Beeld Rode Kruis te stoffig
valuatie beleid
liet gunstig voor
schelpdiervisserij
Werkelijkheid leidt tot verbeelding
17
GS steken 1,4 miljoen in
versterken arbeidsmarkt
ELICHT
lezers schrijven
Hulpverleners
kunst
donderdag 18 september 2003
Film by the
sea III
Voeding
Proefdiervrij
Moberg
Bijeenkomst
dystoniepatiënten
Vier Zeeuwse
zorgboerderijen
doen mee aan
open dag
leinschalig
Ontoereikend
Onontkoombaar
Whiplash
Scheepsstillevens
J
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC versche
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat de
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. De re
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over ge
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
Als bezoeker van de talkshow
van Fellini als thema heb ik een
aantal kanttekeningen. Ik lees
in de PZC dat artistiek directeur
Leo Hannewijk trots is op de
presentatie door Valentijn By-
vanck, als toeschouwer ben ik
daarover veel minder enthousi
ast. Ik zag een gespreksleider
die zijn best deed, maar uit cor
recties door panelleden was een
aantal keren op te maken dat
het huiswerk door Byvanck
summier gedaan was. Ook was
van enige sturing of een rode
draad in het gebeuren weinig te
merken. De anekdotes vlogen
als losse flodders en volledig in
wisselbaar door de zaal. Daar
bij komt nog het kotsmisselijk
makende gedrag van panellid
Peter van Bueren. Dieptepunt
was een zeer insinuerende op
merking door Van Bueren rich
ting mevrouw Steenbeek. Van
Bueren is in de eerste plaats zelf
verantwoordelijk voor zijn uit
spraken, maar de gesprekslei
der, waarschijnlijk uit overdre
ven respect voor een coryfee uit
het Nederlandse incrotud-film-
wereldje, liet het allemaal maar
gebeuren. Het hele uur zat hij
half met de rug naar het publiek
toegekeerd. Het gaf mij het ge
voel dat we ergens bij gedoogd
werden, vooral toen Byvanck
aan het einde nog even dapper
met de wolven meehuilde en
voor ons - het publiek - meende
te moeten bepalen dat er geen
vragen uit de zaal waren. Voor
hem en de overige organisatoren
van een mogelijk vervolg van
het festival hierbij een gratis
stelling: het is mede met publiek
dat filmers films kunnen ma
ken, schrijvers in staat zijn boe
ken te schrijven en filmrecen
senten een baan hebben.
Edo Douma
Nieuwstraat 111
Vlissingen
Dierenbevrijders nog steeds
vast na vier dagen, lijkt terecht
omdat zij behalve loslaten van
6000 nertsen ook vernielingen
aanrichtten en een vechtpartij
begonnen (PZC, 9-9). Vrijwel
alle nertsen werden snel terug
gevangen omdat zij het niet op
prijs stelden om bevrijd te wor
den. Ze raken dan in stress om
dat ze de vertrouwde omgeving
missen en ze weten totaal niet
hoe ze daar aan eten moeten ko
men. Binnen een week zouden
ze allemaal gedood en geconsu
meerd geweest zijn. In de vrije
natuur, hun land van herkomst,
overleeft er meestal maar één
jong per nest, de slimste, en
wordt volwassen. Bij de fokker
overleven alle j ongen tot ze ruim
volwassen geworden zijn, door
de goede verzorging. Dat gaat
dus zoals bij de vele stierkal
veren, welke ter wereld komen
voor de melkproductie, die zou
den in de vrije natuur voor 90%
de dood vinden, terwijl zij bij de
boer als ossen enkele fijne jaren
te leven hebben voor de vlees
productie. Wij mensen hebben
nu eenmaal vlees en dierpro-
ducten nodig anders krijgen wij
ernstige ziektes door voedings
tekorten. Als door de Schepper
noodzakelijk geachte bouwste
nen niet met de voeding binnen
komen krijgt men afbraak van
het eigen lichaam. Een tekort
aan iets wordt wel aangevuld
door een teveel aan iets anders
op te slaan. Dieren mogen na
tuurlijk niet gemarteld worden,
maar ze zijn/worden nooit ge
lijkwaardig aan mensen. De
boeren hebben hen gedurende
duizenden jaren goed behan
deld anders waren ze allang uit
gestorven. In de natuur wordt
veel vlees gegeten, want dieren
hebben evenmin als bomen het
eeuwige leven.
N.A. Blomme
Ruys de Beerenbrouckstraat 32
Vlissingen
Een groepje echte dierenvrien
den heeft in Zeeland een afde
ling van Proefdiervrij opgericht
(PZC 12 sept.) Een zeer goed ini
tiatief, want naar mijn mening
wordt hier de laatste tijd te wei
nig aandacht aan besteed. Jaar
lijks worden in Nederland nog
+/- 715.000 dierproeven ge
daan. Vaak zeer pijnlijke en zeer
dikwijls onnodige dierproeven.
Denk bijv. aan proeven met al
lergische reacties op wasmidde
len en cosmetica. Tegenwoordig
kunnen heel veel proeven met
computertechnieken uitge
voerd worden, of met slachtaf
val. Het kabinet heeft dit voor
jaar 900.000 euro uitgetrokken
voor het zoeken naar alternatie
ven en spreken verder over een
mogelijke belasting op het ge
bruik van proefdieren. Dit is in
ieder geval een positief begin.
Dierproeven zijn niet meer van
deze tijd. Dus bij deze een pluim
voor deze initiatiefnemers en ik
hoop nog dikwijls van hun te
horen.
Rob Ossewaarde
Prins Bernhardstraat 25
Oud Sabbinge
In de PZC van 11/09 lucht de
heer Snel zijn hart met betrek
king tot de gang van zaken bij
het Ahold-concern in het bij
zonder het aan Moberg toege
kende salaris, ook wanneer Mo
berg de zaken verkeerd aanpakt
en toch miljoenen euro's tou
cheert. Hij maakt dan een fout
wanneer hij Miro verwart met
Ahold en zoekt dan spijkers op
laag water. Hij zal nu ongetwij
feld een discounter zoeken,
waar hij nooit moet wachten en
waar de vloer van de afdeling
groente en fruit altijd brand
schoon is. Ik vind zijn opmer
king over de jongens en meisjes
achter de kassa beneden de
maat. Naar mijn bescheiden
mening behoort het personeel
iniet meer overwegend tot de ca
tegorie jongens en meisjes. En
kelen tellen al een behoorlijk
aantal dienstjaren en treden de
klant voorkomend tegemoet.
Ook de jongere, die ik in een en
kel geval heb ontmoet, weet hoe
de klant wenst te worden be
handeld. Ik hoop dan ook, dat de
mensen, die een andere leveran
cier zoeken zich nog eens beden
ken en dat bij de Miro als ge
volg van dalende omzetten aan
een deel van het personeel geen
ontslag moet worden verleend.
M. van der Jagt
Boulevard Bankert 720
Vlissingen
doorEmileCalon
MIDDELBURG - Ondanks de
toenemende werkloosheid vre
zen Gedeputeerde Staten dat
werkgevers over enkele jaren
maar heel moeilijk aan perso
neel kunnen komen. De vergrij
zing gaat namelijk in zo'n tem
po dat het zeer de vraag is of
jongeren straks die uitstroom
van oude werknemers kunnen
opvangen.
Daarnaast heeft de arbeids
markt, in de ogen van GS, te ma
ken met nog tal van knelpunten.
Jongeren, ouderen, allochto
nen, herintreders en gehandi
capten hebben het om verschil
lende redenen moeilijk om een
reguliere baan te vinden. Ook de
combinatie arbeid en zorg geeft
volgens het dagelijks provincie
bestuur nog steeds problemen.
En het onderwijs sluit ook nog
steeds niet echt goed aan op de
wensen van de werkgevers.
Want ondanks de teruglopende
conjunctuur, zo schrijven Gede
puteerde Staten in een voorstel,
is het voor een aantal werkge
vers nog steeds moeilijk om ge
kwalificeerd personeel te vin
den.
GS willen iets aan al die proble
men doen. Ze trekken voor de
komende vier jaar in totaal
1.400.000 euro uit ter verster
king van de arbeidsmarkt. Het
geld moet, als de Staten daar
tenminste mee akkoord gaan,
gebruikt worden om al die
zwakke groepen te ondersteu
nen zodat ze straks wat makke
lijker een vaste baan vinden.
Ook wordt het geld volgens GS
gebruikt om via een aantal des
kundigen voeling te houden met
de arbeidsmarkt. Die moeten
direct een seintje geven als het
beleid bijgestuurd moet wor
den.
TERNEUZEN - De Nederland
se Vereniging van Dystoniepa
tiënten houdt woensdag 15 ok
tober van 14.00 tot 16.30 uur een
contactmiddag in het zieken
huis in Terneuzen.
Het doel van de contactmiddag
is het geven van informatie, het
bespreken van behandelmetho
den en het uitwisselen van erva
ringen. Neuroloog Van de Nes
beantwoordt vragen.
Aanmelden voor de bijeen
komst kan telefonisch: 076-
5140765. Meer informatie staat
op de website www.dystonie.nl.
flEUWVLIET - Vier Zeeuwse
^boerderijen doen zaterdag
September mee aan de lande
lijke open dag van zorgboede-
Sjen.
lijast zorgboerderij Tuinen-
i'jrg(Zaamslag), De Goede Ho
ne (Hoofdplaat) en Catharina
Kanahof (Kamperland) stellen
mie joop en Diane le Grand-
[uytink van zorgboerderij Jodi
„(Nieuwvliet hun nog jonge
ledrijf open voor het publiek.
Verstandelijk gehandicapten
roden in het project van het
echtpaar Le Grand-Buytink een
eivolle dagbesteding. Ze hei
met de verzorging van de
ten en de dieren en het on-
oud van gebouwen en ma-
es.
p en Diane werkten vele ja-
flinhet speciaal onderwijs in
Dordrecht. Na zijn pensione-
nng keerde de West-Zeeuws-
ïlaming van geboorte terug in
ten streek om aan de Mos-
Hdijk op een terrein van drie
jetare de zorgboerderij op te
iten. „We hebben ons altijd
jppy gevoeld in onze betrek-
pngen in de gehandicaptenzorg
«dat is nog altijd het geval",
(dus Joop.
let echtpaar Le Grand hecht
eraan de zorgboerderij klein-
lalig van opzet te houden,
'e zijn nu begonnen met de
ivang van zes kinderen en wil-
dat uitbouwen tot maximaal
ialf. We begeleiden twee,
imaal drie kinderen per
Doelstelling is de mensen
aan onze zorg zijn toever-
itiwd zo zelfstandig mogelijk
leren functioneren en hun
ardigheden verder te ontwik-
Hen."
ontwikkeling van zorgboer-
ijen is de laatste jaren in een
ilroomversnelling gekomen.
Volgens Joop streeft de overheid
i naar dat er in het hele land
mm zevenhonderd van derge-
ijke voorzieningen zijn. Mo-
lenteel zijn dat er nog maar een
Foede driehonderd,
open dag op de in totaal ze-
tig deelnemende zorgboer-
ijenisvan 13.00 uur tot 16.00
door A. J. Snel
De Ramp van 1953 heeft het Rode
Kruis bij de bevolking in aanzien
doen stijgen. In Zeeland, waar de orga
nisatie een belangrijke rol vervulde in
de hulpverlening. En in de rest van Ne
derland, waar vanaf enige afstand
werd waargenomen van hoeveel bete
kenis het Rode Kruis in rampzalige
omstandigheden kon zijn. Tot die con
stateringen komt Jan Post, algemeen
directeur van het Nederlandse Rode
Kruis, ruim vijftig jaar na de waters
noodramp. Het Rode Kruis hoort bij de
officiële instanties die vandaag zijn uit
genodigd om op Tholen de bijeenkomst
bij te wonen die is georganiseerd voor
de hulpverleners van weleer.
Een moment om terug te kijken en om te
bezien waar het Rode Kruis nu staat.
Post beziet het verleden met een gevoel
van tevredenheid. Met een kritische
blik beschouwt hij het heden en de toe-
komst. „Het Rode Kruis mag trots zijn
op wat het door de decennia heen heeft
verricht. Maar als ik eerlijk ben: we
hebben op dit moment te maken met
een wat stoffige beeldvorming. We
moeten leren ons beter te presenteren.
Er vindt vergrijzing plaats van het vrij
willigerskorps. De gemiddelde leeftijd
van de vrijwilligers is geleidelijk aan
gestegen en ligt nu op de 53 jaar. Dat
zou 40 jaar moeten worden. Jongeren
die zien dat wij in de regio voor ons
werk de beschikking hebben over afge
dankte kleuterscholen en dat soort ge
bouwen, kunnen zich moeilijk met ons
identificeren. Daar moeten we iets aan
doen. Als we dat nalaten, glijdt de zaak
af. We hebben niet genoeg geïnvesteerd
in communicatie en ook niet in vernieu
wing. Dat is gebeurd vanuit de voor
treffelijke gedachte dat we zo sober mo
gelijk moeten zijn. Maar daarin zijn we
doorgeschoten. Daar komt, als het gaat
om beeldvorming, iets bij: Rode Kruis
mensen zijn niet op zoek naar de plaats
waar de camera staat; dat past niet bij
ze. Toch zul je de buitenwacht moeten
laten zien wat je doet."
Waarom mensen hulp zouden verlenen
aan anderen? Post doet daar niet heilig
over. „Voor 25 procent doe je dat vanuit
een verantwoordelijkheidsgevoel, van
uit een humanitaire overweging. Maar
voor 7 5 procent doe je het voor jezelfJe
voelt je nuttiger, beter en meer tevre
den. Niettemin, je houdt het wél vol
vanwege die 25 procent, want het is
zwaar. Bij het geven van hulp is in de
loop van de tijd trouwens een verande
ring in houding opgetreden. Er is meer
aan partnerschap ontstaan. Je bent ie
mands buddy en je handelt op basis van
gelijkwaardigheid. De ander wordt
niet als slachtoffer gezien."
Jan Post trad begin 2000 aan als nieuwe
algemeen directeur van het Nederland
se Rode Kruis. Hij had op dat moment
een carrière van 26 jaar bij Philips ach
ter de rug. „Dit kwam op mijn pad. Ik
had altijd al een zekere affiniteit met
het Rode Kruis. Mijn vader was een
Achterhoekse kruidenier die vanaf de
bevrijding tot begin jaren 60 op een am
bulance reed. Ik herinner me uit mijn
kindertijd dat hij veel in Zeeland was
na de Ramp. De watersnoodramp heeft
het Nederlandse Rode Kruis in een zich
snel voltrekkende ontwikkeling ge
bracht. Het Rode Kruis had laten zien
een rol van betekenis te kunnen spelen
bij een catastrofe van zo grote omvang.
Dat positieve effect is in Zeeland zicht
baar gebleven in het aantal vrijwilli
gers, dat bijna het dubbele is van het
landelijk gemiddelde. Maar landelijk
gezien is het op langere termijn met de
beeldvorming niet helemaal gegaan zo
als we wilden. Dat komt door onze te
rughoudendheid, onder meer in de om
gang met de media. We moeten de sa
menleving er, met eigentijdse midde
len, van blijven doordringen dat we no
dig zijn, zoals de brandweer nodig is."
Het Rode Kruis is intussen bezig met
een inhaalslag door zich directer be
trokken te tonen bij mondiale ontwik
kelingen die zeer breed om aandacht
vragen. Post: „Wij zijn tot de slotsom
gekomen dat we niet alleen bij rampen
moeten optreden, maar ook preventief
actie moeten ondernemen. Dat heeft
geleid tot de oprichting van een Kli
maatcentrum dat, hier in Den Haag,
onder de vlag van het Rode Kruis en de
Rode Halve Maan, actief is. Het ziet er
nu toch naar uit dat we mondiaal te ma
ken hebben met een echte klimaatver
andering waar vooral de armen in
kwetsbare zones van de aarde onder lij-
Jan Post, algemeen directeur van het Nederlandse Rode Kruis.
foto bureau Thuring
den. De opzet van het centrum is weer-
voorspellers, hulpverleners en beleids
makers kennis te laten uitwisselen. Op
basis daarvan kunnen Rode Kruiscolle-
ga's overal ter wereld kwetsbare groe
pen mensen voorbereiden op rampen.
Dat biedt kansen om de gevolgen van
rampen te verzachten. Voorkomen is
goedkoper en humaner dan achteraf
helpen. Waar mogelijk moeten de oor
zaken van rampen worden aangepakt.
Post is zich ervan bewust dat het Rode
Kruis, door zich te bemoeien met de
oorzaken van de klimaatverandering,
politieke keuzes nadert. Hij weerlegt
dat daarmee afbreuk wordt gedaan aan
het beginsel van de neutraliteit van het
Rode Kruis. „We kiezen partij voor de
kwetsbaarste mensen ter wereld. Dat
houdt niet in dat we een voorkeur uit
spreken voor een bepaalde politiek of
voor politici. Dat moeten we nooit
doen. Als we ons werk willen blijven
doen, zullen we altijd door alle partijen
getolereerd moeten worden.Onze neu
traliteit is het laatste wat wij opgeven.
'prHarmen van der Werf
EN HAAG - De evaluatie van
bet sinds 1993 gevoerde beleid
toor de schelpdiervisserij lijkt
nstig uit te pakken voor de
dor. Dit blijkt uit voorlopige
uitaten van het onderzoek
lie door het Rijksinstituut voor
Iksgezondheid en Milieu
BIVM) zijn opgenomen in deze
week gepresenteerde Natuur-
kalans 2003.
fa 1993 zijn delen van de Wad-
;ee gesloten voor de mossel-
- en kokkel visserijDat zou
kt het herstel van natuurrijke
wisselbanken en zeegrasvelden
moeten leiden. Sinds 1993
wordt ook voedsel voor vogels
gereserveerd. Vissers mogen
aatide slag als er voldoende eten
voor vogels is.
Het mosselbanken en zeegras-
velden gaat het redelijk goed,
meldt het RIVM. Sinds kort is
licht herstel te zien, wat
deels het gevolg blijkt te zijn
de instelling van gebieden
waar geen schelpdieren moch
ten worden gevist'. De mossel
sector wil juist in die gebieden
weer kunnen vissen. Dat zou
i zijn voor de natuur,
want een deels beviste mossel-
dank houdt langer stand, aldus
mosselvissers. Twee jaar gele
den is dat beproefd. Het RIVM
meldt nu dat 'bevissing van
mosselzaadbanken niet gunstig
gebleken voor de ontwikke-
""gvan die banken'.
oedselreservering heeft ge
werkt in voedselarme jaren,
maar desondanks zijn de aan-
en scholeksters en eidereen-
®n gedaald. Dit kan erop wij-
gj.taat in de Natuurbalans
'™3, dat de reservering ontoe
reikend is geweest'. Verwezen
wdt naar de Oosterschelde,
■aar het aantal scholeksters
's gebleven na verhoging
,ïn de voedselreservering drie
*fWen. Als het Ooster-
«de-beleid wordt losgelaten
w Waddenzee, kan dat grote
gevolgen hebben de kokkel- én
m°selzaadvisserij.
kokkelvisserij bevat de
Urbalans nog een vervelen-
conclusie. Kokkelschepen
•celen de bodem om. Plaatse-
°P korte termijn treden
Zonderingen °P in de bodem-
wftelling' Voorzichtig
eS' het RIVM toe: 'Mogelijk
als gevolg van visserij zijn in de
Waddenzee de kokkelbanken in
ondiepere, slibrijkere gebieden
komen te liggen, waar de kok
kels minder snel groeien. Dat
betekent dat er voor de schelp-
dieretende vogels minder voed
sel beschikbaar is'.
Pas half oktober komt de defini
tieve evaluatie van het schelp-
diervisserijbeleid uit. Het RIVM
heeft enkele maanden geleden
al de voorlopige conclusies ge
kregen. Toen werd nog ver
wacht dat de evaluatie in de
zomer zou verschijnen. Of de
conclusies in de Natuurbalans
overeind blijven in het uiteinde
lijke rapport, durft een woord
voerster van het ministerie van
Landbouw, Natuur en Voedsel
kwaliteit niet te voorspellen.
„Een aantal deelrapporten was
enkele maanden geleden nog
niet af, laat staan de bundeling
van alle gegevens", zegt zij.
T. IJlstra, projectleider van de
evaluatie bij LNV, heeft zijn ex
cuses aangeboden over de voor
publicatie in de Natuurbalans.
Hij spreekt 'van een ongelukki
ge samenloop van omstandig
heden'.
Actiegroep Wilde Kokkels, die
fel tegen de mechanische kok
kelvisserij is, ziet in de Natuur
balans een bevestiging van het
eigen gelijk. De Waddenvereni
ging concludeert dat 'een ver
gaande beperking van de
schelpdiervisserij onontkoom
baar lijkt'. J. Holstein van de
kokkelsector zegt in een reactie
zeker te weten dat de echte eva
luatie veel beter uitpakt voor de
schelpdiervisserij. „Het uitdun
nen van mosselbanken werkt
gewoon goed", stelt hij„en juist
in gesloten gebieden zitten veel
minder vogels, gebieden waar
wij dus niet meer mogen ko
men."
BERGEN OP ZOOM - De
Whiplash Stichting Ne
derland houdt woensdag
1 oktober een bijeenkomst
met deskundigen en pa
tiënten in Ziekenhuis Lie-
vensberg in Bergen op
Zoom van 10.00 tot 12.00
De Friese landschapsschilder Harry Boiten bij enkele van zijn scheepsstillevens in galerie Kos in Zierikzee.
foto Dirk-Jan Gjeltema
door Ali Pankow
ZIERIKZEE - Bomen, schepen,
riet, water en vooral de reflectie
van het licht zijn belangrijke in
spiratiebronnen voor de Friese
landschapsschilder Harry Boi
ten. Een deel van zijn werk is de
ze weken te zien bij galerie Kos
in Zierikzee. Boiten noemt zich
zelf een realistisch schilder. „De
werkelijkheid is voor mij aan
leiding en uitgangspunt voor de
verbeelding."
Zijn voorkeur gaat uit naar olie
verf om de intensiteit van het
landschap tot uiting te brengen.
Heel af en toe maakt hij een
aquarel, maar nooit van win-
tertaferelen. „Om dat licht te
vangen, gebruik ik liever olie
verf", zegt Boiten. Met regel
maat tekent hij echter ook. Voor
hem is dat teruggaan naar de
wortels.
„Tekenen is zo basaal, daar kun
je niks bij verhullen. Ik houd
bijvoorbeeld ontzettend veel
van bomen. Als je die tekent,
moet de structuur van de stam
ook helemaal kloppen. Dan pro
beer ik fotografisch exact te
zijn."
Zijn werk blijkt een ode aan de
rust en de ruimte van het weidse
Friese land. Kustlijnen en land
schappen, gelardeerd met wa
tergeulen, zijn veelvuldig on
derwerp voor zijn schilderijen.
Het werk straalt een sfeer uit die
verwant is met de toon die au
teur Geert Mak schetst in zijn
boek Toen God verdween uit
Jorwerd.
Boiten werkt graag in thema's.
Eén daarvan is zijn serie riet-
schilderingen. „Voor ik daaraan
begon, heb ik zelf letterlijk dat
riet beleefd door er middenin te
gaan zitten en het nadrukkelijk
te observeren. Je ervaart dan
heel intens de kleurschakerin
gen en ziet dat de rietstengels als
een soort kompasnaaldjes naar
de windrichting wijzen."
Een ander thema in Boitens
werk zijn de zogeheten scheeps
stillevens. Hij schildert in
felle kleurcontrasten fragmen
ten van lieren en scheepstou
wen. Hij lijkt als het ware in te
zoomen op die kleinere onder
delen. Daarnaast schildert hij
ook weieens een groter geheel,
zoals een scheepsromp die ro
buust afsteekt tegen de ijle
luchten.
Boiten is overigens nog maar
enkele jaren bezig met schepen
„Ik hield destijds een expositie
op Terschelling en kreeg daar te
horen dat schepen opvallend
ontbraken in mijn werk. Dat
heb ik ter harte genomen en ben
meteen heel druk boten gaan
schetsen. Toen is mijn schets
boek van de steiger daar gesto
len en heb ik dat onderwerp
weer een hele tijd laten liggen",
vertelt de schilder. Uiteindelijk
besloot hij bij een volgend be
zoek aan Terschelling het thema
alsnog op te pakken. Daar heeft
hij geen spijt van en hij consta
teert voorlopig ook nog niet
klaar te zijn met het schilderen
van scheepsstillevens.
De expositie van Boiten is tot en met
zondag 2 november te zien bij gale
rie Kos in Zierikzee. De tentoonstel
ling is geopend van vrijdag tot en
met zondag van 11.00 tot 17.00 uur
of op afspraak.
