PZC Muizen dromen van verslavende Dwelm Paarden houden van afwisseling 1 GEBOEKT dE jon&E QndCRZ.DE.KER woensdag 22 oktober 2003 \_A r Illustraties Fiel van der Veen Dewi presenteerde vorige week haar albumdebuut Know Me. foto Tom van Dijke Dewi rekent af met pesters Een droom die uitkomt! Zo noemt Dewi haar al bum Know Me. Haar Idol- collega's Jim, Jamai en Hind gingen haar al voor, maar nu heeft ook Dewi haar eigen cd. De 20-jarige Friezin gaf onlangs een feestje in Den Haag om haar debuut te pre senteren. Froukje de Both kondigt haar aan: „Waar zouden we zijn zonder onze Idols!Terwijl het publiek haar juichend en klap pend begroet, loopt Dewi 'pret ty in pink' het podium op. De band zet meteen de eerste tonen in en zij begint te zingen. Een uur lang laat ze bijna alle num mers van haar album horen. „Ik was ontzettend zenuwach tig", vertelt Dewi achteraf. „Het is toch de eerste keer dat ik mijn nummers aan het publiek laat horen. Maar het ging heel goed en iedereen was enorm enthou siast, dus nu ben ik heerlijk op gelucht." Uit handen van haar driejarige dochtertje Nomi en in het bijzijn van Froukje krijgt zij het eerste exemplaar van haar debuutal bum. Opgelucht en blij, na het harde werk. „Ik heb er drie maanden lang aan gewerkt. Alles moest precies zo worden als ik het wil de. Van nature ben ik een perfec tionist en dat is nog wel eens las tig. Ik ben niet snel gelukkig, maar hiermee ben ik zwaar te vreden!" Dat Dewi al lang niet meer de Dewi van Idols is, is te merken. Ze is ontzettend gegroeid, haar stem is nog indrukwekkender dan tijdens de tv-shows. Dat er een verschil is, geeft ze zelf ook aan. „Mijn album heet Know meD at is natuurlijk een verwij - zing naar mijn dochtertje Nomi, maar er zit meer achter. Mensen moeten me leren kennen. Ik ben meer dan alleen de Idols-Dewi. Ik heb veel verschillende kanten en ik ben heel wispelturig. Dat wilde ik graag met dit album aantonen. Dat zie je al aan het cd-boekje: de foto's zijn in twee verschillende stijlen afge beeld." De Friezin heeft twee nummers zelf geschreven: Destiny en To Nomi. Met Destiny wil zij afre kenen met mensen van vroeger 'Now I'm moving on and I throw it right back to your face'). „Toen ik jonger was, ben ik veel gepest op school en relaties gin gen ook niet altijd goed. Met dit nummer wil ik dat afsluiten. Ik weet dat ik er niks mee bereik bij hen maar dat hoeft ook niet. Ik heb het echt voor mezelf ge schreven." ,,To Nomi heb ik speciaal voor mijn dochtertje Nomi geschre ven. Ik wilde graag een persoon lijk nummer op het album over hoe het de afgelopen drie jaar is geweest. Hoe ik het ervaarde om moeder te worden. Ik ben het ge worden terwijl ik daar niet zelf voor gekozen had. Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij met mijn dochtertje. Maar on danks alle steun van mensen om me heen, was het heel zwaar. Daar wilde ik graag een liedje over schrijven. Nomi is pas drie en kan het nog niet goed ver staan, maar ze roept wel al elke keer 'Liedje voor Nomi Marloes Orij De cd Know Me is deze week in de album top vijftig binnen ge komen op nummer 29. Voor meer informatie: www.dewimusic.nl Paarden zijn net mensen. Ze houden van afwisseling. Daar is Evelien Schouten (15) vast van overtuigd. Een mooie galop of een stijlvolle sprong? „Ze doen het allebei graag," zegt de Wemeldingse amazone. „Ik moet er niet aan denken dat ik maar één vak op school zou hebben. Dat zou ik knap saai vinden. Dus ik denk, dat paar den net als wij, van een beetje afwisseling houden, toch?" De Wemeldingse ruilt na schooltijd snel het fietszadel om voor een rijzadel. Rijbroek en laarzen aan en dan naar de stal len, waar vijf paardenhoofden nieuwsgierig hun hoofd uit de staldeur steken: Gemma, Ado nis, Marly, Miami en Winny. Al lemaal hebben ze hun eigen ver haal. „Met Marly heb ik toch wel een bijzondere band. Het is een po ny, waar ik veel succes mee heb gehad. Omdat ik nu te groot ben om haar te berij den, ben ik over gestapt naar de paarden." Het afgelopen seizoen pakte Evelien de Zeeuwse titel in de M2 dressuur en werd tevens Zeeuws kampioen bij het L- springen. Reden genoeg om haar tijdens het sportgala van de gemeente Kapelle uit te roepen tot sport talent van het jaar. Een veelzij dig talent, omdat ze in twee takken van de paardensport bij zonder goed presteert. „Eigenlijk vind ik het springen leuker dan de dressuur. Sprin gen heeft meer spanning. Het Evelien Schouten: „Het geeft je een kick, als je met je paard over een hindernis komt." foto Willem Mieras geeft je een kick, als je met je paard over een hindernis komt. Dressuur en springen, een paard moet het, zoals gezegd, eigenlijk allebei kunnen. „Tijdens het springen heb je gemak van de dressuur. De korte wendingen van hindernis naar hindernis C~n. 'LTnAA Iran. 4a Ca ojxenJUud. EINDELIJK WAS HET H E AA GELUKT O AA DE SLEUTEL IN HET SLOT TE KR'jG M heeft het paard dan al in de be nen, snap je?" Naast de dagelijkse trainingen in de Wemeldingse 'zandbak' pendelt Evelien ook nog twee keer per week naar Huybergen voor extra lessen. Achter in de trailer staat Miami, een licht bruine merrie, haar laatste aan winst. „Met haar wil ik in de dressuur punten scoren om zo een klasse hogerop te komen. Ervaring is dan heel belangrijk. Van toprui- ters kun je heel veel opsteken. Zo ben ik in de meivakantie bij Tineke Bartels geweest in Lage Mierde. Echt een topamazone. Die heeft vier keer meegedaan aan de Olympische Spelen, dat zegt genoeg. En vorig jaar heb ik - na mijn tweede plaats bij In- door Zeeland - ook twee gastles sen gehad van Arjan Teeuwisse, een Belgische topruiter. Van die mensen steek je heel wat op. Aan de muur in de woonkamer hangen getekende portretten van haar paarden. Miami ont breekt nog in het rijtje. Of zij binnenkort ook gaat poseren voor de tekenaar is nog niet dui delijk. Wel staat vast, dat de combinatie op 8 november in Vrouwenpolder op jacht zal gaan naar promotiepunten. De weg naar de hoogste klasse - de Z2 - is lang, weet ook Evelien. „Maar je moet een uitdaging hebben, dan blijf je gemoti veerd." Hans Segboer Er is Het Huis, en daar zijn: oom Theodoor; de Witte die van geprikt worden slim werd; de Grijzen; de Bruintjes; Wis- seldink; Clauwnie; gladderik Sjaak met zijn ouwe blinde ma ma Pieps; Oem; malle Trini; de Kale Knokkers; Belem de aller beste in slechtigheid; Hep en Moca; Wietske; nog honderden en honderden anderen. Over Man en muishet nieuwe boek van Paul Biegel zou je kun nen beginnen met Het Huis dat in een grote tuin met veel bomen stond en in de eerste hoofdstuk ken nog zo groot, mooi, duur en deftig was dat oom Theodoor besloot er tot zijn dood te blij ven wonen. Om hem te verzor gen bleef nog even ook juffrouw Fie, en van zijn neefjes kreeg hij 'een appel'; „Dit is de muis, oom! U hoeft er maar op te klik ken. Kijk zóEn het ding in zijn benige hand drukkend wezen ze naar plaatjes op het lichtende scherm: „Een fles wijn, een stropdas, een pak havermout, een auto, eeiVbroek, een gras maaier, een strooien hoed, een fietsbandziet u wel? U hoeft er maar op te klikken en 't wordt bezorgd. En de bank betaalt au tomatisch." Je kunt over Man en muis ook beginnen met de Witte bijge naamd Toetsenbill oftewel proefmuis nummer 'tweedui- zendzeuvenhonderddrie van het lab' die op een dag te voor schijn gekropen kwam uit het gat naast het rooster in de muur van de hal van Het Huis. Toen hij op het scherm van oom Theo- doors computer plaatjes zag van 'aardappelen, touw, gloeilamp, fles, zakdoek, koffie, onder broek, thee, ontbijtspek, kaas' had hij na 'een kort moment van duizeling in het hoofd' meteen begrepen hoe van Het Huis een paradijs te maken was. Zijn jon ge assistent Frix hoefde daar voor slechts Muis Almachtig naar links of naar boven te schuiven 'tot het pijltje op het scherm het gewenste artikel aanwees om dan na een knik van zijn baas boven op Muis Al machtig te springen. en de volgende morgen werd er vetspek bezorgd voor de roetsj- banen, paktouw voor de hijslif- ten, kussens voor zachtere nes ten, kranten voor stoffering, rijst, maïs, erwten, bonen en kaas kaas kaas. Oh, heerlijke oude geurige kruimelende Edammer.' Ook met Wisselink zou je over Man en muis kunnen beginnen. De slimste van de veertien kin deren van een familie die een beetje apart woonde 'in een hol onder de dennen voorbij het grasveldwas een keer in 'de Ho peloze Verdwaling' geraakt en toen in een hoge schermbloem geklommen. Vanuit die hoge uitkijkpost had hij Het Huis ge zien. Hoe het er precies uit zag kon hij onmogelijk vertellen, maar het was in ieder geval zo groot dat je er niet in kon kijken en het was geen hol en ook geen nest en het stond niet op poten maar het lag. Misschien kun je nog maar het beste over Man en muis begin nen met het verhaal van Wisse- links zusje Clauwnie. Je komt dan vanzelf bij Sjaak die haar op een dag naar Het Huis had gebracht: „Hij had precies ge zegd hoe ik moest gaan: eerst rechts en dan omhoog en dan, nou ja, dan moest je daar een beetje onopvallend binnenko men met j e bloemetj een meteen verder.Haar verhaal over rondhippen en rondhossen en rondtollen tot ze erbij neerviel had Wisselink eerst jaloers ge maakt, daarna woedend omdat Sjaak haar alleen naar binnen had laten gegaan en tenslotte zo nieuwsgierig dat hij - toen Clauwnie na een avondje stap pen de volgende ochtend niet thuis gekomen was - er zelf opaf ging, Het Huis in. Of Wisselink reden had Sjaak van schurkerij te verdenken? Nou en of, de smiecht bleek on der één hoedje te spelen met een zekere Belem aan wie hij Giftig Gilzekruid, Ridderpiek, Blau we Gal, Zoetedroom, Sint-Keerledroes, Kietelkruid, Wilde Hansop, en Heerlijk Heintje leverde. Maar hoe dat zat en wat die rat in de kelder van Het Huis uitspookte is een verhaal apart. En dan zouden we het nog moe ten hebben over het taalfeest dat Man en muis óók is. Zoals Paul Biegel je tot en met de laat ste punt gevangen houdt in zijn verhaal over Dwelm waar je ge vaarlijke dromen van krijgt, 'dromen die maar kort duren, maar zo fijn zijn dat je steeds méér wil en dus steeds opnieuw Dwelm nodig hebt, en steeds méér.En niet te vergeten: ook nog over de verbluffende teken kunst van Fiel van der Veen in dit opwindende topboek. Jan Smeekens Paul Biegel: Man en Muis. Hol land; 144 pag.; 12,90 euro.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2003 | | pagina 28