Gooi zoals je een pilsje drinkt
PZC
Ik doe twee weken over een kinderboek
Poes zet aan tot
kattenkwaad
Vïï\j}?A)
Elmo en Ernie
swingen je pc uit
zaterdag 8 mei 2004
Scène uit De kat.
foto GPD
Theodor Geisel, alias Dr.
Seuss, is in Amerika al ja
ren een geliefd schrijver en illus
trator van kinderboeken. Veel
Nederlandse kinderen, en hun
ouders, kwamen met zijn op
rijm gezette werk in aanraking
door de verfilming van het kerst
verhaal De Grinch. Een van de
bekendste boekjes van Dr.
Seuss is The Cat in the Hat, over
twee verveelde kinderen die be
zoek krijgen van een babbelen
de kat met een rood-wit ge
streepte hoed. Het poezenbeest
zet hen aan tot allerlei katten
kwaad.
In de filmversie - in het Neder
lands fantasieloos nagesynchro
niseerd onder de titel De Kat -
sleept men er van alles bij. Zoon
des huizes Spencer Braslin is
hier een onverantwoordelijke
wildebras, terwijl de vroegwijze
Dakota Fanning zijn zusje juist
neerzet als een onverbeterlijke
controlefreak. Burgertut Kelly
Preston papt als werkende moe
der aan met een door Alec Bald
win vertolkte gladjanus, die wei
nig goeds voor heeft met de kin
deren. En dan verschijnt vanuit
het niets die aangeklede, par
mantig rechtop lopende kat, die
het keurige huishouden com
pleet in het honderd laat lopen.
Uiteindelijk blijkt het fantasie
beest de keurige familie een les
je te willen leren: sta wat vrijer
in het leven, en vertrouw wat
meer op je familie.
Komiek Mike Myers, die in zijn
Austin Powers-films al liet zien
niet vies te zijn van verkleedpar
tijtjes, gaat schuil onder een dik
ke laag schmink, maar blijft
toch onmiskenbaar zichzelf in
zijn hyperactieve vertolking van
de eigenwijze kat met de hoed.
De werkelijke hoofdrol wordt
opgeëist door de uitbundige aan
kleding van de film. Regisseur
Bo Welch verdiende zijn sporen
als decorontwerper voor Tim
Burton (Edward Scissorhands,
Batman Returns) en Barry Son-
nenfeld (Men In Black), en dat
zie je. Felle kleuren, koddige
kostuums en vrolijk uit het lood
hangende decors strijden om de
aandacht van de kijker. Dat
zegt iets over de kwaliteit van
de ontwerpen, maar vooral ook
over de zwakte van het vergeefs
naar de lach hengelende slap
stickscenario.
Fritz de Jong
De kat: regie Bo Welch, met Mi
ke Myers, Dakota Fanning,
Spencer Braslin, Alec Baldwin,
Kelly Preston, voor kinderen en
volwassenen vanaf 7 jaar, te
zien in Vlissingen, Hulst en Rot
terdam.
foto GPD
Waren het geen poppen
maar echte mensen, dan
zouden Bert en Ernie van Sesam
straat al lang met pensioen zijn
geweest. In 1974 was Sesam
straat voor het eerst in Neder
land op de buis. Dertig jaar la
ter is het programma nog steeds
mateloos populair.
Met behulp van de diverse edu
catieve spelletjes hebben veel
kinderen aan de hand van Elmo,
Tommy, Grover of Koekiemons-
ter kunnen oefenen met rekenen
en de eerste woordjes lezen. De
meeste recente aanvulling op de
reeks computerspelletjes voor
kinderen van 3 tot 7 jaar zijn 'El
mo in Mopperland' en 'Ernie's
Muziekstudio', beide gemaakt
door CTW (Children's Televi
sion Workshop) en uitgebracht
door Mindscape.
Hadden de twee testpersonen (3
en 6 jaar) al veel - duidelijk
hoorbaar - plezier met Ernie's
Muziekstudio, zelf kon ik bij het
spelen van het 'Magische Mu
ziekfeest' ook de neiging niet on
derdrukken om af en toe lekker
mee te blèren. Een aanstekelijk
programma, vooral in de 'opna
mestudio' en de 'rock-'n-roll
jamsessie' swingen Elmo, Ernie
en Koekiemonster je pc uit. Be
halve leuk, is het spel ook leer
zaam. Je leert bijvoorbeeld spe
lenderwijs de verschillen in tem
po en toonhoogte, en de klank
en herkomst van verschillende
exotische instrumenten.
In 'Elmo in Mopperland' is El
mo zijn dekentje kwijt en mag je
hem helpen om het terug te vin
den. Je mag daarvoor onder
meer zoeken op de vuilnisbelt,
in Elmo's rommelige kamer of
op de Neuzenberg. Je leert hier
bij voorwerpen herkennen, pro
blemen oplossen en oorzaak en
gevolg onderscheiden.
Voor het afsluiten van de pro
gramma's heb je veel geduld no
dig. Eerst komen er 18 scher
men voorbij met - veelal Ameri
kaanse - medewerkers.
Conclusie: leuke, eenvoudig te
spelen spelletjes waarin je mak
kelijk je weg vindt. Met het bij
komende voordeel dat ze niet
duur zijn.
Jan van den Oord
Sesamstraat - Elmo in Mopper
land en Ernie's Muziekstudio,
doelgroep 3-7 jaar, uitgeverij
Mindscape, 9,99, minimale sys
teemeisen: Windows 95 op Pen
tium II 233 Mhz, 64 MB RAM
(128 voor XP), 10 MB vrije
schijfruimte, cd-romspeler (4x),
256 kleuren-monitor, compati
ble video- en geluidskaart.
Zo maar een avondje uit.
Disco, bioscoop, een
bowlingbaan, keuze zat.
Scott Walmsley (15) koos
ooit de derde optie, gooide
voor de lol een aantal bal
len en was daarna voorgoed
verslingerd aan het spel. Nu
- acht jaar later - behoort
hij tot één van de beste
jeugdspelers van Neder
land.
In bowlingcentrum De Kruit-
molen in Middelburg gooit hij
wekelijks urenlang honderden
ballen om z'n niveau verder op
te krikken. „Het lijkt zo sim
pel", vertelt hij tussen twee wor
pen door. „Balletje oppakken,
twee of drie passen maken en
hup, gooien maar. Nou vergeet
dat maar vlug. Let op: zie je m'n
duim en m'n vingers? Tip: zorg
dat je duim naar voren wijst bij
de gooi. Probeer dan de bal met
een curve te gooien. Hoe je dat
doet? Eigenlijk hetzelfde als een
pilsje drinken; lekker losjes uit
de pols."
Twee, drie stappen maakt Scott
naar voren en werpt over de zes
tig foot lange baan richting
pins, die ratelend alle tien sneu
velen in één worp. „Een strike",
grijnst hij van oor tot oor. Gooi
je er tien op een rij, dan heb je
het maxima^Laantal punten:
300.-Kreeg je vroeger een auto
of een snoepreisje naar Grieken
land. Maar die tijd is voorbij. Er
zijn teveel spelers die tegenwoor
dig 300 punten per wedstrijd
gooien. Mijn hoogste score? Dat
is officieel 264 punten. Tja, tij
dens een training wel eens 277
gegooid, maar dat telt uiteraard
niet. "Ploeggenoot Jaimy van
den Driest (14) heeft na vijf jaar
training z'n highscore opge
voerd naar 247 punten. „Pro
bleem is dat je tijdens een partij
teveel op je score gaat letten. Je
ziet je totaal op het scherm en
dan probeer je naar die 300-pun-
tengrens te kruipen. Da's fout,
want dan verkramp je. Kunst is
om relaxt te blijven, anders
blokkeer je volledig."
Trainer Tino van Leeuwen geeft
naast de baan voortdurend aan
wijzingen. „Let op je release",
roept hij z'n spelers toe. „Ze
moeten goed letten op de stand
van de hand, tijdens de gooi.
Daarmee bepaal je de richting
en de curve. Te snel gooien, te
weinig voorzwaai, niet letten op
de dots - de stippen op de
baan-, allemaal details, die van
belang zijn voor een goed resul
taat." Na jarenlang gooien heb
ben beide spelers nog geen last
van een bowlingarm. Scott:
„Dat gewicht van zo'n bal - va
riërend van 6 tot 15 pond - ach,
dat went in de loop der jaren.
Zorgen dat je bal de goede bo
ring heeft, dat wil zeggen, dat
de gaten precies voor jou op de
juiste plaats zitten. Iedere spe
ler gébruikt een voor hem op
maat gemaakte bal."
Dit seizoen speelde Scott een
aantal B-toernooien, onder
meer in Maastricht en Amstel
veen. Door zijn goede prestaties
doet hij nog volop mee aan de
strijd om de nationale titel in de
A-ldasse van de aspiranten. Met
nog twee toernooien te gaan
schat hij z'n kansen positief in.
„Ik sta nu vijfde geplaatst, dus
met twee goede partijen kan ik
proberen in de topdrie te komen
en een medaille te pakken. Daar
ga ik in ieder geval voor."
Hans Segboer
De eindexamens, ze komen
er weer aan. De tentamens
op zich zijn al moeilijk genoeg,
maar het kan je nog lastiger
worden gemaakt. Annemarie
Tax (17) is dyslectisch en heeft
vorig jaar eindexamen havo ge
daan. Hoe maak je een examen
als je twee weken nodig hebt
om een kinderboekje uit te le
zen?
„Eigenlijk is het heel gemeen
om deze stoornis zo'n moeilijke
naam te geven. Geen enkele
dyslect kan het foutloos schrij
ven", grapt Annemarie.
Dyslexie, volgens de Dikke van
Dale heet het ook wel 'woord
blindheid' en is het 'een stoor
nis in het vermogen om te leren
lezen'. Cijfers uit 2001 zeggen
dat vijf tot tien procent van de
Nederlanders er last van heeft.
Annemarie Tax heeft al vanaf
de basisschool moeite met lezen
en spellen.
„Dyslectische mensen denken
veel in beelden, meer dan ande
re mensen. Dat is wel vervelend
bij een dictee bijvoorbeeld. Als
iemand zegt: 'er staat een koe in
de wei', zie ik de koe in de wei
Annemarie Tax is dyslectisch, maar slaagde vorig jaar toch voor
haar eindexamen. Nu zit ze op de pabo. foto Lex de Meester
staan, maar vind ik het moeilijk
om die zin op tè schrijven. Dat
beeld dat ik heb, moet ik name
lijk vertalen naar letters en die
moet ik dan op papier zetten.
Tijdens dat vertaalproces van
beeld in mijn hoofd naar let
ters, daar gaat het vaak fout.
Het bekendste voorbeeld is dat
je klinkers omdraait. In het
woord 'onderzoek' bijvoor
beeld. Je weet dat het een
oe-klank is, maar hoe schrijf je
die? Heel vaak draai je de 'o' en
de 'e' om. Ik doe ongeveer twee
weken over een kinderboekje."
En dat is behoorlijk lastig als je
eindexamen moet doen. Toch
heeft Annemarie het wel ge
haald. Mede doordat ze zich
goed had voorbereid.
„Ik heb de stof heel goed ge
leerd, maar heb ook gebruik ge
maakt van veel geheugensteun
tjes. Belangrijk is dat je veel sa
menvattingen van de leerstof
maakt. Verder kun je steekwoor
den maken en die op gekleurd
papier printen. Dat valt name
lijk veel meer op dan wit papier
dus onthoud je het beter. Ver
der is het handig om veel stof
aan elkaar te verbinden in je
hoofd. Als ik alle ezelsbrugge
tjes die ik heb gemaakt om goed
te kunnen leren, met me mee
zou slepen, zou ik absoluut niet
vooruitkomen." „Ik houd erg
van muziek. Als ik bij het leren
muziek op zet, onthoud ik de les
stof beter. Normaal dansen de
lettertjes voor mijn ogen en ver
lies ik mijn aandacht snel. Als
ik op muziek leer kan ik me be
ter concentreren. Bovendien
denk ik tijdens het tentamen
aan die muziek terug en herin
ner ik me de stof daarbij. Dat
helpt erg goed."
Tijdens haar examen werd An
nemarie door haar school eer
der tegengewerkt dan geholpen.
„Volgens officiële regels moet je
apart kunnen zitten en meer
tijd krijgen voor de examens. Ik
had ook grotere papieren kun
nen krijgen. Maar mijn school
deed daar heel erg moeilijk
over. Elke keer als ik er naar
vroeg, kreeg ik te horen: 'ja, dat
dat komt wel goed', maar ik
moest constant vragen of het al
geregeld was. Ze vonden het
kennelijk te veel moeite om alle
maal te doen. Ik heb er heel erg
achteraan moeten zitten en uit
eindelijk heb ik alleen tien mi
nuutjes extra per examen gekre
gen. Dat was wel erg frustre
rend."
Door het goede leren en haar
handigheidjes is Annemarie ge
slaagd voor haar examen. Dat
betekent niet dat ze klaar is met
leren. „Ik zit nu in het eerste
jaar van de pabo, ik word dus
juf. Dat klinkt inderdaad wel
raar, een juf die dyslectisch is,
maar dat is het niet. Ik doe ge
woon iets langer over het lezen
en spellen en als ik de leerlin
gen uitleg wat er aan de hand
is, is het helemaal niet erg. Bo
vendien heb ik een voordeel: ik
herken sneller in de klas of ie
mand woordblind is of niet.
Daar kan ik op in springen, zo
dat de erkenning niet zo lang
hoeft te duren als bij mij."
Marloes Orij
Scott Walmsley (1) en Jaimy van den Driest: „Het lijkt zo simpel.
foto Lex de Meester
