Derby verpest door grimmige sfeer
Regen helpt Schumacher
Burgemeester
Her as stoot Nozal
alsnog van de troon
14
15
18
21
leniaanse marathonloper verbetert wereldrecord
Vijfde titel
Van de Ven
Lafeber mist
alleen nog zege
maandag 29 september 2003
Ajax lost PSV af
als koploper
Rillandia komt
ervaring tekort
HWP bedwingt
landskampioen
EK als nachtkaars
uit voor Oranje
Terneuzen zakt voor
eerste echte test
Theorieën
Kloetinge krijgt negen kaarten en verliest van Hoek: 2-3
Agressief
Aanvaringen
Laatste week
it de
>U)E»
'ge.
raat
words
ttdesjia JVv' HimMi/iJ K/ MilVtt %AzV Ml UEl117£S O# V K/ f 17 \s V\s K V rri/l i/mi l/l/l/l W
UI
Ervaring Tergat betaalt zich uit
«s 1951
k gebo M
•e 438sJ
loemd.
FAII.I
2003
02 van
lonende
ÊINDlcjlopi
is veda
assw
Vüs
N:
septal
Isa»
Easfe
Graaia
septal
Idsaiii
J
i
i
I
i
I
ènrPim van Esschoten
BERLIJN - „Het gaat om erva-
had Paul Tergat in april
Jóng jaar na zijn sterke mara-
Ibon in Londen gezegd. Vijf ma-
lalhons had de 34-jarige Keni-
lin nodig, gisteren in Berlijn
Waalde de routine zich uit.
fun! Kibii Tergat snelde in zijn
Hide marathon naar een we-
itldrecord van 2 uur, 4 minuten
°ERsi. „55 seconden.
16®
»r ta ibrgat is de eerste mens onder
BUI Je2uuren 5 minuten; 43 secon-
ien sneller dan het oude record
Kfl nn Khalid Khannouchi van
[onden 2002. De eerste Keni-
bovendien in bezit van het
(officieuze) wereldrecord. Ter-
i njn jat wendde zijn ervaring giste-
"t 2002 Baan om zijn hazen Sammy
1 Bit [orirenTituMunji onder ideale
tal9i ostandigheden (windstil, zon-
TVEU jjg, maar slechts tien graden)
liet te hard van stapel te laten
ien. De 'voorzichtige' door
tast halverwege in 1.03,01
Inde slotkilometer koos Tergat
sepMjnog de verkeerde doorgang on
der de Brandenburger Tor, ver
speelde enkele seconden en de
doorgelopen' haas Korir kwam
nog dicht bijPas in de sprint op
ünter den Linden schudde hij
lorir van zich af. De haas,
tweevoudig winnaar van de ma
rathon in Amsterdam, nestelde
ach als tweede op de ranglijst
lüertijden.
Paul Tergat voldoet niet aan het
cliché van de Keniaanse atleet.
Rij liep niet dagelijks vele kilo
meters van en naar school. Zijn
vader bezat een auto en bracht
^e,a kem zo nu en dan naar school,
zo'n achthonderd meter verder-
Tergat speelde in zijn
schóóltijd wat basketbal en pas
:t#rei
msteroa
nd«
k#
toen hij in dienst moest, begon
hij met hardlopen als onderdeel
van de opleiding.
Dat was in 1991 en Tergat toon
de zich in zijn eerste races geen
groot talent, maar hij ontwik
kelde zich snel. In 1995 al werd
hij voor het eerst wereldkampi
oen veldlopen en prolongeerde
die titel vier keer. Op de baan
vond hij in Haile Gebrselassie
echter steeds zijn meerdere. Op
de Spelen van Atlanta en Syd
ney en de WK's van Athene ('97)
en Sevilla ('99) werd hij op de
10.000 meter steevast verslagen
door Gebrselassie.
Insiders voorspelden supertij
den, zodra de rivalen Tergat en
Gebrselassie zouden overstap
pen naar de marathon. Tijden
van onder de 2 uur en 4 minuten,
zo voorzagen hun respectieve
lijke managers Gabriëlla Rosa
en JosHermens. „Waaromniet",
reageerde de kleine Ethiopiër
op die theorieën. Voorlopig is hij
niet verder gekomen dan één
marathon (Londen 2002) waar
in hij derde werd in 2.06,35.
Tergat was voorzichtiger: „Ik
ben een krijger, een vechter. Ik
verwacht nooit dat iets vanzelf
komt en hou van extreme uitda
gingen. Maar de marathon? Ik
heb geen ervaring. De laatste ki
lometers van de marathon
waarover zoveel wordt gespro
ken, zijn voor mij onbekend. Ik
wil niet speculeren, eerst finis
hen. Pas dan weet ik de tijd."
Dat zei hij in het voorjaar van
2001, kort voor Tergats debuut
in Londen. Hij kwam tot een be
scheiden 2.08,15. Een jaar later
in hetzelfde Londen glunderden
de kleine, priemende ogen in
zijn diepzwarte gelaat. Met
2.05,48 was hij weliswaar tien
tellen achter Khannouchi ge
bleven die een nieuw record
liep, Tergat wist wat voor hem
mogelijk was op de marathon.
Het wachten was op de ideale
dag, die hij gisteren in Berlijn
trof. Van zijn vijf eerdere mara
thons, won Tergat er niet een.
„En dat zat me dwars. Er waren
mensen die zeiden dat ik een
marathon niet kon winnen. Ik
heb me helemaal op deze race
gefocust en daarom ben ik zo
blij met dit wereldrecord." GPD
GEE Heek een investering in een f a-
ptemba Ueus tweede gedeelte, waar
E M lergat slechts 1.01,54 voor no-
DARÜ EMMERCOMPASCUÜM - Mo-
[HAM|torcrosser Rinus van de Ven
heeft gisteren in Emmercom-
pascuiim een onvergetelijk
Inweek afgesloten. Nadat de Vlis-
singer eerder in de week een
vijfjarig profcontract tekende,
werd hij gisteren voor de vijfde
teer in zijn carrière Nederlands
crosskampioen.
vei»!
De vijftienjarige Van de Ven
werd gisteren door twee man
chezeges in de voorlaatste wed
strijd van het NK al onbereik-
voor de concurrentie. „Zes
laar geleden ben ik bij de jeugd
van de KNMV (Nederlandse
motorbond) begonnen met een
titel en nu ga ik er ook weg met
een titel", zei Van de Ven. Vol
gend jaar rijdt hij met het Euro
pe Racing Team bij de senioren
indel25cc-klasse.
in 1997 legde Van de Ven als ne
genjarige voor de eerste keer be
slag op de Nederlandse titel
(fiOcc). Een jaar later prolon
geerde hij die titel. In 2000 was
de beste in de klasse 8 5 cc
Heine wielen; in 2002 en nu in
was hij superieur in de
85cc grote wielen. Gisteren won
recti hij opnieuw beide manches. Hij
verloor deze NK-cyclus slechts
één manche. Dat was in Reusel
toen hij een baanofficial omver
reed.
Vader en begeleider Giel van de
Ven: „De concurrentie was nul.
Eén of twee rondjes kunnen de
anderen aanhaken, maar dan
Djdt Rinus ver weg." Een voor
sprong van een halve minuut
was eerder regel dan uitzonde
ring. Van de Ven heeft op zijn
Kcc-machine nog één doel:
over twee weken wil hij het
Prestigieuze Duitse ADAC-
«ampioenschap winnen.
Hoek-speler Pascal Smessaert (links) en Pieter de Graaff van Kloetinge strijden om de bal. Johan Mücher (3), Pauclair Youda en Wouter Labrujère (rechts) kijken toe.
foto Mechteld Jansen
door Frits Bakker
KLOETINGE - De penalty tegen Jaap
Pijnenburg, de lawine aan rode en gele
kaarten en tenslotte ook nog de ontgoo
cheling over het verlies. Het werd Kloe
tinge allemaal net iets te veel, toen de
derby tegen Hoek werd afgefloten bij
een stand van 2-3. Karl Vergouwen was
tot een uur na de wedstrijd niet aan
spreekbaar. „Ik geef geen commentaar,
laat me met rust, want alles wat ik zeg is
er te veel aan", snauwde de trainer, die
na een hoopvolle start (1-0- en 2-1-
voorsprong) zijn wereld weer iets ver
der zag instorten.
De emoties gingen weer eens op de loop
met de hoofdrolspelers uit de derby. Bij
Hoek overheerste na afloop een ingeto
gen vreugde („gewonnen, maar slecht
gespeeld", zei Johan Ballegeer), bij
Kloetinge de ontreddering, het machte
loze gevoel dat alles weer tegenzat. Zo
lang in de wedstrijd geweest en toch
nog alles verspeeld.
De koele cijfers deden iedereen na de
golf van emotie weer ontwaken. Kloe
tinge 2Hoek 3Twee keer rood en zeven
keer geel voor spelers van Kloetinge
één keer geel voor Thomas Ragut van
Hoek. Dertien punten voor Hoek in de
stand na vijf wedstrijden, een hatelijke
nul voor Kloetinge.
Het was zaterdag de derby van de opge
kropte agressie, van een speelstijl
waarvan de anders zo keurige Beve-
landse club zich nooit eerder heeft be
diend. John Bentschap Knook, de
verdediger, riep op de dag voor de wed
strijd nog wel dat de derby niet meer
leeft. Het ging maar om een gewoon
partijtje, zoals er elke week een wed
strijd wordt gespeeld. En ook Johan
Ballegeer werd er niet warm of koud
vanWe spelen om te winnenmaar dat
doen we altijd", zei hij koeltjes.
Maar wie kon na afloop nog beweren
dat er niet alles was gebeurd wat de
derby van andere wedstrijden onder
scheidt. Het was boeiend, onderhou
dend, met veel pittige duels, een onver
wacht scoreverloop, bij vlagen on
vriendelijk, maar zelden van een hoog
staand niveau. En na de wedstrijd ble
ven de gemoederen nog lang verhit.
De kleine Brabantse scheidsrechter
Van der Werff, die het in de ogen van
Kloetinge had verbruid, moest zich na
de wedstrijd snel uit de voeten maken
en had een cordon van bewakers nodig
om de kleedkamer te bereiken. Hij voel
de zich bedreigd door een bejaarde
sponsor (met snor), die witheet achter
hem aan bleef lopen. En in al die com
motie stormde ook nog een drieste sup
porter de tribune op om een van de
sponsors van Hoek te lijf te gaan.
De woede van heel Kloetinge richtte
zich op de arbiter, die de verliezende
club met twee rode en zeven gele kaar
ten had bestraft. Pieter de Graaff werd
met twee gele kaarten na een goed uur
uit het veld gestuurd, Jean-Philip Be-
cht, die tien minuten na rust was inge
vallen, maakte in blessuretijd een trap
pende beweging naar Hoek-verdediger
Smessaert.
Het gevoel van onrecht na de wedstrijd
had bij Kloetinge een dubbele bodem.
Mentaal deed de vijfde verliespartij op
rij onnoemelijk veel zeer, maar net zo
bitter was de morele kater. De toch al zo
geplaagde trainer Karl Vergouwen
krijgt in alle ellende over de slechte
start nu ook nog met de naweeën van de
derby te maken. Hij voelde dat zijn po
sitie wankelt, maakte een getergde in
druk en liep zelfs na afloop de tribune
op om de vechtpartij te voorkomen.
Johan Ballegeer, de winnende coach,
keek het van een afstandje aan en
zuchtte: „Ik ben blij dat we hier win
nen, maar wat een treurige tegenstan
der was dit. Voor zo veel publiek vanaf
de eerste minuten tijdrekken en spelen
om geen goal tegen te krijgen." Jurgen
Belpaire, de keeper, viel hem bij: „De
nood moet hier wel heel hoog zijn, an
ders laat je het toch niet zo uit de hand
lopen."
Het trieste van alles was dat Kloetinge
het niet eens nodig had om zo over de
schreef te gaan. Onder aanvoering van
John Bentschap Knook, met twee hard
werkende middenvelders (Labrujère en
De Goederen) en met de altijd dreigen
de Wilco de Valk voorin slaagde de
thuisclub er zelfs in om het veel sterker
gewaande Hoek uit zijn spel te halen.
Het werd na een klein halfuur verras
send 1-0 (vrije trap Bentschap Knook,
van richting veranderd door Smessaert
tien minuten voor rust 1-1 door Pauc
lair Youda, onbetwist de beste man van
het veld, die sierlijk een voorzet van
Wesley de Smet inkopte. En vijf minu
ten voor rust leidde Kloetinge weer met
2-1. Ronald Zuijdwegt ontsnapte op
links, zijn afgemeten voorzet werd door
Wilco de Valk ingeschoten.
Maar ook in die fase tekenden zich de
voortdurende aanvaringen tussen
Kloetinge en de scheidsrechter al af.
Voor rust werd er door de Brabantse
scheidsrechter vijf keer geel getrokken
voor de thuisclub, soms wat overdreven
snel, maar meestal wel terecht. Dat
brak de thuisclub na de rust nog verder
op, want nadat Steven de Croock voor
2-2 had gezorgd, ging het van kwaad tot
erger. Pieter de Graaff kreeg als eerste
rood, na zijn tweede gele kaart, in de
66e minuut.
Met elf tegen tien zette Hoek daarna de
jacht in op de winnende goal, die eigen
lijk niet kon uitblijven. En weer voelde
Kloetinge zich bestolen, toen Jaap Pij
nenburg een vrije trap uit zijn handen
liet glippen en daarna een overtreding
op Smessaert maakte. De strafschop
van Anthony Annicaert, in de 78e mi
nuut, zette de wedstrijd nog meer in
vuur.
Voor de dug-out van Kloetinge speelde
zich in de slotfase een opstootje af dat
tekenend was voor de geladen sfeer.
Voordat het einde werd gefloten, ging
ook de ingevallen Becht zich te buiten
aan een onbezonnen actie. Hij plantte
zijn voet op het hoofd van Smessaert,
die in het strafschopgebied ten val was
gekomen.
Hoek kreeg in de laatste vijf minuten
nog drie riante kansen om de score ver
der op te voeren. Smessaert (kopbal) en
Youda (vrije trap van zeker 25 meter)
raakten de lat, Pijnenburg redde stijl
vol op een lob van Minnaert.
Kloetinge-Hoek 2-3 (2-1). 28. John Bent
schap Knook 1-0,35. Pauclair Youdal-1, 40.
Wilco de Valk 2-1, 51. Steven de Croock 2-2,
78. Anthony Annicaert 2-3 (strafschop).
Scheidsrechter: R. van der Werff (Drunen).
Rode kaart: Pieter de Graaf (twee keer geel),
Jean-Philip Becht (beiden Kloetinge). Gele
kaart: Ferry Alfons, Wouter Labrujère, Jo
han de Goederen, Arno Melaard, Jeffrey Frij-
ters, Jaap Pijnenburg (allen Kloetinge), Tho
mas Ragut (Hoek). Aantal toeschouwers:
1500.
Kloetinge: Jaap Pijnenburg; Ronnie Cremer,
John Bentschap Knook (53. Jean-Philip Be
cht), Jeffrey Frijters, Arno Melaard; Johan de
Goederen, Ferry Alfons (83. Pim Bruins),
Wouter Labrujère (89. Jordy Bakker); Wilco
de Valk, Pieter de Graaff, Ronald Zuijdwegt.
Hoek: Jurgen Belpaire; Thomas Ragut (64.
Bart Poppe), Johan Mücher, Pascal Smes
saert, Franky Standaert; Mare Minnaert,
Pauclair Youda, Steven de Croock, Wesley
de Smet; Arjan Human, Anthony Annicaert
(89. Leon van den Ouden).
pagina 15: Kloetinge moet
z'n wonden likken
j|alf Schumacher voert het veld aan, vóór zijn broer Michael, Ru-
rens Barrichello en Juan Pablo Montoya. foto Gero Breloer/EPA
door Ivo Op den Camp
INDIANAPOLIS - Alfred
Hitchcock zou jaloers zijn ge
weest op het scenario. Span
ning, onvoorspelbaarheid, een
bizar raceverloop, meer koplo
pers dan ooit en - uiteraard - het
enerverende duel tussen de drie
WK-titelkandidaten. De For
mule 1 beleefde in Indianapolis
een doldwaas weekeinde, maar,
zoals de laatste jaren al zo vaak,
aan het einde van de rit was er
één grote winnaar: Michael
Schumacher.
De Ferrari-coureur won giste
ren in Indianapolis een Grand
Prix die hij niet leek te kunnen
winnen. De plotseling opko
mende regen was echter de grote
spelbreker voor alle Formule 1-
f ans die hoopten op een prachti
ge apotheose van het seizoen
over twee weken in Japan. Nu
was het vooral spannend in In
dianapolis, waar Schumacher
op de natte baan een prachtig
staaltje stuurmanskunst ten
beste gaf. Het gevolg daarvan en
van het falen van Juan-Pablo
Montoya is, dat de Duitser over
twee weken in Suzuka aan een
achtste plaats al voldoende
heeft voor zijn zesde WK-titel.
Alleen als Schumacher buiten
de punten eindigt en Kimi Raik-
konen, die gisteren tweede
werd, de Japanse Grand Prix
wint, is de Fin alsnog wereld
kampioen.
Schumacher leek zijn kansen op
een vroegtijdige beslissing van
het WK al in de kwalificatie ver
speeld te hebben. Vanaf plek ze
ven begon hij aan een kansloze
missie, zo dacht iedereen. Bo
vendien verspeelde hij zijn goe
de start, moest Montoya weer
voorbij laten, en kreeg de race
het verloop dat iedere neutrale
GOM!
knis
Het waren saaie en lange
dagen voor de Europa
cupwedstrijd tegen Wisla
Krakow. We vertrokken dins
dagochtend al heel vroeg en 's
avonds hebben we nog een
training afgewerkt. Op
woensdag mochten we 's
avonds in het stadion trai
nen, maar verder bestaan
zulke dagen vooral uit rus
ten.
Om tien uur 's ochtends ont
bijten, een uurtje wandelen,
weer vier uur rusten, trainen
en weer eten. Op de eerste
dag zijn we nog wel even de
stad in geweest en donder
dagochtend hebben we de
dierentuin in Krakow be
zocht. Om de dag te breken
kijkje dan dus naar tijgers en
apen. Maar ei
genlijk wacht
je maar op één
ding: het fluitje
van de scheids
rechter.
De wedstrijd
zelf vond ik
fantastisch,
vooral omdat
er zoveel supporters waren
meegekomen. Er zaten ze
venhonderd fans van NEC in
het stadion en na afloop
heerste een jubelstemming.
Dat kwam misschien gek
over, maar nadat we met 2-0
achterwaren gekomen dacht
iedereen dat we dik zouden
verliezen. We maakten toch
nog 2-1 en hebben nu gewoon
een goede kans om de tweede
ronde te bereiken. Ik dacht in
eerste instantie dat de straf
schop die we kregen, nadat ik
was gevloerd, terecht was.
Maar later op televisie zag ik
dat het eigenlijk niets was. Ik
leek wel een lantaarnpaal die
omviel.
Door die kleine nederlaag is
de return in Nijmegen ineens
heel aantrekkelijk gewor
den. We zouden eerst op don
derdag om zes uur spelen,
maar de burgemeester heeft
dat verboden. Het is dan
koopavond en ze was bang
dat de Poolse supporters
voor onrust zouden zorgen.
Nu moeten we op woensdag
om zes uur spelen, tegelijker
tijd met NAC. Na de 5-0-ne-
derlaag in Newcastle maakt
die return helemaal niet meer
uit. Maar NAC wordt wel
rechtstreeks uitgezonden,
omdat dat zo is vastgelegd
met de NOS.
Ons stadion is uitverkocht,
veel mensen hebben geen
kaartje kunnen krijgen,
maar niemand kan het nu
rechtstreeks op televisie
zien. Voor driehonderd Po
len! Dat vind ik echt onge
looflijk. Zet ze gewoon om
vijf uur 's middags in het sta
dion en laat ze
er pas om ne
gen uur uit.
Dan is die
koopavond
klaar en heb je
er geen last
meer van. De
burgemeester
loopt nu wel
stoer te doen op de tribune bij
NEC, maar ze heeft volgens
mij niet nagedacht over de
gevolgen. Dit kost NEC geld
en goodwill en Nijmegen
komt niet zo in beeld als bij
een live-uitzending.
NEC leeft momenteel in Nij
megen, iedereen praat erover
en veel mensen lopen in een
NEC-shirt. Daarom snap ik
helemaal niets van die burge
meester. Omdat we nu nog
een mooie wedstrijd kunnen
verwachten, komt het dubbel
zo hard aan. Iedereen irri
teert zich eraan en het is weer
typisch Nederlands. Omdat
er bij FC Utrecht vorig jaar
wat is gebeurd, zijn ze weer
bang. Dus verplaatsen we de
wedstrijd maar. Voor drie
honderd Polen, die nu op
woensdag ook gewoon de
stad ingaan.
Dennis de Nooijer
toeschouwer wenste: Raikko-
nen aan de leiding, Montoya op
plek drie en Schumacher op
plaats zes. Virtuele WK-stand
op dat moment: alledrie titel
kandidaten met 85 punten
gelijk! Maar de (weer)goden
wilden anders. Met elke regen
druppel die viel, keerden de
WK-kansen zich ten goede van
de Duitser. Montoya kreeg bo
vendien een tijdstraf, omdat hij
Barrichello op onreglementaire
wijze van de baan had gereden.
„Alles klopte", zei Schumacher
na afloop. „Vooral de banden
waren briljant." GPD
door Ad Pertijs
MADRID - Roberto Heras kon
zijn ogen niet geloven. Op het
kleine tv'tje in de wagen van de
wielerploeg US Postal volgde
hij de laatste kilometer van Isid-
ro Nozal, zeventien etappes
lang de grote, onbekende aan
voerder van de Vuelta. De 25-ja-
rige Once-knecht, die bijna drie
weken in de Ronde van Spanje
geen krimp had gegeven, brak
zaterdag op de slotklim van de
12 kilometer lange klinitijdrit
naar Alto de Abandos alsnog.
Zijn voorsprong van twee minu
ten verdween er de laatste kilo
meters als sneeuw voor de zon.
In het begin van de tijdrit kon
Nozal de schade nog enigszins
beperkt houden, maar op een
gegeven moment was er voor
hem geen houden meer aan. He-
ras zag het vol ongeloof aan.
Volkomen onverwacht won hij
(na 2000) zijn tweede Vuelta.
Gezeten naast ploegleider Jo
han Bruyneel liet Heras zij n tra
nen de vrije loop. „Het was ook
zo'n ontroerend moment. Ga
maar na. Ik moest tien seconden
per kilometer goedmaken. Ik
dacht dat dat onmogelijk was.
Gebeurt het toch.En dat na een
Vuelta waarin Nozal zich ont
popt leek te hebben van een on
gevaarlijke nobody tot een soe
vereine leider.
In de tijdritten (twee individue
le en een ploegentijdrit) was No
zal (die ze allemaal won) meer
dan vijfenhalve minuut sneller
geweest dan Heras. In de bergen
won de US Postal-man amper
iets terug. Het gevolg was dat
Nozal met vijf minuten voor
sprong de laatste week in ging.
Een sensatie hing in de lucht.
Nozal is een 'breedterenner' die
door Once bij voorkeur wordt
ingezet in de vroege ontsnap
pingen. Omdat voor de Span
jaarden het ploegenklassement
van groot belang is. Zo kwam de
man uit Cantabria de eerste
week ook in de amarillo-trui. In
de tijdrit haalde hij vervolgens
ongemeen hard uit. Zo hard, dat
ploegbaas Manoio Saiz de kaart
Nozal durfde trekken. Hele
maal nadat de leider ook de
tweede tijdrit had gewonnen.
De laatste bergachtige etappes
begon Nozal - onder druk van
het beukende nieuwe talent Val-
verde - beetje bij beetje terrein
te verliezen. Dankzij zijn ijzer-
sterke ploeg bleef de schade
echter steeds binnen de perken.
Roberto Heras
Heras won 'maar' 1.14 terug.
„Te weinig", oordeelde de man
die de Vuelta in 2000 ook al won.
Hij legde zich min of meer al
neer bij de nederlaag. Tot Nozal
alsnog ineenstortte. De verlie
zer, toonde zich na zijn donker
ste kilometers echter ook groots
in zijn nederlaag. „Ik feliciteer
Roberto. Hij heeft gewonnen en
hij heeft het verdiend deze ron
de te winnen. Ik ben vandaag de
vermoeidheid van drie weken
Vuelta tegengekomen. Het mag
vreemd klinken, maar door de
treurigheid van dit moment
heen, zal ik deze tweede plaats
zien als een triomf." GPD
ST. ANDREWS - Maarten Lafe
ber (28) heeft gisteren de groot
ste geldprijs in zijn professione
le golfloopbaan gewonnen. Hij
eindigde in het Schotse St. An
drews op de gedeelde vierde
plaats in het Dunhill Links
Championship.
Zijn eindklassering was goed
voor 195.000 euro. Hij verdien
de nooit meer dan 75.000 euro in
één toernooi. Een overwinning
is nu het enige dat nog ontbreekt
op de erelijst van Lafeber. Hij
ontbeert nog een triomf die
meer aanspreekt dan de vette
geldprijzen. „Ik speel goed ge
noeg om te kunnen winnen",
vindt Lafeber. Het toernooi
werd gewonnen door de Engels
man Lee Westwood. ANP
