D-Day is podium wereldpolitiek
Menselijk leed in Irak
PZC
PZC
Boogaart hoopt
ook in Brussel te
kunnen lobbyen
1
Saoedi's en rest var
wereld blijven tot
elkaar veroordeeld
Aanwezige leiders hebben hun eigen agenda op herdenking in Normandië
4 juni 1954
vrijdag 4 juni 2004
door Henk Glimmerveen
Formeel wordt komend week
eind op de Normandische
stranden D-Day herdacht,
maar in feite houdt een select
groepje wereldleiders zijn zo
veelste topconferentie over de
turbulente wereld van vandaag.
De Amerikaanse president
Bush laat zijn Democratische ri
vaal bij de presidentsverkiezin
gen, John Kerry, zien dat hij be
slist nog met de 'Europese bond
genoten' door één deur kan en
dat hij zich niet, zoals Kerry be
weert, van hen heeft vervreemd.
De Franse president Chirac
toont, eveneens voor de televi
siecamera's, zijn eigen thuis
front dat hij zich op gelijk ni
veau bevindt met Bush. En de
Duitse kanselier Schroder heeft
op voorhand laten weten dat
zijn aanwezigheid - het is de eer
ste keer dat een Duitse rege
ringsleider voor de herdenking
in Normandië is uitgenodigd -
het definitieve einde betekent
van de Tweede Wereldoorlog.
De oud-strijders, waar het toch
allemaal om zou moeten gaan,
vormen het nostalgisch decor
voor de eigentijdse activiteiten
van de heren politici.
Winston Churchill zou er het zij
ne van denken: „Een politicus
denkt aan de volgende verkie
zing, een staatsman aan de toe
komst", luidde zijn reactie, toen
hij vond dat hij zich te veel met
pietluttigheden moest bezighou
den.
De Britse premier en de Ameri
kaanse president Roosevelt wa
ren bezig met de herindeling
van de naoorlogse wereld en na
men daar ruim de tijd voor.
Roosevelt moest zijn land mo
reel en materieel voorbereiden
op deelname aan de oorlog, en
dat ging niet zonder slag of
stoot. De overgrote meerder-
- heid van de Amerikanen had na
melijk geen enkele trek in een
oorlog in Europa. Pas toen de
Japanners Pearl Harbour aan
vielen, sloeg de stemming om.
Maar het duurde tot 1943 voor
dat het noordelijk deel van de
Atlantische Oceaan vrij was
van Duitse onderzeeërs en de
enorme transporten van de VS
naar Groot-Brittannië konden
beginnen. Historici zijn het er
unaniem over eens dat wanneer
Roosevelt net zo impulsief had
gehandeld als Bush jr. zestig
jaar later deed met Irak, de we
reld er vandaag de dag heel an
ders zou hebben uitgezien.
Maar ook ondanks de uitgebrei
de voorbereiding zou D-Day
een grote gok worden. Zelfs
opperbevelhebber Eisenhower
was niet geheel zeker van zijn
zaak. Zijn assistent Harry But
cher trof in het overhemd van
zijn baas een verkreukeld brief
je aan. Het was een verklaring
aan de pers die moest worden
voorgelezen als de invasie zou
zijn mislukt.
Mislukt
Als de operatie was mislukt zou
den de geallieerden niet eerder
dan in het voorjaar van 1945
een soortgelijke operatie heb
ben kunnen uitvoeren. Dan zou
den de Russen tot westelijk van
de Rijn zijn doorgedrongen. Of
het Duitse leger zou door een
overwinning in Normandië zo
veel zelfvertrouwen hebben ge
kregen, dat ze het Rode Leger
in het oosten zou hebben kun
nen ophouden. Honderdduizen
den joden meer zouden zijn uit
geroeid en honderden VI- ei;
V2-raketten zouden op Londen
zijn neergekomen. Hoewel de
nazi-geleerden waarschijnlijk
nog geen atoombom hadden ont
wikkeld, waren ze wel in het be
zit van een raket die radioactief
materiaal over grote oppervlak
ten zou uitzaaien. Er stond die
6de juni dus veel op het spel.
De snelle capitulatie in Europa,
vooral van Frankrijk, had
Groot-Brittannie in een geïso
leerde positie gebracht en
Churchill besefte als een van de
eersten dat de Britse rol op het
wereldtoneel na de oorlog zou
zijn uitgespeeld. Roosevelt op
zijn beurt was zich van het be
gin af aan bewust van Ameri-
ka's naoorlogse leiderschap.
Roosevelt was aanvankelijk van
plan Frankrijk onder curatele
te stellen. De plannen waren in
Acht Zeeuwen dingen mee naar
een zetel in het Europees parle
ment, volgende week donder
dag. Wijn Boogaart uit Nieuwer-
kerk staat zesde op de Lijst Pim
Fortuyn (LPF).
door Harmen van der Werf
Voor welke partij hij aan de
Europese verkiezingen mee
doet, is direct te zien. Wim
Boogaart uit Nieuwerkerk
draagt de blauw-gele stropdas
van de Lijst Pim Fortuyn met
trots.
Vijfentwintig liefhebbers meld
den zich voor de Europese lijst
van de LPF. Een serieus toela-
tingsgesprek volgde. Slechts ze
ven kandidaten bleven over, on
der wie Boogaart, hoofd auto
matisering bij Fri-Jado Super
Service in Breda, een firma die
EUROPESE
"^ERKIEZINGEN
groot is in systemen voor be-
drijfskoeling.
Superveel politieke ervaring
heeft Boogaart niet. Hij zat kor
te tijd in de steunfractie van de
LPF in de Provinciale Staten
van Zeeland. In een commissie
lanceerde hij een plan om het ge
bouw van het ziekenhuis in Zie-
rikzee beter te benutten. „Een
private instelling uit het buiten
land kan het ziekenhuis overne
men", was zijn voorstel. „Dat
zou uniek zijn voor Nederland
en goed voor alle patiënten."
Teruggefloten
Toenmalig LPF-fractievoorzit
ter Hedwig Smits, inmiddels
voor zichzelf begonnen onder
de naam Zeeuws Belang, floot
hem echter terug en Boogaart
stapte op. „Want zo zijn we niet
getrouwd." Boogaart (49) laat
zich niet zomaar de mond snoe
ren. Hij werkte zich op van huis
schilder tot wat hij nu is, hoofd
automatisering, door keihard te
studeren. „Alles begint met een
visie." Zo stond Boogaart als ac-
tief lid van stichting Pro Auto,
een organisatie vóór automobi-
i listen, aan de wieg van het Del-
taplan Snelwegen „Ons voor
stel was de snelwegen beter te
benutten door de belijning te
veranderen. Dat de vluchtstro
ken gebruikt gaan worden als
spitsstroken is daarop geënt."
Als lobbyist heeft Boogaart het
idee al redelijk wat bereikt te
hebben. Hij wil die rol ook gaan
spelen in Brussel. „Je kunt zo
meer bereiken dan als parle
mentslid met beperkte spreek
tijd", meent hij. Aan ambities
geen gebrek, waarbij hij cen
traal stelt dat de Europese Unie
terug moet naar haar oorsprong
van economisch samenwerkings
verband. „Defensie en buiten
lands beleid horen niet in Brus
sel thuis. De lidstaten moeten
zelfstandig kunnen beslissen,
als het gaat om bijvoorbeeld
deelname aan de Irak-oorlog."
De LPF is geen fan van de huidi
ge Europese Unie. Haar verkie
zingsmotto is niet voor niets: 'Is
u iets gevraagd De EU moet
wel een strenger immigratiebe
leid gaan voeren en meer lef to
nen op technologisch gebied. Zo
moet kernenergie 'als schoonste
energiebron uit het verdom
hoekje'. Boogaart denkt dat de
LPF zeker kans maakt deze ge
luiden te laten horen in Brussel.
„Veel mensen zullen een protest
stem uitbrengen vanwege het so
ciaal-economische beleid van
het kabinet-Balkenende." Dat
ook de LPF daarvan zal profite
ren, is voor Boogaart geen
vraag.
een vergevorderd stadium voor
Amgot (Allied Military Govern
ment of Occupied Territories),
die net als in Italië voor Frank
rijk zou moeten gelden. Aan de
universiteit van Virginia kregen
Amerikaanse officieren een
spoedcursus hoe ze Frankrijk
moesten gaan besturen. Er was
zelfs al voldoende geld gedrukt
dat in het protectoraat als be
taalmiddel zou gaan gelden.
Roosevelt wilde korte metten
maken met het Vichy-regime.
en aan die slungelige generaal
die zich had uitgeroepen tot lei
der van de Vrije Franse Repu
bliek, had hij helemaal geen be
hoefte. Maar Churchill, die De
Gaulles bloed ook kon drinken,
was wél voorstander van het in
schakelen van de generaal. Hij
voorzag dat de Amerikanen na
de oorlog zouden terugvallen in
hun traditionele isolationisme.
Churchill vreesde dat Europa
aan zijn lot zou worden overge
laten en bepleitte in Washing
ton een Franse deelname aan de
geallieerde bezettingsmacht in
Duitsland. De Koude Oorlog
hielp Churchill daarbij. Tru
man, die Roosevelt begin 1945
was opgevolgd, vroeg en kreeg
van de Amerikaanse Senaat
extra middelen om een Ameri
kaans verblijf in Europa voor
langere tijd te garanderen. En
Frankrijk, dat op grote schaal
had gecollaboreerd, werd van
de ene dag op de andere toegela
ten tot de selecte groep van de
anti-Hitlercoalitie. Tientallen
jaren heeft de Koude Oorlog de
bondgenoten van toen bijeenge
houden. Altijd waren er wel te
genstellingen, maar het waren
'creatieve problemen'. Tegen
woordig zijn ze structureel van
aard. Europa is na het einde
van de Koude Oorlog niet lan
ger van groot strategisch belang
voor de VS. En de eenheid van
het bondgenootschap is dat
evenmin. De VS hanteren tegen
woordig de cafetaria-methode.
Voor elk probleem worden bij
passende bondgenoten gezocht,
zoals in Afghanistan en Irak
duidelijk werd. GPD
Wim Boogaart
door Hans Jaap Melissen
Mohammed Ali Serhan kijkt
vanuit zijn rolstoel naar
een Amerikaanse konvooi dat
passeert op een paar honderd
meter van zijn boerderij. De gro
te grijns waarmee hij even te vo
ren de Belgische arts Geert van
Moorter had verwelkomd is ver
dwenen.
„Ik wou dat ik het kon, dan zou
ik mijzelf vlakbij hen opblazen.
Het zijn monsters." Maar dan
kijkt hij weer hoopvol naar de
dokter. „Ik dacht dat je na al
die ontvoeringen, nooit meer
zou terugkeren in Irak", lacht
hij. Maar Van Moorter ('noem
mij een sociaal geëngageerde
arts, geen activist') lijkt aller
minst bezorgd om zijn eigen vei
ligheid als hij achterin een mini-
busje gezeten, mondharmonica
spelend, door Bagdad scheurt.
De arts, van de organisatie 'Ge
neeskunde voor de derde we
reld', is een van de weinige wes
terse doktoren die tijdens de
bombardementen van voi-ig jaar
achterbleven in Bagdad. De
slachtoffers die hij nu bezoekt
vielen tijdens de laatste dagen
van het regime van Saddam.
Als Mohammed (28) begint te
vertellen wat er op 7 april 2003
is gebeurd, stuurt zijn vader
eerst snel de kleine neefjes en
nichtjes de kale woonkamer uit.
Tijdens Mohammeds verhaal
druppelen ze weer binnen.
„Mijn vrouw stond op het punt
om te bevallen van ons eerste
kind. In een ambulance gingen
we die dag naar het ziekenhuis.
Toen wij er vlakbij waren klonk
er een luide knal en ineens lag
ik buiten de ambulance op
straat. Maar mijn vrouw en
mijn benen lagen er nog in."
Vlammenzee
Een Amerikaanse tank blijkt de
ziekenauto te hebben bescho
ten. Zijn vrouw en hun ongebo
ren kind komen om in de vlam
menzee. Als omstanders Moham
med willen helpen worden ze op
nieuw onder vuur genomen. Na
een verblijf van drie maanden
in het ziekenhuis zit Moham
med thuis. Zijn benen zijn tot
boven de knie geamputeerd. „Ik
doe niks, ja ik rook 60 sigaret
ten per dag. Ik heb geen hoop
meer op een normaal leven."
Maar mogelijk komt er vandaag
een beetje verandering in. Van
Moorter neemt Mohammed mee
in het busje naar de kliniek voor
Irakees Mohammed Al Serhan verloor beide benen na een beschie
ting door een Amerikaanse tank. „Ik doe niks, ja ik rook 60 sigaret
ten per dag. Ik heb geen hoop meer op een normaal leven."
foto Hans Jaap Melissen/GPD
revalidatie en reumatologie. In
het bijzijn van de directeur
haalt hij Mohammeds hoop uit
een klein tasje: twee kunst-knie-
gewrichten, die weer op een ro
de metalen buis passen, waar
aan plastic voeten vast worden
gemaakt. „De ziekenhuizen in
Irak hebben dit soort spullen
niet voldoende op voorraad",
zegt Van Moorter. De directeur,
dr. Emad Khudair Hadi, geeft
met zichtbare tegenzin toe dat
er inderdaad nog veel mis is in
de ziekenhuizen. Over gevolgen
van een nieuwe Iraaksc regering
zegt hij: „Wij hopen dat het hier
beter wordt, maar we verwach
ten niks." In een ander zieken
huis, het Al Noor hospitaal, lijkt
de situatie nog erger. Van Moor
ter komt daar binnen met Heba
Kassem, een veertienjarig meis
je dat zwaar gewond raakte aan
haar benen toen op 6 april vorig
jaar een bom op haar woonwijk
viel. Een Amerikaanse cluster-
bom volgens Van Moorter. Heba
komt om afscheid te nemen van
haar doktoren, want ze gaat
mee naar België voor een verde
re behandeling. Met haar mooi
ste kleren aan en een moderne
zonnebril in het haar gestoken,
door James McGoniqal
Alaska zou Amerika onaf
hankelijk maken van bui
tenlandse energieleveran
ciers. Herontwikkeling van
de immense velden in het ge
bied rond de Kaspische Zee
(in Centraal-Azië) was de
sleutel tot nieuwe oliestro
men vanuit dat deel van we
reld, onder meer naar China
en Japan.
Het rijke Westen is nu veel
minder afhankelijk van bui
tenlandse energie (per een
heid product) dan tijdens eer
dere oliecrises in 1974 (Arabi
sche boycot na de Jom Kip
poer-oorlog) en 1979 (revolu
tie in Iran). En anders dan
dertig jaar geleden houden
de rijke landen grote strategi
sche olievoorraden aan (zoals
Nederland, in tanks op de
Maasvlakte en in geparkeer
de tankers over de hele we
reld).
Toch deed de gijzeling in olie
centrum Khobar, aan de kust
van de Perzische Golf, tegen
over Bahrein, van afgelopen
weekeinde (23 doden) de in
ternationale oliewereld op de
grondvesten schudden. En
daar is alle reden toe. De aan
slag was niet zozeer gericht
tegen de goed beveiligde olie
complexen in het land (raffi
naderijen en havens), waar
van er enkele tot de grootste
van de wereld behoren. Doel
wit was de groep van ruim
vijf miljoen buitenlandse wer
kers in de olie-industrie zon
der welke de Saoedische
olie-industrie piepend en
knarsend tot stilstand zou ko
men.
In de omgeving van Khobar
wonen ongeveer 15.000 Ame
rikanen en 10.000 Britten in
zogenaamde 'compounds',
omheinde (woon)wijken. De
ze zijn veel minder goed be
veiligd dan de olie-installa
ties zelf. Terreur met een
paar kalasjnikovs en een rug
zak explosieven is hier het
effectief.
Natuurlijk zijn er veel ander;
grote oliegebieden in de we-
reld en ook nog een aantal on.
ontgonnen. Maar Saoedi-Aró-
bië zit op 25 procent van di
bewezen oliereserves van d
wereld. Bovendien is de Ara
bische olie van bovengemii
delde kwaliteit en makkelij)
te winnen. Dat is een van
redenen dat de Saoedi's zicÜ
zelf altijd als stabiliserend
factor in oliecrises zien: al
de prijs te laag gaat, verlaga
zij hun immense productie ei
als de prijs uit de hand
verhogen zij die. Deze 'swinf
production', zoals dat heetï
het jargon, maakt hen tot d
centrale bankier van de olie
wereld.
Saoedi-Arabië is niet allee
de grootste exporteur van df
wereld, het is ook het enigi
land dat zijn olieproduct»
nog kan verhogen. Tijdens dt
internationale olieconferen
tie van twee weken geleda
in Amsterdam maakte he
land bekend niet alleen
te gaan oppompen, maar oor
de productiecapaciteit ij
snel mogelijk te vergrote»
Dat klonk toen als
nieuws, maar dat is maar tec
dele het geval. Het zou
nog grotere afhankelijkheic
van de wereld van Saoedi
sche olie betekenen. En ai
terroristische activiteiten lei
den tot vertrek van de buiten
landse werknemers, swing!
de productie alleen maar om
laag. Het is de vraag of er
alternatief is. Tenzij de vraa
uit China en het Westen
enorm afneemt. Voorlopig
blijven de Saoedi's en de res
van de wereld tot elkaar ver
oordeeld.
Eén troost: het is wel eens er
ger geweest. De olieprijs
nu op ruim 40 dollar per vat
Na 1979 steeg de prijs gedu
rende enige tijd tot bijna 81
dollar. Dat heeft de werek
ook overleefd. GPD
loopt ze op krukken langs de
brandwondenafdeling.
Naar westerse maatstaven geme
ten zijn de hygiënische omstan
digheden onaanvaardbaar.
Gwad Kathm, bijvoorbeeld ligt
onder een roestig rek dat een
soort tunnel vormt waarover
een oude deken ligt. Een geïm
proviseerd infuus hangt boven
het bed. Zijn lichaam is voor 90
procent verbrand. De man zou
het ook in westerse ziekenhui
zen waarschijnlijk niet redden,
maar hier zal hij veel sneller
doodgaan, aldus Van Moorter.
Uit het verhaal van de arts van
Heba, dokter Mahmoud Shahb
Wahab, blijkt dat het nieuwe mi
nisterie van Gezondheid grote
problemen heeft ziekenhuizen
te voorzien van apparatuur en
medicamenten. „Het enige ver
schil met het regime van Sad
dam is dat wij nu wat makkelij
ker steun kunnen zoeken bij reli
gieuze instellingen en andere
hulporganisaties."
Er is ook nog steeds een grote
zwarte markt voor ziekenhuis
spullen. Sommige Iraakse dokto
ren suggereren dat het ministe
rie daar een rol in speelt. Van de
nieuwe regering verwacht Wa
hab niet veel verbetering en hij
is dan ook blij voor Heba dat
Belgische artsen zich over haar
zullen ontfermen. Samen met
haar moeder is ze zeker drie
maanden van huis. Heba is in
België ook het gezicht van een
hulpactie die Van Moorter leidt.
„Dat is niet de enige reden dat
ik haar wel meeneem en
Mahmoud niet. Heba heeft be
paalde artsen nodig die er in
Irak gewoon niet zijn. Moham
med kan, nu ze de juiste spullen
van mij hebben gekregen, prima
hier worden behandeld."
Overigens zullen beiden nooit
echt normaal kunnen lopen. He
ba loopt in het beste geval ooit
zonder krukken en Mahmoud
kan straks met zijn nieuw pro
theses staan en zich als een ro
bot voortbewegen. Maar hij zal
nooit meer als vroeger op het
land kunnen werken. Van Moor
ter heeft, om jaloezie te voorko
men, Mahmoud niet verteld dat
hij terugreist met het Iraakse
meisje. Maar Mahmoud lijkt vol
maakt gelukkig als hij, met zijn
nieuwe voeten op schoot, af
scheid neemt van het gezel
schap. De neefjes en nichtjes hol
len nog achter het busje van de
Vlaamse arts aan. „Shukran (be
dankt)", roepen ze. „Shukran,
shukran!" GPD
LUCHTINCIDENT - Een be
manningslid van een DC3 van
de Belgische vliegtuigmaat
schappij Sabena is gedood
toen een Russische straaljager
het vliegtuig onder vuur nam.
Het vrachttoestel van Sabena
was met een lading varkens en
diplomatieke post van Enge
land onderweg naar Joegosla
vië toen het boven Oostenrijk
werd beschoten. De Belgische
DC3 kon een noodlanding ma
ken in Graz.
CONFERENTIE - In Den
Haag is de Ronde Tafel Confe
rentie tussen Nederland, Suri
name en de Nederlandse Antil
len afgerond. De beraadslaga
gen hebben een nieuw static
opgeleverd.
Hierin is de zelfstandighe
van Suriname en de Antjlle
binnen het Koninkrijk der Nel
derlanden geregeld.
DUITSE KINDEREN - In Mail
delburg wordt een fancyfair gsj
houden ten behoeve van Dim
se vluchtelingenkinderen. Dj
opbrengst is bedoeld om a
kinderen een vakantie aan dj
Walcherse kust te bezorg*
De kinderen uit de vluchteliw
genkampen worden zes weke
lang ondergebracht in gastgf
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationpark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0t14)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454647
Fax: (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag)
per maand: 19,45
per kwartaal: 56,60
per jaar. €217.00
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand vooi
het einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice,
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,20
zaterdag: 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTVr
Bankrelaties:
ABN AMRO 47 70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig de
Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de Regelen
voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes):
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax: (0114)372771
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het'Wegener-concern.
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt
(abonnementenladmmistratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensl
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig gi
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden b
zersservice. Postbus 314460 AA Goes.
Behoort tot -A- WGGGNGR
