Armstrong zat lachend op de fiets
i
Broers Ullrich samen in de Tour
pzc
Mayo moet zich
beter prepareren
Dreamteam van Amerikaanse kopman slaat toe
Tijdstraf voor
Fassa Bortolo
Rabobank
tevreden na
zesde plaats
cÊxÊxft>y
Rehhagel blijft in Griekenland
Montgomery mag naar trials
Sokolov en Van Wely boeken zeges
Droom Drechsler spat uiteen
AS Roma vraagt fans om geld
donderdag 8 juli 2004
door Ad Pertijs
ARRAS - Lance Armstrong had
na afloop van de dik gewonnen
natte ploegentijdrit tussen Cam-
brai en Arras geen zin in weer
een discussie over het dit jaar
ingevoerde bonificatiesysteem,
dat hem achteraf gezien handen
vol seconden heeft gekost. „Het
belangrijkste is dat ik van hier
uit verder ga in de wetenschap
dat ik het beste team van de we
reld achter me heb staan."
Dat de zorgvuldig opgebouwde
en uitgekiende race hem - bui
ten de gele trui - veel minder
tijdwinst had opgeleverd dan
verschillen aan de meet, deerde
hem niet. „We krijgen twintig se
conden tijdwinst op Hamilton
en veertig op Ullrich. Dat zijn
toch ook wezenlijke aantallen."
Armstrong wijdde liever uit
over zijn ploeg, die zich weer he
lemaal gëfocust had op de rit
van gisteren. „De enige waarin
je als ploeg echt kunt laten zien
hoe sterk je bent."
De fascinatie voor de ploegen
tijdrit is er volgens de Ameri
kaan al van jongs af aan. „Sinds
ARRAS - De ploeg Fassa
Bortolo heeft gisteren in de
ploegentijdrit van de Ron
de van Frankrijk een tijd
straf van twee minuten ge
kregen.
Het Italiaanse team werd
bestraft, omdat renners el
kaar meerdere keren had
den geduwd en een geloste
renner achter de ploeglei
derswagen was terugge
bracht naar de groep.
De Fransman Eddy Seig
neur kon na de vierde rit
naar huis. De renner van
RAGT arriveerde buiten de
toegestane tijdslimiet in Ar
ras. ANP
ARRAS - Erik Breukink was
niet eens erg geschrokken toen
Levi Leipheimer gistermiddag
tijdens de ploegentijdrit onder
uit schoof. Aan de pijnlijke
crash van de Amerikaan in de
Tour van 2003, die Leipheimer
al in het openingsweekeinde uit
schakelde, had de Rabobank
ploegleider geen seconde ge
dacht. „Het ging zo snel alle
maal, hij zat direct weer op de
fiets."
Leipheimer zelf was ook nauwe
lijks ontdaan. „Ik heb een paar
schrammen, maar een nat weg
dek geeft altijd meer mee dan
een droge weg. Je glijdt als van
zelf door. Het heeft alleen wel
twintig tellen gekost." De Rabo-
bankploeg werd zesde in de
drijfnatte chrono tussen Cam-
brai en Arras. De ploeg van Erik
Breukink en Frans Maassen ver
loor 1 minuut en 53 seconden op
US Postal, maar krijgt daarvan
maar 1 minuut doorberekend in
het klassement. Leipheimer
staat daarin nu 21e, op 1.08 van
Armstrong.
Breukink: „Dit lag binnen onze
mogelijkheden, hier had ik ons
ook verwacht. Het verschil met
CSC, dat vijfde werd, was heel
klein. Maar goed, zij hebben
hun pech gehad, wij de onze. Ie
dereen kreeg hier zijn deel. Al
met al heeft iedereen zich kra
nig geweerd. Ook de jongens die
er vooraf schrik voor hadden, re
den goed mee. Dekker, Leiphei
mer en Wauters trokken de
kar." Wat Mare Wauters betreft
is dat opmerkelijk. Dinsdag nog
kwam hij zwaar ten val. „Hij
was ook nog niet honderd pro
cent, maar wel goed genoeg."
Karsten Kroon moest overigens
tien kilometer voor het einde los
sen, maar zijn afwezigheid leid
de in de slotfase nauwelijks nog
tot tijdverlies.
Ook Leipheimer was tevreden
over de teamprestatie. Hij baal
de wel van zijn eigen val, in een
bocht na zo'n dertig kilometer
rijden. „Ik had niet het idee dat
ik te veel risico nam. Waar
schijnlijk lag er wat olie of zo
op de weg, want ik schoof zo
maar onderuit." Hij uitte het
vermoeden dat zijn ploegmaten
onderweg genoten hadden. „De
ze omstandigheden zijn goed
voor ons. Zij kunnen prima uit
de voeten in de regen", knikte
de Amerikaan in de richting van
zijn doorweekte (Nederlandse)
ploeggenoten. GPD
mijn juniorentijd al is het mijn
favoriete discipline. Het WK ju
nioren in Moskou was mijn eer
ste grote evenement Het mooie
ervan is dat niet zonder meer de
vier sterkste renners winnen.
Met een goede samenwerking en
voorbëreiding kun je ook als
vier mindere jongens de snelste
zijn."
Bij de profs zette die voorliefde
zich voort. „Bij Motorola eindig
den wel altijd kort, maar won
nen jammer genoeg nooit."
Daarom ook jubelde het team
het uit toen vorig jaar in
Saint-Dizier voor het eerst de
ploegentijdrit werd gewonnen.
„Het was voor mij het hoogte
punt van die Tour", zegt Arm
strong.
„Dit team is weer beter. We
startten langzaam en gaven
daarna gas. Ik zat lachend op de
fiets. Het was alsof ik droom
de." Een droom dan, die zomaar
in het nachtmerrie had kunnen
veranderen, besefte ook Arm
strong. Tussen Cambrai en Ar-
<c
Meer over deTOUR op de PZC-site: www.pzc.nl
ras kwam niet alleen het water
met bakken uit de hemel geval
len. Het regende ook nog eens
valpartijen en lekke banden. Zo
wat iedere ploeg had er last van.
Phonak (4x lek in de eerste 25 ki
lometer) en CSC (massale val
partij) nog het meest. Ullrich zei
steeds terug te hebben gedacht
aan de glibberige tijdrit van
Nantes en daardoor extra voor
zichtig te zijn geweest.
„Het was echt angstig", zei
George Hincapie. „Na 500 me
ter zag ik bij iemand al het wiel
wegglijden. Ik dacht: wat moet
dat worden vandaag." Hij vond
dat Armstrong onderweg het
sterkst was geweest. Armstrong
noemde Hincapie 'The Champ'
van de dag. Op de streep wilde
die kampioen zijn kopman de
winnende hand toesteken.
Armstrong lachte slechts terug.
„Want denk je. Ik laat mijn
stuur niet los op kletsnatte
keien. Stel dat je valt. Niet voor
niets kwam ik ook de hele rit
steeds als laatste de bochten uit.
Ik nam geen risico's. Op de te
levisie had ik te veel valpartijen
gezien." Hincapie dacht dat de
regen in het voordeel was ge
weest van de 'Postals'. „Tijdens
het verkennen van de etappes
hebben we heel veel in de regen
moeten rijden. Dat kwam ons
vandaag van pas. Het hele team
had een supermoraal. Voor ons
is dit toch het mooiste om te
doen."
Knuffels
Armstrong noemt Hincapie zijn
beste maatje. Hij staat model
voor hoe een ploeggenoot moet
zijn. „Iemand met wie het goed
kunt vinden in het peloton, aan
de eettafel en in de bus. Je hebt
van die ploegen waar aan tafel
amper iets wordt gezegd. Af
schuwelijk. Als de sfeer niet
goed is, rijd je ook niet goed."
Hoe de sfeer binnen de Pos
tal-ploeg is was te zien op het
podium. Acht blauwe mannen
wachten geduldig op de binnen
komst van him geloste teamge
noot Noval. Huilend, van
schaamte, liet hij zich naar het
podium leiden. Om er bedolven
te worden onder een warme de
ken van knuffels, aaien over de
bol en opbeurende woorden. Tot
op het podium. „In de bergen
zul je zien wat zijn echte waar
de voor de ploeg is", zei Hinca
pie.
Zijn geliefde ploegentijdrit le
verde Armstrong ook nog eens
de gele trui op. Zijn zestigste.
„We gaan hem niet verdedigen",
zei de Amerikaan. „We doen dat
niet in het belang van het team.
Mijn jongens moeten nu krach
ten sparen voor de tweede helft
van de Tour. Ons echte werk be
gint pas in de Pyreneeën." GPD
Lance Armstrong geeft het go
msm
de voorbeeld in de ploegentijdrit naar Arras.
foto Gero Breloer/EPA
door Edward Swier
ARRAS - De één, Jan, is rossiger dan de
ander, Stefan. Maar de gebroeders Ull
rich vertonen wel degelijk veel overeen
komsten. Beiden hebben een stevige
ring in het oor. en allebei zijn ze geze
gend met aanleg. Aanleg om dik te wor
den. Stefan, de oudste, is er verantwoor
delijk voor dat jongere broer Jan ooit
verslaafd raakte aan chocolade. Zelf
krijgt de mecanicien van T-Mobile de ki
lo's er niet meer af, renner Jan is daaren
tegen scherper dan ooit. „Ik heb het ge
voel dat we deze drie weken nog iets
moois gaan meemaken", meent Stefan.
Het was gisteren niet alleen vanwege
het slechte weer een dag vol stress voor
Stefan, die dit jaar voor het eerst 'fiet
senmaker' is bij T-Mobile. De ploegen
tijdrit brengt altijd veel extra werk met
zich mee. De speciale tijdritfietsen wor
den maar weinig gebruikt, de renners
zoeken, eindeloos twijfelend, hun ideale
houding en vragen geregeld om hulp bij
de afstelling van hun glimmende karre
tje. Dit zijn de dagen dat het bij de
teambus van een wielerploeg wel lijkt
op een Formule 1-pits. Stefan werkt
zich in het zweet, omdat nog op het laat
ste moment andere achterwielen wor
den gemonteerd. Broer Jan - de man die
moet trappen - blijft rustig.
Stefan: „Dat is Jan ten voeten uit. Daar
om ook komt hij zo ver. Hij heeft van na
ture de gave om onder alle omstandighe
den rustig te blijven. Dat komt je juist
in de Tour de France van pas. Uit elke
kier, van elke straathoek, komt stress.
Het ligt met bergen op je te wachten.
Jan kan daar heel goed mee omgaan.
Het is imponerend dat hij zich bijvoor
beeld zo weinig aantrekt van de schan
daal verhalen in Bild, hóe makkelijk hij
met beide benen op de grond blijft als
ze hem daarna bij successen weer de he
mel inschrijven."
Het is een verschil met hemzelf. Stefan,
2,5 jaar ouder dan zijn fietsende broer,
mist de rust. „Ik ben veel impulsiever.
Vroeger én nu." Stefan (33) was lang
het grote voorbeeld van zijn broer. De
twee deden van jongsaf aan wedstrijd
jes. Door zijn durf en doordachte ma
nier van handelen kon Jan al snel wedij
veren met Stefan
Topsporter
Bij de oudste Ullrich ontbraken de fysie
ke capaciteiten om het als topsporter
lang vol te houden. In zijn jonge jaren
werd voor Stefan bepaald dat hij het
zou gaan maken als hardloper. „Tja, zo
ging dat in de DDR. Ik droomde ervan
goud te winnen op de Olympische Spe
len. Een topsportcarrière draaide in
Oost-Duitsland niet om geld, maar
maakte je kansen op een auto en een wo
ning wel groter. En je kon studeren."
Stefan Ullrich bleek al jong aanleg voor
de middellange afstand te hebben. „Je
werd geselecteerd via een uitgekiend
systeem. Op een zogeheten Schulfest
kon je je onderscheiden. De besten van
de school stroomden door." Op de Kin
der- und Jugend Spartakiade in Leip
zig vond de laatste selectie plaats.
„Daar werd voor mij beslist dat ik hard
loper zou worden."
Vier Oost-Duitse looptitels pakte hij als
pupil van Dynamo Berlin. Door de 150,
200 trainingskilometers per week sleten
zijn knieën echter sneller dan gezond
was. Zijn achillespezen raakten chro
nisch geïrriteerd. In 1990 nam hi] af
scheid met een overwinning in de halve
marathon van Bremen.
Vanaf dat moment kreeg de fiets, een
jeugdliefde, ook weer een plaats in zijn
leven. Van nabij volgde Stefan de vorde
ringen van zijn jongere broer. En hij
ging aan de slag als reparateur in een
fietsenzaak. Van het één kwam het an
der. Hij ging mee naar wielerkoersen
met de Duitse wielerbond, werkte voor
de opleidingsploeg van Telekom. Zijn
profdebuut bij Coast/Bianchi vorig jaar
was een koude douche. De toen werklo
ze Stefan was er met hulp van zijn
broer binnengekomen.
Prettig werken
„Het was niet eenvoudig. We hadden
Spaans, Italiaans en Duits personeel.
Het heeft wat maandjes gekost voor we
elkaar goed begrepen." Nu Jan terug is
op het oude nest, is ook voor Stefan al
les beter. Hij verhuisde mee, kwam in
een warm bad terecht. „Deze Tour zijn
we doorgaans met drie mecaniciens,
maar op dagen als deze - met een tijdrit
- zijn er zelfs vier. Dat is prettig wer
ken." Ook psychologisch is zijn aanwe
zigheid overigens van waarde. Jan Ull
rich hecht eraan zo veel mogelijk beken
de gezichten te zien. De eerste dagen
was het een komen en gaan; vertrou
wenspersoon Rudy Pevenage, manager
Wolfgang Strohband en zijn vriendin
Gaby Weis met dochter Sarah sliepen
in hetzelfde hotel. Stefan: „Ik speel
geen hoofdrol in Jans pogingen de Tour
weer te winnen. Hij kan het ook zonder
mij af. Maar ik geloof dat het niet onbe
langrijk is om iemand in de buurt te
hebben die meteen naar je kamer komt
als je hem een sms'je stuurt. Soms gaat
het dan over de koers of het materiaal,
maar het kan ook voor een kletspraatje
zijn." GPD
Stefan (links) en Jan Ullrich hebben een onderonsje bij het hotel.
foto Wouter Borre/GPD
ATHENE - De Griekse voetbalfederatie heeft gisteren vj
klaard dat bondscoach Otto Rehhagel tot en met het
reldkampioenschap voetbal in 2006 aanblijft. De Dun
succestrainer werd genoemd als opvolger in zijn vadj
land van Rudi Voller, de voormalige keuzeheer van 'ij
Mannschaft'. „Rehhagel blijft de komende twee
bondscoach van Griekenland", zei Vassilis Gagatsisi
voorzitter van de Griekse voetbalbond. „Er is geen eni:
probleem." De 65-jarige Rehhagel heeft tot 2006 een cv
tract. Het WK 2006 is in Duitsland. ANP/AFP
SACRAMENTO - Tim Montgomery en vijf landgenolj
kunnen meedoen aan de Amerikaanse selectiewedstrijd
voor de Olympische Spelen. Montgomery, houder vanl
wereldrecord op de 100 meter, Calvin Harrison, Miche
Collins, Chrystie Gaines en Regina Jacobs zijn in Amer
ka verwikkeld in een diepgaand dopingonderzoek.
trials beginnen morgen in Sacramento. De beste drie va
elk nummer plaatsen zich voor Athene, als ze tenmiM
ook hebben voldaan aan de internationale kwalificatie-S
sen. Geen van de genoemde atleten is betrapt op doptó
maar de zes zijn wel in staat van beschuldiging gesteld]
grond van informatie uit het onderzoek van het Ame?
kaanse anti-dopingbureau Usada naar de praktijken \{j
het bedrijf Balco. Dat léverde het spierversterken.delij
moon THG en epo. De vijf wachten allemaal nog opa
verhoor in deze zaak. ANP/RTR
LEEUWARDEN - Ivan Sokolov en Loek van Wely gevS
elkaar bij het Nederlands kampioenschap schaken:
Leeuwarden niets toe. Beide denksporters boekten gist
ren een zege. Sokolov, die de witte stukken hanteer!
bleek te sterk voor Erwin l'Ami. Van Wely was zijn tega
stander Daniël Stellwagen te slim af. Zowel Sokolov j
Van Wely heeft nu 5,5 punten verzameld. Het duo hs^
een vol punt voorsprong op Sergei Tiviakov. ANP
KARLSRUHE - Tweevoudig olympisch kampioene Hd
Drechsler zal niet haar opwachting maken tijdens!
Olympische Spelen van Athene. De Duitse verspringt
bijna veertig jaar oud, erkende gisteren dat ze simpel*]
tekortkomt. „Ik moet accepteren dat mijn prestatienivsj
te laag is om ver te springen", aldus Drechsler. „Hela
kan ik niet meer springen voor titels, zowel op interna!*
naai als nationaal niveau." De Duitse atlete hooptei
Athene haar titel te kunnen verdedigen, maar dit seizce
sprong ze niet verder dan 6,39 meter. Ze moest minima
6,70 meter springen om naar Athene te mogen. ANP/DPI
ROME - AS Roma heeft de eigen supporters om fina
ciële steun gevraagd. De Italiaanse club zit in de schuld
en heeft ongeveer 150 miljoen euro nodig om de final
ciële huishouding op orde te krijgen. Op 19 juli conti
leert een commissie van de Italiaanse voetbalbond dek
ken van AS Roma, waarna een besluit valt over het!
houd van de licentie. ANP
door Ad Pertijs
ARRAS - De Tour verlaat van
daag 'Le Nord'. Op weg naar
Bretagne. Daarna nog de Pyre
neeën en de Alpen en we weten
wie er op de de Champs Elysees
gehuldigd wordt als winnaar
van de 91e Tour de France. Iban
Mayo zal het niet zijn. Ondanks
zijn aanvalslust, zijn gedreven
heid ('Ik wil de Tour winnen')
en ondanks de bloedvorm die
hij toonde in de Dauphiné
Libéré.
Mayo is dinsdag immers - als
klassementsrenner - gesneuveld
in 'Le Nord', de streek van wind
en kasseien. Er zijn mensen die
vinden dat die dekselse keien
niet in de Tour de France, thuis
horen. Waarom niet? Het noor
den met zijn monumentale Pa-
rijs-Roubaix behoort net zo
goed tot de typische wielercul-
tuur van Frankrijk, als het wie-
lergekke Bretagne, de Pyrenee
ën en de Alpen.
In Spanje zullen ze zeggen: het
kan toch niet dat Mayo de Tour
verliest in die trieste uithoek.
Erik Zabel diende hen gisteren
al direct van repliek. Hij kan de
ronde nooit winnen omdat er
van die verdomd hoge bergen in
het parkoers zijn opgenomen.
„En die halen ze er voor mij ook
niet uit." De Duitser weet van
zichzelf dat hij niet veelzijdig ge
noeg is om de grootste wieler
wedstrijd op aarde te winnen.
Iban Mayo weet dat nu ook. Hij
deed het in zijn broek voor de
keien, de nervositeit sloeg toe en
hij kwam ten val in het gedrang
van de aanloop naar de stenen.
Benjamin Noval zou de valpar
tij veroorzaakt hebben. Ook
zo'n debuterende Spanjaard die
nooit eerder op de keien had ge
reden.
In de cultuur van het zich focus
sen op die paar grote ronden,
vertikken veel renners nog lan
ger kennis te maken met een
deel van de wielerkoersen. De
Spanjaarden voorop. Omdat ze
verplicht zijn alle wereldbeker
wedstrijden te rijden, melden ze
zich nog wel aan de start van de
Ronde van Vlaanderen en Pa-
rijs-Roubaix. Maar veel verder
dan de eerste bevoorrading ko
men ze zelden. Diegene die het
nog wel waagt de eerste kassei-
strook op te sturen, knijpt daar
alsnog in de remmen.
Mayo liet vooraf weten dat hij
Iban Mayo
Parijs-Roubaix al een keer:
gereden. Tot de bevoorrading
Zonder een kassei gevoeld
hebben.
Jan Ullrich, Lance Armsüi
en Tyler Hamilton mijden!
rijs-Roubaix al evenzeer K
zij kwamen dinsdag wel d«
lijk goed voorbereid aan bij
eerste strook. Armstrong detó
de in het wiel van de special
ten Hincapie en Ekimovalsd
de over de keien. Ullrichzati
vierde in zijn wiel. Dat zijnd
de echte alleskunners, die
spraak mogen maken op deen
zege. Armstrong zegt none
niks te moeten weten van if
seien. „Maar het is goed dale
er ook in de Tour liggen", ze-T
al weken voor de start. Uldj
was net zo duidelijk: „Nietrf,
hobby, maar in de zwaai
koers van de wereld,
zwaarste passages."
Hinault was vroeger evettj
geen fan van de keien. Hij®
vloekte ze. Toch won hij
rijs-Roubaix. Om voor een! j
te laten zien dat hij wel
alle facetten van de wiela*
beheerste. Een groot kam®
kan overal uit de voeten. Ar«
rong, Ullrich en Hamilton M z
den op de kasseien van da d
van het Noorden aan da: fa
klaar zijn voor de greep 2
het geel Mayo moet eetf n
een keer echt komen kennis™
ken met Parijs-Roubaix vod s
dat kan. 1
Specialiseren is leuk, maa-'K
beetje veelzijdigheid blij»! p
wenst om een groot kamp"» f
worden. GPD
