PZC
Reportage
vogelstand
Marokkaanse meisjes moeten schroom van zich afwerpen
Hshoema!
RUDEN RIEMENS
zaterdag 11 oktober 2003
FOTOGRAFIE
Lopend vuurtje
Milder
Betrapt worden met je vriendje?
Seks voor het huwelijk? Dit zijn
grote taboes en tasten de eer van een
Marokkaanse familie aan. Badia Largo
(28) uit Veenendaal spreekt zich uit:
„Een vrouw draagt de eer. Daarom
wordt er streng op haar gelet. De echte
boosdoeners zijn vaak de broers."
Hshoema! betekent 'schande' of 'je moet
je schamen' in het Arabisch. Een Ma
rokkaans meisje krijgt dit woord al vroeg
tijdens de opvoeding mee. Ze mag vooral
niets doen waarmee ze haar familie te
schande kan zetten. Betrapt worden met je
vriendje? Seks voor het huwelijk? Dit zijn
grote taboes en tasten de eer van de familie
aan. Hoe voorkom je als Marokkaans meisje
de roddel?
Neem het verhaal van de Marokkaanse Ra-
chida D. dat op 18 september de voorpagi
na's haalde. 'Liever trots dan gelukkig',
moet zij gedacht hebben toen zij haar baby
te vondeling legde in het Slotervaartzieken-
huis in Amsterdam. Zij was zwanger voor
het huwelijk: een 'hshoema' voor de familie.
Zij ging over tot deze 'criminele' daad om de
schade enigszins te beperken. Samen met
haar moeder, die medeplichtig was, kreeg
zij drie maanden gevangenisstraf.
De 28-jarige Badia Largo uit Veenendaal is
in haar dagelijkse leven directiesecretares
se en een vrijgevochten dame die openlijk
over taboes praat. Geboren in Laayoune,
een dorpje in het noordoosten van Marokko,
kwam ze op 3-jarige leeftijd naar Neder
land. Ze komt uit een gezin van acht jongens
en vier meisjes.
De Veenendaalse reageert fel op gebeurte
nissen als die in Amsterdam. „Marokkanen
moeten wakker worden. Het is toch erg dat
de druk op het meisje zo groot werd, dat ze
haar eigen kind heeft weggedaan om zich
zelf te beschermen tegen de boze tongen van
mensen. Schandes? Het is pas een schandaal
dat zij uit egoïsme van de vader en de ge
meenschap haar eigen vlees, bloed en moe
derliefde op deze genadeloze manier moest
afstaan."
„Een Godsgeschenk wordt ontkend, een ba-
bytje, en er wordt alleen gedacht aan het be
houden van de goede naam. Het geluk van
dc dochter telt niet. 'Wat zal de gemeen
schap wel niet denken', hoor je dan. Gezin
nen die dit soort ingewikkelde gebeurtenis
sen meemaken, moeten het accepteren en
respect tonen. Uiteindelijk is het 'lmaktab'
(Allahs lot) geweest dat ze zwanger is ge
worden."
„Marokkanen vergeten soms dat ieder huis
je een kruisje heeft. Niet alleen de Amster
damse is een schandaal overkomen: het kan
je eigen dochter ook overkomen. In plaats
van elkaar te steunen in moeilijke tijden,
gaan mensen over elkaar roddelen en mij
den ze elkaar uit angst. Want wie omgaat
met een meisje met een slechte naam, wordt
er zelf ook mee besmet."
Ze legt uit hoe belangrijk eer is in de Marok
kaanse cultuur. „Een vrouw draagt de eer.
Daarom wordt er streng op haar gelet. De
sociale controle is groot. Een jongen kan
voor de familie geen schande veroorzaken,
want hij kan niet zwanger thuiskomen. Zijn
maagdelijkheid is niet te controleren. Een
vrouw daarentegen moet daarvoor worden
behoed. Wie ontmaagd is voor het huwelijk
is geen fluit waard. Voor een man maakt het
niet uit wat hij flikt. Hij trouwt toch wel,
hoeveel meisjes hij ook heeft gehad. Daar
om beschermen de ouders het meisje. Een
man wordt vaak juist aangespoord zich sek
sueel te ontwikkelen, anders wordt hij een
mietje."
Ze vindt het belangrijk dat mensen de cul
tuur en het geloof niet door elkaar halen.
„Mensen moeten het groene licht van de ou
ders voor hun zoons vooral niet verwarren
met de islam, want volgens het geloof moet
zowel de man als de vrouw maagd zijn voor
het huwelijk. Maar daar hoor je bijna nooit
iets over. De islam is wat dat betreft alleen
voor de vrouw.
De grootste eerbeschermers in een gezin zijn
de broers. „Dit zijn vaak grote boosdoeners.
Veel meiden zijn verkeerd terechtgekomen
door intimidatie van broers." Ze begrijpt
niet dat Marokkaanse jongens die naar een
discotheek gaan, zeuren dat ze niet naar
binnen mogen. „Discriminatie, zeggen ze
dan. Ik zeg: hij discrimineert zijn eigen zusje
dat de deur niet uit mag. Als hij voor haar de
deur sluit, moet hij ook niet zo dom zijn om
te denken dat de deuren voor hem wel open
gaan."
Volgens Badia hebben nogal wat jongens
Badia Largo: „Veel meiden zijn verkeerd terechtgekomen door intimidatie van broers."
veel te veel lef. Ze vertelt een voor haar be
kend scenario. „Dan vragen ze aan hun zus
je of zij hun kleding strijkt voor hij gaat
stappen en of ze nog wat lekkers voor hem
klaar wil maken voor hij weggaat. Terwijl
zusjelief zijn Versace-broek en Boss-bloes
uit de kreukels haalt, gaat hij uitgebreid on
der de douche en eet daarna in badjas het
eten op. Nadat hij zichzelf heeft opgedoft
met flinke walmen parfum en glimmende
wax in het haar, vraagt broertje: 'zie ik er
goed uit?'. Dan leent hij ook nog eens vijftig
euro die ze nooit meer terugkrijgt. Broer
verlaat het huis, gooit de deur achter zich
dicht en laat zusje achter met de strijkbout
in haar hand en de afwas. Dan is het voor
hem een verrassing als hij geweigerd wordt!
Ze lacht: Boontje komt om zijn loontje
De eerste roddels waar Badia persoonlijk
mee te maken had, was make-up. Dat kon
vroeger niet. Nu is het geaccepteerd, dat
geldt ook voor strakke kleding. Ook een
mannelijke klasgenoot op straat tegenko
men, was voor Badia heel moeilijk.
„Als ik vroeger met een jongen uit mijn klas
op straat een praatje maakte en mensen
hadden me gezien dan gingen de roddels als
een lopend vuurtje. Dan werd er aan mijn
vader of broers gemeld dat ik verkering had
met een Nederlandse jongen. De grootste
roddels horen vaders gek genoeg in de mos
kee, het heilige huis van Allah, waar rodde
len sowieso is verboden. Pa hoort ze in ieder
geval niet in de kroeg, want daar komt hij
niet. Ook thee- en buurthuizen zijn plekken
waar mannen samenkomen om nieuwtjes
foto Brand Overeem/GPD
uit te wisselen." Ze haalt haar handen door
haar krullen als ze verder gaat met het op
sommen van de taboes. „Er zijn veel onge
schreven regels waar je je aan moet houden.
Een Marokkaans meisje dat met een Neder
lander gaat is ook een groot taboe. Van de is
lam mag ik trouwen met een Nederlander
als hij moslim wordt, maar volgens de cul
tuur niet. Ook al is hij moslim. Een jongen
die met een Nederlands meisje wil trouwen,
wordt wel weer sneller geaccepteerd."
Badia vertelt dat ze getrouwd is geweest en
inmiddels gescheiden. Ook toen waren de
roddels niet van de lucht, zegt ze. „Van alle
kanten bereikten mij theorieën over de re
den waarom ik gescheiden zou zijn. Er ging
bijvoorbeeld rond dat ik van mijn man af
wilde om meer seksuele vrijheid te krijgen."
Het is haar opgevallen dat scheiden een
steeds normaler fenomeen begint te woré
in de Marokkaanse gemeenschap. „Met
mijn ouders en broers was het heel be- 3
spreekbaar en ze steunden me er in. Maai
nog niet zo lang geleden was het een groot
taboe. Een ontmaagde vrouw die vrij rons
liep was loslopend wild, want daarkonel
man overheen. Die moest na haar scheid
zo snel mogelijk hertrouwen. Gelukkig
merk ik dat 'deze schande' steeds tri
ranter wordt. De taboedoorbrekingh(
tijd nodig."
Waar Marokkaanse hoofden ook snel
doen schudden zijn meisjes die op zi(
willen wonen.,Dat is nergens voornoi
hoort van je vader naar je man overge
gen te worden. Je gaat dus pas op jezelf
trouwt. De roddels die over een meisje;,
die op zichzelf woont, zijn vaak bloemrij)
Maagdelijkheid en trouwen is waar het
maal om draait, volgens de Veenendi
„Dat merk je aan de inhoud van de roi
Een meisje dat alleen woont en niet ge
troleerd kan worden door paps, kan man»
over de vloer halen. In mijn omgeving ziel
gelukkig steeds meer meiden strijdenvg
hun emancipatie en die er bewust voorW
zen om niet van hun vader naar hun man'
gaan."
Het valt haar op dat vaders milder zijngp
worden naar hun dochters toe. „Ze gevet
hun dochters steeds meer kansen. Som®
gen zien dat hun zoons niet met de gegew
vrijheid om konden gaan en het verknalt
hebben. De beurt is daarom nu aan de dot
ters. Het nieuws bereikt de vaders natuu-
lijk dat er veel succesvolle Marokkaanse
meisjes rondlopen. Dan komt ze ter ore»
de 'dochter van die' arts is geworden,®
dochter' journalist. Ze horen het onu®
kaar. Zo'n roddel hoeft dus niet altijd n®
tief te werken."
De directiesecretaresse noemt ook pos'1
taboes binnen de Marokkaanse gemeen
schap op. „Het is bijvoorbeeld een grote
schande als je niet gastvrij bent. Voorje
ouders zorgen tot hun dood is ook heel
langrijk. Nederlanders stellen vaak hun
persoonlijke vrijheid voorop en daarw
komen de ouders. Dat kan bij ons echtm
Uit respect voor de mensen die je op de
reld gezet hebben, zet je jezelf op de tw
plaatsD ie opoffering hoeft niet altijd neg
tief zijn, het kan ook heel mooi zijn.
SamiraelKandof
