Iedereen mag reisleider worden
Vietnam herdenkt overwinning
op Fransen bij Dien Bien Phu
PZC
PZC
Redding Alitalia
is slechts uitstel
van harde sanering
Brief van kritische
diplomaten aan
Blair maakt indruk
Begeleidster ramptocht Spanje nam volgens deskundige groot risico
8 mei 1954
0
zaterdag 8 mei 2004
Een reisleider die wandeltoch
ten doet, moet de situatie goed
kunnen inschatten en besluiten
durven nemen. Een groep op
splitsen tijdens de tocht is uit
den boze. Wandelaars moeten
zich beter realiseren waar ze
aan beginnen. „Ze komen aan
met verkeerde schoenen, soms
met naaldhakken en veel te wei
nig kleding.
door Mayke Calis
en Joyce de Bruin
Normaal deed ze busvakan
ties in Vietnam, maar de
collega-reisleider van de trek
tocht door de Marokkaanse ber
gen was een paar dagen voor
vertrek ziek geworden. Of zij de
reis niet wilde overnemen?
Maar achteraf, verklaarde ze.
had ze het nooit moeten doen.
Het wandelen ging moeizaam
en toen één van de reisgenoten
met veertig graden koorts niet
meer kon opstaan, wist ze niet
hoe ze moest handelen. Enkele
reisgenoten vroegen of ze eigen
lijk wel getraind was voor een
reis als deze. Ja hoor, ze had
een weekeinde 'stage' gelopen.
Iedereen mag zich reisleider
noemen, een opleiding is helaas
niet verplicht", verzucht Axel
van Willigenburg,' directeur van
de Nederlandse Klim- en
Bergsport Vereniging (NKBV).
Het ongeluk in Spanje waarbij
deze week drie mensen omkwa
men, laat volgens hem zien dat
een opleiding tot reisbegeleider
in de bergen verplicht zou moe
ten zijn. „Je moet bijvoorbeeld
weten dat het weer in de bergen
snel kan'omslaan en dat je dan
snel een besluit moet nemen."
Veel grote reisorganisaties doen
wel iets aan opleiding. Zo krij
gen reisbegeleiders van SNP-rei-
zen een vijfdaagse cursus waar
in zij onder meer leren omgaan
met groepen, kaart en kompas
en EHBO. Er volgt geen exa
men, behalve voor het
EHBO-deel. De cursisten wor
den geselecteerd door SNP en
moeten enige ervaring hebben
met het'lopen in de bergen. Bij
de NKBV is de cursus intensie
Een Spaanse hulpverlener helpt een deehiemer aan de ramptocht uit een helikopter in Granada.
ver en doen de cursisten ook
praktijkexamen in de bergen.
De begeleidster in Spanje heeft
volgens Van Willigen een enorm
risico genomen door verder te
gaan met een deel van de groep,
terwijl twee anderen leden te
rugliepen. „Zij kreeg toen de
verantwoordelijkheid over twee
groepen, en dat kan niet." Louis
Lasance, een ervaren wande
laar, herkent de onervarenheid
van reisbegeleiders. Volgens
hem komt dat doordat ze te wei
nig verdienen. Vaak krijgen ze
niet meer dan een onkostenver
goeding. Ook hij maakte mee
dat een begeleider wilde doorlo
pen terwijl de groep, die meer er
varing had, het slechte weer
niet vertrouwde. Soms is het
ook andersom en zetten de wan
delaars de begeleider onder
druk om de berg alsnog te be
klimmen, ook al is het slecht
weer. „We hebben er toch voor
betaald?", is dan het verwijt. Be
geleiders moeten sterk in hun
schoenen staan.
Lastig, omdat ze het meestal
voor de lol doen. Ze zijn bijvoor
beeld bioloog of geograaf, maar
wetgn soms weinig van groeps
processen, kaartlezen of weers
omstandigheden
Reisinformatie
Verpleegkundige Tonny (59), fer
vent wandelaarster, is het opge
vallen dat mensen reisinforma
tie bijzonder slecht lezen voor
dat ze op vakantie gaan. Ze ko
men aan met verkeerde schoe
nen - soms met naaldhakken -
en veel te weinig kleding.
Het allerbelangrijkste voor een
reisleider is „de situatie goed in
schatten en een besluit nemen",
zegt Pieter Thissen, voormalig
hoofd reispersoneel van
SNP-reizen. Want niet alleen
reisleiders maken fouten, ook
wandelaars verkijken zich gere
geld op de zwaarte van de tocht.
Voor een reisleider is het zaak
op het juiste moment in te grij
pen. Tijdens een rondwandeling
is het vaak niet mogelijk terug
te keren. Tot op zekere hoogte
hebben wandelaars een eigen
verantwoordelijkheid, vinden
Van Willigenburg en Thissen. Je
mag ook eisen dat hun outfit in
orde is, vinden ze. Thissen: „Als
je ziet dat mensen het niet aan
kunnen en je zegt dat ze niet ver
der mogen, moeten ze naar je
luisteren. Zo niet, dan is het hun
eigen verantwoordelijkheid."
De Rotterdamse 38-jarige yoga-
lerares Isabelle Plomp en haar
57-jarige Delftse reisgezellin Ca-
foto Juan Ferreras/ANP
tharina van Baar kregen woens
dag al snel in de gaten dat de
wandeltocht richting de berg
hut Refugio Poquera niet verant
woord was. Maar dat het zo dra
matisch zou aflopen voor drie
reisgenoten, konden ze die mid
dag nog niet bevroeden.
Rukwinden
„We zijn om tien uur 's ochtends
gewoon mee vertrokken. Maar
al gauw kregen we in de gaten
dat we voor dat weer niet waren
uitgerust. Sommige mensen had
den van die lage schoentjes aan.
Ik zei tegen de gids: bel nou
even naar dat hotel om te vra
gen wat voor weer het daar is.
Maar de gids zei: Wat nou? Het
is toch mooi weer?" Maar dat
was het niet, zegt Plomp.
„Sneeuw en wind. Echte rukwin
den. Je werd van die berg afge
blazen. Maar de gids zag het
niet. Ze had geen inzicht. Eigen
lijk hadden we vanaf dag twee
al het gevoel: zij is ongeschikt
voor dit werk."
Om half één besloten Isabelle en
Catharina terug te gaan naar
het dorp Trévelez. „De gids zei:
het is nog maar anderhalf uur lo
pen. Maar we zijn gegaan. We
kwamen er om drie uur aan. We
hebben aan enkele groepsgeno
ten gevraagd of ze ook mee te
rug wilden. Er waren jongeren
bij, maar ook een vrouw van 69
jaar. Maar ze wilden doorgaan.
Misschien wilden ze niet opge
ven. Natuurlijk moet je kunnen
vertrouwen op het oordeel van
een gids. Maar je hebt toch zelf
ook je voelsprieten. Wij voelden
in elk geval aan: dit is onverant
woord."
Onwetend
De Rotterdamse en haar reisge
zellin brachten de nacht door in
het hotel waar ze ook de nacht
daarvoor hadden geslapen. De
rest van de groep zou overnach
ten in de Refugio Poqueira en de
volgende dag doorklimmen naar
de top van de Mulhacén, op een
kleine 3500 meter hoogte.
De volgende ochtend wilden de
vrouwen dooïxeizen naar het
volgende hotel, in de plaats
Bubión, van waaruit de wandel-
reis ook was gestart. De bagage
was daar al naartoe gebracht.
„Ik zei nog gekscherend tegen
Catharina: ik heb mijn föhn no
dig, want ik wil er vanavond
wel appetijtelijk uitzien. Op een
gegeven moment kwam de hotel
eigenaar ons met de auto oppik
ken. Catharina zei: 'er is iets
met mijn moeder'. Maar ik ver
moedde al meteen: er is iets ge
beurd daarboven. En toen dacht
ik: iemand zal zijn been wel ge
broken hebben. Spanjaarden
spreken over het algemeen nau
welijks een woord Engels, en in
het hotel moesten we meteen al
lemaal formulieren gaan invul
len. Ik heb geroepen, we want in
formation. Nów!"
Het nieuws over de dood van de
bergbeklimmers kwam voor de
vrouwen als een schok. Gisteren
vlogen ze terug naar huis. GPD
Regering vindt ei van Colum
bus; Alitalia niet failliet. Dal
is de boodschap die spreekt
uit de juichende reacties giste
ren op het onverwachte ak
koord tussen regering en vak
bonden tot redding van natio
nale trots Alitalia. Het jubel
koor is eenstemmig, een uni
cum voor Berlusconi's Italië.
Ook opvallend: heldentenor
Silvio is niet hoorbaar. Een
voorteken?
door Hans Geleijnse
De winst van het donder
dag gepresenteerde geza
menlijke plan tot redding
van Alitalia laat zich voorlo
pig alleen in tijd vertalen.
Door kordaat de hele top
naar huis te sturen en een
nieuwe te benoemen voor
kwam de regering Berlusconi
dat midden in de campagne
voor de Europese verkiezin
gen de bom ontplofte: een
failliete luchtvaartmaat
schappij met duizenden men
sen plotseling op straat.
De vakbonden die eerder alle
saneringsplannen afwezen
omdat daar gedwongen ont
slagen bij zouden vallen, zijn
ook tevreden. Zij hebben de
afgelopen weken Alitalia vrij
wel kapotgestaakt, maar hun
belofte om in afwachting van
een nieuw reddingsplan geen
nieuwe stakingen uit te roe
pen ontslaat hen uit de rol
van Zwarte Piet.
Alitalia, onder leiding van
nieuwe sterke man Giancarlo
Cimoli, krijgt enkele maan
den de tijd om orde op zaken
te stellen. Hoe dat moet ge
beuren blijft vooralsnog sche
merig. Alitalia had nog maar
200 miljoen euro in kas om
het tachtig dagen operatio
neel uit te zingen. Cimoli,
overgekomen van de staats
spoorwegen heeft de bijnaam
Diesel, vanwege een daar uit
gevoerde sanering. Hij heeft
maar één opdracht: nieuwe
privé-investeerders zoek?
ter dekking van de verliep
over de afgelopen zest:?,
maanden, in totaal 700 'm.
joen euro.
Wie die nieuwe investeerdes
moeten zijn is onduidelijk
Een van de grote banken, Inv
sa, heeft toegezegd bi] ee
nieuwe aandelenemissie ru
aan de kant te blijven staar
maar uiteraard met de vemte-
ding dat eerst Cimoli's pk
op tafel moet liggen.
Volgens minister van Financi
ën Tremonti zal de staat h«
dan ook geen belastinggeld in
zetten. De redding van Alita
lia moet door de 'markt' we
den gefinancierd. De vraagt
de staat bereid is om zijn 6!
procent meerderheidsbelar*
in het bedrijf tot onder de vijl
tig terug te brengen bear:-
woordde Tremonti niet.
Tot de scenario's behoort
Alitalia zich omvormt tot ee
houdstermaatschappij r-
dochters voor het vliegenc-
en grondbedrijf. Met een tijde
lijk overbruggingskrediet te
dekking van het lopende ver
lies (waartegen Brussel zie:
waarschijnlijk niet zal verzet
ten) kan de staat de eerste hor
de naar omvorming van k
bedrijf nemen.
Drastisch
Toch zal Cimoli, die bij dr
spoorwegsanering zeker me:
hardhandig te werk ging, he:
roer drastisch om moetec
gooien. Volgens deskundiger
werken er bij Alitalia zeker
5000 mensen teveel. De vak
bonden hebben vooralsnog
vertrouwen in hem. Maar gis
teren bracht een militante
bond al een kanon in stelling
Cimoli mag van Alitalia get:
'low cost'-maatschappij ma
ken, zoals Ryan Air of Virgin
Geen wonder dat Berlusconi
in de publiciteit de eer heeft
gelaten aan zijn minister*
Hij weet dat het echt zware
weer voor Alitalia nog moet
komen. GPD
door Esther Gotink
Er is heel wat gebeurd sinds
52 Britse ex-diplomaten an
derhalve week geleden een brief
stuurden aan Tony Blair. Daar
in leverden ze felle kritiek op
diens beleid rond Israël en Irak.
Intussen verstuurden zestig
Amerikaanse oud-ambassa
deurs eenzelfde brief, wees de
Israëlische Likoed-partij de
plannen van premier Sharon
voor terugtrekking uit Gaza af,
tekenden 108 Lagerhuisleden
een motie tegen Bush' instem
ming met Sharons plan, brach
ten de VS. VN, EU en Rusland
de routekaart voor de vrede
weer op de onderhandelingsta
fel en kwam de VN met een
nieuwe resolutie voor Palestijn
se soevereiniteit.
„Toch geen slechte uitkomst
van ons schrijven", zegt oud-
W-ambassadeur Crispin Tick-
ell. „Ik wil niet zeggen dat wij
met één brief opeens de wereld
molen weer in gang hebben ge
zet, maar het is frappant hoe
veel binnen twee weken is ge
beurd. Maar we wachten nog
steeds op een officiële reactie
van premier Blair."
Het document lag op 26 april bij
Blair in de bus en was een direc
te reactie op zijn verklaring in
Washington, dat hij Bush steunt
in diens instemming met
Sharons vredesplan. Sharon wil
Israëlische nederzettingen op de
Westelijke Jordaanoever behou
den, wat indruist tegen de af
spraken. De brief, geformuleerd
door Britse diplomaten die ja
renlang betrokken waren bij het
Midden-Oosten, sloeg in als een
bom.
„Dat was het gewenste effect",
zegt Tickell. „Het was waar
schijnlijk de populairste stap
die ik ooit heb gezet. Ik ontvang
honderden e-mails en telefoon
tjes, wordt op straat aangespro
ken en krijg overal schouder
klopjes. Ik ben erg trots op wat
we hebben gedaan. We voelden
dat fout op fout werd gestapeld
door Bush en Blair. Niet alleen
in Israël, ook in Irak. Ik was
VN-ambassadeur toen de Irake
zen Koeweit binnenvielen. Toen
is bekeken of de gezamenlijke
strijdkrachten moesten worden
ingezet. Maar er was geen
VN-resolutie en geen vervangen
de regering, dus Bush-senior
was zo wijs er zijn vingers niet
aan te branden. We hebben de
keuzes van zijn zoon vaak ver
vloekt. Toen Blair Bush zijn ze
gen gaf in het Midden-Oostenbe-
leid, was de maat vol. Toen het
idee voor de brief kwam, riep ik
gelijk: dat is het! Ik doe mee."
Het aantal ambassadeurs dat
meedeed had nog groter kunnen
zijn, maar er waren ook aarzelin
gen. „Ik twijfelde over het on
dertekenen van de brief, ik was
het niet helemaal eens met de
tekst", erkent oud-ambassadeur
van Egypte, Graham Hugh Boy-
ce. Welke passages hij niet on
derschreef, wil hij niet zeggen,
want dat zou 'afbreuk doen aan
de kracht van mijn handteken
ning'. „Het belangrijkste was
dat we een boodschap probeer
den over te brengen. De wester
se politiek wakker schudden.
Het heeft dan geen zin om over
nuances te kibbelen, anders had
den we een jaar later met 52 di
plomaten nog geen brief ge
had." Walker: ..Sommige diplo
maten benadrukken dat we in
ons vak discreet moeten zijn, en
vragen zich af waarom we dan
door een brief onze zorgen open
baarden. Maar wij hebben jaren
geleden gediend en hebben geen
handvat meer om ons te uiten,
behalve een publieke brief. Ik
zou er ook nooit voor pleiten dat
de nu werkzame diplomaten ons
voorbeeld volgen, want men
moet loyaal zijn aan de organisa
tie waarvoor men werkt."
Europese rol
Tickell zegt dat ook de oudge
dienden niet ontrouw waren
aan de Britse regering. „We zijn
niet anti-Blair. Wè zijn anti-ne
derzettingen in bezet gebied.
We moeten vriendelijk maar
vastberaden zijn in onze samen
werking met Amerika. Het ziet
er niet goed uit als we in alles
meegaan met wat Bush uit
kraamt. Blair had niet moeten
instemmen met Bush' houding
jegens Sharon. Er zijn veel diplo
matieke manieren om Amerika
bij te staan zonder blind ak
koord te gaan. Blair had met
zijn Duitse en Franse partners
moeten overleggen voordat hij
in Washington zijn verklaring
aflegde. Het is nodig voor de we
reldvrede dat Europa eindelijk
eens een vuist maakt." GPD
van onze redactie buitenland
Vietnam herdacht gisteren
de overwinning bij Dien
Bien Phu waarmee het vijftig
jaar geleden het Franse kolo
niale juk afschudde. Dat Viet
nam na het vertrek van de
Fransen in een nieuwe, ver
woestende oorlog met de Vere
nigde Staten verwikkeld raak
te was bij het feest even niet
aan de orde.
„Hier heb ik lang op gewacht",
zei Nguyen Van Quv (74), een
veteraan die trots de verbleek
te groene rugzak liet zien waar
mee hij destijds ten strijde
trok. „In die tijd waren we alle
maal slaven en hadden we
niets te verliezen. We moesten
voor onszelf opkomen en we
waren bereid voor de onafhan
kelijkheid te sterven."
Partijvoorzitter Nong Due
Manh. de hoogste leider van
het communistische Vietnam,
en minister van Defensie Pham
Van Tra waren uit Hanoi naar
het vijfhonderd kilometer zui
delijker gelegen Dien Bien Phu
gekomen voor de feestelijkhe
den. Hoogtepunt was een na
bootsing van de historische
veldslag tussen de beter uitge
ruste Franse soldaten en de on
geregelde, maar uiterst vastbe
raden Vietnamese rebellen.
Hoofdrollen in het spektakel,
waar 2500 spelers aan deelna
men, waren voor 'Ho Chi
Minh', de vader van het moder
ne Vietnam, en 'Vo Nguyen
Giap', de militaire leider van
de Vietnamese opstandelingen.
Revolutionaire liederen en
tromslagen begeleidden de op
mars van de 'soldaten' en 'bur
gers' die destijds hebben mee
geholpen de Fransen te ver
slaan. Een gestage motregen
deed niets af aan het enthou
siasme van de ongeveer vijf
tienduizend bezoekers in het
kleine stadion van Dien Bien
Phu. De bergen rondom het
grensplaatsje, waar de Vietna-
mezen vijftig jaar geleden van
daan omlaag kwamen, waren
in mist gehuld.
Niet te winnen
Van Tra bezocht onder andere
een begraafplaats waar 650 ve
teranen van Dien Bien Phu be-
Met veel verve wordt de Slag om Dien Bien Phu nagespeeld. foto Julian Abram Wainwright/EPA
graven liggen. In een vraagge
sprek zei hij dat er nog steeds
veel lessen te leren zijn uit de
Vietnamese overwinning op de
Fransen en later op de Ameri
kanen, bijvoorbeeld in Irak.
„Als een land beseft dat natio
nale onafhankelijkheid het
hoogste goed is, hebben andere
landen er geen vat op", zei hij.
„Voor het Iraakse volk is onaf
hankelijkheid het belangrijk
ste. Degenen die daar tegenin
gaan zullen allen verliezen."
De Vietnamese belegering van
Dien Bien Phu, die 56 dagen
duurde, is nog altijd studiema
teriaal voor militaire strate
gen.
De inmiddels 92-jarige Giap
had geen militaire ervaring
toen hij door wijlen Ho Chi
Minh aan het hoofd werd ge
steld van het rebellenleger. De
Chinezen hadden hem aangera
den de Fransen snel en hard
aan te vallen, maar Giap be
sloot op het laatste moment tot
een omgekeerde strategie en
ging over tot een trage, maar
gestage belegering. Hij liet zijn
Vietminh-leger kilometers
loopgraven aanleggen en zwa
re artillerie over bergpassen
slepen tot de vijand was omsin-
geld.
Vrouwen en bejaarden voorza
gen de strijdkrachten van voed
sel en bevoorrading - per fiets
of lopend. Om het schaarse
voedsel te sparen voor de strij
ders leden zij zelf vaak honger.
Het publiek in het stadion
juichte en klapte toen de Viet
namese troepen op het voetbal
veld aanvielen en de Franse
commandant met een witte
vlag uit zijn bunker kwam, pre
cies zoals de echte comman
dant Christian De Castries dat
op 7 mei 1954 deed.
De 73-jarige Fransman Michel
Marszalek herinnert zich die
dag nog heel goed. Als piloot
die 's nachts voedsel moest af
gooien voor de infanterie was
hij getuige van de bittere strijd
die aan meer dan 2000 Fransen
en driemaal zoveel Vietname-
zen het leven kostte.
Marszalek, afkomstig uit Metz,
had toen gezworen ooit naar
Dien Bien Phu terug te keren.
Hij woonde de herdenking bij
met zijn wouw. „De regering
besloot ten oorlog te trekken
en de soldaten gehoorzaam
den", zei hij. „Er is een win
naar, er is een verliezer en ver
volgens reiken we elkaar de
hand."
Lach en traan
Ook veel van de Vietnamese ve
teranen, de meesten gekleed in
hun oude uniform, waren voor
het eerst weer terug in Dien
Bien Phu en huilden en lachten
bij het uitwisselen van herinne
ringen. Sommigen liepen mank
of misten een arm of been,
maar allen toonden zich ener
giek.
Kort na het vertrek van de
Fransen viel Vietnam in twee
delen uiteen, arriveerden de
Amerikanen en begon een nieu
we bloedige oorlog. De strijd
lust van Dien Bien Phu ging
echter niet verloren en in 1975
verjoegen de communisten de
Amerikanen uit het zuiden en
werd Vietnam herenigd. AP
AARDEWERK - In Sas van
Gent is in de oude textielfa
briek de nieuwe kunstaarde
werkfabriek De Schelde geo
pend.
ONTPLOFFING - Aan de A.J.
van der Goeskade was giste
rochtend, zoals gebruikelijk,
een vrachtwagen met flessen
acetyleen voor smeden in de
omgeving gearriveerd. Nog
geen vijf minuten later arri
veerde een bode uit Lewedorp,
die toevallig wist dat de wagen
een cilinder voor de smid uit
Lewedorp bij zich had. Dus
werd die eerst opgezocht, zo
dat de bode deze direct mee
kon nemen. Bij het uitla
bleek de betreffende cilir
gloeiend heet te zijn, dus wit
pen de twee mannen het
in het water - om af te koele-
Een kwartier later ontploi
de fles. Was de cilinder
volle vrachtwagen ontplo
dan was de ramp niet te ove
zien geweest.
LUCHTFOTO'S - Op een b:
eenkomst van ingenieurs
Utrecht is geopperd om luck
foto's van de belangrijkstei*
schadigingen te gel
voor het dijkherstel. De miiit£
re luchtvaart en de KLM zi
inmiddels ingeschakeld.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationpark 28
Postbus 31
4460 AA Goes-
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax:(0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111 >454647
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een I
toeslag)
per maand: 19.45
per kwartaal: 56.60
per jaar: €217.00
Voor toezending per post geldt ee'
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand «J
het einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag. 1,20
zaterdag: 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6%B1V
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig de
Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de Regek'
voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113) 315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax: (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax: (0114)372771
Internet: wwwpzc.nI/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van h
aan ons verstrekte gegevens hebben wi| opgenomen in een bestar
(abonnemonton)administratle en om u te (laten) informeren over v<
ducten van de titels en de workmaatschappi|en van Wegener of d<
de derden, Als u op dozo Informatie geen prijs stelt dan kunt u dit
;e, Postbus 314460 AA Goes
t Wegener-concern.DoiW'
I dat wordt gebruikt voorr
>dlenstti""r
Behoort tot WGG6NGR
