De ballast van verzetskinderen
Na uitbreiding EU volgt nu
de rest van Oost-Europa
PZC
PZC
VS ploeteren jaar na
einde van oorlog nog
steeds voort in Irak
Nieuwkomers
gaan zitten niksen
in rekenkamer EU
Psychische problemen door oorlogsverleden van ouder
5 mei 1954
woensdag 5 mei 2004
door Florence Imandt
Hennie van der Stokker is
een oorlogskind dat jaren
lang worstelde met zijn verle
den en dat van zijn ouders. In
1990 was hij acht maanden 'in
tern' bij de Stichting Centrum
'45 in Oegstgeest. Hij sliep nau
welijks meer, kon de oorlog niet
uit zijn kop krijgen. Hij was
toen rond de vijftig, depressief
en vastgelopen, ook in zijn
werk.
Na de opname is hij nog tien
jaar ambulant behandeld door
de in oorlogstrauma's gespeciali
seerde psychologen van Cen
trum '45. Helemaal clean is hij
niet en zal hij nooit worden.
Duitse tv-programma's bekijkt
hij bijvoorbeeld niet, uit angst
voor wat de Duitse stemverhef
fingen bij hem oproepen. Beel
den van kinderen in oorlogssi
tuaties vermijdt hij, uit angst
voor wat het bij hem losmaakt.
Hij is nu wel zover dat hij kan
zeggen gelukkig te zijn met zijn
gezin. „Terugkijkend zou ik
heel graag anders begonnen
zijn. Mijn leven zou, denk ik,
heel anders verlopen zijn, als ik
na de oorlog geboren was. Dan
had ik een eerlijkere kans gehad
mezelf te ontplooien." Hennie
van der Stokker kwam in 1942
in Rotterdam ter wereld als vijf
de in een gezin van in totaal ne
gen kinderen. Hij woont tegen
woordig in Sint Maartensdijk.
Hij werkte mee aan het boekje
'Eenmaal kindje, zul jij trots
zijn' over verzetskinderen en
doet met enige reserve ook zijn
verhaal aan de krant. „Ik hoop
niet dat mensen die mij kennen,
me nu anders zullen bekijken.
De meesten weten niks van mijn
verleden."
Vader
Hoe klein hij ook was, hij heeft
herinneringen aan de oorlog.
„Helaas ja. Want die spelen me
nu nog steeds parten." Met na
me de arrestatie van zijn vader
heeft 'm diep, pijnlijk en onuit
wisbaar geraakt. „Dat was be
gin 1945. Ik herinner me grote
Hennie van der Stokker is een oorlogskind: „Ik respecteer de keuze van mijn vader om in het verzet te gaan. Ik had waarschijnlijk hetzelf
de gedaan." foto Thom van Amsterdam/GPD
lichten en ontzettend veel la
waai. Ik zat bij mijn moeder op
haar arm. Langs voren en langs
achteren kwamen Duitsers ons
huis binnen. Ik werd met de kolf
van een geweer van mijn moe
ders arm afgeslagen en viel met
een grote knal op de grond. Hui
len. Mijn moeder ook." Zijn va
der kwam 's avonds terug, zijn
aanhouding bleek een vergis
sing. Ze moesten een neef van
'm hebben, die een blok verder
woonde. Hij dook toch onder.
De soldaten die 'm hadden opge
pakt, wisten niet dat hij eind
1944 ontsnapt was uit kamp
Vught. Daar had hij anderhalf
jaar gezeten vanwege zijn werk
voor de zogeheten Waarheids-
groep. Hij was verraden door
wat Hennie 'de andere partij'
noemt, de NSB dus. De desbe
treffende NSB'er werd later
door de Waarheidsgroep geëlimi
neerd.
„In de periode dat mijn vader
was ondergedoken, werden er
ook regelmatig huiszoekingen
gedaan. Dat was heel belastend
voor mijn moeder. Ze was heel
bang. Ik herinner me, dat er een
keer lijfelijk aan mij werd ge
trokken. Aan de ene kant man
nen in leren jassen, waarschijn
lijk Gestapo, aan de andere
kant mijn moeder. Door te drei
gen mij mee te nemen, wilden ze
haar dwingen te zeggen waar
mijn vader was. Ze wist alleen
maar dat hij steeds ergens
anders was, nooit waar precies,
dus ze kon het niet zeggen."
Wat zijn vader precies deed bij
het verzet weet hij tot op de dag
van vandaag niet. „Hij deed iets
met de verspreiding van De
Waarheid, dat was communis
tisch en verboden, en hij deed
iets met voedselbonnen.
Mijn vader heeft zijn verhaal
nooit verteld. Als ik erover be
gon, zei hij: 'Wat hebben jullie
nou meegemaakt?' In verhou
ding had hij gelijk natuurlijk,
maar als je als jong kind verkeer
de indrukken opdoet, heb je
daar je hele leven last van."
Hennies vader is na de oorlog
'niet goed teruggekomen'. „Hij
was geestelijk zwaar bescha
digd toen hij weer bij ons
kwam. Hij kon niet normaal
meer functioneren. Hij was ge
frustreerd, boos, agressief. De
oorlog ging voor hem gewoon
door. Voor ons eigenlijk ook."
Voor de oorlog was Hennies va
der machinebankwerker, na de
oorlog is hij tien jaar werkloos
geweest om uiteindelijk als
melkboer weer aan de slag te
gaan.
Steun
„Langzamerhand kwam de wel
vaart in Nederland op gang,
maar niet bij ons. Wij leefden
van de steun. Dat was het bitte
re. Hij had gekozen voor het ver
zet en sleurde zijn gezin - na de
oorlog werden er nog vier kinde
ren geboren - mee de diepte in."
Hulp voor getraumatiseerde ver-
zetslui was er in die tijd niet. Ze
ker niet als je communistische
sympathieën had. Erkenning en
ondersteuning kwamen pas in
1975 in de vorm van een buiten
gewoon pensioen en een ridder
orde.
„Daar was ik best trots op. Ik
heb mijn vader ook nooit iets
verweten. Zijn keuze voor het
verzet heb ik altijd gerespec
teerd. Ik denk dat ik dezelfde
keus gemaakt zou hebben. Ge
voelsmatig zou ik niet anders ge
kund hebben, denk ik."
De naoorlogse 'gestoordheid'
van zijn vader ontredderde het
hele gezin Van der Stokker. Er
was veel ruzie en Hennie werd
een dwarsliggertje. Hij wilde
niet leren en ging op zijn veer
tiende werken.
Achteraf gezien heeft 'al die oor
logsheisa' Hennies maatschappe
lijke carrière in belangrijke ma
te bepaald. Hij hield het ner
gens echt lang vol.
„Ik kwam steeds in conflictsitua
ties. Ik kon niet omgaan met ge
zag, daar komt het op neer. Ik
heb veertien beroepen gehad. Ik
begon in een banketbakkerij,
werd later bijrijder, pijplasser,
havenarbeider, vertegenwoordi
ger in stofzuigers en uiteindelijk
toch bedrijfsleider bij een elek
tronicawinkel." Daar ging het
in 1990 mis.
Nachtmerries
„Ik kreeg nachtmerries, herbele
vingen en kwam via de huisarts
bij de Stichting '45 terecht in de
speciale kliniek voor oorlogsge
troffenen. Ik voelde me geen
slachtoffer, maar ik kwam daar
wel thuis. Als je een arm of been
mist. is voor iedereen duidelijk
wat je hebt, maar het geestelijk
aspect ziet niemand. Alleen jij
zelf. En anderen die hetzelfde
hebben ervaren. Dat is het
mooie aan de Vereniging Kinde
ren van Verzétsouders. Dat je
lotgenoten treft die je begrij
pen." GPD
'Éénmaal kindje, zul jij trots zijn'
is in de boekhandel le koop voor
12,50 euro.
Uitgeverij Van Warven, Kampen.
ISBN: 90-806146-2-9
door Ans Bouwmans
Een jaar nadat president Ge
orge Bush van de VS de ge
vechtsmissie in Irak min of
meer 'voltooid' verklaarde, sta
pelen de tegenslagen zich op
voor de Amerikaanse regering.
Tegen de achtergrond van aan
houdend geweld en afschuw
wekkende publiciteit over mis
handeling van gevangenen
moet VN-gezant Lakhdar Brahi-
mi op verzoek van de VS in Irak
proberen een interim-regering
samen te stellen.
De Ameiïkanen ploeteren voort:
zowel militair als politiek wordt
de ene na de andere tactiek een
kans gegeven in de hoop een
chaos in Irak te voorkomen.
Op 1 mei vox-ig jaar landde Bush
in pilotenuitrustmg op een vlieg-
dekschip en verklaarde met
aplomb dat de militaire operatie
in Irak er grotendeels opzat. De
klus was geklaard, er kon met
de wederopbouw worden begon
nen. In plaats daarvan vielen er
afgelopen maand alleen al 140
doden onder Amerikaanse mili
tairen, één slachtoffer meer dan
tijdens de 43 dagen durende oor-
log
Veel van de problemen zijn ver
oorzaakt door de valse start in
Irak. Er waren te weinig solda
ten om het land te stabiliseren
en de gewone Irakezen veilig
heid te garanderen en een beter
leven te geven. De regering had
te optimistische verwachtingen
over hun goodwill onder Irake
zen, een beeld dat werd gevoed
door enthousiaste ballingen en
kennisgebrek bij de CIA. Procon
sul Paul Bremer voerde een hap
snap beleid, doordat er geen
goed plan voor de naoorlogse fa
se was.
De opstand op twee fronten - in
Fallujah en Najaf - heeft het di
lemma blootgelegd waarmee de
Amerikanen de komende tijd
zullen blijven kampen, onge
acht de machtsoverdracht op 30
juni. Hoe harder het leger op
treedt en hoe meer burgers en re
ligieuze heiligdommen daaraan
ten prooi vallen, hoe meer weer
stand en anti-Amerikanisme er
wordt gekweekt. Maar de solda
ten moeten de orde handhaven
en optreden tegen opstandelin
gen, anders 'winnen' de terroris
ten en militanten.
De vervanging van Amerikaan
se mariniers in Fallujah door
Iraakse veiligheidstroepen is
een gok, waarvan niemand weet
hoe het af gaat lopen. Nu een
bloedbad aanrichten is echter
nog onaantrekkelijker voor de
Amerikaanse strijdkrachten.
Het stigma van de seksueel mis
handelde Iraakse gevangenen
ligt nog vers in het geheugen en
de Amerikaanse ontsporing in
de Abu Ghraib gevangenis
wordt in de Arabische wereld ge
zien als perfect promotiemateri
aal voor extremisten.
Een centrale rol voor de VN
werd afgewezen tot de rege-
ring-Bush met haar rug tegen
de muur stond. De VS gokken er
inmiddels op dat Brahimi voor
elkaar krijgt wat henzelf niet
lukt: een Iraaks bestuur tot-
standbrengen dat geaccepteerd
wordt door toonaangevende in
fo rmele leiders in het land. In de
VS bestaat het idee dat 30 juni
een keerpunt wordt, ook al zijn
daar vraagtekens bij te zetten.
Op échte soevereiniteit mogen
de Irakezen vanaf 30 juni niet re
kenen. Als je niet je eigen gren
zen en leger onder controle
hebt, ben je niet soeverein.
Grondwet
Irak krijgt 'meer soevereiniteit',
zegt de Amerikaanse regering
daarom. De VS hebben als bezet
ter in samenspraak met de Iraak
se regeringsraad een tussentijd
se grondwet opgesteld, waarin
staat dat de interim-regering
geen wetten kan maken. Eerst
moeten de verkiezingen - in ja
nuari 2005 - plaatsvinden. Maar
hoe rechtsgeldig is dat? Is het
voorstelbaar dat ex-bezetter VS
na 30 juni militairen inzet tegen
de interim-regering als die zich
niet houdt aan de tijdelijke
grondwet? VN-baas Kofi Annan
verwacht dat de Veiligheids-
raad van de Verenigde Naties
een resolutie aanneemt waarin
de driehoeksverhouding tussen
VN, VS en de Iraakse Interim-re
gering wordt vastgelegd. Deson
danks zijn er talloze conflicten
te verwachten tussen de multina
tionale macht in Irak en een inte
rim-regering die zich niet te
veel zal willen identificeren met
de VS. GPD
pagina 7:
Nederlands bedrijf maakt
Iraakse vlag
door Cees van Zweeden
De champagne is op, het
vuurwerk voorbij, de hoog
dravende taal over historische
eenwording weggestorven. Nu
acht Midden-Europese landen
en twee Middellandse Zee-eilan
den zijn toegetreden tot de Eu
ropese Unie, rijst de vraag: wie
zijn de volgende loten aan de
stam?
Die vraag werd vorige week al
opgeroepen door president Leon
id Koetsjma van Oekraïne. Het
antwoord kwam nog dezelfde
dag uit de mond van Günter Ver
heugen, Europees Commissaris
voor uitbreidingszaken. „Op dit
moment staat toetreding van
Rusland, Wit-Rusland, Molda
vië en de Oekraïne niet op onze
agenda", zei hij. „Het zou onver
standig zijn beloften te doen die
niet realistisch zijn." Exit
Oost-Europa.
De pikorde is duidelijk. Roeme
nië, Bulgarije en Kroatië heb
ben de champagne al koud
staan voor 2007. En Turkije
hoopt dit jaar een begindatum
los te peuteren voor het begin
van de toetredingsonderhande
lingen, wat in de wondere we
reld van Brussel als een mijl
paal geldt.
Dat betekent dat er straks nog
twee witte vlekken over zijn op
de kaart van Europa. Het ene is
Zwitserland, een welvarend en
stabiel mozaïek van volkeren.
Het andere is ook een mozaïek,
maar ietsje minder florerend en
politiek aanzienlijk wankeier,
de Westelijke Balkan.
Evenals president Koetsjma voe
len politici in Servië, Montene
gro, Bosnië, Macedonië en Alba
nië zich achtergesteld. Maar dat
is misschien met terecht. Tussen
2002 en 2006 krijgt de Westelij
ke Balkan bijna zes miljard eu
ro uit Brussel. Weliswaar is dat
een fractie van de 40 miljard die
de komende twee jaar voor Mid
den-Europa beschikbaar is,
maar als percentage van het bru
to binnenlands product is het
bijna evenveel. Bosnië bijvoor
beeld is een bitter arm land, met
een inkomen per hoofd dat een
kwart is van dat van Hongarije.
Geld is bovendien niet het enige
dat telt. Anders dan de Oekraï
ne of bijvoorbeeld de Kaukasus
krijgt de Westelijke Balkan ook
liefde. In Macedonië slaagde de
EU erin het conflict tussen etni
sche Macedoniëi'S en Albanezen
te smoren voordat het ontaarde
in een burgeroorlog. In Bosnië
patrouilleren EU-politieagen-
ten, terwijl later dit jaar ook de
Navo-vredesmacht (SFOR) er
door de EU wordt overgenomen.
In Tirana (Albanië) is het
EU-circus de enige show in de
stad.
Kankergezwel
Geld en aandacht zijn er genoeg
in Brussel, waar de herinnering
aan de vier recente burgeroorlo
gen nog vers is. De vraag is al
leen of er ook voldoende visie is.
De worst van het EU-lidmaat-
schap mag voldoende zijn om de
politieke honden in Albanië op
het. rechte pad te houden, voor
Servië-Montenegro is een meer
visionair beleid vereist.
Onder druk van de EU zagen de
Montenegrijnen twee jaar gele
den af van een referendum over
onafhankelijkheid. Het resul
taat was een doodgeboren kind,
'Servië-Montenegro' gedoopt.
Dat kind heeft twee legers, twee
politiekorpsen, twee munten (de
dinar en de eui'o) en twee doua
neregimes. De grens tussen de
republieken Servië en Montene
gro behoort tot de best bewaak
te in Europa, hoewel het for
meel niet eens een staatsgi'ens
is. In Servië woekert een kankei-
gezwel dat Kosovo heet. een
door de Verenigde Naties be
stuurde provincie van meren
deels etnische Albanezen. Vol
door Hans Gertsen
Tien functionarissen uit de
nieuwe lidstaten van de
EU wacht een droombaan.
Ze worden binnenkort lid
van de Europese Rekenka
mer, de instantie die alle beta
lingen in de EU moet contro
leren. Ze krijgen een salaris
van 18.000 euro per maand
en hoeven daar niet eens veel
voor te doen. Want volgens
het Nederlandse lid van de
Rekenkamer, Maarten Eng-
wirda, is er voor de huidige
vijftien leden van deze instan
tie al nauwelijks genoeg
werk.
De tien nieuwe lidstaten heb
ben - net als de oude - recht
op een vertegenwoordiger in
de Europese Commissie, het
dagelijks bestuur van de EU,
bij het Hof van Justitie en bij
de Rekenkamer. Maar die
laatste instantie zit, in tegen
stelling tot de Commissie en
het Hof van Justitie, helemaal
niet te wachten op personele
versterking.
Bij het Europese Hof van Jus
titie zijn de tien rechters uit
de nieuwe lidstaten meer dan
welkom. Van duimendraaien
zal voor de nieuwkomers, die
evenveel gaan verdienen als
de functionarissen van de Re
kenkamer, geen sprake zijn.
„We krijgen jaarlijks meer
dan vijfhonderd nieuwe za
ken te verwerken en kunnen
dat nauwelijks aan. De uit
breiding gaat ons nog meer
werk bezorgen, doordat ook
de inwoners van de nieuwe
lidstaten nu naar het Europe
se Hof kunnen stappen", al
dus een woordvoerster.
Engwirda heeft geen proble
men met de uitbreiding van
het Europese Hof omdat 'die
rechters ook daadwerkelijk
zelf aan het werk gaan'. De
uitbreiding van de Europese
Commissie met tien nieuwe
commissarissen, ook goed
voor een maandsalaris van
18.000 euro elk, is volgens
Engwirda evenmin onrede
lijk. „De Commissie is de in
stantie die het beleid maaki
en uitvoert in Europa. Dar.
ligt het voor de hand dat el!
land daarin vertegenwoor
digd wil zijn."
De uitbreiding van de Europe-
se Rekenkamer van 15 naar
25 leden is echter volgens
Engwirda 'totaal overbodig'.
Dat heeft te maken met de
aard van het werk van de Re
kenkamer. „Het is een tech
nisch orgaan. Het echte werk
wordt gedaan door de onge
veer driehonderd medewer
kers. De verhouding tussen
25 bestuurders en driehon
derd medewerkers is totaal
zoek." Volgens Engwirda
de Nederlandse Rekenkamer
- qua personele omvang verge
lijkbaar - toe met een bestuur
lijke top van drie mensen.
ECB
Nederland heeft er bij de dis
cussies over een nieuwe Euro
pese grondwet voor gepleit de
Europese Rekenkamer
soortgelijke structuur te ge
ven als bijvoorbeeld de Euro
pese Centrale Bank (ECB).
„Daar heb je een presidente
zeven vice-presidenten en ee:
Raad van Toezicht, waarin al
le landen vertegenwoordigd
zijn. Daarmee zou ook de Re
kenkamer toe kunnen."
Maar Nederland
slechts van een stuk of vijf an
dere landen steun voor het
idee. Engwirda vreest
om dat de structuur van de
Rekenkamer pas op zijl
vroegst in 2010, als de zitting
stermijn van de nieuwe leder
afloopt, herzien kan worden
Dus tot die tijd zit iedereen
goed betaald duimen te
draaien? Engwirda: „Zo zou
ik het niet willen omschrij
ven. Iedereen leest eikaars
rapporten heel goed, maar de
toegevoegde waarde is klei
ner dan wanneer je slagvaar
diger zou zijn." GPD
MONUMENT - Tijdens een
korte, indrukwekkende plech
tigheid heeft commissaris van
de koningin De - Casembroot
een monument onthuld op de
Noorderbegraafplaats in Vlis-
singen. Dit monument is opge
richt ter nagedachtenis van
Vlissingse oorlogsslachtoffers
en met name van hen die op 12
mei 1940 omkwamen op kanon
neerboot Bulgia en de Luctor
et Emergo van de Provinciale
Stoombootdiensten.
FUIK - Gisteravond is de
Moerdijkpont, die de dienst
tussen Kruiningen en Perkpol-
der onderhoudt, door een ver
keerde manoeuvre met-voi
kracht in de nieuwe fuik
ren. Hoewel de fuik ernstig be
schadigd is, kan de diens
voortgaan. De auto's aa:
boord liepen ook de nodig;
schade op toen ze door de klap
tegen elkaar gedrukt werden.'-
JOURNALIST - Een Vietnam
se journalist, die verklaa
heeft noch voor de Vietnam»
overheid, noch voor dc Vifi
minh te zijn, heeft zijn kal
opgeslagen in de tuin van
VN-ambassade in Geneve
Daarmee hoopt hij de Gi
se besprekingen te bespoedi
gen.
De Europese leiders poseerden afgelopen weekend in Dublin voor het staatsieportret ter ere van de uitbreiding van de Europese Unie met
tien meest Oost-Europese lidstaten. De vraag is nu wie de club in de toekomst nog aanvult. foto Yves Herman/ RTR
gend jaar moet de VN-Veilig-
heidsraad zich over de status
van Kosovo buigen, maar in
Brussel is nog niemand opge
staan om onafhankelijkheid of
deling te bepleiten. Verandering
van de grenzen in Europa blijft
een taboe.
Het gevolg is een opleving van
extreem nationalisme in zowel
Kosovo als Servië en Montene
gro. In Kosovo nam onlangs tien
procent van de mannelijke be
volking deel aan een Kristal-
lnacht, waarbij tientallen Ser
viërs werden vermoord, duizen
den verdreven, hun huizen en
kerken platgebrand. In Servië
bestijgt volgende maand vrijwel
zeker een fascist van de Radica
le Partij de troon als president.
Servië, dat alle oorlogen verloor
en nu met 600.000 vluchtelingen
kamt, begint steeds meer te lij
ken op Duitsland tussen de bei
de wereldoorlogen. Slechts eis
om herstelbetalingen ontbreekt
nog. maar ook daar wordt aan
gewerkt. Maar terwijl het schip
zinkt, blijft de EU het oude lied
je zingen Vorige maand schreef
Javier Solana, builenlandman
van de EU, een artikel over de
regio waarin woorden als 'sta
tus' en 'grens' niet eens voorkwa
men. Het devies blijft pappen en
nat houden. GPD
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationpark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel: (0113)315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Middelburg:
Buitenruststraat18
Postbus 8070
4330 EB Middelburg
Tel: (0118)493000
Fax: (0118)493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen:
Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115)645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel: (0114)372776
Fax: (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel: (0111)454647
Fax: (0111 >454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30 tot 17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur
Abonnementen:
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag)
per maand: 19,45
per kwartaal: 56,60
per jaar: €217.00
Voor toezending per post geldt een
toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand votf
het einde van de betaalperiode.
PZC, t.a.v. lezersservice.
Postbus 314460 AA Goes
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag: 1,20
zaterdag: 1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties:
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties:
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig de
Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de Regels1
voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag:
tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113)315555
Fax. (0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540
Fax:(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintje»)
Tel. (0113)315550
Fax. (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord-en Midden-Zeeland
Tel. (0113)315520
Fax. (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114)372770
Fax: (0114)372771
Internet: www.pzc.nl/adverteren
vbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern De door
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voorf'
(abonnementenadministratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante dienstenen?1
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig gose'^
de derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bi| PI1-'
zersservice, Postbus 31. 4460 AA Goes.
Behoort tot WGGGNGR