De kop is er weer af 8 dagen wij gaan sluiten KLEDING Te grote verzame- ling? Q AKTIE ZONWERING 10% korting Je doet het voor je gezin, je opvolger VANAF 9,- Albert Maljaars is honkvast TOTALE VOORRAAD NOGMAALS STERK IN PRIJS VERLAAGD ST. JANSTRAAT 10, MIDDELBURG Terras zonneschermen Degalux nu met gratis motor bediening Rolluiken nu .4 Kleintjes iarki.nl vrijdag 21 mei 2004 wbljj door Harmen van der Werf VLISSINGEN - Vraag een vis ser wat hem drijft. Het Land bouw Economisch Instituut (LEI), afdeling visserij, deed het. Op verzoek van het minis terie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV), om in beeld te krijgen hoe Noordzeevissers over duurza me, ecologisch verantwoorde visserij denken. Eén citaat uit het recente LEI-onderzoek spreekt boekdelen. „Daar doe je 't voor", zegt een visser, „voor je gezin, voor je opvol ger." Het is een modebegrip, duur zame visserij, maar dat is het niet alleen. Voormannen van visserij organisaties en minis ter Veerman van Landbouw hebben er onlangs niet voor niets afspraken over ge maakt. En morgen wordt er op de jaarlijkse Dag van de Zeevisserij in Urk uitgebreid bij stilgestaan. Ook Noordzee vissers kunnen er niet meer aan ontkomen, zo lijkt het. CDA-minister Veerman wil op de één of andere manier het roer 'om' krijgen. Grieven Zonder de medewerking van de vissers zelf lukt dat niet, besefte het ministerie. Van daar dat de afdeling visserij van het LEI de opdracht kreeg eens met 'de praktijk' te gaan praten, een verken ning uit te voeren naar 'drijf veren van vissers en duur zaam visserijbeheer'. Negen tien vissers-eigenaren, ver spreid over het land, zijn geïn terviewd. Veel grieven over het huidige visserijbeleid ko men bovendrijven, over on werkbare regels, over 'ondes kundige' biologen en - open hartig - over 'illegale praktij ken', zoals het gebruik van binnenzakken in netten en het werken met hogere motor vermogens dan zijn toege staan, vooral in de kustvisse rij. Zoveel vissers, zoveel menin gen. De één vindt het gebruik I van binnenzakken 'moordda- I dig', omdat er veel jonge vis verloren gaat. Een ander vindt het geoorloofd, maar al- 1 leen bij slecht weer. „Ook de bemanning wil dat, je besomt honderd tot tweehonderd kilo meer, dat is zo'n 1500 tot 2000 euro waard." Tegelijker tijd beklaagt diezelfde visser zich over 'het te grote aantal schepen, dus te veel pk' „Maar", constateert hij, get is moeilijk terug te gaan." Toch is er wel het één en an- i der bereikt de laatste jaren. 1 met het eigen beheer van vis quota in vissersgroepen. Dat i wordt positief ei-varen. Toekomst Vissers lijken ook wel duur zaam te willen vissen, al ver- i staan ze daar niet allemaal hetzelfde onder. 'Je aan de re gels houden', is een vaak te- I rugkerende omschrijving. En I ook: 'Duurzaam vissen is op marktwaardige vis vissen met zo weinig mogelijk discards (onder meer jonge, onder maatse vis)'. Maar wat vissers toch vooral drijft, is de toe- I komst van hun familiebedrijf. J 'Duurzame visserij betekent I dat de kleinkinderen ook nog j kunnen vissen'. En: 'Ik wil dat mijn zoon kan zeggen, ik kan lékker vissen'. Uit al die verschillende idee ën concludeert het LEI dat het erop aankomt de vissers meer bij het beleid te betrek ken, niet alleen de voorman nen van visserij organisaties, om als overheid de grootst mo- i gelijke openheid te betrach- ten en een effectievere contro- j le op te zetten, waardoor vis- sers zich ook zelf verantwoor- delijkergaan voelen. Wat opvalt in de LEI-studie j is dat de geïnterviewden-on danks alles - redelijk positief gestemd zijn over hun beroep en over de visbestanden, want, stelt een visser uit erva ring, 'de natuur is heel veer krachtig'. Albert Maljaars gaat na de zo mer bouwkunde studeren aan de Hogeschool Zeeland in Vlis- singen. Ver reizen hoeft de acht tienjarige inwoner van Aagte- kerke straks dan ook niet. Zijn toekomst ligt ook in Zeeland, vervolgt hij. Albert wil namelijk in de voetsporen van zijn vader treden. Die is aannemer. Een carrière bij bouwbedrijf Melis- kerke is dan ook al zo goed als zeker. Natuurlijk moet de vwo-leerling van het Goese Calvijncollege nog wel slagen voor zijn eind examen. Dat zal volgens hem geen problemen opleveren, ge zien zijn cijfers. „Gemiddeld een 7,5." Zijn minste vak is, met een 6,6, wiskunde. Godsdienst is z'n beste vak. Daar haalde hij een 8,5 voor. Helaas telt dat cij fer niet mee voor zijn eindexa men, zegt hij enigszins spijtig. Maar de 7,9 voor scheikunde en de 7,8 voor natuurkunde mogen er natuurlijk ook zijn. Hij kijkt met grote tevredenheid terug op zijn schooltijd. Een heel leuke klas oordeelt hij. Albert heeft tijdens de laatste ja ren één vak extra gedaan. Naast de exacte vakken van NT had hij nog tijd en interesse voor bio logie. „Is gewoon een leuk vak." Dat heeft ook alles te maken met zijn grote hobby: tuinieren. Hij werkt een dag in de week bij haar alles te maken hadden met de belevingswereld van scholie ren, zoals over zakgeld, inter net, tatoeages en piercings. Management De vwo'ers met management organisatie in het vakkenpak ket moesten zich woensdagmid dag onder meer inleven in de ge- dachtenwereld van een bedrijfs leider van een tankstation met een wasstraat. Dat was volgens Albert Maljaars van het Calvijn college in Goes goed te doen. „Ik heb er een redelijk goed ge voel over", vertelde de vwo-leer ling na afloop. De examenkandi daten werd voorgehouden dat bij de keuze van een tanksta tion de bekendheid van het be drijf en de prijs van belang zijn. Tachtig procent van de automo bilisten heeft een 'vast' tanksta tion. Ongeveer de helft van deze mensen geeft als belangrijkste een tuincentrum en de tuin thuis onderhoudt hij ook. Ande re hobby's zijn modelbouiv en vissen. Vooral op kabeljauw. Daarnaast is hij al actief in het bedrijf van zijn vader. Samen met de timmerman optrekken en wat administratie doen, zo zegt hij. Zodra de eindexamens voorbij zijn, gaat hij daar een aantal weken fulltime werken. Vakantieplannen heeft hij nog niet. Waarschijnlijk met wat vrienden weg, zegt hij. Waar heen? Dat weet hij nog in het ge heel niet. „Dat zien we straks wel." Feitelijk vindt hij alles leuk, vervolgt hij. Alleen stude ren, daar heeft hij het niet zo op. Thuis achter de boeken zitten is niets voor hem. Hij is het liefst buiten bezig. „Ik wil iets con strueren, iets scheppen. reden op dat het station op de route ligt. Op de tweede plaats komt de prijs (20 procent van de automobilisten). Spaaracties zijn goed voor bijna zeven pro cent van de klanten. Wanneer een keer elders wordt getankt dan bij het gebruikelijke sta tion blijkt de ligging de cruciale factor te zijn. Na het lezen van deze informatie moesten de leer lingen vragen beantwoordden over zaken als het invoeren van een 'Petrol Green-pas', de kos ten van een grote klantenactie en het aantal bezoekers dat no dig is om een wasstraat renda bel te laten draaien. Dat moe ten er minimaal 27.308 zijn. De eindexamenkandidaten hebben nu enkele dagen rust. Maandag moeten ze vol aan de bak. De vwo'ers met Nederlands en bio logie, de havisten met Duits en scheikunde en de vmbo'ers met aardrijkskunde en vaktheorie. De eindexamens zijn begonnen. foto Mechteld Jansen door Emile Calon De Regenboogbuurt, Muziek wijk, Filmwijk, De Reali teit en De Fantasie zijn opmer kelijk wijken in Almere. De Rea liteit en De Fantasie hebben wellicht de meest in het oog springende architectuur opgele verd: zeventien projecten in de wijk De Realiteit en negen wo ningen in de wijk De Fantasie. De bijzondere woningen dan ken hun bestaan aan twee prijs vragen waarin architecten zon der bouwvoorschriften of ande re belemmeringen hun fantasie mochten laten gaan. Ze moes ten dus geen rekening houden met zaken als nokhoogten en rooilijnen en hun ontwerpen werden ook niet door de mangel gehaald door nurkse leden van een welstandscommissie. Dit welstandsvrij bouwen in opti- een vakantieoord omdat het er goed toeven is. De bedoeling was huizen te ontweipen die na enkele jaren weer moest ver dwijnen. Wegens het grote suc ces staan de woningen er echter nog steeds. Dat was echt niet de opzet van de stichting De Fanta sie toen deze in 1985 een archi tectuurwedstrijd uitschreef. Het thema van die wedstrijd was Tijdelijk Wonen. Belang rijkste aandachtpunten hierbij waren demontabel, verplaats baar en hergebruik, zo lazen de vmbo-leerlingen die woensdag ochtend opgingen voor het eind examen Kunstvakken 2. De leden van de examencommis sie zijn geslaagd in de opzet om een duidelijk en helder examen samen te stellen. Docent Adrie van Zielst beoordeelde het als een goed examen, met mooi plaatwerk, helderder dan vorig jaar. De leerlingen moesten vra gen beantwoorden over het tij delijke karakter van de. gebou wen in de wijk De Fantasie, de bouwwijze en de benaming. De architecten Wagenaar en Weij- senfeld bijvoorbeeld noemden destijds hun huisje op palen 'Bo ven de Zeespiegel'. Daarmee verwezen ze naar de geschiede nis van Almere en de Flevopol- der. Dat gebied is ontstaan door in de jaren zestig van de vorige eeuw een deel van het IJssel- meer droog te leggen. 's middags werd de kennis van het Frans van de havo-leerlin gen getest. De reacties van de kandidaten waren zeer verschil lend. Van 'niet te doen' tot 'een makkie'. Docente Renée van Brakel vond het pittig. Alleen wie de tekst echt goed had gele zen kon volgens haar uit de voe ten met de examenvragen. Wel was ze vol lof over de actuali teit van de teksten die volgens ma forma sloeg geweldig aan bij architectenbureaus. In Zee land is zoiets nog steeds niet mo gelijk. Alleen de gemeente Rei- merswaal durfde het aan een be perkt aantal huizen langs het kanaal bij Hansweert wel standsvrij te laten bouwen. De Almeerse wijk De Fantasie is een verzameling geworden van een aantal zeer opmerkelij ke woningen. De mooie en rusti ge buurt heeft het karakter van Geldig van 15 mei t/m 15 juni 2004 WESTKAPELLE Zuidstraat 116, tel. 0118-571212 Geopend ma. t/m vr. 9-12 13-18 uur MINDERHOUD MEUBEL Zaterdag 9-16.30 uur www.minderhoudwonen.nl Maak er een Kleintje van. Uw collectie op internet én in de krant Snel gevonden.Snel verkocht. NIERSTICHTING Ze kennen elkaar door en door. Toch weten ze iets niet van elkaar. weetuhetalvanelkaar.nl NIERDONOR JA/NEE

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2004 | | pagina 18