Nooit
rotzooi in Vlissings kamp
Ongenode gasten in de
boomgaard
Leerling leende tekst
voor winnende poster
van dichter Arends
Recreatie moet voluit
meebetalen aan
natuur en landschap
riAj
Vlissingse
wilde in eigen
huis sterven
Voorlichting
over diabetes
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - „Ik ben wel
eens in Vinkenslag geweest.
Een groot kamp met driehon
derd bewoners. Misschien is
dat te groot. Maar het is zeker
schandalig hoe de politie van
Limburg er nu tekeergaat.
Twintig jaar lang hebben ze al
les toegelaten en gedoogd en nu
gaat de botte bijl erin", zegt
Giel van de Ven, een van de be
woners van een Vlissings woon
wagenkamp.
Hij heeft geen begrip voor de
acties van de politie en burge
meester Leers van Maastricht,
die 'verkeerde oorlogsboeken
heeft gelezen'. „Als ze me bel
len uit Maastricht, omdat ze
hulp nodig hebben, ga ik er met
een naar toe."
Eén probleem heeft hij dan
wel. De kans is groot dat zijn
ouders hem zullen afraden
naar Vinkenslag te gaan.
„Dan moet ik kiezen tussen res
pect voor mijn ouders of één
voor allen en allen voor één.
Dat is moeilijk, want ik doe
nooit iets tegen de wil van mijn
ouders."
Giel en Janneke van de Ven wo
nen met hun twee kinderen in
een royaal huis op weggemoffel
de wielen. Het is rustig in het
West-Souburgse kamp, waar
niet meer dan tien wagens
staan. „De politie komt hier
wel eens langs voor een kop kof
fie. Burgermensen laten als ze
op vakantie gaan, de sleutels
bij mijn ouders achter. Hier is
het goed. Nooit rotzooi of ge
doe."
Opgejaagd
Geen 'oorlog' zoals daar in
Maastricht, waar bewoners van
het kamp worden opgejaagd
door burgemeester Leers. Dat
vindt de familie Van de Ven.
„Ze overdrijven daar in Lim
burg. Het zijn oorlogsverklarin
gen. Het gaat nu alleen nog
maar om het gelijk halen."
Opoe en opa van de Ven reage
ren gematigder. „Het is ver van
zaterdag 17 april 2004
door Rolf Bosboom
GOES - Het is een prachtig
schilderij en een mooi gedicht,
waarmee een twaalfjarige jon
gen uit Goes donderdag de
hoofdprijs in een poëzieposter-
wedstrijd won. Daarover waren
alle betrokkenen het eens. Toch
blijkt de poster niet helemaal
origineel te zijn. De tekst is van
dichter Jan Arends.
Leerlingen uit de eerste van het
vmbo van vier middelbare scho
len in de regio deden mee aan de
wedstrijd.
Zij moest bij het vak Neder
lands een gedicht maken en dit
bij het vak beeldende vorming
op een poster tekenen of schilde
ren. Het resultaat was achthon
derd posters, die werden beoor
deeld door een vakjury. Ook be
zoekers van de Goese biblio
theek, waar een expositie met
een selectie uit de posters is ge
houden, konden hun mening ge
ven.
Het kunstwerk van een leerling
van het Buys Ballot College in
Goes werd als beste beoordeeld.
De uitslag van de wedstrijd
werd donderdag op de school be
kendgemaakt.
Tekst
Een oplettende krantenlezer her
kende echter gisteren de tekst
op de winnende poster. Het is
een gedicht van Jan Arends
(1925-1974):
ik/ wil alleen/ maar weten/ wie/
ik ben.// Een/ andere reden/ om
te schrijven/ heb/ ik niet.//
Maar/ wie ik ben/ gaat
niemand/ wat aan.
Het gedicht is recent, weliswaar
met een compleet andere illus
tratie (van Mariene Dumas), ook
gebruikt door Stichting Plint in
Eindhoven, die poëzieposters
uitgeeft.
Kunstenaar Ton Lamper, lid
van de vakjury, reageert onaan
genaam verrast. „Het is heel
spijtig dat dit gebeurd is." Hoe
wel hij de winnende poster 'h£
uitzonderlijk' vond, zegt h
geen argwaan te hebben gekoes
terd. „Zoiets kan een keergeb^.
ren. Dat valt niet altijd te onder
kennen."
„We vinden het echt heel erg ver.'
velend", zegt docent Linda Be-
suyen van het Buys Ballot Colle
ge, coördinator van het project
„We hebben het met z'n allen
niet gezien. De vakjury ruet, de
docenten Nederlands nietende
mensen van de bibliotheek
niet."
Dat een bestaand gedicht letter-
lijk is overgenomen, verbaan
haar. Alle gedichten worden
de klas gemaakt, waarbij de
creativiteit van de leerlingen
sterk wordt gestimuleerd, vol
gens het principe van 'geleide
fantasie'. „We stonden er met
onze neus bovenop." Kopieerge
drag wordt zeker niet bevor
derd. In de klas zijn bijvoor
beeld geen dichtbundels te vin
den.
Geen argwaan
Ook de docente zegt zich niet af
gevraagd te hebben of het ge
dicht wel van de leerling zelf
was. „Het had een gedicht var
hem kunnen zijn. Ik kan ms
goed voorstellen dat hij zich er
door aangesproken heeft ge
voeld. Er is ook geen sprake van
ongewoon of moeilijk taalge
bruik. Daardoor hebben we
geen argwaan gehad."
Besuyen wijst erop dat de jon
gen de prijs vooral ook heelt ge
kregen voor zijn schilderij, „Het
gaat om de combinatie. Het
beeld is net zo belangrijk als de
tekst en dat is, voor zover wij
hebben kunnen achterhalen,
echt van hemzelf."
Een vergelijkbare kwestie dea
zich eind 2001 voor in de provin
cie.
Toen won een jongen uit Middel
burg een verhalen- en gedichten
wedstrijd voor jonge asielzoe
kers met een gedicht van Remeo
Campert.
mijn bed. Het zal wel nodig
zijn dat de politie ingrijpt",
zegt opoe. „Maar ik denk wel
dat er te veel import is in Maas
tricht en dat het kamp te kolos
saal is geworden", vindt Rinus
van de Ven. „Van wietplanta-
ges houd ik niet." Giel even
min.
„Hier in dit kamp wordt niet ge
kweekt. Als ik het zou zien,
trek ik de planten er eigenhan
dig uit. Mijn zoon is een be
kend motorcrosser, die staat re
gelmatig in de krant. De ene
week zou dat dan zijn omdat
hij nummer één is geworden bij
een motorcross, een andere
week zouden we de krant halen
omdat de politie een inval had
gedaan. Die negatieve reclame
kunnen we niet gebruiken."
Giel van de Ven denkt vaak te
rug aan het woonwagencen
trum in Ritthem, waar onge
veer dertig woonwagens ston
den. „Net vanochtend nog ben
ik even teruggegaan naar de
plek. Waarom? Ik heb daar een
prachtige tijd gehad."
Uit elkaar gerukt
Het kamp Ritthem werd tien
jaar geleden gesloten. De woon
wagenbewoners moesten in
kleinere kampjes verspreid
over Walcheren gaan wonen.
De scheiding dreunt tien jaar
later nog na bij de familie Van
de Ven.
„Families werden uit elkaar ge
rukt en als je elkaar niet meer
regelmatig ziet, gaat het over."
Maar toch, misschien is het wel
goed geweest; misschien zou
den er in Vlissingen ook Maas
trichtse toestanden zijn ge
weest? Rinus van de Ven knikt.
„Ik verwacht het niet direct.
Het belangrijkste is, wie er in
een kamp woont. Import en hal
ve woonwagenbewoners kun
nen het voor de echte woonwa
genbewoners verzieken. Maar
in een groot kamp verlies je wel
sneller het overzicht."
Zijn zoon Giel zegt dat hij een
dubbel gevoel heeft bij de op
merking dat grote kampen ge
makkelijk getto's kunnen wor
Opoe en opa van de Ven in het woonwagenkamp in West-Souburg.
den, waar anarchie heerst.
„Het klopt wel dat de politie
niet op het kamp in Ritthem
kwam om koffie te drinken.
Dat konden ze ook maar beter
niet doen. Zoals het contact nu
met de politie is, is beter."
Vlissingers die iets op hun kerf
stok hadden, wisten dat ze in
het kamp in Ritthem konden
schuilen. „Het was de normaal
ste zaak dat een automobilist
die stevig bezopen was - daar
ben ik zelf trouwens hartstikke
tegen - naar ons kamp vluchtte
als hij achtervolgd werd door
de politie." De politie meed het
kamp.
„We haalden rottigheid uit. Ver
warmden koperdraad om ko
per over te houden, we waren
altijd bezig met auto's en moto
ren."
Hij komt tot de conclusie dat
een klein kamp beter is. Zeker
als het kamp in een superbuurt
als West-Souburg staat. „In elk
geval is dit kamp beter voor de
kinderen. Kleine Rinus vent
bloemen in de wijk. Alle kinde
ren van het kamp gaan naar
school en studeren of werken
hard. Er gebeuren hier geen an
dere dingen dan in een normale
wijk. Ik geloof dat de buurt res
pect voor ons heeft."
foto Ruben Oreer
Giel van de Ven zegt dat hij een
eigen waarheid heeft. Maas
tricht, zegt hij, en zucht. „Door
te veel import is de sfeer in de
woonwagenkampen veranderd.
Als een woonwagenbewoonster
trouwt met een burgerman,
vraag je om problemen. Die
aangetrouwde mannen van bui
ten, die in het kamp komen wo
nen, verzieken het voor de ech
te woonwagenbewoners."
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - Het is de wens
van hun moeder geweest om
thuis en niet in een bejaarden
huis dood te gaan. Dat zeggen
twee kinderen van de 62-jarige
Vlissingse vrouw die op tweede
paasdag is overleden in het zie
kenhuis Walcheren in Vlissin
gen. Zes dagen eerder was ze op
genomen. Volgens de politie was
ze ernstig in de war en vervuild.
Buurtbewoners stelden na haar
dood dat de hulpverlening had
gefaald. De vrouw had opgeno
men moeten worden, vonden zij.
„De wens van onze moeder is ge
respecteerd", zegt echter haar
zoon, Rob Mohansingh. Hij
vindt dat de hulpverlening juist
alle waardering verdient. „Mijn
moeder wilde niet opgenomen
worden. Een jaar geledenheeft
ze die wens aan ons duidelijk ge
maakt."
Hij had vier tot vijf keer per dag
telefonisch contact met haar.
„De opmerkingen dat ze ver
vuild was en dat ze ondervoed
zou zijn, berusten op onwaar
heid. Ze had eten in overvloed.
Mijn moeder was helemaal niet
vervuild", zegt hij.
De wet schrijft voor dat iemand
uitsluitend gedwongen opgeno
men mag worden als hij of zij
een gevaar is voor zichzelf of
voor de omgeving. Een hulpver
lener van Emergis oordeelde
twee weken voor het overlijden
van de vrouw dat 'die strafmaat
regel niet opgelegd kon wor
den'.
Tot onbegrip van enkele buurt
bewoners, die een soort machte
loosheid voelden. „Het laatste
jaar is de buurvrouw helemaal
niet buiten geweest, maar dan
zagen we nog beweging in huis.
De laatste drie weken werd het
heel stil, zo stil dat we dachten
dat ze al niet meer leefde", zeg
gen de buren. „Wij vonden het
zorgwekkend en wilden niets lie
ver dan dat er ingegrepen werd.
Ze was ziek."
De wet gaat uit van de persoon
lijke wens van de mens en wil
voorkomen dat er een lichtzin
nig besluit wordt genomen over
het opnemen van een zieke. De
kinderen van de overleden
vrouw zeggen nu met klem dat
zij geen behandeling wenste.
„De regelgeving, die de patiënt
beschermt, kan zich ook tegen
de patiënt keren", vinden de
buurtbewoners.
door Rinus Antonisse
MIDDELBURG - Provinciale
Staten houden onverkort vast
aan het uitgangspunt dat alle re
creatie-ondernemers in West-
Zeeuws-VIaanderen bij uitbrei
ding van hun bedrijf flink moe
ten meebetalen aan inrichting
van nieuwe natuur en land
schap. Het zogenaamde 'groen
voor rood' beginsel.
Met de bijdrage kan voor één
hectare recreatieruimte (rood),
twee hectare groen worden aan
gelegd. Een meerderheid van de
Staten wil daarbij geen onder
scheid maken tussen grote en
kleine bedrijven; voor iedereen
geldt een bedrag van 34.000 eu
ro per hectare.
Gisteren deden CDA en WD
(met steun van Partij voor Zee
land) in de Statenvergadering
een poging om de bijdrage voor
bedrijven met 'seizoengebonden
vakantievoorzieningen' (vooral
de kleinere) te halveren. Gedepu
teerde H. van Waveren (CDA,
ruimtelijke ordening) ontraadde
dat met klem. Het initiatief leed
met 20 tegen 18 stemmen schip
breuk.
PvdA, D66, SP, GroenLinks,
SGP, ChristenUnie en Zeeuws
Belang vonden het maken van
onderscheid onjuist. „Dan bege
ven we ons op een hellend vlak,
dat ook nog is ingesmeerd met
groene zeep", zei L. Harpe
(GroenLinks).
Hij noemde het vastleggen van
het groen voor rood-beginsel in
het gebiedsplan
West-Zeeuws-Vlaanderen een
belangrijke stap. P. Hamelink
(PvdA) wees erop dat dit plan in
nauw overleg met alle betrok
ken partijen is gemaakt en dat
de groen voor rood-regeling de
instemming van de recreatie-on
dernemers heeft.
E. Wijffels (CDA) meende ech
ter dat kleinere ondernemers,
vooral familiebedrijven zijnde,
door de extra uitgaaf voor groen
voor grote problemen komen' te
staan. Hij vreesde dat uitbrei
ding, daardoor alleen is wegge
legd voor de grote recreatiebe-
drijven. Het Statenlid wilde ver
schil maken in betaling tussen
bedrijven waar het hele jaar ge-
recreëerd kan worden en die
waar alleen in het seizoen gas
ten verblijven. Ook J. Maris
(WD) was daar voor. T. van
Oostenbrugge (SGP) verklaarde
zich tegen de uitbreidingskan
sen die voor de recreatie in hel
gebiedsplan zijn opgenomen.
Haalbaar
Gedeputeerde Van Waveren stel
de dat onderzoek is gedaan naar
de uitbreidingsmogelijkheden
van de bedrijven. Daaruit blijkt
dat ook als er voor groen extra
betaald moet worden, sprake
kan zijn van haalbare investerin
gen, zowel voor grote als kleine
ondernemingen. Hij achtte het
heel moeilijk een helder onder
scheid te maken tussen seizoen
gebonden en permanente vakan
tievoorzieningen. Als de bijdia-
ge voor een groep ondernemers
wordt gehalveêrd, valt er boven
dien een gat in de inkomsten die
nodig zijn voor aanleg van re-
creatienatuur.
Met de SGP-fractie tegen, steun
den uiteindelijk de Staten de
streekplanwijziging die nodig is
om het gebiedsplan aan te kun
nen vatten. Voorzitter M. Kra
mer van de gebiedscommissie
toonde zich opgelucht. „Een re-
creatiebedrijf hoeft niet uit te
breiden - we bieden wel de mo
gelijkheid. Het kost ruimte en
daarom is dat gekoppeld aan
meer groen. Dat is van belang
voor alle ondernemers."
SINT-MAARTENSDIJK - De af
deling Tholen van de Diabetes
Vereniging Nederland (DVN)
houdt maandag een voorlich
tingsavond over diabetes en voe
ten in de Haestinge in Sint Maar
tensdijk.
Endocrinoloog K. Bakker houdt
een inleiding over het onder
werp. Tijdens de bijeenkomst
krijgt de afdeling voor de twee
de keer de Novo Nordisk-pnj-
voor de DVN-afdeling die pro
centueel de meeste nieuwe leden
heeft gemaakt. De prijs be
draagt 1400 euro.
De inleiding begint om 19™
uur. Daarna zijn er workshops
en kunnen bezoekers van alles
laten controleren door deskundi
gen, onder wie analisten en pedi
curen.
werken, vertrouwen het college
voor geen cent.
Ze weten dat het museum geen
schijn van kans heeft als de pro
fessionele grond onder de vrij
willigersorganisatie is wegge
slagen. Uit de opbrengst van
het winkeltje en de toegangs
kaartjes kan het museum geen
conservator en receptioniste be
talen en ook niet telkens een an
dere tentoonstelling inrichten.
Sommigen vermoeden dat de
gemeente op de plaats van het
museum, de voormalige land
bouwschool, liever dure huizen
bouwt.
Elema en Heerebout rekenen
voor dat er altijd meer geld van
de gemeenschappelijke rege
ling naar Kapelle gaat dan an
dersom. De huur oversteeg de
afgelopen acht jaar de bijdrage
voor de regeling. Het gemeente
bestuur van Kapelle, zo is de
opvatting van veel vrijwilli
gers, beschouwt en behandelt
het Fruitteeltmuseum nog
steeds als een leuke hobby voor
vrijwilligers die koffie schen
ken en appelaart serveren in
een gebouw met een leuke tuin.
Dat het heel wat anders is kan
de cultuurwethouder, P. Ganse
man, in ieder geval niet weten.
Die komt er nooit.
Wie wel wil gaan kijken naar
de vaste tentoonstelling en de
expositie over rupsen en vlin
ders kan van woensdag tot en
met zaterdag terecht van 13.00
tot 17.00 uur. De rupsen en de
vlinders zijn er tot in juli.
foto Dirk-Jan Gjeltema
door Mieke van der Jagt
KAPELLE - A. Slabbekoorn,
voorzitter van de Nederlandse
Fruittelers Organisatie (NFO)
geeft een stelletje rupsen de
vrijheid. Nou ja, de vrijheid. Ze
mogen vanuit het tupperware-
doosje waarin ze met koolbla
ren en al naar het Fruitteeltmu
seum in Kapelle zijn vervoerd,
in een glazen bak met grond
verder eten, poppenwvordtfn en
daarna vlinders. Koolwitjes om
precies te zijn. Met hun vrijla
ting is de tentoonstelling van
Rupsen Kinders tot Volwassen
Vlinders officieel geopend.
Chiel Jacobusse van Het
Zeeuwse Landschap, een auto
riteit op het gebied van vlin
ders, komt uitleggen hoe dat al
lemaal gaat met rupsen en vlin
ders en ook over de relatie van
de fruitteler met met dag- en
nachtvlinders weet hij het een
en ander te vertellen. Het hele
verhaal wordt in de tenoonstel-
ling Sanschouwelijk gemaakt,
met mooie foto's van Hannie Jo-
ziasse, het verhaal van Rupsje
Nooitgenoeg op kinderooghoog
te, spullen die de fruittelers
vroeger gebruikten om vlinders
bij hun producten weg te hou
den en voorbeelden van alle
vlinders waarmee fruittelers te
maken kunnen krijgen. Voor
het eerst heeft het Fruitteeltmu
seum de voorjaarstentoonstel
ling niet speciaal voor kinde
ren en jongeren ingericht. Voor
volwassenen, zelfs voor fruitte
lers, is er ook een heleboel te le
ren.
Bijvoorbeeld hoe de vlinders er
uitzien waartegen wordt gespo
ten, hoe fruittelers vroeger een
diagnose stelden en hoe dat nu
gaat. Vroeger ging dat heel wat
minder zachtzinnig dan nu. Er
werd een net onder de boom ge
houden en de fruitteler gaf een
paar goede trappen tegen de
stam. Hij keek wat er allemaal
uit viel en vulde zijn spuit ver
volgens met een middel dat het
meeste gedierte wel om zeep
hielp.
Tegenwoordig lokken fruitte
lers mannetjesvlinders met het
luchtje van vrouwtjes in een
doosje. Pas als er te veel op af
komen, spuiten ze met een stof
die alleen die ene, specifieke
soort doodt.
Het Fruitteeltmuseum is het
enige in zijn soort in Neder
land. In de Betuwe is nog wel
een schuur bij een camping die
het een en ander over de fruit
teelt laat zien en er zijn in Ne
derland een paar boomgaarden
met oude rassen die door vrij
willigers worden beheerd. Ka
pelle heeft het allemaal: de
teeltmethoden, ouderwets en
modern, de boomgaard met
oude en nieuwe x-assen, ver
schillende snoeiwijzen, wisse
lende tentoonstellingen, koffie
met appeltaart, een winkeltje,
35 vrijwilligers en professione
le begeleiding.
Verstand
Dat staat allemaal op losse
schroeven sinds het dagelijks
gemeentebestuur van Kapelle
bekend maakte te willen bezui
nigen door uit de gemeenschap
pelijke regeling voor het Mu
seum voor Zuid- en Noord Be
veland te stappen. De vrijwilli
gers zijn ervan geschrokken, al
hadden ze al langer de indruk
dat de gemeente Kapelle wei
nig opheeft met cultuur. Voor
zitter R. Elema van de Vrien
den van het Fruitteeltmuseum,
hoopt dat hel allemaal maar
proefbalonnetjes zijn. Dat de
raad meer verstand heeft dan
het college.
Hoewel het bestuur van de ge
meenschappelijke regeling, di
recteur G. Heerebout en Elema
nog helemaal niets van het col
lege hebben vernomen - ze
moesten alles uit de krant ha
len - wordt er wel over de zaak
gesproken. De meeste mensen
die het museum bezoeken of er
Bezoekers bekijken de vlinderexpositie in het fruitteeltmuseum.
