Dit is nu een wijk voor iedereen
Met groene objecten breng je sfeer in huis
W15
W17
W17
Triniteit in
Terneuzen
WOON
öacTie. V
kpzc.nl
En" redactie@pzc.nl
stbus 31,4460 AA Goes.
vartentie-exploitatie: ,1w,n.
In-en Midden-Zeeland: 0113-315520,
suws Vlaanderen: 0114-372770;
Gaat 020-4562500.
terdag 10 januari 2004
Taxus in de boerentuin
Klassiek beleeft comeback
Winnaars van de kerstpuzzel
De transformatie van
vervallen Bomenbuurt
tot modern Triniteit - van so
ciale achterstandswijk tot
levendige woonwijk - is bij
na voltooid. Flats en uitge
woonde huisjes hebben
plaatsgemaakt voor gewilde
nieuwbouwwoningen in een
groene, waterrijke omge
ving. Het Hart van Triniteit,
zoals het herontwikkelings
plan werd gedoopt, klopt al
voorzichtig. Het Terneuzen-
se gemeentebestuur en
Woonstichting Clavis hopen
en verwachten dat alle be
woners ook hart voor 'hun'
wijk hebben dan wel snel
krijgen.
De Stuurgroep Experimen
ten Volkshuisvesting had
het nog niet zo gek bekeken toen
ze het Hart van Triniteit als
voorbeeldproject aanprees en
een prijs gaf. Want niet alleen de
gemeente en de woningbouw
vereniging, de initiatiefnemers
en belangrijkste financiers van
het rigoureuze herinrichtings
plan, maar ook bewoners en,
aanvankelijk sceptische, bui
tenstaanders zijn trots op en blij
en tevreden met het nieuwe Tr
initeit.
Veel Terneuzenaren, ook echte
'Bomenbuurters', zagen het
eind jaren negentig nog niet
voor zich. Een wijk met 'een gro
te diversiteit aan woontypen
(waaronder nog slechts twee
flats)een centraal park met wa
terpartijen en speelplein en veel
licht en ruimte' beschouwden
velen als hoogdravende folder
praat. Maar nu dit voorjaar de
nieuwe wijk officieel wordt op
geleverd, is bijna iedereen posi
tief over de totale metamorfose.
De wethouder, de corporatiedi
recteur, de voorzitter van het
Bewonersplatform, de beheer
der van buurthuis 't Schelpen
hoekje, toevallige voorbijgan
gers én de bewoners. Directeur
E. van Exter van Woonstichting
Clavis, de voormalige Woning
bouwvereniging Terneuzen, is
vooral blij dat het lef van de cor
poratie is beloond. Want het
kostte destijds heel wat hoofd
brekens voor corporatie en ge
meente durfden te besluiten om
260 vervallen huurwoningen te
slopen om 'slechts' 71 nieuwe
huizen terug te zetten.
Woningbouwvereniging en ge
meente waren er eind jaren ne
gentig echter van overtuigd dat
de Bomenbuurt zijn slechte
imago alleen van zich af kon
werpen door durf en visie te to
nen. Niet met hemelbestormen
de ontwerpen proberen interna
tionale architectenprijzen te
winnen, want daar is in
Zeeuws-Vlaanderen helemaal
geen markt voor, wist Van Ex-
ter. Maar door een divers aan
bod van voor vele doelgroepen
betaalbare woningen aan te bie
den en opgeknapte oude wonin
gen te laten staan, kreeg een ou
de volkswijk een nieuw, door
velen geapprecieerd, uiterlijk.
De zes huurwoningen zijn voor
begeleid wonende verstandelijk
gehandicapten, cliënten van de
Stichting Tragel. De overige 65
woningen waren voor kopers,
54 zijn intussen al weg. Het res-
Lindenlaan met parkje.
foto's Peter Nicolai
ÉWfgg; ipnp
Ontwerpen voor huizen aan de Iepenlaan.
terende elftal was volgens Van
Exter al verkocht als de huizen
markt 'niet in een dipje' was be
land. Makelaar H. Smolders,
wiens bureau Smolders De
Kind de huizen verkoopt, draait
er niet omheen en verheelt niet
dat de verkoop van huizen in
een andere wijk waarschijnlijk
nog sneller was gegaan.
„In het begin kampten we met
een imagoprobleem. Mensen
van buiten schrokken toch wat
terug voor de reputatie van de
voormalige Bomenbuurt. Maar
intussen is die stemming hele
maal omgeslagen. De mensen
kunnen de woningen en de wijk
intussen niet alleen meer op te
kening zien, maar echt bekij
ken. En er wonen al veel tevre
den nieuwe kopers, de beste
reclame voor een wijk." Smol
ders vergelijkt Triniteit met de
Temeuzense binnenstad. „Daar
gaat het ook al een aantal jaren
een stuk beter dan vroeger,
vooral omdat de overlast van
drugshandel sterk is afgeno
men. Pas de laatste tijd dringt
dat echter tot de markt door.
Dat effect verwacht ik binnen
3,
twee jaar ook bij Triniteit."
Het zal overigens geen twee jaar
duren voor alle woningen in Tr
initeit aan de man zijn gebracht,
voorspelt de makelaar. De park
woningen en de goedkoopste
woningen zijn intussen bijna al
lemaal verkocht. Dat er relatief
nog veel huizen in de Iepenlaan
staan, ligt niet aan de ligging en
zeker niet aan de types, weet
Smolders. „Het zijn mooie wo
ningen, die echter zo'n dertien
mille meer kosten dan huizen
wat verder achter in het plan.
Bewoners die in de wijk wonen
of woonden, kiezen vaak voor
de iets goedkopere woningen.
De overgebleven huizen zullen
meer door mensen van buiten
worden gekocht. Bij de officiële
oplevering in april, mei zullen al
niet veel huizen meer leeg
staan."
Bewoners van de wijk sluiten
zich bij die verwachting aan.
Een groot aantal mensen erger
de zich weliswaar veelvuldig
aan de steeds terugkerende
bouwoverlast: langdurig opge
broken straten, stof overlast tij
dens de warme zomer, aanhou
dend lawaai. De meesten zien,
nu de bouwactiviteiten bijna
zijn afgerond - alleen vijf huizen
aan de Axelsestraat moeten nog
worden afgebouwd, de schoon
heid van de wijk.
Al blijven er altijd wat klachten
over natuurlijk. Zo moet de wa
terpartij in het park snel worden
gezuiverd van bouwafval, moe
ten wat verkeersonveilige pun
ten worden beveiligd ('in het
donker zie je het trapje naar het
park niet en val je zo met de auto
of de fiets naar beneden') en
dient er steviger toezicht te wor
den gehouden op de jeugd. Het
Bewonersplatform Triniteit
blijft er daarnaast op hameren
dat de wijk pas echt af is als ook
de buitenste straten zijn opge
knapt. „Pas als de bestrating en
riolering in de Oleanderstraat
en de doodlopende zijstraatjes
van de Esdoomstraat zijn opge
knapt, is de wijk echt gereno
veerd", benadrukt voorzitter H.
Meertens.
Wij-gevoel
De ontwikkeling van een soci
aal 'wij-gevoel' staat nog in de
kinderschoenen, maar Meer
tens en wijkwethouder C. Lief-
ting zien positieve ontwikke
lingen. De activiteiten in buurt
huis 't Schelpenhoekje worden
door veel groeperingen bezocht,
het jeugdcafé is een groot suc
ces, Antilliaanse vrijwilligers
ruimen regelmatig romrftel op in
de wijk, de jeugd maakt massaal
gebruik van de nieuwe 'sport-
kooi' bij de Dokweg en het Be
wonersplatform heeft sinds vo
rig jaar een bestuurslid met een
Turkse achtergrond in de gele
deren.
Meertens gaat er dan ook vanuit
dat - mede door de centrale po
sitie van park en ontmoetings
plein - de band tussen de ver
schillende bevolkingsgroepen
groeit en hechter wordt. Voor-
De Pijnboomstraat: waar eens de flats stonden, zijn nu nieuwe een
gezinswoningen, gebouwd.
waarde is dan wel dat de ge
meente niet bezuinigt op de wel
zijnsvoorzieningen in de wijk,
waarschuwt de platformvoor
zitter.
Wethouder Liefting nuanceert
het veronderstelde gebrek aan
sociale cohesie. „Echte eenhe
den van buurten kom je tegen
woordig haast nergens meer
tegen. De maatschappij is indi-
vidualistischer geworden.
Daarnaast moet niet zo de na
druk worden gelegd op de ver
schillende achtergronden van
bewoners. De kinderen in de
wijk zijn bijvoorbeeld bijna al
lemaal in Terneuzen geboren en
allemaal even vergroeid met de
wijk. Die spelen gewoon met el
kaar, welke achtergrond hun
ouders dan ook mogen hebben."
Liefting vindt dat nou net het
mooie van Triniteit. Een nieuw
bouwwijk als Othene vindt een
Terneuzense wethouder na
tuurlijk ook mooi, maar de prijs
van de huizen is een barrière die
een aantal mensen tegenhoudt.
„Voor Triniteit is die drempel er
niet. Triniteit is toegankelijk
voor iedereen."
René Hoonhorst
bene woonberoepen staat
P een beroep op het ge-
1 van w°nen centraal. De
Personen
aan bod: van stucadoor
enier tot ambtenaar wel-
commissie of glazenwas-
n aa5,; de groendecora-
foto Ruben Oreel
Naam: Linda Daniëlse
Woonplaats: Middelburg
Beroep: groendecorateur
Meest gebruikte
gereedschap: mijn gevoel
Ze is min of meer toevallig in het vak
gerold. Bloemen leken haar wel leuk
en haar familie bezat een bloemenzaak.
Na twee jaar horeca besloot Linda Da
niëlse toch maar 'de bloemen' in te gaan.
Nu, ruim twintig jaar later, heeft ze daar
nog steeds geen spijt van. De Middel
burgse vindt het heerlijk om sfeer in huis
aan te brengen. Niet alleen bij haar klan
ten, thuis wil ze ook nogal eens naar de
verfkwast grijpen om een wand even een
andere kleur te geven. Met de regelmaat
van de klok treffen haar gezinsleden dan
opeens een heel ander 'thuis' aan. Ze is
erg gevoelig voor sfeer. Dat is duidelijk
merkbaar in haar winkeltje In de Ver
beelding, sinds 12 jaar gevestigd in drie
bij elkaar getrokken, karakteristieke,
pakhuisjes in Middelburg. Linda Daniël
se moet even nadenken als ze een om
schrijving van haar werk wil geven. „Tja,
mijn beroep....? Ehh, bloemiste, nee...
bloemstyliste dan? Óf misschien groen
decorateur. Lachend: „Laten we maar
een heel nieuwe naam verzinnen. Ik hou
wel van een uitdaging, van iets nieuws."
We houden het dus op groendecorateur.
Want dat is het wezen van haar werk,
Door middel van natuurlijke materialen
sfeer brengen in huis.
Voor een kant-en-klaar boeketje moet je
niet bij haar zijn. Daar is voor haar geen
lol aan te beleven. Ze houdt niet van
standaard. Een 'taartje' van winterrozen
en mos of een krans van takjes; een zilve
ren schaal met rode bessen; een grote gla
zen vaas met daarin een klein bloem-
stukje. Alles kan wat haar betreft en
daarmee deint ze mee op de belangstel
ling die er is voor woonaccessoires. Zo
wel voor wat betreft groendecoraties als
potterie. Het gemiddelde Nederlandse
huishouden heeft in 2003 zo'n €250 uit
gegeven aan woonaccessoires. De Mid
delburgse houdt niet van gebaande pa
den en strakke regeltjes. Ze is een autodi
dact, gewoon in de praktijk geleerd.
Ze wil alles zelf proberen en haar gevoel
volgen. Haar collega Joyce volgt nu een
opleiding op het gebied van bloemschik
ken.Als ze dan hier komt en ik hoor wat
ze allemaal moet. Dat is niets voor mij. Ik
wil z^lf bepalen wat ik wel of niet doe.
Oké, ik moet voor een klant ook wel eens
iets maken wat ik zelf niet zo mooi vind,
maar dat is wat anders. Ik hou ervan om
net even wat anders te doen. Om aparte
combinaties te maken. Dat is het leuke
van dit vak. Ik begin met een idee en
langzamerhand krijgt dat vorm. Ik heb
meestal geen vooropgezet plan. Ik wil
iets laten zien dat tot de verbeelding
spreekt.
„Je merkt dat veel mensen toch meer
aandacht aan hun interieur besteden.
Niet op de standaard manier. Een vaas
met bloemen is gelukkig niet meer zo
doorsnee. Je kunt een grote, glazen vaas
nemen en daar een klein bloemwerkje in
doen. De bloemen hoeven niet als een
stijve bos uit die vaas te steken."
„Ook met kransen en andere groene ob
jecten breng j e sfeer in huis. Wij volgen in
de winkel altijd de seizoenen. Niet alleen
in het aanbod, maar ook in de inrich
ting."
In de Verbeelding biedt een barokke
sfeer; donkere wanden, sfeerverlichting
en romantische muziek. Op de toonbank
liggen witte roosjes en mos. Joyce is bezig
die in kleine kransjes te verwerken. Maar
de eerste tekenen van het naderende
voorjaar zijn al te vinden in vorm van
voorjaarsbolletjes.
Linda: „Rond maart ga ik alles weer een
ander kleurtje geven. Dan is er geen
plaats meer voor die winterse donkerte.
Alles wordt lichter Dat begint nu al met
de opgemaakte bakjes met voorjaarsbol
letjes. Het wordt weer tijd voor iets
nieuws."
Annemarie Zevenbergen
