa
kistan hoopt dat de EU druk op
aartsrivaal India kan uitoefenen
om het conflict over de zeggen
schap over de provincie
Kashmir in het voordeel van Pa
kistan te beslechten.
De EU zal van Pakistan willen
weten hoe het staat met de
strijd tegen het terrorisme, aan
gezien de bulk van de nog loslo
pende Al Qaeda leden zich in Pa
kistan bevindt. Sinds de aanval
len in de VS van 11 september
2001 is Pakistan een belangrijke
bondgenoot van de Amerikanen
in de strijd tegen het terrorisme.
Zeer tegen de zin van veel Paki-
stanen.
De Pakistaanse leider hoopt ver
der twijfels weg te nemen bij
sommige EU-staten over zijn ei
gen positie. Musharraf, die in ok
tober 1999 middels een geweld
loze staatsgreep aan de macht
kwam (reden voor toenmalige
premier Kok en minister van
Buitenlandse Zaken Van Aart-
sen een bezoek aan Pakistan af
te zeggen), is nog altijd presi
dent en hoofd van het leger. Hij
lijkt van zijn belofte af te willen
om zijn uniform komende de
cember aan de wilgen te zullen
hangen.
Steeds openlijker liet Mushar
raf de afgelopen weken blijken
dat hij aan wil blijven als hoofd
van het leger. Enkele EU-staten
hebben al gezegd dat zij het
liefst een volledige terugkeer
naar de democratie zien.
Afgezien van wat handel over
en weer, hebben Nederland en
Pakistan eigenlijk niets gemeen,
Pakistan richt zich uit finan
ciële overwegingen bijna volle
dig op de VS en zijn voormalige
kolonisator, Groot-Brittannië.
Een grote meerderheid van de
Pakistanen heeft nog nooit van
Nederland gehoord. Sommigen
menen zelfs dat het een merk
scheerschuim is. Een enkeling
heeft Nederland bezocht, al
wordt ons land vaak verward
met Duitsland. „Ik vond Neder
land heel mooi", zegt de 28-jari-
ge Aqil Shah in Islamabad.
„Met name Berlijn was prach
tig."
De enige directe link tussen bei
de landen is Abdul Qadeer
Khan, de Pakistaanse atoomge
leerde die in Nederland verbleef
en in de jaren zeventig nucleaire
geheimen stal bij Urenco met be
hulp waarmee hij later in Paki
stan een kernbom maakte. Khan
werd begin dit jaar onder huis
arrest geplaatst door president
Musharraf omdat bleek dat hi]
de nucleaire geheimen tevens
had doorverkocht aan Iran, Li
bië en Noord-Korea.
De Khan-affaire is dermate pijn
lijk voor beide landen dat Neder
land noch Pakistan zal staan te
springen om nog eens uitvoerig
te bespreken hoe Khan beide
landen jarenlang voor het lapje
kon houden. GPD
George W. Bush en Pervez Mu
sharraf schudden elkaar afgelo
pen woensdag de hand tijdens
een ontbijtbespreking. Pakistan
is een belangrijke bondgenoot
van de Verenigde Staten in de
strijd tegen het terrorisme.
foto Larry Downing/RTR
Over die titel zal ik u nog even in
het ongewisse laten. Maar waar
schijnlijk hebt u het al eens meege
maakt, misschien in deze laatste vakan
tieperiode toen uw grijzende haren
weer eens te berge rezen: uw volwassen
kinderen een weekje naar Thailand of
Egypte en of u dan even op de kleintjes
wilde passen.
Straks met de wintersport gebeurt het
misschien weer: verhuizen, want voor
die kleintjes is het toch beter om in hun
eigen ouderlijk huis opgevangen te wor
den. Daarmee ben je al meteen van je a
propos, verdreven van eigen huis en
haard. Eerst mis je je lijfblad, want dat
wordt op dit adres niet bezorgd of in de
luidruchtige kinderdrukte kom je toch
niet tot lezen. Dankzij de kleuterschool
en de crèche die gelukkig nog open
zijn, valt de eerste dag nog mee: het
blijft bij zes keer heen en weer op de
fiets plus natuurlijk die nare hond die
drie keer uitgelaten moet worden, de
verschoningen en de extra lange ver
haaltjes voor het naar-bed-naar-bed
ritueel. Maar dan is er de tweede dag,
als je op een volstrekt onchristelijk uur
door die koters van je bed wordt ge
licht. Zonder enig respect voor je gevor
derde leeftijd moet er dan al meteen ge
stoeid worden, zulks geheel in strijd
met wat de echte ouders ons op het
hart hebben gedrukt.
Als een grote leegte strekt de week zich
voor ons uit: wat te doen? De tuin in,
naar het klimrek en de schommel. Nee,
het regent. Binnen dan: puzzels, lego,
krijtjes, kleurpotloden en viltstiften,
verstoppertje en krijgertje, nee nu toch
maar de goocheldoos, de miniatuur-ga
rage met raceautootjes... of toch maar
weer een computerspelletje.
Aan het eind van de dag overzien we
het slagveld: rondslingerende kinder
kleren, een kamerbreed kerkhof van ge
sneuveld speelgoed, voedselresten en
verfklodders rondom de eettafel, wegge
worpen kussens in de slaapkamer. Wat
doen we morgen? De kinderboerderij,
de kermis, een pickmc op de fiets, het
strand, McDonald's? Amechtig neerzijg
end op de zitbank maken we 's avonds
een voorlopige balans op van wat ons
voor de rest van de week nog te wach
ten staat: afzien.
Weet U het nu? Juist: baboesjkaphobia.
Afgeleid van het Russische baboesjka,
wat oma betekent, zou je het dus
oma-fobie kunnen noemen: de vrees
van de vooral vrouwelijke en wat jonge
re grootmoeders om na een volbracht
ouderschap ook nog eens opgescheept
te worden met de kinderen van je kinde
ren. Een psychische aandoening, ver
oorzaakt door een postmodern virus
dat zich in het laatste decennium van
de vorige eeuw heeft ontpopt tot een
heuse welvaartskwaal samen met
stress, ADHD en burn-out. Vooral vrou
wen die zich niet op de feministische
emancipatiegolf van destijds hebben
laten meevoeren, zijn er gevoelig -
soms zelfs allergisch - voor. Door kin-
derzorg overmand konden of wilden ze
toen niet emanciperen en nu hebben ze
het gevoel iets groots en meeslepends
gemist te hebben dat ze alsnog willen
inhalen: misschien geen carrière, maar
dan toch een lees- of studieclub, een ei
gen leven bevrijd uit het tranendal der
moederplicht. Want je bent nog jong en
je wilt wat, alsnog. Een paar van zulke
oma's - niet de meerderheid - mag ik
tot mijn vriendinnenkring rekenen
naast enkele vroege vogels die nooit
moeder werden of het grootmoeder
schap als een overwegend zakelijke ver
bintenis - liefst contractueel vastge
legd- wensen te zien.
Ik heb daar een mening over. Eén: moe
derschap - ouderschap in het algemeen
- is nooit voltooid. Kinderen mogen
dan volwasssen worden, maar daarmee
houden ouders niet op ouder of grootou
der te zijn.
Twee: Niemand kan toch in gemoede
de ouderlijke zorg van toen bestempe
len als een ondraaglijk offer dat niet
ten tweede male van hem of haar ge
vraagd mag worden, al is dat maar in
deeltijd. Trouwens, waar is dan het
mannelijke equivalent, de opa-fobie?
Zeker, de heksenketel zoals hierboven
geschetst, eist al na enkele dagen zijn
tol aan aanstoot, ergernis en getob.
Maar wordt dat alles niet ruimschoots
vergoed als zo'n kleuter, wandelend op
straat, zijn kleine handje in de jouwe
legt?
Nee, het probleem - als het bestaat -
ligt elders. Kortgeleden maakte deze
krant met de onhartelijke titel 'Opa en
Oma niet welkom' melding van een on
derzoek verricht in opdracht van een
van onze groothandelaren in vakan-
tie-pret, Center Pares. Tweederde van
de Nederlanders neemt de grootouders
nooit of bijna nooit mee op vakantie.
Eenderde vreest hun bemoeizucht en
eenvijfde voorziet regelrechte inzie.
PATIENT - Dokter G.A. van
Boeckel uit Vlissingen werd on
langs opgeroepen om hulp te
verlenen aan een wel heel bij
zondere patiënt: een jonge
leeuw.
Die verwees in eerste instantie
door naar de dierenarts, maar
volgens de eigenaren van de
leeuw, circus Van Bever, wa
ren de plaatselijke dierenart
sen niet beschikbaar. Zodoen
de stemde de Vlissingse huis
arts toe om de maag van de
leeuw leeg te pompen.
TELEFOONS - In Nederland
zijn er op iedere honderd inwo
ners acht telefoontoestellen.
u
Daarmee staat Nederland on
deraan een lijst waarop naast.
Amerika, Canada, Nieuw-Zee-
land en Australië nog acht an
dere Westeuropese landen
staan. Sinds 1928 is het tele
foonverkeer in deze landen
sterk toegenomen.
REGEN - In het Pakistaanse
West-Pendjaab is gisteren 41
centimeter regen gevallen in
zeventienenhalf uur onafgebro
ken regenbuien. Dit zeldzame
natuurverschijnsel heeft vele
daar aanwezige hutten van
vluchtelingen weggespoeld, 46
personen kwamen om het le-
Nou, als de verhoudingen zo liggen dan
wil ik niet eens met ze op vakantie!
En waarom zijn we dan wel goed ge
noeg om op ze te passen? Als je dat
meer dan 9 uur per week doet heb je -
volgens een ander onderzoek - 55 pro
cent meer kans op een hartaandoening!
Ziehier alweer een prijs die we met zijn
allen betalen voor wat emancipatie en
vooruitgang wordt genoemd: kinderen
die overvoerd worden met de hebbedin
getjes van deze tijd; ouders die - druk,
druk, druk - door hun (soms dubbele)
carrière worden opgejaagd en die de
helpende hand verwachten van opa en
oma, maar die ook de grootouderlijke
bemoeizucht vrezen. Want, zo zeggen
ze, je kunt een kind van nu niet meer
opvoeden zoals jullie het vroeger de
den: uit de losse pols.
Kom nou! Zo anders was het dertig
jaar geleden nou ook weer niet. Trou
wens, met vut en pre-pensioen zijn die
oudjes van tegenwoordig nog jong ge
noeg om, als het moet, met die tegen
woordige hebbedingetjes - van dvd tot
internet - overweg te kunnen. En ze
moeten wel, nu de lasten van de vergrij
zing niet op hun eigen schouders, maar
op die van hun werkende kinderen ko
men te rusten. Nee, dan hebben ze dat
in de Derde Wereld - ver weg van onze
vooruitgangspsychose - beter opgelost:
daar zorgen drie generaties voor el
kaar, in één huishouden. En niemand
heeft daar last van baboesjkaphobia.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Lezersredacteur: A. J. Snel
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315660
Fax. (0113)315669
E-mail lezersredacteur@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel (0118)493000
Fax: (0118)493009^
E-mail redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail. redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454651
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc- nl
Opening kantoren:
Maandag Fm vrijdag
van 8.00 tot 17 00 uur
Zierikzee en Hulst-
8.30 tot 17.00 uur
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag Fm vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een toeslag)
per maand: 19,95
per kwartaal 58.00
periaar €222.50
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk. 1 maand voor het
einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 31, 4460 AA Goes
Losse nummers per stuk.
maandag Fm vrijdag: 1,20
zaterdag 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47 70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden uitgevoerd
overeenkomstig de Algemene
Voorwaarden van Wegener NV en volgens
de Regelen voor het Advertentiewezen
Overlijdensadvertenties:
maandag Fm vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag van 16.00 tot 18 00 uur
Tel. (0113)315555
Fax (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel (0113)315540
Fax: (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax (0114)372771
Business to Business/Onroerend goed
Tel (076)5312277
Fax. (076)5312274
Internet: v
c nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor ome
(abonnementen)administratïe en om u te Haten) informeren over voor u relevante diensten on pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteer
de derden Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dn schriftelijk melden bij PZC, Ie-
Postbus 31 4460 AA Goes
Behoorttot WGGGNGR
