Oma gaat in de revival
De beverboom lijkt op de tulpenboom
Alternatieve routes
Gazon
CBWwinkels
Bouwen
Klassieker
zaterdag 31 januari 2004
We gooien veel te snel
oude meubeltjes weg.
Jurgen Bey en zijn medewer
kers graaien ze weg uit de
kringloopwinkel of voor de
kraakwagen en transforme
ren ze tot iets volstrekt
unieks. Oma's spulletjes in
de revival. Bey, wiens werk
plaats in Rotterdam staat,
is een gevierd binnenhuisar
chitect die onlangs de 'Lens-
velt Architect Interieur-
prijs' in de wacht sleepte.
Geen vormgever die je iede
re dag tegenkomt.
Zit ik hier wel goed? Een bin
nenhuisarchitect verwacht
je toch niet aan het eind van een
doodlopende weg, midden tus
sen de autodealers, bouwmark
ten en constructiewerkplaatsen.
Laat staan in een immense hal
achter een hoge blauwe roldeur
waarin je grote vrachtwagens
waant, balen papier of rekken
vol handelswaar voor de export.
„Ja, dat is ie", zegt de bestuur
der van een heftruck en wijst op
een man in een blauwe trui. Die
ie is Jurgen Bey, 38 jaar, binnen
huisarchitect.
Ook binnen is het architectenbu
reau een vat vol verrassingen. In
de grote loods staan drie kana
riegele bouwketen-op-wielen,
type Pipo-wagen, alsmede een
SRV-wagen met het opschrift
'een goede zaak.'
Het blijken werk- en vergader
ruimtes te zijn. De wagens zijn
lekker verwarmd en bij zittend
werk is dat natuurlijk aangena
mer dan de relatieve kilte van
de hal. Naast een hangmat
staan een grote tent opgesteld
en een hut van dekens met een
kijkgat. In die hut is een mede
werkster geconcentreerd bezig
achter de computer.
Het mag duidelijk zijn. Jurgen
Bey is dan wel een fameus bin
nenhuisarchitect, het prototype
van zijn beroepsgroep kun je
hem bepaald niet noemen.
Toch is er wel de waarschu
wing: maak van je kamer geen
toonkamer, gebruik vooral je ei
gen verstand en fantasie bij het
inrichten van je huis of kantoor.
Dat laatste doet Jurgen Bey - op
gegroeid in Ommen, gestudeerd
in Eindhoven, nu werkzaam in
Rotterdam - zelf op een heel bij
zondere manier. Van hem hoeft
niet alles nieuw, glimmend en
glanzend. Bey en zijn collega's
zijn trouwe bezoekers van de
kringloopwinkel. En dat is te
zien.
Neem die oude stoel - één van
de drie poten aangevreten door
de hond.Met nieuwe bekleding
en een stapel boeken op de plek
van de ontbrekende poot is de
stoel nog uitstekend te gebrui
ken. Of die twee stoelen, dat kin
derstoeltje en die bijzettafel:
met nieuwe stoffering is het
fraai tot één geheel te smeden.
Zijn werk, is op zijn minst op
merkelijk en spraakmakend te
noemen. Bijvoorbeeld het nieu
we interieur van de kleine
trouwzaal van het oude Utrecht
se Raadhuis of het gastenrestau-
rant van Interpolis in Tilburg.
Voor dé laatste klus kreeg hij de
prestigieuze 'Lensvelt de Archi
tect Interieurpnjs.'
Interpolis stamt net als de Ra-
bo-(voorheen Boerenleen-)bank
af van het platteland. Dat moet
je kunnen aflezen aan het inner
lijk van het gastenrestaurant,
meende Bey.
Daarom gebruikte hij antieke
stoelen die hij voorzag van een
nieuwe kunststof coating,
bracht hij 'nieuwe landschap
pen' aan op borden, theepotten,
Chris ter Laak van de Neder
landse Hippische Sport
bond is enthousiast over de ge
combineerde paarden-, wan
del-, fiets- en skeelerroute die
binnenhuisarchitect Jurgen Bey
en zijn vrouw, de stedenbouw
kundige Rianne Makkink. gaan
ontwerpen voor de Betuwe.
Ter Laak, woonachtig in Heino,
verwacht dat er onder paarden
liefhebbers maar ook andere
sportievelingen grote belangstel
ling zal bestaan voor deze Ne
derlandse primeur. Hij wijst er
op dat zijn bond, 'de hardst
groeiende sportbond van Neder
land,' 500.000 leden telt.
Die hebben de beschikking over
kilometers pad, voornamelijk
ruiterpad maar lang niet altijd
toegankelijk voor paard en wa
gen.
Maar de &-Route zoals het nieu
we multi-recreatiepad van Fort
tafellakens en vitrages. Voor
Jurgen Bey staat voorop dat
elke ruimte zijn eigen identiteit
dient te hebben, gerelateerd
aan zijn functie (die trouwzaal)
of verleden (Interpolis). Doe
je dat niet, dan werk je mee
aan de uitwassen van de glo
balisering. Dat wat de wereld
tot een eenheidsworst maakt.
Asperen (bij Leerdam) naar Tiel
gaat heten, is iets heel andere,
vanwege zijn multirecreatieve
karakter. Er moeten bijvoor
beeld overnachtingsplaatsen in
boerderijen en forten komen.
„Je moet niet langs een boerde
rij rijden maar er dwars door
heen kunnen. En je moet er wat
kunnen drinken in een verbouw
de boerenschuur, samen met je
paard aan de bar." Onderweg
zullen straks allerlei dingen te
doen zijn - glas blazen, een leuk
marktje - zodat hele gezinnen
van de route kunnen genieten.
Met kunst wordt de &-Route ge
lardeerd en aangeduid in plaats
van met borden. Eerst wordt
een deel van de Hollandse Wa
terlinie gecoverd, straks ook an
dere delen van die oude verdedi
gingslinie richting Muiden en
Gorinchem. En wellicht straks
het hele land.
Jurgen Bey komt uit Ommen.
Hij groeide er vanaf zijn derde
jaar op. Zijn moeder woont er
nog. Het idee om binnenhuisar
chitect te worden kwam pas bij
hem op toen hij op de Design
Academy in Eindhoven zat -
voorheen de Academie voor In
dustriële Vormgeving.
De grote stad trok hem. Hij
kwam in Rotterdam terecht.
Maar zou nu wel weer naar het
platteland terug willen. Hij
noemt speciaal de Noordoostpol
der vanwege het strakke land
schap. En de mensen daar. „Die
niet zo vast houden aan het
oude, want ze kwamen er als pio
niers.1' Het oude spul wegslepen
voor de kraakwagen om er ver
volgens vernieuwend mee aan
de slag te gaan. Iets van die pol-
derbewonere heeft Jurgen Bey
ook wel. Wars als hij is van serie
productie, monocultuur en voor
spelbaarheid
Flower Power
De sfeer die Bey oproept doet
een beetje denken aan de tijd
van de hippies en de flower po
wer. Daartegenover staat de hui
dige trend van een strakke in
richting, praktisch lege wanden
en de meest luxueuze badka
mers en keukens uit de glimmen
de folders van die vermaledijde
meubelboulevards.
Je hoort Jurgen Bey het niet
goed- of afkeuren. Hij is toch
een beetje de man van leven en
laten leven. Te bescheiden om
snel te oordelen of te veroorde
len. Zich beperkend tot: „De
mensen hebben nu ook meer
geld dan toen hè." Maar voor
zichzelf moet het andere. Niet
gewooa, niet zoals al het ande
re. Maar helaas, talloze strenge
overheidsregeltjes voor deurma
ten en isolatiewaarden maken
het architecten en vormgevers
wel heel moeilijk om eigenheid
in hun werk aan te brengen.
Bey noemt het 'overbescher-
ming' door de overheid. Zijn
hoop is ook wat de 'buiten-
huis-architectuur' betreft ge
richt op de kleine, eigenzinnige
bureaus die net als hij trachten
om zelfstandige karakteristie
ken neer te zetten.
Want Nederland wordt wel erg
strak en steriel. Daar het bedrij
venterrein, daar de grote Vi-
nex-woonwijken, daar het win
kelcentrum. Niks geen winkel
tje op de hoek of een oud ijzer
handeltje middenin de woon
buurt. Alle functies apart. Geen
leven meer in de brouwerij.
Hij zou het liefst in zijn werkhal
wonen. In de polder hoopt hij
dat nog eens voor elkaar te krij
gen. Maar volgens de overheids
voorschriften mag je helemaal
niet op een bedrijventerrein wo
nen.
„Terwijl het sociaal gezien veel
beter is als dat wel gebeurde."
Of hij elke Nederlander voor
het inrichten van zijn woning
een binnenhuisarchitect zou
aanraden. Jurgen Bey schudt
van nee.
„Ikzelf doe nu voor het eerst een
woonhuis. Maar ik doe liever
openbare gebouwen. Een huis,
dat is persoonlijke leefruimte.
Ik vind dat mensen daar zoveel
mogelijk hun eigen ideeën in
moeten leggen. Natuurlijk is het
inwinnen van adviezen nooit
verkeerd. Maar doe het vooral
zélf."
Arnold Sweers
Handige klussers verruilen
schroeven en spijkers
steeds vaker voor lijm en kit.
Een blik in de bouwmarkt leert
dat er nogal wat verschillende
lijmen en kitten te koop zijn.
Dan is het even zoeken naar het
juiste product voor het juiste
karwei.
Bison plaatst daarom in diverse
bouwmarkten de zogenoemde
Bison Kiosk. Het bedrijf om
schrijft deze computer als een
interactieve lijm- en kitadvi-
seur. Met de computer krijgt de
klant binnen een minuut het
juiste productadvies. Op de com
puter is eveneens te zien waar
het product in de winkel te vin
den is.
In navolging van de zweef-
maaier brengt Flymo twee
nieuwe producten voor het on
derhoud van het gazon op de
markt. Mow 'n' Vac is naast
zweefmaaier ook een soort stof
zuiger. Door een speciale va-
cuiimmethode wordt het gras
opgevangen in een bak. De Con
tour Trimmer is uitgerust met
een kogelgewricht. Daardoor
kan de functie volgens Flymo
gemakkelijk veranderen: van
trimmer naar graskantsnijder.
De Mow 'n' Vac kost 99,95 euro
en de de Contour Trimmer
59,95 euro.
Informatie: 0172-468269 of
www.flymo.nl
De bekendheid van CBW-er-
kende winkels groeit. Dat
blijkt uit cijfers van de Centrale
Branchevereniging Wonen. Was
in 2002 npg 33 procent van alle
consumenten bekend met de
CBW erkenningsregeling, vorig
jaar steeg dat percentage naar
40. Consumenten die een pro
duct kopen bij een CBW-erken-
de winkel kunnen een beroep
doen op speciale consumenten-
voorwaarden. De winkels zijn
herkenbaar aan een sticker op
de deur.
Manke stoel. foto Marcel Loermans
Binnenhuisarchitect Jurgen Bey: We gooien te snel oude meubeltjes weg.
De eerste drie kwartaal van
2003 zijn 49.000 bouwver
gunningen verleend. Dat is
7000 meer dan over dezelfde pe
riode in 2002. Het derde kwar
taal zijn minder vergunningen
verleend dan het tweede kwar
taal. De groei ten opzichte van
2002 is dan ook in de eerste
helft van het vorige jaar gereali
seerd. Dat blijkt uit cijfers van
het Centrale Bureau voor de
Statistiek.
Het ontwerp Divina van Jac-
co Bregonje is door bezoe
kers van Galerie Yksi in Eindho
ven uitgeroepen tot nieuwe Ne
derlandse designklassieker. Het
ontwerp werd gekozen uit vijf
tig meubels die gedurende drie
maanden in de galerie te zien
waren. Het Zitelement van Tejo
Remy en Renee Veenhuizen be
landde op de tweede en de Knot
ted Chair van Marcel Wanders
op de derde plaats. Divina is
verkrijgbaar in verschillende
kleuren. De stoel kost 258 euro.
Informatie: 0172-425025. Het
ontwerp is inmiddels ook opge
nomen in het Museum Of Mo
dem Art in San Francisco.
De tulpenboom, oftewel Liriodendron tulipifera. foto GPD
De Nederlandse naam van
de Liriodendron is tulpen
boom, maar iemand die Neder
landse naam van de Lirioden
dron wil gebruiken heeft het al
tijd over de 'echte tulpenboom'.
Dat suggereert dat er ook een
valse tulpenboom bestaat. Dat
is niet zo, maar de magnolia, die
in het Nederlands beverboom
heet, wordt vaker tulpenboom
genoemd dan beverboom. En
niet helemaal onterecht, want
de bloemen van de magnolia lij
ken wel op tulpen en niet op be
vers.
Soms helpt het om bij het com
municeren over planten iets van
het botanische potjeslatijn te be
heersen, want al te halsstarrig
gebruik van Nederlandse plan
tennamen zaait alleen maar ver
warring. Een vriend van mij wil
de graag een tulpenboom in zijn
tuin.
Een tuincentrum kon hem daar
wel aan helpen. De tulpenboom
werd aangeschaft en in de voor
tuin geplant.
Toen het boompje in het voor
jaar uitliep werd mijn vriend on
gerust. want zijn tulpenboom
had heel ander blad dan alle an
dere tulpenbomen die hij kende.
Hij weer terug naar het tuincen
trum, en daar bleek dat hij een
echte tulpenboom gekocht had
in plaats van een magnolia. Ge
lukkig mocht hij zijn boom nog
ruilen Had hij de wetenschappe
lijke namen van de tulpenboom
en de beverboom gekend, dan
was de verwarring hem be
spaard gebleven.
De tulpenboom, Liriodendron
tulipifera, is een reusachtige
boom, die meer geschikt is voor
parken dan voor tuinen. En
zelfs wie een grote tuin heeft
moet de tulpenboom niet naast
zijn huis planten. In de VS,
waar de boom vandaan komt
(en waar de tuinen dikwijls gro
ter zijn dan hier) zeggen tuinar
chitecten altijd: „Plant nooit
een tulpenboom naast je huis,
want er komt altijd een moment
dat hij er bovenop valt." Hier,
in ons land, is het mij nooit opge
vallen dat tulpenbomen vaker
omwaaien dan andere bomen,
maar er zijn er ook te weinig
van om een betrouwbare steek
proef te kunnen nemen. In zijn
thuisland wordt de tulpenboom
soms wel meer dan vijftig meter
hoog, maar bij ons is dertig me
ter de norm. Zelfs voor wie geen
verstand van bomen heeft is de
tulpenboom gemakkelijk te her
kennen want het blad van deze
boom lijkt niet op het blad van
welke andere boom dan ook: het
ziet eruit alsof iemand het heeft
dubbelgevouwen om er daarna
met een schaar keurig het uitein
de af te knippen.
De naam tulpenboom heeft de
boom te danken aan zijn tulp-
vormige bloemen die geelgroen
zijn, met oranje vlekken. Die
bloemen zijn groot, tenminste
voor een boom, maar omdat de
tulpenboom pas op latere leef
tijd begint te bloeien zitten die
bloemen meestal zo hoog dat je
een ladder nodig hebt om ze van
dichtbij te bekijken.
U zou zich kunnen afvragen
waarom ik een stukje wijd aan
een boom die de meeste lezers
niet in hun tuin kunnen huisves
ten. Dat doe ik om te wijzen op
een praktijk die dikwijls op de
wilg, maar zelden op andere bo
men wordt toegepast: het knot
ten. Veel bomen kun je knotten,
of zelfs bij de grond afzagen, het
geen stoelen wordt genoemd. Ik
kan me vooretellen dat je in een
border bomen plant die je van
tijd tot tijd afzaagt om ze op die
manier als een bladplant te ge
bruiken. Sommigen doen dat
wel eens met de Paulownia, om
zijn reusachtige blad, maar je
zou het met veel meer bomen en
struiken kunnen doen. Ik denk
bijvoorbeeld aan de goudbladi-
ge hazelaar, Corylus avellana
'Aurea', de bontbladige vorm
van de tamme kastanje, Casta-
nea sativa 'Argenteovariegata',
de vleugelnoot, Prerocarya faxi-
nifolia of Ouercus frainetto, de
Hongaarse eik met indrukwek
kend glanzend, en diep gelobt
blad. En aan de tulpenboom.
Het vereist meer moed om de
snoeischaar in een boom te zet
ten dan in een struikje, maar het
kan even effectief zijn.
Romke van de Kaa
