PZC
Stille intellectueel werd
koelbloedige terrorist
VS stapelen fout op fout
Christenen en
moslims dansen""
weer met eikaars
tl
2
V
Amerikaans tijdschrift wordt beschouwd als communistische propaganda
11 september 1953
donderdag 11 september 2003
Mediacampagne
Leeghoofden
Instemming
Kritiekloos
Pi
Gerechtigheid
0<
Zi
Hi laat Arabische jeugd koud
door Maggie Michael
De Verenigde Staten zijn een
sterke natie door de ver
schillende rassen die er verte
genwoordigd zijn, legt een
nieuw tijdschrift voor Arabi
sche jongeren uit. Het blad, met
de naam Hi, is op de markt ge
bracht door het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse
Zaken en is voor weinig geld te
koop in veertien Arabische lan
den.
Amerikanen interesseren zich
ook voor Arabieren en hun cul
tuur, onderstrepen de artikelen
in de eerste twee uitgaven van
het blad. Die positieve bood
schap, mooie foto's, een hippe
vormgeving en opvallende co
vers moeten het beoogde pu
bliek van jonge Arabieren, die
zich aangetrokken voelen tot de
Amerikaanse cultuur, aanspre
ken. Vooralsnog lijkt de opzet
echter te mislukken. Volgens
kioskhouders en winkeliers ver
koopt het blad niet en lezers zien
er meer een vorm van propagan
da in dan een poging om de
Amerikaanse beleidsvoering te
verklaren.
„De meeste Arabische jongeren
zijn politiek betrokken en wil
len meer weten van het Ameri
kaanse buitenlandse beleid,
waarom ze aan de zijde van Isra
el staan bijvoorbeeld", zegt de
28-jarige Ahmed Abbas, een
scheikundige die in de Verenig
de Staten heeft gestudeerd, ter
wijl hij in Koeweit-stad door
een Hi bladert.
In een recensie van Hi in de
Egyptische krant Sout el Umma
schrijft de 22-jarige Moham
med Hisham dat het blad er niet
in slaagt een brug te slaan tus
sen Amerikanen en Arabieren
„omdat het politieke kwesties
vermijdt en in de landenlijst
waar Hi verkrijgbaar is boven
dien Israël wordt genoemd en
niet Palestina."
Volgens de uitgever van Hi, Ra
phael Calis, staan er geen poli
tieke stukken in, omdat het tijd
schrift ten doel heeft de jonge
ren in te lichten over de Ameri
kaanse cultuur en manier van
Een jonge moslim bekijkt het tijdschrift Hi bij de kiosk van Mohammed Bashed in Cairo.
leven. „Hi heeft als doelgroep
Arabieren tussen de 18 en 35
jaar die de Amerikaanse en wes
terse culturen al interessant
vinden. Al is die interesse alleen
maar gebaseerd op wat zij in
Hollywood-films en Ameri
kaanse televisieprogramma's
zien", verklaart Calis.
De eerste twee edities van Hi
zijn in juli en augustus versche
nen. Afgezien van de naam is het
blad in het Arabisch geschre
ven. Het hoofdartikel van het
augustusnummer 'Verschillen
de rassen, maar één natie' gaat
over de verschillende etnische
groepen die zich door de eeuwen
heen in de VS hebben gevestigd
en het artikel 'De invasie van
Arabische muziek in het Wes
ten' belicht de multiculturele
smaak van Amerikanen.
Arabische Amerikanen vertel
len in terugkerende rubrieken
als 'Amerikaanse momenten',
'Vragen aan Amerika', 'Vragen
uit Amerika' en 'Mijn verhaal'
over het leven in de VS. In één
ervan beschrijft Paul Joseph,
een Amerikaan met Egyptische
wortels, hoe zijn herinneringen
aan zijn Arabisch sprekende
opa hem ertoe zetten naar Cairo
te gaan om de taal te leren en
meer kennis op te doen over de
Arabische cultuur.
Hi heeft een jaarlijks budget
van 4,2 miljoen dollar en maakt
deel uit van een mediacampag
ne die de Amerikaanse regering
heeft opgezet om de Arabische
meningsvorming over de VS te
beïnvloeden en democratie in
het Midden-Oosten te promo
ten. Het eerste project van de
foto Nasser al Shiyoukhi/AP
campagne was Radio Sawa -
Sawa is Arabisch voor 'samen' -
en ging in 2002 van start. De uit
zendingen worden gevuld met
veel Arabische- en Engelstalige
popmuziek en richten zich tot
luisteraars van tussen de 15 en
30 jaar. Radio Sawa zendt ook
nieuwsberichten uit om, zoals
de producenten het stellen, een
eerlijk en gebalanceerd tegen
wicht te bieden aan de bevoor
oordeelde berichtgeving over
het westen in de Arabische
nieuwsmedia. Het Amerikaanse
ministerie van Buitenlandse
Zaken heeft verder spotjes ge
produceerd voor de Arabische
televisie waarin de VS worden
afgeschilderd als een open en
tolerant land.
De hele campagne stuit op veel
argwaan. Radio Sawa is volgens
veel Arabieren te luchtig en een
aantal regeringen weigerde de
televisiespotjes uit te zenden.
„De VS proberen hun cultuur,
tradities, en muziek op te leggen
aan de Arabische jeugd", zegt de
24-jarige Jordaanse accountant
Samer Fakhoury.
Adel Hammouda, een promi
nente Egyptische journalist,
vindt Hi vergelijkbaar met com
munistische propaganda die hij
uit China en de voormalige Sov
jetunie ontving en ongeopend
naar de prullenbak verwees.
„Er bestaat in Amerika een fa
taal misverstand over hoe de
jeugd hier denkt", zegt Hamm
ouda. „Het zijn geen leeghoof
den. Mijn 17-jarige dochter de
monstreerde in maart tegen de
oorlog in Irak. Je kunt niet zo
maar negeren wat er in bijvoor
beeld Irak of Palestina gebeurt
en het over koken of muziek
hebben."
Calis zegt nog geen cijfers te
hebben van de verkoop van de
eerste twee nummers van Hi,
beide in een oplage van 50.000.
De berichten van kioskhouders
zijn echter weinig hoopgevend.
In Caïro sloeg Mohammed Ras-
hed negentig exemplaren van
het eerste nummer in. Hij heeft
er tien van verkocht. En volgens
een boekhandelaar in Sidon in
Libanon is de verkoop van de
eerste twee Hi's in zijn zaak ge
stegen van één naar drie exem
plaren. De eigenaar van een
boekenwinkel in Amman, Ha-
bib Habib, heeft in juli twee en
in augustus geen enkel exem
plaar verkocht. „Er is geen
vraag naar in Jordanië. Mis
schien omdat er geen reclame
voor is geweest", zegt hij
Volgens Calis wordt pas na sep
tember een reclamecampagne
gelanceerd omdat de Arabische
wereld dan terugkomt van va
kantie. AP
door Egbert Stoel
Imam Samudra, de Indonesi
sche terrorist die gisteren
werd veroordeeld tot de dood
straf, leidde sinds 1990 een
schimmig bestaan: Zich verber
gend achter nameif dils Fatih,
Fat, Kudama, Abdul Aziz, Abu
Umar en Henri volgde de 33-ja-
rige moslim een opleiding in
kampen van Osama bin Laden
en leerde hij op strenge koran
scholen dat het Westen, onder
aanvoering van de Verenigde
Staten, tegen de islam samen
spant.
Zijn familie - Samudra groeide
op in een gezin van twaalf kin
deren - kon na zijn arrestatie
maar niet geloven dat hij het
brein achter de aanslagen op
Bali was. „Hij studeert veel, is
erg kalm en bidt elke dag"aldus
een van zijn zussen. „Maar toen
hij een kind was, kon hij snel
boos worden en huilde hij veel."
Ex-docenten kennen hem voor
al als ijverige student. Als enige
van de 33 aangeklaagde ver
dachten rondde de computer
deskundige een studie af. Vol
gens de politie veranderde de
kalmte van de 'stille intellectu
eel' vanaf de jaren negentig ech
ter in nietsontziend fanatisme.
Volgens waarnemers past het le
vensverhaal van Samudra in het
plaatje van de 'ware gelovigen',
extremisten die in elke samenle
ving voorkomen. Voor hen zijn
alle middelen geheiligd om hun
utopisch doel te bereiken.
Ook Samudra had zo'n droom.
De jonge Javaan leefde voor een
wereldwijde opstand van mos
lims. Zijn middel: aanslagen op
christenen en westerse doelen.
Het bloedige streven mondde 12
oktober vorig jaar uit in de aan
slagen in de Balinese badplaats
Kuta. Twee krachtige bomex
plosies eisten het leven van 202
mensen, onder wie 88 Australi
sche toeristen en twee Neder
landse vakantiegangers.
Met een motorfiets reed Samud
ra de volgende ochtend langs de
smeulende resten van de Sari
Club en de Paddy's Bar. Terwijl
de wereld geschokt toekeek hoe
het paradijselijke eiland in een
hel was veranderd, inspecteerde
de terrorist met instemming het
resultaat van de door hem geor
ganiseerde bomaanslagen.
De vrijheid duurde niet lang. De
politie arresteerde hem toen hij
op 21 november probeerde het
land te ontvluchten. De voldoe
ning staat, als we de jonge Ja
vaan mogen geloven, echter nog
recht overeind. Hij is ervan
overtuigd Allah een grote dienst
bewezen te hebben. ANP
Glimlachend wordt Imam Samudra de rechtzaal in gevoerd, waar hij even later zijn doodvonnis zou
aanhoren. foto Darren Whiteside/RTR
Na de aanslagen op de Twin Towers
en het Pentagon op 11 september
2001 kon de Amerikaanse regering, die
zich in de maanden daaivoor niet po
pulair had gemaakt, plotseling reke
nen op praktisch wereldwijde sympa
thie en steun in de strijd tegen het
terrorisme. Het is het drama van de af
gelopen twee jaar dat de Amerikaanse
regering een groot deel van die sympa
thie weer verspeeld heeft.
Er zijn wel naties die de Verenigde Sta
ten steunen, maar dan gaat het om re
geringsbeleid. De publieke opinie moet
eigenlijk nergens iets hebben van de
wijze waarop de Amerikanen besloten
hebben de oorlog tegen het terrorisme
te voeren. Behalve in eigen land, al
groeit ook daar nu de twijfel, is de Ame
rikaanse regering er niet in geslaagd
haar beleid op overtuigende wijze aan
de man te brengen. Dat komt vooral
omdat het bij dat beleid ontbreekt aan
logische consistentie.
Na de aanslagen besloten de Amerika
nen Al Qaeda en zijn baas Bin Laden
aan te pakken, die zich schuil hielden
in Afghanistan en daar beschermd
werden door het Talibanregime. De
verjaging van dat regime met militair
geweld was een groot succes, maar ver
volgens kwam er eigenlijk niet veel te
recht van de strijd tegen de terroristen
in Afghanistan.
Bin Laden ontsnapte en dat gold ook
voor een groot deel van zijn organisa
tie. Aan Afghanistan werd van allerlei
moois beloofd, maar die beloften zijn
niet waargemaakt. De nieuwe Af
ghaanse regering is de baas in Kaboel
en in de rest van het land staan de
krijgsheren elkaar als vanouds naar
het leven. Vrijwel dagelijks valt in de
krant te lezen dat de elementen die in
2001 schijnbaar zo succesvol verjaagd
zijn, nu weer terugkeren naar Afgha
nistan.
Twee jaar na dato kunnen we constate
ren dat de met veel fanfare onderno
men inteiventie in Afghanistan uitein
delijk nauwelijks iets heeft opgeleverd.
Voor de interventie in Afghanistan be
stond nog begrip. Dat gold bepaald niet
voor het volgende onderdeel van de
oorlog tegen het terrorisme.
Al kort na de aanslagen werd in het
Amerikaanse kabinet de suggestie ge
daan dat dit een goede gelegenheid was
definitief met Saddam Hoessein af te
rekenen. De president had, ook in een
kabinetsvergadering, al eens cryptisch
opgemerkt dat hij dacht dat Saddam
Hoessein iets met de aanslagen te ma
ken moest hebben gehad.
Zodra de geruchten begonnen te lopen
dat Irak het volgende doelwit van de
oorlog tegen het terrorisme zou kunnen
zijn, ging ook de kritiek op dit project
van start. Critici vroegen zich af wat
Saddam eigenlijk met Al Qaeda te ma
ken had. Het antwoord op die essentië
le vraag was, en is nog steeds: helemaal
niets. De Amerikaanse regering heeft
hemel en aarde bewogen om een ver
binding aan te tonen tussen Bagdad en
Bin Laden, maar is daar nooit in ge
slaagd.
In de volgende maanden werd het idee
dat Irak en andere boevenstaten een
deel waren van het terrorismepro-
bleem, nader uitgewerkt. De Ameri
kaanse regering beweerde nu dat de
boevenstaten massavernietigingswa
pens hadden of dat ze deze spoedig
zouden kunnen maken. In een nieuw
beleidsdocument gaf de Amerikaanse
overheid zichzelf het recht preventief
op te treden tegen alle staten die
dergelijke wapens in bezit hadden.
Daarmee was de weg vrij voor een aan
val op Irak.
Dat betekende dat ook de oorlog tegen
het terrorisme fundamenteel van ka
rakter was veranderd. Tot groot genoe
gen van veel conservatieve Ameri
kaanse intellectuelen gebruikten de VS
deze strijd om hun hegemoniale ambi
ties te onderstrepen. In Washington
werd triomfantelijk gesproken van een
New American Empire en van het Eu
ropese onvermogen om iets van de wer
kelijke dreigingen in de wereld te be
grijpen.
De Amerikaanse regering besloot in de
zomer van 2002 definitief Irak aan te
vallen. Tegelijkertijd werd een reto
risch offensief ingezet dat duidelijk
moest maken hoe ontzettend gevaar
lijk Irak wel was. Vooral vice-president
Dick Cheney maakte het daarbij bij
zonder bont. Irak zou op het punt staan
een kernwapen te voltooien en zou ze
ker niet schromen dat direct in te zet
ten. Dat deskundigen die mededeling
direct ontkenden, weerhield de Ameri
kaanse regering niet van haar alarmis
tische optreden. De deskundigen acht
ten het wel mogelijk dat Saddam nog
beschikte over oude voorraden bio
chemische wapens.
Omdat het er aanvankelijk naar uitzag
dat de Amerikaanse regering voor de
voorgenomen aanval op Irak geen
nieuwe legitimatie van de Verenigde
Naties wilde vragen, was er zelfs kri
tiek op de regering-Bush uit eigen, Re
publikeinse kring. Vandaar dat toch
geprobeerd is toestemming van de Vei
ligheidsraad te krijgen voor de aanval.
Serieus was deze onderneming aller
minst. Het zou mooi zijn als de Veilig
heidsraad haar fiat gaf, maar als dat
niet gebeurde zou de Amerikaanse re
gering, die al bezig was omvangrijke
strijdkrachten in de Perzische Golf op
te bouwen, zich daar niets van aantrek
ken. De tegenstanders van een aanval
op Irak in de Veiligheidsraad maakten
het volkomen terechte bezwaar dat er
geen enkele dringende noodzaak was
voor een aanval op Irak.
Merkwaardigerwijs deelde de Neder
landse regering bij monde van minister
De Hoop Schefier (Buitenlandse Za
ken) mee dat zij het Amerikaanse
standpunt deelde. Gezien het enorme
belang dat Nederland traditioneel
hecht aan multilateraal optreden en in
ternationale legitimatie, was het rond
uit zonderling dat Nederland zich nu
plotseling kritiekloos conformeerde
aan de unilaterale spierballenpolitiek
van de VS. Een iets afwachtender op
stelling, of meer geclausuleerde steun
was op zijn plaats geweest.
Zo heeft de aanslag van 11 september
geleid tot de aanval op en bezetting van
Irak. Het patroon doet wat aan Afgha
nistan denken. Zeer snel en succesvol
militair optreden, en vervolgens enor
me problemen, die niet gemakkelijk
oplosbaar zijn. We zwijgen dan nog
maar van de pijnlijke afwezigheid van
de massavernietigingswapens.
De problemen zijn ondertussen zo
groot dat president Bush de vernede
rende gang naar de geminachte en ver
ketterde Verenigde Naties heeft moe
ten maken, omdat de Amerikanen het
niet alleen afkunnen. Het ziet er nu
naar uit dat het New American Empire
een zeer kortstondig fenomeen zal blij
ken te zijn geweest. GPD
door Step Vaessen
Tussen de puinhopen,
hoog in de ruïne, zit hij te
genieten. Al vier jaar lang bi
vakkeert opa Rumalily met
zijn gezin en tientallen ande
re moslims in het vernielde
winkelpand midden in de
stad. Op straat wordt uit
bundig gedanst op Indiase
discomuziek. Voor het eerst
sinds het begin van het bloe
dige conflict in 1999 swingt
Ambon weer.
De barricades zijn weg, de
radicalen zijn verjaagd of
monddood gemaakt en de
grens tussen het christelijke
en islamitische deel van de
stad is opgeheven. Ambon
had geen zin meer om nog
langer te vechten. „Zie je, we
kunnen weer samenleven",
glundert de bejaarde vluch
teling. Maar terug naar huis,
nooit van zijn leven. „Sa
men leven is goed, maar sa
men wonen dat kan niet
meer."
Opa is veel te bang dat het
conflict weer oplaait. Dus
verkoopt hij zijn land aan een
christen en probeert hij terug
te gaan naar het eiland waar
hij geboren is, Ceram. Al
thans als de regering einde
lijk eens over de brug komt
met de beloofde compensa
tie. Tot die tijd zit hij op het
dak van zijn ruïne tussen de
wasdraden. Net als meer dan
130.000 andere vluchtelin
gen.
De burgemeester van Am-
bon, Joop Papilaya, grijpt de
428e verjaardag van zijn stad
aan om te laten zien dat de
kust weer veilig is. Diploma
ten en buitenlandse journa
listen die het afgelopen jaar
alleen binnen mochten met
een speciale vergunning,
kunnen nu vrijelijk rondkij
ken. Vijfhonderd studenten,
christenen en moslims, dan
sen zij aan zij tijdens een
groots opgezette ceremonie.
„Het is vreselijk riskante 'on'
grote feest, maar je moetg
woon durven", verklaart - 'c
burgemeester die duideli r
snel orde op zaken wil aur
len. „Over vijf jaar is Amb® r,
weer net als vroeger, moslin111
en christenen wonen weerlj
elkaar. Kom maar kijkend 'er<
je me niet gelooft." 'ez
Maar er zijn weinig mensj
die dat geloven. De wondsltta'
zijn nog vers en de dooè F
angst zit bij velen nogsclie
in het geheugen. MarlenPi;
ty bezoekt haar huis in
lela, althans wat er nog va
over is. Het hele dorp is® 'or
de grond gelijkgemaakt, fij0,1,1
maand geleden kreeg ze vaneI
het districtshoofd de
dracht om de boel op te ril
men, zodat zij en de anden
bewoners snel terug kurns
naar huis. Maar Marle
krijgt de kriebels bij
dachte alleen al. „Wehebfe
een vreselijke tocht moete
ondernemen om hier lev®
weg te komen, al onze bei:
tingen zijn geroofd enen
moet ik gewoon weertei
alsof er niets is gebeurd?"
Maar de burgemeester heet jp
haast. Hij wil snel investeer®'
ders trekken, want alleenal
mensen fatsoenlijk kunne
leven, kan er een
maakt worden met verzot
ning. Over gerechtighei 5
AlUn.
voor
ifei
nen
nh
lang
luit
ren
pze
IC
ire:
e i
nu
tens
rept hij niet. Alleen as
christelijke kant zijn e
aantal daders van mooi
partijen berecht.
Aan islamitische zijde is
nog niemand bestraft. Dele
der van de Laskar Jihad,cJ
groepering uit Java die ee
heilige oorlog voerde op Aa
bon, loopt vrij rond. „Ermoj 101
gerechtigheid komen, heti 1
niet genoeg dat christenen 1
moslims weer met elkaa
dansen op straat", zegtdomi
nee John Ruhulessin. „War
zonder gerechtigheid leve
we hier op een tijdbom. Gf.
ider
D
oof
eid
ep
■Ot'
int
»br
AGENTES - Amsterdam
krijgt vrouwelijke politie
agenten. De agentes mogen
niet jonger dan 21 jaar en niet
ouder dan 28 jaar zijn. Een
flink voorkomen, een lengte
van 1.65 m een onbesproken
levensgedrag en minstens een
Mulo-diploma worden verder
van haar geëist.
DORPSHUIS - Boeren in Tas-
manië (Australië) geven Krui-
ningen geld voor een dorps
huis. De cheque wordt volgen
de week officieel overhandigd.
ASPERGEVELD - Een inwo
ner van Bergen op Zoom heeft
in een aspergeveld een Middel
burgse jongen aangetroffen.
De man nam de jongen
naar huis, verschafte hem
derdak en berichtte depolii
De jongen was al mei
malen van huis weggelopen
TW
e.
em
KONIJNENZIEKTE - De
delijke konijnenziekte, m;
matose, heerst nu ook in
derland. In Noordwijkwi
de dieren van een koniji
fokker ziek. Ongeveer
nijnen werden afgemaakt.
'an
AARDBEVING - Cyprus
gistermiddag getroffen
een aardbeving. Volgens
eerste berichten zijn ve« j(
mensen omgekomen en t«
dorpen verwoest. Vijftienhi
derd mensen raakten daklot
p
!dw
Ie»
is di
«vei
int
lor:
PZC
Hoofdredactie:
A L. Oosthoek
D. Bossoher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315500
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 264
4380 AG Vlissingen
Tel. (0118)460116
Fax:(0118)472404
E-mail redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111) 454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern.
u aan ons verstrek te gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruiKn^
ze (abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u re'evanttr0^i-
producten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons z01'Svl)
teerde derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk®
PZC, afdeling lezersservice, Postbus 3229,4800 MB Breda.
Behoort tot LUGQGnGf
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldleen
toeslag van 2,00
per maand 20,50
per kwartaal: 55.10
per jaar 209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maandvo»
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:€ 1,10
zaterdag 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6%BW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentie»®*
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag tijdens karto*
zondag: van 16.00 tot 18.00uur
Tel. (0113)315555
Fax(0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel (0113)315540
Fax (0113) 315549 M
Rubrieksadvertenties (klein'/
Tel. (0113) 315550
Fax:(0113)315549
Voor gewone advertenties!
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0113) 315520
Fax (0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel (0114)372770
Fax:(0114)372771
Internet www pzc nl/adverteren
ii.De**1
m Z
«en
Hij:
ichf
van
loe
tooi
üati
itof
:en
waf
feil
0p[
tan
"van
fan
pen
shir
naa
dat
van
WA
Am
ond
mal
mai
&I1S
ma:
Lib
Var
kus
mei
ledi
lam
is h
Am
ina
Shj
ble-
syn
Mo;
fr'fvy7/o<
i Trapped and p
dying in my
toöet (or 1 davs
j
