PZC Je moet niet klagen over de haan Een alarmsysteem kan geen boeven vangen W3 Burgers in de polder WOON Redactie bijlagen: 0113-315680 iyww.pzc.nl E-mail.Tedactie@pzc.nl Postbus 314460 AA Goes Advertentie-exploitatie: Noord- en Midden-Zeeland: 0113-315520; Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770; Nationaal: 020-4562500. zaterdag 4 september 2004 Een krans van bloemen Vanuit dit dijkhuisje bij Zonnemaire heb je een weids uitzicht over het polderlandschap. In het buitengebied treffen we steeds meer burgerwoningen aan, zoals deze woning bij de Westerschouwse Inlaag, Westerschouwen. Ze hebben het land schap gevormd, de boeren. Open polderge bied, gelardeerd met boer derijen, is het handels merk van het platteland. Dat wil de gemeente Schouwen-Duiveland graag zo houden. Het nieu we bestemmingsplan bui tengebied moet een dam opwerpen tegen het steeds verder oprukken van bur- gerbewoning in het buiten gebied. En wil voorwaar den scheppen voor het be houd van bedrijvigheid in dat buitengebied. Het buitengebied als één gro te villawijk, vol met tot kitcherige boerderettes omge toverde boerderijen waar zo'n beetje alle sporen van het boe renbestaan zijn uitgewist. Dat is het grote schrikbeeld van de ge meente. Zover mag het niet ko men en zover komt het ook niet. Zeggen wethouder R. van der Wekken en ambtenaar P. Engel voort, die het project bestem mingsplan buitengebied bege leidden. Geen simpele klus voor beide heren, want er zaten nog al wat onderlinge verschillen tussen de bestemmingsplannen buitengebied zoals die in het ver leden door de toenmalige zes ge meenten op het eiland waren vastgesteld. Dat betekende in de praktijk dat iets in de ene ge meente wel mocht er in de ande re taboe was. Aan die onduide lijkheid is nu een einde gemaakt met het oog op behoud van het open polderlandschap. Het Schouwen-Duivelandse bui tengebied telt momenteel zo'n zeshonderd door burgers be woonde woningen, tegenover naar schatting een kleine vier honderd boerderijen. Die laat ste categorie zal, voorspellen Van der Wekken en Engelvoort, in de toekomst ongetwijfeld nog verder slinken als er geen maat regelen worden getroffen. On der gestresste randstedelingen groeit de laatste jaren de animo een rustig plekje op het platte land te zoeken. Met alle risico's vandien. Engelvoort: „Ik denk dat we er net op tijd bij zijn. Veel langer hadden we niet moeten wachten met het aanscherpen van de re gels voor burgerbewoning in het buitengebied. Wonen in de pol der is heel populair, maar het mag - vinden wij als gemeente - nooit ten koste gaan van de be drijvigheid in het buitenge bied." „De praktijk heeft ge leerd", stelt Van der Wekken, „dat dit risico wel degelijk be staat. Mensen komen dan in de zomer een keer kijken naar zo'n leegstaande boerderij en zijn verkocht. Ze realiseren zich niet nologische bestemming 'platte landswoning' in het leven te roe pen. Voor de niet-bedrijfswonin- gen in het buitengebied worden nu nog dezelfde milieuregels ge hanteerd als voor huizen binnen de bebouwde kom van dorp of stad en die zijn behoorlijk streng als het gaat om geur en geluid. Voor genoemde 'platte landswoningen' moeten soepe ler milieuregels gelden, hetgeen in de praktijk betekent dat bur gerbewoners van het buitenge bied bepaalde 'hinder' moeten accepteren. „Dat zou een goede oplossing zijn", vindt ook Engel voort. Voorlopig moet de ge meente echter met andere mid delen proberen een dam op te werpen tegen al te ver oprukken de burgerbewoning van het bui tengebied. Dat kan onder meer via de vergunningverlening. Wil een burger in een leegstaan de boerderij gaan wonen dan dient de bestemming veranderd te worden van een agrarische in dat verderop nog een boerderij in vol bedrijf is en dan krijg je klachten over hanengekraai en het geluid 's avonds of 's och tends vroeg van een tractor. De milieuwetgeving staat boeren toe om als dat nodig is 's nachts te werken op het land. Maar er wordt wel over geklaagd." Nieuwbakken buitenlui maken het leven van hun boeren-buren soms behoorlijk ongemakkelijk. Ongewenst, vindt wethouder Van der Wekken. Hij staat dan ook helemaal achter het idee van de provincie Zeeland de pla een woonbestemming. De ge meente kan weigeren de bestem ming te veranderen. Geen overbodige luxe, volgens Van der Wekken en Engelvoort. „Want het gaat niet alleen om klachten over overlast, maar ook om het risico van versnippe ring van agrarische grond. Als een boerderij verkocht wordt aan een burger, gaat de grond meestal naar een boer in de buurt." Dynamiek Als de balans tussen burger- en agrarische bewoning in het bui tengebied verstoord wordt gaat dat, zeggen Van der Wekken en Engelvoort, ten koste van de dy- Wonen op het platteland, zoals op ven. deze boerderij bij Brouwersha- foto's Dirk-Jan Gjeltema namiek, de levendigheid van het gebied. Daarom zet de gemeente in op het stimuleren van wat in vaktaal heet neven- en volgacti viteiten. Engelvoort: „Bij neven- activteiten gaat het vaak om za ken als kamperen bij de boer. Een volgactiviteit is in feite alle bedrijvigheid die volgt nadat het boerenbedrijf beëindigd is. Dat zal nog vaak genoeg gebeu ren. Uiteindelijk zullen hier op Schouwen-Duiveland waar schijnlijk alleen grootschalige boerenbedrijven overblijven." Sleutelwoorden voor wat be treft neven- en volgactiviteiten zijn Nieuwe Economische Dra gers. Verstening „Kan van alles zijn", stelt Van der Wekken. „Een computerbe drijf in een boerenschuur kan, maar ook een palingrokerij of iets dergelijks. Zolang het in de bestaande gebouwen te realise ren is, kan er van alles." Uitbrei ding van gebouwen is een stuk lastiger, want wat de gemeente in ieder geval niét wil is verste ning van het buitengebied. Van der Wekken: „Daar moeten we als gemeente heel strikt in zijn. Zo hebben we pas een bouwver gunning geweigerd voor een tweede bedrijfswoning bij een glastuinbouwbedrijf. Gewoon omdat het naar ons idee daar niet nodig is. Nu is tegen ons be sluit bezwaar aangetekend en dat heeft de Raad van State ge grond verklaard. Maar dat bete kent niet dat het dan voor ons ophoudt. We zullen echt alles doen om verstening tegen te gaan." Van leegstand en verpaupering van boerderijen is op Schou wen-Duiveland weinig te be speuren. Wel dient de gemeente drommels goed op te letten om te voorkomen dat er ongeoor loofd en ongewenst gesleuteld wordt aan het landschap. Van der Wekken: „Je mag na tuurlijk niet zomaar gaten gaan graven of dingen aanleggen. En dat geldt trouwens ook voor nieuwe landbouwbedrijven. Je kunt hier echt niet zomaar een lap grond kopen en een boeren bedrijf beginnen." Van der Wekken tekent daar meteen bij aan dat één uitzonde ring in het verschiet ligt. De Dienst Landelijk Gebied van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwali teit (LNV) heeft in het kader van landinrichtingsproject Schouwen-Oost grond langs de Schouwse zuidkust aangekocht. Hetgeen in de praktijk betekent dat een boerderij in dat gebied verdwijnt. De boer in kwestie krijgt de mogelijkheid om in de omgeving van Delingsdijk en Striepweg een compleet nieuwe boerderijcomplex neer te zetten. Een uniek project, volgens Van der Wekken. Tevens eenmalig want de gemeente hecht bijzon der aan het voor Schouwen-Dui veland zo karakteristieke open polderlandschap. Bescherming ervan is nog niet zo simpel, vindt de wethouder. „Kijk, natuurlijk is het land schap niet iets statisch. Het zal steeds blijven veranderen. Maar bijvoorbeeld plannen voor aan leg van landgoederen, daar wor stel ik echt mee. Bij zo'n land goed wordt bos aangeplant. Al leen hebben we in het buitenge bied nooit bos gehad en ik vind dat eerlijk gezegd ook een beet je surrogaat-bos. Ik heb ook echt niet het idee dat toeristen daarvoor naar Schouwen-Duive land komen. Als je bos wilt zien ga je naar de Veluwe." De gemeente heeft in het nieu we bestemmingsplan regels op genomen om te voorkomen dat burgers die in het buitengebied komen wonen hun woonstee om geven met een park of een zwem bad. Wie in het buitengebied woont als burger mag voortaan niet meer dan een oppervlakte van 1500 vierkante meter gebruiken ter 'aankleding' van de woning. Engelvoort: „De openheid van het landschap handhaven is één van de belangrijkste doelstellin gen van het nieuwe bestem mingsplan buitengebied. Piet Kleemans In de serie woonberoepen staat wekelijks een beroep op het gebied van wonen centraal. De meest uiteenlopende personen komen aan bod: van stukadoor en architect tot ambtenaar welstandscommissie of glazenwasser. Vandaag: de beveiligingsadviseur. foto Dirk-Jan Gjeltema Naam: Micha Jonckers Woonplaats: Breda Beroep: beveiligingsadviseur Belangrijkste gereedschap: mond en telefoon. Elke zes minuten wordt ergens in Nederland een inbraak gepleegd. Heel vervelend, maar prettig voor Initial Varel Security, een landelijk beveiligingsbedrijf met een vestiging in Goes. Be veiligingsadviseur Micha Jonckers (29) gaat bij particulieren thuis langs en adviseert voor ieder een alarmsysteem op maat. „Elk huis is anders en ieder gezin is anders. Ik maak bi] de mensen thuis een persoonlijke risico-analyse; hoeveel waarde volle spullen hebben ze in huis en wat van grote waarde kan makkelijk meegenomen worden? Een schilderij of een klein beeld is makkelijker wegge nomen dan een waardevol dressoir." Een klant moet zich dus in principe kwetsbaar op stellen. Hii laat. de zwakke plekken van het huis zien, alle waardevolle spullen komen ter sprake en zelfs de plaats van de kluis wordt aangewezen. Jonckers: „Het is dus belangrijk dat zo'n beveili gingsadviseur betrouwbaar is. Van ieder perso neelslid dat bij ons werkt hebben wij eeri 'bewijs van betrouwbaarheid'. Dit is een verklaring van de politie dat iemand zich in het verleden niet be zig heeft gehouden met criminele activiteiten." „Meestal nemen mensen pas een inbraakalarm na dat er is ingebroken. Het is dan eigenlijk al te laat. Maar men wil zich toch weer veilig voelen en daarom kiezen ze voor een alarmsysteem. Stel je voor, dat je net terugkomt van vakantie en je hele huis is ondersteboven gehaald. Alle waardevolle spullen zijn verdwenen. Dat geeft niet alleen enor me materiële schade. Vooral op emotioneel gebied krijgen mensen een klap. Initial Varel Security kan uiteraard niet garande ren dat er dankzij hun alarmsysteem niet meer in gebroken zal worden. „Dat zou wel mooi zijn", glimlacht Jonckers, „maar dat kan helaas niet. Een alarmsysteem werkt wel afschrikwekkend. Criminelen zullen eerder een huis kiezen dat geen inbraakalarm heeft. Mocht er toch ingebroken worden in een beveiligd huis, dan wordt de crimi neel meteen geregistreerd door de sensoren die overal in het huis bevestigd zijn. Inbraak Stel dat er in Goes een inbraak gepleegd wordt, dan gaat er meteen een alarm af in het huis zelf én bij de centrale meldkamer in Eindhoven. In de meldkamer is te zien waar de inbreker is binnen gekomen In de keuken, de woonkamer of waar dan ook. De meldkamer belt onmiddellijk naar het huis waar het alarm afgaat. Dit doen we om de inbreker af te schrikken, of - mocht deze al weg zijn - om met de bewoners te praten. Neemt er niemand op, dan bellen we naar de sleutelperso nen, die vooraf zijn opgegeven door de huiseige naar. Vaak zijn dit buren of familieleden die dicht bij wonen, maar het kan ook een professioneel be veiligingsbedrijf uit de buurt zijn. Deze mensen gaan dan noolshoogte nemen en schakelen de poli tie in, indien nodig. Meestal is de inbreker dan al lang al verdwenen. De bedoeling van het alarmsys teem is dan ook het afschrikken van de crimineel. We kunnen er geen boeven mee vangen, hoewel sommige mensen dat wel eens denken." „In vergelijking met vroeger beveiligen steeds meer particulieren hun huis. Niet alleen rijke men sen willen een alarmsysteem, maar ook gewone mensen in een rijtjeshuis." Meteen rijst de vraag: waar komt deze toename vandaan? Is het aantal inbraken toegenomen? Volgens Jonckers is dat sta biel de laatste jaren. Hij heeft een andere verkla ring voor de toenemende verkoopcijfers. „Het komt steeds vaker voor dat de verzekering een passend alarmsysteem eist van haar klanten. En mensen hebben tegenwoordig meer waardevolle spullen in huis. Bijvoorbeeld elektronische appa ratuur, sieraden, kunst. Ik schrik er soms van wat er in een gewoon rijtjeshuis staat. Logisch dat mensen hun huis dan willen beveiligen. Lieneke Fieret

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2004 | | pagina 29