PZC
Resideren in een
boerenschuur
Als het fout gaat, dan gaat het goed fout
w19
Appartementencomplex in
het hart van Krabbendijke
LSJ
WOON
www.pzc.nl
E-mail:redactie@ pzc.nl
Postbus 314460 AA Goes
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
Nationaal: 020-4562500.
zaterdag 3 juli 2004
Speeltjes
van
Philips
Als het om woningbouw gaat, heeft Krabbendijke, ten opzichte van an
dere kernen, niet veel te klagen. De wijk Rozeboom groeit als kool,
als eerste dorp in Reimerswaal krijgt ze starterswoningen en ook in de
Doelstraat komen binnen afzienbare tijd tien nieuwe huizen. Toch is het
opmerkelijkste project dat in de Dorpsstraat.
foto's Dirk-Jan Gjeltema
leverde een storm van protest
op. Veel dorpsbewoners maak
ten bezwaar tegen de sloop van
het karakteristieke gebouwtje
en ook de Rijksdienst voor de
Monumentenzorg adviseerde ne
gatief over de afbraak. Toch stel
de de toenmalige wethouder M.
van Overloop dat alle mogelijk
heden onderzocht waren en be
houd van het pand geen haalba
re kaart was. Dat hij het niet bij
het rechte eind had, mag inmid
dels duidelijk zijn, want de Goe-
se monumentenstichting begint
volgende week met een grondige
renovatie van de oude boerderij-
woning.
De stichting, die voluit de Stich
ting tot behoud van en onder
steuning van monumenten te
Goes heet, zet daarmee voor het
eerst voet buiten de gemeente
Goes. Daar onderhoudt en ver
huurt ze al sinds mensenheuge
nis tientallen historische pan
den, vooral in de binnenstad.
De stichting heeft het monumen
tale pand in Krabbendijke over
genomen van R&B Wonen en
kreeg van de Rijksdienst voor
de Monumentenzorg een subsi
die van 100.000 euro. „De door
gang van de renovatie hing heel
erg van die subsidie af", zegt di
recteur R. Scheepers. „Het pro
ject kent een onrendabele top
van een ton, dus je kunt wel stel
len dat het zonder subsidie niet
doorwas gegaan."
In het monumentale pand ko
men straks drie appartementen
die door de monumentenstich
ting worden verhuurd. Huur
ders zijn nog niet gevonden. „Lo
gisch", zegt Scheepers. „Want
we hebben nog niet gezocht."
Haast lijkt ook niet echt gebo
den, want gezien de grote wacht
lijsten bij de reguliere verhuur
ders zullen de appartementen
straks gretig aftrek vinden.
Rob Paardekam
Het atrium van nieuwbouw La bonne esperance, met rechts de nieuwbouw en links bestaande woningen.
Het dak krijgt pannen in Oudhollands rood.
maar simpelweg een eis van de
gemeentelijke welstandscommis
sie. Om het geheel voor het oog
nog fraaier te maken, wordt het
huurappartementengebouw
door een zogeheten atrium (een
modern woord voor een glazen
overkapping) verbonden met de
bestaande seniorenwoningen in
de Aalbessestraat.
Het gebouw heeft als naam De
Moerbeihof gekregen, naar de
moerbei: een oorspronkelijk uit
Azië afkomstige boom die daar
wordt gebruikt voor de teelt van
zijderupsen. „Op het terrein aan
de Dorpsstraat staat zo'n
boom", weet Van Driesen. „Die
mochten we van de gemeente
niet kappen. Vandaar die
naam."
Het gebouw met de koopwonin
gen heeft de exclusief klinkende
naam La Bonne Espérance ge
kregen. Dat is Frans voor De
Goede Hoop. Zo heette de boer
derij die er vroeger stond. Tus
sen de twee gebouwen in komt
een centraal plein waar de toe
komstige bewoners hun auto
kunnen parkeren. Het wordt ver
der ingericht met groen. Ook
aan de kant van de Dorpsstraat,
dus voor de koopappartemen
ten, komen nieuwe parkeerplaat
sen. Die zijn bedoeld voor open
baar gebruik. Al met al zijn de
twee gebouwen straks vrij domi
nant aanwezig. Met hun hoogte
van zo'n dertien meter steken ze
flink boven de meeste omliggen
de gebouwen uit.
Monumentaal
In tegenstelling tot de boerderij
is de woning die erbij hoorde
nooit gesloopt. Pal naast de
nieuwbouw staat hij nog fier
overeind. Al is fier wellicht niet
het juiste woord voor een op het
oog vervallen pand met dichtge
timmerde ramen.
Het had overigens weinig ge
scheeld of het monumentale
huisje was ook tegen de vlakte
gegaan. R&B Wonen zag er tot
voor kort weinig brood in en wil
de het slopen. De gemeente gaf
er zelfs toestemming voor. Dat
In het hart van Krabbendijke,
op de plaats waar vroeger
boerderij De Goede Hoop stond,
worden twee fraaie apparte
mentsgebouwen voor senioren
uit de grond gestampt. Die moe
ten de historie doen herleven,
want ze krijgen het uiterlijk van
een oude boerenschuur.
De vijftien,huurappartementen
bracht woningcorporatie R&B
Wonen snel aan de man, maar
met de koopappartementen
loopt het minder vlot. Van de
twaalf zijn er nog maar drie ver
kocht.
Artist's impression van het nieuwbouwcomplex aan de Dorpsstraat.
Dat lijkt een trend. Het was im
mers ook zo bij de appartemen
ten op de plaats van de Prins
van Oranje in Goes, die in de
Stadspoort en het Bekhofgebied
en ook de negen luxe apparte
menten die in Rilland op de
plaats van de Bathsewegkerk
zouden komen, raakte de ont
wikkelaar aan de straatstenen
niet kwijt.
„Toch hadden we eigenlijk niet
verwacht dat het zo moeizaam
zou gaan", zegt T. van Driesen,
hoofd productie en diensten van
R&B Wonen. „Het gaat toch om
een heel bijzonder project met
een leuke uitstraling en een idea
le locatie voor ouderen, zo mid
den in het centrum."
Stroperig
Zorgen maakt Van Driesen zich
vooralsnog niet. „De markt is
op het moment gewoon heel stro
perig. Als ik zie hoeveel huizen
er in Krabbendijke te koop
staan..."
R&B Wonen heeft tot nu toe
niet intensief geadverteerd en
Bewoonster van de bestaande woningen gebruikt het bouwhek als
wasrek.
zal dat voorlopig ook niet doen.
De verwachting is dat meer ko
pers zich zullen melden als het
gebouw een duidelijk gezicht be
gint te krijgen.
De acht appartementen op de
begane grond en de eerste ver
dieping kosten 227.500 euro; de
vier onder de kap moeten elk
220.000 euro in het laatje breng
en. „Voor ons zijn die koopap
partementen erg belangrijk",
legt Van Driesen uit. „Op de pro
jecten voor sociale woningbouw
zit vaak een behoorlijke onren
dabele top. Die accepteren we,
maar uit dit soort projecten moe
ten we dan natuurlijk wat winst
zien te halen." Het gebouw met
de koopappartementen staat
aan de kant van de Dorpsstraat
en krijgt het uiterlijk van een
oude boerenschuur. Dat wil zeg
gen: zwarte gevels met daken in
Oudhollands rood. Het complex
met de vijftien huurappartemen-
ten staat er achter. Dat gebouw
krijgt het uiterlijk van een oude
wagenloods, dus met iets min
der zwart en met iets meer be
ton. Het authentieke uiterlijk
van de gebouwen was niet zo
zeer een idee van de woningcor
poratie of architect Fierloos,
In de serie woonberoepen
staat wekelijks een beroep
op het gebied van wonen
centraal. De meest
uiteenlopende personen
komen aan bod: van
stukadoor en architect tot
ambtenaar
welstandscommissie of
glazenwasser. Vandaag: De
renovatiesloper.
foto Ruben Oreel
Naam: Adrie Flipse
Woonplaats: Serooskerke (W)
Beroep: Renovatiesloper
Belangrijkste gereedschap: Pneumatische
hamer
Effe een muurtje eruit rammen, nee zo werkt
dat dus niet. Adrie Flipse is renovatiesloper
en weet één ding heel zeker. Zomaar in het wilde
weg met z'n pneumatische hamer aan het werk
gaan is gevaarlijk. Immers, de sloper staat altijd
onder of naast het te slopen deel. En als het fout
gaat, dan gaat het goed fout en dat kan hem zijn
leven kosten.
Flipse werkt nu tien jaar als renovatiesloper bij
Sturm en Dekker in Oostkapelle. Een vak dat hij
in eerste instantie niet had gekozen. Hij had een
loopbaan in de land- en tuinbouw achter de rug,
voordat hij de slopershamer ter hand nam. Jaren
lang werkte hij op een boerderij. „Ik was daar een
soort voorman. Toeft het bedrijf moest sluiten,
ben ik bij een tuinderij gaan werken. Ook dat be
drijf ging dicht, dus toen stond ik op mijn 43ste
op straat. En vind dan maar eens ander werk. De
oude baas van Sturm en Dekker was een kame
raad van me. Hij heeft me toen deze baan aangebo
den. Om te proberen."
„Het is heel ander werk. Zwaar ook, maar ik vind
het wel leuk. De eerste jaren heb ik veel geleerd.
Je kunt niet zomaar aan de slag, ervaring is be
langrijk. Maar je moet er ook een bepaald gevoel
voor hebben. Ik voel gewoon als het fout gaat. Als
er iets niet klopt. En je komt vaak voor verrassin
gen te staan. Dingen die niet op de bouwtekening
staan bijvoorbeeld. Ik had dat laatst bij een klus
in het Middelburgse stadhuis. Daar moest een in
gebouwde kast worden weggehaald. Ik ben toen
gestopt, omdat ik heel sterk het gevoel had dat er
iets niet goed zat. Er kwam te veel spanning op de
steen. Maar goed dat ik ben opgehouden, want
toen bleek dat er een schoorsteen van 15 ton ach
ter die kast zat. Die had ik op me gekregen als we
waren doorgegaan. Tja, toen werd het opeens een
andere klus, want die schoorsteen moest eerst
weg."
„Zoiets heb ik ook eens meegemaakt in het oude
gerechtsgebouw in Middelburg. Daar moest een
ondergrondse gang komen. Tijdens het werk kwa
men we op muren van 1,10 meter dik. Dat had nie
mand verwacht. Als je weet dat een gemiddelde
muur zo tussen de 25 tot 30 centimeter dik is... We
zijn toen een jaar bezig geweest."
Het vak van renovatiesloper vergt veel precisie.
„Ik ga eerst kijken hoe zo'n gebouw in elkaar zit.
En ik ga, als we in een woonhuis werken, ook met
de bewoners praten. Die weten vaak helemaal
niet wat ze te wachten staat. Zo moest ik eens een
gat in een zolder zagen. Precies daaronder stond
een keurig opgemaakt bed. Als je met een water-
zaag aan de gang gaat, blijft zo'n bed natuurlijk
niet droog. Veel mensen denken dat je stof- en wa-
tervrij kunt werken, maar dat is helemaal niet zo.
Er komt altijd stof, of water. Een goed stofscherm
is dan heel belangrijk, anders zit je hele kot onder
het stof."
„Vaak werk ik bij mensen thuis. Dat levert meest
al geen problemen op." Lachend: Maar ze zijn
altijd wel blij als ik weer weg ga. Bij een verbou
wing komt nu eenmaal veel rotzooi. Ik ben altijd
blij als we het weer netjes hebben gedaan. Als al
les past."
Een leuke klus voor hem was het Bagijnhof in
Middelburg, waar de toekomstige studenten van
de Roosevelt Academy gaan wonen. „Daar zijn we
een maand of zeven aan het werk geweest. AÜe
muren en plafonds hebben we eruit gehaald. En
we hebben van twee woningen één gemaakt. Ja,
dat vond ik erg leuk om te doen."
„We gaan nooit zomaar slopen. Eerst goed opme
ten en dan ga je zagen." De 'zaaglijnen' geven de
omtrek van het te verwijderen stuk wand aan. Al
les daarbinnen wordt weggehaald. Flipse ver
volgt: „Daarna ga je met de pneumatische hamer
aan het werk. Je 'prikt' gaten in de wand en op
die manier sloop je de muur weg. Ik heb altijd ze
ven of acht van die luchthamers bij me. De klein
ste weegt ongeveer kilo, de zwaarste al gauw een
kilo of achttien, negentien. Daar werk je mee bij
hele dikke muren, zoals die in het gerechtshof, of
als je een betonnen vloer moet weghalen."
Flipse heeft ook altijd drie 'hoofddeksels' bn zich.
Een gewone pet, een pet met een gecapitonneerde
bovenkant en een gele helm. „Maar ja, als de boel
instort, helpt dat ook niet echt", grinnikt hij. „Ge
lukkig is er bij mij nooit iets misgegaan."
Annemarie Zevenbergen
