Meneer zeggen,
dat is best wel
even wennen
Brugpiepers
22 Ludduvudde van een ex-kabouter
23 Daar is de gouvernante weer
25: Bang voor de tandartsrekening
jdctie bijlagen: 0113-315680
fow.pzc.nl
Jail:redactie@pzc.nl
ostbus 31,4460 AA Goes
Uvertentie-exploitatie:
S en Midden-Zeeland: 0113-315520;
0114-372770;
020-4562500.
zaterdag 11 september 2004
je Leontine (12), ook uit Kloosterzan-
de, ging nog een stapje verder. „Mijn
hele kamer is verbouwd."
Brugklassers bereiden zich doorgaans
zeer goed voor op de overstap. Vooral
meisjes laten niets aan het toeval
over. Ze dubben soms maanden welke
agenda ze zullen nemen en hebben die
dan ook al weken voor de eerste
schooldag in huis. Hetzelfde geldt
voor kaftpapier, schriften, de rugzak
en leuk schrijfgerei. Je schooluitrus-
ting zegt immers veel over wie je bent,
of in ieder geval, wie je zou willen
zijn. Jongens wachten vaak tot het
laatste moment om hun inkopen te
doen.
Bij boekhandel Van Remortel in Hulst
weten ze als geen ander wat 'vet' is on
der brugklassers en wat niet. De top
drie van populaire schoolagenda's
voor meisjes van dit jaar: Hoe Over
leef Ik School, van Francine Oomen,
de Winnie de Poeh agenda en die van
de bekende tekenaar Vis. „Met de
agenda's van de Fancy, Converse All-
star en Lee Cooper hoef je niet op
school te verschijnen, die zijn niet po
pulair", zegt N. Van Remortel. „Jon
gens gaan voor de Southparkagenda
en de aloude Ajax- of Feyenoord-agen-
da blijft ook goed verkopen."
De brugklassers van het St. Willi-
brordcollege in Goes hoefden over
hun schoolagenda niet na te denken.
Ze kregen allemaal dezelfde van
school. Een weinig flitsend exem
plaar, maar geschikt waar hij voor be
doeld is: het noteren van huiswerk.
Dan de schooltas. Vroeger was er wei
nig keus. Er was er maar één, en dat
was een degelijke, donkerbruine lede
ren schooltas met van die vakken. Het
eerste jaar was ie zo stijf dat er bijna
niks inpaste, op het laatst bleef er
slechts een vodje van over. De laatste
jaren is de rugzak helemaal in zwang.
En die moet dan bij voorkeur van
Eastpack of van Kipling zijn. Mode
kleur dit jaar: Rood.
De bruine boekentas wordt volgens G.
d'Haens van HP Lederwaren in Hulst
nog maar sporadisch verkocht. En
dan ook nog eens enkel aan leraren.
Vroeger mocht een rugzak niet 'want
daar gaan de boeken van kapot'. Te
genwoordig wordt een rugzak, om er
gonomische redenen, juist aangera
den. „Met een rugzak is het gewicht
...beetje eng...
...het smoelenboek...
Op de eerste (toen nog elpee) van
Kinderen voor Kinderen werd de
overgang van groep acht naar de brug
klas treffend verwoord:
Het is net leren zwemmen
Je neemt je eerste duik
Met bibbers in je benen
En vlinders in je buik"
Ze waren een jaar lang de oudsten en
de grootsten. Hadden aanzien van de
kinderen uit de lagere groepen en hun
vaste plaatsje in de sociale pikorde.
En toen was daar de overstap naar de
'grote school'. Spannend, maar tegelij
kertijd ook eng. Een nieuwe school,
een jaar de jongste en de kleinste en
opnieuw een plaatsje in de groep zien
te verwerven; het is zowaar niet niks
als je twaalf jaar bent.
Niet alleen voor de honderden Zeeuw
se nieuwe brugklassers was het stres
sen, de afgelopen week. Ook sommige
ouders hadden het er moeilijk mee, zo
blijkt. Een Koewachtse moeder geeft
enigszins schoorvoetend en be
schaamd toe dat ze haar dochter
Esmee met een brok in de keel stond
uit te zwaaien toen ze dinsdag vertrok
voor haar eerste echte lesdag aan het
Reynaertcollege in Hulst. „Ze was
heel nerveus en zag zelfs wat bleekjes.
Ik kreeg nog een knuffel van haar en
dat deed me toch echt wat hoor, ik
moest wel even slikken, 't Blijft toch
je kleine meid hè."
Knuffelberen
De brugklas markeert voor velen het
eind van het kind-zijn. Ook ik voelde
vijftien jaar geleden, een paar weken
voor de eerste schooldag op de middel
bare school, de drang om af te reke
nen met het verleden. Barbies en knuf
felberen werden resoluut in een grote
witte Curverbox gepropt, deksel erop,
en de plastic doos werd met een luid
'zo!' op zolder gedropt. Drie weken la
ter sleepte ik de doos terug de trap
af... Zó volwassen was ik nou ook
weer nog niet.
Ook Petra (12) uit Kloosterzande, nu
kersverse leerlinge van de Havo/Vwo
brugklas 1L van het Reynaertcollege
hakte prompt de knoop door. „Ik heb
alle kinderachtige spulletjes op mijn
kamer weggedaan. Daar was ik nou
wel aan toe, dacht ik zo." Klasgenoot-
goed verdeeld over de hele rug, van
zo'n ouderwetse schooltas krijg je een
lamme arm", zegt brugklascoördina
tor C. d'Hondt van het Reynaertcolle
ge. Een verrekte schouder was vroe
ger blijkbaar niet zo erg.
Roze
In de meeste scholen is de gymzaal de
plaats voor de uitgifte van de boeken.
In nette stapels liggen ze klaar. De
leerlingen schuiven netjes aan in de
rij, de rugzak nog leeg. Voor sommi
gen is de schok groot als ze zien wat
ze die middag nog mee naar huis moe
ten slepen. „Dat krijg ik dus nóóit op
mijn bagagedrager!", zegt een eerste
klasser met een kapsel waar hij die
ochtend duidelijk veel aandacht aan
heeft besteed „Ik ben toch wel blij
dat ik op het laatst nog die grote rug
zak heb gekozen", zegt een lang, ma
ger meisje tegen een docent. Om er
even later uit te floepen: „Eigenlijk
omdat het de enige roze was." Een an
der meisje is duidelijk opgelucht als
ze van een lerares hoort dat ze echt
niet elke dag alle boeken moet meene
men.
Rugzakken worden volgepropt en la
ter in de kantine weer leeggehaald om
de boeken er op zo'n manier in te stop
pen dat de gesp vooraan wél dicht
kan. In een onnatuurlijke hoek vooro
vergebogen wordt de fietsenstalling
opgezocht. De ouderejaars blijven nog
even in de kantine hangen om te klet
sen, de brugklassers spoeden zich
naar huis. Opvallend vaak op een nieu
we fiets. De reis van huis naar hun
...dat krijg ik nóóit op mijn bagagedrager...
...vijftien kilo... foto's Ruben Oreel
...'t blijft toch je kleine meid...
nieuwe school is voor velen immers
heel wat langer dan vroeger naar de
basisschool in hun eigen dorp.
Als thuis, op verzoek, de rugzak op
moeders weegschaal wordt gezet,
slaat de wijzer door naar gemiddeld
vijftien kilo. Goed, niet alle boeken
hoeven elke dag mee, maar een brug
klasser neemt over het algemeen het
zekere voor het onzekere en sleept de
eerste maanden toch maar de woor
denboeken mee, ook al hebben ze wis
kunde. Je weet immers maar nooit...
De brugklassers, ook wel liefkozend
of denigrerend brugwuppen, -piepers
of -smurfen genaamd, werden aan het
begin van deze week niet meteen in
het diepe gegooid. Op veel scholen
werden introductiedagen gehouden
om elkaar, de leraren en het gebouw
beter te leren kennen. Op scholenge
meenschap Nehalennia in Middelburg
knutselden de eersteklassers een zoge
naamd 'smoelenboekje' in elkaar en
op het Goese St. Willibrord bogen de
brugklassers zich in kleine groepjes
over een drietal opdrachten, waaron
der een speurtocht door de school en
een vossenjacht ('zoek de juiste do
cent'). Het nam de zenuwen voor de
eerste schooldag echter niet weg.
„Ik heb niet veel geslapen", geeft Yo-
rick (12) uit Serooskerke (S) toe. Sa
men met onder anderen Luca en Stép-
hanie uit Goes en Florien en Stephan
uit Zierikzee is hij ingedeeld in klas
Bid van het Willibrord. De klassen-
mentor heet Jeroen „Maar we mogen
hem niet bij de voornaam noemen",
zegt Stéphanie. „We moeten meneer
zeggen, dat is best wel wennen."
In de kantine van het Reynaertcollege
aan de Zoutestraat zitten de brugklas
sers Carolien, Ingrid en Marinda uit
Hulst, Amelle en Serge uit Lamswaar-
de en Petra uit Kloosterzande met zijn
allen uit te blazen na de eerste halve
lesdag. Allemaal zien ze er onberispe
lijk uit. De meiden wisten dan ook al
weken wat ze zouden aantrekken op
de eerste echte schooldag. Petra:
„Mijn setje lag al weken klaar hoor.
Kijk, nieuwe broek!Leontine uit
Kloosterzande had niet gerekend op
het warme weer en moest op het laatst
nog improviseren. „Dus heb ik maar
wat uit de kast getrokken." De juiste
eerste indruk is allesbepalend.
Alle brugklassers hebben een lijstje
gekregen met daarop de regels die ze
dienen te volgen. Niet bij de lockers
rondhangen, rustig van lokaal naar lo
kaal lopen, niet de stoelen verzetten
in de kantine en roken mogen de brug
klassers ook niet. De ouderejaars wel.
Oneerlijk vinden Petra en Ingrid dat
niet. „Roken is goor, ik zou het niet
eens doen, ook al mocht het."
Nog ruim voor de bel gaat voor het vol
gende lesuur, hijsen ze hun uitpuilen
de rugzak op de rug en gaan er van
door. Op zoek naar het lokaal waar ze
voor het eerst Franse les krijgen. In
Middelburg vraagt een groepje brug
klassers de weg aan een paar tweede
klassers. Zij staan de wuppen vriende
lijk te woord. Vorig jaar stonden ze im
mers in hun schoenen en ze lijken zich
te herinneren hoe ze zich zelf voelden,
zo op hun eerste dag.
Esmee uit Koewacht heeft haar eerste
schooldag, tot haar moeders opluch
ting, goed doorstaan. „Ach mam, de
eerste week is altijd de ergste."
Sheila van Doorsselaer
Als eendjes sjokken ze ver
twijfeld achter elkaar
door de gangen op zoek naar
het biologielokaal, de splinter
nieuwe rugzakken te zwaar ge
laden. De meester is nu een me
neer, de juf een mevrouw en op
het schoolplein met je scou-
bidoutouwtjes spelen is nu niet
meer cool. De nieuwe lichting
brugklassers is aangetreden.
Over onzekerheid, de agenda
als statussymbool en de aan
loop naar de puberteit.
