Olympische Spelen laten Grieken koud
Flirten op de groenten- en fruitafdeling
PZC
Athena Phevos
niet erg geliefd
27
zaterdag 6 maart 2004
De oude Spelen terug in het
moderne Griekenland, het
is zó'n mooie gedachte. Wel
jammer dat de meeste Grieken
helemaal geen zin meer in die
Spelen hebben. „Ons leven
staat op de helling."
Mooie woorden van Stratos Safio-
leas, de woordvoerder van
ATHOC, het organisatiecomité van
Athene 2004: „Het Griekse volk
steunt de Spelen Het koopt tickets,
meldt zich massaal aan als vrijwilli
ger en demonstreert zo het enorme en
thousiasme voor de Spelen. De Grie
ken zijn bijzonder trots dat de Spelen
zijn teruggekeerd naar Griekenland
en zien in dat iedere Griek de plicht
heeft om deze nationale inspanning
tot een succes te maken."
O ja? Een weekje rondneuzen in Athe
ne geeft een ander beeld. Dat van
stadsbewoners die beweren dat 'een
evenement van niet eens een maand'
al jaren het leven verpest. Ze moppe
ren over het bouwwerk, dat de ver
keersproblemen in het toch al met een
gebrekkig wegennet gezegende Athe
ne groter dan ooit heeft gemaakt.
„Dit duurt al jaren", jammert een
Atheense. „Ons leven staat op de hel
ling. Hier in Athene wil een normaal
mens niet leven. Dat gevoel blijft nog
wel een tijdje, zeker tot aan de Spe
len. Misschien kunnen we daarna wat
gaan ontspannen."
Ontspanning? Och, dat zit er dit jaar
niet in, klagen de Griekse politieman
nen, die dit jaar op zijn vroegst in ok
tober op vakantie mogen. „In maart
verkiezingen, in juni verkiezingen,"
somt een agent op. „In de zomer de
Olympische Spelen en daarna ook nog
die Paralympics. Het is te veel."
Twijfels bestaan ook over de financie
ring van het megaproject. Volgens de
organisatoren loopt de kaartverkoop
voortreffelijk en hoeven de Grieken
niet bang te zijn dat ze nog decennia
moeten bloeden voor de afbetaling
van alle nieuwigheid. Pers en publiek
vragen zich echter af of ATHOC niet
een al te florissant beeld geeft van de
olympische spaarpot.
Daar komt bij dat 'olympisch minis
ter' Evangelos Venizelos weerzin
heeft veroorzaakt toen hij het volk op
droeg zich in de komende zomer net
jes te gedragen. De bewindsman zei
een 'olympisch bewustzijn' te verlan
gen. Daarbij passen volgens Venizelos
geen stakingen of protestdemonstra
ties, die momenteel aan de orde van
de dag zijn in het gepolariseerde land.
Nee, het volk hoort zich juist 'gastvrij
en beleefd' te gedragen, aldus Venize
los. „Ieder moet zijn beste beentje
voorzetten."
Peilingen
De woorden van de minister hebben
nog niet tot zichtbaar resultaat geleid.
Uit opiniepeilingen blijkt dat meer
dan eenderde van de Grieken 'in het
geheel niet geïnteresseerd' is en dat
slechts een - vijfde 'zeer geïnteres
seerd" is in de komende Spelen.
Daarbij zouden de meeste Atheners er
niet over piekeren deze zomer een van
de olympische wedstrijden te bezoe
ken en is het merendeel der stadsbewo
ners zelfs van plan de stad te ontvluch
ten. Slechts drie procent zegt deze zo
mer 'op zeker' een van de wedstrijden
te gaan bijwonen.
Onvoorwaardelijk enthousiasme is al
leen voelbaar in het gebouw van
ATHOC. In dat pand - een omgebouw
de fabriek op een paar kilometer van
het Olympisch Stadion - zindert het
van de blijde verwachting. Daar
wordt beloofd dat Athene deze zomer
op kunstzinnige wijze wordt versierd
en zo een olympische aanblik zal krij
gen.
Daar hunkert iedereen nu reeds naar
die mooie vrijdag in augustus wan
neer het eindelijk beginnen gaat.
Daar vrezen mensen nu reeds het
'zwarte gat' van na de Spelen. Daar
kun je woordvoersters horen moppe
ren over 'die negatieve pers, die nu al
maanden de olympische sfeer ver
ziekt'. Daar kan op verzoek nog eens
een officieel statement van Stratos Sa-
fioleas worden opgevraagd: „Nu de
Spelen aanstaande zijn, voelen we in
het land een groeiende opwinding en
trots over ons olympische erfgoed."
Zou kunnen natuurlijk. Vandaag mag
het dan mode zijn om te mopperen
over Athene 2004, het zou heel goed
kunnen dat in de komende maanden
het enthousiasme alsnog toeneemt. Zo
is het in vorige olympische steden ook
gegaan, zegt John Hadoulis, olym
pisch verslaggever van Athens News.
„Doorgaans is er in zulke steden eerst
blijdschap over de komende Spelen",
zegt Hadoulis. „Wanneer de bouw be
gint en een stad op de schop moet, ebt
dat gevoel weg. Pas als de stadions,
sporthallen, wegen en metrolijnen
klaar zijn, zie je dat de blijdschap te
rugkeert. Zo zou dat hier in Athene na
tuurlijk ook kunnen gaan."
Olympisch bewustzijn
Volgens'die theorie moet het olym
pisch bewustzijn ergens in juni of juli,
wanneer op zijn vroegst alle olympi
sche bouwwerken zijn afgerond, in
Athene zijn teruggekeerd. De meeste
ondernemers - de hoteliers, souvenir
verkopers en restauranthouders, die
de afgelopen jaren nieuwe zaken
bouwden of oude verspijkerden - dro
men hardop dat de Spelen al eerder
zullen gaan leven. April of uiterlijk
mei, dan moet dat langverwachte
schip met geld zo langzamerhand eens
binnenvaren.
Inmiddels is het toch alweer een jaar
lang angstig stil in de officiële olympi
sche winkels van ATHOC. Volgens de
Deense Gitta, vrolijke verkoopster in
de 'Olympic Shop' in de toeristenwijk
Plaka, wordt het in de komende maan
den zeker drukker. Nog iets: „Die
oranje poloshirts gaan nu al heel
hard. Nederlanders!"
Buiten de Plaka bestaan de Spelen
nog niet. Spelen voor het volk, vol
gens dat adagium bouwde ATHOC
verre voorstad van Athene die opvalt
door de nooit afgemaakte betonbouw
van een kerk, straten met kuilen en va
le huizen met rotzooituinen. Een slon
zige wijk.
In dit arme stukje van de Atheense ag
glomeratie, dat nog in 1999 door een
aardbeving werd getroffen, heeft
ATHOC een judo - en worstelhal ge
bouwd Mooi gebaar naar de burgers,
maar toen eind vorig jaar een open
dag werd gehouden voor de wijk,
bleef de hal angstig leeg. „We wisten
met dat dit een Olympische hal was",
zei een bewoner tegen Athens News.
sporthallen in verre buitenwijken als
Nikaia, Peristeri en Ano Liossia. 't Is
met aangeslagen.
We laten ons naar Peristeri rijden, en
verdwalen pardoes. „Een bokshal?
Hier in Peristen? Goh." Een stuk of
tien taxichauffeurs, kioskhouders,
pompbedienden, tuinmannen en bak
kers kunnen ons niet helpen en olym
pische richtingaanwijzers ontbreken
(nog?).
Bij toeval stuiten we op een garage
houder met een profboksverleden.
„Rechtdoor. Links, links. En dan aan
de rechterhand." Minuten later stui
ten we op een sporthal. Een vervallen
bouwwerk. De nieuwe bokshal? We
weten het nu nog niet.
Arme Nederlandse judoka's! Deze zo
mer moeten ze voor hun olympische
droom helemaal naar Ano Liossia, een
Van het volk zullen de Spelen niet
gauw weer worden, maar als het aan
ATHOC ligt zal Athene 2004 wel histo
rie ademen. Daartoe wordt het marme
ren oude Olympisch Stadion uit 1896
in ere hersteld voor een traditionele
sport als het handboogschieten, zullen
de Marathonlopers over het oude par
koers tussen Marathon en Athene wor
den gestuurd, zijn de oude Griekse
poppetjes Athena en Phevos tot mas
cottes van deze Spelen gepromoveerd
en komt in de logo's de lauwerkrans
terug.
Helaas voor ATHOC is een tegenbewe
ging opgestaan. In brede linkse krin
gen - in Griekenland vormen de so
ciaaldemocraten al jaren de grootste
partij - leeft de opinie dat het warme
olympische gevoel van de Grieken
wordt misbruikt voor 'dollarspelen
van Coca Cola en Nike'. Linkse groe
pen zijn een 'olympische vredescam
pagne' gestart en het is de bedoeling
dat op 9 mei progressieven aller lan
den een demonstratie houden op het
Marathonparkoers.
In het gebouw van de Griekse Commu
nistische Partij (KKE) - de derde par
tij van het land - hangt Lenin nog in
vele gedaanten aan de muur, klinken
de volksliederen van de Sovjet Unie of
de DDR per ringtone en kan je interna
tionaal secretaris Nikos Seretakis ho
ren brommen over vercommerciali-
seerde Spelen en Olympische bouw
werken die archeologische locaties be
schadigden.
Seretakis: Wij Grieken houden van
sport Maar is dit het waard?" „Nee",
zegt Manuel.
Op deze zondagmiddag drentelt Ma
nuel, type oudere jongere, met ijskof
fie en sigaretje rond het Vrede en
Vriendschapstadon in de wijk Faliro.
Manuel is sportgek. Somt op verzoek
wat Hollandse sportweetjes op. „Feye-
noord? Europa Cupwinnaar 1970. Ue-
fa Cupwinnaar 1974 en 2002. Ove
Kindvall, Wim van Hanegem, Pierre
van Hooijdonk." Deze middag be
zoekt hij de gratis toegankelijke
Griekse volleybalbekerfinale in de
Olympische volleybalhal, maar in de
komende zomer zullen we hem hier
niet zien, verzekert hij. „Alle olympi
sche sportbonden hebben maar één
baas het geld. Het worden commer
ciële Spelen", schampert hij.
Voordelen
Vercommercialisering heeft ook voor
delen. Veel Grieken zijn verguld over
de vele nieuwigheid die is verschenen:
de wegen, het vliegveld, de efficiënte
metrolijnen, de glanzende stations, de
supersonische sneltramverbindingen.
de gloednieuwe taxi's, de boulevards
langs de archeologische parken en het
Olympisch dorp dat na de Spelen een
ruime modelwoonwijk voor doodgewo
ne Grieken wordt.
Graag wijzen optimisten op Barcelo
na, dat aan de Spelen mooie woonwij
ken, pleinen en een eigen stadsstrand
overhield en sindsdien een toeristen
trekker van jewelste is geworden. „Ik
weet wel dat deze Spelen niets met de
oudheid te maken hebben", zegt Ado
nis, een grijzende vijftiger, nuchter.
„Ik ben Griek. Dus ik geloof in de Spe
len Adonis maakt op deze morgen
zijn wekelijkse rondje langs de Olym
pische bouwput in de wijk Maroussi.
Turend vanaf een zandhoop naar een
Olympisch Stadion dat nog verre van
af is, droomt hij alvast hardop van
een drukke zomer. Adonis is hotelier,
verwacht een zomer van goede zaken
en ziet andere voordelen. „Dank zij de
Spelen wordt het misschien wel beter
leven in deze te drukke probleemstad
Nieuw openbaar vervoer, nieuwe we
gen, wat meer groen, banen. Juist wat
we nodig hadden."
Een kilometer verderop, in het kan
toor van de communisten} is Nikos Se
retakis nog niet uitgebrorpd. „Sommi
ge mensen zien de Olympische Spelen
als een laatste strohalm, als een oplos
sing voor onze economische proble
men: als een uitweg voor de vele werk
lozen en voor het kwart van ons volk
dat onder de armoedegrens leeft. Men
sen denken: Aan de slag! Geld verdie
nen! Maar dat is een illusie. Ik ben
bang voor een economische ineenstor
ting. Na de Spelen begint de ramp.
Dan is het bouwwerk klaar en loopt
de werkloosheid op. Dan moeten we
terugbetalen."
Wessel Penning
7olgens Woody Allen betekent een huwe
er lijk met z'n tweeën problemen oplos
sen die je alleen nooit had gehad. Toch zijn
miljoenen mensen in Europa op zoek naar
een partner. De Duitse supermarkt
j «al-Mart biedt iets nieuws: single-shop-
ping. Je winkelwagentje volladen met
groenten, vlees en waspoeder en toevallig
legen de man/vrouw van je dromen aanbot
sen Nou ja, toevallig?
De 29-jarige gescheiden Jenny uit Dort
mund schenkt meteen klare wijn. Ze zoekt
wn kerel, een lekkere, maar hij moet wel
van kinderen houden. Ze heeft haar tweeja-
ng zoontje dan ook pontificaal in het win
kelwagentje van warenhuis Wal-Mart ge-
I Het is alles oder nichts. Jenny heeft
haar zus Renate meegenomen. Die is welis
waar nog getrouwd, maar een beetje um-
xhauen kan nooit kwaad, meent Renate.
ee. een boodschappenlijstje hebben de da
mes niet. Ze zijn maar voor één ding geko-
i "wn. single-shopping. Elke vrijdagavond
I trw* Z6S en a°^lt uur kunnen vrijgezellen
0 Wal-Mart in Dortmund winkelen met
een levensgrote rode strik aan hun winkel
wagentje.
niüodschapisduidehJk
Ich bin noch zu
wen en sta open voor contact. Wekelijks
°anjeren zo'n tweehonderd gestrikte man-
nen e" vrouwen door het warenhuis. Vol
gens bedrijfsleider Michael Wienke heeft
r inmiddels twee keer raak geschoten.
Eén keer bij een hetero- en een keer bij een
homopaar.
Dat mag opmerkelijk heten, want weinig is
zo aromantisch als de kale, met tl-lampen
verlichte gangen van een supermarkt. Lief
de kiemt blijkbaar overal, want ook op in
ternetsites worden warenhuizen en super
markten aangeprezen als ideale ontmoe
tingsplaatsen voor singles. Hoewel exacte
percentages ontbreken, schijnen nogal wat
partners elkaar bij de groenten- en vleesaf
deling 'toevallig' tegen het lijf te lopen.
Om de singles enigszins op hun gemak te
stellen, krijgen alle deelnemers bij
Wal-Mart vooraf een glaasje sekt aangebo
den en een klein hapje te eten. Deze vrijdag
zijn dat scampi's mét. knoflooksaus.
„Tja", grinnikt de Duits-Italiaanse Ros
aria, „dat is misschien niet zo slim. Durf je
eindelijk iemand aan te spreken, heb je een
knoflookkegel
Anoniem
Rosaria, die de singles namens Wal-Mart
opvangt en begeleidt, heeft na tien weken
goed in de smiezen hoe het werkt „Zeven
tig procent van de deelnemers zijn vrou
wen, van zeventien tot wel zeventig jaar. Er
lopen hier echter ook genoeg mannen rond
die al dan niet single zijn (we gaan niet con
troleren of mensen soms toch getrouwd
zijn), maar die willen niet met zo'n strik
aan hun winkelwagentje rondlopen. Die
spotten liever anoniem. Schijters zijn het
In de aanbieding: single-shopping.
Behalve het aantal mannen is ook hun leef
tijd voor veel dames reden tot klagen. De
deelnemende mannen zijn over het alge
Peter Wijnands/GPD
meen te jong. Rosaria: „Toen we in novem
ber met deze datingservice begonnen, dach
ten we dat vooral jonge mensen, zo tussen
de zeventien en dertig jaar, zouden mee
doen In de praktijk blijken er zeker zoveel
45-plussers interesse te hebben in een shop-
pingflirt. Eigenlijk niet onlogisch. Jongeren
kunnen ook op school, in de kroeg of in de
disco iemand treffen. Oudere singles heb
ben daar vaak geen zin in." Waar moet je
als gescheiden vrouw van 48 jaar heen om
mannen te ontmoeten?, vraagt Regina uit
het nabij gelegen Castrop-Rauxel. „De
vrije mannen op de tennisclub ken ik nu
wel zo'n beetje en ik heb geen zin om naar
de kroeg of de sauna te gaan, daar schaam
ik me te zeer voor." Maar wel met een grote
rode strik door de supermarkt lopen? „Ook
dit vind ik doodeng. Daarom heb ik mijn ze
ventienjarige dochter meegenomen", zegt
Regina „Het was trouwens haar idee om
hierheen te komen. Ik had zoiets van: 'Baat
het niet dan schaadt het niet'."
Grote strik
Baat het? Regina: „We lopen hier nu al
meer dan een uur rond. maar we zijn nog
niemand tegengekomen die ons beviel. Het
valt ons sowieso op dat je eigenlijk nergens
singles met elkaar ziet praten. Velen para
deren met zo'n grote strik door de winkel,
maar voor de rest gebeurt er niks. Er heerst
toch nog een gênedrempel. Ik merk het aan
mezelf. Ik wil best een leuke man ontmoe
ten, maar ik ga me niet zelf in de aanbie
ding gooien. Zo wanhopig ben ik nou ook
weer niet." Toch slaat het shopdaten in
Dortmund zo aan dat Wal-Mart er over
denkt de vrijdagavondservice voortaan in
al haar 98 filialen in Duitsland in te voeren.
„Het kost ons relatief weinig extra werk, je
doet er veel klanten een plezier mee en de
laatste tien weken hebben we op vrijdaga
vond zelfs een klein beetje meer omzet",
zegt bedrijfsleider Wienke.
Erika (62) en vnendin Birgitt (40) ogen een
tikje teleurgesteld.Het duo uit Watten
scheid had zich wel wat meer voorgesteld
van het shopdaten. „Ik ben nu vier jaar al
leen en heb ook al eens een contactadverten
tie geplaatst en op internet gesurft, maar
dat is nogal anoniem", zegt Erika. „Het
voordeel van shopdaten is dat je meteen
ziet welk vlees je in de kuip hebt. Maar ik
heb nog niemand gezien Deze winkel is zo
immens groot dat je nauwelijks mensen
met een strik tegenkomt. Ze zouden zoiets
in de gewone buurtsupers moeten doen."
Haar vriendin Birgitt voelt zich niet op
haar gemak met de rode strik „Je loopt
toch als een soort Sonderangebot door de
supermarkt. Het zijn juist de mensen die
niet meedoen, de mensen die waarschijnlijk
al getrouwd zijn. die je meewarig bekijken.
Zo van: 'Och gut, kijk die zielenpoot, ze
moet zo nodig aan de man.' Terwijl ik hele
maal niet wanhopig op zoek ben."
Ron Buitenhuis
In de Olympic Store in Athene het loopt nog niet storm. Een van de medewerksters showt de mascotte van de Spelen.
foto Peter Schols/GPD
