PZC
Festijn van de grote ontdekkingen
Zielsgelukkig in
de verkeerde trein
Tim Alexander, beroepsmuzikant
Deventer Boekenmarkt
zaterdag 31 juli 2004 21
Hoe warm het is, hoe druk en hoe sfeervol: de De
venter Boekenmarkt. Morgen is er weer een
nieuwe editie van deze grootste markt van Europa
langs de kades van de IJssel en in de binnenstad.
Wie morgen veel fraais aan zijn boekenkast thuis wil
toevoegen, bespaart normaal gesproken snel op de
aanschaf van de gids die de bezoeker langs de kra
men loodst van de Deventer Boekenmarkt. Dat is dit
jaar niet zo handig. Een oud exemplaar stuurt je ge
heid het bos in. De boekenmarktgids is na vijf jaar
geactualiseerd.
De markt is zes kilometer lang en staat opgesteld
langs de IJssel en in delen van de historische binnen
stad. Met in totaal 875 kramen zijn er dertig bijgeko
men ten opzichte van de afgelopen jaren. Daarmee is
er op deze zeer sfeervolle, grootste boekenmarkt van
het land, die wordt omlijst met muziek, straatthea
ter, kunst en exposities, toch weer zo'n honderdtwin
tig extra kraammeters bereikt.
Deze 'winst' is voornamelijk te danken aan de afron
ding van de restauratie van gebouw de Waag op de
Brink in het hart van de stad, waardoor meer ruimte
beschikbaar is gekomen. Die gelegenheid is tevens
aangegrepen om de kramen logischer in te delen. De
VVV verkoopt het Boekenmarktboekje, met daarin
alle deelnemende boekhandelaren en een platte
grond met de plek waarop ze met hun kraam te vin
den zijn.
Ook staat er een verhaal in van de hand van de boe-
kenmarktverslaafde schrijver Martin Ros. Hij
schrijft: „Deventer, ja dat blijft uiteraard het heer
lijkst. Het is meestal hoogzomer en de vrouwen zijn
wellustig gekleed. Ik zie ze niet. Ik probeer in één
dag de hele onmetelijke markt te doen. De auto is af
geladen en zinkt door de wielen als ik naar huis rijd.
Daar heb ik de verzamelde Octave Mirbeau gevon
den, de hele Trotsky en de complete Restif de la Bre-
tonne. Houdt het dan nooit op, klinkt het zorgelijk
als ik voorjaars-zomers vrijwel elk weekend ter boe
kenmarkt trek? Nee, het houdt nooit op! Het is voor
mij het festijn van de grote ontdekkingen. Ik merk
steeds hoe weinig ik heb gelezen en dat alles op pa
pier staat. De wereld is al samengevat, al zitten zo
veel halve garen naar internet te staren. Ik wil naar
boeken dolen en steeds vlammender titels ontdek
ken."
Het blijft ook dit jaar niet bij boeken alleen, hoe ge
varieerd de markt ook is met zijn aanbod van bijvoor
beeld kinderboeken, poezie, literatuur, strips, kunst
en topografie. Zo toont de Deventer kunstenaar Be J
Birza zijn bijzondere visie op de relatie tussen boek
en beeldende kunst. Een spoor van acht boekobjec
ten begeleidt de bezoeker van het NS-station naar de
Brink, het startpunt van de boekenmarkt.
Verschillende andere kunstenaars zijn deze dag hei
en der in de stad actief. Zo is er het project Kelder
kunst. Op diverse locaties zijn er optredens en voor
drachten van dichters, kunstenaars en muzikanten.
Bij de bibliotheek op de Brink zijn niet alleen gratis
taxaties door Veilinghuis Van Gendt maar daar is,
ook niet onbelangrijk, een boekenstalling ingericht.
Voor €1,50 wordt op volle tassen gepast.
Verspreid over de markt en op de ten-assen zijn optre
dens van onder anderen Hot Club de Frank, Jazz-
Gang en Mycellium. Abacus Theater brengt straat
theater met de Timecruiser. Op het verlaagde Welle-
pad speelt overdag Duo Moldavia en ook de stads-
beiaardier is actief. Vanaf 18.00 uur
wordt de boekenmarkt afgesloten met een gratis con
cert door de Kirsch de Vriesband. Dit optreden is
aan het verlaagde Wellepad.
Sandra Bouck
De Deventer Boekenmarkt wordt morgen (zon
dag) weer gehouden. Jaarlijks trekt de markt
zo'n 125.000 leesgierigen. Sinds de eerste editie
heeft het evenement een groeiende reputatie opge
bouwd. Met name de keuze in gespecialiseerde
boekverkopers is vermaard. Wie gericht op zoek is
naar boeken en tijdschriften op één of enkele inte
ressegebieden, doet er goed aan het handzame De
venter Boekenmarktboekje (€2,-) aan te schaffen.
De Nederlandse Spoorwegen zetten morgen extra
lange treinen in. Dit jaar rijdt er bovendien tussen
10.00 en 18.00 uur een gratis treintje direct van het
NS-station naar de boekenmarkt op de Brink. Dit
is meer een gezinsattractie want het traject sta
tion-Brink is maar drie minuten lopen. Verder zijn
extra maatregelen genomen om het autoverkeer in
goede banen te leiden. Wie vanaf de Al komt,
wordt naar een extra bewaakt parkeerterrein ge
leid dat zich vlak na de afslag Deventer bevindt.
Vanaf hier rijden pendelbussen naar de binnen
stad. Bussen rijden tussen 7 en 19 uur, want zó
vroeg zijn de eerste snuffelaars al op de markt te
vinden.
Wie toch met zijn eigen auto de stad in wil, moet
de parkeerroute volgen die onder meer naar de par
keergarage aan het Sijzenbaanplein gaat, open tus
sen 9.00 en 18.00 uur. Verder is er plek in de nu be
waakte parkeergarage onder de Leeuwenbrug,
vlakbij hetJNS-station, op de Beestenmarkt, op het
parkeerterrein aan de Verzetslaan en op het
P&R-terrein aan de Handelskade. Borden zorgen
hier voor verwijzing.
Wat kun je nog meer doen?
Je treedt honderdzestig
keer per jaar op. Op de Zwarte
Cross in de Achterhoek breng je
veertienduizend 'boeren' in tran
ce, je vult twee dagen Ahoy' en je
lanceert fraaie albums. Je naam
is Fragment en je blijft deson
danks een publiek geheim. Voor
boegbeeld Tim Alexander zou
een nationale doorbraak zoiets
als een onverwacht nakomertje
zijn. „De kritieken op onze nieu
we cd Yéah, yeah, yeah zijn lo
vend, maar niemand koopt 'm.
Fragment is de bekendste onbe
kende band in Nederland."
Aan de rand van Colijnsplaat
sticht de 43-jarige Tim Alexan
der momenteel zijn paradijs. Hij
bouwt er een hyis van de grond af op.
Een oprijlaan van metalen platen, ge
flankeerd door boompjes met pube
raal fruit, leidt naar een woning die
nog wacht op gevelmuren. Overal lig
gen bouwmaterialen. Een konijn
drukt nieuwsgierig zijn snuit tegen
het gaas van zijn hok. Rond het
doe-het-zelf-project waggelt een
groep ganzen arrogant rond.
De ontvangst is hartelijk. Beroepsmu
zikant Tim Alexander - kale kop,-snor
en sikje, puntige oren en pientere
ogen - houdt van gezelschap en praat
honderduit. Dat heeft een nadeel: zijn
brein werkt zo snel dat zijn tong het
amper kan bijbenen. De schrijver
A. Roland Holst schreef eens, het om
vangrijke oeuvre van zijn collega over
ziend, dat Simon Vestdijk sneller
schreef dan God kon lezen. Tim
Alexander spreekt waarschijnlijk snel
ler dan de Grote Baas kan luisteren.
Het is de schuld van zijn moeder. „Zij
sprak ontzettend veel, hield nooit
haar mond. Als kind moest ik altijd in
tien seconden mijn verhaal doen. Zelf
heb ik het niet meer in de gaten, maar
als ik mezelf op band terughoor, denk
ik, ja, net een sneltrein."
Watersnoodramp
Tim Alexander komt oorspronkelijk
uit Leigh-on-Sea, een plaatsje aan de
monding van de Theems, dat in 1953
ook een watersnoodramp beleefde,
maar dat was gelukkig voor zijn tijd.
De Brit woont ai zo'n twintig jaar in
Zeeland, maar converseert bij voor
keur in zijn moedertaal. „Ik kan wel
Nederlands, maar ken het gewicht
van de woorden niet altijd. Ik wil me
goed uitdrukken. Mijn vrouw Mar-
greeth heeft gelijk als ze zegt dat ik
moet worden ingeburgerd. Ik lees En
gelse kranten en luister naar de BBC,
want dat is met afstand de beste
nieuwsomroep."
Met Fragment trok hij destijds de
Noordzee over. Hij had niet kunnen
bevroeden dat het een enkeltje Neder
land zou worden. „Er was eigenlijk
geen reden om Engeland te verlaten.
We hadden gehoord dat je in Neder
land overal kon spelen, dus regelden
we een paar concerten in Brussel, Ant
werpen en Den Haag en zegden onze
banen op. We bleven in Nederland
hangen, speelden op straat, sliepen in
een bestelbusje. Toen we alledrie (Jo-
no Fosh en Dave Marriner, met wie
Tim in zijn puberteit Fragment op
richtte) hier een liefde vonden, werd
Nederland werd onze basis."
Kortgene werd zijn thuis, sinds kort is
Colijnsplaat zijn haven. Hij mag die
Nederlanders wel. „Ik heb ook een
tijdje in Amerika gewoond. Het valt
me op dat in Nederland, ondanks alle
verhalen, de integratie best goed ver
loopt. Jullie zijn ook pragmatisch en
durven te experimenteren, zoals met
de legale verkoop van softdrugs. Ne
derlanders weten ook wie ze zijn, wer
ken hard en weten het leven te genie
ten." Tegelijkertijd ergert de fijnbe
snaarde Tim Alexander zich aan maat
schappelijke verloedering. De media
zouden vaker een grens moeten trek
ken. „Ik vind het beschamend als kin
deren van vijf jaar op de radio een
liedje horen met het refrein 'dikke lui,
dikke lui, dikke lui'. Er is te weinig
cultureel besef en Nederlanders eren
zelden hun helden. Iedereen zou moe
ten weten wie Erasmus is."
Spelen voor een meute hossende Ach
terhoekers, zoals in juli bij de Zwarte
Cross in Halle, lijkt in dat licht niet
echt een daad van culturele opvoe-
Naam:
Tim Alexander
Geboren:
Leigh-on-Sea, Engeland, 23 juli 1961
Woonplaats:
Colijnsplaat
Opleiding:
Gymnasium, onafgemaakte beroepsop
leidingen
Werk:
beroepsmuzikant
ding. Tim was ook liever klassiek mu
sicus geworden - zijn vader schonk
hem zijn liefde voor Bach en andere
grote componisten - maar is met Frag
ment evengoed in de gelegenheid 'men
sen blij te maken'. „Dat is toch het
mooiste wat er is!" Fragment is een
band met twee gezichten, een schizo
freen gezelschap. Aan de ene kant is
er de gerenommeerde partyband die
op het podium vakkundig en met hu
mor hits van anderen vertolkt en daar
bij razendsnel kan omschakelen van
Nirvana naar Jingle Bells en desnoods
André Hazes, aan de andere kant
staat de groep die zelf geslepen popju-
weeltjes op cd's uitbrengt. Tim, zowel
bassist, gitarist en (achtergrondzan
ger: „Er zit een gat tussen, da's waar.
Het werkt misschien tegen ons, maar
ik moet ervan leven, dus moeten we
live die covers spelen. We doen 160 op
tredens per jaar, moeten het hebben
van mond-tot-mond-reclame. Als li
ve-act staan we goed bekend, wij bla
zen iedereen weg. Een kwestie van al
je energie loslaten. Als de mensen na
afloop happy zijn, ben ik dat ook. In
die zin is het hele positieve baan."
Wie de pas, in eigen beheer, uitge
brachte cd Yeah, yeah, yeah, waaraan
ook Syb van der Ploeg (de voormalige
zanger van De Kast) heeft meege
werkt, beluistert, hoort fraaie poplied
jes a la Crowded House, Coldplay en
U2. Onbegrijpelijk dat Fragment zo'n
publiek geheim is gebleven. Tim snapt
het evenmin. „We zijn nooit ontdekt,
hebben dus geen platencontract. We
zijn de bekendste onbekendste band
van Nederland. Er is wel een grote
groep die ons volgt. We hebben op ei
gen risico een keer twee dagen Ahoy'
afgehuurd, want we vonden dat we
toe waren aan een grotere zaal. Alleen
op onze mailinglist stonden al elfhon
derd mensen. We hebben tot nu toe al
25.000 T-shirts verkocht. Toch breken
we niet door, de kritieken op Yeah,
yeah, yeah zijn goed, maar geen hond
koopt 'm."
Adem in, adem uit, slok koffie en daar
gaat 'ie weer: „Er is geen muziekindus
trie in Nederland, dat is het probleem.
Zelfs een goede band als Krezip is
door Warner gedumpt. Radio 3 draait
vooral house en gangsterrap. Op televi
sie moet je het opnemen tegen al die
videoclips, het grootste evenement
schijnt Idols te zijn. Als iemand wil la
ten horen dat-ie Mariah Carey kan
imiteren, prima, maar dat is natuur
lijk geen muziek maken. En dan kan
je vinden wat je wilt van Jovink De
Voederbietels, die de Zwarte Cross he
lemaal zelf hebben georganiseerd,
maar die gasten verkopen in drie da
gen tijd zoveel exemplaren van hun
single 'Luie Flikker' - oké, het is niet
mijn ding - dat ze op twee binnenko
men in de Megatop-50. Op eigen
kracht, daar mag je respect voor heb
ben."
Hiernamaals
Frustratie? Absoluut niet, dat is hem
vreemd. Gebrek aan erkenning laat
hij niet aan zijn levensvreugde kna
gen: always look on the bright side of
life. Op de nieuwe single 'Wrong
Train' relativeert Fragment de jacht
op succes: ik had Elvis' troon kunnen
bestijgen, beroemder kunnen zijn dan
The Beatles of The Rolling Stones,
maar ik zat in de verkeerde trein, het
was mijn lot om het sterrendom mis te
lopen, maar begrijp me goed, ook in
die verkeerde trein ben ik zielsgeluk
kig. „Oh yeah, ik ben een gelukkig
mens, geniet van het leven, van mijn
vrouw Margreeth en mijn dochters
Donna Moon en Charlotte. Die zijn
het belangrijkst. Je moet leven in het
nu, er is geen hiernamaals."
Hij bezit de gave de kleine dingen te
waarderen. Een tsjilpende vogel in de
boom, een glimlach, een journalist die
belt voor een interview. Of een mooi
lied van Leonard Cohen of Elvis Cos-
tello. Zelf moet hij de ultieme song
nog schrijven. „Alhoewel, verschillen
de mensen hebben me verteld dat ze
op 'Kilimanjaro', van ons album The
Dream Orchard, de liefde hebben be
dreven. Dat is toch het grootste com
pliment dat je kunt krijgen."
Kookgek
De klok tikt door. Kon hij maar eens
wat minder optreden, dan had hij tijd
om al zijn plannetjes uit te werken.
Hij zou de Zeeuwse Jamie Oliver kun
nen worden. „Ik ben kookgek, ik ga
hier in de tuin mijn eigen tomaten en
Tim Alexander foto Mechteld Jansen
kruiden kweken. Zelf brood bakken,
dat is ook hemels. Iedereen zou dat 's
moeten doen, er gaat niks boven vers
brood. Maar goed, ik loop al langer
rond met ideeën voor een theaterkook-
show, beetje kokkerellen, beetje met
eten gooien. Gewoon lekker hilarisch.
Er zit muziek in, ik ga het ook doen,
het is een kwestie van het goede mo
ment kiezen."
Een boek zit ook de pen. De raamwer
ken voor een paar korte thrillers heeft
hij al bedacht, evenals het kinderboek
Tales of the Wat. „De Wat is een tijd
machine, waarmee kinderen in een an
der tijdperk belanden en grote gebeur
tenissen uit de geschiedenis meema
ken. Op die manier kun je kinderen
historische verhalen vertellen, waar
van ze iets opsteken. Ik heb ook een
idee voor een anarchistisch, maf
tv-programma, een beetje in de stijl
van Wayne's World. Als mijn studio
hier klaar is, want ik moet nog veel af
bouwen, zou het zomaar kunnen ge
beuren dat ik me daar op stort."
Hij vertelt dat allemaal in een tempo
van 180 beats per minuut. Hij is wel
eens getest, maar de arts kon geen
ADHD vaststellen. Hij is manisch,
maar nooit depressief. Energisch zit
hij altijd in de top van de parabool
Het is niks ernstigs. Zijn brein maakt
alleen voortdurend overuren, het wil
alle raadsels ontrafelen. „Ik ben gepas
sioneerd voor van alles en nog wat. Ik
kan veertien dagen in een kathedraal
doorbrengen om te doorgronden hoe
die middeleeuwers zo'n monument
konden optrekken. Maar ook zoiets
simpels als: hoe maken ze schroeven?
Ik wil het weten. Nu ga ik uitdokteren
hoe ik die lekkere Italiaanse padde
stoelen kan importeren zonder dat ze
hun versheid en smaak verliezen.
Daar gaat het om in het leven. Toch?"
Frank Balkenende
ings de IJssel en in de binnenstad van Deventer staan morgen 875 boekenkramen opgesteld.
foto Ab Hakeboom./GPD
