PZC
Afghanen willen alleen nog leren
WCT botst in Zeeland
met rentmeesterschap
PZC
Frankrijk doet
radicale imams
de dampen aan
Vele duizenden uit
Bosnië trekken weer
naar het vaderland
Moegestreden volk verlangt naar orde en rust
te gast
6 mei 1954
donderdag 6 mei 2004
door Elaine Ganley
Jarenlang hebben ze in
Frankrijk een nagenoeg on
opgemerkt bestaan geleid.
Sommigen hebben er grote ge
zinnen gesticht. Nu worden
ze opgespoord, op de vingers
gekeken en het land uitgezet.
Radicale imams die in hun
preken geweld goedpraten of
andere uitspraken doen die
zich niet verdragen met de de
mocratische waarden in hun
gastland, worden in meer Eu
ropese landen beschouwd als
een nieuw gevaar voor de
openbare veiligheid. De mees
te landen lopen echter niet zo
hard van stapel als Frankrijk.
Daar zijn al minstens vijf ra
dicale imams gearresteerd of
uitgewezen - of wachten daar
op - en het lijdt geen twijfel
dat dat nog maar het begin is.
Critici vrezen echter dat de
agressieve Franse aanpak
meer kwaad dan goed zal
doen.
Stéphane Berthomet, een
voormalig terreurbestrijder
van het ministerie van Bin
nenlandse Zaken, zegt dat ra
dicale imams een 'natuurlijke
brug' vormen naar geweld en
terrorisme. Hij acht hen ook
een sociaal gevaar, omdat zij
volgens hem het Franse sys
teem verwerpen.
Zaterdag hield de politie de
Turkse imam van een moskee
in Parijs aan die volgens het
ministerie van Binnenlandse
Zaken aan het hoofd staat
van een extremistische bewe
ging-
De imam, de 45-jarige Mid-
hat Guler, vroeg bij zijn arres
tatie asiel aan, maar daar
werd deze week negatief over
beslist. In afwachting van een
beslissing over zijn beroep te
gen uitzetting werd de imam
onder huisarrest geplaatst
Guler woont al 28 jaar in
Frankrijk en heeft vijf kinde
ren.
Sinds 1984 staat hij aan het
hoofd van de moskee, vertel
de zijn zoon op de televisie.
Vorige maand werden twee]
imams uitgewezen, onderwiel
de Algerijn Abdelkader Boua-
ane, die het slaan en stenig®
van vrouwen heeft verdedigd
Volgens het ministerie var
Binnenlandse Zaken had hn
ook tot geweld opgeroepen
Een rechtbank heeft de uitwij
zing echter teruggedraaid er
gezegd dat Bouziane, die zes
tien kinderen heeft bij twee
vrouwen, vrij is om nas:
Frankrijk terug te keren.
De opeenvolgende maatrege-!
len tegen imams wekken zorg
bij de moslimgemeenschap.;
Lhaj Thami Breze, v oorzitter
van de invloedrijke Unie var
Islamitische Organisaties ir
Frankrijk, vindt de maatrege
len buitensporig en het mis
baar waar die mee gepaard-
gaan onverstandig. „Dit
voedt de vrees bi] de moslim
gemeenschap dat zij er wee
wordt uitgepikt, dat moslims
worden vervolgd." Breze zegt
dat de Franse Raad voor hel
Moslimgeloof, die vorig jaar
werd opgericht om een dia
loog tussen de overheid en de
moslimgemeenschap gaande
te houden, de kans moet knj-
gen om te bemiddelen. E:
imams die over de schree
gaan moeten voor het gerecht
worden gebracht, niet uitge
wezen, zegt hij.
Breze's organisatie heeft op
31 mei een vergadering met
de imams van Parijs belegd
om te spreken over hun pre
ken.
Alleen Spanje, dat na de trein
aanslagen van 11 maart ii
Madrid niet meer om het mos
limextremisme heen kan,
heeft plannen aangekondigd
die in de richting gaan van de
Franse aanpak. Minister Alon-
so van Binnenlandse Zaken
kondigde afgelopen weekein
de een wetsontwerp aan op
grond waarvan toezicht ka:
worden gehouden op imams
en andere geestelijken. AP
door Harald Doornbos
Natuurlijk zegt Ibrahim, de
dertigjarige menner van
een paard-en-wagen in de noor
delijk gelegen Afghaanse stad
Kunduz, dat het niet goed gaat
met het land. „Er is geen veilig
heid, geen zekerheid", vertelt
hij. En ook Mohammed, een
22-jarige werkloze jongen, zou
graag willen 'dat er veiligheid
en zekerheid komt'.
Het gebrek aan veiligheid en ze
kerheid vormt de standaard
klacht van zo ongeveer iedere
Afghaan die niet in de hoofd
stad Kaboel woont. Kaboel telt
duizenden westerse vredessolda-
ten die voor rust zorgen, de rest
van het land heeft het een stuk
minder.
In Kimduz zijn sinds begin dit
jaar vierhonderd Duitse militai
ren gelegerd. Zij laten zich ech
ter nauwelijks zien op straat,
waardoor hun komst meer een
symbolische functie heeft dan
dat ze echt stabiliteit afdwin
gen.
Toch getuigt de klacht van Ibra
him van een fundamenteel ande
re houding dan van bijvoor
beeld veel Irakezen. Het overgro
te deel van de Afghanen wil
juist meer buitenlandse militai
ren, omdat westerse soldaten
voor veiligheid en zekerheid zor
gen. Kijk maar naar Kaboel, de
hoofdstad, zegt bijna iedere Af
ghaan in de rest van het land. In
Kaboel is het rustig, wordt met
de opbouw begonnen en doet ie
dereen weer zaken.
Waarom is dat verschil in hou
ding tussen Afghanen en Irake
zen zo groot, beide volkeren zijn
immers islamitisch? „De Irake
zen hebben niet, zoals wij, twin
tig jaar oorlog achter de rug",
zegt Muhammed, een werkloze
jongen. „Over een paar jaar, als
ze doodziek zijn van al het ge
weld, de moorden, de chaos, de
waanzin, zullen ze smeken om
westerse troepen." Na achttien
jaar van oorlog en vijf jaar Tali-
ban-terreur, hunkert Kunduz
naar rust, veiligheid en stabili
teit. Daarom doet de stad Kun
duz, zelfs zonder patrouilleren
de vredestroepen en zonder poli
tie en leger, behoorlijk gemoede
lijk aan. Stromend water is er
niet, maar de bevolking is al ja
ren gewend aan handpompen
die overal in de stad staan. Elek
triciteit is een luxe, alleen be
schikbaar tussen zeven en elf
uur 's avonds.
In de hoofdstraat, de enige ver
harde weg in de stad, rijden ein
deloos veel mannen op fietsen,
mannen op paard-en-wagens en
mannen in auto's. Altijd man
nen, dat wel. Hoewel er weinig
etnische Pathanen, de traditio
nele conservatieve achterban
van de Taliban, in deze stad wo
nen, blinken ook de inwoners
van Tadzjiekse en Oezbeekse af
komst niet uit in modem ge
drag. Vrouwen mogen op straat
lopen, maar altijd in een boer-
ka.
Verandering
„Zelfs dat is al een verandering
met de tijd van de Taliban", ver
telt een inwoner. „Nu mogen
vrouwen alleen op straat lopen
in een boerka, onder de Taliban
was dat onmogelijk. Vrouwen
mochten toen slechts het huis
uit onder begeleiding van een
mannelijk familielid."
Er is geen politie, geen leger,
geen actieve vredestroepen.
Waarom wordt hier niet mas
saal geplunderd en gemoord? Er
is immers niemand die je iets
kan maken? „Veel mensen zijn
werkelijk moe van de wetteloos
heid. Daar komt bij dat we een
soort van eigen politie hebben
opgericht", vertelt Zaman, die
net als de meeste Afghanen
slechts een voornaam heeft. Die
'eigen politiemacht' wordt ge
leid door Muhammed Daud
Khan. Gezeteld in Kunduz is hij
de krijgsheer die het voor het
zeggen heeft in vier noordooste
lijke provincies van Afghani
stan. Daud is nooit democra
tisch gekozen, noch aangesteld
door de interim-regering van
Hamid Karzai in Kaboel. Nee,
Daud is een 34-jarige jongeman
met een baardje die de grootste
mond, de beste contacten en de
meeste wapens had in de regio
ten tijde van de strijd tegen de
Spelende kinderen in een zandstorm in Kunduz.
Taliban. De krijgsheer heeft nu
zesduizend strijders onder zich.
„Wij zorgen hier voor rust en or
de", zegt Daud in zijn kantoor
op de legerbasis van Kunduz,
vlak nadat hij afscheid heeft ge
nomen van een lokale zaken
man. Iedereen die iets wil in
Kunduz - winkeliers, reizigers,
vrachtwagenchauffeurs, zaken
mannen - gaat op bezoek bij
Daud in een poging zijn steun te
krijgen. Over het algemeen
krijgt de krijgsheer een percen
tage van de omzet, waarna zijn
strijders bescherming zullen bie
den. Rust en orde, dat wel, maar
het is de krijgsheer die bepaalt
hoe rustig en welke orde.
Het woord krijgsheer heeft, ze
ker in het Westen, een navrante
bijsmaak. Want niet alleen Kun
duz kent er één, iedere stad of re
gio in Afghanistan heeft zijn ei
gen militieleider. Deze situatie
zorgt ervoor, zo menen velen,
dat het land onbestuurbaar is
omdat de regionale krijgsheren
geen enkel belang hebben bij
een sterk centraal gezag. Dat
zou alleen maar hun macht aan
tasten.
Rust
Het voordeel van de krijgshe
ren-traditie is dat ze de situatie
enigszins rustig houden in gebie
den waar het centraal gezag so
wieso niet veel voorstelt. „Als
wij op het nationale Afghaanse
leger zouden moeten wachten of
op een paar politiemannen uit
Kaboel, dan had iedereen elkaar
in Kunduz al weer afgemaakt",
meent Daud. „Het grote pro
bleem is", zo beweert een poli
tiek analist in de hoofdstad Ka
boel, „dat de internationale ge
meenschap aan de ene kant af
wil van de regionale krijgsheren
omdat je een verdeeld Afghanis
tan krijgt met allerlei verschil
lende regels en wetten door het
hele land. Aan de andere kant
heeft het Westen die krijgsheren
nodig om het land niet weer in
de totale anarchie te laten afglij
den." Kort gezegd: zonder krijgs
heren burgeroorlog, met krijgs
heren geen centraal gezag? „Ik
ben bang dat het daar wel op
neer komt."
Ibrahim, de paardenmenner, en
Muhammed. de werkloze jon
gen, zijn optimistischer over
hun toekomst. „Ik geloof in de
verkiezingen die in september
worden gehouden", zegt Ibra
him. „Ik ga voor een islamiti
sche staat stemmen, want alleen
met de steun van Allah kunnen
we permanente vrede krijgen."
Ook Muhammed zegt te zullen
gaan stemmen, maar is meer
geïnteresseerd in een computer
cursus die hij gratis kan volgen
via een westerse hulporganisa
tie in de stad. „De computer is
de toekomst", vindt hij. „Ik heb
er nog nooit op gewerkt, maar
mij is verteld dat computers ma
chines zijn die ervoor zorgen
dat je werk een stuk sneller
gaat.Volgens Muhammed wil
len de Afghanen leren, leren en
nog eens leren. „Ik hoop dat aan
al die jaren duisternis nu een
einde is gekomen." GPD
foto Harald Doornbos/GPD
Van de miljoen Bosniërs die tij
dens de burgeroorlog hun land
ontvluchtten, is volgens de Vere
nigde Naties bijna de helft in
middels teruggekeerd. Een van
hen is Slavka Mïladinovic die
vijf jaar in Leiden woonde. Ze
verkoopt in Bosnië nu snijbloe
men uit Nederland.
door Cees van Zweeden
De weg naar Trebinje leidt
langs een platgebrand dorp
en een mijnenveld, en ook het
stadje zelf draagt nog de sporen
van oorlog. Maar dat was voor
Slavka Miladinovic (21) geen re
den er niet naar terug te keren.
„Ik heb me in Nederland nooit
thuis gevoeld", zegt ze in accent
loos Nederlands. „Hier voel ik
me op mijn gemak. Als ik hier
bij vrienden op de koffie wil,
hoef ik geen afspraak te maken.
En het blijft nooit bij koffie."
Toen Bosnië tussen 1992 en
1995 in vlammen opging, werd
West-Europa overspoeld door
asielzoekers. Maar de afgelopen
jaren voltrok zich een uniek pro
ces: bijna de helft van alle Bosni
sche vluchtelingen keerde terug
naar huis. Slavka Miladinovic
nam in 1993 de wijk naar Belgra
do, waar ze een oom had. Trebin
je lag onder Kroatisch artillerie
vuur en de economie was inge
stort.
Op het Da Vinei College in Lei
den leerde ze in twee jaar tijds
Nederlands, een taal die ze be
ter spreekt dan sommige Neder
landers. Daarna volgde ze nog
enkele jaren een opleiding tot se
cretaresse.
„Toen ik in 1998 voor het eerst
in vijf jaar voor een vakantie
weer in Trebinje kwam, wist ik
dat ik terug wilde", glimlacht
ze. ,.Ik ben Nederland dankbaar
voor de hulp die het me heeft ge
boden, maar ik zou er altijd een
vluchtelinge gebleven zijn. Ik
voelde me er niet op mijn ge
mak."
Ondergang
Trebinje is een schilderachtig
marktstadje van 26.000 zielen,
gelegen aan een heldere rivier.
Haar lot was altijd verbonden
met dat van Dubrovnik, de
hoofdstad van de welvarende
Dubrovnik Republiek geduren
de duizend jaar. Trebinje was
de eerste pleisterplaats op de
weg Dubrovnik-Tessalonild die
de Romeinen bouwden, en waar
van delen nog steeds bestaan.
Maar sinds de Servische aanval
op Dubrovnik in 1992, waar ook
troepen uit Trebinje aan deelna
men, willen de Kroaten niets
meer met de stad van doen heb
ben. De bussen met badgasten
die voorheen Trebinje aande
den, zijn verleden tijd en zelfs
het richtingbord 'Trebinje' is
verdwenen.
Vroeger had Trebinje behalve
toerisme ook een florerende in
dustrie, die echter met de val
van Joegoslavië haar afzet
markt zag verschrompelen. Offi
cieel hebben nog maar 8500 in
woners een baan, die hun gemid
deld 150 euro per maand ople
vert. Ruim 2400 mensen staan
als werkloos geregistreerd, meer
dan twintig procent van de be
roepsbevolking.
De economische misère is evi
dent. De huizen in de ommuur
de binnenstad zijn in verval, het
stedelijk museum opent alleen
nog zijn majestueuze deuren op
speciaal verzoek, en de terras
sen zitten vol met jongeren zon
der baan. „Mensen hebben hier
geen geld", zegt Slavka.
Maar dat kon haar er niet van
weerhouden terug te keren. Ze
trouwde en runt nu samen met
haar schoonzus een winkeltje
dat snijbloemen uit Nederland
verkoopt.
Opmerkelijk genoeg zijn er hon
derdduizenden Slavka's in
Bosnië. Van de miljoen Bosniërs
die de grens over vluchtten, zijn
er nu 436.000 terug. En van de
miljoen die hun huis verlieten
maar in het land bleven, wonen
er 544.000 weer thuis.
Eén van de redenen was dat on
der het harde internationale re
gime - Bosnië wordt bestierd
door een buitenlandse gezant -
de terugkeer wettelijk goed is ge
regeld. Bijna negen jaar na de
oorlog heeft 92 procent van de
twee miljoen vluchtelingen zijn
huis via een gerechtelijke proce
dure terug.
Maar dat was niet Slavka's voor
naamste motief. „In Nederland
was ik anoniem", legt ze uit.
„Als ik hier over straat loop,
krijg ik van iedereen een glim
lach. En de straat is hier veel vei
liger, omdat er geen criminali
teit is." GPD
door Han de Bruin
De Van Dale leert ons dat eco
nomie een Frans woord is,
dat in eerste betekenis 'zuinig
heid' betekent. In tweede instan
tie is het de leer van de tijdelij
ke menselijke welvaart en de
huishoudkunde van een staat
(of provincie, in dit geval). Uit
eindelijk is het. in laatste beteke
nis, de inrichting of opzet van
uit een oogpunt van doelmatig
heid ('de economie der wet').
Voor Zeeuwen ('ons bin zuunig')
zou men dit als een vanzelfspre
kendheid kunnen achten. Niets
is echter minder het geval, zo
leert ons het verhaal over de
WCT. Nadat de Raad van State
de tegenstrevers als Redt de Ka-
loot en de Zeeuwse Milieu Fede
ratie in het gelijk heeft gesteld
en er zelfs voor leken duidelijk
is geworden, dat de Milieu Ef
fect Rapprtage van geen kanten
deugde, omdat de scribenten
(het toenmalige Gemeentelijk
Havenbedrijf Rotterdam) tevens
belanghebbende waren, is het
even stil geweest. Die stilte was
van korte duur en men heeft nu
een professional ingehuurd om
het via andere paden te probe
ren. De professional heet Fon
ten Thij en hij probeert de onver
enigbare belangen met elkaar te
verzoenen.
Concurrentieslag
Tijdens de eerste bijeenkomst
(hotel Ameville, Middelburg, 26
april) bleek al direct dat er geen
sprake was van een concrete
vraagstelling. Dat in deze 'verga
dering' Zeeland Seaports goed
vertegenwoordigd was, is op
zich een goede zaak. Zo kon de
goede verstaander vernemen,
dat Vlissingen en een WCT in
een concurrentieslag verwik
keld zijn. Met Zeebrugge tot en
met Wilhelmshaven. Dat is nu
typisch hét argument om géén
WCT te willen. In de strijd om
containerterminals zijn uitslui
tend de reders de lachende der
den. De terminals bevechten el
kaar in tarieven, met als gevolg
dat er niet één is die winst op in
vestering kan melden. In de hui
dige terminal-constellatie zijn
het twee Chinese bedrijven, die
de dienst uitmaken.
In Antwerpen, en eventueel in
Vlissingen, is dat het Chinees ge
controleerde bedrijf PSA en in
Rotterdam, Thamesport en Fe
lixstowe is dat Hutchison
Whampoa van Li Ka-Shing.
Dat zowel PSA (Port of Singapo
re Authority) als HPH (Hut
chison Port Holdings) wél blij
is, is te danken aan het feit dat
zij niet zo stom waren om zelf
de investeringen te doen in de
hardware van kades en kranen.
Dat hebben zij overgelaten aan
Londen, Antwerpen en Rotter
dam. Ofwel: aan de belastingbe
talers van het Verenigd Konink
rijk, België en Nederland.
Dat zou verdedigbaar zijn als er
alsnog een gigantische hoeveel
heid werkgelegenheid zou ont
staan. Dat is echter de zaak om
keren. Zoals, terecht, door een
vertegenwoordiger van Zeeland
Seaports werd opgemerkt,
wordt steeds meer stukgoed 'ge-
containeriseerd'. Het geldt zelfs
voor cacaobonen. Die kwamen
vroeger in balen in Amsterdam
uit het schip en werden met dek
schuiten naar de Zaan vervoerd.
Voorbij, voorbij: de bonen zitten
nu in containers. Het heeft ech
ter zowel in Amsterdam als in
de Zaanstreek alleen maar ver
lies aan arbeidsplaatsen opgele
verd.
Wat men in Vlissingen dan wél
aan toegevoegde waarde uit 'do
zen' (containers) denkt te gaan
winnen en welke hoeveelheid ar
beidsplaatsen dit zou opleveren,
blijft inmiddels volstrekt ondui
delijk.
Volstrekt logisch overigens, om
dat Vlissingen geen nabij en pro
ductief achterland heeft en al in
het geheel geen immens consu
merend dito.
Vanwege fysieke afstanden en
vervoerskosten van en naar het
belangrijkste achterland (met
name Rheinland-Westfalen), zal
men dus op prijs moeten concur
reren met Rotterdam, Antwer
pen en Wilhelmshaven. Met Ant
werpen zal dit, vanwege de
steeds dieper stekende megacar-
riers van 8000 TEU (20 voets
containers) en groter, door de
problematiek van de Wester-
schelde nog het minste pro
bleem zijn. Temeer omdat ook
daar de containeroverslag in
handen is gekomen van voor
noemde PSA. Dit vergroot overi
gens wel de door Goes en Ber
gen op Zoom gevreesde overlast
van het vervoer naar het achter
land.
Alternatieven
De voorstanders van de WCT
gaan systematisch de vraag uit
de weg op welke alternatieve
wijze de Zeeuwse economie aan
meer aantrekkelijkheid en ba
nen kan worden geholpen. En of
deze alternatieven niet meer
BOMEN - De Friese commissa
ris van de koningin Linthorst
Homan heeft in Kerkwerve
een boom geplant. Dit is de eer
ste van tachtig bomen die zijn
geschonken door de Maat
schappij van Nijverheid en
Handel aan de door Leeuwar
den geadopteerde Schouwse
rampgemeente.
OPGEBLAZEN - Een oude
pastoor uit Oberteisendorf in
Opper-Beieren is tot twee
maanden voorwaardelijke ge
vangenisstraf en een boete van
vijfhonderd Mark veroordeeld
omdat hij zijn eigen kerk heeft
opgeblazen. De pastoor had
vooraf de heilige voorwerpe
in veiligheid gebracht, ft
kerk, die op de monumenie-
lijst stond, was veel te klei:
voor de gemeente. Er wara
wel plannen voor nieuwbouw,
maar dat duurde de pastoor al
lemaal te lang.
ERETITEL - Koningin Juliana
zal morgen in Londen een spe
ciale eretitel in ontvangst ne
men: het erelidmaatschap va
het Londonse timmergüde.
Het gilde heeft een bijzondere
band met Nederland sinds ze
in de zestiende eeuw een groep
Nederlandse edellieden ver
borg voor Spaans geweld.
Containeroverslag in de Antwerpse haven: het schrikbeeld voor Vlissingen na de komst van de WCT.
foto Dirk-Jan Gjeltema
dan ruimschoots opwegen tegen
die paar honderd banen op een
terminal.
Waar een ongeschonden Walche
ren en Zuid-Bevel and een grote
aantrekkingskracht hebben op
welgestelde 'pensionado's', die
bijgevolg in de zorgsector voor
een grote werkgelegenheid zou
den kunnen zorgen, is een indus
trieterrein met vanaf Bergen op
Zoom zichtbare gantry-cranes
de garantie, dat die er niet zul
len komen. Zeeland moet kiezen
tussen een 'linker Schel-
de-oever' a la Doel en een 'lin
ker Maas-oever' a la de Botlek
of een uitstraling als 'Cöte de Zé-
lande'. Dat de natuur, bij een
keuze voor het laatste, daarbij
een voor Zeeuwen en alle ande
re medelanders een grote over
winning zou behalen, is niet al
leen voor ons, maar voor onze
kinderen en kindskinderen van
uitzonderlijk belang.
Rentmeesterschap was ooit een
begrip en met name voor de
Zeeuwen. Dat hield in, dat men
niet op de korte termijn van een
leuk commissariaat moest reke
nen, maar op de toekomst van
de achterkleinkinderen. Zeeuw
en, ik smeek het u: gedenk het
laatste uit uw motto en ontwors
tel u!
Han de Bruin is vervoersdeskun-
dige te Blokker
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationpark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc-nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax:(0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454647
Fax:(0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldleen
toeslag)
per maand: 19,45
per kwartaal: 56,60
per jaar €217.00
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag: 1,20
zaterdag: 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig de
Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de Regelen
voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes)
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax:(0114)372771
Internet: www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt vooro<®
labonnementenjadmrnislratie en om u te (laren) informeren over voor u relevante dienstenenp™
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig gesel»-»
de derden Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dil schriftelijk melden bi| ""-v -
zersservice Postbus 31 4460 AA Goes.
Behoort tot WGGGNGR
