1
Bakkertje Dees kan niet zonder Zaamslag
Je moet ook een beetje mazzel hebben
PZC
vrijdag 27 augustus 2004
Vraag de moderne voetballer bij welke clmbs hij heeft gespeeld
en je krijgt negen van de tien keer een opsomming waarbij je
rustig uitgebreid een kopje koffie kunt zetten. Vroeger was dat wel
anders. Neem Kees Dees. Op zijn 24e werd hijj lid van voetbalvereni
ging Zaamslag, tien jaar later werd hij voorzi tter en dat is hij nog
steeds. Inmiddels is Kees Dees (71) in Zaamslag en omstreken wel
licht beter bekend als bakkertje Dees. Zaamslag forever!
Zevenendertig jaar voorzitter van de
zelfde voetbalclub; Kees („met een
K, maar met een C mag ook") Dees
heeft er zichtbaar schik in. Hij zit op
de camping in Nieuwvliet en rust
even uit van het zoveelste voetbal
jaar en van de vermoeienissen in de
bakkerij. Want Dees is niet alleen
nog steeds voorzitter, hij is ook nog
steeds bakker. In de zaak die nu van
zijn zoon is. Op het terras voor zijn
mooie stacaravan vertelt de bakken
de voorzitter of de voorzittende bak
ker over zijn verleden. „In 1968 vroe
gen ze of ik in het bestuur wilde. Ik
heb lang nagedacht en ja gezegd.
Toen ik eezumaal was gekozen, von
den de overi.ge bestuursleden dat ik
meteen maa r voorzitter moest wor
den." Vanaf dat moment waren de
bakkerij en de voetbal' zijn passies.
Voor bakken was Dees al lang geval
len. Op zijn 1 tiende bakte hij thuis op
de boerderij bij Zaamslag al bolus
sen en op zijui veertiende verkaste hij
naar Temeuicen om het bakkersvak
in de praktijk te leren. Van koeien
melken en aardappels rooien wilde
hij weinig weten, van bakken des te
meer.
Tot zijn 24e was hij in loondienst en
keepte hij bij Temeuzense Boys.
Daarna begon Dees een eigen bakke
rij in Zaamslag, Bakkerij Dees ge
naamd. Daarmee was het meteen ge
daan met zijn sportieve ambities.
Jarenlang werkte hij zes dagen in de
week van 's nachts half twee tot 12
uur 's middags. Dan kroop hij tot 4
uur in bed om daarna nog wat te hel
pen in de zaak. Van tien tot half
twee sliep hij dan weer. Voor actief
voetballen was dus geen tijd, maar
voor bestuursactiviteiten wel. Rond
het voetbalveld en in de bestuurska
mer vond bakkertje Dees - in 1989
de beste bolusbakker van Nederland
en daarna ook nog vele malen in de
prijzen gevallen - zijn uitlaatklep.
Niet alleen op zaterdag, maar ook
dinsdag en donderdag, op de trai
ningsavonden. „Als ik per seizoen
vijf trainingen mis, is het veel. Die
avonden zijn een geweldige uitlaat
klep voor mijn werk."
Hoe langer Dees voorzitter was, hoe
leuker hij het begon te vinden. De
voorzitter zag zijn duppie steeds ver
der groeien. Toen hij begon had
Zaamslag een eerste, een tweede, een
juniorenelftal en een knollen veld.
Nu heeft de club veertien teams, ter
wijl het dorp (ongeveer 3000 inwo
ners) niet veel gegroeid is en de con
currentie met andere sportclubs is
toegenomen. Er staat een zelfge
bouwde en later verbouwde kantine,
een tweede veld wordt aangelegd en
een tribune is aangekocht. Binnen
kort wordt die als bouwpakket afge
leverd en door enkele van de vele
vrijwilligers in elkaar geknutseld.
Dees: „Zaamslag is een prachtige
club. Er kan veel en er wordt overal
goed voor gezorgd. Iemand die van
een andere club komt, heeft zich zo
aangepast. Omdat het zo lekker
gaat, is tien jaar om voordat je het
doorhebt. Ik ben in de loop der jaren
alleen maar meer van Zaamslag
gaan houden."
Commissies
De tijden zijn wel veranderd. Vroe
ger was Dees een alwetende voorzit
ter. Van hem werd verlangd dat hij
alles wist en bijna alles regelde. „Ik
regelde de kantinevoorraad, bestelde
de bus voor de uitwedstrijden, kalk
te soms de lijnen voor een wedstrijd
en wat al niet meer. Dat hoeft nu
niet meer. We hebben een kantinebe
heerder die alles regelt en verder heb
je allemaal van die commissies. Die
doen bijna alles, als het bestuur ten
minste zijn zegen heeft gegeven.
Nee, ik kan niet zeggen dan ik nog
alles weet van wat er in de club ge
beurt. Maar ik vind het niet erg. Ik
ben met mijn tijd meegegaan."
Over dieptepunten wil Dees liever
niet praten. Ouwe koeien uit de sloot
halen is niet zijn favoriete bezigheid.
Bovendien, veel vervelends heeft hij
niet meegemaakt. Bovendien, ruzies
komen in de beste families voor, dus
ook bij voetbalvereniging Zaamslag.
Hoogtepunten herinnert hij zich des
te meer. Eén van de mooiste gebeur
tenissen was de terugkeer van zijn
club naar de tweede klasse. Twee
keer achter elkaar promoveerde
Zaamslag en het afgelopen seizoen
handhaafde de ploeg zich moeiteloos
op dat niveau.
Kees Dees is geridderd en die dag
was een van de mooiste van zijn le
ven. Maar de dag dat Zaamslag de
tweede klasse haalde, zal hij ook
nooit vergeten. „We hebben «ng
de technische commissie eneengi
de trainer. Aan deze mensenM>
we veel te danken. Kijk, hetkana
wel inzitten, maar het moet ertmk
wel uitkomen hè."
Afscheid
Bakker Dees kan niet zonder we
en niet zonder voetbal. Hij hoopl
het nog lang zo mag blijven. Sou
mijmert hij wel eens over een af
scheid als voorzitter. „Ik heb ah
ker gezegd, dat als er een goedeo
volger is, ik terug zal treden. Mal
zo iemand vind je niet zomaar 8
als het moment komt dat ik moet
stoppen, dan zou ik tot het laatst!
de club betrokken willen blijven;
kan niet zonder Zaamslag."
Koen de
Naam: Jordy Duinhouwer
Leeftijd: 10
Club: Bruse Boys
Team: E2
Positie: Keeper
Idool: Edwin van der Sar. Ik ben zelf keeper en vinei hem
heel erg goed.
Sjaak Uitterhoeve (56) is
ruim dertig jaar scheids
rechter en maakt zijn debuut in
de hoofdklasse. Hij heeft alles
al eens meegemaakt, hem ma
ken ze niet meer gek. De andere
grijsaards in de fluitenj mis
schien ook niet meer. Maar er
zijn maar weinig jongeren die
elke week een wedstrijd willen
leiden en zich nog melden bij de
KNVB.
Om hen over de streep te trek
ken, steekt Uitterhoeve ze al
vast een hart onder de riem. In
zijn verhaal poneert hij drie stel
lingen: 1. 'Slechte scheidsrech
ters bestaan niet.' 2. 'De scheids
rechter is niet de schuldige als
een wedstrijd uit de hand loopt,
de fout ligt bij de coach en de
spelers.' 3. 'Leeftijd speelt in de
arbitrage geen rol. Wie fysiek
en mentaal in evenwicht is, kan
de hele wereld aan.'
Slechte scheidsrechters
„Er bestaan geen slechte
scheidsrechters, niet in de hoofd
klasse en niet in de vijfde klas
se. Neem nu die mannen die in
de laagste klasse fluiten, dat
vind ik geweldenaars. Voor hun
hobby staan ze elke week op het
veld, om voetballers te fluiten
die eigenlijk nauwelijks tegen
een bal kunnen trappen. Sommi
gen trainen niet eens en komen
alleen 's zaterdags of 's zondags
een potje voetballen. Spelregels
kennen ze niet, maar als er een
keer tegen hen gefloten wordt,
staan ze meteen op hun achter
ste poten."
„De scheidsrechters stuiten in
die klassen op een hoop onbe
grip, maar staan er elke week
weer. Daar heb ik groot respect
voor."
„Van scheidsrechters bestaat
het beeld dat ze thuis niets te
vertellen hebben en dat op het
voetbalveld willen compense-
naar machtsmiddelen grijp.I
ben echt die spelleider. En oc
het mooi te zeggen: ik ben fa
en mentaal in balans."
„Maar in principe maaktjek
tijd niet uit. Bij mij heeftket
groeiproces lang geduurd,®
jongens als Danny Makkeke
(pas 21) en Angelo Boonman
(24) hebben het benodigdela
derschap van nature al. Daar
staan zij nu al op de C-lijstfl
waren ze veel eerder dan ik i
aan wedstrijden in de hoofds
se." j
„Ik ben ook tegen een leeftijd
grens voor scheidsrechten
zegt de KNVB: na je zeventij
is het over. Maar een paar ja
geleden hadden we in Zeeiaa
Jan Geldof, die op zijn zed
ste nog heel goed kon fluiten
maar het niet meer mocht.ri
gens mij selecteert het zichze
als je ouder wordt, takel je!*
melijk af, wordt je waarne®
minder, gaan je beoordeling
achteruit en haak je op een jjj
ven moment vanzelf af. MetC
dof was dat op den duuroolt
wel gebeurd."
„Tussen mijn 44e en ölebesl
een tijdje gestopt met fluit»
Toen ik terugkeerde, wistiil
ik nooit in groep 1 zou kufflj
komen en dus nooit wedsöifl
in de hoofdklasse zou leid»
bestond toen nog een leeftijd
grens van vijftig jaar voor®
groep, maar die is niet meet'
Vandaar dat ik nu toch nogh
kunnen promoveren.
Mijn gemiddelde beoordeluj
het afgelopen seizoen was»
8,20. Ik was behoorlijk con
stant, maar het had geen 0,0j
ger moeten zijn. Dan hadikj
zoals in voorgaande jaren,
dicht tegenaan gezeten, n13"1
het weer net niet gered. Je™
je moet ook een beetje ma™
hebben."
Roeland»»'
Sjaak Uitterhoeve: „Er bestaan geen slechte scheidsrechters, niet in de hoofdklasse en niet in de vijfde klasse." foto Mechteld Jansen
ren. Nou, dat is gelul. Als
scheidsrechter ben je op het
veld geen baas, maar een spellei
der. Je hebt als doel de wed
strijd tot een goed einde te bren
gen, niet meer dan dat. En als je
dat goed doet, krijg je compli
menten."
„Natuurlijk maken scheidsrech
ters ook fouten en dan is men
heel direct. Als ik een keer te
kortschiet, heb ik geen moeite
om dat toe te geven. Dat is ook
het beste. En als het bij één keer
per wedstrijd blijft, zijn voetbal
lers doorgaans bereid het je ook
te vergeven. Maar het moet je
vanzelfsprekend niet tien keer
overkomen."
Discipline
„Eén keer is bij mij een wed
strijd helemaal uit de hand gelo
pen, dat was bij Dinteloord. Ik
moest een aantal rode kaarten
uitdelen en kreeg een trap na af
loop. Gelukkig strafte de KNVB
hard. Dat vind ik ook wel goed
van de bond: bij een molestatie
laten ze de scheisrechter niet in
de kou staan en de straffen lie
gen er niet om. En als je in be
roep durft te gaan, krijg je soms
nog een langere schorsing aan
de broek."
„Heb je als scheidsrechter vaker
zulke wedstrijden, dan moet je
ernstig bij jezelf te rade gaan.
Heb ik wel de juiste hobby geko
zen? Maar doorgaans ligt het
niet aan de scheidsrechter. Hij
is wel de boeman, de man die de
limiet stelt, maar de fout ligt bij
de voetballers en de coach. Bij
hen ontbreekt vaak de discpli-
ne. Als een trainer ziet dat een
speler die al een gele kaart heeft
nog een paar keer over de
schreef gaat, moet hij hem eruit
halen of hem tot rust manen.
Maar veel coaches doen dat
niet. Die hebben de discipline
niet en stralen dat uit naar hun
spelers."
Leeftijd
„Bij mijzelf zie ik mijn leeftijd
als een voordeel. Ik denk dat ik
nu, door al mijn ervaring, even
wichtiger ben en niet direct
Kees Dees: „Als het moment kom t dat ik moet stoppen, dan zou ik tot het laatst bij de club betrokken willen blijven.
foto Wim Kooyman
foto Marijke Folkertsma
