ic
De wielen kunnen
er zo onder, hoor
De poederdoos zorgt voor een vlekvrij tapijt
Woonwagens
als huizen
WOON
fcihredaotie@pzc.nl
(bus 31,4460 AA Goes
eflentie-exploitatie:
rrl on Midden-Zeeland: 0113-315520;
Lviaanderen: 0114-372770;
,naal: 020-4562500.
erdag 21 augustus 2004
W5i Broodjes bakken van eigen deeg
W 6! Skaters lopen veel letsel op
W 7 Gentse Soulwax op Lowlands
De woonwagen met twee verdiepingen van Kabelt en De Wulf steekt boven de andere wagens op woonwagenkamp Grote Kreek uit. foto's Camile Schelstraete
Het bouwen van steeds
grotere en luxere wo
ningen is niet alleen voorbe
houden aan 'burgers'. Ook
woonwagenbewoners, of
'reizigers', doen mee aan de
ze trend. De nieuwste woon
wagens lijken in niets meer-
op de houten caravans van
weleer. Het zijn riante vil
la's, weliswaar van kunst
stof, maar wielen hebben de
meeste al lang niet meer. De
overstap naar het wonen in
een huis lijkt daarom niet
groot, maar de meeste reizi
gers blijven hun kamp
trouw. „Het is de sfeer."
Joop Kabalt en Roos de Wulf, samen met jeugdige medekampbewoners. Op de achtergrond is hun nieuwe woonwagen te zien.
Op het woonwagencentrum
aan de James Cookestraat,
aan de rand van de Hulster
nieuwbouwwijk Groote Kreek,
verrijst momenteel een zeer bij
zondere woonwagen. De wagen
heeft een extra verdieping en
steekt daarom hoog boven de
rest van de wagens uit. De toe
komstige bewoners zijn Joop Ka-
balt en Roos de Wulf (beiden ne
gentien jaar oud).
Het droomstulpje van het kop
pel heeft een flinke omvang.
Met een hoogte van vier meter,
een lengte van elf meter en een
breedte van ruim zeven meter is
de ambulante woning een mar
kante verschijning voor wie
langs de wijk rijdt. „Het is eigen
lijk de breedte van twee wagens
en daar hebben we één woon
plek van gemaakt", zegt Kabalt.
Voor de bovenverdieping op de
woonwagen heeft hij een bouw
vergunning moeten aanvragen.
Hoewel het bouwwerk kan door
gaan voor een 'normaal' woon
huis, is het geheel gemaakt van
hout en kunststof. De muren lij
ken van steen, maar ook die zijn
gemaakt van stevig kunststof.
Inspiratie voor zijn woonwagen
deed Kabalt op aan de hand van
een echte woning in Philippine.
„Toen ik in het dorp was voor
mijn werk, zag ik dat huis en
dacht direct: Zo wil ik het ook!
Ik heb foto's genomen en we heb
ben het in woonwagenversie na
gebouwd. Ik ben er ontzettend
tevreden mee."
Hoewel er in de streek gespecia
liseerde bedrijven zijn die woon
wagens fabriceren, bouwt Ka-
Voordat men de woonwagen binnentreedt: eerst de schoenen uit!
balt zijn woonwagen groten
deels zelf, met de hulp van zijn
vader. „Een jaar geleden zijn we
eraan begonnen. We hebben
toen de ombouw en de wagen in
zijn huidige staat binnen vier
weken geplaatst."
Binnen is de wagen nog verre
van voltooid. Alles moet nog
worden aangelegd, geïnstalleerd
en afgewerkt. Kabalt is zelfstan
dig ondernemer. Hij plaatst in
de hele streek hekwerken. Door
zijn drukke werkzaamheden
vlot het klussen aan de wagen
niet zo.
Binnen enkele weken zullen de
dakpannen op de wagen worden
geplaatst en gaat Kabalt samen
met zijn vader verder met de rea
lisatie van zijn 'droomstekkie'.
Ze hopen namelijk dat ze er
over een jaar in kunnen gaan wo
nen.
Kabalt en De Wulf zijn er nog
niet uit hoe groot de keuken zal
worden. De verdere indeling is
wel al bekend. Een grote woon
kamer en hal met een toilet voor
de bezoekers beneden. Op de bo
venverdieping komen drie slaap
kamers en een badkamer.
De woonwagen rust op enkele
enorme stalen balken. Wielen
zitten er niet onder. Kabalt:
„Die kunnen er zonder proble
men gewoon onder worden ge
last hoor. Anders kan de wagen
in delen worden verplaatst. Het
is dus niet zo dat hi] niet meer te
verplaatsen is. Ik heb gemerkt
dat veel veel burgers daaraan
twijfelen, als ze praten over
woonwagens."
Kabalt heeft het over vooroorde
len. En die zijn er genoeg. De
problemen van woonwagen
kamp Vinkenslag nabij Maas
tricht zijn bij iedereen wel be
kend. Kabalt: „Dat doet ons ima
go geen goed. We zijn echt niet
allemaal zo, maar worden wel
over één kam geschoren. Men
sen willen soms niet zien, dat
wij ook hardwerkende mensen
zijn, zoals ieder ander. We we
ten dat er over ons, reizigers,
veel vooroordelen zijn, maar die
zijn zeker niet terecht."
Frans Bauer
Hoewel hun wagen meer op een
huis lijkt dan op een woonwa
gen, moeten Kabalt en De Wulf
er niet aan denken om in een
echt huis, in een gewone straat,
in een normale woonwijk te wo
nen. De Wulf: „Het is vrij sim
pel. We zijn er beiden mee opge
groeid en weten niet beter. We
hebben het onderling gewoon
altijd gezellig samen. Die fami
liaire sfeer is heel belangrijk."
Kinderen rijden op hun fietsen
door de straten, hondjes blaffen
en bewoners wandelen bij el
kaar binnen. „Die gezelligheid
maakt het bijzonder. Een be
langrijk gezegde bij ons is: de
kinderen moeten het goed heb
ben en de koelkast moetgevuld
zijn met eten en drinken. Het
kan altijd gebeuren, dat er on
verwacht bezoekers komen.Die
kunnen allemaal gewoon aan
schuiven. Die sfeer, dat is het le
ven op een woonwagenkamp."
Ze zijn zeker niet allemaal fan
van Frans Bauer en handelen
niet allemaal in oud ijzer. En er
staat niet bij iedereen een porse
leinen beeldje voor het raam. De
Wulf: „Daar hou ik helemaal
niet van. In mijn wagen komen
die zeker niet te staan." Ook
honden en katten komen niet
binnen. „Daar moeten de mees
ten van ons niet aan denken! Or
de, netheid en hygiëne zijn bij
ons van groot belang. Bij sommi
gen is het wel eens wat minder,
maar wij hebben dat toch hoog
in het vaandel staan."
Dat verklaart ook waarom de
schoenen voor het betreden van
de woonwagen altijd uit moe
ten. Tegenwoordig is de integra
tie met de burgerbevolking dui
delijk beter geworden. Door de
kleinere woonwagenkampen is
het contact met de aangrenzen
de buurtbewoners een stuk be
ter en aangenamer.
De grote woonwagencentra van
vroeger zijn verdwenen en heb
ben plaats gemaakt voor kleine
re kampen met minder stand
plaatsen. Zij grenzen bijna alle-
De woonwagen in aanbouw van Kabalt en De Wulf lijkt van steen,
maar is helemaal gemaakt van kunststof en hout.
maal aan de rand van nieuw
bouwwijken. Kabalt: „Burgers
uit de wijk zijn al regelmatig
een kijkje komen nemen en com
plimenteerden ons met de mooie
wagens. Dat is dan toch wel
leuk."
De Wulfs moeder heeft nog heel
andere tijden meegemaakt:
„Toen ik een klein meisje was
mochten sommige ouders met
weten dat we van het kamp kwa
men. Anders mochten we niet
komen spelen. Burgerkinderen
mochten ook nooit bij ons spe
len van hun ouders. We zouden
stinken, steeds lopen schelden
en iedereen bang maken. Geluk
kig is dat nu allemaal anders."
De gemeente Hulst telt nu zes
centra met in totaal 53 stand
plaatsen, onderverdeeld in huur
wagens (eigendom van de ge
meente) en eigen woonwagens.
Het vroegere grote kamp van de
gemeente, De Rape in Hulst,
wordt langzaamaan ontman
teld. De standplaatsen op de
nieuwe centra zijn niet meer zo
ruimbemeten als vroeger het ge
val was. Slechts spaarzaam ko
men er nieuwe standplaatsen
bij. De Wulfs broer zal hierdoor
waarschijnlijk zijn intrek moe
ten nemen in een normale wo
ning.
Kabalt: „Roos en ik hadden de
mazzel dat er in Hulst nog een
plaats vrij was. Anders moesten
we misschien in een huis gaan
wonen. Dat had ik niet echt zien
zitten."
Gino van den Broecke
serie woonberoepen
wekelijks een beroep
cPhet gebied van wonen
centraal. De meest
heenlopende personen
komen aan bod: van
ikadoor en architect tot
ambtenaar
welstandscommissie of
iüzenwasser. Vandaag:
de tapijtreiniger.
foto Ruben Oreel
Naam: Ko Meulmeester
Woonplaats: Oost-Souburg
Beroep: tapijtreiniger
Belangrijkste gereedschap: stofzuiger
Bij het binnentreden van het huis van tapijtrei
niger Ko Meulmeester valt de enorme deur
mat onmiddelijk op. De schoonloopmat. „Zo blijft
het tapijt in de rest van het huis schoner. Iedereen
loopt gewoon door met zijn schoenen aan. Dat
maakt niet uit. Het is toch schoon?", zegt hij, wij
zend op het lichtgele tapijt in de woonkamer. „Al
leen hier zit nog een lichte vlek. Gisteren is er een
bos rozen omgevallen. Dat komt nu wel mooi uit,
dan kan ik meteen een demonstratie geven."
De daad bij het woord voegend, pakt hij een zakje
poeder en strooit het over de vlek. Daarna neemt
hij een apparaatje met ronddraaiende borstels,
waarmee hij de poeder inmasseert.
„Het poeder absorbeert het vuil en trekt het uit
het tapijt. Nadat het een uurtje ingewerkt heeft,
kan het poeder opgezogen Worden. Dari is de vlek
helemaal verdwenen." Al zeventien jaar reinigt
Meulmeester (61) op deze wijze tapijten van parti
culieren en bedrijven. Verder geeft hij advies over
de reiniging.
„Hiervoor werkte ik in een meubelzaak en ik
merkte dat het noodzakelijk is dat mensen goed
voorgelicht worden over de onderhoud van het ta
pijt. Meestal ontbreekt de kennis hierover, ook in
de meubelbranche. Dan moet een tapijt na een
paar jaar de deur uit, omdat het zo lelijk is gewor
den. Dat is zonde. Je ziet dan ook dat de verkoop
van tapijt afneemt. Mensen kiezen steeds vaker
voor een gladde vloer."
Meulmeester krijgt veel klanten die last hebben
van stofallergie. „Er is altijd beweerd dat tapijt
stofallergie zou veroorzaken, maar niets is minder
waar. Juist op een gladde vloer heb je veel meer
last van stof. Als een kamer geventileerd wordt,
waait er automatisch stof en vuil naar binnen
door de open ramen. Een tapijt houdt dit vast. Ter
wijl bij een harde vloer het stof door het hele huis
waait en overal op de meubels en de grond blijft
liggen. Iemand met een stofallergie heeft daar
veel meer last van. Dat weten de meesten niet."
Stof en vuil zijn volgens Meulmeester makkelijk
uit een tapijt te verwijderen, zonder dat er nog
een gedeelte achterblijft. Namelijk met de bor
stelstofzuiger. Deze stofzuiger heeft borsteltjes
die tegengesteld aan elkaar draaien. „De borstels
kloppen het tapijt op, waardoor de haren over
eind komen te staan en er blijft niet zoveel vuil
achter als bij een gewone stofzuiger."
Tapijt heeft volgens Meulmeester nog meer voor
delen boven een harde vloer. „Het is geluiddem
pend en een stuk zachter. Als de kleinkinderen ko
men zal ik sneller met ze over grond rollebollen
dan bij mijn dochter thuis. Die heeft namelijk par
ket."
Maar tapijt heeft toch ook zijn nadelen? Vlekken
zijn er bijvoorbeeld meestal niet gemakkelijk uit
te krijgen. „Dat is echt niet zo. Bijna elke vlek
krijg ik eruit met het poeder. Lukt dat niet dan
heb ik ook nog een agressief goedje waarmee ik
werkelijk alles schoon krijg. Maar dat verkoop ik
niet hoor, dat kan alleen gebruikt worden als je
een beetje verstand hebt van tapijt. Meestal wordt
de specialist er pas bijgehaald als het te laat is.
Dan zit de vlek er al een tijdje in. Als mensen met
een actie ondernemen wanneer er iets omvalt, is
de schade aanzienlijk minder. Men moet het vuil
meteen oplepelen, daarna opdeppen met een lauw
warme doek, dan met een droge doek deppen tot
het vocht eruit is. Hier komt dus helemaal geen
schoonmaakmiddel bij kijken. Dat is meestal de
fout. Het schoonmaakkastje wordt opengetrok
ken en dan worden er allerlei middeltjes op de
vlek gespoten. Daar wordt het vaak niet beter
van."
Heel soms gebeurt het dat Meulmeester het advies
geeft om het tapijt eruit te halen. „Als het te veel
vervuild is, of er zitten overal vlekken, dan houdt
het op. Er moet nog eer te behalen zijn aan mijn
werk. Maar dat is slechts een paar keer voorgeko
men. Over het algemeen krijg ik elk tapijt schoon.
Ik heb zelfs hele grote vlekken chocolademelk uit
een wit wollen tapijt gereinigd. Dus eigenlijk is er
voor elke vlek een oplossing."
Lieneke Fieret
Het interieur van de woonwagen van Roos de Wulf's ouders.
