PZC
wind en weer
Oud worden betekent voor mij echt de hel
RUDEN RIEMENS
Henk Westbroek
zaterdag 27 september 2003
o
R
'■Élli
Ouders
Gemis
O
Henk Westbroek (51) wil niet als een
varken in de stront door zijn eigen
verleden rollen. „Leven is vooruit kij
ken." Dat hij weg moest bij Radio 3FM
is 'jammer maar na twintig jaar toch
niet zo gek'. Van politiek heeft hij de
buik vol, van zingen niet. De man die
'altijd al 68 jaar is geweest', staat vol
gende week 25 jaar op de planken. „Ik
word nu echt oud, en dat is de hel."
Westbroek: ,,Ik heb een pistool tegen
mijn hoofd gehad. Onze kat is opge
hangen aan een boom in de tuin met een
spijker door z'n lijf waaraan een briefje zat:
'Jij bent de volgende'. Mijn dochtertje heeft
dat als eerste gezien. Nog nooit in mijn leven
ben ik zo vaak en zo intensief bedreigd. Het
begon op de dag dat Pim Fortuyn lijsttrek
ker werd van Leefbaar Nederland en het
eindigde op de dag dat hij mede door mij de
partij moest verlaten. Daarna ben ik niet
één keer meer bedreigd. Maar toen had ik er
allang genoeg van. Ik geef mijn nederlaag
grif toe: ik had er nooit aan moeten begin
nen. Al die bedreigingen, al die ellende, dat
is het me niet waard. Kijk, als ik iemand een
sukkel noem en er staat in de krant: 'Scheid
kanon Westbroek is weer bezig', dan kan ik
daar wel tegen, ook al slaat het doorgaans
nergens op. Maar als je leven bedreigd
wordt, als je gezin gevaar loopt, dan ben ik
weg. Ik ben gezwicht voor terreur. Met volle
overtuiging. En ik heb er geen minuut spijt
van gehad.
Fortuynkoner wel tegen, maar bij Leefbaar
Nederland hebben we wel altijd gezorgd
voor een goede beveiliging. Hij vond dat
niet nodig, maar wij wel, ook al kostte het
een hoop geld. Als hij bij ons was gebleven,
was hij niet vermoord. Dat is wel zeker. Dat
LPF-tuig van de richel had er geen geld
voor, die lui hebben dat allemaal uitgege
ven aan declaraties van honderdduizenden
euro's. Allemaal zogenaamde idealisten, die
de partijkas helemaal hebben leeggeroofd.
Ik had nog tegen Fortuyn gezegd: 'Begin
geen eigen partij, anders gebeurt er een on
geluk'.
Wij zijn altijd goede vrienden gebleven, tot
de dag van zijn dood. Al zat die hele politiek
me toen al tot hier. Je komt er niet doorheen,
je kunt het niet veranderen. Al die ambte
naartjes die zichzelf in stand zitten te hou
den met rapporten, plannetjes, overleggen
en vergaderingen waarin ze hun eigen on
misbaarheid willen aantonen. Je ziet dat er
steeds meer beleidsmedewerkers komen die
meer dan een ton aan euro's per jaar opstrij
ken. Politici houden de schijn op dat ze be
ter zijn, maar dat zijn ze niet. Ze hebben ook
hun belangetjes, ook hen gaat het om het
vergaren van posities. Ze denken dat bur
gers dat niet doorhebben, maar dan vergis
sen ze zich lelijk. Kijk eens naar de peilingen
waarin het vertrouwen in politici wordt ge
meten. Niemand haalt daar nog een vol
doende. Niemand.
Politiek is net zo erg als je in je slechtste mo
menten denkt. Ik had altijd een hoge pet op
van Jan Marijnissen, niet vanwege zijn
ideeën, maar hij sprak me aan. Zie ik pas in
een tv-documentaire dat hij met de mensen
onder hem omgaat alsof het honden zijn.
Wat een maoïst. Verschrikkelijk. In diezelf
de documentaire zegt een CDA'er zonder
schaamte dat hij alle brieven van mensen
die een probleem hebben in de prullenbak
gooit en alleen een uitnodiging vasthoudt.
Leefbaar Nederland is volkomen terecht af
gestraft met nul zetels. Ik schaam me dood
dat ze met zo'n idioot van een Ratelband
kwamen aanzetten. Die partij is mijn kind,
maar ik heb het voor galg en rad zien op
groeien en ik schaam me echt dat ik daaraan
heb 'meegewerkt'. Ik ben niet verzuurd, niet
gefrustreerd. Ik wil geen zeurkous worden.
Ik heb ook een anekdote-trommel, maar
daar ga ik niet uit putten. Als je wilt leven,
moet je niet als een varken in de stront door
je eigen verleden rollen. Ik wil vooruitkij
ken, altijd met iets bezig zijn. Op mijn sterf
bed zal ik nog aan een opera beginnen, of
een musical, over Marco van Basten of zo.
Nu maak ik een programma voor de regio
nale omroep Utrecht. Soort Van Gewest tot
Gewest. Ik ga op mijn manier elke week een
dagje naar een dorp toe, beetje vrijbeetje
leuk.
Dat ik weg moest bij Radio 3FM vind ik jam
mer, maar geen ramp. Ik ben altijd netjes
behandeld door de Vara. Het is waar, het
laatste jaar had ik een chef die nooit een
woord met me heeft gewisseld. Dat is niet zo
aangenaam, maar ik ben een prof, ik doe
mijn werk. Hij vond dat ik nu toch eens
plaats moest maken voor iemand die meer
aansluit bij de jeugd. Dat vind ik niet zo gek.
Ik heb het twintig jaar gedaan, dat is toch ei
genlijk absurd. Dat zijn twee generaties en
dat voor een jeugdzender. Dan is het logisch
dat iemand een keer zegt: 'Het is tijd voor
een ander'.
Ik heb niet zo'n wild leven geleid. Ik heb wel
graag af en toe een wietje gerookt, nu ook
nog wel eens. Maar ik heb nooit zo achter de
vrouwen aan gezeten. Ik ben altijd vrij ge
lukkig geweest, heb al snel de vrouw ont
moet met wie ik nog altijd samenleef. We
zijn ruim 35 jaar bij elkaar. Ik had beloofd
dat als we dat zouden halen, ik een liedje
vóórhaar zou schrijven. Dat is Zelfs je naam
is mooi geworden. Als we elkaar vijftig jaar
kennen, gaan we trouwen. Wij hebben geen
praatrelatie, daar word je zo moe van. We
kunnen zwijgend naast elkaar zitten en het
geweldig naar ons zin hebben met z'n twee-
en. Ik ben een sociaal mens, ik zit graag in de
kroeg, maak graag een babbeltje, maar stil
te is ook mooi. Als ik werk, gaat de deur
dicht en zet mijn dochter de nieuwe Iglesias
een tandje zachter.
Ik wilde nooit kinderen. Ik had altijd die
chique neerbuigendheid van drs. P: 'Kinde
ren zijn leuk, vooral als ze weggaan'. Mijn
vriendin wilde ook geen kinderen, maar
toen ze een eind in de dertig was, veranderde
ze van mening en stelde mij voor de keus:
'Als jij niet wilt, zoek ik een andere pappa'.
Kwam ik met een compromis: 'Ikbevader je,
al ik zie mezelf niet als vader. Maar ik beloof
je, als het niks voor mij is, houdt onze relatie
weliswaar op, maar zal het kind nooit een
dubbeltje te kort komen'. Mijn vriendin was
nog geen drie maanden zwanger en ik zat al
een kinderboek te schrijven.
Ik ben ogenblikkelijk minder gaan werken
toen mijn dochter geboren werd. Je krijgt
maar één kans om samen ouder te worden.
Toen ze in de wieg lag en ik niets hoorde,
toer zat ik na afloop aan de bar.
naar horloges van mensen en de mandie
naast mij zat had een zogeheten cricket!®
logeom. Ik zeg: 'Sorry,ik zoek geen con"
maar dat is een apart horloge'. Zegtdieii»!^.
'Henk, tussen haakjes, wij zijn volle broeit
Blijken wij dezelfde biologische vaderen
moeder te hebben.
terha;
Henk Westbroek: „Ik wil geen zeurkous worden."
foto Cees Zorn/GPD
hield ik een spiegeltje boven haar gezicht
om te zien of ze nog wel ademde. Als ik maar
één snotje zag, zat ik al met haar in het zie
kenhuis. Ik kan het op geen enkele manier
beredeneren, maar met mijn dochter heb ik
zoiets van: 'De hele wereld kan doodvallen,
letterlijk, maar aan jou komen ze niet'. Het
is een pittige tante, schijnt ze een beetje van
mij te hebben."
„Mijn dochter is nu veertien en toen ik zo
oud was hoorde ik dat mijn ouders niet mijn
echte ouders waren. Daar ben ik een tijdje
van in de war geweest. Ik ben opgegroeid in
een arbeidersgezin, mijn vader was machi
nebankwerker en in zijn vrije tijd een beetje
uitvinder. Mijn moeder vouwde inlegbladen
voor het modeblad Ariadne. Het waren ont
zettend lieve, leuke ouders. Op een dag
komt mijn lievelingstante op visite en die
vertelt dat zij eigenlijk mijn moeder is. Ze
had mij afgestaan aan haar zus. Mijn biolo
gische moeder is in de oorlog letterlijk Rot
terdam uitgebombardeerd. Een kind dood,
haar man als dood opgegeven. Zes jaar later
staat die man ineens voor de deur, hij had in
een Jappenkamp gezeten. Toen had ze al een
andere man. Mijn moeder moest kiezen met
wie ze getrouwd wilde zijn. Dat is een on
menselijke keuze en ze sprak de historische
woorden: 'Dan wil ik met geen van twee ge
trouwd zijn'. Daarna is ze een beetje losge
slagen en heeft ze een tijd een druk erotisch
leven geleid, euh, ja, laat ik het zo maar noe
men. Twee jaar geleden tijdens een theater-
„Mijn vader was voorzover ik weet een®
boer uit Utrecht. Ik heb hem nooit gekend
en dat vind ik geen gemis. De ouders die®
hebben opgevoed beschouw ik nog altijd»
mijn echte ouders, en ik heb tot hun dood r
veel van ze gehouden. Ook met mijnbiolog
sche moeder heb ik een goede relatie geW
en ook van haar heb ik veel gehouden. Des
gelopen tien jaar zijn mijn drie ouders do»
gegaan en dat heeft me veel pijn gedaan,
heb er ook liedjes overgeschreven. Mijd™
logische moeder was uiteindelijk toch»
getrouwd, met een kapper. Bij zijn dood rand
kwam er helemaal niemand. Mijn moeaer
zei bij zijn graf: 'Het was een saaie man,
maar een goeie man'Dat is toch versct®' Baak
kelijk, je doet je hele leven geen vliegk«<
en dan komt er niemand naar je begraie
Dat vind ik een angstbeeld. Arjo
De dood, ouder worden, vind ik so®ies0 mie a
hel. Als twintiger schreef ik al beschouw
de liedjes, zoals Is er leven op ..Waa
eigenlijk altijd al een man van 68 gew BVn>
Het erge van ouder worden is dat jege
gen wordt om minder te drinken, omda
niet meer tegen kan, maar dat de dors
afneemt. Als ik de keus had zou ik heivera]
zijn. De leukste cafés zijn waarion|e, ten?'1
sen komen die tot zes uur 's ochtends iVatl
gaan. Maar wat heb ik er te zoekenA
erger dan een ouwe hippie. Heel ll iog<
ge week zondag heb ik op een feestje seec
een keer doorgehaald, vijftienP®s!e^'.. "aai
Maandag konden ze me de hele dag J cher,
het groot vuil zetten. Ik vind ook da !aa[.
vroeger beter uitzag. Als je ouder"0, p.
gaat alles hangen. Valt het je niet op rial
oude mensen een beetje op elkaai beg
telijken?Het individuele gaat er ate Cult
vind ik persoonlijk minder mooi. J ag
iedereen wil oud worden, maarniem er(j
het zijn."
Bet:
