Eén speelkwartier in
negen afleveringen
Blondie overleeft de jaren
spa
Spss
The Strokes zijn spannender
Chicks staan hun mannetje
Gedrenkt in enorme galm
Rechter rapt vrijspraak
woensdag 22 oktober 2003
:V,
rrw if/h
,wffi
#..,J
A
No Doubt maakt
verzamel-cd
Dansers zoeken kicks
Kicks. Dat is de naam van
een dansvoorstelling
voor jongeren vanaf twaalf
jaar, zondag in de Stads
schouwburg van Middel
burg. Eigenlijk is het een
programma met verschillen
de optredens, verzorgd door
drie dansgezelschappen en
het dj team Wax Wankers. Er
zitten elementen in van
streetdance, breakdance,
hiphop, skate dance, martial
arts, capoeira, danstheater
en andere vormen van mo
derne dans.
In totaal zestien dansers gaan
op zoek naar de ultieme kick.
Ieder kan dat op eigen wijze er
varen. Voor de één is het een mo
ment waarop je moet stoppen,
omdat j e anders te ver gaatVoor
de ander stroomt dan net genoeg
adrenaline door de aderen om
de sensatie van intensief leven
te ervaren. Het moment waarop
alles zo hard gaat, dat de leegte
achter wordt gelaten en saai
heid is opgelost.
De drie dansgezelschappen zijn
de skatedansgroep ISH van
Marco Gerris, danstheater AYA
van Wies Bloemen en dansthea
ter De Meekers van Arthur Ro-
senfeld. Het programma begint
om 19.00 uur.
De Belgisch-Filipijnse Marco
Gerris (28), voormalige we
reldkampioen freestyle-ska-
ten, krijgt nog steeds een kick
van skaten, maar ook van vlie
gen.
Ondanks zijn hoogtevrees heeft
hij zich eens gewaagd aan bun-
geejumpen. „De eerste twee se
conden dat je naar beneden valt
heb je vreselijke spijt. Ik deed
het bijna in mijn broek van
angst. Daarna kun je genieten.
De volgende drie dagen leefde ik
in een roes."
Hij combineert breakdance met
tapdansen op skates en stunten
op halfpipe. Met alleen virtuoze
kunstjes neemt hij echter geen
genoegen. In zijn voorstelling
bevinden vier dansers zich in
een mysterieuze omgeving. Ze
voelen zich gemanipuleerd door
iets bovennatuurlijks. Drie dj's
zijn er als een soort opperwe
zens. De dansers weten niet hoe
en waarom ze daar terecht zijn
gekomen. Ze hebben ondanks
alle verschillen een overeen
komst. Hun laatste kick was er
net eentje te veel.
Arthur Rosenfeld (51) zoekt de
schaduwzijde van kicks. Hij
kent de spanning van gevaar,
beklom riskante bergen zonder
goede voorbereiding. „Dan
stond ik op de top, maar kon met
geen mogelijkheid meer naar
beneden. De afgrond gaapte en
elke stap kon fataal zijn."
Hij gelooft niet in kicks als kort
Een danseres van ISH vertoont haar kunsten
-■ A*s- sjmm 1S23 n
lil
WÊm
foto Ben van Duin
zichtige, snelle bevrediging.
„Daar heb je niets aan in het le
ven. Misbruik van anderen of je
zelf ligt op de loer.Zijn voor
stelling speelt zich af in een
schemergebied waarin zijn dan
sers zijn beland na slecht afge
lopen stunts. Ze staan voor de
keus: „Keren ze terug naar het
leven of niet.
Wies Bloemen (46) haalde haar
kicks vroeger uit avontuurlijke
reizen. In haar eentje lifte ze
door de Sinaï-woestijn. Zij
houdt van tegendraads dans
theater met humor, vaak ruig en
woest.
Haar teksten zijn prikkelend
doorspekt van straattaal. Zij
zoekt het gevaar en het risico in
de dynamiek van het dansen.
Hoe kun je door het theater vlie
gen? Wat doet angst met je? Kan
hiphop gecombineerd worden
met de klassieke muziek van een
componist zoals Sjostakovich?
Bloemen: „Het kan ook een kick
geven wanneer je bij een hoop
stress juist niet gillend gek
wordt. Ook stilte kan veel adre
naline oproepen."
Hans Tabbers
Kicks, met AYA, ISH en De
Meekers. Stadsschouwburg
Middelburg, zondag 19.00 uur.
Probeer maar eens dertig
uitgelaten kinderen voor
de camera vijf weken lang,
dag in dag uit, keer op keer
exact hetzelfde te laten
doen. Voor die taak stond re
gisseur Simone van Dussel-
dorp, bij de opnamen van de
nieuwe kinderdramaserie
Geheimen van het School
plein.
De negen afleveringen van de
VPRO-serie, die naar ver
wachting in februari op televi
sie verschijnt, gaan allemaal
over één en hetzelfde speel
kwartier op het plein van een
basisschool in een grote stad. In
elke aflevering wordt alles wat
er op het schoolplein plaats
vindt door de ogen van een an
der kind bekeken. De kijker ziet
daardoor bij elke aflevering een
herhaling van alle gebeurtenis
sen, maar steeds gezien vanuit
een ander standpunt.
Van Dusseldorp, die de serie ook
schreef, putte uit haar eigen
herinneringen. „Ik vond het
speelkwartier vroeger altijd het
spannendste moment van de
dag.Het schoolplein, daar ge
beurt het allemaal, weet Dussel
dorp: verliefdheden, vechtpar
tijtjes, pesterijen, stoer doen.
Ieder kind beleeft het speel
kwartier volgens haar weer an
ders. Voor de een is het het leuk
ste moment van de dag, de ander
kijkt er huizenhoog tegenop.
De verhaaltjes die een afleve
ring beslaan: een meisje is hevig
verliefd op een jongen, een jon
gen doet mee aan een wedstrijd
ver plassen, een ander rent rond
met een condoom, die hij in de
bosjes heeft gevonden.
De 12-jarige Anouk Kleykamp
speelt het meisje dat tegen haar
wil in verliefd wordt. Ze vond
het wel even lastig om dit te ac
teren. „Ik kende die jongen eerst
helemaal niet, en moest hem
heel lang verliefd aankijken."
Sander van de Merwe (16) is de
stoerste jongen van het school
plein. „Ik moet mensen af kaffe
ren en dat soort dingen."
Als er 'actie' wordt geroepen op
de set stormen de kinderen jui-
i
''t f 'Ij,
JAj
ik
t
f
Scène uit de VPRO-serie Geheimen van het Schoolplein.
foto Leendert Jansen
chend en schijnbaar chaotisch
het schoolplein op. Een jongetje
botst tegen iemand op, een
meisje lacht hem uit, een ander
meisje neemt met een vriendin
netje een hoekje van het plein in,
om daar op één been te gaan ba
lanceren. Bij de tweede, derde,
en vierde keer dat het comman
do actie klinkt herhaalt zich
exact hetzelfde tafereel: het
jongetje botst op precies dezelf
de manier tegen diegene voor
hem, wordt uitgelachen, etc.
Van Dusseldorp blijkt zich be
hoorlijk wat op de hals te heb
ben gehaald met haar idee van
negen afleveringen die allemaal
als puzzelstukjes in elkaar val
len. ,Het was vooral in het begin
heel ingewikkeld, een soort wis
kunde. Maar nu weet iedereen
wel wat hij moet doen", zegt ze.
De kunst is om er bij de opna
men van elke aflevering voor te
zorgen dat de achtergrond
klopt, en iedereen exact hetzelf
de doet op exact dezelfde plek.
Aan tafel met cameraman Je
roen de Bruin puzzelde Van
Dusseldorp - met behulp van
Playmobielpoppetjes - met de
camerastandpunten en plekken
waar de kinderen moesten
staan. Tijdens de opnamen
wordt een stapel plattegronden
geraadpleegd, met stippellijn
tjes en pijltjes die de looproutes
van de jonge acteurs weergeven.
Pittige typetjes, daar had de re
gisseur om gevraagd bij het cas
tingbureau. Op de set schreeu
wen twee kinderbegeleidsters
hun kelen schor om de jonge ac
teurs stil te krijgen voor de op
namen. Opnameleider Hans
Groenwold drukt de kinderen
op het hart dat ze 'nooit, maar
dan ook nooit' bij de rails achter
de camera moeten komen, want
dat is gevaarlijk. Als een came
ra-assistent zich bij de rails
achter de camera opstelt, werpt
een mollig, donker jongetje hem
een strenge blik toe: „Wat zei
den we nou? Nooit, nooit aan de
achterkant van de camera ko
men!zegt het jongetje verma
nend.
Mischa de Bruijn
Zestien jaar zat er tussen het
zesde en het zevende album
van Blondie. De Amerikaanse
band, in de jaren zeventig een
van de populairste vertegen
woordigers van de new wave
/punk-stroming, was plotseling
terug met de hit Maria en de be
slist niet onaardige cd No Exit.
Vervolgens was het opnieuw
vier jaar stil rond de in 1945 ge
boren (voormalige) vamp Debo
rah Harry.
Tot nu dan. Want The Curse Of
Blondie zal zeker niet geruis
loos in de uitverkoopbakken be
landen. Met nog altijd Chris
Stein als belangrijkste liedjes
schrijver, heeft de groep een pri
ma plaat afgeleverd. In bijna
zeventig minuten horen we op
vallend rauwe rock (Last One In
The World), lichtvoetige reggae
(Background Melody) en typi
sche jaren tachtig-pop (The
Tingler, Undone). Met name in
de album versie van de single
Good Boys lijkt de tijd te heb
ben stilgestaan. Zelfs de schit
terende hoesfoto is geen bewijs
van het tegendeel.
Blondie speelt op 3 november in
De Oosterpoort, Groningen.
Martin Groenewold
Blondie, The Curse Of Blondie
(Phasm 8/Epic/Sony)
Speelduur: 69.28 min.
Al maanden wordt druk ge
speculeerd over Room On
Fire, het tweede album van The
Strokes. De New Yorkers wer
den twee jaar geleden binnen
gehaald als 'redders van de
rock-'n-roll', en dat schept ver
wachtingen. De druk op hun
jonge schoudertjes moet enorm
geweest zijn. Maar ze zijn ge
slaagd voor de test.
Aan het kenmerkende Strokes-
geluid - nonchalante deuntjes,
heldere rammelgitaartjes en ge
smoorde scheurzang - is weinig
veranderd. De songs hebben al
leen meer franje gekregen, in de
vorm van breaks en frivole gi
taarsolo's.
Dat maakt ze minder direct,
maar ook spannender. Want la
ten we wel zijn, het muzikale be
reik van The Strokes was op Is
This It niet zo heel groot. Tegen
over een aantal nummers die
ook op die plaat hadden kunnen
staan, stellen ze echter Automa
tic Stop en Between Love Ha-j
te met hun prima verteerbare
reggaelijntjes, het trage, rokeri
ge Under Control en The Way It
Is, hun meest opzwepende rock
nummer tot nu toe. En die ma
ken Room On Fire tot een waar
dige opvolger.
Rob Broere
The Strokes Room, On Fire
(BMG) Speelduur: 33.07min.
Ze ontwerpen kleren, schil
deren, maken grafische ont
werpen voor magazines en vor
men en passant een elektronisch
poptrio. Je zou bijna denken dat
de Chicks On Speed echt aan de
amfetamine zijn. Hoe het ook
zij, hun derde album 99 Cents is
een vrolijke aanklacht tegen de
consumptiemaatschappij
Waarvan ze zelf overigens met
volle overgave deel uitmaken,
getuige de T-shirts, rokken, tas
sen en boeken die ze in het cd-
boekje te koop aanbieden. De
dames krijgen op 99 Cents assis
tentie van onder anderen Miss
Kittin, Peaches en Tom Tom
Club's Tina Weymouth (in de
knallende danceversie van Wor
dy Rappinghood). Maar ook ge-
drieën staan ze hun mannetje.
De mix van house, electro, pop
en hiphop is strakker dan ooit
geproduceerd en verveelt eigen
lijk geen seconde. 'I'm not crazy
'bout money, but I like what it
can do', zingen de chicks lijzig in
het titelnummer. Op naar een
kwartetje met Madonna, dan
maar?
Rob Broere
Chicks On Speed, 99 Cents
(Chicks On Speed Records/Pias)
Speelduur: 53.57 min.
Aan één ding herken je My
Morning Jacket meteen: de
enorme galm waarin het totale
bandgeluid is gedrenkt. De fal
set van zanger en spil Jim James
verdrinkt er bijkans in. Het is
het handelsmerk van de alter
natieve countryrockers uit
Louisville, Kentucky. Ook op de
derde cd It Still Moves borduren
de mannen voort op het in Ne
derland onverwacht succesvol
le debuut The Tennesse Fire van
vier jaar terug. Veel dromerige
en lang uitgesponnen nummers,
vaak meer dan zeven minuten.
Ze staan bol van verlangen en
roepen gevoelens van eenzaam
heid op. Soms werkt de vlakke
productie eenvormigheid in de
hand, maar op de beste momen
ten is My Morning Jacket een
heerlijk ongecompliceerd, rus
tig rockend vijftal dat Neil
Young eeuwig dankbaar moet
zijn.
Zondag 2 november begint My
Morning Jacket in het Gronin
ger Vera aan een Europese tour
nee, een dag later staat de band
in Amsterdam.
Peter van der Heide
My Morning Jacket, It Still Mo
ves (RCA/BMG)
Speelduur: 71.50 min.
Eminem is onlangs vrijge
sproken van de zoveelste
aanklacht aan zijn adres, maar
dit keer op een heel originele
manier. De Amerikaanse rech
ter Deborah Servitto wees een
klacht af van een man die zegt
dat hij in een lied van Eminem
wordt beledigd. De rechter mo
tiveerde haar uitspraak geheel
in stijl, namelijk rappend.
De 32-jarige DeAngelo Bailey
eiste een forse schadevergoe
ding wegens smaad. In het num
mer Brain Damage zingt Emi
nem over schoolgenoot Bailey
die hem op school met zijn hoofd
tegen een urinoir sloeg. Bailey
vindt het onterecht dat hij als
een bullebak wordt afgeschil
derd en vertelde dit in de rechts
zaal. Hij zegt dat het voorval
helemaal niet heeft plaatsge
vonden maar dat hij in 1982 per
ongeluk tegen Marshall Bruce
Mathers IIInu bekend als Emi
nem, is aangebotst. Rechter
Servitto daarentegen, noemde
de tekst van het lied uit 1999 een
verhaal waarvan niemand aan
neemt dat het echt gebeurd is en
sprak Eminem vrij.
No Doubt komt volgende
maand met de cd Singles
1992-2003. Die bevat vijftien
nummers, inclusief een nieuwe
track, namelijk een cover van
het nummer It's my life van de
groep Talk Talk uit 1986.
Samen met Singles 1992-2003
komen twee dvd's en een cd met
B-sides uit. Dit alles is verpakt
in een vierdelige cd-box.
Daarnaast komt er een Rock
Steady Live-dvd, opgenomen
tijdens de Long Beach Arena
show.
