PZC
Spelen met een bit is f
bij hockey verplicht
Weeskinderen vinden
warmte in Zonneweide
dg jon&E ondERZOEkER
PartyHits in
toptien op
rijtje gezet
woensdag 8 oktober 2003
Voorzetje
K!K
Illustratie Marit Törnqvist
Tekening Pij a Lindenbaum
Chillen
in
De
Vriendschap
spel zo leuk maakt? Ach weet je,
hockey heeft gewoon alles. Je
moet een behoorlijke conditie
hebben om het twee keer 35 mi
nuten vol te houden. Het spel is
snel, zeker op een kunstgras
veld. Bovendien is het een lek
ker technisch spelletje. Bal
vaardigheid, draaien, een rush
maken en uiteraard het 'klap
pen' met de stick. Dat kan heel
gevarieerd hoor. Een push, zeg
maar een soort duwslag, een
flick stroke, een slingerslag of
een scoop, een wipslag. Je moet
alle slagen redelij k goed beheer
sen als hockeyster.
Binnen de lijnen kan het vaak
heftig toe gaan. „Ach, er wordt
toch bij elke sport gekletst?
Geen probleem. Maar sommi
gen gaan wel eens te ver. 'Rot op
bitch' of 'zal ik je hoofd er eens
afhakken'. Zulke opmerkingen
slaan echt nergens op. Tuurlijk,
ik erger me ook wel eens aan een
scheids. Maar zo'n man kan ook
een offday hebben. Ik fluit zelf
wedstrijdjes bij de pupillen.
Heb daar zelfs een echt diploma
voor gehaald. Maar zonder fou
ten fluit niemand hoor. Neem
dat maar van mij aan."
Nederland is een nieuwe top
tien rijker: de PartyHits
Top 10In deze lijst staan de tien
meest populaire liedjes tijdens
drive-in shows en in feestkroe-
gen.
De lijst wordt elke week samen
gesteld door twintig deejays die
allemaal verschillende soorten
muziek draaien. Zo doen bij
voorbeeld Yorin FM-dj Wouter
van der Goes en Jeroen Nieu-
wenhuizen van 538 mee. Maar
ook de vaste deejays Frank, Ro
bin en Gaby van het Cooldown
Cafe op het Amsterdamse Rem-
brandtsplein en Dj Cor en Dj
Maurice van de Skihut in Rot
terdam.
In de eerste toptien staat Papi
Chulo van Lorna op de eerste
plaats, gevolgd door Traffic van
Dj Tiësto en Dj Galaga met The
Game. Verder zal vanaf dit na
jaar vier keer per jaar een ge
mixte Partyhits Top 10-cd wor
den uitgegeven.
Als de eerste zin van een boek
kan verklappen hoe mooi
wat volgt zal zijn, dan is 'Lang
geleden, in de dagen van de
armoede, waren twee kleine
kinderen alleen op de wereld
achtergebleven.' een veelbelo
vend begin.
In 1959 verscheen in Zweden
een bundel met verhalen van
Astrid Lindgren (1907-2002)
onder de titel Sunnanang wat
'Zonneweide' betekent. De
schrijfster die toen al meer dan
twintig boeken had geschreven
(waaronder de drie over Pippi
Langkous, de kinderen uit de
Kabaalstraat, Karlsson van het
dak) had op een winterse dag er
gens in Zweden eens aan de kant
van de weg een
bord met Sunna- t -
nang zien staan.
Die opmerkelijke
naam bleef een
tijdlang rondjes in
haar hoofd draai
en. Totdat ze er
twee arme wees
kinderen bij verzon
die verkleumd van kou warmte
vonden in Zonneweide, waar
het eeuwig lente blijft. Ze nam
het sprookje over Mattias en
Anna op in een bundel met ver
halen die allemaal begipqen
met Langgeleden, in de dagen
vandearmoede...Inl972 werd
het boek in het Nederlands ver
taald onder de titel De Rode Vo
gel. Het titelverhaal verscheen
onlangs als apart (prenten)
boek, wondermooi geïllustreerd
door Marit Törnqvist.
Omdat Mattias en Anna na de
dood van hun moeder niet alleen
achter kunnen blijven, komen
ze in huis bij een boer die voor
hen zal zorgen:niet omdat ze
zo hulpeloos waren en zo wan
hopig van verdriet om hun dode
moeder, nee, de boer nam de
kinderen in huis omdat hij ze
goed kon gebruiken. Kinder
handen kunnen nuttig werk
doen, als je er maar voor zorgt
dat ze geen bootjes uit boom
schors snijden en ook geen fluit
jes uit wilgenhout, en dat ze
geen hutten bouwen in het bos.
Kinderhanden kunnen de koei
en melken en de ossenstal uit
mesten. Kinderhanden kunnen
alles doen, als je ze maar weg
houdt van hutten en bootjes van
boomschors.'
Gelukkig is er het vooruitzicht
dat ze in de winter een paar we
ken naar school mogen, om er te
leren lezen en letters te schrij
ven. Maar als het dan eindelijk
zover is, merken ze dat het er
niet is zoals ze hadden gedacht
en dat aan hun 'grauwigheid'
geen einde zal komen. Moede
loos van verdriet om
alle vreugdeloze
dagen op de
boerderij
en op
school hopen ze tenslotte dat ze
nog voor het lente wordt dood
zullen zijn. Precies op dat ogen
blik zien ze voor zich op de
grond in de sneeuw een rode vo
gel. Kriskras door het bos en
steeds verder van het pad volgen
ze hem tot bij een openstaande
deur in een hoge muur aan de
andere kant van de bergen.
Bij het aangenaam traag vertel
de verhaal dat zonder ook maar
ergens sentimenteel te worden
je een brok in de keel bezorgt,
maakte Marit Törnqvist druk
kend sombere prenten. Maar
wat een vreugde plots in die ene
vredig groene en de andere
daarna met Mattias en Anna in
de Zonneweide waar in de bo
men gejubel uit duizend vogel
bekjes klinkt 'en
alle lentebeken
kabbelden en alle
lentebloemen
straalden en (er)
kinderen speelden
in een wei die net zo
groen was als het
paradijs.' Tot het
einde van de win
ter gaan ze door de deur die
nooit gesloten mag worden, elke
dag naar de plek waar ze geluk
kig zijn en krijgen wat ze nooit
hadden. Wie neemt kwalijk dat
ze op de laatste schooldag doen
wat verboden werd?
Het is mogelijk dat het lot van
Mattias en Anna je zo aan het
hart gaat dat je slechts met
moeite je ogen droog houdt.
Maar zelfs dan zul je bewonde
rend bemerken met hoe weinig
Marit Törnqvist erin slaagt het
hartverscheurende bestaan van
de twee kinderen bij de eenza
me boer en hun onbekommerde
geluk bij 'de moeder van alle
kinderen' te verbeelden in tere
verrukkelijke prenten die soms
alleen in kleur van elkaar ver
schillen.
Na de dood van Astrid Lindgren
dook vorig jaar onverwacht een
onbekend verhaal uit 1949 van
's werelds populairste schijfster
op. Mirabel met aandoenlijk
grappige tekeningen van Pija
Lindenbaum vertelt over het
wonderlijks dat Britta-Kajsa
op een vreemde avond in de len
te overkwam. En over het kleine
gele zaadje dat ze door een
vreemd mannetje in haar hand
gedrukt kreeg. En over het
roods dat op een ochtend uit de
grond stak. En over wat ook jij
vast dolgraag zou willen heb
ben.
Jan Smeekens
Astrid Lindgren: De rode vogel.
Querido; 13,95 euro.
Astrid Lindgren: Mirabel.
Ploegsma; 11,95 euro.
Speeltuinen zijn saai en
achter de computer zit je
alleen als het donker is. Tom
Ytsma (11) uit Middelburg
verveelde zich een tijdje ge
leden 'te pletter'. Ook zijn
buurtgenootjes waren aan
een nieuwe uitdaging toe.
„Hier was een lege plek. Die
hebben we ingepikt", zegt de
leider van De Vriendschap in
de bocht van de President
Rooseveltlaan in Middel
burg. Sinds drie maanden
zijn twaalf leden uit het
Prooyenspark, Klarenbeek,
en de Veerse Poort vrijwel ie
dere dag in hun hut De
Vriendschap te vinden. Af
gelopen zaterdag werd de
hut officieel geopend.
Een oude slaapzak hangt te
luchten aan de waslijn. Fol
ders liggen in en bij een vuilnis
zak, want ook hier komt de fol
derbezorger langs. Even ver
derop staat een ton. Het plan
was dat deze dienst zou doen als
toilet, maar de vrienden kwa
men er al snel achter dat de wc
thuis nog net iets meer privacy
en comfort biedt. Een paar bak
stenen herinnert aan de open
haard, waar de leden afgelopen
zomer frikadellen bakten.
In de hut heeft bijna ieder lid
een eigen slaapkamer. Vanwege
plaatsgebrek moeten sommige
leden hun domein delen. Stuk
jes stroomdraad hangen aan het
plafond. De chillroom boven is
veruit de favoriete plek van de
club. Hier worden chips, drin
ken en koekjes genuttigd, ver
gaderd, regels opgesteld en over
school gepraat. Ook aan Kees,
de Duitse herdershond van Tom,
is gedacht. Hij kreeg een eigen
hok, waar 'ie lekker kan liggen
als ie moe is'. Tom noemt zijn
hut een wonder. „We zijn met
weinig begonnen en nu hebben
we dit. Voor de hut had ik weinig
vrienden, nu heb ik er een hele
boel."
Samen met Renate van der
Driest (14) zwaait Tom de scep-
De huttenbouwers: Vooraan bij de fiets Teun, in het midden vlnr Tom, Renate, Carlijn, Quinten, en Pelle. Achter: Machiel, Mark, Hanne-
Eva, en Willem. foto Ruben Oreel
Spelen zonder bitHm, niet
echt slim, maar Ruth van Es
(17) zou het stuk plastic in haar
mond het liefst uitspugen.
„Spelen met een bit, een mond-
beschermer, is bij hockey ge
woon verplicht, maar ik vind
het hinderlijk. Ook het ademha
len gaat lastiger. Maar vooruit,
er zijn ergere dingen." Spelen
mèt bit dus maar.
De speelster van de Middel
burgse Mixed Hockey Club
stond als negenjarige al met een
stick in haar handen. „Ik ben
begonnen bij hockeyclub Voor-
ne in den Brielle, waar ik toen
woonde. Na mijn verhuizing
naar Middelburg ben ik lid ge
worden van MMHC. Ik speel
momenteel bij de meisjes Al en
dat bevalt uitstekend. Wat het
Met ingang van dit seizoen is de
spelregel bij het nemen van een
strafcorner veranderd. „Je
hoeft de bal niet eerst meer te
stoppen, voordat je op het doel
schiet. Dat maakt het spel een
stuk sneller, omdat je in één keer
kunt slaan. Leuk voor de spe
lers, maar ook voor het publiek.
Het spel wordt nog aantrekke
lijker."
Haar favoriete stekje in het veld
is de rechtsvoorpositie. „Voor
zetje geven en als het zo uit
komt, zelf scoren. Tijdens de oe
fenwedstrijd tegen Terneuzen
scoorde ik twee keer. Dat geeft
een lekker gevoel.
Spelplezier staat bij Ruth voor
op. „Tijdens de wedstrijd houd
ik niet eens de stand bijIk ga
helemaal op in het spel. Tuur
lijk, winnen is leuker dan verlie
zen, maar mijn weekeinde is na
een nederlaag heus niet naar de
knoppen hoor. Zou ik moeten
kiezen tussen bijvoorbeeld een
plaats in Jong Oranje of mijn
studie, dan koos ik voor de stu
die, begrijp je?"
Hans Segboer
Ruth van Es: „Je moet alle slagen redelijk goed beheersen als hoc
keyster." foto Ruben Oreel
ter over het terrein. Renate ont
wierp het onderkomen. Uit
vuilcontainers werd materiaal
gevist en van bouwvakkers
mochten ze hout meenemen. Op
skelters werd al het materiaal
vervoerd. Op warme dagen, was
het zweten geblazen. „Maar je
moet er iets voor over hebben",
vindt Tom.
De leden komen aan benodigd
heden zoals spijkers, drinken en
eten door een heitje voor een
karweitje uit te voeren in de
buurt. Zo lieten ze al eens een
hond uit voor twee euro, gingen
in de tuin aan de slag, en ver
kochten aardappels die ze, met
toestemming van de boer, van
het nabijgelegen land raapten.
Het verdiende geld komt in de
hutpot terecht.
Van het geld kochten Tom en Re
nate ook een slot. Pure nood
zaak, vinden ze. In een eerdere
hut werd geplast en even later
werd het bouwwerk met de
grond gelijkgemaakt. „Lullig",
vindt Tom. „Iedereen is welkom
in onze hut. Maar sloop hem
niet. Want wij hebben er kei
hard aangewerkt."
Zelf hebben de leden regels op
gesteld om het terrein netjes te
houden. Zo moet ieder lid zijn of
haar eigen slaapkamer oprui
men. Wie zich niet aan de regels
houdt, krijgt een taakstraf - het
terrein opruimen - of wordt voor
een dag geschorst. „Het zijn
strenge regels, maar als het hier
niet netjes is komt de gemeente
met een vrachtwagen en sloopt
de hut", weet Tom.
Ook letten de ouderen goed op
de jongere kinderen. „We hel
pen ze met timmeren, maar ook
met oversteken", zegt Renate.
Voor Tom, Renate en de andere
leden is de hut nooit af. Er is al
weer een nieuw planomeen der
de verdieping, een uitkijktoren,
te bouwen. Ook zijn de leden
nog op zoek naar matrassen,
kleden en andere voorwerpen
voor in hun hut. Tom: „Oude
spullen zijn welkom. Mensen
mogen het hier gewoon neerleg
gen."
Navraag bij de gemeente Mid
delburg leert dat de betrokken
medewerker niet van het be
staan van de hut op de hoogte is.
Een vergunning is volgens de
woordvoerder niet zo nodig.
„Het ligt eraan hoe groot de hut
is. Daar zouden we ter plaatse
naar moeten kijken. Maar we
treden niet hard op tegen kinde
ren die een hut gebouwd heb
ben."
Tienke Wouda
C^n, 'üTrw- Iran, fe-üÉfcru hwU&JjtfZnk Gx curcnAjjjuJZ.
