PZC
Reporta
j
Joop van Tellingen, paparazzo
Iedereen bemoeit zich met de koninklijke baby
M
m
v
-
zaterdag 18 oktober 2003
-
-
- t
r V
Hoe meer
j ank hoe
beter
Een linkse hoek van de kroonprins
deert hem niet. Joop van Tellingen
(59) doet alles voor een foto. „Medelij
den? Sodemieter toch op."
Privacy? „Heb ik schijt aan. Al moet ik de
koningin in d'r blote kont fotograferen. Ik
denk nooit: kan ik dit wel maken? Ik doe alles
voor een goede foto. Als het moet lieg en be
drieg ik de hele wereld bij elkaar. Het interes
seert me ook helemaal niet of mensen een he
kel aan me hebben. Ik wil foto's maken waar
iedereen over praat, dat is mijn kick. Nog elke
dag als ik de krant of het blad van de mat pak
waar zo'n foto van mij in staat, zit ik me eigen
daar helemaal op te vergeilen.
Die foto's stellen op zich niet veel voor. Ik ben
niet de mooiste fotograaf, wel de meest
spraakmakende. En daar doe ik het voor, het
applaus. Ik heb altijd beroemd willen worden.
De foto's in de Wehkamp-gids, die zijn prach
tig, maar niemand weet wie ze maakt. Paul
Huf was een geweldige fotograaf, maar de
meeste mensen interesseren die foto's geen
ruk. Pas door zijn reclames voor Grolsch is ie
dereen over hem gaan praten. Ik heb een keer
een foto van prinses Irene gemaakt, vlak na
haar scheiding met Carlos, waarop ze in haar
tuin onder een boom zit te schilderen, terwijl
het licht half op haar gezicht valt. Dat vind ik
mijn mooiste foto, maar wie heeft het daar
over?
Ik heb ook foto's gemaakt van haar nieuwe
vriend, een lijfwacht, toen die de eerste keer
bij haar bleef slapen. Dat weet iedereen. Ik
had platen waarop hij 's avonds naar binnen
ging en de volgende morgen in z'n tenniskleren
weer naar buiten kwam. Irene schrok zich he
lemaal wezenloos toen ze me zag en kwam me
teen op me af: 'Kunnen we een deal sluiten?' Ik
zeg: 'Nee, bel mijn hoofdredacteur maar'. Die
twee hebben geregeld dat ik een foto mocht
maken waarop Irene en haar vriend samen aan
het tennissen waren. Daar ben ik dan niet te
vreden mee. De foto ging nog wel, maar het
verhaal er omheen was veel minder mooi.
O jongen, dat gebeurt zó vaak, dat ze een deal-
tje met me willen sluiten. Al die sterren doen
wel zo geschokt, maar als het ze uitkomt, als
het goed is voor hun publiciteit, voor hun nieu
we cd of hun nieuwe showdan is het Joop voor
en Joop na. Als ik bereid ben een reportage te
maken over hun nieuwe hobby, dat ze toch
zulke leuke schilderijtjes maken, dan willen ze
me in ruil daarvoor hele verhalen over anderen
vertellen. Maar zodra ze in de narigheid zitten,
als ze gaan scheiden, als ze een nieuwe liefde
hebben, ben ik ineens de smerige paparazzo,
de viezerik die bij ze in de struiken zit te loe
ren. Ik zal je vertellen. Een redacteur wilde
ooit Willeke Alberti stuk schrijven. Ik dacht:
Jongens, dat gezeik altijd, ik heb geen zin om
daaraan mee te werken. Dan kom ik in diskre
diet bij al die artiesten, terwijl het mijn brood
is, dus daar begin ik niet aan. Ik heb daar toen
afstand van genomen. Tot er een kerstreporta-
ge gemaakt wordt met een stel van die arties
ten. En wat schetst mijn verbazing? Zie ik vier,
vijf artiesten die ons altijd met de grond gelijk
hebben gemaakt. Die vonden het geweldig om
in ons blad te staan. Toen dacht ik: wat zijn jul
lie hypocriet, wat een schijnvertoning. Daar
om heb ik totaal geen medelijden meer met ze.
Sodemieter toch op.
Het gebeurt vaak dat ik iets als eerste heb. Ik
heb er een soort zesde zintuig voor. Dan voel
ik: ik móet er naartoe. Dan ga ik, en ja hoor,
dan heeft die of die een nieuwe liefde, gaat die
of die scheiden. Ik ben de eerste geweest die
Maxima met d'r dikke buik heeft gefotogra
feerd. Ik ben een waanzinnige fan van het ko
ningshuis, ik ben zeer koningsgezind, maar
dat betekent niet dat ik ze met rust laat. Als ik
een huilende Beatrix voor m'n lens krijg, dan
druk ik af. Als ik een demente Juliana kan fo
tograferen dan doe ik het, al staat ze er nog zo
vreselijk op. Vermoedelijk zit er tussen die on
telbare hoeveelheid foto's die ik in 35 jaar heb
gemaakt ook wel eentje van Klaas Bruinsma
met een blonde meid aan z'n arm. Maar dat is
zoeken naar een speld in een hooiberg, dus
daar begin ik niet aan.
Friso - een nicht als een paard, daar is iedereen
toch wel van overtuigd - heb ik geprobeerd te
betrappen. Ik had een tipgever die wist in wel
ke homoclubs en homobars Friso was geweest.
Veel vriendjes van hem hebben tegen mij bij
hoog en bij laag beweerd dat-ie het met hen
had gedaan. Maar op het moment dat je ze op
de foto wilt of hun verhaal wilt publiceren, ha
ken ze af. Dan blijft er niets anders over dan te
Geboren: 1944 in Utrecht
Getrouwd met Ria; twee kinderen, Den
nis (24) en Nathalie (29)
1963: Diploma avond-ulo
1965: Diploma Fotovakschool
1973-1981: De Telegraaf
1981-1989: Privé
1989-1995: Story
1995- heden: Party
2002: Publicatie boek De prins met de
losse handjes.
Heden: Presentatie Lijn 4 (RTL) en Rod
delprogramma van Radio Midden Ne
derland
proberen hem bij een club te fotograferen. Dat
lukt niet, want hij is wel zo slim om dat niet in
Nederland te doen. Met Guillermo, de ex-man
van Christina, heb ik destijds hetzelfde gehad.
Ik kreeg informatie van een purser van de
KLM in welke homoclubs Guillermo zich in
New York uitleefde. Ik er naartoe, maar ik heb
hem niet kunnen betrappen. Zelfs voor mij is
dat te moeilijk.
Ik ben wel weer de eerste geweest die de half
broer van Juliana heeft ontdekt. En ik ben de
enige geweest die er bij was toen Pieter van
Vollenhoven op wintersport in Oostenrijk ie
mand heeft doodgereden. Hij zat met zijn ge
zin in een huisje op een berg en reed die dag
met zijn jeep naar beneden, volgens mij be
hoorlijk hard, en heeft toen een andere auto
vol geraakt. Daar zaten een jongen en een
meisje in. De jongen was op slag dood, het
meisje was zwaar gewond en heeft heel lang
moeten revalideren. Het is nooit duidelijk ge
worden of het nou wel of niet de schuld van
Pieter was. Ik voelde: ik móet naar dat huis. Ik
kom daar aan, wordt net de auto met een zeil
afgedekt en opgehaald en wordt er een nieuwe
afgeleverd. Ik loop op Pieter af en hij loopt he
lemaal leeg tegen mij. Hij vertelt het verhaal
van a tot z. Ik ben ook naar de begrafenis van
die jongen geweest. Springt die moeder het
graf in. Op het moment dat ze me zagen, ko
men ze op me af. Ik heb moeten rennen voor
mijn leven, want ze hadden me echt doodge
slagen.
Van Willem-Alexander heb ik een keer echt
een linkse gehad, vol op m'n gezicht. Ik had
hem in een hoek gedreven. Hij had z'n winter
jack voor z'n gezicht, maar ik zag 'm toch. Ik
loop naar hem toe met zo'n kanon van een tele
lens en hij kon geen kant meer op. Ik klikken,
tot ik vlak voor hem sta. Haalt-ie me toch uit!
Ik zeg: 'Alex, rustig aan'. Zegt hij: 'Je verziekt
al dertig jaar mijn leven'. Een dag later komt
hij naar me toe en zegt: 'Sorry, had ik niet moe
ten doen'. Ik zeg: 'Niks sorry, ik heb het dik
verdiend. Als ik jou was geweest had ik al een
maand eerder uitgehaald'.
Ik weet heus wel waar ik mee bezig ben, ik be
grijp echt wel dat het geen pretje is voor die
mensen dat ik altijd maar op ze sta te loeren. Ik
ga bijna altijd over de grens hè, dus ik kan me
goed voorstellen dat mensen daar razend van
worden, dat ze me soms zelfs te lijf willen
gaan. Ik doe daar niet moeilijk over. Ik weet
dat ik mensen kapot kan maken. Jammer, ik
zit er niet mee. Marco Bakker bijvoorbeeld. Ik
heb de auto gefotografeerd, de begrafenis van
de vrouw die hij had doodgereden, ik heb hem
gefotografeerd tijdens zijn straf, toen-ie in z'n
overall op de bus stond te wachten. Ik vind het
wel zielig voor hem, maar de foto wint het. De
begrafenis van de moeder van Pieter van Vol
lenhoven vond ik wel gênant omdat ik slaags
raakte met de bewaking. Dat kan niet. Maar
huilende mensen, o prachtig. Hoe meer jank
hoe beter.
Bij Wendy en Xander heb ik dag en nacht voor
de deur gelegen, met een aantal collega's. Xan
der kon daar op een bepaald moment niet meer
tegen en is ons aangevlogen. Loopt nog een
rechtszaak over. Ik wilde een foto van ze ma
ken met hun baby. Gewoon eventjes vijf minu
ten met z'n drietjes. Dat wilden ze niet. Begrijp
ik ook wel, want ze waren eigenlijk al uit el
kaar. Nou ja, dan maar op de andere manier.
Dat lijkt me zeer irritant, als je je huis niet
meer uit kuntIs echt heel erg zwaar hoor, con
stant door vijf, zes fotografen bespied en be-
laagd. Dat besef ik, maar ik doet het wel. Het
gaat om mensen die bezit zijn van het Neder
landse publiek. Daar hebben ze het zelf naar
gemaakt.
Van mij mogen ze zeggen dat ze me een engerd
vinden die in de privacy van een ander zit te
kloten. Ik heb ook nergens spijt van - ja toch:
dat ik soms nog vérder had moeten gaan. Ik zit
nergens mee, behalve als het goede vrienden
zijn. Ik barst van de goede vrienden: Bassie en
Adriaan, Lee Towers, Frans Bauer, Peter Koe-
lewijn. Hun privé-leven respecteer ik. Zie ik
bij die mensen een bankafschrift op tafel lig
gen, dan doe ik er niets mee. Maar gaat Lee
morgen van zijn vrouw af, dan lig ik morgen
voor zijn deur. Dat weet-ie. Maar ik doe niets
met wat hij me vertelt. En als hij me iets vertelt
en me vraagt om het stil te houden, dan doe ik
dat. Nadat de schoondochter van Lee was ver
ongelukt, voelde ik me ook niet geroepen om
rond dat graf te gaan lopen.
Ik zal nooit een vriendschap op het spel zetten
voor een wereldfoto. Ik ga niet over lijken.
Mensen die wel eens een tijdje met me meelo
pen zeggen na afloop dat ze me hebben leren
kennen als toch integer, als iemand die hard
werkt maar toch rekening met mensen houdt.
Dat ik niet zo verschrikkelijk ben als ze den
ken.
Ik kom uit een klein arbeidersgezin waar het
niet gebruikelijk was dat je doorleerde. Mijn
vader werkte in een fabriek als slijper en po
lijster, voor vij f tig gulden per weekMij n moe
der was secretaresse van de schouwburgdirec
teur. Mijn vader heeft zich kapot gewerkt,
maar hij is onderhand wel 89. Mijn moeder is
al jong gestorven, op haar 46ste. Ik heb ook
mijn hele leven hard gewerkt, vanaf mijn der
tiende. Als bakkershulp, sigarenmaker, chef
magazijn bij Michelin, rij-instructeur en in de
binnenvaart. Ik heb ook achter de lopende
band in een batterijenfabriek gestaan. Moest
ik stukjes buis in de gloeiende paraffine do
pen, heel snel, en kreeg ik drankjes tegen de
koolstof. Mijn salaris moest ik afdragen en
dan kreeg ik vijf gulden zakgeld, net als mijn
broer en zus. Mijn zus is nu 63 en die werkt nog
steeds, in het Centraal Museum in Utrecht, en
mijn broer is al een j aar of dertig buschauffeur.
Sinds een paar jaar werk ik met mijn zoon
Dennis. Hij zat in het derde jaar van zijn stu
die, internationaal management, en mijn
vrouw en ik waren er fel tegen dat hij daarmee
stopte. We hebben alles geprobeerd, maar hij
wilde hoe dan ook. Hij doet het érg goed. Ik ben
apetrots op 'm, net als op mijn dochter, alleen
is die paardenmakelaar. Ze doet het geweldig,
maar ik zou niet met haar willen ruilen, dat ge
doe steeds met die stront. Dennis neemt veel
werk van mij over, waardoor ik nu ook wel
eens een dagje vrij ben. Niet dat ik er genoeg
van heb. Ik ben nu wat ik altijd wilde worden,
de beruchtste fotograaf van Nederland, en dat
wil ik blijven tot mijn dood. Als ik hoor dat
Guusje Nederhorst met Dinand, van Kane, is
getrouwd in Las Vegas, terwijl ik daar niet bij
ben geweest, dan lig ik twee nachten
wakker.
Dick Hofland
We tellen de maanden, weken, dagen af.
Ergens in januari is Maxima uitgere
kend, en kunnen zij en Willem-Alexander
de koninklijke baby verwelkomen. Op in
ternet zijn al heel wat web-pagina's die
direct of indirect wat met de koninklijke be
valling te maken hebben. Een paar voor
beelden.
www.maximakrijgteenbaby.nl
Julia is favoriet als naam voor de koninklij
ke kleine, volgens deze site, op de voet ge
volgd door Emma. Je kunt hier niet alleen
deelnemen aan een namenpoll, ook is het
mogelijk geslacht en gewicht van de
koninklijke kleine te bepalen. Dat doe je
door respectievelijk een slinger aan een rad
van fortuin te geven en een doorgedraaide
weegschaal te stoppen. De makers van
de site beloven de lijst met namen twee we
ken voor de uitgerekende datum af te leve
ren bij Willem-Alexander en Maxima.
Kort daarna zullen zij nog eens bij villa Ei
kenhorst langsgaan in verband met de
klompenactie. Want bijzonder aan deze site
is dat je een paar klompen kunt bestellen
14,95) met de naam van de baby erop.
Eén krijg je te zijner tijd thuis gestuurd, de
ander wordt - samen met de klompen van
alle andere kopers - aan het jonge ouder
paar aangeboden.
www.waf.worldonline.nl
In schril contrast met het aantal Maximasi-
tes staan die voor Willem-Alexander.
Slechts een enkele kom je tegen op het net,
waaronder de homepage van WAF!de Wil
lem-Alexander Fanclub. Dat is een door-
kliksite die opvalt door zijn veelzijdigheid.
Zo kunnen we een spelletje drie-op-een-rij
spelen met Alex zelf als tegenstander, een
ontwerp maken voor een munt met Alexan
ders beeltenis en het lied 'Met een biertje in
mijn hand' beluisteren.
Al klikkend surfen we langs de strubbelin
gen (affaire-Margarita: 'Kroonprins was
slechts even regie kwijt') die het konings
huis de afgelopen tijd in het nieuws brach
ten. Creatieve geesten kunnen een gedicht
voor de prins achterlaten.
Wie 'baby' aanklikt, stuit op een serie foto's
van een jonge W-A, van zuigeling tot puber.
Hier kun je ook gokken op het geslacht van
de nieuwe oranjetelg. De site belooft bin
nenkort een echo van het kind te tonen.
www.maximaaa.tk
Met haar 'ik had het veel koud' won Maxima
onmiddellijk de sympathie van het Neder
landse volk. Ze gebruikte de zin toen ze ver
telde over het schaatstochtje op de paleis
vijver, vlak voor Willem-Alexander haar
ten huwelijk vroeg. Maar hoe zei ze het ook
al weer precies? Dat kun je horen op de site
van Anne Marie en Annette, twee meiden,
die zich focussen op 'leuke troep' die ze zelf
in elkaar flansen. Waaronder geweldige au-
diorips.
Op 'Maximaa.tk' kunnen we de aanstaande
moeder op haar geheel eigen wijze nog eens
'warme chocolademelk' horen zeggen en
'fantastisch land'. Het volk scandeert 'zoe
nen! zoenen!' en 'Maxima! Maxima!'. We
horen Beatrix 'sterkte' fluisteren en
Alexander (tegen Maxima): 'Je bent hier pas
net'. Ontroerend is het zachte 'pappa' van de
vader in spe tegen prins Claus.
www.internetwijzer-bao.nl/
maximazwanger
De zwangerschap van Maxima en Willem-
Alexander houdt niet alleen volwassenen
bezig. Ook kinderen zijn in de ban van de
toekomstige oranje-telg. Speciaal voor hen
is de site 'Maximazwanger' op de internet
wijzer van het basisonderwijs. Hier kunnen
kinderen bijvoorbeeld nog eens het filmpje
zien waarin het aanstaande ouderpaar de
komst van de kleine aankondigt.
Uitleg over begrippen als 'doop' krijgen zij
wanneer ze het woord aanklikken. Voor
games linkt deze site naar spelletjes op
'Maximakrijgteenbaby.nl'.
www.maximaalzwanger.nl
Dan is er ook nog een site met oranje-baby-
games, column, weet-je-datjes, prietpraat
en forum. In het Ooievaarsspel ben je de ooi
evaar die de opdracht heeft Maxima's en
Willem-Alexanders baby heelhuids te be
zorgen. 'Vang de baby' daagt de bezoeker uit
zoveel mogelijk baby's in een kinderwagen
op te vangen. Ze dalen en masse neer uit het
luchtruim, met een luier als parachute.
Weet het aanstaande koninklijke ouderpaar
al hoe je het beste babysokjes kunt wa:
De rubriek 'weet-je-datjes' biedt raad:dB
ze in een wasnetje, dan raken ze niet kwijt
de wasmachine. Op zoek naar een mom®
van ontspanning, kunnen Alex en Max te
recht bij 'prietpraat' dat vol staat met®0?
jes waarin veelal een kraamverzorgster®
gureert.
Het forum loopt nognietzo... De 'topic'
vacy tijdens de zwangerschap' telt slee®
een bijdrage van ene Cawabonga, die sta
dat Maxima een watje is omdat ze nu®1*
gestopt met werken. 'Normaal kind?'hee«
zelfs nog geen enkele reactie opgeroepen-
Wie weet kan Maxima, die duidelijke opv8
tingen heeft over de opvoeding van haar
kind, hier als eerste een bijdrage plaats®
AnnemiekVeeient®!
en Marcel Po,t,p
Joop van Tellingen: „Ik doe alles voor een goede foto."
IS®
■v.
T
ifi»
PK
'.U/-/ i r
«-«J.
- ,-K*
- v -
•■«4
M w s
foto Cees Zorn/GPD
