Liberia wacht op ontwapening
PZC
PZC
J
Europa kan profiteren van
tanende dominantie Amerika
Bewoners Spangen
balen van hun wijk
L
West-Afrikaans land na oorlog geteisterd door economische malaise
Eerste Serviër die rol
in Srebrenica-drama
erkent voor de rechtei
2 december 1953
dinsdag 2 december 2003
door Lianne Sleutjes
Mohammed Kromah leeft
van de hoop. Veel meer rest
hem niet om zijn gezin van vijf
tien mensen in leven te houden.
Met zijn oudste dochter Dewar
staat hij midden in het Tub-
manstadion bij de Liberiaanse
hoofdstad Monrovia. Verscho
ten kleren drogen in de zon, op
de atletiekbaan, op het voetbal
veld, op de tribunes.
De doelpalen staan nog over
eind maar Lone Star, het natio
nale team, speelt hier niet meer.
Duizenden ontheemden uit het
hele land bivakkeren sinds juni
in en om het stadion. In de
slechtste tijd zaten er vijftigdui
zend mensen. Nu is het nog
steeds vol met zo'n tienduizend
ontheemden. Overal puilen ge
plunderde gebouwen uit van
mensen die huis en haard heb
ben verlaten.
Rond de stad wachten duizen
den Liberianen in kampen tot ze
naar hun oude dorp kunnen.
Een derde van de bevolking van
drie miljoen is op drift geraakt
tijdens de burgeroorlog. Som
migen trokken de grens over,
maar veel Liberianen zochten
hun heil richting hoofdstad.
Kromah moest zijn boerderijtje
in Bomi-county, West-Liberia,
verlaten. Na dagen lopen kwa
men ze in Monrovia, tot clan ver
schoond gebleven van de strijd.
Maar niet lang, ook de hoofd
stad kreeg vanaf 5 j uni haar por
tie aan beschietingen.
Sinds augustus geldt een wa
penstilstand. Desondanks is het
leven van de Kromahs niet veel
verbeterd. Ze hebben nog een
halve zak maïsmeel. „Die kre-
gen we van een hulporganisatie
maar we weten niet goed wat we
er mee moeten doen. Ik ken het
niet, we eten altijd rijst." Een
Liberiaan heeft pas gegeten als
hij rijst op heeft. Hoe lang Kro
mah met zijn voorraadje vooruit
moet, weet hij niet.
Hij slaapt met zijn gezin onder
een tribune. Op de betonnen
banken of het veld woont nie
mand: daar spoel je weg als 's
avonds de regenbuien losbar
sten. In de catacomben en onder
de hoge doorgangen hebben
mensen slaapplaatsen gemaakt.
Je territorium is zo groot als het
stuk stof dat je op de grond legt.
Door een gat van vijftig centi
meter kruipen de Kromahs naar
hun 'kamer'. Binnen is het twee
meter diep, vier meter breed.
Alleen achterin kan iemand van
1.70 meter net staan. Een kar
tonnen muur vormt de schei
ding met de buren. Lappen stof
om op te slapen, één paar groene
plastic slippers, twee teiltjes
water, de kleren die ze aanheb
ben. Dat zijn alle bezittingen.
„Het leven is heel moeilijk. Ik
moet mijn kinderen voeden.
Hoe kan ik dat, zonder werk? Er
is nergens werk."
Als de VN nou eens snel gingen
ontwapenen, dan kon hij terug
om te zien of er nog iets over is
van zijn boerderijtje. Waar
schijnlijk niet veel, plunderin
gen waren schering en inslag.
De VN beginnen 7 december of
ficieel met de ontwapening,
maar niet direct in het hele land.
De VN-macht van 15.000 solda
ten is immers pas half februari
volledig op sterkte. En de ge
vechten zijn dan wel geluwd,
roofovervallen zijn nog aan de
orde van de dag.
Tijd
Een tribune verderop 'woont'
Rechi Sonyah (31). Met haar
moeder, vader, broers en zussen
vluchtte zij uit het noorden, uit
Nimba-county. Lurd-rebellen
en regeringsstrijders die elkaar
bestreden, kwamen de dorpe
lingen vertellen dat ze weg
moesten. Rechi draagt het haar
in tientallen vlechtjes waar uren
werk inzit. Aan tijd geen gebrek
in het stadion. Werk is er niet,
dus zitten ze him tijd maar uit in
de schaduw. Ontwapening is
hier bijna een magisch woord.
Daarna komt alles goed, dan
kunnen we naar huis, hopen ze
wellicht tegen beter weten in.
Ook Rechi weet zich geen raad
met het maïsmeel. Soms ruilt ze
het tegen zeep, dan kan ze haar
kleren wassen. Waren verkrach
tingen gemeengoed gedurende
de oorlog, vrouwen in het stadi
on zeggen zich hier redelijk vei
lig te voelen. Zelfs als er geen
mannelijke bescherming is van
een familielid,
Hawa Homo die alleen met haar
dochter en vier kleinkinderen in
het stadion zit, heeft geen angst,
wel honger. Maar ze telt haar ze
geningen: ze is net genezen van
de waterpokken. Hawa tilt haar
bloes op om de vlekjes die nog op
haar buik en borsten zitten te la
ten zien. Met dank aan de zus
ters uit het noodhospitaaltje bij
het stadion. Kleinere zaken, zo
als een malariatestje, kunnen
daar nog wel gedaan worden.
Maar voor grotere kwalen moe
ten de mensen naar de stad.
Daar staat in de wijk Sinkor het
John F. Kennedy/Rode-Kruis-
ziekenhuis. Specialisme: naast
spoedeisende hulp en moeilijke
bevallingen vooral oorlogsver
wondingen. De hulp is gratis. Er
wordt niet gevraagd of iemand
een onschuldig burger is of re
bel; het ziekenhuis hielp en
helpt zonder aanzien des per-
soons.
Dat maakte wel dat de gewon
den tijdens de burgeroorlog
eerst onderzocht werden in een
tent buiten het hospitaal. Ge
wonde strijders droegen soms
nog wapens op het lijf. „Dat wil
den we niet binnen hebben",
zegt hoofdverpleegkundige Jan
Geilings. De Nederlander, in
dienst van het Rode Kruis,
werkt hier sinds mei.
Op het hoogtepunt van de oor
log kwamen dagelijks 30 tot 40
mensen binnen, vooral met
schotwonden. Het ziekenhuis
telt 137 bedden, maar begin au
gustus lagen de patiënten in rij
en in de gangen. „De drukte is er
vanaf, maar dagelijks komen
nog vier of vijf mensen met oor
logswonden binnen, meestal
van buiten Monrovia", zegt Gei
lings. „Daardoor merk je dat er
nog gevochten wordt al is het
niet meer zo erg." Uit de stad
zelf komen vooral slachtoffers
van roofovervallen. Of ver
keersslachtoffers. „Niet gek als
je ziet hoe ze hier rijden."
Het gewone ziekenhuisperso
neel, 145 mannen en wouwen,
heeft al twee jaar geen salaris
meer gehad. Ze moeten zien
rond te komen van een kleine
toelage van het Rode Kruis. „De
collega's klagen over de kosten
van levensonderhoud want die
zijn veel hoger dan vóór de oor
log. De moraal was heel hoog
maar daalt. De mensen zijn alles
moe, de oorlog, de slechte eco
nomie", vertelt de Nederlander.
„Het werken is nu moeilijker
dan tijdens de oorlog. Toen ging
je maar door, we hadden 1500
operaties in drie maanden. Nu is
het moeilijk om te beoordelen
wat je wel en niet opneemt. Ie
mand met een tumor moeten we
wegsturen. Ons materiaal en
kennis zijn gericht op oorlogs
wonden." GPD
doorThomas Verfuss
Het Joegoslavië-Tribu-
naal wijst vandaag von
nis tegen Momir Nikolic (48),
de eerste Serviër die ooit voor
de rechter schuld heeft be
kend voor zijn rol bij de mas
saslachting van Srebrenica
in 1995.
Nikolic wordt de derde per
soon die door het VN-hof in
Den Haag in eerste aanleg
een straf krijgt opgelegd voor
de moord op duizenden mos
lims uit de oost-Bosnische
enclave. Drazen Erdemovic
en Radislav Krstic gingen
hem voor.
Erdemovic, een Bosnische
Kroaat die met de Serviërs
meevocht, werd naar eigen
zeggen als 23-jarige gedwon
gen mee te doen aan de mas
sa-executies. Hij kreeg spijt,
bekende al in 1996 schuld,
bood het tribunaal cruciale
hulp bij zijn Srebrenica-on-
derzoek en kwam uiteinde
lijk weg met vijf jaar cel. Hij
is al weer op vrije voeten.
Generaal Radislav Krstic is
de enige verdachte die tot nu
toe is veroordeeld wegens ge
nocide (volkenmoord) na de
val van Srebrenica. Hij kreeg
in 2001 46 jaar cel opgelegd.
Zijn hoger beroep diende lut
tele dagen geleden.
De inmiddels 48-jarige Mo
mir Nikolic was een onderge
schikte van Krstic. Hij ont
kende in eerste instantie alle
schuld. Maar in mei van dit
jaar bekende Nikolic plotse
ling dat hij aan de planning
en organisatie van de massa
moord had meegedaan, na
dat aanklagers en verdedi
ging tijdens onderhandelin
gen achter de schermen een
deal hadden gesloten. In ruil
voor Nikolic' inhoudelijke
schuldbekentenis lieten de
aanklagers het zwaarste
punt van de aanklacht, geno
cide, vallen.. Nikolic werd
formeel schuldig bevonden
aan etnische vervolging, een
misdaad tegen de menselijk
heid. In september trad
Nikolic op als getuige vant
aanklagers in de rechtszaal
tegen twee medeverdachte
Vidoje Blagojevic en Drag^-
Jokic. Nikolic, die chef ifa
lichtingen en veiligheids^'0
ken van de Bosnisch-Ser\v<
sche Bratunac-brigade wY!
geweest, vertelde hoe ia;
massaslachting al op 12 ji'°
1995, daags na de val vame
enclave, tot in detail was g13
pland. Tijdens de getuigene
van Nikolic werd ook pb"
bliek dat deze in eerste [Je
stantie had overdreven
zijn schuldbekentenis. T>^
dens het kruisverhoor do:i3
advocaat Karnavas bekeïil
Nikolic dat hij bepaalde dire
gen had gezegd, omdat |le
dacht dat de aanklagers fa
graag wilden horen. Op de1
manier had hij ook andeife
ten onrechte belast. le
Deze gang van zaken leidj^
ertoe dat waarnemers on€
nieuw vraagtekens zettenim
de praktijk van 'deals' tussN
aanklagers en verdedigiP1
Die wordt, naar Amerikaa'P
voorbeeld, steeds vaker gta
bruik om de zaken te bespet
digen, nu het tribunaal onds>
druk staat om zijn werk |affa
ronden. De deal tussen Fn£
aanklagers en Nikolic hou^a
in dat de aanklagers
meer dan tien a twintig ja'la
cel eisen. De verdedigd
heeft de rechters gevraaf13
het té laten bij niet meer dra
tien jaar cel. ei
)h
Tranen et
In oktober hield het triPe
naai hoorzittingen ter bep1^
ling van een gepaste str^
voor Nikolic. Die betuig'31
toen 'diepe en ernstige' sp:^r
voor de moord op duizend'10
moslims. Tijdens vragen v|er
de Argentijnse VN-rechl'ef
Carmen Maria Argibay br|el
Nikolic in tranen uit. „Haf01
niet de mogelijkheid uw u|M
form uit te trekken, weg tel'ar
pen en zich te verstoppë#e
wilde de Argentijnse wet/oc
Volgens de betraa#0
Nikolic was dat geenszini(
het geval. ANP ^er
van onze redactie binnenland
Hoe burgemeester en wet
houders de problemen in
Rotterdamse wijken willen aan
pakken, weet hij niet. Dat er wat
moet gebeuren staat vast voor
'Spangenees' Rinus van den
Heerik (47). „Ik woon al 24 jaar
in Spangen. Het was leuk, maar
nu niet meer. Vroeger keken bu
ren samen bij Bolle Bram buiten
naar voetbal en dolden elkaar
een beetje. E)at is voorbij, tegen
woordig word'je om niets neer
gestoken." r''
Tijdens de renovatie in de jaren
tachtig trokken de oorspronke
lijke bewoners weg uit Span
gen. „De illegale pensions
stroomden vol met allochtonen..
Grote groepen van hen zijn op
•zichzelf gebleven: ze trekken
naar elkaar toe, zien elkaar in de
eigen cafés en spreken de eigen
taal."
Zijn Marokkaanse maat Rabah
Kasmi (37) ziet de problemen
ook.
„Het was echt leuk om hier te
wonen. Mensen gingen met el
kaar om. Je ziet nu dat iedereen
die kan, wegtrekt. De ouderen
die weinig geld hebben blijven
achter. Ik ben Marokkaan, maar
ook Nederlander. We moeten sa
menleven, contact hebben met
de buren en de Nederlandse
wetten respecteren. Ja, integre
ren is nodig. In clat opzicht had
Pim Fortuyn gelijk: mannen en
wouwen die hier wonen moeten
de taal leren. Hoe kun je anders
omgaan met de andere bewo
ners in de straat?"
De straat in Spangen waar de
twee wonen telt zes Nederland
se gezinnen. „Als die huizen
vrijkomen, moet de woning
bouwvereniging kunnen bepa
len wie erin komt. De corporatie
krijgt veel klachten over wat er
allemaal gebeurt, maar ze kun
nen niets doen tegen de aso's",
aldus Van den Heerik.
Ruzie
„Er is hier veel ruzie, er wordt
ingebroken, mensen poepen en
plassen in de portieken, breken
brievenbussen open, galerijen
worden vernield. Ik pak een Ma
rokkaansjongetje dat iets kapot
heeft gemaakt bij zijn oor en
spreek zijn ouders aan op wat
hij heeft gedaan. Maar de ou
ders willen het niet horen", al
dus Kasmi die actief is binnen
de Marokkaanse Vereniging
Spangen.
De kinderen zijn volgens hem
het grootste probleem. „Ze zijn
niet goed opgevoed en hebben
geen respect voor anderen. Hun
ouders zijn bang voor ze. Kinde
ren dreigen de hulpverleners in
te schakelen als hun ouders ze
slaan, de mentaliteit is veran
derd. Deze jeugd heeft alleen
respect voor de politie, maar die
moet dan wel strenger optreden.
Op school voeden ze de kinderen
ook niet op. Ze moeten ze meer
aandacht geven, maar ze willen
vooral meer kinderen op
school."
De politiek moet een keertje
wakker worden, meent Van den
Heerik.
„Ze moeten wetten veranderen
zodat 'het vuil' er tussenuit kan
worden gehaald en de normale
mensen overblijven. Ze hadden
twintig jaar geleden al moeten
beginnen met mengen. Waar de
politici wonen, fluiten de vogels
en hier fluiten de kogels. Niet al
leen de blanken in deze wijk
klagen, ook Marokkanen en
TurkenWie wil hier nou wonen
alles zit op een kluitje. De galerij
boven mij wordt bewoond door
vijf gezinnen uit een familie. 'Hé
kaaskop, wanneer ga je verhui
zen. Dan kan mijn opa in die
tuin zitten', zei een buurjonge
tje pas tegen mijn vriendin."
Door de opkomst van Fortuyn
ging Van den Heerik in 2002
voor het eerst stemmen. „Mijn
vaclerzei altijd: 'Ze zeggen, stem
op mijwant dan krijg jij het be
ter. Maar ze bedoelen, stem op
mij, want dan krijg ik het be-
t,er'."
Fortuyn
Voor hij ooit van Fortuyn had
gehoord, stond deze Spange
nees al model voor Fortuyns la
tere motto 'Ik zeg wat ik denk en
ik doe wat ik zeg'. „Die kale zei
wat ik allang vond: Eerst de
kraan dicht, dan gaan dweilen."
Ook na diens dood bleef Van den
Heerik Fortuyn trouw. Hij is be
trokken bij de herdenkingen
van Fortuyn en de komst van het
Fortuyn-beeld naar de Rotter
damse Korte Hoogstraat. En hij
sloeg veel artikelen op die
rouwende mensen na de dood
van de politicus achterlieten bij
het stadhuis aan de Coolsingel
en Fortuyns Palazzo di Pietro.
„Of Pim de problemen in de ou
de wijken had kunnen oplossen?
Het is natuurlijk niet in twee
jaar te veranderen, maar er was
wel wat gebeurd. Er zou open
lijker over problemen zijn ge
praat, ook over problemen met
allochtonen." ANP
door Ans Bouwmans
Amerika is dé supermacht,
dat weet iedereen. En de
Verenigde Staten blijven ook
een supermacht, alhoewel één
die zijn invloed ziet afnemen,
zegt Charles Kupchan. „Decen
nia lang liepen alle wegen via
Washington. Dat is niet langer
zo. Er is een andere weg: via Eu
ropa. Toegegeven, die is kronke
lig en niet best geplaveid. Maar
er komt een alternatief aan",
zegt de politicoloog en schrijver
van 'Het einde van het Ameri
kaanse tijdperk', dat vorige
week in Nederland is versche-
Ziet hij de intern vaak zo ernstig
verdeelde Europese Unie dan
als een machtsblok dat gelijk
waardig kan worden aan de VS?
Nee, dat gaat te ver, zegt Kup
chan die hoogleraar is aan de
Georgetown Universiteit in
Washington. „Ikzie geen wereld
met twee polen ontstaan, meer
een van anderhalf. Een Europa
dat militair gezien onderge
schikt is aan de VS, maar wel
slagkracht heeft en een tegen
wicht kan bieden", zegt hij in
zijn werkkamer bij de Council
on Foreign Relations, een onaf
hankelijke denktank over bui
tenlandbeleid in de Amerikaan
se hoofdstad. „Je ziet nu al meer
en meer dat Europa zijn eigen
koers Vaart, onafhankelijk van
de VS."
Het duidelijkste voorbeeld is
natuurlijk Irak. Europa kon de
oorlog niet stoppen, maar het
verzet van Frankrijk en Duits
land in de VN-Veiligheidsraad
heeft een enorm effect gehad.
„Dat heeft het de VS verschrik
kelijk moeilijk gemaakt hulp te
krijgen in de wederopbouwfa-
se." De EU is gespleten inzake
Irak, met Groot-B rittannië,
Spanje, Italië en Nederland die
zich achter Amerika opstellen.
„Ik denk dat die scheuring
heelt, en heel wat vluchtiger zal
blijken te zijn dan de breuk tus
sen de EU en de VS. De steun
was vooral ingegeven door de
wens de Atlantische alliantie en
de Navo overeind te houden."
Volgens Kupchan is de alliantie
tussen de VS en Europa in zwaar
weer terechtgekomen en ziet de
toekomst er niet best uit. De da
gen van de VS als grote be
schermheer van Europa zijn
voorbij. „Europa moet wakker
worden, zich realiseren dat
e'T^R y0o
With US b
OR y°Uaóc
Tr„W,THTH*
£RROlt,ST§
Twee demonstranten verkleed als president Bush en de nieuwbakken gouverneur Schwarzenegger van
Californië betogen tijdens de OVSE-bijeenkomst in Maastricht tegen de oorlog in Irak. Europa kon de
oorlog niet stoppen, maar het verzet van Frankrijk en Duitsland in de VN-Veiligheidsraad heeft een
enorm effect gehad. foto Fred Ernst/AP
Uncle Sam vertrekt." De VS
roepen de EU al jaren op haar
defensie te versterken, maar te
gelijkertijd toont Washington
zich huiverig over Europese
plannen voor een zelfstandig le
ger. Europa moet zijn militaire
zwakte aanpakken, meent Kup
chan. Dat kleine landen als Ne
derland huiverig zijn voor do
minantie door Frankrijk en
Duitsland, is jammer maar he
laas. „Ze zullen niet veel keus
hebben."
Leiderschap
Volgens Kupchan zijn er twee
oorzaken voor het einde van het
Amerikaanse tij dperk, waarvan
we nu het begin meemaken.
„Bevriende naties keren zich
van ons af, door ons gedrag,
door de kwaliteit van ons leider
schap." En in de VS zelf is heel
wat minder animo om de be
schermheer van de wereld te
spelen. „Er is een neiging tot
isolationisme in dit land - ook al
zichtbaar onder Clinton - die de
overgang versnelt naar een we
reld waarin de VS niet langer in
alles dominant zijn." Het anta
gonistische optreden van presi
dent Bush heeft dat tempo ver
hoogd, meent Kupchan. De ont
wikkelingen in Irak zullen lei
den tot toenemend isolationis
me, verwacht hij. „In het mid
den van Amerika - het electo
raat van Bush - zi tten de mensen
die zich nu afvragen wat we in
vredesnaam in Irak aan het
doen zijn." Ook is er onbegrip
voor anti-Amerikaanse protes
ten in westerse landen en de on
wil van bondgenoten om de VS
in tij d van nood (zoals in Irak) te
hulp komen. „Ook dat is een sti
mulans om zich terug te trekken
van het wereldtoneel."
Het scenario van Kupchan
strookt niet met de grootse bui
tenlandvisie die president Bush
een paar weken geleden schil
derde: een voorwaartse strate
gie om vrijheid en democratie te
brengen in het Midden-Oosten.
„Ik ben daar cynisch over en zie
dat helemaal niet gebeuren. Dat
is alleen in abstracte zin onze
strategie. In de praktijk gaan we
niet onze banden verbreken met
landen als Saoedi-Arabië. Het
brengen van democratie is ge
woonweg het enige argument
dat Bush nog over heeft om de
oorlog in Irak te rechtvaardi
gen."
Politiek debat
Kupchan vindt een minder am
bitieuze buitenlandpolitiek van
de VS heel gezond en ziet alleen
een probleem als Amerika zich
overhaast uit Irak terugtrekt.
Hij was tegenstander van de
oorlog en meent dat er deson
danks twee goede dingen uit
voortgekomen zijn, „Er is weer
een politiek debat op gang ge
komen in de VS. Dat was na 11
september helemaal stilgeval
len. En het heeft Bush en zijn
club weer met beide benen op de
grond gezet. Bush zit onmisken
baar in grote problemen in Irak.
En dat is een koude douche voor
de neoconservatieven die aan
drongen op regimeverandering.
Het zal Bush huiverig maken dit
nog een keer te herhalen in Sy
rië, Iran of een ander land."
GPD
NIEUW-GUINEA - Indonesië
stelt een bureau in dat pogin
gen moet ondernemen om Ne
derlands Nieuw-Guinea bij
Indonesië in te lijven. Austra
lië overweegt stappen op in
ternationaal niveau. Het land
wil de rust bewaren in het Au
stralische deel van Guinea,
VROUWENPOLDER - Vrou
wenpolder krijgt een nieuw
gemeentehuis en dorpshuis.
Het huidige gemeentehuis, een
voormalig schoolgebouw,
wordt niet langer representa
tief geacht vanwege het toege
nomen vreemdelingenverkeer.
Een naastgelegen pand wordt
het nieuwe onderkomen voor
de ambtenaren. Het oude ge
meentehuis gaat dienstdr
als dorpshuis. Totale koj j
voor verbouwing en verf
zing bedragen 70.000 gul(J(
De Nederlands Hervorö
Kerk uit omstreeks 1500 wtr
gerestaureerd. Het pand
keert in desolate toestand] 1
binnenmuren worden melK]
lef oonpalen gestut.
LK
PAKISTAN - De Sowjet-l|ie
protesteert tegen de vestifao»
van een Amerikaanse militior
basis in Pakistan en hetijn
trekken van Pakistan bij;en
militair blok tegen de Sow
Unie. Zowel de Verenigde ï)e
ten als Pakistan ontkenud
dat er onderhandelingen aai
over een luchtbasis of pactier
-ecl
-Wi
hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315500
Fax (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissïngen:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 264
4380 AG Vlissingen
Tel. (0118) 493000
Fax: (0118) 493009
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel (0115)645769
Fax. (0115) 645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail; redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Dnternet: www.pzc.nl
[Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mall; web@pzcml
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden:
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een ]gC]
toeslag)
per maand; 19,45
per kwartaal: 56,60
per jaar: €217,00
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Iele
veg
ier
;eti
oer
;ea<
ivei
leic
IJ C
en.
Ie v
nisl
7ur
)e 1
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voüPS;
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuic
maandag t/m vrijdag 1,20
zaterdag: €1,70
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTVi
rC
Bankrelaties
ABNAMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
in
m
AK
O Of
eg<
ale
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezef,asl
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kanto'
zondag: van 16.00 lot 18.00 uur
Tel. (0113) 315555 >olï
Fax (0113) 315549 art
Personeelsadvertenties:
Tel: (0113)315540 rb
Fax (0113) 315549 pr,
Rubrieksadvertenties (kleintjngt
Tel. (0113)315550
Fax:(0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0113) 315520
Fax: (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax: (0114)372771
Internet-www.pzc.nl/adverteren
:ocr
an
jver
Iet
jver
sch'
iide
lar
Auteursrechten voorbehouden taal
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-eoneern. DcSnJ
u aan ons verstrektegegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voo:„j,
ze (abonnementen)administrat ie en om u te (loten) in formeren over voor u relevante dienstr
producten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig gesgnic
teerde derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melde,
PZC, afdeling lezersservice, Postbus 3229.4800 MB Breda. -1-3 c
Behoort tot LUGQEflEr
./at
hef
-che
