20 j aar
fL-LJLfew Jm
Xv V MË
Verjaardagsfeestje met vier concerten in Zeeland
25 I Sean French gaat solo
27 I Musical met 22 Abba-hits
THE JUKE JOINTS
donderdag 9 oktober 2003
24 I Werken van barmhartigheid
1UMI JOIN11
Even slikken
Sun Studio
Willie Foster
Redactie: 0113-315680
yVWW.pZC'Cli
E-mail: redactie@pzc.nl
postbus 31,4460 AA Goes.
Advertentie-exploitatie:
Woord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770;
Uationaal: 020-4562500.
De Zeeuwse bluesformatie The Juke Joints bestaat twintig jaar. De
groep viert dat met een (dubbele) verzamel-cd, een DVD en een tour
nee door de provincie. Alleen al dat laatste is bijzonder, want doorgaans
reden The Juke Joints buiten Zeeland op, of zelfs buiten Nederland. Zo zijn
lit jaar trips gemaakt naar Letland, Ierland, Engeland en Frankrijk. Tij-
lens de optredens in Zeeland speelt een aantal voormalige bandleden mee.
|ntwee decennia heeft de groep wat bezettingswisselingen gekend, maar
altijd stonden vervangers klaar. „Als Peter Kempe belt.."
Drummer/zanger Peter
Kempe uit Kwadendamme
is de oprichter van The Juke
Joints. Met gitarist Rinus Oude-
jans vormde hij twintig jaar ge
leden een nieuwe groep, omdat
hij na tien jaar was uitgekeken
op het spelen bij de bluesrock
formatie Silly Thing. „De koek
was op. Ik heb nog een blauwe
maandag in een Belgische band
gezeten, maar toen heb ik The
Juke Joints opgestart. In de vo
rige band zaten mensen die niet
zo vaak wilden optreden, ik wil
de dat juist wel."
Café De Pompe in Goes was een
stamkroeg van The Juke Joints
van het eerste uur. Kempe: „De
eigenaar liet ons lekker veel
spelen. Maar behoorlijk snel
kwamen we terecht in het Ne
derlandse en Belgische blues
circuit. We wilden ook niet al te
vaak op dezelfde spots in Zee
land spelen."
Tot een jaar of zes geleden
heerste, ook onder popmuzi
kanten in Zeeland, het hardnek
kige vooroordeel dat in Zeeland
voornamelijk bluesrock werd
gespeeld. Kempe sluit niet uit
dat dit te maken had met de re
putatie die The Juke Joints bin
nen enkele jaren wisten op te
bouwen. „In Zeeland zijn de
bluesgroepen altijd op de vin
gers van één hand te tellen ge
weest. Dus misschien sloeg dat
inderdaad wel op ons."
Zeker is dat The Juke Joints
1986
1988
1990
t J
altijd een behoorlijke aantrek
kingskracht hebben uitgeoe
fend op talentvolle, semi-pro-
fessionele muzikanten. „De
band waar ik, vóór ik bij The
Juke Joints kwam, in speelde,
was er één van lang leve de lol",
herinnert mondharmonicaspe
ler Sonny Boy van der Broek uit
Vlissingen zich. Zestien jaar ge
leden trad hij toe tot The Juke
Joints. „Ik kreeg een brief in de
bus van Peter Kempe. Of ik inte
resse had om bij The Juke Joints
te komen spelen. Ik had er wel
oren naar, maar dat ging niet
zomaar. Eerst moest ik auditie
doen en daarna ben ik een paar
maanden meegeweest naar op
tredens, terwijl ik het repertoire
onder de knie moest zien te krij -
gen. Op een gegeven moment
was mijn voorganger Richard
Eversdijk ziek en moest ik in
vallen. Dat was in Leerdam. Ik
had net zes nummers ingestu
deerd, dus ik werd echt voor de
leeuwen gegooid. Bovendien
deed Peter wat hij nog steeds
doet, na het derde of vierde
nummer week hij al af van de
setlijst. Maar het beviel prima.
Ik heb het altijd hartstikke leuk
gevonden en de laatste jaren is
het alleen nog maar leuker ge
worden. Als je zestien jaar bij
een band blijft, moet je het wel
naar je zin hebben."
De Vlissingse gitarist Michel
Staat speelt sinds zeven jaar bij
The Juke Joints. Daarvoor
maakte hij deel uit van Spot the
nose, de groep waaruit ook
Eversdijk en Van der Broek wer
den gerecruteerd (Kempe: „Die
j ongens mogen we wel een gratis
jubileumcd-tje verstrekken").
Staat: „Dat was een leuk band
je, we hadden ontzetten veel lol.
Af en toe zaten we, gewoon voor
the fun, wel eens te filosoferen in
welke bands we wilden spelen.
Afgezien van de voor de hand
liggende meidengroepen was
dat voor mij The Juke Joints.
'Als die bellen, ben ik weg', zei
ik altijd. Niet in de veronder
stelling dat het ooit zou gebeu-
The Juke Joints. Van Links naar rechts: Sonny Boy van der Broek, Peter van Merode, Michel Staat, Peter Kempe.
Als Peter Kempe belt.
ren. Maar kijk, twee weken na
dat we hadden opgetreden op
het Bluesfestival Kwadendam
me belde Peter Kempe."
Bassist Peter van Merode uit
Roosendaal heeft een vergelijk
baar verhaal. „Ik had net af
scheid genomen van de Boogie
Dogs. De zanger belde op dat we
nog drie optredens zouden doen
en dan was het klaar. Ik was het
gedoe helemaal zat. 'De blues
kan me gestolen worden', dacht
ik op dat moment. Maar ik had
de hoorn nauwelijks neergelegd
of de telefoon ging weer over.
Peter Kempe aan de lijn met de
mededeling dat The Juke Joints
op zoek waren naar een bassist.
Dat was even slikken. Als The
Juke Joints bellen, wordt het
toch een ander verhaal. Ik kreeg
allemaal cd's en cassettes thuis
en zes weken de tijd om het re
pertoire in te studeren. Binnen
twee weken ging de telefoon.
Weer Peter Kempe. 'Heb je al
wat nummers ingestudeerd?',
vroeg hij. 'Een stuk of twintig',
zei ik stoer. 'Mooi', zei hij. 'Dan
kan je morgen met ons meedoen,
want Casper heeft een acute
hernia.' Dat was Casper Be-
rents, mijn voorganger. Ik kreeg
mijn vuurdoop in Nijmegen. De
hele nacht niet geslapen na
tuurlijk, omdat ik als een gek al
die nummers moest instuderen.
Het ging best wel oké en dat
vonden de jongens ook. 'We
doen een tourtje van een dag of
acht in Frankrijk', zeiden ze.
'Ga je mee?' Ik mijn vriendin
bellen. Ze zei: 'Weet je wat. Doe
het maar, dan kom je er meteen
achter of het wat voor je is.' Ik
In 1986 brengen The Juke Joints hun
eerste geluidsdrager uit, de elpee
Dancing Shoes. De fomatie bestaat dan
uit Peter Kempe, Rinus Oudejans, Ri
chard Eversdijk en bassist Jaap Bou-
wense. Als twee jaar later Red ver
schijnt, is Eversdijk vervangen door
Sonny Boy van der Broek en Bouwense
door bassist Rien van der Schraaf. Te
vens is de groep uitgebreid met toetse
nist Wouter Izeboud. In dezelfde bezet
ting wordt Live in Brogum opgenomen.
Op Look for you, uit 1992, is Van der
Schraaf vervangen door Casper Be-
rents. Na TinHouse in 1994verschijntin
1996 het aan Rory Gallagher opgedra
gen live-album One, two, five...live. Ize
boud heeft dan de band verlaten. Kort
daarop maakt Oudejans plaats voor Mi
chel Staat. In 1998 onstaat de huidige
formatie, met Peter van Merode op bas.
Die groep brengt de platen Walking
down Memphis (1999), Willie Foster
The Juke Joints live (2000) en Live in Ire
land (2001) uit.
Het verzamelalbum The Juke Joints 20
years bestaat uit twee schijfjes. Het ene
bevat een keuze uit de negen eerder uit
gebrachte albums, het tweede bevat
speciale bonustracks, onder meer opge
nomen tijdens Moulin Blues 2002, tij
dens een programma in april 2002 van
het Ierse station Radio Kilkenny en tij
dens een concert in het Arsenaaltheater
in Vlissingen, op 15 oktober 1999, waar
met een bigband nummers van Brian
Setzer werden uitgevoerd.
De DVD Live on Moulin Blues 2002 be
vat behalve een registratie van het ge
noemde concert ook opnamen van The
Juke Joints in de Sun Studio in Memphis.
Het twintigjarig bestaan wordt in Zee
land gevierd met vier concerten waar
aan ex-Juke Joints deelnemen. Vrijdag
17 oktober, tijdens de tiende bluesroute
van Goes, speelt de groep in 't Beest in
Goes (21.00 uur), zaterdag 1 november
in De Piek in Vlissingen (21.00 uur, met
zanger Mark Wenner van The Night-
hawks), zondag 9 november in Porgy
Bess in Terneuzen (15.30 uur) en zater
dag 22 november in Brogum in Zierik-
zee (21.30 uur).
Op 24 oktober, als The Juke Joints op de
dag af twintig jaar bestaat, staat een
concert gepland tijdens het jazzfestival
in het Ierse Cork.
zei: 'Oké, ik hou ook van jou' en
hup daar ging ik, naar Frank
rijk."
Voor Kempe lopen de werk
zaamheden voor The Juke
Joints over in zijn baan als orga
nisator van het Bluesfestival
Kwadendamme en de bluesrou
tes in Goes, Vlissingen, Middel
burg en Terneuzen. Van der
Broek, Staat en Van Merode
combineren het spelen in The
Juke Joints met een vaste baan.
Staat: „Hoe professioneel de
groep ook is, ik zie het niet als
echt werk. Als ik een weekend
leuk heb gespeeld, staat dat bij
na gelijk aan een week vakan
tie." Van Merode: „Peter organi
seert alles perfect. Wij hebben er
geen omkijken naar. Wij moeten
alleen op tijd kijken of we vrij
kunnen krijgen. Ik heb in zat
bandjes gezeten, maar geen er
van was zo'n gespreid bedje als
The Juke JointsVan der Broek:
„De meester regeert met strakke
hand. Alles is beregoed gere
geld."
Met de rock rollin' blues naar
voorbeeld van Rory Gallagher
en The Nighthawks hebben The
Juke Joints van begin af aan
goed geboerd, maar niemand
had kunnen vermoeden welke
vlucht de groep in de jaren ne
gentig zou nemen. In 1994 wer
den de Zeeuwen uitgenodigd
voor het door BB King georga
niseerde Delta Blues Festival in
het Amerikaanse Greenville
Mississipi. Twee jaar later werd
een gedeelte van de cd Walking
down Memphis opgenomen in
de legendarische Sun Studio in
Memphis, de plek waar Elvis
Presley begon. „Twee jaar daar-
foto Ruben Oreel
voor had ik die als toerist be
zocht", vertelt Kempe. „Nu na
men we er zelf op. Ongelofelijk."
Uit die trip kwam ook het con
tact voort met de bejaarde
mondharmonicavirtuoos Willie
Foster. De daaropvolgende
tournee door de Benelilx resul
teerde in de cd Willie Foster
The Juke Joints live. Vorig jaar
stonden The Juke Joints gepro
grammeerd op Moulin Blues,
Nederlands belangrijkste
bluesfestival in Ospel. Van dat
optreden verschijnt binnenkort
de DVD Live on Moulin Blues
2002. Een hoogtepunt van dit
jaar was een optreden tijdens
het North Sea Jazz Festival in
Den Haag. Staat: „Dat je naast
Tony Bennett in de rij staat om
je armbandje op te halen. On
voorstelbaar toch? Hij kreeg
trouwens wel heel wat meer
comsumptiebonnen.
In de tourbus naar Frankrijk
heeft het viertal enkele maan
den geleden alle eigen geluids
dragers afgeluisterd om een
compilatie-cd samen te stellen.
Daaruit kwam duidelijk naar
voren dat de groep een ontwik
keling heeft doorgemaakt.
Kempe: „Vroeger waren we
heavier. Recht door zee." Staat:
„The Juke Joints zijn veelzijdi-
ger geworden. We zijn strakker
gaan spelen, maar we gebruiken
ook meer verschillende instru
menten. We spelen nog steeds
rock rollin' blues, maar inmid
dels ook met invloeden uit tex
mex, zydeco en folk. De nadruk
ligt ook wat meer op de originele
blues en wat minder op de rock."
Na twintig jaar is de rek er nog
lang niet uit. Kempe: „De
Nighthawks bestaan vierender
tig jaar en nog steeds geven ze
tweehonderd concerten per
jaar. Dat is wel een voorbeeld."
Staat: „En wat te denkeh van
Willie Foster? Die was achten
zeventig toen hij met ons op
trad. Dus we hebben nog wat
jaartjes te gaan."
Ernstjan Rozendaal
1992
1994
1996
1999
2000
2001
2003
The Juke Joints
