PZC
IJskonijn Sarkozy raast naar top
Strafmaat remt ruilen van gevangenen af
Hollandse hondenziekte
PZC
Zwartbonte idylle
Franse minister van Financiën gaat als wervelwind door politiek landschap
24 juli 1954
zaterdag 24 juli 2004
Als een wervelwind is Nicolas
Sarkozy de afgelopen twee jaar
door het Franse politieke land
schap geraasd, links en rechts
slachtoffers makend, maar toege
juicht door een groeiend aantal
kiezers - eveneens van links tot
rechts. Niemand lijkt de 49-jari-
ge minister van Financiën nog
te kunnen stoppen op weg naar
de top: het Elysée. Een politiek
wonderdier of een briljante
pr-politicus?
door Henk Glimmerveen
Nicolas Sarkozy is een ijsko-
nijn. Na de openlijke
schrobbering door president Jac
ques Chirac tijdens diens tv-in-
tcrview op 14 juli ('Ik besluit,
hij voert uit'), laat 'Sarko' dood
leuk weten: „Zo ken ik de presi
dent niet. Hij luistert altijd, de
batteert en beoordeelt alle minis
ters op hun prestaties. Maar de
toon in het televisie-interview
was nu anders. Ik heb daar nota
van genomen."
Ieder ander in de top van de
door Chirac opgerichte UMP
zou trillend van angst in een
hoekje zijn weggekropen na een
dergelijke frontale aanval, maar
met de 49-jarige minister van Fi
nanciën Óndanks zijn relatief
jonge leeftijd is hij al een oudge
diende in de Franse politiek en
hij kent het klappen van de
zweep. „Vijfentwintig jaar in de
politiek hebben me geleerd onge
voelig te blijven voor aanval
len." Het staat voor iedereen in
Frankrijk nu wel vast: Sarkozy
gaat de strijd met Chirac aan
om de rechtse kandidatuur voor
het presidentschap.
De weinige vrienden van de mi
nister verbaast dat niet. Toen
Patrick Balkany, een jeugd
vriend, hem dertig jaar geleden
vroeg wat zijn doel in het leven
was, kreeg hij een kort ant
woord: „President worden." Bal-
kanv en Sarkozy delen dezelfde
Hongaarse achtergrond. Sarko
zy's vader vluchtte in 1951 uit
Hongarije naar Frankrijk, hij
nam dienst in het Vreemdelin
genlegioen en verkreeg zo de
Franse nationaliteit. Veel ver
Minister Nicolas Sarkozy (1) in gesprek met president Jacques Chirac (r) op het Elysée.
der gaat de relatie van Sarkozy
met zijn vader niet, want het hu
welijk liep al snel op de klippen.
Moeder Sarkozy had moeite om
de eindjes aan elkaar te knopen
en toen Nicolas wilde gaan stu
deren, moest hij zelf de handen
uit de mouwen steken om de uni
versiteit te kunnen betalen.
Toen al verbaasde hij door zijn
tomeloze energie die hij koppel
de aan een grenzeloze ambitie.
Buitenbeentje
Sarkozy had snel door dat wie
in Frankrijk carrière wil maken,
dat het best via een politieke
partij doet. Maar hij was een
buitenbeentje. Voor hem geen
opleiding aan een van de eli
te-universiteiten zoals alle Fran
se politici en topambtenaren.
Het belette hem met een blik
semcarrière te maken in de gaul
listische beweging, die hem als
28-jarige kandidaat stelde voor
het burgemeesterschap van de
chique Parijse voorstad Neuilly.
Het was in dezelfde tijd dat de
toenmalige premier Chirac de
leiding in handen nam van de
gaullistische partij. Chirac was
onder de indruk van de werk
lust en het politieke talent van
Sarkozy en hield hem jarenlang
de hand boven het hoofd.
Maar Sarkozy heeft een eigen
schap die hem eigenlijk onge
schikt zou moeten maken voor
een toppositie in de politiek. Hij
is eigenwijs, gaat zijn eigen
gang en zet daarvoor zelfs oude
bondgenootschappen op het
spel. Toen in 1995 in de toenma
lige RPR de strijd ontbrandde
wie de kandidaat voor het presi
dentschap zou zijn, koos Sarko
zy zonder aarzelen de kant van
de toenmalige premier Édouard
Balladur. Hij liet Chirac, toen
burgemeester van Parijs, zak
ken als een baksteen.
Dat heeft Sarkozy geweten. Chi
rac mobiliseerde de partij, sleep
te de kandidatuur in de wacht
en won vervolgens de verkiezin
gen. Jarenlang werd Sarkozy
daarna als een melaatse behan
deld. „Ik heb overal littekens. Ik
ben geïsoleerd, opgegeven en uit
gefloten. Maar ik koester geen
wrok. Als je het ver wilt schop
pen moet je je niet door tegensla
gen uit het veld laten slaan",-
blikt hij terug.
Twee jaar geleden benoemde die
zelfde Chirac de ex-paria tot mi
nister van Binnenlandse Zaken
als het gaullistische antwoord
op Jean-Marie Le Pen van het
Front National Het Front had
de socialist Lionel Jospin de
foto Philippe Wojaze/GPD
weg naar de tweede ronde ver
sperd met een keiharde campag
ne tegen de onveiligheid op
straat.
Platteland
Sarkozy begreep wat er van
hem verlangd werd. Hij was van
het begin af aan nauwelijks op
zijn ministerie, maar hij ging zo
vaak hij kon op werkbezoek.
Niet bij de hoofdcommissaris
sen in de grote steden maar in
de politiebureaus in de voorste
den en bij de gendarmes op het
platteland. Niet op de grote con
gressen waar getheoretiseerd
werd over de bestrijding van de
criminaliteit, maar bij de fami
lies van de slachtoffers.
Hij eiste meer arrestaties en
meer opgeloste zaken. Hij joeg
agenten de straat op en ontsloeg
hoofdcommissarissen die er met
de pet naar gooiden. De menin
gen lopen uiteen of het pro-
ject-Sarkozy is geslaagd. Welis
waar steeg het aantal gearres
teerde kleine boeven drastisch,
maar Amnesty International
klaagt over de stijging van het
aantal klachten over buitenspo
rig geweld bij de aanhoudingen.
Superminister
Wat heeft Chirac bewogen om
Sarkozy te benoemen tot 'super
minister' van Financiën, Econo
mische Zaken en Industrie? De
politieke waarnemers in Parijs
zijn er nog steeds niet uit. Wan-
rleer het zijn bedoeling was ge
weest om Sarkozy uit de schijn
werpers te halen, dan is nu al
duidelijk dat dit volstrekt an
ders is uitgepakt. Al was het
maar omdat de minister zich
meer internationaal laat gelden
dan op Binnenlandse Zaken.
Sarkozy heeft zijn hele leven de
zelfde strategie toegepast: als je
geen doelwit wilt zijn. dan moet
je zorgen dat je zelf als eerste
schiet. Vanaf het begin lanceer
de hij een stroom ideeën en voor
stellen. Rijp en groen, door
dacht of luchtballon - het maak
te niet uit. Wel zorgde hij er
voor dat er altijd een plan was
dat het grote publiek zou aan
spreken.
Sarkozy bedrijft politiek op een
on-Franse manier. „Zijn geheim
is dat hij geen geheimen lijkt te
hebben. Hij spreekt recht voor
zijn raap, heeft op alle vragen
een antwoord en is niet bang om
risico's te nemen", reageert een
politieke analist. Zelf zegt hij:
„Als zich een probleem voor
doet, dan kun je twee dingen
doen: je kunt het probleem nege
ren of je gaat het oplossen. Ik
kies voor het laatste." Dat hij
daarbij vaak tegen zere benen
schopt, neemt hij op de koop
toe.
Wanneer Sarkozy ooit president
wordt, dan krijgt Europa te ma
ken met een Frankrijk dat in
niets meer lijkt op het land van
De Gaulle, Mitterrand en Chi
rac. Gezien zijn woede-uitbars
ting tijdens het tv-interview op
de Quatorze Juillet is de presi
dent zich daarvan bewust. GPD
Na de PvdA, de SP en Groenlinks wil nu ook
het CDA de koe terug in de wei. Het chris
ten-democratische Tweede-Kamerlid Ats-
ma zal het parlement voorstellen, boeren extra te
belonen als Ze hun koeien buiten laten lopen.
De Europese regels tegen de overbemesting van
landerijen stimuleren hen om de dieren op stal ti
houden. Dit schijnt niet te stroken met het ideaal
beeld van het Nederlandse landschap. Daanc
hoort kennelijk de koe. Voor het gemak vergeten
CDA en oppositie de varkens en de kippen, die
ooit even vanzelfsprekend buiten waren te vinden,
maar inmiddels massaal een miserabel leven lei
den in de hallen van de bio-industrie. Waarom nu!
juist de koe dit lot wel zou moeten ontlopen, is on-
duidelijk.
In plaats van het vooruitzicht van extra inkomsten
voor de boeren die goed voor hun dieren zorgen, is
het veel effectiever om de portemonnee te raken
van hen die dat nalaten. Zeker als zo'n waarschu
wing van de consument komt. En nu langzamer
hand begint door te dringen, dat het oer-Holland
se weiland vol zwartbonte beesten eigenlijk me
meer is dan de smerige mestverspreider van d»
melkveehouder, en dat melk helemaal niet móet
heeft de consument eerder reden om de boer te
straffen, dan om hem te belonen.
Tot nu toe blijft zo'n duidelijk signaal echter ach
terwege. Het lot van de koe en de vervuiling dooi
de boer laten de gemiddelde consument koud. Dit
kan Atsma toch niet zijn ontgaan. Daarom 1
zijn plan voor een kopje op de melkprijs of ea
rechtstreekse subsidie uit een van de Europese po:-
jes, veel weg van een bokkensprong om de 'oi
wenste' gevolgen van Europese maatregelen in het
eigen politieke voordeel om te buigen. In plaats
van echt begaan met het lot van dieren lijkt
eerder gewoon de Nederlandse melkveehouden
een extra centje toe te willen stoppen. Zo bedient
het CDA zijn agrarische achterban.
Wie de dolle vreugde heeft gezien van runden
die na een lange winter eindelijk weer buiten mo
gen, zal wel enige sympathie voelen voor het voor
stel. Maar wie de dieren ook steeds opnieuw mei
barstensvolle uiers heeft zien sjokken, weet dat er
aan hun bestaan als productiemiddel, in de weioi
in de stal, weinig meer is te redden.
Atsma's idee brengt mogelijk wat koeien terug m
het groen. Maar de idylle van tevreden grazende
dieren in een onbesmet landschap ligt ver a
ons.
door Hans Jacobs
Het verschil in strafmaat tus
sen Thailand en Nederland
bemoeilijkt de uitvoering van
het gevangenenruil-verdrag
'Wots'. Daarom heeft minister
Donner van Justitie lang geaar
zeld alvorens in te stemmen met
het sluiten van het verdrag.
Het Wots-verdrag regelt dat
Thaise strafvonnissen onder be
paalde voorwaarden in Neder
land kunnen worden uitgezeten.
Het struikelblok is het verschil
in strafmaat tussen beide lan
den. „Dat kan in sommige geval
len overbrenging bemoeilijken
of zelfs onmogelijk maken", al
dus Donner eerder dit jaar in
een brief aan de Tweede Kamer.
Een goed voorbeeld is Machiel
Kuijt uit Amsterdam. Indien hij
met in hoger beroep door het
Thaise Hooggerechtshof wordt
vrijgesproken, dan komt hij vol
gend jaar april als een van de
eersten in aanmerking om onder
de voorwaarden van het verdrag
te vragen om overplaatsing. Hij
kan dan het resterende deel van
zijn straf in eigen land uitzitten.
De vraag is echter wat die straf
moet zijn. De hoogste maximum
straf voor een 'enkel drugsde
lict' is in Nederland twaalf jaar.
De veroordeelde zit in de prak
tijk - wegens 'goed gedrag' -
dan acht jaar vast, even lang als
tot levenslang veroordeelden in
Thailand moeten zitten voordat
ze kunnen vragen om overplaat
sing. Bij aankomst in Nederland
is er dan geen restant straf
meer. Volgens het Nederlandse
recht zou de gevangene onmid
dellijk moeten worden vrijgela
ten, maar dat staan de Thai niet
toe. Tegelijkertijd keurde Don
ner het af, dat iemand die in
Thailand is veroordeeld langer
moet zitten voor hetzelfde ver
grijp als iemand die in Neder
land is gestraft. Donner waar
schuwt dat Nederland niet al
tijd kan meewerken aan het ver
zoek om overplaatsing. Of dat
ook zou kunnen betekenen dat
Nederland een verzoek van de
Amsterdammer afwijst, kon Jus
titie gisteren niet zeggen.
Schudden
„Hoe ze het oplossen weet ik
niet", zegt Machiel Kuijt zelf.
Hij houdt in elk geval rekening
met celstraf in eigen land. „Als
ze me direct vrijlaten, dan kun
nen de anderen het schudden."
Makkelijker wordt het voor Jus
titie wanneer iemand meerdere
veroordelingen heeft en ook de
Nederlandse straf langer zou
zijn. Zeg zestien jaar. 'Dan is er
nog een behoorlijk restant', al
dus Donner. En ook bij gevange
nen die in Thailand geen levens
lang hebben gekregen, maar wel
meer dan twaalf jaar, is er geen
probleem. Die komen na vier
jaar in aanmerking voor over
plaatsing. Ook dan is er nog
'ruimte'. GPD
Machiel Kuijt, derde van links, tijdens zijn voorgeleiding in Bangkok in 1997
re buitenlanders opgepakt met 940 gram heroïne.
Hij werd met twee ande
archieffoto GPD
Wat is er toch gebeurd met die
goeie, oude, betrouwbare Hollan
dei's? Het begint zelfs tot het buiten
land door te dringen dat er achter de
dijk iets loos is.
Vorige week nog vroeg het gezagheb
bende Britse tijdschrift The Economist
zich hardop af wat er in vredesnaam
met die 'good old reliable Dutch' aan
de hand is. En dat onder de kop: 'Dutch
distemper', wat zich misschien wel het
best laat vertalen met een grondige
schoonmaakbeurt, te vergelijken met
het witten van de keuken.
De aanleiding voor die verbaasde
vraag naar de Hollandse gemoedsge
steldheid is het Nederlandse voorzitter
schap van de Europese Unie. Hoe kan
het nou dat het eens zo Europees gezin
de Nederland, één van de grondleggers
van de Europese eenwording, een land
dat altijd in de Europese kopgroep te
vinden was, onder het trio Balkenende,
Bot en Zalm in euroscepsis bijna niet
meer onder doet voor de Britten?
Het is volgens het blad geen incident.
De 'nieuwe stemming' in Holland gaat
grotendeels terug op Pim Fortuyn, die
twee jaar geleden een 'politieke revolu
tie' heeft losgewoeld, meent The Econo
mist. 'In het post-Fortuvn tijdperk zijn
politici meer de oude Hollandse zeker
heden over alles en nog wat ter discus
sie gaan stellen. Van de deugden van de
multiculturele samenleving tot de voor
delen van consensusdemocratie.'
Ja, het gaat hard. In nog geen drie jaar
tijd is er in Nederland zo veel veran
derd dat het land bijna niet meer te ver
gelijken valt met de gezapige, matte
zelfvoldaanheid die de nadagen van
Paars kenmerkte. Wie achterom kijkt,
kan zich alleen maar verbazen over het
tempo waarmee oude zekerheden zijn
afgedankt.
En dan gaat het niet alleen over geves
tigde. schijnbaar onwrikbare opvattin
gen over kwesties als immigratie, inbur
gering of criminaliteitsbestrijding.
Nee, die verandering steekt veel cïieper.
En raakt zelfs aan iets dat nog niet zo
lang geleden als een Nederlandse cul-
tuurtrek bij uitstek gold: het poldermo
del. Of, zoals The Economist het noemt,
het consensusbestuur.
Een jaar of tien geleden stelde Neder
land zich ten voorbeeld aan de wereld.
Met name de manier waarop het zich
zelf regeerde: via overleg, via compro
mis en consensus, via schikken en
plooien. Dankzij die polderdemocratie
had het de economische crisis van de
jaren zeventig en tachtig onder de knie
gekregen. Dankzij het befaamde Ak
koord van Wassenaar had het een natio
nale sanering in gang gezet. Dankzij
Lubbers' soms onnavolgbare bemidde
lingskunsten - onder Paars tot systeem
verheven - werkte het eendrachtig aan
meer welvaart en meer welzijn,
Er verschenen boekjes over het 'Neder
landse wonder', het buitenland kwam
bewonderend in de polder kijken,
Duitsland probeerde het Hollandse suc
ces na te apen en premier Kok mocht
op een gegeven moment zelfs bij presi
dent Clinton en andere wereldleiders
het poldermodel komen uitleggen.
Datzelfde bejubelde poldermodel is in
diskrediet geraakt. Zonder veel aarze
ling koerst de regering aan op oorlog
met de vakbonden, minister De Geus
ontziet het zelfs niet zijn eigen CNV op
de tenen te gaan staan, FNV-voorzitter
De Waal slaat taal uit die zijn voorgan
gers de kop zou hebben gekost. Zelfs de
werkgevers beginnen onrustig te schui
felen.
Het kabinet maakt er geen geheim van
dat het af wil van de polderdemocratie.
Iemand als minister Brinkhorst roept
tegen iedereen die het maar horen wil
dat die 'gesloten cultuur' moet worden
opengebroken: 'polderdenken is geen
optie in Europa'.
Ook op andere fronten heeft het harmo
niemodel afgedaan. Minister De Graaf
werkt aan een reeks 'vernieuwingen'
die het traditionele bestuursmodel van
schikken en plooien onder grote druk
zetten. Een rechtstreeks gekozen burge
meester betekent het onherroepelijke
einde van een bestuurscultuur van bur
gervaders en andere gemoedelijke re
genten. Het referendum maakt het lasti
ger compromissen-met-voor-ie-
der-wat-wils te sluiten. En districtsge-
wijze parlementsverkiezingen verscher
pen tegenstellingen.
Het is meer dan zo maar een hobby van
D66. Het past in een patroon, bijna een
roeping om niet in consensus te blijven
steken. Zelfs aan de manier waarop mi
nisters als Donner, Hoogervorst en Ver
donk in de Tweede Kamer staan, valt
een hang naar daadkracht af te lezen.
Dat 'doorpakken' - het woord is van
premier Balkenende - begint een pro
ject op zichzelf te worden.
Het is slechts het topje van de ijsberg.
Heel Nederland is in een anti-polder
stemming geraakt. Consensus is 'uit',
slagkracht is een bestuurlijk mode
woord geworden. Overleg begint op
een zwaktebod te lijken. Gedogen is
vies. En wie niet horen wil, die moet
maar voelen.
Bestuurders laten zich graag afschilde
ren als doeners, als krachtpatsers. Bur
gemeesters en wethouders niet minder
dan ministers of staatssecretarissen.
De Tweede Kamer loopt er, net als me
nig gemeenteraad, op een holletje ach
ter aan. En de toonhoogte loopt op.
De politiek-bestumiijke stijl krijgt
steeds meer trekken van een straatvech
terscultuur, waarvoor niet alleen de
oude garde - Hans Dijkstal (WD), Bert
de Vries (CDA) - zich steeds openlijker
begint te schamen.
Schiet Nederland niet een beetje door?
Zeker, die polderdemocratie had een
heleboel gebreken. Het ging er vaak
stroperig toe, het was niet altijd even
doorzichtig en soms zelfs ronduit saai.
Onder Paars werd het synoniem voor
stagnatie, voor afwachten, voor niks
doen. Maar dat is één kant van de me
daille. Het poldermodel heeft ook veel
stabiliteit opgeleverd. En - wat belang
rijker is - veiligheid, zekerheid en wel
vaart. Het heeft Nederland ook in de
wereld een ïjzersterke reputatie opgele
verd: 'good old reliable Dutch'.
Ja, The Economist heeft de 'Dutch dis
temper' haarscherp geanalyseerd. Zou
het toeval zijn dat 'distemper' ook een
lelijke, gemene, besmettelijke honden
ziekte is?
DR. JOHN - De chef van de
Westduitse geheime politie, dr.
Otto John, is terecht. John
werd al vier dagen vermist,
maar meldde zich gisteren
voor de Oostduitse radio. Hij
zei dat hij naar het oosten is ge
gaan, als gebaar om alle Duit
sers op te roepen zich te wij
den aan de hereniging van
Duitsland. Hij betreurt dat
Duisland voorgoed verdeeld
dreigt te blijven door het con
flict tussen oost en west.
OVERLEG - Nieuw overleg
met de vier grote mogendhe
den (Amerika, Engeland,
Frankrijk en de Sovjet-Unie)
is zinloos als Rusland niet snei
zijn houding verandert. Da!
heeft de Amerikaanse minisie
van Buitenlandse Zaken Fos
ter Dulles laten weten. Dulls
geeft de Sovjet Unie er de
schuld van dat er geen vooruit
gang is geboekt tijdens het be
sloten overleg over ontwape
ning en atoomenergie, dat afge
lopen dagen plaatsvond in Lor
den.
WEER REGEN - De natte pe
riode is nog niet voorbij. Voor
dit weekeinde wordt weer re
gen voorspeld. Het KNMI
heeft tot nu toe slechts één zo
merse dag waargenomen.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationpark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454647
Fax: (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag)
per maand: 19,45
per kwartaal: 56,60
per jaar: €217.00
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maandvoc
het einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 31, 4460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,20
zaterdag: 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig de
Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de Regeler
voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax: (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concem DerW*
aan ons verstrekte gegevens hebben wi| opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensteneer"
i titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig
n Als u
irifiehjk melden bi
Behoort tot WGGGNGR
