Een land van contemplatie
PZC
André van der Yeeke reist met
zijn gedichten in alle richtingen
Vorm en verval in
kunstwerk gevat
12
üob krijgt een
ïitstapje naar
Kobbejaanland
;adeau van 3VO
kunst
lezers schrijven
Tunnelvrees
Nieuwe natuur
Liegen
Computer-gekte
Commissie-Blok
III
Jagers II
Infomiddag over
medicijnen
donderdag 29 januari 2004
loor Ben Jansen
- Een Bob, een
ïewust Onbeschonken Bestuur-
ler, loopt toch kans een bon te
Verkeersveiligheidsor
3VO reikt vanaf deze
bij alcoholcontroles van
le politie een bon uit die gratis
oegang verschaft tot pretpark
üobbejaanland in het Belgische
te onderstrepen dat een Bob
jndanks dat hij of zij geen alco-
ïol drinkt toch plezier heeft,
/erschaft de bon naast de gratis
voor de Bob maximaal
inzittenden 2,50 euro
op de entree. 3VO heeft
yoor het uitstapje naar Bob-
oejaanland gekozen, omdat de
uit België naar
is overgewaaid.
bonnen worden uitgereikt
alcoholcontroles waarbij pro
motieteams van 3VO van de par
tij zijn.
verkeersveiligheidsorganisa
tie heeft de actie op touw gezet
het motto 'Niet gedron
toch een bon'. 3VO ver
wacht dit jaar duizenden Neder
landse Bobs een bezoek aan Bob-
bejaanland te kunnen aanbie
den.
3VO heeft in samenwerking met
Bobbejaanland de promotie ont
wikkeld om alle Bobs te bedan
ken voor hun goede gedrag. Zij
mogen daarom vanaf 1 april
2004 gratis genieten van het
park en de drie nieuwe at
tracties die Bobbejaanland dit
voorjaar in gebruik zal gaan ne
men.
Naamsbekendheid
De Bob-campagne in Nederland
loopt vanaf december 2001. De
naamsbekendheid is groot: 95
procent van de Nederlanders
heeft gehoord van de actie om
rijden onder invloed van alcohol
te verminderen.
De campagne krijgt van het pu
bliek een 7,6 als rapportcijfer;
het hoogste cijfer ooit gegeven
voor een maatschappelijke cam
pagne.
door Ali Pankow
BURGH-HAAMSTEDE - Beel
den van harde en zachte steen
soorten geïnspireerd op scheeps-
rondingen en aan de wand etsen
en olieverfschilderijen die de
schoonheid van verval tonen.
Dat biedt in het kort gezegd de
nieuwe expositie in De Bewaer-
schole in Burgh-IIaamstede..
Exposanten zijn schilderes Ajv
ne van Toor en beeldhouwster
Liesbeth van der Zee, beiden uit
Rotterdam. De combinatie van
hun werk levert, hoe verschil
lend ook, een harmonieus geheel
op.
Van Toor zoekt naar de litte
kens in de grote stad, naar de de
solate sfeer die de slopersha
mers achterlaten op plekken
waar mensen ooit woonden of
werkten. Zij begint met die
ruimten tot in detail te fotogra
feren. Uit die stapel foto's
maakt zij een keuze en vervol
gens vertaalt zij het meest sail
lante tafereel in olieverf. Van
Toor's werkwijze levert boeien
de resultaten op. Haar schilde
rijen nodigen uit lot intense be
studering waarbij steeds meer
details gaan opvallen. Een vroe
gere slaapkamer bijvoorbeeld
met een oude stoel, loshangende
ijzeren strippen, de restanten
van een wasbak. De toeschou
wer kan er de geur van het sloop-
puin als het ware vanaf snuiven,
Of een schilderij van een gang
in een leegstaand schoolge
bouw. Enkele tegeltjes in de
vloer ontbreken, op het lang
niet meer gebruikte aanrecht
ligt een ingedeukt blikje. De lijn-
etsen van Van Toor bieden een
andere dimensie. Meer melan
cholie en eerbetoon aan de func
tie van weleer. Bij Liesbeth van
der Zee is de eenvoudige vor
mentaal kenmerkend. Haar in
spiratiebron is de kinderlijke
vorm van een getekend bootje.
In tal van steensoorten brengt
ze die op bijzondere wijze tot ui
ting.
Blikvanger in het midden van
De Bewaerschole is de collage
van negen kleinere beelden van
Savoniere kalksteen. Van der
Zee geeft er de titel 'ruimtelijk
schetsboek' aan. De presentatie
van haar beelden maakt duide
lijk hoe bepalend de gebruikte
steensoort is voor het eindresul
taat. Zo straalt een ronding als
beeld van een omgekeerde boot-
vorm een heel andere sfeer uit
als die van de hardsteen soort
diabas is gemaakt dan van
Euville met vele fossielen en ga
ten.
Opvallend in het werk van Van
der Zee is de keus voor het ge
bruik van de sokkels waarop zij
haar beelden plaatst. Die combi
natie pakt in het ene geval geluk
kiger uit dan in het andere. Een
ronding van dolomiet op een
bruin houten sokkel biedt bij
voorbeeld minder harmonie dan
de combinatie van kalksteen op
een licht groen gekleurde sokkel
met gevlamde structuur.
De expositie in de Bewaerschole is
tot en met zaterdag 21 februari geo
pend van dinsdag tot en met zater
dag tussen 13.30 en 16.30 uur.
In De Bewaerschole zijn stenen geïnspireerd op scheepsrondingen
te zien naast waterverfschilderijen. foto Marijke Folkertsma
door Ernst Jan Rozendaal
TERNEUZEN - Hoewel hij de
afgelopen tien jaar meer dan
tweehonderd gedichten had ge
schreven van een kwaliteit die
naar hij zeker weet 'ver boven
het gemiddelde' ligt, bekom
merde André van der Veeke
zich nooit om bundeling in een
boek. Tot hij op vrijdag 13 de
cember 2002 een hartstilstand
kreeg als gevolg waarvan hij
vijf dagen in coma lag. „Toen
besefte ik dal ik mijn laksheid
moest overwinnen. Dat die ge
dichten geen hobby zijn, maar
de essentie van mijn bestaan."
Terneuzenaar André van der
Veeke (1947) is redacteur van
Ballustrada en de Slibreeks,
medewerker van het Zeeuws
Tijdschrift en co-auteur van di
verse onderwijsmethoden. Hij
publiceerde zijn eerste bundel
Het sacrament van de sneeuw
in de Slibreeks. „Dat is een
hoog gekwalificeerde serie. Ik
was daar heel blij mee. Daarna
heb ik de uitgave van mijn ge
dichten laten versloffen."
Tot die bewuste vrijdag de der
tiende. „Toen drong tot mij
door hoe jammer het was dat
ik nooit iets met met mijn ge
dichten had gedaan. Ik besloot
orde op zaken te stellen voor
het te laat zou zijn."
Van der Veeke benaderde Bert
Gerestein van de Vlissingse uit
geverij ADZ die eerder de door
Ballustrada-auteurs gevulde
bundels Zeeuws Licht, Licht
Zeeuws en Zeeuws Dicht uit
gaf. „Hij vond het een eer mijn
werk uit te geven. Ik heb
enorm veel waardering voor de
gok die hij waagt Poëzie is
niet populair, dus zo'n bundel
is niet makkelijk te verkopen."
Het resultaat wordt vanavond,
tijdens de Nationale Gedichten
dag, gepresenteerd in jazzcafé
Desafinado in Middelburg: Rei
zigers voor alle richtingen. Ge
dichten 1993-2003. De titel is
ontleend aan het openingsge
dicht, dat bijna als een pro
gramma kan worden gelezen.
Op stations stond ik altijd
klaar/om uit te zwaaien en ach
ter te blijven/Verlangend staar
de ik rugzakken,/havens, berg
paden, vreemde talen na/Als
Dichter André van der Vreeke: „Ik kom in mijn vorm van taal ergens waar nog nooit iemand ge
weest is. In die zin ben ik een reiziger voor alle richtingen." foto Wim Kooyman
een trein in een bocht ver
dween voelde ik/de pijn van
wie onmogelijk weg kan
komen/ Op een dag was het
plotseling zover: ook ik/ mocht
in licht gedompeld vertrekken/
Maar een reisdoel had ik niet,
op goed geluk/wachtte ik op
een van de luidruchtige
perrons/ Reizigers voor alle
richtingen instappen,/klonk
het en daar ging ik na zo veel
jaren/Reiziger, eindelijk op
reis, reizend/naar wat ik wel
vergeten kon.
Van der Veeke: „Toen ik begin
twintig was reisde ik nooit ver
der dan Deventer of Maas
tricht. Ik stond op stations te
kijken, mijn vrienden uit te
zwaaien en voelde de pijn van
het niet weg kunnen komen.
Maar, zo verwoord ik in het ge
dicht, ik heb de poëzie om in te
reizen. Ik kom in mijn vorm
van taal ergens.waar nog nooit
iemand geweest is. In die zin
ben ik een reiziger voor alle
richtingen."
De gedichten zijn niet chrono
logisch in de bundel opgeno
men, maar geordend naar de
verschillende richtingen waar
in Van der Veeke is gereisd. Er
is een afdeling over afkomst en
familie, één over vrouwen en
erotiek, over landschap, de
kust, en de jaargetijden. Zee
land is prominent aanwezig in
zijn gedichten. Het landschap
inspireert Van der Veeke, maar
uiteindelijk leiden zijn observa
ties tot de beschrijving van een
innerlijk landschap.
Verwant
Van der Veeke voelt zich ver
want met dichters als Philip
Larkin, Ted Hughes, Seamus
Heaney en in eigen land onder
anderen J.C. Bloemen Y. Né.
Toen hij als twintiger begon,
was Hans Verhagen zijn grote
voorbeeld. Laat het nu Verha
gen zijn die een nawoord bij de
bundel heeft geschreven. „De
cirkel is rond", zegt Van der
Veeke. In een glashelder ver
haal zet Verhagen uiteen waar
het in poëzie om draait, om te
besluiten met de vaststelling
dat Van der Veekes bundel be
groet mag worden 'als een ge
beurtenis, niet alleen in Zee
land, maar voor het hele Neder
landse taalgebied.'
Van der Veeke: „Dat is een bij
zonder compliment en niet van
de eerste de beste. Niet alleen
verwoordt hij prachtig de es
sentie van de poëzie, hij heeft
ook mooi weten te duiden hoe
sommige van mijn karakter
trekken het maken van een ge
dicht in de weg staan. Terecht
constateert hij dat ik er jaren
over heb gedaan van iemand
die gedichten schrijft te veran
deren in een dichter
André van der Veeke: Reizigers
voor alle richtingen, uitgave
ADZ Vlissingen, isbn 90- 72838-
33-5, prijs: 9.95.
Bij de presentatie vanavond in
Desafinado in Middelburg (ach
ter uur) wordt voorgedragen
door Cees Maas, Meindert Inder-
wisch, Emma Crebolder, Theo
Raats, Thorn Schrijer, Lou Vleu
gelhof, Jan J.B. Kuipers, Laurens
Geerse en Hans Verhagen.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op de in de PZC ver
schenen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactie-
tijd beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat
de redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden, De
redactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge-
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
De 'tunnelvrees' die wordt be
schreven in de PZC van 23 ja
nuari is voor mij echt. Ik ben
doof en ik heb claustrofobie. Ik
ben dus heel bang geweest toen
ik door de tunnel ging. Eerst
durfde ik helemaal niet, maar in
middels ben ik er twee keer
doorheen gereden. De eerste
keer met een taxi naar Goes, Ik
durfde eigenlijk niet te kijken.
Nog niet licht buiten, nog niet
licht buiten... De tweede keer
zat ik met een paar mensen in
de bus. Dat ging beter. Ik was
nog wel een beetje bang. Zou
den de muren van de tunnel niet
een lichter kleurtje kunnen krij
gen? En kan er geen mooi schil
derij worden opgehangen?
Margriet van Grol
De Vosplantsoen 16
Hulst
De bevolking meer te betrekken
bij de planning van nieuwe na
tuurgebieden is een loffelijk stre
ven van gedeputeerde Kramer
(PZC 20-1). Voor de Beekhoeks
polder heeft dat inderdaad ge
leid tot enige aanpassing van
het inrichtingsplan. Dat neemt
niet weg dat op 75 procent van
het gebied 40 tot 50 cm grond
zal worden afgevoerd. Dat resul
teert in een zandbank van het
jaar duizend, die dan binnen de
duinen ligt. Dat is inderdaad
iets geheel nieuws, maar af
braak van wat door de natuur in
meer dan honderd jaar ont
stond. Bovendien was de grond
karakteristiek voor de binnen-
duinrand, namelijk deels over-
stoven met duinzand. Bezwaar
makers inzake deze polder wer
den vooral nostalgische overwe
gingen toegedicht. Voor een deel
is dat juist. Er is geen verschil
van mening dat het in het verle
den een waardevol landschap
was. Voor een ander deel waren
en zijn de protesten een poging
een halt toe te roepen aan het te
pas en te onpas afgraven van
grond. Dat is een algemene
trend en zeker niet specifiek
Zeeuws. Zonder bemesting en
met afvoer van product zou de
van nature arme grond van de
Beekhoekspolder ook verschra
len. En een zogenoemde traditio
nele inrichting met sloten en
heggen had een veelvoud aan vo
gels en ander wild op kunnen le
veren. Afgezien nog van de kos
ten van afvoer van zevendui
zend dumpers grond.
v A. Maljaars
Lijdijkweg 5
Vrouwenpolder
Afgelopen week werden we
doodgeknuffeld met de verhalen
over Rob Oudkerk, politiek ver
mengd met seks. De bekendste
religies, jodendom, christendom
hanteren het begrip hoer (hoe-
rig) als zodanig, los van wat
ook, als scheldwoord. Zij ver
werpen het gedrag van de zich
aanbiedende vrouw. Mannen
rechtvaardigen hun reactief ge
drag als natuurlijk gevolg van
een oorzaak. Verschuilen zich
achter de eer van de (echte)
man. Prostitutie echter draait
niet om schelden maar is een
vorm van handel. Verkoper, ko
per en prijs. Bij de betrokken
wethouder is het niet handel
maar therapie. Althans, hij zei
dat de stress van zijn moeilijke
beroep van politiek grootbe
stuurder hem tot betreffend ge
drag bracht. Er bestaat seks met
liefde en zonder liefde, allebei
met lustbeleving. Maar hier is
seks het medicijn van de psy
chiater (arts met enige psycholo
gische kennis). Vandaar dat bij
de wethouder en zijn partijgeno
ten de gebruikte vrouwen niet
ter sprake komen. Zij hoeven
niet eens te verrekken of dood te
vallen. Zij bestaan gewoon even
min als de laagste hindoe-kaste.
Of pleeschoonmakers. Zoals ple
bejers in het oude 'democrati
sche' Griekenland. Hardnekkig
stelt men steeds dat prostitutie
nu legaal is. Prostitutie is in Ne
derland legaal vanaf 1911. Wat
laatst gelegaliseerd werd, is dat
men er als derde van profiteert.
De profiteur, dé groothande
laar, is eerzaam gemaakt. De
vrouw die het werk verricht
wordt dat nooit. Zij kan hooguit
verrekken. Het gaat door voor
socialisme, liberalisme, chris
ten- of sociaal-democratie. Ik
noem het hypocratie. Een vorm
van liegen.
Arie Bilius
Veerserweg 101
Veere
De computer is niet meer weg te
denken in onze maatschappij;
voor kinderen (PZC 23-1). maar i
óók voor volwassenen. Er zijn j
verslavingsverschijnselen van
spelletjes, mailen en chatten. E
de telefoonkosten rijzen de pan
uit. Contact-armoede, werkloos- f*
heid en verveling zijn indicaties, F
Puntsgewijs nu enkele 'waar- f
schuwingen' - voor zover het f
helpt: 1 Het verslavend aspect 1
van chatten, e- mailen en telefo- f
neren is adembenemend: het
wordt belangrijker dan familie.
2. Als je deze verslaving hebt,ga
dan nooit in werkelijkheid con
tact zoeken. Juist dat is niet de
bedoeling en loopt uit op een te
leurstelling: de 'houdbaarheids- i
datum' is beperkt. 3. Het op af
stand - veilig, vrijblijvend - een'
'gesprek' voeren is niet de wer
kelijkheid van elke dag. Als je
doorvraagt in kwesties, oog in
oog, prik je snel door de zoge
naamde mgeprogrammeerde
'wijsheden' die steeds herge
bruikt worden, 4. Mensen die in
de gevarenzone van verslaving
zitten, zijn zich aan het verve
len, zoeken een virtuele kick. Ze
hebben te veel tijd, zijn werk
loos. 5. De verloren tijd en de
kosten zijn beter te besteden om
je zelfvertrouwen op te vijzelen,
Bijvoorbeeld door studie.
B. Meindersm
Markstraat f 1
Aardenburtf
Het voorstel om allochtonen, 1
eerst Engels te leren, dat in de
brief 'Commissie-Blok II' in de:
PZC van zaterdag 24 januari1
wordt gedaan, vind ik heel;
vreemd. Ten eerste: asielzoekers'
en immigranten zijn niet hetze®
de als onze kinderen. In Neder
land is het Nederlands de offi
ciële taal. Immigranten die hier,
naar toe willen komen, moeten1
het Nederlands kennen of leren,
Dat is heel gewoon; als wij Ne
derlanders naar een ander land.
emigreren, moeten wij ook ons
de taal van dat nieuwe land ei
gen maken. Als men de wil heeft
om onze taal te leren, kan dal;
goed lukken. Maar ik denk dat
veel vreemdelingen wel de voor-}
delen van verblijf in ons land,
willen genieten, maar zich met
erg goed willen aanpassen.
S. P. Smits
Lange Noordwegt
's-Heerenhoet
Wat moet Rob Ossewaarde uil
Oud Sabbinge toch veel meema'
ken met al die woeste en van'
adrenaline overlopende jagers,
om zich heen (Lezers Schrijven,
PZC 22-1), Dat zo'n gevoels
mens tot overmaat van ramp
ook nog in de polder moet wo
nen waar hij dagelijks al hel
leed van angstige hazen, vluchJ
tende kolganzen, weerloze
kraaien en om hulp schreeuwen
de, gefokte fazanten over zich
heen krijgt. Al dit verdriet
wordt nog verergerd nu hij vast
moet stellen dat zijn informant
van de Vogelbescherming zetfs
door de Zeeuwse Milieu Federa
tie moet worden teruggefloten.
Hier komt nog bij dat de Partij
voor Dieren nog steeds niet van
de grond is gekomen, terwijl et
genoeg kippen zonder kop rond
lopen die hierin onmiddellijk zit
ting zouden kunnen nemen. F
houdt maar niet op voor R(
Zijn laatste bericht bevat echter
een klein lichtpuntje: Hierin
zegt Rob namelijk dat hij hel
niet begrijpt. Zowaar; een be
kentenis. En iemand die het niet
begrijpt kun je zijn visie e
lijk niet kwalijk nemen. Of
schoon je er niet aan moet der
ken zo'n deskundige die zelfs
exact weet hoe jagers denken, ii
de polder te moeten missen, valt
misschien toch te overwegen om
Rob aan te raden naar de grote
stad te verhuizen. Daar wordt
niet zo veel geschoten als in de
polder. Althans niet door jagers.
J.J. Flik u-et
Schoorkenszandweg 1
s-Gravenpoldti
AXEL - Stichting Welzijn voo
Ouderen Axel houdt maandag
februari vanaf 14.00 uur een in
formatiemiddag over ouder wor
den en geneesmiddelen. De bij
eenkomst in de Halle is bedoeij
voor iedereen die wagen h
over het gebruik van geneesnud
delen als je ouder wordt.
Zoektocht
Dik negenduizend euro, daar gaat het
om. Het bestuur van Zeeland heeft dat
bedrag beschikbaar gesteld ten behoeve
van toeristen die dit gewest bezoeken
om hun innerlijk te onderzoeken. Dat
provinciegeld is maar een deel, want de
organisaties en kerken die tegemoet wil
len komen aan de behoefte tot contem
platie, stoppen zelf ook enkele tiendui
zenden in het project Zeeuwse Zoek
tochten.
Rust
De initiatiefnemers hebben eens om
zich heen gekeken en geconstateerd dat
Zeeland nog rust en ruimte biedt en dat
er plekken zijn waar een mens tot zich
zelf kan komen. Een ideaal gebied dus
voor mensen die inspiratie willen op
doen en die een zoektocht 'naar hun ei
gen zijn' willen ondernemen.
Het is de bedoeling de lieden die hun ei
gen ikje ergens hebben kwijtgespeeld
het zoeken makkelijk te maken. Daar
toe zal een doos worden gevuld met fo
to's en teksten van en over plekken en
gebouwen die aansluiten bij de behoef
te van hen de dorsten naar verinnerlij
king en overpeinzing.
Dat is fout. Wie een beetje thuis is in de
zacht-sectorale wereld, weet dat daar
de overtuiging heerst dat de reis zeker
foto Mechteld Jansen
diligent. Geringe overheidsbijdragen
kunnen heel nare gevolgen hebben.
Voor we het weten zitten in Zeeland de
spiritualiteitzoekers en masse de nog
resterende molens te vergelijken met an
sichtkaarten uit de serie 'nog in Zee
land resterende molens'. Ze hangen, ge
huld in ongepaste kledij rond bij en in
de nog schaars aanwezige Scheldego-
tiek in het wonderschone Aardenburg
of ze zoeken in Hulst naar een reeds
lang geleden ter ziele gegaan vegeta
risch restaurant waar ze spruitkoolsoep
hadden willen bestellen. Er moet ook in
de toekomst nog wat te genieten zijn en
dat gaat niet lukken als alle geheimenis
sen van het Zeeuwse land in een cadeau
box worden gepropt en worden uitge
deeld.
De portefeuillehouder recreatie weet
dat heel goed. Als hij door alle drukte
dat besef even is kwijtgeraakt, dan
moet hij maar eens een tijdje onder een
mooie boom gaan zitten denken.
door A.J. Snel
zo belangrijk is als de plek van bestem
ming.
Als men dergelijke filosofietjes van de
koude grond omhelst, dan heeft dat con
sequenties. Toeristen die in zichzelf wil
len schouwen en daarvoor een fijn plek
je zoeken, moeten hun neus achterna
gaan en hun ogen goed openhouden.
Doen ze dat in Zeeland, dan vinden ze
zonder twijfel plaatsen waar ze in hun
gemoed kunnen speuren naar mooie
stukjes van het ego.
Handleiding
Geef je zulke zoekende zielen een hand
leiding dan komen ze allemaal op het
zelfde punt uit en is het daar dus ge
daan met de rust en de ruimte. Ook
voor de plaatselijke bevolking die zeker
en vast niet behept is met wanen over
'eigen spiritualiteit eerst' maar die toch
ook wel eens tot bedaren wil komen
zonder te worden gestoord door zen
uwlijders die met een box vol adviezen
op de lastdrager door dit gewest razen.
Dat heeft de portefeuillehouder De Kok
natuurlijk allemaal niet overwogen
toen hij een bijdrage gaf en zulks is ook
wel te begrijpen van iemand wiens
hoofd staat naar verstening rond het
Veerse Meer en verstaling aan De Ka-
loot. De gedeputeerde schaart zich,
door achteloos een bedragje te laten
overmaken, in een gulle traditie. In de
jaren zeventig dachten bestuurders ook
al niet na toen ze subsidies gingen ver
strekken om de werkgelegenheid op de
vijzelen. Een gevolg was dat in Hulst op
kosten van de gemeenschap een kans
loos vegetarisch eethuis verrees. Later
kreeg je fondsen voor plattelandsver
nieuwing waaruit in ruime mate werd
geput als iemand op de gedachte kwam
dat de vervaardiging van soep op basis
van spruitkool een innoverende activi
teit was.
Het zijn, gezien in het licht van de eeu
wigheid, kleinigheden, maar men blijve
Iedereen heeft wel eens een zwak mo
ment en bestuurders zijn ook maar
mensen. Uitgaande van die milde ge
dachte moet de gedeputeerde Gert de
Kok, portefeuillehouder recreatie, niet
te hard worden gevallen als hij ook eens
wat euro's in het afvoerputje laat lopen.
Hij is niet de eerste en hij zal de laatste
niet zijn. Toch dient de bevolking ter za
ke oplettend te zijn, want veel kleintjes
maken een grote en voor je het weet heb
je tekorten en dan zit je.
Een Zeeuwse boom om onder te mijmeren.
