De gebruikers weten waarom
Combustion Band overrompelt r
Ernst Glerum verruilt bas voor piano
Recordaantal
bedrijven failliet
Griepepidemie
in Zeeland
nog niet op
hoogtepunt
GELICHT
Roken
Afsluiting
actie Zeeland
voor Oeganda
kunst
0800 - 0231 231 (GRATIS)
vrijdag 2 januari 2004
door Edith Ramakers
VLISSINGEN - De griepepide
mie bereikt één dezer dagen in
Zeeland haar hoogtepunt. Dat
is de verwachting van J. Bergen,
huisarts in Oost-Souburg. Hij
heeft momenteel twee praktij
ken onder zijn hoede en hij is
vier dagen in touw geweest in
de Huisartsenpost in Vlissin-
gen.
„Het aantal zieken met ver
schijnselen die op influenza lij
ken, is drie keer meer dan in de
kerstperiode vorig jaar", zegt
Bergen.
Dat betekent dat hij per dag
zo'n vijftien zieken ziet. De pa
tiënten hebben spierpijn, ze zijn
misselijk en hebben vaak diar
ree. „Daar komt nog koorts bij
en luchtwegenproblemen."
Aan een stevige griep kunnen de
artsen niet veel doen. Goed uit
zieken en onder de wol, is het
credo. Maar als de griep op
nieuw de kop opsteekt en de
klachten hardnekkig aanwezig
blijven, dan moet de dokter op
bezoek komen.
Hij stuurde deze week nog een
patiënt met de ambulance naar
het ziekenhuis. „De zieke had te
lang gewacht. Door griep kan
het slijmvlies van de luchtwe
gen kapot worden gemaakt. De
natuurlijke afweer wordt dan
teniet gedaan, waardoor de
kans op longontsteking groot
is."
Longaandoeningen
Bergen hoorde van de longarts
dat er de laatste dagen vijf zie
ken met longaandoeningen
naar het ziekenhuis waren over
gebracht. „Ook dat is veel meer
dan in andere periodes. Helaas
heeft de griepprik, die patiënten
met hart-, long- en nierkwalen
jaarlijks kunnen krijgen, geen
antwoord gehad op dit type in
fluenza."
Het aantal mensen met griep in
Zeeland is verder uitgebreid.
Volgens het Nationaal Influen
za Centrum in Rotterdam heb
ben negentien op de tiendui
zend mensen griep. Dat is meer
dan de norm voor een griepepi
demie. Die ligt op vijftien op de
tienduizend.
door A.J. Snel
D-day is verstreken voor de verwor
penen der aarde. Niet iedereen zal
er tussen de donderslagen en de appel
beignets zo bij stilgestaan hebben,
maar sinds gisteren heeft, wie arbeid
verricht, recht op een rookvrije plek.
Hetgeen betekent dat de stakkers die
zich met behulp van teer en nicotine een
weg door het leven banen een kwaad
heenkomen moeten zoeken. Aangena
me plekken om in de verslaving te voor
zien, worden namelijk in geringe mate
geboden.
Wij hebben, vooruitlopend op de nieu
we wettelijke regels die sinds gisteren
van kracht zijn geworden, mime erva
ring kunnen opdoen. Dat komt; sinds
een half jaar werken wij in een nieuw
gebouw. De eigenaar daarvan heeft ooit
vernomen en goed onthouden dat rege
ren vooruitzien is en hij besloot de nieu
we wetgeving in zijn pand aanstonds te
doen vigeren. Binnen is geen asbak
meer te bekennen: chagrijn bij de ro
kers en triomfantelijke blikken van de
niet-rokers die jarenlang onderworpen
zijn geweest aan onze smerige gewoon
te.
De stemming op de werkvloer veran
derde niet wezenlijk. De rollen waren
alleen maar omgedraaid. Waarbij dient
te worden opgemerkt dat niet-rokers
iets venijniger met de macht omgaan
dan rokershetgeen wellicht valt te ver
klaren uit de decennia van onderdruk
king die de abstinenten ten deel viel
vóór die nieuwe wet ging gelden.
Ons kantoor is. de architect zij gepre
zen, uitgevoerd met een dakterras. En
met een rijwielstalling maar daar staan
onprettige, stuurse fietsen in. Als regel
begeven wij ons dus, op het moment dat
we echt gaan tandakken naar tabaks
waren, naar dat terras. Daar staan
haast altijd heel aimabele collega's hun
humeur op te vi j zelen en daar praten we
dan mee. De gespreksonderwerpen lig-
Op stations worden rokers voor paal gezet.
gen voor een goed deel vast en de toon
varieert van zonnig tot verongelijkt. We
hebben het om te beginnen vaak over
het weer: dat is goed, matig of slecht om
te roken. Bij schoon weder verheugen
wij ons in ons foute gedrag en bij koude
en regen richten we verwensingen aan
het adres van de niet-rokers die ons
blootstellen aan ongerief; zo zien we
dat. Als de heersende temperatuur en
foto Ruben Oreel
de neerslag voldoende zijn doorgeno
men, hebben we het nogal eens over
dingen waar je ongelukken door krijgt
en waarmee je dus de samenleving op
kosten jaagt en die wij nooit zouden
doen: skiën, wildwatervaren, bobslee-
en, kickboksen. In onze hoofden zou het
niet opkomen daar belerend over te
spreken. Vrijheid, blijheid, zo redene
ren wij onbekrompen. Als je mensen
gaat aanspreken op activiteiten die de
maatschappij financieel belasten, dan
kun je wel aan de gang blijven. Iedereen
loopt wel eens uit de pas nietwaar.
Vaak hebben we het ook over
tabakmijdende collega's die op het
werk over de minste of geringste rook
sliert lopen te emmeren, maar die wel
hele avonden in rokerige cafés rond
hangen. Dat vinden we hypocriete lui
met wie het niet goed toeven is. Hetgeen
ook blijkt als ze zich eens bij ons op het
dakterras voegen. Ze zijn arrogant en
ongezellig en begrijpen niets van onze
verlangens en gesprekken.
We hebben het over grootvaders die een
eind in de negentig zijn geworden ter
wijl ze toch vanaf hun twaalfde stug
hadden gerookt. Daar kennen we er
heel veel van. Meestal wisten de betrok
ken bejaarden ook een glaasje jonge of
oude klare wel te waarderen. Ze bleven
daar gezond bij en hadden tot het eind
hunner dagen een goed gevoel voor hu
mor. Het zijn onze helden, onze schuts
patronen, die vitale rokers en drinkers.
We juichen de opa's toe vanaf ons dak
terras, want zij hebben volbracht wat
wij zo graag zouden willen. Ze hebben
slecht geleefd en zijn tot op hoge leef
tijd gezond gebleven om als lichtend
voorbeeld te bewijzen dat de angsten
die de kille onheilsprofeten van Stivoro
ons proberen aan te praten ongefun
deerd zijn.
Pijnlijk
Daar hebben we het allemaal over
daarboven. Natuurlijk hebben de ge
heelonthouders gelijk, maar alleen de
gebruikers weten, naar het woord van
Carmiggelt, waarom. En dat nu maakt
het allemaal zo pijnlijk. De niet-rokers
hoesten minder bij het ontwaken en
daarna, ze ruiken als regel een stuk lek
kerder en ze smaken ook beter. Ze hoe
ven niet op stations voor paal te gaan
staan en ze kunnen zich zonder bijge
dachten compleet wijden aan het volle
leven, terwijl de rokers altijd uitzien
naar de volgende mogelijkheid er een
tje op te steken. Hoe zouden de niet-ro
kers ongelijk kunnen hebben.
Wij behoren tot een groep van 4,4 mil
joen Nederlanders. Die zouden we wel
allemaal willen ontvangen op het dak
terras, om fijn bijeen te zijn in lotsver
bondenheid en om van gedachten te
wisselen over de niet-rokers die, zelfs
nu ze steeds meer hun zin krijgen, nog
altijd furieus tegen ons tekeergaan,
kennelijk gedreven door onbehagen.
Wij weten daar wel raad mee, met onbe
hagen.
door Jeffrey Kutterink
MIDDELBURG - Het aantal
faillissementen in Zeeland is de
afgelopen vijf jaar niet zo hoog
geweest als in 2003. Er gingen
76 ondernemingen op de fles,
een stijging van 33 procent ten
opzichte van 2002.
In dat jaar gingen 57 bedrijven
failliet, zo blijkt uit cijfers van
de Kamer voor Koophandel
Zeeland. De Kamer weet niet
exact hoeveel arbeidsplaatsen
daarmee verloren zijn
GOES - Met een groots opgezet
benefietconcert op 30 januari in
theater De Mythe in Goes wordt
aan het eind van deze maand de
actie Zeeland voor Oeganda be
ëindigd.
Om geld in te zamelen voor be
ter onderwijs in het Afrikaanse
land, hebben vijf studenten aan
de Hogeschool Zeeland het af
gelopen jaar diverse acties op
touw gezet. Zo kwam een deel
van de opbrengst van een con
cert van Bief ten goede aan het
project, was er de basisschool
actie 'draag je steentje bij' en
vond in Rotterdam een bene
fietconcert van de Apostolische
gemeenschap plaats. De vijf
studenten zijn deze zomer zelf
in Oeganda geweest om kepnis
te maken met het onderwijs.
Het benefietconcert Drums for
Uganda wordt het slotspektakel
van de actie. Zo'n honderd ar
tiesten maken hun opwachting,
onder wie de percussiegroep
Drums for Nature. Zij vormen
de hoofdact. Verder is er Djem-
bé, Afrikaanse dans, theater en
a capella zang. Het geheel wordt
aan elkaar gepraat door Jan
Douwe Kroeske. Na de voorstel
ling zorgt de coverband Dexter
voor muziek tijdens de after
party. Kaarten zijn vooraf te be
stellen bij theater De mythe in
Goes. De opbrengst komt geheel
ten goede aan de actie.
maar schat dat aantal op i'
250. J,
„Maar bij een faillissemenlL
ven niet alle banen verlor^
gaan", aldus M. Volleman|
de Kamer voor Koophap
Zeeland. „Als een bedrijf «i
overgenomen bijvoorbeeld.^,
het is moeilijk in te sc^
hoeveel arbeidsplaatsen wL
1 ij k verloren gaanI
De meeste faillissementen^
den geteld in de bouw en A
nanciële dienstverlening
oorzaak voor het recorda^
is de recessie waar ook de ecé
mie in Zeeland mee te katL
heeft. „Overheden invest!-
minder, waardoor
R1
Gestegen
wordt gebouwd", zegt IL
man. „Dat heeft ook zijn
slag op bedrijven die zich t
houden met de afbouw."
O]
Daarentegen is het aantal.
tende ondernemers dit jje
weer gestegen. Het aantal .^0
ters bleef vorig jaar steke
1047. Dit jaar telde het ÏL
delsregister van de Kameri
Koophandel meer dan
mensen die voor zichzelf Jj(
begonnen.
„Niet verbazingwekkend ,L
geert Volleman. „In een tijdL
economische recessie en on£s
gen, zie je dat veel mense^
voor kiezen om voor zichz^
beginnen. Dat wil niet zefct
dat die dan ook direct k\\js
baar zijn. Want het zijn va-ij
gevestigde bedrijven die af^
pen jaar failliet zijn gegaanje
Advertentie
NIEUWJAARSCONCE 1
Kloveniersdoelen Mïddelbte
V -k fe
3 'V.E
Klassieke muziek, hedendaagse gecompo
neerde en geïmproviseerde muziek, pop; hij
is van alle markten thuis. „Mijn muzikale
smaak is altijd breed geweest. Ik ben opge
groeid met The Beatles en The Rolling Sto
nes. Toen ik voor het eerst wat op gitaar pro
beerde, zat ik de boogie woogie van Rob
Hoeke uit te pluizen. Die was toen populair.
D^rna ontdekte ik de jazz. Van jongsaf aan
het> ik ook veel klassieke muziek gehoord,
maar pas toen ik het zelf ging spelen, merkte
ik wat voor verrassende dingen daarin zit
ten. Dat hakte er behoorlijk in."
De verschillende genres hebben zijn stijl
van musiceren mede bepaald, betoogt Gle
rum. „Maar het meest opvallende is dat ik
graag de strijkstok hanteer. Dat is het resul
taat van mijn klassieke opleiding. In de ge-
improviseerde muziek wordt de strijkstok
te weinig op waarde geschat. Improviseren
wordt er makkelijker door, want het ver
groot je mogelijkheden. Maar het vraagt wel
aandacht en het lijkt niet altijd even swin
gend. Dat is iets wat mij juist uitdaagt. Hoe
kun je met de strijkstok toch dat swingge-
voel oproepen? Sinds twee jaar treedt Gle
rum op met een eigen pianotrio. Aanvanke
lijk met drummer Owen Hart en cellist
Ernst Reijsiger, maar tegenwoordig met
drummer Klaas van Donkersloot en bassist
Sean Fasciani. Hij kent ze beiden van het
Amsterdams conservatorium. Laatstge
noemde is zelfs een student van hem.
Glerum: „Ik heb nooit aan hem gemerkt dat
hij daarmee zit. Het is zelfs handig, want ik
kan hem af en toe een tip geven. Als ik zelf
achter de piano zit, bekijk ik het bas spelen
trouwens vanuit een totaal andere hoek.
Dingen die ik als bassist mooi en opvallend
vind om te spelen, daarvan denk ik wanneer
ik ze als pianist door een ander hoor spelen
vaak: 'Laat die snelle en hoge dingen maar
weg.' Dat is merkwaardig om mee te maken.
Het leert me als bassist dat ik minder kan
spelen." Minder spelen, dat is iets wat Gle
rum als pianist ook voorstaat. „Ik heb altijd
veel geluisterd naar pianisten als Theloni-
ous Monk, Horace Silver, Hank Jones, en
Bill Evans natuurlijk. Dat zijn grote invloe
den .Maar mijn kracht zit niet in de virtuosi
teit. Ik zoek het in de feel en in het wegla
ten." „In Middelburg spelen we voorname
lijk eigen composities en wat standards, zo
als 'Pentuphouse' van Sonny Rollins, de
ballad 'I surrender dear' van Harry Barris
en een blues van Duke Ellington die over
gaat in een blues van Charlie Parker. Voorop
staat het gevoel waarmee dat gespeeld
wordt en de dynamiek tussen hard en zacht
en tussen veel en weinig."
Academisme
„Ik heb het idee dat het swingende gevoel
bij de huidige Nederlandse pianisten nogal
eens ontbreekt. Er zijn veel conservatoria
waar je jazz kunt studeren, wat een zeker
academisme in de hand werkt. De skills ne
men toe, maar de ideeën niet per se. Je hoort
veel virtuoze, horizontale pianoriedels,
maar men komt minder ter zake. In alle be
scheidenheid die mij als pianist past, durf ik
te zeggen dat de groep waarmee ik naar
Middelburg kom dat wel probeert."
Ernst Glerum Pianotrio, zaterdag in de Klo
veniersdoelen in Middelburg om 22.00 uur.
door Ernstjan Rozendaal
MIDDELBURG - Ernst Glerum (1955) is
een van de beste bassisten van Nederland.
Maar in het trio dat zaterdag optreedt in de
Middelburgse Kloveniersdoelen beroert
Sean Fasciani de bassnaren. Glerum neemt
plaats achter de piano. „Dat is mijn eerste
grote muzikale liefde."
De combinatie komt vaker voor. De door
Glerum zeer bewonderde bassist Charles
Mingus speelde prachtig piano. „Ik vind
zijn basspel gêv/eldig", zegt Glerum. „Min
gus' geluid versohilt zo van dat van andere
bassisten en zijn solo's hebben een enorme
zeggingskracht. Hij is ook altijd trouw ge
bleven aan zijn darmsnaren. Maar voor zijn
composities ga ik echt compleet door de
knieën. Van enkele favoriete composities
heb ik pas later ontdekt hoe Mingus daartoe
is gekomen. Achter de piano. Daar ontdekte
hij andere harmonieën."
Veel jazzmuzikanten spelen piano als twee
de instrument, omdat daarop makkelijker
kan worden gecomponeerd. „Op een piano
heb je meer overzicht", legt Glerum uit. „Op
een bas kun je onmogelijk alle akkoorden
spelen. Zeker wanneer het gaat om de wat
traditionelere jazz, waarin alles draait om
akkoorden, is de piano een ideaal instru
ment om te componeren. Ik speelde eerder
piano dan bas en ik ben het altijd blijven
doen. Op feestjes, in restaurants en om te
componeren."
Toch is de bas zijn hoofdinstrument gewor
den. Glerum studeerde bas aan het conser
vatorium in Amsterdam waar hij het vak nu
zelf onderwijst. „Toen ik daarwerd toegela
ten kon j e alleen klassieke muziek studeren
Ik heb veel Bachcantates gespeeld, in jeugd
orkesten meegedaan. Er was altijd een
schreeuwende behoefte aan bassisten."
Glerum speelt nu in gerenommeerde groe
pen als het Amsterdam String Trio, de In
stant Composers Pool, het Guus Janssen
Trio, het trio Bennink/Borstlap/Glerum en
Available Jelly.
Ernst Glerum: „Mijn kracht zit niet in de virtuositeit. Ik zoek het in de feel en in het wegla
ten." foto Stef Glerum
doorErnst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Elk jaar sluit
het Willem Breuker Kollektief
het Nieuwjaarsconcert van
Nieuwe Muziek Zeeland af met
een wervelend en feestelijk con
cert. Zo ook gisteravond. De
verrassing zit 'm altijd in de op
tredens die daar in de Middel
burgse Kloveniersdoelen aan
voorafgaan.
De twaalfkoppige Combustion
Band zorgde ditmaal voor een
overrompelende ouverture, ter
wijl in een container in de tuin
intieme bijconcertjes werden
verzorgd. De Combustion Band
speelt werk van hedendaagse
componisten die hun neus be
paald niet ophalen voor de pop
muziek. De bezetting is daarop
afgestemd. Er is een prominente
rol weggelegd voor drummer
Hans van der Meer, gitarist
Wiek Hijmans (als oud-Middel
burger speelde hij een thuis
wedstrijd), bassist Florian
Friedrich en pianiste Pauline
Post. Maar de Combustion Band
is geen met blazers (zes in totaal
percussie en viool aangeklede
popgroep.
Het is bovenal een hecht ensem
ble, waarin niemand op de voor
grond treedt. Het door Rutger
van Leyden gedirigeerde orkest
blinkt uit in precies en virtuoos
samenspel. Vijf stukken lang
speelde geen enkele muzikant
een echte solo, pas bij het span
nende en dynamische sluitstuk
'Cruel yet fair' van John Kors-
rud viel het ensemble bij herha
ling stil om ruimte te bieden aan
achtereenvolgens de sopraan
sax van Maarten van Norden, de
trompet van Frank Anepool, de
trombone van Jeroen Drenth en
de gierende gitaar van Hijmans.
Toch zaten ook deze solo's in een
strak gecomponeerd keurslijf.
Het zijn juist de dwingende
composities die de Combustion
Band zo sterk maken. Vier van
de zes stukken die gisteren wer
den gespeeld, zijn speciaal voor
de groep geschreven, de overige
twee voor de vergelijkbare
bands van de componisten, de
genoemde Korsrud en Steve
Martland. De laatste is auteur
van 'Horses of Instruction',
waarmee het concert werd ge
opend. Een repetetief stuk,
beurtelings bezwerend en ge
jaagd. Voor popliefhebber: denk
aan Godley Crème (vooral
door het geluid van de marimba)
maar dan op zijn extreemst.
„Martland wordt wel een punk
componist genoemd", zei Van
Leyden. „Maar wat is John de
Simone dan?" En inderdaad,
diens 'Hero Fantasy' klonk wel
erg buitenissig. Als er geen dili
gent voor had gestaan, zou je bij
het intro het idee kunnen heb
ben dat de blazers hun instru
ment nog stonden warm te spe
len. Maar het bleek een sterk
staaltje georkestreerde chaos,
een kloppende kakafonie die
dwingender en dwingender
werd.
Met de cyclische compositie
'gROND' van Renske Vrolijk
(zelf aanwezig), het melodisch
meeslepende 'Dreams of the ca
terpillar' van Toek Numan en
het grillige 'Prospulsion' van
Frank Crijns bewees de Com
bustion Band uiterst veelzijdig
te zijn, met telkens die precisie
en heftigheid.
Tuin
Wie het gecomponeerde geweld
misschien toch iets te veel werd,
kon de tuin van de Kloveniers
doelen inlopen. Door de nog
maar gedeeltelijk weggesmol
ten sneeuw leidde een blauw
wandelpad naar een container
met daarin een minipodium en
elf stoelen. Nadat violiste Mf
ne Tsuji er werk van Bach.
man en Xenakis had gesp^1
was de beurt aan het duo Te?
Akiyama (gitaar) en Jozef
Wissem (luit). Waren alle stjr.
len bezet, dan ging het straalt^
cheltje uit, evenals de haBC
schoenen van Van Wissem,!
werd tien minuten geïmpitp I
seerd. Niet van de wijs gebral*
door het geluid van langsrijdj"
de auto's en het inspelen, in'!
catacomben van de prac»a
uitgelichte Kloveniersdoel
van het Willem Breuker Kollt
tief. Vanavond wordt Pr
nieuwjaarsconcert vervoffi
met optredens van het Xenagp
Epsemble en het David LiiU(
Diederik Wissels Quartet1
morgen met pianist Ralph v!
Raat en het Ei-nst Glerum Pjgj
notrio. Vanaf 19.30 uur. ta
r
Advertentie
Lezersservice - bezorgklachten - informatie over abonnemente^C)
De Combustion Band tijdens het nieuwjaarsconcert van Nieuwe Muziek Zeeland.
