Nemo heeft lekker vaart
Krezip recht naar kippenvel
K
Wyclef Jean hitgevoelig
Nije Kast klinkt goed
Welkome invasie uit VS
Gapen bij Britney Spears
Amexicaans dansen
Kylie wint
woensdag 26 november 2003
Clownsvis
Scène uit Finding Nemo
De beste beslissing die de
firma Disney het afge
lopen decennium nam, was
het binnenhalen van het be
drijfje Pixar. Deze verzame
ling computerpioniers en
creatievelingen boekte op
merkelijke kassuccessen met
de geheel digitaal vervaar
digde animatiefilms 'Toy
Story' en 'Monsters Inc.'. En
passant ontketenden ze
daarmee een nog steeds
voortgaande revolutie in de
animatiewereld, die zich
laat vergelijken met de in
troductie van de lange te
kenfilm door Walt Disney.
In klassiekers als 'Sneeuwwit
je' (1937), 'Dombo' (1941) en
'Bambi' (1942) verkenden
Disney en zijn getalenteerde te
kenaars destijds in ongekend
hoog tempo de mogelijkheden
van de animatiefilm. Films met
getekende karaktertjes bleken
niet alleen grappig te kunnen
zijn zoals de cartoons van Mic
key Mouse dat waren, maar ook
spannend, romantisch en zelfs
diep tragisch - denk alleen maar
aan de dood van Bambi's moe
der. De openingsscène van Fin-
ding Nemo, waarin de moeder
van de hoofdpersoon het leven
laat bij een wanhopige poging
haar kroost te beschermen te
gen een roofvis, doet in zijn
hartverscheurende wreedheid
sterk denken aan 'Bambi'. Al
leen zijn de hoofdpersonen nu
geen hertjes die door handge
schilderde tafereeltjes dartelen,
maar visjes die rondzwemmen
in een overtuigende driedimen
sionale waterwereld.
De rijke detaillering van de le
vensvormen op de zeebodem is
indrukwekkend. Nog imposan
ter zijn de doordachte ruimtelij -
ke effecten, zoals de breking van
het zonlicht door het water en
de spiegeling van de wanden in
het aquarium, waarin de jeug
dige clownsvis Nemo belandt
nadat hij gevangen is door een
menselijke duiker. De voor klei
ne visjes (en ook voor hele kleine
toeschouwertjes) tamelijk
angstaanjagende grootsheid
van de oceaan komt fraai tot ui
ting doordat allerlei bedreigin
gen eerst alleen als schimmige
silhouetten zichtbaar zijn, om
pas op het laatste moment in
volle omvang op te duiken. Hoe
wel de mensen van Pixar graag
mogen wijzen op het belang van
een goed verhaal, is dat niet het
opmerkelijkste aan Finding Ne
mo. Nemo wordt ontvoerd en
probeert te ontsnappen uit het
aquarium, terwijl zijn neuroti
sche vader Marlin verschillende
angsten moet overwinnen wan
neer hij zijn zoon gaat zoeken in
verschillende uithoeken van de
oceaan.
De op zichzelf niet opzienba
rende zoektocht is evenwel zeer
amusant uitgewerkt, dankzij
een stoet kleurrijke (neven-)
personages. Alleraardigst zijn
bijvoorbeeld de drie zeeroofdie
ren die onder aanvoering van
een haai proberen af te kicken
van het eten van vissen, in een
naar de Anonieme Alcoholisten
gemodelleerd zelfhulpgroepje.
De show wordt gestolen door de
blauwe vis Dory, die Marlin ver
gezelt op zijn avontuurlijke
zoektocht. De rake grappen die
voortvloeien uit Doiy's extreme
vergeetachtigheid zijn een
toonbeeld van goed geschreven
komedie. De hilarisch warrige
teksten van Dory - in de Engels
talige versie onnavolgbaar ver
tolkt door rascomédiènne Ellen
DeGeneres - zouden ook prima
passen in een traditionele te
kenfilm, maar komen des te be
ter tot hun recht door de vaart
waarmee het technische en ar
tistieke hoogstandje Finding
Nemo naar zijn vrolijke ontkno
ping dendert.
Fritz de Jong
Finding Nemo: Regie: Andrew
Stanton en Lee Unkrich. Met de
stemmen van: Albert Brooks,
Ellen DeGeneres, Willem Da-
foe, Geoffrey Rush. Nederland
se versie met de stemmen van
Jasper Sohier, Jeroen van Ko-
ningsbrugge, Annick Boer,
Huub Stapel. De film draait in
de grotere bioscopen.
Krezip tijdens het concert That'll Be Unplugged in Tilburg.
foto Ralph van de Lisdonk/GPD
Een warm kampvuurtje,
dansende vlammen, een
kille zomeravond. Het zou de
ultieme setting zijn voor een
akoestisch optreden van
Krezip. Wegdromen bij de
melodieuze songs, bij de in
nemende gitaarpartijen en
bij de stem van Jacqueline
Govaert. Een stem die galmt,
die soms knarst en een enke
le keer raakt aan jazz.
Zoveel privé-genoegen is
voor de fans van het Til-
burgse zestal vanzelfsprekend
niet weggelegd. Komende we
ken toert de band met een (semi
)akoestische set langs diverse
zalen en schouwburgen in Ne
derland en België. Volgende
week donderdag staat de band
in het Arsenaal in Vlissingen.
Afgelopen zaterdag trapte de
band af in Tilburg, voor een uit
verkocht 013.
Een thuiswedstrijd die voor het
zestal de nodige zenuwen met
zich meebracht. Misplaatste ze
nuwen, want met zoveel bijval -
het enthousiasme van het pu
bliek nam gedurende het ander
half uur durende optreden nooit
af - moet 013 voor de band ge
voeld hebben als het spreek
woordelijke warme bad.
En niet onterecht. Werd het ver
schijnen van de dvd That'll Be
Unplugged door een enkeling
bestempeld als overbodige her
halingsoefening, live laat Kre
zip een ander gezicht zien.
Naast een sterke uitvoering van
Christina Aguilera's Beautiful
(gezongen door Govaert is die
tekst zó waar) waagde de band
zich ook aan Four Seasons In
One Day van Crowded House.
Bescheiden aangekondigd door
Govaert, die terecht opmerkte
dat je sommige nummers beter
niet kunt coveren. Maar net als
de broertjes Finn, sloegen de
zusjes Govaert er zich moeite
loos, door heen.
Nog opvallender dan deze co
vers waren de nieuwe nummers
die Krezip liet horen. In drie
songs liet de band horen dat de
koek nog niet op is. Het nieuwe
werk sloot in 013 moeiteloos
aan bij het eerdere repertoire,
maar ontwikkeling was hoor
baar. Minder spelen met voor
spelbare dynamiek, in een rech
te lijn naar kippenvel; Krezip
kreeg het voor elkaar.
Nou heeft Krezip 'unplugged'
sowieso een hoog kippenvelge
halte. Sommige nummers kwa
men in een akoestische uitvoe
ring beter uit de verf. En ook de
rust, de intieme sfeer die de
band creëerde was aangenaam.
Niet alleen het publiek, ook
drummer Thijs Romeijn, bassist
Joost van Haaren, gitarist Tho
mas Holthuis, toetsenist Anne-
lies Kuijsters en gitarist Anne
Govaert werkten het optreden
zittend af. Een beetje onwennig
misschien, want een enkele keer
('All Unsaid, In Her Sun') had
den de zes zichtbaar moeite zich
in te houden. Maar de ontlading
die zo bij Krezip past, bleef uit.
Vooral Govaert maakte dit ge
mis goed met een behoorlijke
portie humor en kwetsbaarheid.
Beide bereikten een hoogtepunt
in het jazzy That'll Be Me, waar
in de bandleden om beurten de
vocalen voor rekening namen.
Daaruit sprak ook een gezonde
portie relativeringsvermogen,
die de plaats van jeugdige onbe
zonnenheid heeft ingenomen.
Als een charmante overlevings
strategie.
Paul Geerts
Concert Krezip: That'll Be Un
plugged - donderdag 4 decem
ber om 20.15 uur in het Arsenaal
Vlissingen. Twee dagen eerder
speelt de band in Gent.
ylie doet erg haar best om
Madonna's rol over te ne
men.
Nu Kylie op nummer één is bin
nengekomen met haar single
'Slow' is Madonna niet meer de
langst heersende popkoningin
van Groot-Brittannië. In febru
ari 1988 was 'I should be so
lucky' Kylies eerste Britse top-
notering. Nu, vijftien jaar en ne
gen maanden later, is er dus
haar meest recente nummer
één-hit.
Eerder dit jaar verscheen de
wat overbodige verzame
laar Greatest Hits van The Fu-
gees. Sinds het uiteenvallen van
dit succesvolle trio heeft de op
Haïti geboren rapper en song
schrijver Wyclef Jean het bij
zonder druk. Als een van de hip
ste producers van het moment
werkte hij onlangs bijvoorbeeld
nog met mannen als R. Kelly en
Willie Nelson. Toch is The Prea
cher's Son - opvolger van 'Mas
querade' uit 2002 - veel meer
dan een gemakkelijk tussen
doortje. Alleen al de gastenlijst
is indrukwekkend, zoals ge
bruikelijk bij de veelzijdige
Jean: Carlos Santana, Buju
Banton, The Edge (U2), Wayne
Wonder en leading lady Missy
Elliott (Party To Damascus) zijn
er slechts een paar. Het levert
een onderhoudende cd vol hit
potentie op, die ondanks de gro
te diversiteit (van reggae en
R&B tot pop en hiphop) met
speels gemak door de pas 31-ja-
rige Jean bij elkaar wordt ge
houden.
Peter van der Heide
Wyclef Jean: The Preacher's Son
- Clef/J Records/BMG, 65.20
De doorstart van De Kast
wordt een moeilijk verhaal.
Niet omdat de band met het ver
trek van zanger Syb van der
Ploeg en drummer Nico
Outhuij se nou zoveel aan kwali
teit heeft ingeboet, integendeel
zelfs, maar vooral omdat de
groep het belangrijkste boeg
beeld is kwijtgeraakt. Muzikaal
gezien heeft de Friese band er
nog nooit zo goed voorgestaan
als vandaag de dag. De Gro
ningse topdrummer Fokke de
Jong werd overgenomen van
Normaal en zanger Jan Tekstra
is niet alleen een begenadigd
liedjesschrijver (onder meer
voor Marco Borsato), hij zingt
ook een stuk beter dan zijn
voorganger. Maar ja, kwaliteit
is niet het enige dat telt in Ne
derland Muziekland. Het is dus
vooral de vraag of de (bijna)
veertigers van De Nije Kast in
staat zullen zijn het 'oude' pu
bliek te behouden en tegelijker
tijd een nieuw publiek aan te
spreken. Dat zou geen probleem
moeten zijn met instant-hits als
'Alles Is Anders' en 'Pure Lust'.
Maar leg dat maar eens uit aan
onze vaderlandse diskjockeys.
Martin Groenewold
De Nije Kast: De Nije Kast -
Coast to Coast, 51.03 min.
Transatlanticism is de vierde
plaat van Death Cab For
Cutie, een band die in de Ver
enigde Staten al honderddui
zend platen verkocht met avon
tuurlijke en melodieuze pop. In
Europa is het viertal nauwelijks
bekend, maar deze plaat doet
zijn naam eer aan. Death Cab
For Cutie reikt over de oceaan
en veroorzaakt enige opschud
ding onder de popliefhebbers in
ons kleine landje. Terecht: dit is
een plaat die nationale trotsen
als Daryll-Ann en Johan met ge
bogen hoofden terugstuurt naar
de oefenruimte. Zo sfeervol,
spannend, puur en intens klon
ken zij nooit. Death Cab For Cu
tie combineert de sprankelende
melodieën van de Britse pop met
de spanning van de Amerikaan
se indierock. Transatlanticism
brengt ons het beste van twee
werelden. Onweerstaanbare
paapaa-koortjes (Sound Of
Death Cab for Cutie
Transatlantics^*»
Settling), zinderende explosivi
teit (We Looked Like Giants),
bitterzoete melodieën (Tiny
Vessels) en adembenemende
spanningsopbouw (Transatlan
ticism). Een zeer welkome inva
sie van overzee.
Maaike Borst
Death Cab For Cutie: Transat
lanticism - Munich
In de clip bij de single 'Me
Against The Music' speelt
Madonna het nagejaagde ide
aal, dat in lucht oplost als je het
eindelijk kunt aanraken. En in
de bio bij haar vierde album In
The Zone prijst juffrouw Spears
haar idool tot vervelens toe de
hemel in.
Het is duidelijk: Britney wil de
nieuwe Madonna worden.
Maar, zo geeft ze zelf toe, dat is
misschien een beetje prematuur.
Inderdaad. Spears mag het sta
dium van kirrende bimbo dan
voorbij zijn, de songschrijver-
kwaliteiten, de visie en het raffi
nement van haar voorbeeld
heeft ze (nog) lang niet. Zo blij
ven Britneys flirts met hiphop,
bubbling, dance en oosterse
muziek voornamelijk overeind
dankzij de inspanningen van
zangers, producers en mede
componisten als R. Kelly, Cathy
Dennis, Moby en Red Zone. En
werken haar pogingen om de ge
rijpte zangeres uit te hangen op
de gaapspieren. Gelukkig laat
ze in het cd-boekje weer uitge
breid haar navelpiercing be
wonderen.
Rob Broere
Britney Spears: In The Zone -
BMG, 53.57 min.
Accordeonist Flaco Jimenez
is niet alleen een van de be
kendste, maar al jaren ook een
van de beminnelijkste ambassa
deurs van de conj untoHet is de
ze op Europese polka en wals
gebaseerde dansmuziek uit de
grensstreek van Texas en het
noorden van Mexico (Tex-Mex)
waarmee de familie Jimenez
naam maakte. Behalve bijdra
gen aan platen van bevriende
muzikanten als Ry Cooder,
Doug Sahm en Ibrahim Ferrer
levert Jimenez ook regelmatig
een cd onder eigen naam af. De
elf uitvoeringen op het met bo
lero, ranchera en cumbia gevul
de, mooi traditioneel gehouden
Squeeze Box King (El Rey Del
Acordeón), werden voor het
eerst allemaal door de 64-jarige
zelf geproduceerd. Alleen de
opener is wat flauwtjes, de over
bekende polka 'En El Cielo No
Hay Cerveza'. „In de hemel is
geen bier", klinkt het zowaar in
de Nederlandse taal. En daar
mee onderstreept Jimenez nog
maar eens dat hij een speciale
band heeft met dit kikkerland
je.
Peter van der Heide
Flaco Jimenez: Squeeze Box
King - Compadre/Sonic Rende
zvous, 34.19 min.
